จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 329

งานประลองในซาทิสฟายของโรงเรียนมัธยมปลายยังก์เลดี้ส์ตกเป็นข่าวร้อนแรงและได้รับความสนใจมากผู้คนจำนวนมาก  เพราะผู้ทั้งแข่งทั้ง16คนคือดาราและคนดังจากหลายวงการ  แถมคนดูยังมีโอกาสได้ยลโฉมคลาสลับนักบุญหญิงรูบี้อย่างใกล้ชิดอีกด้วย

แม้กระทั่งถ่ายทอดสดบนอินเทอเน็ตก็ยังมีคนดูนับแสน

  ===  เอ๋?  ทำไมชื่อตัวละครของโกจีเมียงถึงกลายเป็นสีแดงได้ล่ะ?

===  หมอนั่นไม่ได้อยู่ในโหมดดวลฝึกซ้อมล่ะมั้ง

===  ดูเจ้าบ้าโกจีเมียงนั่นสิ  มันคิดจะฆ่าเซฮีงั้นหรือ?  เสียสติไปแล้วรึไง?

===  นับตั้งแต่คบกับเรย์น่าก็เกิดปัญหาตามมามากมาย  ตอนนี้คงคิดทอดทิ้งแฟนๆ ไปหมดแล้วมั้ง

===  นี่คือเครื่องบ่งชี้ได้เป็นอย่างดีว่า  คนเราควรเลือกคบกับแฟนที่ดี... ㅉㅉ  แล้วพวกเจ้าหน้าที่กำลังทำอะไรอยู่?  จะปล่อยเลยตามเลยแบบนี้จริงหรือ?

===  บัดซบ!  มันพยายามจะฆ่านักบุญหญิงของพวกเรา!

ผู้ชมไม่ใช่คนโง่เขลา  พวกเขามองเห็นถึงการกระทำอันแสนต่ำทรามของโกจีเมียงได้ทันทีตั้งแต่เริ่มสู้  แต่เพียงเสียงสาปแช่งก็ไม่อาจช่วยเหลืออะไรเซฮีได้  คนดูทางบ้านต่างพากันประนามเจ้าหน้าที่โรงเรียนยังก์เลดี้ส์ที่ไม่อาจห้ามสถานการณ์ได้  และประนามโกจีเมียงที่ใช้วิธีสกปรกเช่นนี้  ทว่า...  นอกเหนือจากการกระทำดังกล่าว  พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกนอกจากยืนมองเซฮีถูกซ้อมไปเรื่อยๆ 

แต่ทันใดนั้นเอง

"ศรเวทย์"

กริด  หนึ่งในสุดยอดผู้เล่นของซาทิสฟาย  เขาปรากฏตัวขึ้นมาขัดจังหวะและลงโทษโกจีเมียงอย่างสาสม  มีผู้ชมคนใดที่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมหรือขัดต่อกฏการแข่งบ้างไหม?  ไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว  ทั้งหมดล้วนส่งเสียงเชียร์อย่างดีอกดีใจ

"สมกับเป็นก็อดกริด!"

พีคซอร์ดเองก็ตื่นเต้นดีใจไม่แพ้กัน  ศรเวทย์ที่พุ่งออกจากปลายนิ้วกริดนั้นบดขยี้ทั้งร่างกายและจิตใจของศัตรู  ท่าทีอันไร้ความปราณีที่กริดมีต่อศัตรูได้ทำให้พีคซอร์ดชื่นชอบในตัวกริดมากขึ้น  นี่คือพวกพ้องในแบบที่เขาต้องการมานานแล้ว

แต่ทันใดนั้น  ชายสวมสูทดำจำนวนห้าคนก็เดินมาล้อมตัวพีคซอร์ดไว้  ทั้งหมดล้วนมีบรรดากาศมุ่งร้ายจนสัมผัสได้  พีคซอร์ดจึงตื่นตัวทันที

"นี่หมายความว่ายังไง?"

"คุณจะถูกควบคุมตัวในข้อหาอนาจาร  รวมไปถึงข้อหาคุกคามทางเพศด้วย"

"อะไรนะ?  อนาจาร?  คุกคามทางเพศ?  ผมหรือ?"

พีคซอร์ดมึนงงสุดขีด  เขาไม่เข้าใจเลยว่าคนพวกนี้กำลังพล่ามเรื่องไร้สาระใดอยู่

"แล้วอีกอย่าง  พวกนายมีสิทธิจับกุมคนอื่นด้วยรึไง?  ไม่ใช่ตำรวจสักหน่อย"

"แม้จะไม่ใช่ตำรวจ  แต่พวกเราก็มีอำนาจในการควบคุมตัวผู้กระทำความผิดในเขตโรงเรียน  และหลังจากนั้นค่อยนำไปส่งตำรวจ"

"แต่ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร?  ทำไมฉันถึงกลายเป็นอาชญากรไปได้?"

อ้อ...  หรือว่า?  ฉากอันน่าตกตะลึงได้ย้อนกลับมาในหัวพีคซอร์ดอีกครั้ง  ปาฏิหาริย์แหวกน้ำทะเลที่กริดสร้างขึ้นนั่นเอง

"ฮะฮะ...  นั่นสินะ"

เขากลายเป็นแพะรับบาปแทนกริดไปโดยปริยาย

'ไม่ยุติธรรมเลยแฮะ'

พีคซอร์ดเป็นคนซื่อสัตย์  เขาต้องการจะบอกกับเจ้าหน้าที่ว่ากริดเป็นคนทำ  แต่อีกใจหนึ่งก็ห้ามไว้  เพราะพีคซอร์ดก็ไม่ต้องการขายเพื่อน  จึงไม่อาจพูดความจริงออกไปได้

"จับเขาไว้!"

เจ้าหน้ารักษาความปลอดภัยของโรงเรียนยังก์เลดี้ส์ทุกคนล้วนเป็นระดับท็อป  พละกำลังทางกายและความเร็วนั้นจัดว่าสุดยอด  แถมยังมีถึงห้าคน  พีคซอร์ดจึงจำเป็นต้องวิ่งหนีพวกเขาด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี

'ลงเอยแบบนี้ได้ยังไงนะ?'

***

'ก--เกิดอะไรขึ้น?'

โกจีเมียงเริ่มสับสนกับเหตุการณ์ตรงหน้า  เหตุใดกริดถึงโผล่มาได้?  แลัวเหตุใดตัวมันถึงทรุดลงกับพื้นในสภาพปางตายเพียงเพราะถูกศรเวทย์เข้าไปแค่สองนัด?  

ในยามนี้  กริดกำลังย่ามสามขุมเข้าใส่มันด้วยสีหน้ามุ่งร้ายสุดขีด

"แกกล้าทำร้ายน้องสาวฉันเชียวหรือ?  เป็นเศษเดนผู้ชายประเภทไหนกัน?"

ดวงตาของกริดเปี่ยมไปด้วยความโมโหอย่างหาที่สุดมิได้  เมื่อมันเห็นกริดกำลังรวบรวมเวทย์มนต์รอบใหม่  โกจีเมียงก็เริ่มสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัวต่อหน้าเวทย์มนต์พื้นฐานของกริดทันที 

มันกำลังกลัวที่จะถูกฆ่าและสูญเสียไอเท็มกับค่าประสบการณ์งั้นหรือ?

เปล่าเลย  สิ่งที่มันกลัวคือเรย์น่า  ไอเท็มและของนอกกาย  มันสามารถใช้เงินหามาชดเชยได้  แต่หากมันทำตามคำสั่งของเรย์น่าไม่สำเร็จ  เธออาจโมโหจนถึงขั้นขอแยกทางกับมันเลยทีเดียว  แค่คิดก็ทำให้โกจีเมียงแทบเป็นบ้าแล้ว

'จะทำยังไงดีนะ?'

มันพยายามหาทางเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้

"หยุดนะ!  ถ้าแกกล้าลงมือล่ะก็  รับรองว่าฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!  ฉันรู้จักพวกอันธพาลหลายคน!"

"อันธพาล?"

กริดพลันชะงักไปทันที  อันธพาลงั้นหรือ?  เขาอาจแข็งแกร่งในเกม  แต่ถ้าเป็นชีวิตจริง  ถ้าต้องโดนอันพธาลตามรังควานคงไม่ใช่เรื่องดีแน่  กริดไม่อาจเมินเฉยต่อคำขู่ของโกจีเมียงได้

'ไอ้สารเลว...!'

กริดลังเลเล็กน้อยก่อนจะนึกถึงหน้าทูน  ราชันย์นักล่า  ทูน  นับตั้งแต่สมัยยังเป็นกิลด์เซดาก้าห์  ทูนกับกริดก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอด  แถมทูนก็ยังสร้างบ้านไว้ใกล้กับตึกของกริดในเกาหลีใต้ด้วย  หากจำไม่ผิด  ทูนเคยเป็นอดีตมาเฟียอิตาลีใช่ไหม?

กริดพลันแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย

"นายรู้จักกับพวกอันธพาลงั้นหรือ?"

"ช--ใช่แล้ว!  แถมเจ้านั่นยังป่าเถื่อนมากด้วย!"

"หมอนั่นจะเจ๋งกว่ามาเฟียอิตาลีของฉันรึเปล่า?"

"อะไรนะ?  มาเฟียอิตาลี?"

"ถูกต้อง...  มาเฟียยังไงล่ะ  ฉันเองมีเพื่อนอยู่ในแก๊ง"

กริดกล่าวด้วยสีหน้าของผู้มีชัย  โกจีเมียงถึงกับนิ่งอึ้งไปพักใหญ่  นี่ล้อกันเล่นรึเปล่า?  กริดมีเพื่อนเป็นมาเฟียอิตาลีได้อย่างไร?

'บัดซบ!'

โกจีเมียงโพล่งขึ้นอย่างหัวเสีย
"ถ้าเป็นแบบนั้นจริง  แกก็รีบฆ่าฉันเลยสิวะ!"

กริดไม่แม้แต่จะกะพริบตา

"ศรเวทย์"

บึ้มมม!

"แค่ก...!"

คราวนี้เกิดเป็นลำแสงสีขาวยิงใส่ศีรษะของโกจีเมียงและส่งมันไปสู่ความตาย  โกจีเมียงพลันรู้สึกว่าตนเองทำพลาดมหันต์ลงไป

'เจ้านี่เป็นเพื่อนกับมาเฟียจริงๆ งั้นหรือ...?'

[ ท่านเสียชีวิต ]
[ ท่านสูญเสียค่าประสบการณ์18.7% ]
[ ท่านสูญเสียไอเท็ม <ไม้กระบองอัคคี(ยูนีค)> ] 

***

"ว๊ากกก!"

โกจีเมียงเปิดแคปซูลออกมาพร้อมกับความฉุนเฉียว  มันไม่ได้สนใจเรื่องที่ต้องสูญไอเท็มคือค่าประสบการณ์  แต่เมื่อครู่  มันถูกกริดเหยียดหยามด้วยการฆ่าให้ตายอย่างทรมานโดยศรเวทย์  และความล้มเหลวในคราวนี้อาจทำให้เรย์น่าบอกเลิกมันก็เป็นได้

"ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!"

โกจีเมียงเดินเกรี้ยวกราดพร้อมกับมองหาแคปซูลของกริด  เมื่อได้พบเข้า  มันก็รีบเดินตรงไปที่นั่น

"ทำตัวดีๆ หน่อยไม่ได้รึไง?"

"เป็นแกอีกแล้วหรือ?"

สีหน้าของโกจีเมียงเริ่มบิดเบี้ยวยิ่งกว่าเดิม  เพราะคนที่มาขวางทางไว้ไม่ใช่ใครอื่น  แต่เป็นคิมโดฮยุน  ดารานำชายระดับโลกและคนที่เรย์น่าเคยหลงรักหัวปักหัวเปา  คิมโดฮยุนคือเสี้ยนหนามในสายตาโกจีเมียงมาโดยตลอด  และยามนี้ก็กำลังขวางทางไว้ในเวลาสำคัญ

"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ไสหัวไปซะ!"

จะดีจะเลวยังไง  โกจีเมียงก็เคยเป็นถึงอดีตมือตีอันดับหนึ่งของโปรลีกเบสบอล  กล้ามเนื้อช่วงแขนและหัวไหล่ย่อมถูกพัฒนามากขึ้นเป็นพิเศษ  ในยามที่มันส่งเสียงตวาด  ไม่มีใครเลยสักคนที่กล้าสบตา  ยกเว้นแต่เพียงคิมโดฮยุน  เขายืนมองอย่างสงบนิ่งและไม่ส่งเสียงตอบโต้

โกจีเมียงตัดสินใจชกเข้าใส่หนึ่งหมัด

แต่ในขณะเดียวกัน

"เอ๋?"

ภาพการมองเห็นของโกจีเมียงพลันแหงนขึ้นฟ้า  เป็นเพราะข้อศอกของคิมโดฮยุนได้เสยปลายคางของมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"บ--บ้าน่า...!"

เปรี้ยง!

ในขณะที่โกจีเมียงกำลังจะล้มลง  คิมโดฮยุนก็กระซิบที่ข้างหูของมันเบาๆ ว่า

"กลับไปบอกเรย์นะด้วย...  ว่าเมื่อก่อนที่ฉันไม่เอาเรื่องเธอ  เพราะตอนนั้นเธอยังเป็นเพียงเยาวชน  แต่ตอนนี้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว  ฉันจะไม่ยอมทนกับเรื่องชั่วช้าที่เธอก่อขึ้นอีกแน่นอน"

"ค--แค่ก..."

ด้วยพรสวรรค์ทางด้านร่างกายที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก  โกจีเมียงเป็นถึงราชาของวงการกีฬามาทั้งแต่สมัยมัธยม  จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัยก็เปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่และเซ็นสัญญากับโปรลีกเบสบอลในที่สุด  

มันไม่เคยต้องได้รับความอับอายเท่านี้มาก่อนเลยสักครั้งในชีวิต

'บัดซบ...!  แล้วแกได้เห็นดีแน่!'

ผั่วะ!

หลังจากนั้นโกจีเมียงถูกอัดจนสลบไป  ยองวูที่เพิ่งออกจากแคปซูลได้รีบวิ่งมาดูทันที 

'มันกำลังหมดสติอยู่สินะ?'

เมื่อเห็นโกจีเมียงหมดสติอยู่  ยองวูจึงใช้เท้าถีบไปครั้งหนึ่งจนสาแก่ใจและหันมากล่าวว่า

"เอาล่ะ"  ชายหนุ่มจ้องคิมโดฮยุนตาเขม็ง
"นายสั่งให้โกจีเมียงทำเรื่องพวกนี้ขึ้นจะได้กลายเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเซฮีใช่ไหม?"

ในที่สุด  คิมโดฮยุนก็เข้าใจสาเหตุที่กริดไม่ชอบหน้าตน

'เขาคงคิดว่าเราเป็นนักล่าสาวมัธยมปลายสินะ'

โดฮยุนตอบกลับอย่างจริงใจ
"ฉันเข้าร่วมการแข่งนี้เพราะอยากพบกับเซฮีก็จริง  แต่นั่นก็เพื่อหาโอกาสได้ใกล้ชิดกับนายโดยตรง"

"กับฉัน?"

กริดยังคงไม่หายคาใจ  คิมโดฮยุนหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิดเว็บไซต์แฟนคลับโนเอะ  หลังจากนั้นก็ยื่นหน้าจอให้กริดดู

"ดูนี่"

"หือ?"

นี่มันเรื่องอะไรกัน?  เพียงไม่นาน  กริดก็รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของโดฮยุนทันทีจากภาพหน้าจอ  


ชื่อสมาชิก : ทาสของโนเอะ
ระดับสมาชิก : สูงสุด

"สุดยอด..."

กริดแสดงสีหน้าตกใจ

โดฮยุนโค้งให้กริดพร้อมกับขอร้อง
"ได้โปรดรับฉันเข้ากิลด์โอเวอร์เกียร์ด้วย!"

"...นายเลเวลเท่าไร?"

"เอ่อ... ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก  ก็เลยไม่มีโอกาสได้อัพเลเวลมากนัก  ตอนนี้อยู่ที่ระดับ190"

เพียงพอจะเข้าร่วมโอเวอร์เกียร์ไหมน่ะหรือ?  ท่าทีอันแสนนอบน้อมและจริงใจของโดฮยุนทำให้กริดเริ่มใจอ่อน  ความโกรธเมื่อครู่หายเป็นไปปลิดทิ้งไปแล้ว  

'190ก็ไม่เลวนะ'

กริดครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะถามคำถามกลับไป

"นายเล่นคลาสอะไร?  ถ้าเป็นคลาสสายผลิต  บางทีฉันอาจรับนายเข้ากิลด์ได้"

"ฉันไม่ใช่คลาสสายผลิต  แต่เป็นคลาสลับเกรดยูนีคที่มีชื่อว่า<จ้าวแห่งสัตว์เลี้ยง>  พอจะได้รึเปล่า?"

กริดรีบใช้มือทั้งสองข้างกุมมือโดฮยุนไว้และพูดว่า

"ด้วยความยินดี!"

"..."

***

"เหลืออีกไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้วสินะ"

นั่นคือเวลาที่กษัตริย์วิสบาเดนมีชีวิตเหลืออยู่บนโลก  องชายลำดับหนึ่ง  เร็น  หรือในอีกฐานะนึงคือองรัชทายาท  ยามนี้มันกำลังมีสีหน้ามืดมน  แต่หาใช่เพราะเศร้าเสียใจกับการตายของผู้เป็นบิดา 

มันกำลังหวาดกลัวต่อปีศาจที่อาศัยอยู่ในเรย์ดัน

หลังจบสงครามโกเล็มที่ไรน์ฮาร์ท  องค์ชายเร็นจดจำคำพูดของดยุคกริดได้แม่นยำ

"ตัวข้า  กริด  ขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อกษัตริย์วิบาเดนไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่"

เขาให้สัจจะกับกษัตริย์วิสบาเดนเพียงคนเดียวเท่านั้น  มิใช่ราชวงศ์  นั่นหมายความว่า  นี่คือการประกาศสงครามกับทายาทคนอื่นทางอ้อม  จึงไม่แปลกที่เร็นจะวิตกอย่างหนัก

'เราต้องชิงลงมือก่อน'

เร็นจับตามองสถานการณ์ของเรย์ดันอยู่เสมอ  และมันก็รู้ดีว่า  ยามนี้เรย์ดันมีกำลังทหารเพียง1,000นายเท่านั้น

'ถ้าไม่ใช่ตอนนี้  ก็ไม่มีโอกาสอื่นที่เหมาะสมอีกแล้ว'

เร็นตัดสินใจแน่วแน่ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังราชวังของตน  หลังจากนั้นก็เรียกประชุมนักรบที่แข็งแกร่งซึ่งทำการว่าจ้างมาจากทั่วทั้งทวีป

"ฉันอยากให้พวกนายเข้าร่วมกองทัพที่จะเคลื่อนพลไปยึดครองเรย์ดัน"

"กระผมขอน้อมรับบัญชา!"

บรรดานักรบต่างตกปากรับคำอย่างพร้อมเพรียงกัน  ในบรรดาคนเหล่านั้น  มีผู้เล่นวัยกลางคนผมสีเงินคนหนึ่งปะปนอยู่ด้วย  ชื่อของเขาคือฮูเร็น  ชายที่พ่ายแพ้ให้กริดในการแข่งนานาชาติด้วยเวลาห้าวินาที

[ ภารกิจอยู่ระหว่างดำเนินการ ]

ฮูเร็นอ่านรายละเอียดภารกิจพร้อมกับแสยะยิ้ม

'กริด...  ความอับอายที่ฉันเคยได้รับในอดีต  คราวนี้จะสนองคืนให้เป็นสิบเท่า!'

แววตาของฮูเร็นเปี่ยมด้วยความมั่นใจ

• Next
• Previous