จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 316

       ทั้งในการแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่หนึ่งและในสงครามโกเล็มที่ไรน์ฮาร์ท

       กริดปรากฏตัวออกมาสร้างความตกตะลึงให้ทั่วโลกพร้อมกับดาบใหญ่อันเป็นเอกลักษณ์  แต่ถึงกระนั้น  ผู้คนทั่วโลกต่างเชื่อว่าผู้ใช้ดาบใหญ่อันดับหนึ่งยังคงเป็นคริสอยู่ดี  หาใช่กริด  ย่อมต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว  เพราะกริดเอาชนะศัตรูมากมายได้ด้วยพลังของไอเท็มและทักษะ  แต่วิชาดาบที่แสดงออกมากลับไม่โดดเด่น  แม้เมื่อครั้งที่สู้กับอัศวินสีชาดอย่างฟูลิโต้  กริดจะแสดงวิชาดาบที่พอใช้ได้ออกมาให้ทุกคนเห็นแล้วก็ตาม

       ในทางกลับกัน  วิชาดาบใหญ่ของคริสมักดึงดูดสายตาผู้ชมได้เสมอ

       "นายคือคนที่ล้มซีบาลใช่ไหม?  ช่วยแสดงฝีมือนั่นให้เห็นกับตาด้วยเถอะ!"

       ดาบใหญ่ในมือคริสส่องประกายสีน้ำเงินระยิบระยับ  น้ำหนักของมันมีความลงตัวอย่างน่าเหลือเชื่อ  ความเร็วก็พอเหมาะ  ไม่ช้าเกินไปและไม่เร็วเกินไป  

       แถมคริสยังแผ่แรงกดดันออกมาในปริมาณมหาศาล

       นั่นเป็นผลมาจากทักษะติดตัวของคริสที่ชื่อว่า<ปกครองด้วยพลังอำนาจ>  ทักษะนี้เขาได้รับมาพร้อมกับคลาสรอง  ศัตรูทุกเป้าหมายที่อยู่ในเส้นทางการพุ่งตัวจะมีระยะเวลาร่ายเวทย์และความว่องไวลดลงเล็กน้อย  

       'หมอนั่นกำลังหวาดกลัวสินะ'

       ปิอาโร่ยังคงยืนแข็งทื่ออยู่ในจุดเดิม  คริสแสดงสีหน้าผิดหวังอย่างชัดเจนเพราะเขาคิดว่าปิอาโร่กำลังหวาดกลัว

       'เจ้านี่คือคนที่เอาชนะซีบาลมาได้จริงหรือ?'

       ไม่สิ… ศัตรูไม่ได้อ่อนแอ  แต่เป็นเพราะระดับของตนสูงกว่ามากต่างหาก  คริสกำลังคิดเช่นนั้น  ทักษะ<ปกครองด้วยพลังอำนาจ>จะยิ่งมีประสิทธิภาพสูงขึ้นตามค่าพละกำลังตัวละคร  ตอนนี้คริสมีค่าพละกำลังเกินกว่า 3,000 แต้มแถมด้วยเลเวลที่สูงถึง 314 ระดับ   จึงไม่แปลกที่เป้าหมายจะหวาดกลัวจนมิอาจขยับตัวได้

       คริสเข้าประชิดตัวปิอาโร่ที่ยืนนิ่งได้สำเร็จ  ขั้นต่อไปคือการเหวี่ยงดาบโจมตีเข้าใส่อย่างหนักหน่วง

       เปรี้ยงงง!

       ไม่มีการโจมตีด้วยดาบใหญ่ที่จะมีท่วงท่าสง่างามและสมบูรณ์แบบไปมากกว่านี้อีกแล้ว  เกิดแรงลมระเบิดขึ้นเล็กน้อยในจุดปะทะและพัดพาร่างปิอาโร่ให้กระเด็นไปด้านหลัง

       'ไร้ที่ติ!'

       คริสชื่นชมดาบเล่มใหม่อยู่ภายในใจ  มันคือดาบใหญ่ในอุดมคติที่มีขนาดไม่ยาวจนเกินไป  คริสสามารถดึงกลับได้ในความเร็วที่ตนพึงพอใจอย่างมาก

       นับตั้งแต่เล่มเกมนี้มา  คริสเคยจับดาบใหญ่มาหลายร้อยเล่มแล้ว  แต่นี่คือครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมาะมือขนาดนี้  ราวกับว่ามันถูกสร้างมาเพื่อเขาก็มิปาน  คริสพลันรู้สึกขนลุกซู่ให้กับความสุดยอดของผู้ที่สร้างมันขึ้นมาอย่างกริด

       'ตายแล้วงั้นหรือ?'
       
       คริสกลัวว่าปิอาโร่อาจถูกฆ่าไปแล้วในการโจมตีเมื่อครู่  เอ็นพีซีนั้นมีชีวิตเดียว  ไม่สิ… จะกล่าวให้ถูกก็คือ  เพราะมีชีวิตอันแสนล้ำค่าเพียงชีวิตเดียว  พวกเขาจึงถูกเรียกว่าเอ็นพีซี… คริสรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ต้องพรากชีวิตของเอ็นพีซีคนหนึ่งไป

       "เอ๋?"

       สายตาของคริสนั้นมุ่งความสนใจอยู่กับดาบเล่มใหม่เกือบตลอดเวลา  เขาจึงผงะไปทันทีที่เห็นว่าปิอาโร่ยังมีชีวิอยู่  ไม่ใช่แค่มีชีวิตอยู่… แต่กลับยังสบายดีมากด้วย  ปิอาโร่พลันส่ายหัวเบาๆ ให้ทันที

       "โจมตีเสร็จหนึ่งครั้งแล้วก็ละสายตาทันทีเลยงั้นหรือ?  ดูเหมือนว่าจะมีความโอหังอยู่ในระดับสูงสุดเลยสินะ… ถือเป็นเรื่องดีที่มั่นใจในตนเอง  แต่บางครั้งมันก็กลายเป็นยาพิษได้เช่นกัน"

       คริสแทบไม่เชื่อสายตา
       
       'ความรู้สึกเมื่อครู่… เราโจมตีโดนไม่ผิดแน่'

       นี่เขาคิดไปเองงั้นหรือ?  คริสที่กำลังยืนอึ้งพลันเหลือบไปเห็นหมวกฟางตกอยู่ตรงพื้นในจุดที่ปิอาโร่เคยยืนเมื่อครู่

       "น--นินจา...!"

       เฉกเช่นชาวตะวันตกส่วนใหญ่  คริส  ผู้เล่นสัญชาติแคนาดาคนนี้เองก็ชื่นชอบและหลงไหลในความเท่ของนินจาญี่ปุ่นเช่นกัน  แม้จะไม่ค่อยรู้จักวิชานินจามากนัก  แต่ถ้าเป็น<วิชาสลับร่างกับวัตถุ>อันโด่งดังย่อมต้องเคยได้ยินผ่านหูมาบาง  เมื่อมีโอกาสได้เห็นด้วยตาตนเอง  คริสจึงเชื่ออย่างสุดหัวใจว่าปิอาโร่คือนินจาที่เร้นกายอยู่ในคราบชาวนา

       'เอ็นพีซีที่มีคลาสลับจำพวกนักลอบสังหารสินะ… ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมซีบาลถึงพ่ายแพ้ได้'

       คริสพลันตื่นตระหนก  เขากังวลว่านินจาจะลอบซัดอาวุธขว้างหรือหายตัวมาชกด้วยความเร็วที่ตามองไม่เห็น

       'เราต้องเพ่งสมาธิ!'

       เฉกเช่นผู้เล่นคลาสนักรบคนอื่น  คริสมีค่าความว่องไวเพียง 200 แต้มเท่านั้น  ค่าสถานะเกือบทั้งหมดถูกนำไปลงกับพละกำลัง  ในทางทฤษฏี   เขาจึงไม่อาจหลบการโจมตีของศัตรูได้ทันถ้าหากไม่คำนวนไว้ล่วงหน้าเสียก่อน

       'เราไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่!'

       คริสเตรียมสวนกลับการโจมตี  เขาสามารถกลบจุดอ่อนในด้านความว่องไวด้วยการอ่านทิศทางโจมตีที่เป็นเลิศ  ปิอาโร่กำลังยืนมองคริสด้วยสายตาชื่นชม

       'ยอดเยี่ยมมาก'

       ลอร์ดของเขา  กริดมีบริวารพรสวรรค์สูงอยู่ในสังกัดมากมาย  โดยเฉพาะเรกัสและไอเบลลิน  แต่ชายตรงหน้ากลับมีระดับของพรสวรรค์ทัดเทียมคนเหล่านั้น  ไม่สิ  อาจเรียกได้ว่าสูงกว่าด้วยซ้ำ  ปิอาโร่รู้สึกแบบนี้ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่ได้พบกับครอเกล

       "ฉันยอมรับในตัวนาย"

       ปิอาโร่ยอมรับให้คริสเป็นคู่ต่อสู้คนหนึ่ง  เขาหยิบอาวุธของตนออกมาพร้อมกับแสดงสีหน้าเอาจริง

       เอื๊อก...!

       คริสพลันกลืนน้ำลาย  ปิอาโร่กำลังหยิบอาวุธนินจาอันโด่งดังออกมางั้นหรือ?  จะเป็นแส้งั้นรึ?  หรือจะเป็นโซ่กับลูกตุ้มกัน?

       'คงเป็นแส้ละมั้ง...'

       สมองคริสทำการประมวลผลด้วยความเร็วสูงสุด  เขาจะรับมือกับศัตรูแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับอาวุธที่อีกฝ่ายใช้  แต่สิ่งที่ปิอาโร่กำลังนำออกมาช่างอยู่นอกเหนือจินตนาการของคริสเป็นอย่างยิ่ง

       "คราดเล็ก?"

       ใช่แล้ว… อาวุธของปิอาโร่คือคราดเล็ก  แถมยังเพิ่งผ่านการใช้งานกับหน้าดินมาหมาดๆ   ที่ปลายของมันมีเศษดินเปียกติดเกรอะกรังอยู่  คริสไม่อาจเก็บความอับอายและโมโหไว้ได้  

       เขาโพล่งขึ้น 

       "มันก็แค่คราดเล็กไม่ใช่รึไง?  คิดจะล้อฉันเล่นหรือ?"

       "มิได้เป็นเช่นนั้น"

       ปิอาโร่จำเป็นต้องพูดพล่ามยาวๆ เพื่อพิสูจน์ตนเองรึเปล่า?  ไม่เลย  เขาจะแสดงมันออกมาด้วยการกระทำ

       เคร้ง!

       ปิอาโร่พลันขยับตัวด้วยความเร็วที่เหมาะสมจะถูกเรียกว่านินจา  ระยะห่างที่คริสมั่นใจว่าปลอดภัย  ในยามนี้กลับถูกประชิดตัวในพริบตา  คราดเล็กในมือปิอาโร่ทำหน้าที่โจมตีเพื่อกดดันใส่คริส  

       "แกนะแก!"

       คริสที่กำลังโมโหได้เหวี่ยงดาบใหญ่เข้าปะทะโดยหมายจะสะบั้นให้ทั้งคราดเล็กและปิอาโร่กระเด็นออกไปพร้อมกัน

       ทว่า...

       กึก!

       "อะไรกัน?"

       ในขณะที่คริสเล็งฟันไปที่หน้าอกปิอาโร่  คราดเล็กในมือปิอาโร่กลับเปลี่ยนวิถีมาปะทะกับดาบของคริสแทน  คริสเกิดอาการเสียหลักในทันที  ลำตัวท่อนบนเริ่มเอนไปด้านหน้า

       'บ้าน่า...?'

       ดวงตาของห้ากัปตันพลันเบิกโพลง  พวกเขาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเหตุใดคริสถึงกลายเป็นเช่นนั้น  แต่ทั้งคริสและเซอร์คานกลับรู้ซึ้งเป็นอย่างดี  

       'หมอนี่ตั้งใจไว้แบบนี้อยู่แล้วสินะ!'

       ดาบใหญ่จะมีทั้งขนาดและน้ำหนักที่มากกว่าดาบมือเดียว  หลักพื้นฐานการโจมตีของดาบใหญ่จะอยู่ที่การถ่วงน้ำหนัก  ยิ่งถ่วงน้ำหนักได้ดี  พลังทำลายก็ยิ่งสูงขึ้น  คริสนั้นมีพื้นฐานวิชาดาบที่มั่นคงมากจากการฝึกฝนตนเองตลอดเวลา  และปิอาโร่ก็เล็งเห็นถึงสิ่งนี้  ปิอาโร่จึงเล็งโจมตีไปยังจุดรวมน้ำหนักบนดาบใหญ่อย่างแม่นยำจนทำให้คริสต้องเสียศูนย์  

       'บัดซบ!'

       หมอนี่เป็นพระเอกหนักกำลังภายในฮ่องกงในยุค 2,000 รึไง?  คราดเล็กจู่โจมเข้าใส่คริสต่อเนื่องทันทีโดยไม่ปล่อยให้พักหายใจ  ปิอาโร่อาศัยแรงปะทะช่วยเพิ่มโมเมนตัมให้การเหวี่ยงคราดทรงพลังมากขึ้น  คริสที่กำลังโซซัดโซเซตัดสินใจยกใหล่ข้างหนึ่งขึ้นเพื่อลดความเสียหาย  คราดเล็กที่ควรจะเสียบลำคอจึงเสียบเข้าไปที่หัวใหล่แทน
       
[ ท่านได้รับความเสียหาย 12,300 หน่วย ]

       'นี่คือพลังโจมตีจากคราดเล็กงั้นหรือ...!?'

       ต่อให้เป็นการโจมตีแบบคริติคอลก็เถอะ  แต่มันจะแรงเกินไปหน่อยแล้ว…  ดูเหมือนปิอาโร่จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าบอสพิเศษเสียอีก  คริสครางออกมาเบาๆ พร้อมกับเอนตัวเข้าประชิดกับปิอาโร่  หลังจากที่ทำให้ปิอาโร่ขยับตัวยากขึ้นด้วยการเข้าใกล้  คริสก็เริ่มเหวี่ยงดาบอีกครั้ง

       คราวนี้เล็งฟันไปที่หัวใจ  คริสนั้นผ่านประสบการณ์ต่อสู้มาแล้วนับแสนหน  ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบใด  เขาก็สามารถรีดเร้นศักยภาพของตนออกมาข่มขวัญศัตรูได้เสมอ

       "หว่านเมล็ด"

       ปิอาโร่แสยะยิ้มหลังจากที่ได้รับบาดแผลตื้นตรงช่วงอก  เขาทำการโรยเมล็ดพันธุ์บางชนิดลงไปที่เท้าของคริสและถอยออกมาเพื่อสร้างระยะห่าง

       'นั่นอะไร?'

       เหตุใดหมอนี่ถึงกำลังหว่านเมล็ดระหว่างต่อสู้?  ในขณะที่คริสกำลังสับสน  เขาก็นึกบางสิ่งขึ้นได้

       'ต้องเป็นลูกไม้ตบตาแน่!'

       คู่ต่อสู้คือนินจา  นินจามักใช้เทคนิคหลอกตาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจศัตรู  คริสตัดสินใจละสายตาจากเมล็ดพันธุ์ตรงฝ่าเท้า  และนี่คือความผิดพลาดใหญ่หลวง

       "บ--บ่าน่า...?"

       ในขณะที่คริสพยายามจะเหวี่ยงดาบอีกครั้ง  เมล็ดพันธุ์ที่ถูกหว่านได้งอกเงยกลายเป็นเถาวัลย์ขึ้นมารัดพันลำตัวส่วนล่างของคริสไว้

       "นายใช้เวทย์มนต์อะไรกันแน่?"

       ต้องพืชชนิดไหนกันที่เติบโตทันทีเมื่อถูกหวานลงพื้น?  แถมแรงบีบรัดของมันยังมหาศาลจนอยู่เหนือสามัญสำนึก

       ย่อมแน่นอนอยู่แล้ว… เพราะนี่คือทักษะเกรดเลเจนดารีที่ปิอาโร่ยอมละทิ้งเส้นทางแห่งอริยะดาบที่ตนไขว้คว้ามานาน  ทักษะ<ทำฟาร์มอิสระ>ของปิอาโร่มีความสุดยอดไม่แพ้ตำนานคนใดในอดีต

       ในอีกความหมายหนึ่ง  ปิอาโร่ในปัจจุบันแข็งแกร่งกว่าเมื่อครั้งที่เคยดวลกับกริดคราวก่อนมาก

       "จากบรรดาผู้คนมากมายที่ฉันเคยต่อสู้ด้วย  นายถือว่าแข็งแกร่งเป็นอันดับสอง  ดังนั้นควรยืดอกภาคภูมิใจในศักยภาพของตนเองซะ"
       
       อันดับสอง?  แล้วใครอันดับหนึ่ง?

       'ซีบาลสินะ...!'

       ศักดิ์ศรีของคริสพลันถูกทำลายย่อยยับ  เขากับซีบาลแตกต่างกันเพียงหนึ่งเลเวลเท่านั้น  คริสจึงคาดว่าตนเองน่าจะก้าวข้าวซีบาลได้แล้ว  แต่กลับกลายเป็นยังด้อยกว่าอยู่อีกงั้นหรือ?

       "ย๊ากกกกก!"

       คริสร้องคำรามพร้อมกับเหวี่ยงดาบฟันเพื่อสร้างรัศมีดาบพุ่งเข้าใส่ปิอาโร่จากระยะไกล  โดยไม่สนใจเถาวัลย์ที่กำลังพันรัดลำตัวส่วนล่างอยู่แม้แต่น้อย  คริสสามารถโจมตีระยะไกลได้ด้วยทักษะติดตัว<ปกครองด้วยพลังอำนาจ>  

       ในขณะที่รัศมีคมดาบกำลังจะปะทะกับร่างปิอาโร่

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สี่...  ไถหน้าดิน!"

       ปิอาโร่นำคราดเล็กเสียบปักลงไปในดิน  ทันใดนั้นก็เกิดเป็นกำแพงดินพุ่งขึ้นจากพื้นและป้องกันรัศมีดาบของคริสไว้ได้

       "บ้าบอคอแตกสิ้นดี!"

       ซาทิสฟายเปิดตัวมาแล้วสองปีกับอีกสองเดือนเต็ม  คริสฝึกฝนตนเองอยู่เสมอเพื่อมุ่งจะเป็นที่หนึ่งของโลกให้ได้  และยามนี้ก็กำลังถือสุดยอดอาวุธที่ใฝ่ฝันมานานอยู่ในมือ  ศัตรูตรงหน้าที่เคยคิดว่าเป็นนินจาเร้นกาย… แต่ความจริงแล้วคือชาวนางั้นหรือ?  

       นี่เขากำลังจะแพ้ให้กับชาวนาตัวจริงเสียงจริงใช่ไหม? 

       คริสตกที่นั่งลำบากอย่างหนักจากทักษะทำฟาร์มอันแปลกประหลาดมากมายเช่น  หว่านเมล็ด  ปลูกพืช  และไถหน้าดิน

       'เรายอมรับไม่ได้เด็ดขาด'

       ในที่สุดคริสก็ได้สติกลับมา  ศัตรูเป็นถึงคนที่เอาชนะซีบาลได้  ตัวเขาที่เลเวลน้อยกว่าซีบาลย่อมมีสิทธิพ่ายแพ้  

       แต่วิธีการต่อสู้แบบนี้มัน...

       "ย๊ากกกก!"

       คริสตัดสินใจใช้<พละกำลังแห่งทรราชย์>ที่จะเพิ่มค่าพละกำลัง 20% ครู่หนึ่ง  ในยามนี้เขา  มีพละกำลังมากพอจนสามารถฉีกขาดเถาวัลย์ที่รัดพันท่อนล่างให้ขาดออกในที่สุด  ปิอาโร่ยืนมองฉากตรงหน้าพร้อมกับครุ่นคิดด้วยสีหน้าผิดหวัง

       'เรายังฝึกฝนมาไม่พอสินะ...'

       ทักษะทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่หนึ่ง<หว่านเมล็ด>  และทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สอง<เร่งโต>  นี่คือสองคอมโบที่ปิอาโร่ใช้ไปเมื่อครู่  แต่ดูเหมือนเถาวัลย์เติบโตขึ้นมาจะยังมีความคงทนไม่มากพอ  นั่นเป็นเพราะเลเวลของ<เร่งโต>ยังมีระดับไม่สูงนัก

       'คงต้องพยายามให้มากกว่านี้...'

       ในขณะที่ปิอาโร่กำลังให้สัจจะกับตนเอง  ภาพเงาของคมดาบจำนวนมากก็พุ่งเข้ามารายล้อมรอบตัวเขาไว้เรียบร้อยแล้ว  แต่ปิอาโร่ก็สามารถปัดป้องได้ทั้งหมด  หลังจากนั้นก็พยายามโจมตีตอบโต้  โดยหวังให้คริสเสียสมดุลร่างกายอีกครั้ง

       'เรียนรู้ได้เร็วดีนี่!'

       ปิอาโร่พลันประหลาดใจที่คริสอ่านเกมออกและรีบดึงดาบกลับในยามที่ปิอาโร่กำลังจะใช้คราดเล็กทำลายสมดุลร่างกาย

       'เป็นระดับการพัฒนาที่เหนือกว่าครอเกลในยามที่ปะทะกับเราครั้งแรกเสียอีก'

       ปิอาโร่ยอมรับในตัวคริสไปพร้อมกับการเหวี่ยงคราดเล็กโจมตี  ปิอาโร่เป็นฝ่ายถือครองความได้เปรียบอย่างชัดเจน  แต่คริสก็ไม่คิดถอยหนีหรือล้มลง  เมื่อคริสถูกโจมตีเข้าที่หน้าอก  แทนที่จะกรีดร้องอย่างเจ็บปวด  เขากลับโกนขึ้นอย่างสุดเสียง

       "ฉันเหนือกว่าซีบาล!!"

       โฮกกกก!

       ประหนึ่งราชสีห์คำราม  เสียงตะโกนของคริสดังกังวาลไปทั่วผืนฟาร์มอันกว้างใหญ่  ชาวนาในบริเวณนั้นต่างกันมามองกันเป็นตาเดียว  ส่วนห้ากัปตันล้วนใช้มืออุดหูไว้  นี่คือเสียงคำรามอันทรงพลังของคลาสรองที่ชื่อ<ทรราชย์>

       'จังหวะนี้แหละ!'

       ไม่มีเคยไม่มีใครไม่ได้รับผลกระทบจาก<ทรราชย์คำราม>  คริสฉวยโอกาสนี้ลอบโจมตีปิอาโร่ที่กำลังชะงักไปชั่วครู่

       ครืนนนนน!

       เกิดแผ่นดินไหวขึ้นโดยมีปิอาโร่เป็นศูนย์กลาง  คนผู้เดียวที่ไม่ได้รับผลจากแผ่นดินไหวนี้คือคริส  เจ้าของทักษะ  คริสคาดหวังว่าปิอาโร่จะถูก<ทรราชย์จุติ>จัดการอย่างราบคาบ

       "ให้ตายสิ..."

       คริสหมดคำพูดกับภาพตรงหน้า  ปิอาโร่กำลังยืนอยู่บนยอดต้นข้าวจำนวนมากที่งอกเงยขึ้นมาจากรอยแยกของแผ่นดินไหว  

       "นายทำให้ดินบริเวณนี้เละเทะไปหมด… คงต้องใช้งานให้หนักมากขึ้นกว่าเดิมแล้วสิ"

       "...?"

       แปลกมาก… เหตุใดชาวนาปริศนาถึงต้องการให้ตนช่วยทำฟาร์มขนาดนี้? 

       ในขณะที่คริสกำลังสับสน  ห่าฝนเมล็ดข้าวก็พุ่งกระหน่ำเข้าใส่คริสอย่างไม่ขาดสาย  เขาพยายามฝืนใช้ดาบใหญ่กริดปัดป้องไว้อย่างเต็มที่

[ ความคงทนของ<ดาบใหญ่กริด>ลดลง 10 หน่วย ]
[ ความคงทนของ<ดาบใหญ่กริด>ลดลง 11 หน่วย ]

       เมล็ดข้าว  พืชที่ขึ้นชื่อว่าอ่อนแอและไร้น้ำหนัก…  ยามนี้มันกลับกำลังโหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วงรุนแรงยิ่งกว่าออร่าของนักดาบเสียอีก  คริสไม่อาจรับมือมันกับไหว  เพียงไม่นานก็ถูกโจมตีจนมีสภาพเละเทะเฉกเช่นดาบใหญ่กริดในมือ

       ***

       "ช่วยซ่อมดาบให้ฉันด้วย"

       "อะไรนะ?"

       หลังจากกล่าวคำอำลาได้เพียง 20 นาที  คริสก็หวนกลับมาอีกครั้งพร้อมกับยื่นดาบใหญ่ให้ซ่อม  กริดพลันขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้เห็นสภาพแตกร้าวของใบดาบ

       "เกิดอะไรขึ้น?  นายไปสู้กับมังกรมารึไง?"

       'เป็นเพราะนายนั่นแหละ!  ไอ้บัดซับ!'

       คริสเชื่อว่าต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดเป็นแผนของกริด  ปีศาจที่ชื่อปิอาโร่ตนนั้นเป็นลูกน้องของกริด  คริสจึงไม่อาจมองเป็นอย่างอื่นได้อีก

       'นายกำลังบอกให้ฉันรู้สินะ… ว่าใครเป็นถือไพ่ฝ่ายเหนือกว่า'

       คริสจะไม่เชื่อข่าวลือที่บอกว่ากริดเป็นพวกโง่เขลาอีกแล้ว  ตัวตนของกริดนั้นร้ายกาจและมีแผนซับซ้อนมาก  เข้าขั้นน่ากลัวเลยทีเดียว  

       เมื่อซ่อมเสร็จ  กริดก็แบมือออกไปหาคริส

       "ค่าซ่อมคิดเป็นสามเหรียญทองต่อหนึ่งหน่วยความคงทนที่ลดลง"

       "อะไรนะ...?"

       กริดคิดค่าซ่อมแพงกว่าปรกติถึงสิบเท่า  ถือเป็นราคาที่โขกสับอย่างโหดร้ายทารุน  

       แต่คริสมีทางเลือกอื่นด้วยหรือ?

       'ปิศาจ… เราจะเป็นศัตรูกับหมอนี่ไม่ได้เด็ดขาด!'

       คริสยื่นเงินจำนวน 853 เหรียญทองให้กริดด้วยฝ่ามือที่สั่นเทา  หลังจากนั้นก็รีบเดินกลับไปยังฟาร์มที่ห้ากัปตันกำลังลงแรงเคลียร์หน้าดินอยู่

• Next
• Previous