จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 335

       พรึบ!

       แส้ออร่าถูกฟาดเข้าใส่ชาวนาสองคนด้วยความเร็วสูง  คนหนึ่งคือปิอาโร่  ส่วนอีกคนคือรอยแมน

       'ออร่ามีรูปร่างเช่นนี้ได้อย่างไร?'

       รอยแมนคุ้ยเคยกับออร่ามาตั้งแต่เด็ก  บิดาของเธอคือนักดาบอันดับหนึ่งแห่งเรย์ดันแถมยังเป็นผู้ใช้ออร่าที่เก่งฉกาจ  แต่นี่คือครั้งแรกที่เธอเคยเห็นออร่าซึ่งสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้อิสระขนาดนี้  ไม่ได้ปล่อยจากดาบด้วยงั้นหรือ?  มันสวมควรจะถูกเรียกว่าเวทย์มนต์มากกว่า!

       'บนโลกอันกว้างใหญ่  มียอดคนที่บรรลุศาสตร์หลายแขนงทั่วโลกแตกต่างกันไปสินะ'

       รอยแมนยอมรับให้ฮูเร็นเป็นจ้าวแห่งออร่า  เธอพลันออกอาการขนลุกซู่

       เคร้ง!

       แม้ในยามที่คมแส้ออร่ากำลังจะปาดคอรอยแมน  เธอก็เอาแต่ยืนมองเฉยๆ ไม่ยอมตั้งรับ  ปิอาโร่เห็นดังนั้นจึงส่ายศีรษะเบาๆ ก่อนจะใช้คราดเล็กบล็อคไว้ให้

       "ออร่ากำลังจะตัดคออยู่แล้ว  กลับเอาแต่ยืนนิ่งเฉย  คิดจะฆ่าตัวตายรึไง?"

       "ข--ขอโทษครับ!"

       รอยแมนเริ่มสับสน  ออร่าที่สุดยอดขนาดนั้น  กลับถูกปิอาโร่บล็อคไว้ด้วยคราดเล็กได้อย่างไรกัน?

       'เรารู้ดีว่าเซอร์ปิอาโร่นั้นเก่งกาจ  แต่นี่ไม่มากไปหน่อยหรือ?'

       รอยแมนเคยคิดว่า  ปิอาโร่คงเก่งกาจประมาณอัศวินดาบดื่นทั่วไปเท่านั้น  เพราะเนื่องจากวันๆ เอาแต่ทำฟาร์ม  ไม่น่าจะมีพลังต่อสู้อยู่ในระดับสูงได้  แต่กลับกลายเป็นว่า  ปิอาโร่แข็งแกร่งกว่าอัสโมเฟลอีกงั้นหรือ?

       "แล้วฉันจะสอนวิธีการป้องกันตัวด้วยสัญชาติญานให้  มันสามารถช่วยชีวิตของแกได้โดยที่ไม่ต้องพึงพาแขนทั้งสองข้าง  นับแต่นี้ไป  แกต้องปลุกข้าวเพิ่มขึ้นทุกวัน  อย่างน้อยวันละสามชั่วโมง!"

       "เห๋?"

       เธอรู้สึกขอบคุณปิอาโร่ที่ช่วยชีวิตไว้ก็จริง  บางที  เขาอาจกลายเป็นผู้มีพระคุณไปตลอดชีวิต  แต่ว่า  นี่ไม่ใช่เกมลงทัณฑ์สักหน่อย  ทำไมต้องไล่ให้ไปปลูกข้าวด้วย?  รอยแมนไม่เข้าใจเลยสักนิด

       ในทางกลับกัน  ปิอาโร่ก็กำลังมีสีหน้าตกตะลึงไม่น้อย

       'เก่ง… มีบุคคลพรสวรรค์สูงคิดรุกรานเรย์ดันอีกแล้วหรือ?'

       อัศวินสีชาด

       ปิอาโร่ทำศึกทั่วทิศในนามของกองอัศวินสีชาดมาช้านาน  เรียกได้ว่า  เขานอนหลับในสนามรบมากกว่าบ้านตนเองเสียอีก  ศัตรูจำนวนนับไม่ถ้วนได้ผ่านสายตามาหมดทุกรูปแบบแล้ว  ไม่ว่าจะเป็นมือหนึ่งจากราชอาณาจักรใดในทวีปนี้ก็ตาม

       แต่เมื่อใช้ชีวิตอยู่ในเรย์ดันอันแสนสงบสุข(?)  กลับมีเหล่าอัจฉริยะมากหน้าหลายตาปรากฏตัวขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน  สิ่งนี้ถูกใจปิอาโร่มาก

       'เรย์ดันช่างเป็นเมืองที่ดึงดูดคนแข็งแกร่งได้ดีซะจริง'

       หรือบางที  อาจเป็นเพราะกาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป  เป็นยุคสมัยอัจฉริยะเจิดจรัส  ไม่ว่าจะอย่างไหน  ปิอาโร่ก็ล้วนชื่นชอบทั้งสิ้น  ศัตรูที่มารุกราน  ยิ่งพวกมันแข็งแกร่ง  ก็ยิ่งเป็นปุ๋ยชั้นเลิศให้กับชาวนาในตำนานเช่นตน  ยิ่งได้ต่อสู้กับคนเก่ง  ปิอาโร่ก็ยิ่งรู้จุดอ่อนตนเอง  เขาแสยะยิ้มและตั้งท่าพร้อมสู้กับฮูเร็นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

       "แม้การบังคับออร่าจะทำได้ดีมาก  แต่แกยังขาดพลัง"

       "...อ้อ"

       เป็นแค่ชาวนา  แต่กล้าพร่ำสอนหลักการใช้ออร่ากับออร่ามาสเตอร์งั้นหรือ?  ฮูเร็นไม่ดีใจเลยสักนิด

       'แต่หมอนี่เป็นของจริง'

       ชาวนาเนื้อตัวมอมแมมได้ใช้คราดเล็กบล็อคแส้ออร่าไว้อย่างง่ายดาย  ทหารกว่า2,000นายไม่มีใครอยากจะเชื่อในสิ่งที่ตนเห็น

       'ข่าวลือเป็นความจริงงั้นหรือ?'

       ฮูเร็นเคยได้ยินมาว่า  ในเรย์ดันมีชาวนาที่เก่งกาจมากหลบซ่อนอยู่  และเหตุผลหลักที่เจ็ดกิลด์ใหญ่ล้มเหลวในการรุกรานเรย์ดันก็คือชาวนาคนนั้น

       'ตอนแรกเราเคยคิดว่ามันเป็นเพียงข่าวลือไร้สาระ'

       ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงสินะ

       "หืม..."

       ฮูเร็นหันกลับไปมองบันนี่บันนี่  ในมือของเขากำลังถือกล้องและจับภาพอยู่โดยไม่ปล่อยให้เล็ดรอดไปแม้แต่ฉากเดียว  หากดูจากสีหน้าอันสุดแสนตื่นเต้น  บันนี่บันนี่เองก็คงรู้เรื่องชาวนาลึกลับของเรย์ดันเป็นอย่างดีแล้ว

       'เราไม่อยากเสี่ยงอัตรายก่อนจะได้สู้กับกริด'

       ฮูเร็นมั่นใจว่าตนเอาชนะกริดได้แน่  มันจึงไม่ต้องการนำชื่อเสียงมาทิ้งกับชาวนาคนนี้  ฮูเร็นตัดสินใจเปลี่ยนเป้าหมาย  มันเพ่งเล็งไปที่รอยแมนแทน

       'ใช้เธอก็แล้วกัน'

       ฮูเร็นประเมินเอ็นพีซีได้แม่นยำเสมอ  และการตัดสินใจก็เด็ดขาดมาก  ไม่มีความลังเลอยู่บนสีหน้า  ฮูเร็นรีบหลับตาลงเพื่อทำการรวบรวมสมาธิให้ได้มากที่สุด

       หลังจากนั้นก็ใช้ทักษะ<บีดอัดออร่า>

[ ท่านทำการปลดปล่อยออร่า ]
[ จงจินตนาการรูปร่างของออร่าให้สมจริงภายในเวลาสองวินาที  ถ้าหากมีส่วนใดส่วนหนึ่งไม่สมบูรณ์  ทักษะนี้จะล้มเหลว ]

       มันฝึกซ้อมจินตนาการภาพทุกวันตลอดสิบเดือนที่ผ่านมา  ไม่ว่ายังไง  มันก็ต้องดึงศักยภาพของออร่ามาสเตอร์ออกมาให้ถึงขีดสุด  เพียงไม่นาน  ฮูเร็นก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับตะเบ็งสุดเสียง

       "มังกรคำราม!"

[ ท่านสามารถจำลองลมหายใจของมังกรได้อย่างสมบูรณ์แบบ!  ในฐานะที่สามารถคัดลอกหนึ่งในพลังของสิ่งมีชีวิตชั้นสูง  การโจมตีของออร่าจะรุนแรงขึ้นหลายเท่า ]
[ แต่ด้วยความที่ออร่าของท่านยังเป็นเพียงเกรดยูนีค  พลังที่แท้จริงจึงถูกสะกดไว้ ]

       โฮกกกกกกก!

       ฮูเร็นทำการพ่นออร่าออกจากปาก  กลุ่มก้อนออร่าแผ่พุ่งไปด้านหน้าเป็นวงกว้าง  พลังงานจำนวนมหาศาลได้สั่นสะเทือนพื้นดินจนก่อให้เกิดเป็นพายุทราย  นี่คือทักษะอันแสนทรงพลังที่แส้ออร่าเมื่อครู่เทียบไม่ติดเลยสักนิด

       "โฮ่!"

       ปิอาโร่ชื่นชมจากใจ  ในยามที่เขาได้เป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่  ปิอาโร่เคยฝึกฝนจนไปถึงขีดจำกัดในด้านออร่าของตน  แต่ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นต่างออกไป  มันสามารถก้าวข้ามปิอาโร่ไปได้  มันสามารถยืนอยู่ในจุดที่ปิอาโร่ไม่อาจไปถึง  และแน่นอนว่า  ปิอาโร่จะให้ความเคารพผู้คนประเภทนี้มาก

       "เพื่อเป็นเกียรติแก่พรสวรรค์ของแก  ฉันจะสู้ด้วยพลังทั้งหมด"

       ปิอาโร่ไม่อาจออมมือได้  ไม่สิ  หากจะกล่าวให้ชัด  นี่ไม่ใช่เวลาออมมืออีกแล้ว  ไม่อย่างนั้นชีวิตของรอยแมนจะตกอยู่ในอันตราย  รอยแมนจะต้องพัฒนาไปเป็นอัศวินองค์รักษ์ชั้นเลิศของกริดได้สักวันหนึ่ง  ปิอาโร่ไม่อยากให้นายของตนต้องสูญเสียบริวารฝีมือดี  พลังออร่าของฮูเร็นนั้นทั้งรุนแรงและเป็นวงกว้าง  เขาจึงไม่อาจยืนดูเฉยๆ ได้

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สี่"

       สวบ

       ปิอาโร่เลื่อนมือมาจับปลอกอาวุธ(?)ตรงเอว  มันคือหนึ่งในหกปลอกที่มีลวดลายวิจิตรสวยงาม  คราดยาวที่กริดสร้างขึ้น  ทันทีที่ปิอาโร่ชักมันออกมา  ราวกับพลังที่แท้จริงได้ระเบิดออก

       พลังแห่งไอเท็ม

[ ทักษะทำฟาร์มทุกชนิดของท่านจะมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น 20% ]

       "ไถหน้าดิน!"

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       ทันทีที่ปิอาโร่แทงคราดยาวลงบนพื้น  แผ่นดินก็ยกตัวขึ้นสูงราวกับคลื่นสึนามิซัดถาโถมเข้ารับลมหายใจมังกรอย่างดุดัน

       ***

       'สุดยอด...!'

       นักจัดรายการเกมอันดับหนึ่ง  บันนี่บันนี่  เขายอมรับในฝีมือการควบคุมออร่าอันไร้ที่ติของฮูเร็น  แส้ที่ถูกฟาดออกไปนั้นมีทิศทางยอดเยี่ยม  บันนี่บันนี่จับภาพทั้งหมดไว้ได้ด้วยกล้อง  แต่แล้วเขาก็ต้องพบกับความผิดหวัง  เมื่อแส้เส้นนั้นกลับถูกบล็อคไว้ได้ด้วยคราดเล็กของชาวนา

       'แม้แต่ชาวนาก็ยังบล็อคได้งั้นหรือ?'

       ออร่ามาสเตอร์  ฮูเร็น  ถึงรูปลักษณ์และการควบคุมออร่าจะยอดเยี่ยมขนาดไหน  แต่หากไร้พลัง  สิ่งเหล่านั้นก็ย่อมหมดความหมาย  และนี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ชายคนนี้พ่ายแพ้กริดภายในห้าวินาที

       'แทนที่จะได้แก้แค้นกริด  คราวนี้จะไม่ตายในสี่วินาทีเอารึไง?'

       ในขณะที่บันนี่บันนี่กำลังผิดหวังกับฮูเร็น  เขาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น

       'หรือว่าข่าวลือของชาวนาปีศาจในเรย์ดันจะ...'

       เป็นความจริง?

       'ข่าวใหญ่!'

       นี่คือโอกาสทองที่จะได้บันทึกภาพครั้งสำคัญ  หากบันนี่บันนี่สามารถทำให้คนทั้งโลกรับรู้ว่า  ข่าวลือชาวนาปีศาจเป็นความจริง  รับรองว่าเขาต้องดังเป็นพลุแตกในชั่วข้ามคืนแน่  โดยภาพที่จับอยู่ในกล้อง  ฮูเร็นกำลังพ่นบางสิ่งที่เหมือนกับลมหายใจของมังกรออกไป

       'โอ้วววว!'

       ดูเหมือนฮูเร็นจะมีดีอยู่บ้าง  ยังเร็วเกินไปที่บันนี่บันนี่จะด่วนผิดหวัง  พลังทำลายของลมหายใจมังกรนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก  ชาวนาปีศาจผู้โด่งดังคนนี้จะรับมือยังไงนะ?

       'ได้โปรด  ขอฉากเท่ๆ เพื่อเพิ่มยอดคนดูด้วย!'

       บันนี่บันนี่สวดอ้อนวอน  แต่เพียงไม่นาน  ความฝันก็พังทลาย
       
       "อุปกรณ์ทำฟาร์มอีกแล้วหรือ?"

       คราดเล็กแปรเปลี่ยนเป็นคราดยาว  บันนี่บันนี่ต้องผิดหวังกับฉากตรงหน้าอย่างมาก  อีกฝ่ายคิดจะทำฟาร์มงั้นหรือ?  อันที่จริงจะไปโทษปิอาโร่ก็ไม่ถูก  เป็นบันนี่บันนี่เสียเองที่ตั้งความหวังไว้สูงเกินไปตั้งแต่แรก

       แต่เพียงไม่นาน  เขาก็เริ่มขมวดคิ้ว

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สี่...  ไถหน้าดิน"

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       แผ่นดินยกตัวขึ้นสูงจนปะทะกับเข้าออร่าลมหายใจมังกรของฮูเร็น  แถมพื้นดินด้านล่างก็ยังถูกเคลียร์หน้าดินจนเรียบเนียน  เหมาะแก่การทำฟาร์มอย่างมาก  เท่านั้นยังไม่พอ

       "นี่มันอะไรกัน...?"

       บันนี่บันนี่ถ่ายฉากตรงหน้าด้วยมือที่สั่นระริก  เพราะจู่ๆ ก็มีสายน้ำเส้นหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากกึ่งกลางของฟาร์มที่ถูกเคลียร์ไปเมื่อสักครู่

       'ที่นี่เป็นทะเลทรายไม่ใช่รึไง?'

       ทำไมถึงมีน้ำพุ่งขึ้นท่ามกลางทะเลทรายได้?  องค์ความรู้ของบันนี่บันนี่เริ่มตามเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ทันเสียแล้ว

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่หนึ่ง  หว่านเมล็ด"

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       เมล็ดพันธุ์ถูกโปรยขึ้นฟ้าและตกลงมาจนครอบคลุมบริเวณที่ทหารทั้ง2,000นายยืนอยู่

       'มีอะไรอีก?'

       เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้บันนี่บันนี่รู้สึกคับคล้ายคับคลายกับการทำฟาร์มของจริง...

       'เป็นไปไม่ได้...'

       คงไม่มีใครเสียสติพอจะทำฟาร์มต่อหน้ากองทัพ2,000คนแน่  ไม่จริงใช่ไหม?

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สอง  เร่งโต"

       ซู่วววว! ซู่วววว!

       "เชี่ย!"

       สีหน้าบันนี่บันนี่ออกอาการซีดเผือด  เพราะเมล็ดพันธุ์ทั้งหมดเมื่อครู่ได้งอกเงยขึ้นในพริบตา

       'บ้าไปแล้ว!'

       เขาต้องการฉากต่อสู้เด็ดๆ  ไม่ใช่ไดอารี่การทำฟาร์มของชาวนา!  บันนี่บันนี่โกรธเป็นฟืนไฟเมื่อได้เห็นทะเลทรายกลายเป็นทุ่งข้าวสาลี  โดยในขณะเดียวกัน  ฮูเร็นก็เล็งโจมตีไปที่รอยแมนอีกครั้ง

       ***

[ ตัวต่อสำหรับพัฒนาการทารก ]

       ไอเท็มที่กริดสุ่มมาได้จากร้านค้าชื่อเสียง  เดิมทีเขาคิดว่ามันเป็นของไร้สาระ  แต่เมื่อได้เห็นลอร์ดชอบ  กริดก็อมยิ้มขึ้นมาทันที

       "อาบู  อาบู!"

       ทารกตัวเล็กกำลังนั่งต่อตัวต่อเป็นรูปหอคอยปราสาทอยู่บนเตียง  แม้รูปทรงจะดูหยาบ  แต่ทุกคนก็รู้ดีว่านี่คือปราสาท  ทารกอายุเพียงสิบวันสามารถต่อเป็นปราสาทได้แล้วงั้นหรือ?  ไม่มีใครอยากจะเชื่อสายตา

       "อัจฉริยะ!  อัจฉริยะระดับทวีป!!"

       มาร์ควิสสไตมมั่นใจมาก  เขาไม่ได้โพล่งขึ้นอย่างเอนเอียงเพราะเป็นหลานตน  แต่เขามั่นใจเมื่อได้เห็นศักยภาพในตัวเด็กคนนี้  ไอรีนเองก็อมยิ้มอย่างมีความสุข

       "ดูเหมือนจะใช้มือได้ชำนาญเหมือนที่รักเลยนะ… เขาจะต้องเป็นสุดยอดช่างตีเหล็กในอนาคตได้แน่"

       กริดตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

       "ไม่เลย  เขาฉลาดเหมือนเธอต่างหาก"

       "ที่รักล่ะก็..."

       "ไอรีน..."

       ดวงตาของคู่รักเปี่ยมไปด้วยความผูกพันธ์  ดูเหมือนพักหลังมานี้  ไอรีนจะยิ่งหลงกริดมากขึ้นกว่าแต่ก่อนหลายเท่า  

       ย่อมไม่แปลก  เพราะในทุกคืน  ฝ่ามือทั้งหกจะ... 

       รายละเอียดหลังจากนี้ขอข้ามไป

       "อะแฮ่ม!"

       มาร์ควิสสไตมกระแอมเบาๆ ให้กับคู่รักที่กำลังสวมกอดกัน  เขาเพียงต้องการเตือนสติคนทั้งสองว่าตนยังอยู่ที่นี่ด้วย

       "ว่าแต่  นายต้องการจะให้ลอร์ดถูกเลี้ยงแบบไหน?"

       คำถามของมาร์ควิสสไตมได้ทำให้ระบบดูแลทารกทำงาน

[ กรุณาเลือกวิธีการเลี้ยงดูบุตร ]
[ <ลอร์ด>ยังมีอายุน้อยมาก  การเลี้ยงดูจึงถูกจำกัดไว้เพียงไม่กี่วิธีเท่านั้น ]

- ปล่อยไปก่อน  ยังไม่ต้องเข้มงวด
- ปลูกฝังการศึกษาขั้นพื้นฐาน
- ปลูกฝังมารยาทขั้นพื้นฐาน

       'เราไม่ควรรีบร้อน'

       จะให้เด็กอายุสิบวันเรียนรู้อะไรกัน?  ในขณะที่กริดกำลังจะเลือกข้อแรก  เขาพลันชะงักไป

       'ไม่สิ  เมื่อลองมาคิดดูให้ดี  ค่าสติปัญญาของลอร์ดตอนนี้สูงกว่าจู๊ดถึงสองเท่าแล้วไม่ใช่หรือ?'

       จู๊ดมีค่าสติปัญญาสูงสุดอยู่ที่20หน่วย  ส่วนลอร์ดในตอนนี้มี48หน่วยเข้าไปแล้ว  เขาเป็นเด็กอัจฉริยะที่สามารถเรียนรู้ได้ตั้งแต่เด็ก  นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงมีตัวเลือกข้อสองกับสามมาด้วย    

       'มีโอกาสสูงมากที่จะเติบโตมาอย่างเย่อหยิ่งจองหอง'

       กริดครุ่นคิดเล็กน้อยพร้อมกับให้คำตอบ

       "ฉันอยากจะให้เขาถูกสอนสั่งในด้านมารยาทเป็นพิเศษ  แม้จะคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด  แต่เด็กคนนี้จะต้องไม่ถูกตามใจจนเสียคน"

       "อืม  นั่นสินะ  เด็กอัจฉริยะเช่นนี้สามารถเริ่มเรียนรู้ได้แล้ว  แถมมารยาทก็ยังสำคัญกับเขามากด้วย"

       "ฉันเห็นด้วยกับคุณทุกอย่างค่ะ"

[ วิธีการเลี้ยงดู<ลอร์ด>ในช่วงแรกถูกตั้งค่าเรียบร้อย  ภรรยาของท่าน  ไอรีน  จะเป็นผู้สอนสั่งในด้านมารยาทด้วยตนเอง ]

       ทันใดนั้น
       
       'เอ๋?'

       กริดเห็นถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของลอร์ด  ก่อนหน้านี้  ลอร์ดจะยิ้มแย้มแจ่มใจอยู่ตลอดเวลา  แต่เหตุใดยามนี้ถึงกำลังบูดบึ้งราวกับไม่พอใจในบางสิ่ง?

       'อย่าบอกนะว่า… เขายังไม่ต้องการจะเรียนรู้มารยาท?'

       ลอร์ดเข้าใจภาษาคนแล้วงั้นหรือ?

       'ไม่… เป็นไปไม่ได้แน่'

       กริดคงจริงจังเกิดไปหน่อย  ทันใดนั้น  ชายหนุ่มก็นึกบางสิ่งขึ้นได้และยิ้มออกมาเล็กน้อย

       "สีหน้าของลอร์ดดูแปลกไปนะ  สงสัยจะอึราดอีกแล้ว"

       "ตายแล้ว  จริงหรือ?"

       เมื่อไอรีนตรวจสอบดู  เธอจึงเรียกสาวใช้เข้ามาจัดการ

• Next
• Previous