จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 331

       ณ ห้องนอนไอรีน

       "ท่านพ่อ!"

       "ลูกสาวสุดที่รัก!"

       ไอรีนและมาควิสสไตมทำการสวมกอดกันอย่างแนบแน่น

       เป็นเวลานานกว่าเก้าเดือนแล้วที่คนทั้งสองต้องแยกจาก  สองพ่อลูกกำลังเปี่ยมไปด้วยความคิดถึงต่อกัน  หลังจากสำรวจสุขภาพของอีกฝ่ายจนมั่นใจแล้ว  มาร์ควิสสไตมก็หลั่งน้ำหูน้ำตาออกมาอย่างปีติยินดี

       ไอรีนเคยเป็นเด็กสาวที่ติดตามตนไปไหนมาไหนอยู่ตลอด  แต่ยามนี้เธอโตเป็นสาวแล้ว  และกำลังจะให้กำเนิดทายาท  มาควิสสไตมจึงอดรู้สึกใจหายไม่ได้  หลังจากนั้นเขาก็หันมามองกริด

       "ฉันหวังว่านายจะรักและดูแลบุตรสาวของฉันเป็นอย่างดีไปตลอดเหมือนกับที่ผ่านมา"

       กริดตอบกลับอย่างจริงใจโดยปราศจากความลังเล

       "ผมมีแต่จะยิ่งรักเธอมากขึ้นทุกวัน"

       ในเวลาเดียวกัน

[ ทารกในครรภ์สัมผัสได้ถึงความรักอันแสนบริสุทธิ์จากคู่รัก  ค่าสถานะทุกชนิดจะเพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วยเป็นการถาวร ]

       กริดคอยหยอดคำหวานให้ไอรีนอยู่ทุกวัน  แต่ก็ไม่มีข้อความระบบแสดงขึ้นมาเลยในช่วงระยะหลังมานี้  จนในที่สุดมันก็แสดงขึ้น  ไอรีนจะคลอดในอีกไม่เกินห้าวันข้างหน้า  บางที  ครั้งนี้อาจเป็นหนสุดท้ายแล้วที่ค่าสถานะของทารกเพิ่มขึ้น  

       ***

       กริด  ไอรีน  และมาร์ควิสสไตมกำลังสนทนาอย่างอบอุ่นอยู่ภายในห้องนอนไอรีน

       ที่ด้านนอกห้อง  อัศวินระดับหัวกะทิของทั้งสองตระกูลกำลังยืนเฝ้าอารักขาอย่างใกล้ชิด  แต่ทันใดนั้น  อัศวินหนุ่มคนหนึ่งได้หรี่ตาลงอย่างสงสัย  ชื่อของเขาคือลาเด็น  อัศวินอันดับหนึ่งของแดนเหนือคนถัดจากฟินิกซ์

       "ทำไมในห้องถึงมีสี่คน? แทนที่จะเป็นสาม... ดยุคกริดมีเงาคอยรับใช้ด้วยหรือ?"

       'สี่คน?'
       
       ปิอาโร่และอัสโมเฟลต่างขมวดคิ้วพร้อมกัน  ในห้องนั้นควรจะมีเพียงสามคนเท่านั้น  คือไอรีน  ดยุคกริด  และมาร์ควิสสไตม

       'อัศวินหนุ่มผู้นี้จะบอกว่าเขาเห็นในสิ่งที่พวกเราไม่เห็นงั้นหรือ?'

       อัศวินประจำกายมาร์ควิสสไตม  ลาเด็น  เขากำลังทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่

       "นายคือเซอร์ลาเด็นใช่ไหม?  มั่นใจกับสิ่งที่พูดรึเปล่า?  การเข้าไปรบกวนช่วงเวลาพักผ่อนของดัชเชสไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ"

       ไอรีนใกล้คลอดเต็มที  การเข้าไปรบกวนอย่างไร้เหตุผลนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดี  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเข้าไปแล้วไม่พบบุคคลที่สี่ตามกล่าวอ้าง?  มาร์ควิสสไตมกับดยุคกริดจะต้องไม่พอใจมากแน่

       ปิอาโร่เตือนลาเด็นเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับบอกเป็นนัยว่าเขาจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น  ลาเด็นเข้าใจได้ทันทีและพยักหน้า
       "ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง"

       เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุให้ต้องรีรออีก  ปิอาโร่ทำการเคาะประตูห้องนอนไอรีนเบาๆ
       
       "มีอะไร?  เข้ามา"

       เมื่อได้ยินเสียงกริดตอบรับ  อัศวินหัวกะทิจากทั้งสองตระกูลก็เดินเข้าไปในห้องนอนไอรีนทันที

       "เกิดอะไรขึ้น?"

       ไอรีนออกอาการไม่พอใจที่มีคนมากมายเข้ามาในห้อง  ส่วนกริดก็เริ่มขมวดคิ้ว       

       "เอะอะเสียดังอะไรกัน?"

       ลาเด็นทำการก้าวขาออกมา

       "มีหนูสกปรก"

       "ว่ายังไงนะ?"

       หนูสกปรก?  กริดเริ่มสับสนเมื่อได้เห็นลาเด็นชักดาบออกมาจากเอวและแทงขึ้นไปบนเพดาน

       "...มันหนีไปแล้ว"

       "อะไรนะ?"

       สถานการณ์พลันตึงเครียดสุดขีด  กริดแสดงสีหน้าหงุดหงิด  ส่วนปิอาโร่ก็ใช้มือตบหน้าผากตบเองเบาๆ   ลาเด็นเริ่มอธิบายเหตุการณ์ทันที
       "เมื่อครู่  มีใครบางคนแอบอยู่บนเพดาน  แต่ตอนนี้มันหลบหนีไปแล้ว"

       กริดแทบไม่เชื่อหู  ค่าวิสัยทัศน์ของเขามีสูงถึง1,550แต้ม  ซึ่งแม้แต่เฟคเกอร์ก็ไม่มีทางเข้าใกล้เขาในระยะสามเมตรได้โดยไม่รู้ตัว  

       "มีหนูสกปรกแอบอยู่เหนือศีรษะของฉันงั้นหรือ?  ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง  ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?"

       "..."

       ลาเด็นไม่พูดอะไรอีก  เขาก้มศีรษะให้กริดเพื่อรอรับการลงโทษ  กริดเห็นดังนั้นจึงหันไปถามมาร์ควิสสไตมว่า
       "เขาเป็นใคร?"

       มาร์ควิสสไตมตอบกลับด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

       "เป็นอัศวินหนุ่มอัจฉริยะที่ไว้ใจได้  แต่ด้วยความที่ยังเด็ก  อาจก่อเรื่องผิดพลาดได้บ้าง  ดยุคโปรดช่วยเข้าใจด้วย"

       "อ้อ..."

       กัมปนาทแดนเหนือ  ลาเด็น  นับแต่นี้ไป  เขาได้ถูกกริดตราหน้าว่าเป็นจอมมั่วซั่ว

       ***

       'ไม่ธรรมดา...'

       ราชันย์แห่งเงา  คาซิม  สุดยอดนักลอบสังหารอันดับหนึ่งของทวีปในเวลานี้  แต่เขากลับถูกอัศวินหนุ่มคนหนึ่งสัมผัสถึงตัวตนได้งั้นหรือ?

       'อัจฉริยะถือกำเนิดขึ้นในทุกวัน'

       อาณาจักรอีเทอนัล  สถานที่เล็กๆ แห่งนี้กลับมีอัจฉริยะกำเนิดขึ้นมากมาย  แล้วจะเป็นอย่างไรกับจักวรรดิที่มีจำนวนประชากรมากกว่าถึงสิบเท่า?  สำหรับคาซิมแล้ว  นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยสักนิด  เพราะตัวเขาที่ต้องการให้จักวรรดิล่มสลาย  คงไม่ชอบใจนักที่จะมีอัจฉริยะเกิดขึ้นในจักรวรรดิมากมาย 

       'ช่างเถอะ... ช่วงนี้คงต้องระวังตัวเป็นพิเศษ'
       
       ซู่ววว

       ร่างของคาซิมเลือนหายไปในความมืดมิด

       ***

       "เงิน! เงิน!"

       เคร้ง! เคร้ง!

       กริดกลับมาที่โรงตีเหล็กอีกครั้งหลังจากไม่ได้กลับมาพักใหญ่  ถัดจากเขาไม่ไกลนัก  มีทั่งตีเหล็กวางอยู่สองอัน  เหนือทั่งตีเหล็กเป็นหัตว์เทวะทั้งหมดสี่ข้างกำลังลงมือตีเหล็กด้วยท่าทางเช่นเดียวกับกริด  บรรดาช่างตีเหล็กวัยเยาว์ต่างยืนอึ้งกับภาพที่เห็น

       ข่านเดินเข้ามาใกล้และถามว่า
       "อารมณ์ไม่ดีอยู่สินะ...  เกิดอะไรขึ้น?"
       
       "มาร์ควิสสไตมพาอัศวินหนุ่มคนหนึ่งมาด้วย  และหมอนั่นทำให้ฉันหงุดหงิด"

       "โฮ่... ดันมาทำให้คนอย่างแกไม่ชอบหน้าเข้าได้  เจ้านั่นคงซวยแล้วล่ะ"

       "ไอรีนกำลังอ่อนไหวเพราะเด็กในท้อง  แต่มันกลับเข้ามารบกวนเวลาพักผ่อน...  ชิ!  ฉันอยากจะทำลายอนาคตของเจ้าบ้านั่นทิ้งเสียตรงนี้"

       "ด้วยตำแหน่งของแก  การพูดอะไรแบบนี้ออกมานั้นไม่ค่อยจะเหมาะสมนัก  แกเองก็เคยเป็นผู้ที่ถูกกลั่นแกล้งมาก่อน  น่าจะรู้ซึ้งถึงความเลวร้ายของมันยิ่งกว่าใครไม่ใช่หรือ?"

       "...ฉันก็ไม่ได้คิดจะทำจริงจังหรอกน่า"

       กริดเคยตกเป็นผู้ถูกกระทำมาทั้งชีวิตจนกระทั่งสองปีก่อน  เขาจึงรู้ดียิ่งกว่าใครถึงความโหดร้ายเหล่านั้น...  แต่พอตนมีพลังอำนาจอยู่ในมือบ้าง  กลับคิดจะทำในสิ่งเดียวกันกับพวกที่ตนเคยเกลียดชังงั้นหรือ?  กริดรู้สึกผิดหวังในตัวเอง

       "ขอบคุณมาก  ลุงเตือนสติฉันได้เสมอ"

       "ฮุฮุ... แกเองก็ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน"

       "ตาแก่นี่... ลุงน่าจะรักษามาดไว้หน่อยนะ"

       กริดอมยิ้มพร้อมกับเอนศีรษะไปพิงไหล่ข่าน  เหมือนกับหลานชายกำลังขอกำลังใจจากผู้เป็นลุง  แต่ช่างตีเหล็กวัยเยาว์กลับคิดเป็นสิ่งอื่น

       'สองคนนี้สนิทกันมากเลยนะว่ามั้ย'

       'ความรักที่ก้าวข้ามเพศ  สถานะทางสังคม  และแม้กระทั่งอายุงั้นหรือ?'

       'หืม... เจ้าพวกเด็กบ้านี่ควรระวังปากไว้สักหน่อยนะ'

       เคร้ง! เคร้ง!

       ท่ามกลางความสับสนเหล่านี้  หัตถ์เทวะก็ยังคงกระหน่ำตีเหล็กต่อไปไม่หยุด  พวกมันกำลังสร้างเซ็ตกริดขึ้นมาจากวัสดุคุณภาพสูง  ที่กริดหวงแหนมากจนแทบไม่ให้ใครแตะต้องเลย  และเพียงไม่นาน  หัตถ์เทวะก็นำไอเท็มที่สร้างเสร็จมามอบให้กริด

[ ทักษะการตีเหล็กของ<หัตถ์เทวะ>เพิ่มขึ้นเป็นระดับขั้นสูงเลเวลสอง ]
[ ทักษะ<(บรรลุศาสตราเทพ) การผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน>ของท่าน  เพิ่มขึ้นเป็นเลเวลเจ็ด ]
[ จำนวนครั้งของการออกแบบสูตรการผลิตเพิ่มขึ้น  จำนวนสูตรการผลิตที่ท่านออกแบบได้ในตอนนี้ (13/21) ]

       กริดเองก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในทุกวัน

       ***

       "วิ่ง!"
       
       'บัดซบ!'

       "กลิ้ง!"

       'ชิ!'

       "จับอาวุธ!"

       'โธ่เว้ย!'

       ณ ลานฝึกทหารเมืองเรย์ดัน  ด้วย<เจตุจำนงของดยุคกริด>  เหล่าทหารจึงต้องผ่านการฝึกนรกต่างๆ นาๆ  ทั้งคลานไปบนทรายร้อนระอุ  กลิ้ง  กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางอันตราย  รวมไปถึงการแทงอาวุธอย่างไม่รู้จบสิ้น
       
       'จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันนะ?'

       แต่คำถามเหล่านี้ก็คงอยู่ไม่นาน  ความเจ็บปวดที่ร่างกายได้รับนั้นมีมากจนบรรดาทหารแทบคิดอะไรไม่ออก  พวกเขากำลังอยู่ในระหว่างกระบวนการสร้างกล้ามเนื้อใหม่  บางคนทรมานมากจนคิดถอดใจกลางคัน

       "ยิ่งเหงื่อออกมากเท่าไร  ครอบครัวพวกนายก็ยิ่งอยู่อย่างเป็นสุขมากเท่านั้น!"

       "อยากให้เรย์ดันกลับไปเป็นเมืองร้างเหมือนเดิมรึไง?  อดทนไว้!  ปกป้องบ้านเกิด!"

       ปิอาโร่และอัสโมเฟลตะเบ็งเสียงขึ้นทุกครั้งที่ทหารแสดงท่าทีอ่อนแอ

       'ใช่แล้ว  เราต้องสู้!'

       แววตาของทหารเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น  จะให้ล้มเลิกกลางคันได้ยังไง?  ทุกคนล้วนเปี่ยมไปด้วยไฟการเอาชนะ  พวกเขาต้องอดทนผ่านไปให้ได้  และทุกครั้งที่เริ่มเหนื่อยล้าแทบขาดใจ  กริดก็ตกเป็นเป้าของคำสาปแช่งอยู่ร่ำไป

       'พวกเราไม่ได้อยู่ในช่วงสงครามสักหน่อย  ทำไมต้องฝึกหนักขนาดนี้ด้วย?'
       
       'ดยุคกริดคงกลั่นแกล้งเราเพื่อความสนุกแน่นอน!'

       'ดยุคกริดบัดซบ!  ฉันขอสาปแช่งดวงอาทิตย์แห่งเรย์ดัน!  ฉันขอให้เขาเดินหกล้มจมูกหักกลางถนน!'

[ ความจงรักภักดีของทหารเรย์ดันลดลงเจ็ดหน่วย ]
[ มีข่าวลือแพร่กระจายออกมาว่า  ทหารของเรย์ดันเริ่มเกลียดชังท่าน ]

       "ให้ตายสิ..."

       ความจงรักภักดีสามารถนำกลับคืนมาตอนไหนก็ได้  ด้วยความคิดเช่นนี้  กริดจึงวางใจและสั่งให้ฝึกนรกกับกองทัพต่อไป  แต่ดูเหมือนเรื่องราวจะลุกลามบานปลาย  ถึงขั้นมีทหารเกลียดชังเขาแล้วหรือ?  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากไม่สามารถนำความจงรักภักดีกลับคืนมาได้?

       'ถึงเวลาที่ต้องยื่นแครอทให้บ้างแล้วสินะ'

       กริดมองดูรายชื่อของทหารภายในกองทัพ  ทั้งหมดมีจำนวน1,003คน  หน้าต่างนี้สามารถแสดงได้แค่ข้อมูลพื้นฐานเท่านั้น  เช่นชื่อ  เพศ  เลเวล  และตำแหน่ง  ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยสำคัญจำพวกทักษะหรือพรสวรรค์  กริดสามารถดูได้จากดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่

       "เอ๋?"

       ดวงตาของกริดพลันลุกวาวเมื่อเขาจัดเรียงรายชื่อทหารตามลำดับเลเวล  มีทหารที่เลเวลสูงถึง150แล้วงั้นหรือ?  ทั้งที่ค่าเฉลี่ยของกองทัพจะอยู่แค่136~139เท่านั้น  นับว่าคนๆ นี้โดดเด่นมากทีเดียว

       'ได้ยังไงกันนะ?'

       กริดตัดสินใจเรียกปิอาโร่เข้าพบ

       "นายท่านเรียกกระผมงั้นหรือ?"

       ปิอาโร่คือบุคคลที่มีภาระหน้าที่มากเป็นอันดับสามรองจากแร็บบิทและลอเอล  เขาต้องคอยควบคุมทั้งกองทัพและการทำฟาร์มไปพร้อมกัน  แต่แตกต่างจากลอเอลกับแร็บบิทที่มักแสดงสีหน้าเหนื่อยล้าอยู่เสมอ  ปิอาโร่นั้นสบายดีมาก  คงเป็นเพราะค่าเรี่ยวแรงระดับปีศาจ  ปิอาโร่จึงไม่เคยแสดงความเห็นเหนื่อยออกมาให้ใครเห็นเลย  

       กริดรีบเข้าประเด็น

       "เมื่อมองจากรายชื่อของทหารในกองทัพ  ดูเหมือนคนที่ชื่อรอยแมนจะโดดเด่นเป็นพิเศษกว่าใคร  เกิดอะไรขึ้น?  นายได้มอบการฝึกพิเศษให้เขารึเปล่า?"

       "ไม่เลย  ทั้งอัสโมเฟลและกระผมฝึกฝนทหารทุกคนอย่างเท่าเทียม"

       "เช่นนั้นทำไมรอยแมนถึงเติบโตมากเป็นพิเศษได้?"

       "คงเป็นเพราะพรสวรรค์และแรงจูงใจ  ในขณะที่ทหารบางคนฝึกไปวันๆ โดยไม่คิดอะไร  แต่กลับมีบางส่วนที่มุ่งมั่นจะพัฒนาตนเองให้ดียิ่งขึ้น"

       "หืม...  ถ้าอย่างนั้น  ฉันอยากให้นายฝึกฝนคนที่ชื่อรอยแมนให้หนักขึ้นกว่าเดิม"

       "อยากให้รอยแมนเติบโตเร็วกว่านี้อีกงั้นหรือ?"

       "ถูกต้อง  อย่างน้อยก็จนถึงเลเวล160"

       "เข้าใจแล้ว...  อันที่จริง  กระผมก็มีแผนจะจัดตั้งหน่วยพิเศษขึ้นอยู่แล้ว  หลังจากนี้จะทำการฝึกรอยแมนเป็นพิเศษตามที่นายท่านต้องการ"

       "หน่วยพิเศษ?"

       คำๆ นี้ฟังดูยิ่งใหญ่มากสำหรับกริด  หน่วยพิเศษของปิอาโร่จะมีชื่อว่าอะไรกันนะ?

       'กองกำลังพิเศษโอเวอร์เกียร์...'

       ดวงตาของกริดพลันเปล่งประกายราวกับตะเกียงโคมไฟทันที

       แต่ทันใดนั้น

       "ดยุคกริด!  ท่านหญิงไอรีนใกล้คลอดแล้ว!"

       "อะไรนะ?"

       ไหนว่ากำหนดการคลอดคืออีกสองวันข้างหน้า?  กริดรีบวางทุกสิ่งลงทันที  เขามุ่งหน้าไปหาไอรีนด้วยความเร็วสูงสุดโดยมีปิอาโร่ตามไปติดๆ

       ระหว่างทาง  ข้อความระบบก็แสดงขึ้นต่อหน้ากริด

[ ท่านต้องการให้ทารกเป็นเพศใด?  คำตอบของท่านจะมีอิทธิพลใหญ่หลวงกับเพศของทารก ]

       กริดตอบกลับโดยไม่ลังเล

• Next
• Previous