จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 328

       เรย์น่า  หัวหน้าวงเกิร์ลกรุ๊ปฟาริน่า  เธอตกหลุมรักคิมโดฮยุนตั้งแต่แรกพบเมื่อสองปีก่อน  และได้ตัดสินใจสารภาพความในใจออกไป

       ผลน่ะหรือ?  ทุกสิ่งเกิดขึ้นอย่างเย็นชา  แม้เธอจะเคยมีผู้ชายตามจีบมามาก  แต่เมื่อต้องถูกโดฮยุนปฏิเสธอย่างไม่ใยดี  ศักดิ์ศรีจึงถูกทำลายย่อยยับ  ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความแค้นความเกลียดชัง  และมันก็เปลี่ยนเป็นแรงอาฆาตต่ออีกทอดหนึ่ง

       เธอปล่อยข่าวลือออกไปว่า  ตนและโดฮยุนกำลังคบหากันอยู่  และสิ่งนั้นได้ทำลายชื่อเสียงของโดฮยุนไม่น้อยทีเดียว  ใช่แล้ว...  คนที่ทำให้โดฮยุนถูกตราหน้าว่าเป็นนักล่าสาวมัธยมปลายนั้นไม่ใช่ใครอื่น  แต่เป็นเรย์น่า

       "คิมโดฮยุน..."

       เมื่อปีที่แล้ว  หลังจากเรย์น่าสอบ CSATs เสร็จ(ระบบสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเกาหลีใต้)  เธอก็เริ่มคบหากับโกจีเมียงทันที  แต่เรย์น่าก็ไม่เคยลืมคิมโดฮยุน  ไม่สิ  จะกล่าวให้ถูกก็คือ  เธอคบกับโกจีเมียงเพียงเพราะต้องการให้โดฮยุนออกอาการหึงหวง  แต่นั่นก็ไม่ส่งผลใดเลยจนกระทั่งทุกวันนี้

       "นายคิดว่าฉันจะยอมให้นายมีโอกาสจีบหญิงอื่นงั้นหรือ?"

       เรย์น่าคิดจะทำสิ่งที่บ้าบิ่นอีกครั้ง

       ชินเซฮี  หญิงสาวคนนี้มีหน้าตาที่งดงามมาก  แถมไม่ได้งามธรรมดา  แต่ยังน่ารักกว่าเรย์น่าที่แต่งหน้าจัดเต็มด้วยซ้ำ  แล้วเซฮีมีดีแค่ความสวยงั้นหรือ?  เปล่าเลย  ผลการเรียนของเธอก็ยังอยู่ระดับท็อปของประเทศ  ในซาทิสฟายก็ยังประสบความสำเร็จไม่น้อย  กลายเป็นผู้เล่นคลาสลับอันโด่งดัง  แถมยังเป็นน้องสาวของกริดผู้มีชื่อเสียงคนนั้น

       ในอีกความหมายหนึ่ง  เซฮีคือตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของศรีภรรยา

       จากข่าวลือที่เรย์น่าได้รับมา  โดฮยุนมาร่วมงานโรงเรียนวันนี้เพราะต้องการจีบเซฮี  ไม่อย่างนั้น  จะมีเหตุผลใดให้ดารานำชายระดับโลกมาร่วมงานโรงเรียนมัธยมปลายได้อีก?  เรย์น่าไม่มีทางยกโทษให้เซฮีแน่นอน

       เธอหวังจะให้โกจีเมียงบดขยี้เซฮีให้ราบคาบ

       ***

       'เรามาช้าไปสินะ'

       การแข่งเริ่มต้นขึ้นแล้ว  ในขณะนี้  คิมโดฮยุนกำลังอยู่ที่ห้องเตรียมตัวนักกีฬา  ส่วนเซฮีก็กำลังยืนอยู่หน้าแคปซูลจำนวนสองเครื่องที่ใช้ในการแข่ง

       'ไว้ค่อยคุยหลังจากจบการแข่งก็ได้'

       รอยยิ้มถูกเผยให้เห็นบนใบหน้าของคิมโดฮยุน  เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่า  หลังจากนี้จะสานสัมพันธ์ได้ดีกับเซฮีและกริดไปเรื่อยๆ  จนกระทั่งได้พบโนเอะตัวเป็นๆ เข้าสักวันหนึ่ง  

       แต่รอยยิ้มของโดฮยุนก็อยู่ได้ไม่นานนัก  เมื่อได้เห็นว่าคู่ต่อสู้ของเซฮีคราวนี้คือโกจีเมียง

       'อย่าบอกนะว่า...'

       โดฮยุนรู้จักความเสียสติของเรย์น่าดียิ่งกว่าใคร  เป็นเรื่องบังเอิญงั้นหรือที่แฟนของเรย์น่ากำลังจะต่อสู้กับเซฮี?  โชคไม่ดีนัก  โอกาสที่จะมาจากความบังเอิญนั้นแทบไม่มีเลย

       คิมโดฮยุคตัดสินใจวิ่งออกไปที่ไหนสักแห่ง

       ***

       'ส--สวยมาก...'

       ผู้ประกาศข่าวสาว  ลีมินจุง  เธอมีทั้งฝีมือและความงามยากจะหาใครเปรียบ  การที่สามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นผู้ประกาศระดับท็อปของวงการได้  เป็นเพราะเธอรู้จักใช้ความงามให้เกิดประโยชน์สูงสุด  แต่ลีมินจุงกลับดูจืดชืดไปทันทีเมื่อถูกนำมาเทียบกับเซฮี

       ใบหน้าเรียวเล็ก  ดวงตากลมโต  ไม่ว่าจะมองมุมไหน  เซฮีก็เหมือนกับตุ๊กตาที่น่าทะนุถนอม  ไม่แปลกที่บรรดาสื่อของซาทิสฟายจะยกย่องให้เป็นยูร่าน้อย  ตัวตนของเซฮีนับว่างดงามจนเหนือคำบรรยาย  แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ  สุดท้ายลีมินจุงก็เรียกสติกลับคืนมาและทำหน้าที่ของตนต่อไป  เธอกวาดสายตาไปรอบลานกว้างพร้อมกับประกาศออกไมโครโฟนด้วยแววตาเปล่งประกาย

       "นับแต่นี้เป็นต้นไป...  ดิฉันขอกล่าวเริ่มการแข่งขันการประลองในซาทิสฟายของโรงเรียนมัธยมปลายยังก์เลดี้ส์!  แต่ก่อนอื่น  พวกเรามาสัมภาษณ์นักกีฬากันสักเล็กน้อยค่ะ"

       คารมของลีมินจุงเป็นของจริง  เพียงเธอเอ่ยปากพูด  ผู้ชมโดยรอบก็ถูกดึงความสนใจมาไว้ที่กลางเวที  ลีมินจุงได้ทำการสัมภาษณ์เซฮีผู้กำลังประหม่า  หลังจากนั้นก็หันไปสัมภาษณ์ฝั่งโกจีเมียงที่กำลังตื่นเต้น  สุดท้ายก็ประกาศเริ่มการแข่งอย่างเป็นทางการ

       "เฮ้~~!!"

       "เซฮีสู้เค้า!"

       "ลุยเลยจีเมียง!  ทำให้เต็มที่เหมือนกับตอนเล่นเบสบอล!"
       
       ในขณะที่เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม  เซฮีและโกจีเมียงก็เข้าไปนอนในแคปซูล

       ***

       ชิ้งงงงง!

       ณ ชายฝั่งราเนีย

       เกิดเป็นแสงสว่างจ้าขึ้นตรงจุดหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่แข่งขัน  หลังจากนั้น  แสงดังกล่าวก็ค่อยๆ แตกกระจายออกไปรอบๆ ประหนึ่งกระจกที่แตกละเอียด  มันระยิบระยับเมื่อสะท้อนกับแสงอาทิตย์ซึ่งส่องกระทบน้ำทะเล  และในที่สุด  หญิงสาวผู้งดงามในชุดสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น

       รูบี้...  ชินเซฮี

       "เฮ่อ... แม้กระทั่งตอนล็อกอินก็ยังมีเอฟเฟคพิเศษแตกต่างจากคนอื่นงั้นหรือ?  คลาสลับนี่มันดีจังเลยน้า~"  โกจีเมียงชักไม้กระบองออกมาพร้อมกับย่างสามขุมเข้าใกล้เซฮี  หลังจากนั้นมันก็กระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงที่บางเบาว่า
       "เป็นคลาสลับทั้งพี่ทั้งน้อง  พวกเธอแอบมีเอส-เอกรุ๊ปคอยหนุนหลังอยู่ใช่ไหม?  แนะนำให้ฉันรู้จักบ้างสิ"
       
       เซฮีนิ่งเงียบ  ไม่ตอบกลับ  อันที่จริง  เธอไม่ชอบหน้าโกจีเมียงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  เพราะหมอนี่เปล่งออร่าที่น่ารังเกียจออกมาอยู่ตลอดเวลา  แถมมันยังดูไม่เป็นมิตรกับตนสักเท่าใด  โดยเฉพาะแววตาที่น่าขนลุกนั่น

       โกจีเมียงพลันขมวดคิ้ว
       "ไม่ตอบงั้นหรือ?  ละอายใจอยู่รึไง?"

       "มาเริ่มการต่อสู้ได้แล้ว"

       เซฮีตอบอย่างราบเรียบพร้อมกับส่งคำท้าดวล

       แต่โกจีเมียงกลับปฏิเสธและตอบว่า
       "หยาบคายทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ  เธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับกริดเลยสักนิด!"

       เซฮีพลันหรี่ตาลงอย่างเย็นชา

       "แล้วนายมาจุ้นจ้านอะไรครอบครัวของฉัน?"

       "ก็แค่พูดความจริงเท่านั้นแหละน่า!"

       ฟุ่บบ!

       โกจีเมียงเหวี่ยงกระบองในมือใส่เซฮีอย่างสุดแรง  ตัวมันที่เคยเป็นถึงฮิตเตอร์ระดับแถวหน้าของลีก  ท่วงท่าการเหวี่ยงไม้ย่อมไม่ธรรมดา  เซฮีจึงถูกโจมตีเข้าไปเต็มๆ พร้อมกับกระอักเลือด

[ ท่านได้รับความเสียหาย1,880หน่วย ]

       ในตอนนี้  เซฮีมีเลเวลเพียง116เท่านั้น  เป็นเพราะพักหลังเธอต้องตั้งใจกับการเรียนอย่างหนัก  จึงไม่มีเวลาปลีกตัวมาเล่นซาทิสฟายสักเท่าใด  แต่ด้วยความที่มีสุดยอดชุดเกราะที่กริดสร้างขึ้น  โกจีเมียงผู้มีเลเวล187จึงไม่อาจฆ่าเธอตายในการโจมตีเดียวได้

       สีหน้าของโกจีเมียงเริ่มความบิดเบี้ยว

       "หืม?  ทำไมถึงได้บาดเจ็บรุนแรงนักล่ะ?  ไม่ใช่ว่าเธอเป็นน้องสาวของผู้ครอบครองพลังแห่งไอเท็มหรอกหรือ?"

       "ทำไมนายถึงไม่ยอมกดรับการดวล?"

       "ก็ในโหมดการดวลมันฆ่ากันไม่ได้น่ะสิ… หึหึหึ!"

       "นายจะรับผลกระทบที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ไหวงั้นหรือ?  นักเบสบอลชื่อดังที่ละเมิดกฏการแข่งและสังหารนักเรียนหญิงมัธยมปลายในซาทิสฟาย  เรื่องนี้จะต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็นวงกว้างแน่"
       
       "ฉันไม่สนคำวิจารณ์พวกนั้นอยู่แล้ว  ขอเพียงคอยมีเทพธิดาของฉันอยู่เคียงข้างก็พอ  และอันที่จริง  ฉันก็ไม่คิดจะต่อสัญญาใหม่หลังจบฤดูกาลนี้ตั้งแต่แรกแล้ว"

       "นายยังอายุไม่ถึง30เลยนะ  น่าผิดหวังไม่น้อยที่ดันถอดใจไปก่อน"

       "หึหึหึ!  น่าผิดหวังงั้นหรือ?  เธอรู้รึเปล่าว่ารายได้ต่อปีของฉันที่ต้องเดินทางไปมาระหว่างเกาหลีใต้และญี่ปุ่นอยู่หลายปีคือเท่าไร?  หมื่นล้านวอน!  หมื่นล้านวอนเชียวนะ!  ฉันสามารถเลี้ยงดูพี่ชายที่นอนป่วยอยู่บนเตียงได้โดยไม่ต้องทำงานอีกแล้ว!"

       จบบทสนทนาแต่เพียงเท่านี้  เซฮีถอนหายใจเล็กน้อยพร้อมกับใช้<ความหวัง>  สุดยอดทักษะฮีลที่กินมานา10%  แต่แลกมากับพลังชีวิต10-30%

[ มานาของท่านลดลง816หน่วยหลังจากใช้<ความหวัง> ]
[ ท่านฟื้นฟูพลังชีวิต2,005หน่วย ]

       "ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะ"

       เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่คนดังมักมีแอนตี้แฟนอยู่มาก  และคนอย่างกริดย่อมต้องมีแอนตี้แฟนหัวรุนแรงสุดโต่งอยู่ไม่น้อย  เธอเชื่อว่าการที่ตนถูกเพ่งเล็งในคราวนี้  ทั้งหมดเป็นผลมาจากความโด่งดังของพี่ชายเธอ  และเซฮีก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด  เพื่อชื่อเสียงของกริด

       'น่ารังเกียจที่สุด!'

[ ท่านสวมใส่<+9คทาไม้> ]

       นี่คืออาวุธประจำกายของคลาสนักบุญหญิงที่กริดนำไปเสริมแกร่งจนถึงระดับ+9   โกจีเมียงได้โยกตัวหลบการโจมตีที่อ่อนปวกเปียกของเซฮีพร้อมกับหัวเราะขึ้น

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า!  คทานี่มันอะไรกัน?  เธอไปขโมยไม้เท้ามาจากยายของฉันรึไง?"

       โกจีเมียงฟาดกระบองลงมาจากด้านบนอย่างดุดัน  คลาสของมันคือนักรบที่เลือกใช้อาวุธหลักเป็นประเภททุบ  ดังนั้นมันจึงมีความว่องไวไม่สูงมาก  เซฮีที่ตั้งตัวได้ทันจึงใช้คทารับไว้ด้วยสองมือ

       "อึก!"

       ความแตกต่างของค่าสถานะมีมากเกินไป  ในขณะที่นักรบมุ่งเน้นพละกำลังเป็นหลัก  นักบุญหญิงอย่างเซฮีกลับเน้นไปที่สติปัญญาและความอดทน  ทำให้ค่าพละกำลังของเซฮีต่ำมาก  ข้อความระบบจึงร้องเตือนขึ้นตรงหน้าเธอ

[ ท่านได้รับการกระแทกอย่างรุนแรง  แขนทั้งสองข้างจะตกอยู่ในอาการอัมพาตเป็นเวลาหนึ่งวินาที ]

       การเป็นอัมพาตหนึ่งวินาทีในซาทิสฟายถือว่าร้ายแรง  คู่ต่อสู้สามารถโจมตีซ้ำเข้ามาจนเป็นอันตรายถึงชีวิตได้  แต่สำหรับเซฮีแล้ว  นี่ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด

[ ท่านต้านทานได้ด้วยเอฟเฟคของทักษะ<หัวใจที่ซื่อตรง> ]

       นี่คือพลังของคลาสนักบุญหญิง

       เคร้ง!  เคร้ง!

       กึก!

       "หือ?"

       โกจีเมียงเริ่มขมวดคิ้วเมื่อผู้เล่นเลเวลน้อยกลับสามารถบล็อคการโจมตีของมันได้หลายครั้งติดต่อกัน

       'คทานั่น  เป็นไอเท็มเกรดเลเจนดารีงั้นหรือ?'

       คทาตรงหน้าดูยังไงก็ทำจากไม้ธรรมดา  แต่แสงที่เปล่งประกายออกมานั้นเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่าไอเท็มชิ้นนี้ถูกเสริมแกร่งจนถึง+9   จะมีใครเสียสติพอไปเสริมแกร่งไอเท็มกระจอกจนถึงระดับสูงกัน?  ไม่มีทาง  ดังนั้นคทาไม้อันนี้ย่อมต้องไม่ใช่อาวุธธรรมดา

       'ดูเหมือนกริดจะสร้างให้สินะ'

       โกจีเมียงแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย  พลังแห่งไอเท็มแล้วยังไง?  มันเองก็มีเหมือนกัน!

       "ฉันเคยบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรือ?  ฉันรวยมาก!  และไอเท็มที่ใช้ก็ไม่ใช่ของกระจอกหรอกนะ!"

       พรึ่บ!

       ไม้กระบองในมือโกจีเมียงพลันลุกโชนด้วยเปลวเพลิง  นี่คือพลังของอาวุธเกรดยูนีค

       ตุ้บ!  ตุ้บ!

       "กรี๊ด!"

       เซฮีนั้นไม่คุ้นชินกับการต่อสู้เท่าใดนัก  แถมนักบุญหญิงก็ไม่ใช่คลาสที่ถูกออกแบบมาเพื่อการนั้น  เปลวไฟจากอาวุธของโกจีเมียงมีความร้อนแรงมาก  เซฮีมีทักษะฮีลอยู่เพียงแค่สองชนิด  โดยมีระยะหน่วงหนึ่งนาทีครึ่ง  และสามนาที  เมื่ออยู่ระหว่างระยะหน่วง  เธอจึงได้รับบาดเจ็บหนักและสูญเสียพลังชีวิตไปเรื่อยๆ

       ร่างกายของเซฮีล้วนเต็มไปด้วยบาดแผล  ส่วนโกจีเมียงก็กำลังแสยะยิ้มอย่างมีชัย

       ***

       ยองวูเป็นคนปากจัด  ใครก็ตามที่ถูกยองวูก่นด่าสาปแช่งย่อมโกรธมากหรือไม่ก็อับอายจนใบหน้าแดงก่ำ  และยิ่งเมื่อได้รู้จักฮิวรอย  ดูเหมือนยองวูจะมีคลังคำศัพท์ไว้สำหรับการด่ามากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า  ฮิวรอยคืออาจารย์ที่สมบูรณ์แบบในด้านนี้  แต่ยองวูจะนึกคำด่าได้ดีก็ต่อเมื่อเขาสามารถรักษาความเยือกเย็นไว้ได้

       และนั่นไม่ใช่ตอนนี้...

       "ไอ้ระยำ!"
       
       ยองวูลุกพรวดขึ้นจากที่นั่งอย่างเดือดดาล  เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในจอฉายภาพ  เขาก็ไม่อาจใจเย็นได้อีก  ชื่อเหนือศีรษะของโกจีเมียงเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น  นั่นหมายความว่า  คนทั้งสองไม่ได้ต่อสู้ด้วยระบบดวลฝึกซ้อม  แต่เป็นการพีเคอย่างต่ำทราม

       "เฮ้ย!  ไอ้พวกเจ้าหน้าที่จัดการมัวไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกัน?  เซฮีกำลังเป็นอันตราย  พวกแกตาบอดรึไง?"

       ชายในหน้ากากผีตะโกนขึ้นด้วยถ้อยคำหยาบคาย  เขารู้สึกโล่งใจที่ในตอนนี้  ไม่มีใครล่วงรู้ตัวจริงของบุคคลภายใต้หน้ากาก  พีคซอร์ดพยายามยืนขวางไว้และพูดกล่อมให้ยองวูใจเย็นลง

       "ดูหลังเวทีสิ  ทีมงานกำลังล้อมแคปซูลของโกจีเมียงไว้  อีกไม่นาน  สถานการณ์ก็คงดีขึ้นแล้ว  นายใจเย็นก่อน"

       "ใจเย็น?"

       ยองวูผลักพีคซอร์ดจนล้มและรีบวิ่งไปที่ด้านหลังเวที  ในยามนี้  ด้วยความเป็นห่วงน้องสาวจากก้นบึ้งของหัวใจ  เขาจึงมีพลังฮึดมากพอจะล้มเทควอนโดสายดำลงได้

       "แย่ล่ะสิ!"

       พีคซอร์ดที่ล้มก้นจ้ำเบ้าได้อุทานขึ้น  ส่วนเยริมก็กำลังมองยองวูที่ร้อนรนด้วยดวงตาเปล่งประกาย

       "พี่ยองวูเท่จังเลย..."

       เยริมลุกพรวดขึ้นพร้อมกับชุดผีสุดเซ็กซี่  เธอมองตามหลังยองวูไปอย่างไม่กระพริบตา  เมื่อได้เห็นภาพดังกล่าว  เยริมก็ถอนหายใจด้วยท่าทีเขินอายพร้อมกับพูดเบาๆ ว่า

       "พี่ยองวูบนเตียงจะดุดันแบบนี้ไหมนะ?"

       ฉูดด!

       ผู้ชายหลายคนที่ได้เห็นเยริมเต็มสองตาต่างพากันเลือดกำเดาแตก  เพียงแค่ยืนเฉยๆ ไม่ต้องมีจริตใดมากมาย  เยริมก็สามารถกุมหัวใจชายหนุ่มได้แล้ว  ดูราวกับชาติก่อนเธอเป็นซัคคิวบัสยังไงยังงั้น

       ***

       "ฉันจะเข้าไปเพื่อห้ามสถานการณ์"

       ห่างจากแคปซูลของเซฮีและโกจีเมียงไม่มาก  มีแคปซูลเครื่องหนึ่งวางตั้งไว้เผื่อว่าจะมีสถานการณ์ฉุกเฉินเกิดขึ้น  

       "คำเตือนถูกส่งไปให้โกจีเมียงเรียบร้อยแล้ว  อีกไม่นานเขาคงใจเย็นลงและต่อสู้กันในโหมดดวลปรกติ  ดังนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง"

       "เจ้าบ้านั่นมันไม่คิดจะดวลฝึกซ้อมแต่แรกอยู่แล้ว!  รีบให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้!"  คิมโดฮยุนโพล่งขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด

       แต่ดูเหมือนทีมงานจะไม่ได้แยแสเลยสักนิด

       "ฮะฮะ!  มีเหตุผลอะไรให้โกจีเมียงต้องทำเช่นนั้นด้วย?  คุณโดฮยุนช่วยใจเย็นลงก่อน  การแทรกแซงของบุคคลที่สามจะทำให้การแข่งยิ่งล่าช้าลง  คุณก็รู้ว่าผู้เข้าแข่งขันทุกคนมีตารางแน่นมาก  เพราะทั้งหมดคือแขกวีไอพี--"

       "ไสหัวไปซะ!"

       "อั่ก!"

       คิมโดฮยุนและเจ้าหน้าที่จัดงานพลันเซล้มลงพร้อม  เพราะชายสวมหน้ากากผีคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามากระโดดถืบขาคู่ใส่กลุ่มพวกเขาเต็มแรง

       "โอ้ย!  นายเป็นใครกัน?"

       "พวกแกถามฉันงั้นหรือ?"

       ชายปริศนาได้เปิดเครื่องแคปซูลออกพร้อมกับถอดหน้ากาก  เมื่อทั้งเจ้าหน้าที่และโดฮยุนได้เห็นใบหน้าที่แท้จริง  ดวงตาของทุกคนก็เบิกโพลงอย่างตกตะลึง

       "ก--กริด...!"

       "ใช่… ฉันคือพี่ชายของเซฮีที่กำลังโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียว  ดังนั้น  พวกแกอย่าได้คิดจุ้นจ้านเด็ดขาด! แล้วโดยเฉพาะแก!"

       "ฉันหรือ?"

       โดฮยุนเป็นงงทันทีเมื่อถูกกริดชี้หน้า  หลังจากนั้นกริดก็ตะคอกใส่

       "สร้างเรื่องระยำขึ้นมาแล้วหวังจะแสร้งทำตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาวเพื่อช่วยเธอสินะ… แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้!!"

       "...?"

       เขากำลังพูดเรื่องบ้าอะไร?  โดฮยุนมึนงงไปพักใหญ่  เป็นเวลาเดียวกับที่กริดปิดเครื่องและล็อกอินเข้าซาทิสฟาย

[ ทำการสแกนม่านตา... ] 
[ ตรวจสอบข้อมูลผู้เล่นเรียบร้อย... ]
[ ผู้เล่นไม่ได้ลงทะเบียนไว้กับแคปซูล  ทำการตรวจสอบรายละเอียดแคปซูล... ]
[ ยืนยันแคปซูลกิจกรรมพิเศษของเอส-เอกรุ๊ป  หมายเลขแคปซูลคือ 31F000B4C ]
[ สถานที่ล็อกอินถูกระบุให้เป็น<ชายฝั่งราเนีย>เท่านั้น ]
[ พวกเรายินดีต้อนรับตัวตนอันเป็นตำนานของท่านเสมอ! ]

       ข้อความที่ทั้งคุ้นชินและไม่คุ้นชินได้ปรากฏขึ้นตรงหน้า

       "แกนะแก..."

       "เชี่ย!"

       "พ--พี่?"

       ทั้งกริด  เซฮี  และโกจีเมียงต่างกำลังเผชิญหน้ากัน  กระบองเปลวเพลิงในมือโกจีเมียงที่กระหน่ำทุบเซฮีเป็นกระสอบทรายเมื่อครู่พลันหงุดชะงักไป

       "กริด...!  แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

       "แกชื่อโกจีเมียงสินะ...?  นับแต่นี้ไป  ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้ามาในเขตอาณาจักรอีเทอนัลอีกตลอดชีวิต!"

       ในอนาคต  กริดจะได้เป็นกษัตริย์  เขาจึงคิดว่าตนมีสิทธิ์กล่าวคำพูดเช่นนี้  แต่โกจีเมียงกลับแสยะยิ้มให้กับคำประกาศกร้าวนั้น

       "นายมันก็แค่หัวหน้าของกลุ่มผู้เล่นที่สักแต่จะพึ่งพาพลังของไอเท็ม!  ไม่มีสิทธิพูดจาโอหังเช่นนี้!"

       "สักแต่พึ่งพาแต่ไอเท็มงั้นหรือ?"
       
       เป็นแค่มดปลวก...  แต่กลับกล้าสามหาวกับราชสีห์ถึงเพียงนี้เชียว?  

       ไอเท็มคือส่วนสำคัญที่สุดของซาทิสฟาย  ผู้ที่มีไอเท็มคือผู้ที่แข็งแกร่ง  ไม่ว่าใครก็ปฏิเสธคำพูดนี้ไม่ได้

       ทว่า...

       "ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะบดขยี้แกโดยไม่ต้องใช้ไอเท็มก็แล้วกัน"

       กริดพูดเป็นนัยพร้อมกับชี้นิ้วออกมา  ทั้งโกจีเมียงและผู้ชมนับพันต่างสับสนไปตามๆ กัน

       ทันใดนั้น...

       "ศรเวทย์"

       บึ้ม!

       เกิดเป็นลำแสงสีขาวยิงออกจากปลายนิ้วกริด  แสงปริศนาพุ่งเขาปะทะกับหัวใจของโกจีเมียงและระเบิดออกจนมันต้องกระอักเลือดออกมาด้วยสีหน้าสุดแสนเจ็บปวด

       "แค่ก...!"

       เหตุใดศรเวทย์ถึงได้รุนแรงขนาดนี้?  ในขณะที่โกจีเมียงยังคงไม่เชื่อสายตาตนเอง  กริดก็ทำการยิงเข้าไปอีกหนึ่งนัด

       "ศรเวทย์"

       "อ๊ากกกกก!"

       ทันใดนั้นเอง  คีย์เวิร์ดอันดับหนึ่งของคำค้นหาทั่วเกาหลีใต้ถูกเปลี่ยนเป็นคำว่า<ศรเวทย์>ทันที  แถมอันดับสองก็ยังเป็น<วิธีเรียนศรเวทย์แบบเดียวกับกริด>  ไม่ใช่<กริด>เฉยๆ อย่างทุกครั้ง

• Next
• Previous