จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 323

ปิอาโร่ถูกกริดโจมตีเข้าอย่างจัง

ทำให้เข้าตระหนักได้ว่า

'เราใช้อุปกรณ์ทำฟาร์มผิดวิธีมาโดยตลอด!'

ปิอาโร่มีความชำนาญดาบในขั้นสูงสุด  ดังนั้น  เขามักกวัดแกว่งอุปกรณ์ทำฟาร์มในมือด้วยลักษณะเดียวกับวิชาดาบ

'แต่นั่นคือสิ่งที่ผิด!'

การทำฟาร์มและวิชาดาบถือเป็นคนละเรื่องกันโดยสิ้นเชิง  อุปกรณ์ทำฟาร์มคอยเลี้ยงปากเลี้ยงท้องและต่อชีวิตผู้คน  ในขณะที่ดาบมีไว้คร่าชีวิตผู้คน  แม้ปิอาโร่อาจนำอุปกรณ์ทำฟาร์มผสานกับวิชาดาบได้ดี  แต่พื้นฐานแล้วมันคือสิ่งที่แตกต่างกัน

'ต้องละทิ้งวิชาดาบไปให้หมด!'

ไม่มีเหตุผลใดที่ต้องใช้วิชาดาบกับอุปกรณ์ทำฟาร์ม  แค่ก้าวแรกก็เริ่มเดินผิดแล้ว  ปิอาโร่ทำพลาดไปเพราะเขาคุ้นเคยกับการใช้ดาบมาก่อน  แต่ตอนนี้  เขาได้รับมุมมองใหม่  ปิอาโร่เปลี่ยนไปจากเดิมเป็นคนละคน

มือที่เคยกำอุปกรณ์ทำฟาร์มแน่นเริ่มปล่อยหลวม  สีหน้าของเขาดูผ่อนคลายลง  ปิอาโร่เริ่มยืนตั้งท่าสู้ในแบบฉบับของชาวนา

ชิ้งงงง!

ร่างของปิอาโร่ถูกโอบล้อมไว้ด้วยแสงสีขาว  เป็นเวลาเดียวกับที่หน้าต่างข้อความระดับแสดงขึ้นต่อหน้ากริด

============================
[ ความมั่นใจของลอร์ด ]
★ ภารกิจลับ ★
_____________________________________
ปิอาโร่บรรลุสัจธรรมบางประการและลืมตาตื่นขึ้นในฐานะชาวนาที่แท้จริง
ปิอาโร่ได้ละทิ้งวิชาดาบไปจนหมดสิ้นแล้ว
ในตอนนี้  เขามีความต้องการอย่างแรงกล้าที่จะพิสูจน์ฝีมือตนเองให้ท่านได้เห็น
จงดวลกับปิอาโร่ซะ!
จงสัมผัสความแข็งแกร่งของปิอาโร่และยอมรับในตัวเขา
ปิอาโร่มีโอกาสเติบโตขึ้นอย่างมาก  แต่นั่นขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ของการต่อสู้
_____________________________________
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : แพ้หรือชนะก็ได้  ในการดวลกับปิอาโร่
หากท่านแพ้ : 
- ปิอาโร่จะได้รับความภาคภูมิใจอย่างล้นหลามในฐานะชาวนา
- ค่าสถานะของปิอาโร่จะเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก
หากท่านชนะ : 
- ปิอาโร่จะตั้งคำถามกับตนเองว่า  เส้นทางแห่งชาวนานั้นดีแล้วจริงหรือ  ปิอาโร่จะกลับไปยังวิถีแห่งดาบอีกครั้ง 
- ค่าสถานะของปิอาโร่ที่ได้รับหลังกลายเป็นตำนานจะหายไปทั้งหมด
============================

[ ภารกิจลับ <ความมั่นใจของลอร์ด> เริ่มขึ้นแล้ว ]
[ ท่านและปิอาโร่เข้าสู่โหมดการดวล ]
[ โหมดดวลจะจบลงเมื่อพลังชีวิตของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกลายเป็นศูนย์ ]
[ จะไม่มีฝ่ายใดเสียชีวิตในโหมดดวล ]

ความมั่นใจของลอร์ด  ภารกิจนี้ไม่ต่างอะไรกับโบนัส  กริดเองก็เป็นลอร์ด  การพ่ายแพ้ต่อปิอาโร่จะช่วยสร้างขวัญกำลังใจและส่งเสริมให้ปิอาโร่แข็งแกร่งขึ้น  และคนที่จะได้รับประโยชน์อย่างมากเมื่อปิอาโร่เติบโตก็ไม่ใช่ใครอื่น  แต่เป็นตัวเขาเอง

หากเป็นลอร์ดคนอื่น  ป่านนี้คงกำลังกระโดดโลดเต้นดีใจราวกับอยู่บนสวรรค์  แต่กริดไม่ได้คิดเช่นนั้น  ไม่ว่ายังไง  เขาก็ต้องทำให้ปิอาโร่กลับสู่เส้นทางแห่งดาบให้ได้  กริดคิดถึงเพียงชัยชนะ  หาใช่ความพ่ายแพ้

'มีโอกาสกลับสู่เส้นทางแห่งดาบได้สินะ...?'

อันที่จริง  กริดเองก็ลังเลอยู่ไม่น้อย  ระหว่างการให้ปิอาโร่เติบโตยิ่งขึ้นในฐานะชาวนา  หรือจะให้ปิอาโร่กลับมาจับดาบอีกครั้ง

'แต่ถ้าปิอาโร่กลับมาจับดาบ  เขาอาจกลายเป็นอริยะดาบเข้าสักวัน'

แน่นอนว่ากริดเองก็ไม่ได้มั่นใจ  เขารู้ดีว่าปิอาโร่เก่งกาจขนาดไหน  แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มั่นใจว่าจะก้าวไปถึงตำแหน่งอริยะดาบได้  กริดเริ่มลังเลที่จะทำให้ทักษะชาวนาของปิอาโร่ทั้งหมดต้องหายไป

'หรือเราควรแพ้ดีนะ?'

ไม่… ไม่ได้เด็ดขาด 

หมับ!

กริดออกแรงบีบยารุกต์ในมือแน่น

'เราจะสู้อย่างเต็มที่!'

แกล้งแพ้งั้นหรือ?  ปิอาโร่ต้องไม่ชอบใจแน่

'ถ้าต้องการสำแดงพลังของชาวนาให้เห็น  ก็จงเอาชนะฉันด้วยพลังทั้งหมดที่นายมีซะ!'

หากแค่เรายังเอาชนะไม่ได้  ก็จงกลับมาจับดาบอีกครั้งเถิด  จงไขว้ขว้าพลังอันใหญ่มาไว้ในมือด้วยดาบ!

ฟุ่บ!

กริดกระโจนไปด้านหน้าพร้อมกับแววตาอันมุ่งมั่น  ยังเหลือเวลาบัฟของ<พลิ้วไหว>อีกราว 30 วินาที  กริดต้องรีบเอาชนะให้ได้ก่อนเวลานี้จะหมดลง

"โทสะช่างตีเหล็ก!"

[ พลังโจมตีของท่านเพิ่มขึ้น 25%  ความเร็วโจมตีของท่านเพิ่มขึ้น 40%  บัฟนี้จะคงอยู่เป็นเวลา 35 วินาที ]

ความแข็งแกร่งของกริดเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด  ชายหนุ่มเข้าประชิดตัวปิอาโร่และเริ่มโจมตีอย่างดุดัน  ไม่เพียงความเร็วเท่านั้น  แต่ความแม่นยำของทางดาบก็ยังไร้ที่ติ  เป็นเพราะกริดได้ใช้เส้นทางที่ยารุกต์วาดไว้

แต่ปิอาโร่กลับหลบได้ด้วยท่าทางประหลาด...  

ด้วยการก้มตัวและนั่งยองๆ ลงกับพื้นเนี่ยนะ?

[ จู่ๆ ทักษะดาบของเจ้านี่ก็ต่ำลง! ]

ยารุกต์ผิดหวัง  เป็นเพราะมันไม่เข้าใจเจตนาของปิอาโร่เลยสักนิด  ซึ่งเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นได้อย่างดีว่า  ปิอาโร่ก้าวข้ามยารุกต์ไปแล้ว

ฉึก!

ปิอาโร่ที่กำลังนั่งยองได้ใช้คราดเล็กแทงลงไปในดิน  ทันใดนั้นก็เกิดเป็นสายน้ำพุ่งขึ้นด้านบน

"อะไรกัน...?"

กริดถูกม่านน้ำบดบังสายตาไว้จนต้องชะงัก  ปิอาโร่รีบฉวยโอกาสนี้ในการหว่านเมล็ดพันธุ์ไปทั่วลานกว้าง  และสิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้นจนได้

เพียงพริบตาเดียว  ลานอันกว้างใหญ่หน้าโรงตีเหล็กก็แปรเปลี่ยนเป็นทุ่งข้าวสาลีสีทองอร่าม  และคนที่กำลังยืนอยู่กลางทุ่งข้าวคือกริด

'เป็นไปไม่ได้!'

เหตุใดทุ่งข้าวสาลีที่ใช้เวลาเติบโตนานถึงเกิดขึ้นได้ในพริบตา?  ราวกับเป็นเวทย์มนต์อันน่าตื่นตะลึงที่บราฮัมเคยแสดงให้ดูเสียอีก  ไม่สิ… หากวัดจากสามัญสำนึก  สิ่งนี้ยอดเยี่ยมกว่าหลายเท่านัก  ในขณะที่กริดกำลังตกตะลึงสุดขีด  ปิอาโร่ก็เริ่มโฆษณาขายของทันที 

"นายท่านลองนึกดูให้ดีสิ!  หากกระผมนำกองทัพเคลื่อนพลเข้าโจมตีศัตรูในดินแดนที่ขาดแคลนอาหาร  กองทัพของเรย์ดันจะไม่มีวันประสบปัญหาความอดอยากแน่นอน!"

"เชี่ย...!"

แค่คิดภาพตามก็ขนลุกซู่ไปด้วยความตื้นตันใจแล้ว  กองทัพที่นำโดยปิอาโร่จะไม่มีทางขาดแคลนของกิน!  ในขณะที่กริดกำลังจะถูกโน้มน้าว  เขาก็ตั้งคำถามปิอาโร่กลับไป

"แล้วถ้าไม่มีแหล่งน้ำล่ะ?"

"ก็ใช้น้ำจากแม่น้ำใกล้ๆ  หรือไม่ก็ให้จอมเวทย์วารีทำการเสกน้ำขึ้นมา"

"ถ้าไม่มีทั้งสองอย่างล่ะ?"

"...ใช้น้ำฝน"

"แล้วถ้าฝนไม่ตก?"

"ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่ห้า  เก็บเกี่ยว!"

ช่วงเวลาคำถามจบลงแล้ว  ในตอนนี้  ปิอาโร่ที่บรรลุสัจธรรมได้เริ่มสำแดงพลังที่แท้จริงออกมา  เคียวในมือถูกเหวี่ยงหนึ่งครั้ง  เกิดเป็นพลังคีอันแหลมคมแผ่กระจายออกไปทั่วทั้งทุ่งข้าวสาลี  

ข้าวสาลีทุกต้นบนทุ่งพลันถูกเก็บเกี่ยวพร้อมกัน

"แค่ก!"

กริดรีบก้มตัวลงเพื่อหลบคลื่นพลังคี  ข้าวสาลีนับพันนับหมื่นต้นกำลังกระจัดกระจายตัวกลางอากาศ  ช่างเป็นฉากที่งดงามเหลือเกิน

'นายจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ไหม?'

กริดทำได้เพียงบ่นอุบอิบในยามที่กำลังปัดเศษข้าวสาลีออกไป

บึ้มบึ้มบึ้ม!  บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

แต่จู่ๆ ก็เกิดระเบิดที่ไม่คาดคิดขึ้นรอบตัวเขา

"อ๊ากกกก!"

กริดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อข้าวสาลีทุกเมล็ดเกิดระเบิด  ถ้าหากไม่เป็นเพราะมีหัตว์เทวะช่วยปกป้องไว้  พลังชีวิตของกริดคงจะลดต่ำลงจนถึงจุดอันตรายไปแล้ว

"แค่ก...!  อั่ก!  แค่กแค่ก!"

ข้าวสาลีที่เพิ่งเก็บเกี่ยวเมื่อครู่… ทำไมมันถึงระเบิดขึ้นได้?

"วิธีต่อสู้แบบนี้มันเป็นการทำฟาร์มตรงไหนฟะ?"

กริดโพล่งขึ้นอย่างหัวเสียด้วยร่างกายที่คลุ้งฝุ่น  ปิอาโร่เพียงตอบกลับอย่างราบเรียบ

"มันคือการขัดสีข้าว"

"ขัดสีบ้าบออะไร!?"

การขัดสีข้าวคือกระบวนการสำหรับทำให้เมล็ดข้าวมีสีขาวและสะอาดขึ้นไม่ใช่หรือ?  ไม่ใช่ระเบิดทำลายให้มันกลายเป็นเศษขี้เถ้าเช่นนี้  ในขณะที่กริดกำลังจะโต้เถียงกลับไป  เขาก็นึกบางสิ่งขึ้นได้

'ไม่ได้… เราสูญเสียความเยือกเย็นไปมากแล้ว  นี่เราเสียสมาธิเพียงเพราะข้าวสาลีงั้นหรือ?'

กริดรวบรวมสติกลับมาได้อีกครั้ง  ในการจะทำให้กระแสการต่อสู้อยู่ฝั่งตน  เขาจำเป็นต้องแสดงพลังอำนาจด้วย<มายาร่ายรำ>

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บ! ฟุ่บ!

เกิดเป็นรัศมีดาบสีดำหลายสิบเส้นพุ่งเข้าใส่ปิอาโร่  แต่ละเส้นเปี่ยมไปด้วยอานุภาพทำลายล้างสมกับเป็นหนึ่งในสุดยอดทักษะ

แต่กริดก็ไม่นิ่งนอนใจ

เขารุกหนักขึ้น  กริดคิดจะฉวยโอกาสโจมตีซ้ำในตอนที่ปิอาโร่รับมือกับรัศมีดาบของมายาร่ายรำ  นับเป็นแผนการที่เฉลียวฉลาด  แต่คู่ต่อสู่ในคราวนี้แข็งแกร่งเกิดไป  เมื่อปิอาโร่เปิดโหมดเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ  ความไวของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าจนเหนือกว่ากริด

ฟุ่บ!

พลองตำข้าวพุ่งโต้กลับใส่กริด  ลักษณะของมันคราวนี้ดูคล้ายกับที่ปัดฝุ่นขนไก่  ทุกครั้งที่มันแทงมาด้านหน้าจะต้องเกิดเป็นละอองเล็กๆ ที่เหมือนกับฝุ่นฟุ้งกระจายออก

"อั่ก!  แค่ก!  แค่กแค่ก!"

กริดมีปัญหากับฝุ่นเหล่านี้มาก  แถมมันยังลดพลังชีวิตด้วย  ยารุกต์เองก็นิ่งอึ้งจนไม่อาจวาดเส้นแสดงวิถีดาบเพื่อช่วยเหลือกริดได้

[ ฉันอ่านทางโจมตีไม่ออก! ]

'ไร้ประโยชน์ฉิบ!'

อันที่จริง  เขาจะไปโทษนั่นโทษที่ก็ไม่ถูกนัก  กริดพลันรู้สึกสิ้นหวัง  ปิอาโร่แข็งแกร่งเกินไป  กริดพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะเอาชนะให้ได้  แต่ดูเหมือนแค่ช่องว่างระหว่างกันก็ยังไม่ลดลงเลย  ประหนึ่งปิอาโร่คือกำแพงที่เขาไม่อาจก้าวข้าม

แต่กริดก็ยังไม่ยอมแพ้  เขายังมีไพ่ตายอยู่!

"ปิอาโร่...!  ฉันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ!"

หัตถ์เทวะกำลังทำอะไรอยู่ในระหว่างที่กริดถูกซ้อมเป็นกระสอบทรายน่ะหรือ?  เหตุใดมันจึงไม่ออกมาปกป้องผู้เป็นนาย?  เมื่อปิอาโร่มองเห็นสีหน้าอันเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของกริด  เขาก็เหลือบไปเห็นหัตถ์เทวะทั้งสี่กำลังทุบค้อนลงบนทั่งที่อยู่ด้านหลังห่างออกไป

'พวกมันกำลังทำอะไร?'

ปิอาโร่เริ่มหวาดระแวง

[ ท่านผสาน<ความผิดพลาด>กับ<ดาบใหญ่กริด>สำเร็จ! ]

กริดแสยะยิ้มทันที  หัตถ์เทวะรีบนำอาวุธผสานมามอบให้กริด  ศักยภาพของดาบใหญ่กริดและความผิดพลาดนั้นทรงพลังอย่างมาก  แถมตรงกลางใบดาบยังมี<อักขระความมืด>ซึ่งดรอปมาจากทัลลอสสลักเอาไว้  ทำให้พลังอสูรในร่างกริดถูกกระตุ้นรุนแรงยิ่งกว่าเดิม  ช่างเข้ากันกับร่างมืดได้อย่างสมบูรณ์

แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั่น  ล้วนต้องไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าปิอาโร่ในโหมดเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ

ผลั่ก!

"อั่ก!"

มีสุดยอดอาวุธอยู่ในมือแล้วยังไง?  ในเมื่อกริดไม่อาจเหวี่ยงมันให้โดนเป้าหมายได้  ยามนี้  ผลของบัฟ<พลิ้วไหว>หมดลงแล้ว  กริดไม่มีทางตามความเร็วของปิอาโร่ได้โหมดหนึ่งเดียวกับธรรมชาติได้ทัน  สุดท้ายก็เป็นได้แค่กระสอบทรายที่ถูกอัดจนต้องยอมรับความจริง

"ก็ได้… นายคือชาวนา!  เข้าใจแล้ว!  อั่ก!  ฉันยอมรับให้นายเป็นชาวนาก็ได้!"

ในเวลาเดียวกัน

[ พลังชีวิจของท่านหมดลง  โหมดการดวลสิ้นสุด! ]
[ ภารกิจลับ <ความมั่นใจของลอร์ด> เสร็จสิ้น ]
[ ค่าสถานะและทักษะของปิอาโร่เพิ่มขึ้นอย่างมาก ]

ผลการต่อสู้ในวันนี้ลงเอยด้วย...  ปิอาโร่ถือกำเนิดใหม่ในฐานะชาวนาอย่างแท้จริง  แม้ระดับอาจยังเทียบชั้นกับตำนานในอดีตไม่ได้  แต่หากเป็นด้านอื่น  เขามีดีพอจะเป็นตำนานตัวจริงเสียงจริงเลยทีเดียว

แต่กับกริดแล้ว...

"บัดซบ!  ฉันเองก็เป็นตำนานเหมือนกัน!  ทำไมถึงถูกอัดเละเทะจนหมดสภาพอยู่เรื่อย?"

ไม่ว่าจะทั้งจอมอสูร  บราฮัม  แมรี่-โรส  และปิอาโร่  มีกำแพงสูงตระหง่านมากมายหลายแห่งให้กริดต้องก้าวข้าม  ในตอนนี้  เขากำลังปรารถนาความแข็งแกร่งอย่างมาก  เพื่อที่ในอนาคตจะได้ไม่ต้องรู้สึกสิ้นหวังเช่นวันนี้อีก

'ในการจะแข็งแกร่งขึ้นได้นั้น...'

ประการแรก  กริดต้องฝึกฝนฝีมือการควบคุมตัวละคร  ส่วนประการที่สอง  เขาต้องเร่งเพิ่มค่าความว่องไวให้เท่ากับพละกำลัง  ดังนั้น  หนทางเดียวที่จะพัฒนาได้ทั้งสองอย่างพร้อมกัน  คือการไปออกล่ามอนสเตอร์

'อัพเลเวล!'

แต่ก่อนอื่น  กริดมีสิ่งสำคัญกว่านั้นให้ทำ  เขาต้องสร้างสุดยอดอุปกรณ์ทำฟาร์มขึ้นมาสักชุดเสียก่อน

เคร้ง! เคร้ง!

สุดยอดอาวุธ(?)ที่บริวารคนสำคัญต้องใช้งาน  กริดอุทิศเวลาหลายวันให้กับมัน  จนในที่สุด  เขาก็ทำให้ปิอาโร่กลายเป็นหนึ่งในผู้ที่พึ่งพาพลังแห่งไอเท็ม  

กล่าวสั้นๆ ก็คือ… ปิศาจที่แสนทรงพลัง(โกง)ได้ถือกำเนิดขึ้นบนโลกแล้ว 

"ดีล่ะ"

กริดค่อนข้างพึงพอใจกับผลงานที่ได้  หลังจากนั้นเขาก็รีบตรงไปร่วมกับปาร์ตี้คณะล่าพาเฟรเนี่ยมเพื่อทำการเก็บเลเวลจนกระทั่งบัฟค่าสบการณ์หมดลง  กริดจบที่เลเวล 305 และเดินทางกลับมายังเรย์ดัน  

เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก่อนที่ไอรีนจะให้กำเนิดทายาท

***

บทส่งท้าย

"หือ?"

ในระหว่างกำลังเคลียร์หน้าดิน  คริสและห้ากัปตันพลันต้องตกใจพร้อมกัน  เพราะยามนี้  พวกเขาได้เห็นปิอาโร่ห้อยปลอกอาวุธที่มีลวยลายงดงามไว้ที่เอวจำนวนหกอัน  เดิมทีในจุดนั้น  ปิอาโร่มักจะใช้เป็นที่ห้อยอุปกรณ์ทำฟาร์มเก่าๆ   แล้วเหตุวันนี้ถึงกลายเป็นปลอกอาวุธไปได้?

'ไม่สิ… นั่นมีดหรือ?'

'แถมยังมีตั้งหกอัน...'

เกิดอะไรขึ้นกันนะ?

ปิอาโร่กระแอมเบาๆ พร้อมกับเดินมาทางห้ากัปตันและคริส  หลังจากนั้นเขาก็ชักอาวุธออกจากปลอกเพื่อทำการอวดกับทุกคนอย่างภูมิใจ  ไม่สิ… มันไม่ใช่อาวุธ  แต่เป็นอุปกรณ์ทำฟาร์ม  ใช่แล้ว… ปลอกที่มีลวยลายวิจิตรงดงามเหล่านี้  ทั้งหมดล้วนเป็นที่เก็บอุปกรณ์ทำฟาร์ซึ่งกริดบรรจงสร้างขึ้น

"สุดยอด..."

คริสเกิดความอยากได้ขึ้นมาทันที  เขาเองก็อยากมีปลอกเก็บอุปกรณ์ทำฟาร์มที่สวยงามเช่นนี้บ้าง  

คริส… นายเป็นผู้เล่นอันดับสามของโลกนะ 

• Next
• Previous