จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 314

       แต่ไหนแต่ไรมา  ทุกครั้งที่ออกแบบไอเท็ม  กริดจะคำนึงถึงประสิทธิภาพเป็นอันดับแรกเสมอ

       นั่นย่อมเป็นเรื่องปรกติ  ไอเท็มคือสิ่งที่มีไว้สำรับอำนวยความสะดวกให้ผู้เล่น  คุณภาพย่อมสำคัญที่สุด  และกริดก็ยึดหลักนั้นมาโดยตลอด

       แต่สถานการณ์คราวนี้แตกต่างออกไปเล็กน้อย  กริดต้องสร้างไอเท็มให้กับคนที่อาจเป็นศัตรูในวันข้างหน้า  หาใช่มิตรสหาย

       'มันคงน่าสมเพชไม่น้อยถ้าหากศัตรูนำสุดยอดอาวุธที่เราสร้างขึ้นมาทำร้ายตัวเราเอง'

       กริดไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอของคริสได้  ดังนั้นเขาจึงต้องวางกลอุบายเพื่อให้มั่นใจว่าคริสจะไม่กล้าหันคมดาบใส่… ว่าแต่ต้องทำอย่างไรกัน?  หลังจากผ่านกระบวนการคิดอันเนิ่นนาน  ในที่สุดเขาก็ได้คำตอบ 

       'ต้องทำให้ผู้ที่ซื้อดาบไปไม่อาจเป็นศัตรูกับผู้สร้างมัน'

       ด้วยวิธีไหนกันนะ?  กริดตัดสินใจใช้วิธีเรียบง่ายแต่ทรงพลัง

       'มีเพียงผู้สร้างเท่านั้นที่สามารถซ่อมแซมไอเท็มได้'

       ผู้สร้างเท่านั้นที่เป็นใหญ่!  ดาบใหญ่กริดจะสร้างพันธะขึ้นระหว่างผู้ซื้อและผู้สร้าง  มันเป็นราวกับสัญญาทาสที่ไม่มีวันฉีกขาด

       'เราจะสร้างมันด้วยความซับซ้อนสูงสุดจนมีเพียงผู้สร้างเท่านั้นที่ซ่อมแซมได้'

       ส่วนเรื่องการออกแบบย่อมไม่ใช่ปัญหา

       'เราคือช่างตีเหล็กในตำนาน'

       บราฮัม  จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่  เคยกล่าวกับกริดไว้ว่า… ตำนานคือตัวตนที่ก้าวข้ามทุกสรรพสิ่ง  อย่าได้สร้างกำแพงเพื่อปิดกั้นอิสระของตนเด็ดขาด

       "เราจะออกแบบไอเท็มที่ไม่มีใครสามารถทำความเข้าใจได้"

       กริดปลุกใจตนเองด้วยคำกล่าวอันสุดแสนโอหังของบราฮัม  เมื่อสติตั้งมั่น  เขาก็ทำการออกแบบดาบใหญ่กริดอย่างใจเย็นที่สุด  ด้วยโครงสร้างที่ซับซ้อนซึ่งสมดุลกับประสิทธิภาพ  ความงดงามเกินจำเป็นจึงต้องถูกตัดออกไปโดยปริยาย  กริดคำนึงถึงเงื่อนไขการสวมใส่และประสิทธิภาพที่ไม่อลังการจนเกินไป

       เมื่อทุกอย่างผสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัว  ดาบใหญ่ที่มีเอกลักษณ์หนึ่งเดียวของโลกก็ถือกำเนิดขึ้น  รูปทรงของมันอัดแน่นไปด้วยความศรัทธาในพื้นฐานวิชาดาบ  แต่ก็เป็นพื้นฐานที่มั่นคงและแน่วแน่ซึ่งทำให้ผู้ใช้สามารถสำแดงพลังออกมาได้มากที่สุด

       ชิ้งงงง~

       หลังจากผ่านการพิถีพิถันอยู่ครึ่งวัน  สูตรการผลิตก็ถูกสร้างขึ้นในที่สุด

[ ท่านเรียนรู้วิธีการสร้าง<ดาบใหญ่กริด>! ]

       กริดพึงพอใจกับผลงานอย่างมาก

=======
[ ดาบใหญ่กริด ]
เกรด : ยูนีค ~ เลเจนดารี
_______
       อาวุธที่ถูกออกแบบโดยช่างตีเหล็กในตำนานนามว่ากริด
       ส่วนกลางใบดาบถูกสร้างขึ้นจากเหล็กนิล  ทำให้มีน้ำหนักพอดีมือเหมาะแก่การใช้งาน  ส่วนคมดาบทั้งสองฝั่งก็สร้างขึ้นจากโอริชาลคั่มสีน้ำเงิน  ทำให้เพิ่มพลังการตัดขาดมากขึ้นอีกหลายเท่า
       มันถูกออกแบบมาให้ใช้งานง่ายและมีความสมดุลสูงสุด  ผู้ใช้งานสามารถสำแดงวิชาดาบออกมาได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ
_______
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- ค่าพละกำลัง 2,800 หรือสูงกว่า
- ทักษะความชำนาญดาบขั้นสูง  เลเวลห้า  หรือสูงกว่า
* มีเพียงผู้สร้างเท่านั้นที่สามารถซ่อมแซมดาบใหญ่เล่มนี้ได้
น้ำหนัก : 1,540
=======

=======
[ รายละเอียดเกรดยูนีค ]
ความคงทน : 575
พลังโจมตี : 953~1,191
_______
* ความเร็วโจมตีลดลง 5%
* มีโอกาสต่ำที่จะปัดป้องการโจมตีจากศัตรูโดยอัตโนมัติ
* มีโอกาสปานกลางที่จะแสดงผลทักษะ <โจมตีสามเท่า>
* ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการโจมตีประเภท<ฟัน>จะเพิ่มขึ้น 20%
* ทุกทักษะจะมีความรุนแรงเพิ่มขึ้น 10%
* พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 20% ในที่มืด
* ถ้าหากโจมตีเป้าหมายเดิมได้ครบหกครั้ง  การโจมตีครั้งที่หกจะติดคริติคอลอย่างไม่มีเงื่อนไข
=======

=======
[ รายละเอียดเกรดเลเจนดารี ]
ความคงทน : 840
พลังโจมตี : 1,274~1,440
_______
* ความเร็วโจมตีลดลง 3%
* มีโอกาสปานกลางที่จะปัดป้องการโจมตีจากศัตรูโดยอัตโนมัติ
* มีโอกาสปานกลางที่จะแสดงผลทักษะ <โจมตีสามเท่า>
* ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการโจมตีประเภท<ฟัน>จะเพิ่มขึ้น 30%
* ทุกทักษะจะมีความรุนแรงเพิ่มขึ้น 20%
* พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 20% ในที่มืด
* ถ้าหากโจมตีเป้าหมายเดิมได้ครบห้าครั้ง  การโจมตีครั้งที่ห้าจะติดคริติคอลอย่างไม่มีเงื่อนไข
* ถ้าหากท่านใช้ทักษะภายใน 0.5 วินาทีหลังจากที่เกิดผล<โจมตีสามเท่า>  ความเสียหายเพิ่มเติมจะถูกสร้างขึ้น
=======

       "เยี่่ยม!"

       ดาบใหญ่กริดไม่ใช่ดาบที่ดีกว่า<ความผิดพลาด>แต่อย่างใด  ทั้งค่าความเร็วโจมตี  พลังโจมตีสูงสุด  และความคงทนต่างเป็นรอง<ความผิดพลาด>ทั้งสิ้น  แถมดาบใหญ่กริดยังมีเลเวลที่ต้องการสูงถึง 300 ระดับ

       กริดกลับชื่นชอบดาบใหญ่กริดมากกว่าด้วยเหตุผลหลายปัจจัย

       ประการแรก  ดาบใหญ่กริดมีขนาดที่สมส่วนกว่า<ความผิดพลาด>  <ความผิดพลาด>มีขนาดที่เทอะทะใหญ่โตจนเกินไป  ไม่สะดวกแก่การต่อสู้  ในทางกลับกัน  ขนาดของดาบใหญ่กริดจัดว่าเป็นขนาดในอดุมคติเลยทีเดียว

       แถมพลังโจมตีต่ำสูงของดาบใหญ่กริดก็ยังสูงกว่าความผิดพลาด  ในทุกการโจมตี  พลังโจมตีต่ำสุดคือเครื่องรับประกันความเสียหาย  อาวุธที่มีพลังโจมตีต่ำสุดสูงกว่า  มักจะมีค่าเฉลี่ยความเสียหายที่มากกว่าตามไปด้วย  อีกทั้งดาบใหญ่กริดยังมีออปชั่นเพิ่มความรุนแรงในการฟันและการใช้ทักษะ

       ข้อเสียเดียวที่กริดไม่พึงพอใจก็คือ  ดาบใหญ่กริดสามารถให้กำเนิดทักษะ<โจมตีสามเท่า>ซึ่งเรียกได้ว่าเบากว่า<โจมตีห้าเท่า>มาก  กริดพยายามทำอย่างเต็มที่เพื่อสืบทอดออปชั่นนี้มาจากความผิดพลาด  แต่ดูเหมือนเขาจะทำได้ไม่สมบูรณ์นัก

       ถึงกระนั้นกริดก็ยังคิดบวก

       'แบบนี้แหละดีแล้ว… ถ้าเกิดได้เป็นทักษะโจมตีห้าเท่าขึ้นมา  เกรงว่าเงื่อนไขการสวมใส่จะยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก '

       ภายในดาบใหญ่กริดยังมีอีกความลับหนึ่งซ่อนอยู่  ร่องรอยลวดลายที่อยู่กลางใบดาบ  สิ่งนี้จะช่วยเสริมประสิทธิภาพให้อาวุธอย่างลับๆ  และมีเพียงกริดเท่านั้นที่ล่วงรู้ถึงความลับของมัน

       "งั้นมาเริ่มกันเลย"

       กริดอมยิ้มอย่างพึงพอใจในขณะที่ยืนอยู่หน้าเตาหลอม  เขาทำการตรวจสอบจำนวนของวัตถุดิบทั้งหมดอีกครั้งก่อนเริ่มลงมือ

- โอริชาลคั่มสีน้ำเงิน 29 ก้อน
- เหล็กนิล 99 ก้อน
- แร่เหล็ก 1,290 ก้อน
- มิธริล 32 ก้อน

       โอริชาลคั่มสีน้ำเงินคือแร่ที่ดรอปมาจากผู้พิทักษ์พงไพร  การที่ใครสักคนจะมีในครอบครองปริมาณสูงขนาดนี้ได้  ทั่วทั้งโลกคงมีเพียงกริดเท่านั้น

       ทั้งหมดเป็นเพราะจิสึกะ  ในขณะทำหน้าที่ผู้ปกครองไบรัน  จิสึกะก็ได้นำกำลังพลออกล่าผู้พิทักษ์พงไพรอย่างไม่ขาดตกบกพร่องและรวมรวบแร่เก็บไว้ในคลังกิลด์  ทำให้กริดกลายเป็นผู้ที่ครอบครองโอริชาลคั่มสีน้ำเงินมากที่สุดของโลก  ความช่วยเหลือของจิสึกะไม่อาจวัดค่าเป็นเงินตรา  ซึ่งกริดก็รู้ดีและซาบซึ้งในน้ำใจของเธอเสมอมา

       'ขอบคุณนะ… จิสึกะ'

       กริดกล่าวขอบคุณเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเพ่งสมาธิทั้งหมดมาที่เตาหลอม  ด้วยความเข้าใจในโลหะที่ยากจะหาใครเทียบ  กริดสามารถควบคุมการถลุงแร่ได้อย่างไร้ที่ติ  ส่งผลให้บรรดาช่างฝีมือวัยเยาว์ที่กำลังชมอยู่ต่างชื่นชมและได้รับความรู้ไปเต็มๆ

       ***

       'ในที่สุด...'

       ผ่านมาแล้วสองวันเต็ม  กริดอุทิศเวลาทั้งหมดให้กับการสร้างดาบใหญ่กริดขึ้นมาสองเล่ม  มันคือดาบใหญ่สีดำที่มีร่องเป็นลวดลายงดงามอยู่กลางใบดาบ  ส่วนด้านคมทั้งสองฝั่งก็เปล่งประกายสีน้ำเงินออกมาอย่างสวยงาม  ความเข้ากันอย่างลงตัวระหว่างสีสันและความหรูหราช่างสอดคล้องกับประสิทธิภาพของอาวุธ

       ทว่า… อาวุธทั้งสองยังไม่เสร็จสมบูรณ์  ส่วนด้ามจับยังไม่ถูกประกอบติดเข้าไป 

       "เฮ่อ..."

       ด้ามจับของดาบมีความยาวพอดีสำหรับกำด้วยสองมือ  กริดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะประกอบมันเข้ากับใบดาบด้วยสีหน้าเป็นกังวล  ส่งผลให้ช่างตีเหล็กวัยเยาว์ได้แต่จ้องมองอย่างสงสัย

       'ทำไมถึงเขาถึงดูผิดหวังในตอนที่ประกอบด้ามจับเข้าไปนะ?'

       'มีอะไรผิดพลาดรึเปล่า?'

       ช่างตีเหล็กวัยเยาว์ต่างพากันคาดว่า  กริดคงจะซ่อนความนัยไว้บางประการ  ถึงไม่ยอมประกอบส่วนดาบจับเข้าไปตั้งแต่แรก  แต่ทั้งหมดคือการเข้าใจผิด  เหตุผลเดียวที่กริดไม่ยอมทำให้เสร็จเป็นเล่มๆ ไปก็คือ… เขากำลังหวาดกลัว 

       'ถ้าเกิดว่ามันออกมาเป็นเกรดยูนีคทั้งคู่ล่ะ...?'

       ดาบใหญ่กริดแต่ละเล่มจะใช้โอริชาลคั่มสีน้ำเงินจำนวน 19 ก้อนและเหล็กนิลจำนวน 44 ก้อน   เหล็กนิลไม่ใช่ปัญหา  มันคือแร่ที่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน  แต่โอริชาลคั่มสีน้ำเงินนั้นไม่ใช่  มันคือแร่หายากที่สามารถหาเพิ่มใดในทุกสามเดือนเท่านั้น

       จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากทั้งคู่กลายเป็นเกรดยูนีค?  กริดคงผิดหวังรุนแรงมาก  ถึงเขากำลังจะเข้าใกล้<เหตุการณ์พิเศษ>ที่จะเกิดขึ้นเมื่อผลิตไอเท็มเกรดเลเจนดารีครบสิบชิ้น  แม้จะต้องถูกทำให้<อ่อนแอลง>ก็ตาม  แต่กริดก็ไม่อยากพลาดการสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีด้วยประการทั้งปวง  แถมเขายังรู้สึกเสียดายวัสดุที่ใช้ไปด้วย

       'ได้โปรด...!'

       กริดบีบค้อนตีเหล็กในมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน

       'พระเยซู  พระพุทธเจ้า  เทพธิดารีเบคก้า… เทพยาธานด้วยก็ได้!  ได้โปรดมอบความโชคดีให้กระผมคนนี้ด้วย!'

       ในเวลาเช่นนี้  กริดยอมขายวิญญานให้แม้กระทั่งเทพยาธาน  เขาทำการประกอบส่วนดาบจับของดาบใหญ่ทั้งสองเล่มเข้าพร้อมกัน

       และผลที่ตามมาก็น่าเหลือเชื่อมากทีเดียว

[ ท่านสร้างไอเท็ม <ดาบใหญ่กริด(เลเจนดารี)> สำเร็จ! ]
[ ไอเท็มเกรดเลเจนดารีถูกสร้างขึ้น  ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้นสิบแต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 500 แต้ม ]

[ ท่านสร้างไอเท็ม <ดาบใหญ่กริด(เลเจนดารี)> สำเร็จ! ]
[ ไอเท็มเกรดเลเจนดารีถูกสร้างขึ้น  ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้นสิบแต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 500 แต้ม ]

       "อ--อะ...!  โอ้… เยสสสส!!"

       ช่างตีเหล็กวัยเยาว์ทุกคนต่างอ้าปากค้างในผลงานที่เพิ่งเสร็จสมบูรณ์ทั้งสองเล่ม  ส่วนข่านก็กำลังร่ำไห้อย่างดีใจ  เพราะกริดได้ให้กำเนิดสุดยอดผลงานขึ้นบนโลกอีกครั้ง  ในทางกลับกัน  กริดก็กำลังใจจดใจจ่อสุดขีด

[ ท่านพิสูจน์ความสามารถของตนเองโดยการผลิตไอเท็มเกรดเลเจนดารีครบสิบชิ้น ]
[ ณ บัดนี้  ท่านจะกลายเป็นช่างตีเหล็กที่อยู่ในระดับเดียวกับแพ็กม่า ]
[ ไอเท็มสวมใส่ทุกชนิดที่มีคุณสมบัติไม่ตรงเงื่อนไข  หลังจากนี้เป็นต้นไป  ท่านจะสามารถสวมใส่พวกมันทั้งหมดได้โดยไม่มีผลข้างเคียง ]

       "ไม่มีผลข้างเคียง!!"

       ดวงตาของกริดพลันเบิกโพลง  ในที่สุดข้อเสียเดียวที่คอยฉุดรั้งเขาไว้มานานนับตั้งแต่สมัยเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าใหม่ๆ ก็ถูกลบออกเสียที  ชายหนุ่มสั่นระริกอย่างดีใจ  แต่ช่วงเวลาดีๆ ก็อยู่ได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น

[ การเติบโตของท่านจะยิ่งช้าลงเนื่องมาจากศักยภาพที่เพิ่มขึ้น ]
[ ท่าจะไม่ได้รับค่าสถานะจากการสร้างไอเท็มเกรดยูนีคอีกต่อไป ]

       "บัดซบ!"

       แม้กริดจะเคยจินตนาการเรื่องนี้ไว้เป็นร้อยครั้งแล้ว  แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความจริง  เขาก็อดโมโหเป็นไม่ได้

       'ทางเดียวที่จะเพิ่มแต้มสถานะได้คือการผลิตไอเท็มเกรดเลเจนดารีสินะ...!'

       อัตราการผลิตไอเท็มเกรดเลเจนดารีมีต่ำมาก  กริดกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่ามาแล้วเกือบสองปีและสร้างไอเท็มไปแล้วมากมาย  แต่เขากลับผลิตออกมาเป็นเกรดเลเจนดารีได้เพียง 11 ชิ้นเท่านั้น  เขาทั้งท้อแท้และหงุดหงิด  ทว่ากริดในปัจจุบันก็ไม่มีความคิดที่จะสถบหรือสาปแช่งทีมงานเกมเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

       ด้วยสภาพจิตใจที่เติบโตขึ้น  เขาพยายามคิดในแง่บวกต่อเหตุการณ์ตรงหน้า

       '...ก็ไม่เลวนัก'
       
       จริงอยู่ที่การถูกริดรอนค่าสถานะเป็นเรื่องเลวร้าย  แต่ก็ยังมีข้อดีที่ไอเท็มทุกชนิดสามารถสวมใส่ได้โดยไม่มีผลข้างเคียง

       'นั่นหมายความว่า… เราต้องพึ่งพาพลังของไอเท็มมากขึ้นในอนาคต'

       จุดนี้ถือเป็นต้นกำเนิดของขุมพลังแห่งไอเท็มอย่างแท้จริง  ไม่เกี่ยวกับโพชั่นหรือทักษะอีกแล้ว

       ***

       "ฉัน… จะซื้อ..."

       ดาบใหญ่กริดเกรดเลเจนดารี… เมื่อคริสอ่านรายละเอียดไอเท็มจบ  เขาไม่อาจสายตาออกไปจากมันได้อีกเลย  สิ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับสัญญาทาส  คริสจะต้องนำมันมาให้กริดซ่อมแซมทุกครั้ง  เขาจึงไม่อาจกลายเป็นศัตรูของกริดได้อีกแล้วหลังจากนี้  หากทำให้กริดไม่พอใจเข้า  คริสก็จะไม่มีวันซ่อมดาบเล่มนี้ได้ไปตลอดกาล

       "ตกลง… หวังว่าหลังจากนี้  ความสัมพันธ์ของพวกเราจะไปได้สวยนะ"

       กริดแสยะยิ้มพร้อมกับยื่นแขนออกไปเพื่อขอจับมือ

       "..."

       คริสยืนมองรอยยิ้มของกริดพร้อมกับคิดทบทวนดูอีกครั้งว่าเขาตัดสินใจถูกต้องแล้วหรือไม่  แต่ความเย้ายวนใจของอาวุธตรงหน้าทำให้คริสไม่อาจปล่อยวางได้  มันคือดาบใหญ่ที่หาอะไรมาแทนที่ไม่ได้อีกแล้ว

       "ด--ด้วยความยินดี..."

       คริสยื่นมือออกไปจับอย่างไร้เรี่ยวแรง  

       กริดจ้องมองคริสด้วยสีหน้าโล่งใจ  ท่าทีของชายหนุ่มเริ่มเข้าใกล้กับคำว่าตำนานที่บราฮัมเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้

• Next
• Previous