จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 318

       ทันทีที่ดาบใหญ่สีน้ำเงินและคราดเล็กปะทะกัน  ดวงตาปิอาโร่พลันเบิกโล่งอย่างตกตะลึง

       'รุนแรงมาก!'
       
       วิชาดาบที่กริดแสดงออกมาเรียกได้ว่าดาษดื่นจืดชืด  ไม่มีความโด่ดเด่นหรือน่าสนใจเลยสักนิด  แต่พลังทำลายที่เกิดจากค่าพละกำลังและความว่องไวที่สูงลิบเรียกได้ว่าเป็นหายนะเลยทีเดียว

       'เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?'

       ปิอาโร่เคยสอนกริดมาแล้วกับมือ  จึงรู้ดีกว่าใครในความหัวทึบและเข้าใจอะไรยากของชายหนุ่ม  ถึงจะสืบทอดทักษะเลเจนดารีมาจากแพ็กม่าก็ตาม  แต่ปิอาโร่ก็มั่นใจว่ากริดคงไม่มีทางพัฒนาไปได้ไกล

       ทว่า… ทุกสิ่งล้วนผิดมหันต์  ระดับการพัฒนาของกริดไม่ได้ด้อยไปกว่าอัจฉริยะที่ปิอาโร่ยอมรับอย่างเรกัสและไอเบลลินเลยสักนิด

       'ตอนนี้แหละ!'

       การประสานงานระหว่างผ้าปิดตาเพชฆาตและค่าวิสัยทัศน์ที่สูงลิบกำลังสำแดงประสิทธิภาพออกมาอย่างสูงสุด  ในขณะที่ปิอาโร่ผงะไป  ดวงตาสีแดงของกริดก็ส่องสว่างขึ้นหนึ่งครั้ง  เป็นเวลาเดียวกันกับที่กริดใช้<ความผิดพลาด>สะบัดคราดเล็กออกไปและ<ดาบใหญ่กริด>ได้ฟันตัดเข้ามาเป็นแนวนอน

       เคร้งงง!

       "อั่ก...!"

       ปิอาโร่ร้องครางเบาๆ   แม้จะใช้คราดยาวช่วยบล็อค  แต่แรงปะทะก็ยังมากพอทำให้รู้สึกบาดเจ็บ  เมื่อโทสะช่างตีเหล็กผสานกับบัฟจากพาเฟรเนี่ยม  ส่งผลให้พลังโจมตีของกริดในตอนนี้มีสูงกว่าคริสเสียอีก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งค่าว่องไวที่สูงเกือบสองพันแต้มของกริด  สิ่งนี้ราวกับเป็นปีกส่งให้กริดโบยบิน  

       เคร้ง!  เป้ง!  เคร้งเคร้ง!

       ในระยะเวลาที่คริสโจมตีได้สองดาบ  กริดกลับทำได้ถึงสาม  ปิอาโร่อึ้งกับสิ่งนี้มาก  เพราะเขาเคยประเมินกริดให้อยู่ในระดับต่ำกว่าคริส  

       แต่ความประหลาดใจก็อยู่ได้ไม่นานนัก

       กริดมีจุดอ่อนใหญ่หลวงอยู่หนึ่งเรื่อง  คือพื้นฐานวิชาดาบที่ตื้นเขินหากเทียบกับผู้เล่นระดับแถวหน้าของโลก  แม้คริสจะช้า  แต่ทุกการโจมตีของคริสก็จะกดดันให้ศัตรูช้าลงตามไปด้วย  ทว่ากริดกลับมีดีแค่ความเร็ว

       หลักการพื้นฐานในการสู้กับกริดคือป้องกันและสวนกลับในช่องว่าง  ปิอาโร่เบี่ยงตัวออกมาทางซ้ายและใช้คราดเล็กแทงไปยังไหล่ซ้ายของกริด  เขาโจมตีใส่จุดอ่อนเดียวของกริดในตอนนี้อย่างแม่นยำไร้ที่ติ  แต่สิ่งไม่คาดฝันมักเกินขึ้นได้เสมอ

       ใบมีดสีทองทำการพุ่งเข้ามาปกป้องกริดไว้ได้ทันท่วงที  ปิอาโร่ที่โจมตีไม่สำเร็จจึงเกิดเป็นความชื่นชม

       'นั่นสินะ...'

       ช่างตีเหล็กในตำนาน  กริดกลบจุดอ่อนเดียวของตนด้วยพลังแห่งไอเท็ม  แต่แล้วมันยังไงล่ะ?  ปิอาโร่รู้ดีว่ามีดสีทองเล่มนี้จะชะงักไปครู่ใหญ่เมื่อถูกโจมตี  เขาไม่ได้มองว่าพาเฟรเนี่ยมเป็นปัญหาร้ายแรงเลยสักนิด  

       ไม่ว่าใครก็ตามย่อมคิดแบบเดียวกันกับปิอาโร่  แต่กว่าจะรู้ตัวว่าตนเองประมาท  มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

       กริดเป็นใครกัน?  ช่างตีเหล็กในตำนานเชียวนะ  เป็นอีกครั้งที่กริดเอาชนะสามัญสำนึกด้วยพลังแห่งไอเท็ม

       บึ้ม!

       "เฮ้ย?"

       ปิอาโร่เริ่มกลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดนับตั้งแต่ได้เป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่  กล้าเรียกได้เต็มปากว่าเขาคือชายผู้ไร้พ่าย  ความหวาดกลัวในการต่อสู้จึงแทบไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักหนเดียว  

       แต่มีดสีทองที่ควรจะแน่นิ่งไปอีกพักใหญ่  มันกลับ...

       ยิงศรเวทย์ออกมา...!

       "อั่ก!"

       นับเป็นการโจมตีที่ไม่มีใครคาดเดาได้  ปิอาโร่ไม่มีทางรู้เลยว่า  มีดของกริดสามารถยิงเวทย์มนต์ได้ด้วย  กริดรีบฉวยโอกาสช่องว่างตรงนี้เข้าโจมตีอย่างหนักหน่วง

       เคร้งง!

       เป็นอีกครั้งที่การโจมตีถูกบล็อค  แต่กริดก็มิได้ตื่นตระหนก  เขาอาศัยแรงปะทะในการเหวี่ยงดาบโจมตีกลับไปอีกครั้ง  ดูราวกับเป็นคอมโบที่วางแผนไว้ล่วงหน้าแต่แรกแล้ว

       ฉึก!

       "...!"

       เลือดไหลซิบออกจากบาดแผลบนหน้าอกปิอาโร่  แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นก็มีไม่มากนัก  กริดรู้ดีกว่าปิอาโร่ถึกทนเพียงใด  เขารีบโจมตีซ้ำเข้าไปอีก

       หนึ่งดาบฟาดฟันเชือดเฉือนเป็นแนวตั้ง  อีกหนึ่งดาบวาดตัดเป็นแนวนอน  แม้ปิอาโร่จะโจมตีสวนกลับเป็นระยะ  แต่กริดก็ใช้<ความผิดพลาด>ปัดป้องไว้และโจมตีกลับไปด้วยดาบใหญ่กริด  ในที่สุดเขาก็ฟันโดนปิอาโร่ครบห้าครั้ง  ผลพิเศษของดาบใหญ่กริดจึงทำงาน  การโจมตีครั้งที่ห้าของกริดกลายเป็นคริติคอลทันที

[ คริติคอล! ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 22,900 หน่วย ]

       'หมอนี่ถึกฉิบ'

       แม้ฝ่ายบาดเจ็บจะเป็นปิอาโร่  แต่ฝั่งที่ประหลาดใจกลับเป็นกริด  ดูเหมือนพลังป้องกันของปิอาโร่จะสูงกว่าเอลฟิน-สโตนเสียอีก  ทั้งๆ ที่ตอนนี้สวมชุดชาวนาขาดรุ่งริ่งอยู่แท้ๆ

       ปิอาโร่นั้นมีพลังชีวิตอยู่ราว 300,000 หน่วย

       ปิอาโร่ที่เป็นชาวนาในตำนานนั้นมีค่าสถานะสูงกว่าสมัยเป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่เสียอีก  แถมจากการฝึกฝนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  เลเวลของปิอาโร่จึงกลายเป็น 405 ซึ่งสูงกว่าคราวก่อนที่กริดใช้ดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่สำรวจมากถึง 38 เลเวล

       กริดที่มีเลเวลเพียง 301 จึงไม่อาจสร้างความเสียหายได้มากนัก  นี่เป็นผลมาจากระบบหักลดความเสียหายของการต่อสู้ที่เลเวลแตกต่างกันเกินไป

       ปิอาโร่แสดงความเคารพในตัวกริดจากใจจริง

       "กระผมภูมิใจในตัวท่านเหลือเกิน"

       เจ้านายของเขาฝึกฝนตนเองอย่างหนักโดยไม่เคยหยุดพักเลยสินะ?

       "กระผมนับถือนายท่านจากใจจริง  ที่ถึงแม้จะด้อยพรสวรรค์  แต่กลับมีความเพียรพยายามอย่างหาที่สุดมิได้"

[ ความจงรักภักดีของปิอาโร่เพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัด ]
[ ความเชื่อมั่นระดับสูงสุดที่มอบให้กับผู้เป็นนาย  ส่งผลให้ปิอาโร่มุ่งมั่นจะพัฒนาตนเองให้ดียิ่งขึ้น  หลังจากนี้  ปิอาโร่จะดึงศักยภาพตนของเองออกมาได้มากกว่าเดิม ]
[ ค่าสถานะทุกชนิดของปิอาโร่เพิ่มขึ้น 10% ]

       "เชี่ย..."

       หากอยู่ในเหตุการณ์ปรกติ  กริดคงดีใจยิ่งกว่าใคร… แต่ตอนนี้ช่างตรงกันข้าม 

       "ด--เดี๋ยวก่อนสิฟะ!"

       ปิอาโร่ควรแข็งแกร่งขึ้นหลังการต่อสู้ไม่ใช่รึไง?  กริดไม่มีเวลาแม้แต่จะเอ่ยคำสาปแช่งออกมาจากปาก

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่หนึ่ง  หว่านเมล็ด!"

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       ปิอาโร่เริ่มทำการขว้างเมล็ดพันธุ์ใส่กริด

       พาเฟรเนี่ยมรีบเข้ามาปกป้องทันที  เพราะเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ถูกมองว่าเป็นศัตรู

       จากพาเฟรเนี่ยมทั้งหมด 27 ชิ้น  มีจำนวนสี่ชิ้นที่กริดสร้างให้เป็นรูปร่างใบมีดและใส่<หยดน้ำตาแห่งกษัตริย์เผ่าวารี>ลงไปเพื่อฝังทักษะศรเวทย์   ส่วนอีก 23 ชิ้นกำลังอยู่ในรูปทรงไข่ไก่ตามปรกติ  มันจึงไม่อาจปกป้องกริดได้อย่างที่ควรจะเป็น  เมล็ดพันธุ์ที่ปิอาโร่ขว้างเข้ามาได้กระหน่ำโจมตีจนพาเฟรเนี่ยมเกิดอาการชะงักครบทุกชิ้น

[ ท่านได้รับความเสียหาย 9,320 หน่วย ]
       
       "ชิ!"

       กริดถูกเมล็ดข้าวโจมตีจนได้รับบาดเจ็บรุนแรง  ในอดีต  ปิอาโร่เคยพ่นกระดูกใส่ผู้เล่นเลเวลต่ำจนปางตายมาแล้ว  คราวนี้กริดเองก็กำลังตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น

       "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สอง  เร่งโต!"

       ซู่ววว! ซู่ววว!

       เมล็ดข้าวจำนวนมากที่โจมตีพาเฟรเนี่ยมและกริดจนได้รับบาดเจ็บ  เมื่อพวกมันตกถึงพื้น  สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น  ต้นข้าวเริ่มงอกเงยขึ้นและโจมตีใส่กริดอย่างรวดเร็ว

       'อะไรกัน?'

       กริดตื่นตระหนกทันทีที่เห็นต้นข้าวเติบโตฉับพลัน

       "นี่คือพลังที่สามารถใช้ได้เฉพาะชาวนาในตำนานเท่านั้น"

       ปิอาโร่ยืนกรานหนักแน่น  เขาต้องการให้กริดยอมรับตนในฐานะชาวนาในตำนาน  แต่เรื่องนั้นคงจะยากสักหน่อย  เพราะไม่ว่ากริดจะมองมุมใด  อริยะดาบก็มีฝีมือต่อสู้สูงกว่าชาวนาในตำนานอยู่ดี

       "วิชาดาบแพ็กม่า  ร่ายรำ!"

       กริดเริ่มรำดาบด้วยความเร็วสูง

       ฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       รัศมีคมดาบจำนวนมากตัดทำลายฝูงต้นข้าว  แววตาของกริดและปิอาโร่หันประสานกันอีกครั้ง

       "วิชาดาบแพ็กม่า...!"

       "ทำฟาร์มอิสระ...!"

       ฟ้าวววว!

       อากาศรอบตัวกริดเกิดการควบแน่น  จิตสังหารอันรุนแรงแผ่พุ่งไปรอบห้อง  พลังมหาศาลอัดแน่นอยู่ภายในดาบใหญ่  เป้าหมายจะถูกข่มขวัญอย่างรุนแรง  นี่คืออานุภาพของสุดยอดวิชาดาบ<สังหาร>

       แต่ทักษะของปิอาโร่กลับยอดเยี่ยมกว่านั้น

       "รูปแบบที่หก!  นวดข้าว!"

       คราดยาวในมือปิอาโร่ได้แปรเปลี่ยนเป็นพลองสองท่อนสำหรับนวดข้าว  ดาบใหญ่ในมือกริดที่กำลังพุ่งแทงใส่หน้าอกปิอาโร่  ยามนี้กลับถูกพลองนวดข้าวฟาดใส่จนเกิดเป็นเสียงดังสนั่น!

       เปรี้ยงงง!

       "เชี่ย?"

       กริดถึงกับผงะ  เพราะพลังทำลายอันรุนแรงของ<สังหาร>ได้ถูกพลองนวดข้าวทุบจนสลายไปหมดสิ้น

       '...เป็นไปไม่ได้!'

       การนวดข้าวงั้นหรือ?  หนึ่งในสุดยอดทักษะของเขาต้องสลายไปเพราะเทคนิคการทำฟาร์มเนี่ยนะ?  และสิ่งที่ทำให้กริดยิ่งหัวเสียมากขึ้นกว่าเดิม  คือการที่อาวุธของปิอาโร่เป็นเพียงอุปกรณ์ทำฟาร์มเก่าๆ เกรดแรร์ซึ่งกริดสร้างให้เมื่อหลายเดือนก่อน  ในทางกลับกัน  อาวุธของกริดคือไอเท็มเกรดเลเจนดารีที่เขาใช้วัสดุสุดล้ำค่าผลิตขึ้น

       'ชิ!'

       กริดรู้สึกราวกับตนเป็นฟางข้าวที่ถูกพลองทุบ  ทักษะของปิอาโร่ไม่เพียงทรงพลังมากเท่านั้น  แต่ยังส่งผลทำลายความมั่นใจของศัตรูได้ด้วย  นับว่าแข็งแกร่งในทุกมิติอย่างแท้จริง

       'ถึงจะเป็นชาวนา  แต่ตำนานก็คือตำนานสินะ… สุดยอ--  ไม่สิ… ไม่ได้เด็ดขาด'

       เขาไม่อาจยอมรับปิอาโร่ที่เป็นชาวนาได้  ชายคนนี้จะต้องเป็นอริยะดาบเท่านั้น  เมื่อกริดได้สติกลับมา  เขาก็รีบสั่งให้พาเฟรเนี่ยมรูปทรงมีดทั้งสี่เล่มเริ่มยิงศรเวทย์

       'ยิงจากทุกทิศทาง!'

       คำสั่งของกริดถือเป็นที่สุด  พวกมันรีบกระจายตัวล้อมปิอาโร่ไว้ทั้งสี่ทิศและเริ่มยิงศรเวทย์พร้อมกัน

       'แค่เวทย์พื้นฐานทำอะไรเราไม่ได้หรอกน่า!'

       ก่อนหน้านี้  ปิอาโร่ต้องเสียท่าเพราะประมาท  แต่ตอนนี้มิได้เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว

       ปิอาโร่ตัดสินใจใช้เทคนิคลับของทักษะทำฟาร์มอิสระที่มีชื่อว่า<เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ>  ทันใดนั้น  ทั้งผืนดิน  สายลม  พืชพรรณ  ต้นไม้  และทุกสรรพสิ่งรอบตัวได้มอบพลังให้กับเขา  ค่าสถานะทุกชนิดของปิอาโร่เพิ่มขึ้นจากเดิมหลายส่วน  นั่นยังรวมไปถึงพลังป้องกันเวทย์มนต์ด้วย

       ทว่า… ต่อหน้าศรเวทย์(พัฒนา)  พลังป้องกันเวทย์ย่อมกลายเป็นสิ่งไร้ค่าในทันที 

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       "แค่ก!"

       ศรเวทย์(พัฒนา)ที่บราฮัมมอบให้จะมองข้ามพลังป้องกันเวทย์ทั้งหมดไป  ไม่เว้นแม้แต่การเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ  ปิอาโร่จึงรับความเสียหายเข้าไปเต็มๆ

       'ทำไมถึงได้รุนแรงขนาดนี้?'

       ปิอาโร่เคยประมือกับเอิร์ลอัชเชอร์มาก่อน  อัชเชอร์คือหนึ่งในสิบจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งทวีป  แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังไม่มีเวทย์มนต์ที่รุนแรงและรวดเร็วเช่นนี้

       'พลังเวทย์จากของวิเศษกลับรุนแรงยิ่งกว่าจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่อีกงั้นหรือ...?'

       ลอร์ดของเขายอดเยี่ยมที่สุด!  เป็นอีกครั้งที่ปิอาโร่รู้สึกชื่นชมกริดจากใจจริง

       ทว่า… ในทางกลับกัน  กริดกำลังสบถคำสาปแช่งอยู่ในใจ
       
       'บัดซบ...'

       กริดสามารถฝังเวทย์ลงไปในพาเฟรเนี่ยมได้ด้วยน้ำตาแห่งกษัตริย์เผ่าวารีที่ยูเฟอมิน่ารวบรวมมาให้  แต่สิ่งนี้กลับสร้างปัญหาใหญ่อยู่หนึ่งเรื่อง  แม้เวทย์มนต์จะผูกติดอยู่กับพาเฟรเนี่ยม  แต่มานาที่ใช้ยังเป็นมานาของกริดอยู่ดี

       ทั้งผ้าคลุมมาลาคัสและต่างหูควอทซ์สีดำได้เพิ่มค่าสติปัญญาของกริดจนมีมานาเกือบ 16,000 หน่วย  แต่ทักษะวิชาดาบเกรดเลเจนดารีล้วนใช้มานาสูงทั้งสิ้น  ทำให้การใช้งานไปพร้อมกับศรเวทย์(พัฒนา)ค่อนข้างเป็นปัญหาใหญ่

       แถมในสถานการณ์เช่นนี้  ปิอาโร่กลับยิ่งแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

       'เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติงั้นหรือ...'

       ทักษะที่ช่วยเพิ่มค่าสถานะซึ่งคล้ายกับการดูดกลืนเวทย์มนต์ของบราฮัม  สมกับเป็นทักษะของคลาสในตำนานอย่างแท้จริง

       'ในทางกลับกัน  โทสะช่างตีเหล็กของเรา...'

       กริดได้รับโทสะช่างตีเหล็กมาจากความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น  แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือบัฟที่ยอดเยี่ยมซึ่งช่วยเพิ่มความเร็วโจมตีและพลังโจมตี  แต่ระยะเวลาของบัฟกลับสั้นเกินไป  ที่เลเวลห้า  โทสะช่างตีเหล็กจะแสดงผลได้เพียง 35 วินาทีเท่านั้น  ไม่ว่าจะมองมุมไหน  ทั้งดูดกลืนพลังเวทย์  และเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติก็ดีกว่าโทสะช่างตีเหล็กทุกประตู

       ผลั่ก!  ปั๊ก! ปั๊ก! ปั๊ก!

       "อั่ก!"

       จะมีวันที่โทสะช่างตีเหล็กพัฒนาไปเป็นทักษะบัฟระดับตำนานบ้างไหมนะ?  หัวสมองของกริดพลันหยุดทำงานเมื่อถูกพลองนวดข้าวกระหน่ำโจมตีใส่  แม้จะพยายามปัดป้องเพียงใด  แต่วิถีของพลองนวดข้าวสองท่อนนั้นทั้งรวดเร็วและยากจะคาดเดา

       'ต้องล้อกันเล่นแน่ๆ...!'

       ปิอาโร่ว่องไวขึ้นกว่าแต่ก่อนเมื่ออยู่ในสภาพเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ  เขาหลบศรเวทย์ได้ทั้งหมดและโจมตีกดดันกริดโดยไม่ให้พักหายใจ  

       'ถ้าเรามีมือมากกว่านี้อีกสักสองข้างล่ะก็...!'

       กริดคงป้องกันตัวเองไปด้วยและใช้ทักษะผสานไอเท็มในเวลาเดียวกันได้

       'เดี๋ยวก่อนนะ...?'

       ราวกับกริดบรรลุธรรมะบางประการ

       'ใช่แล้ว!  มือไง!'

       มือของช่างตีเหล็กในตำนาน!  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขานำพาเฟรเนี่ยมมาสร้างเป็นรูปมือ?  แค่คิดก็สุดยอดแล้ว!  ฝ่ามือของช่างตีเหล็กในตำนานที่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามคำสั่ง!

       ระหว่างการต่อสู้  กริดจะสามารถใช้ไอเท็มได้หลายชนิดพร้อมกันจนเกิดประโยชน์สูงสุด  แถมยังกลบจุดอ่อนของทักษะผสานไอเท็มที่กินเวลานานเกินไปอีกด้วย

       'ไม่เพียงแค่นั้น  เรายังสร้างไอเท็มพร้อมกันได้หลายชิ้น!'

       และไอรีนก็จะยิ่ง... พึงพอใจมากขึ้น

       กริดแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมกับโพล่งขึ้น

       "ขอเวลานอก!  หยุด!  หยุดก่อน!"

       "...?"

       ไม่ได้กล่าวยอมแพ้  แต่ขอหยุดการต่อสู้กลางคันงั้นหรือ?   ปิอาโร่ยอมหยุดการเหวี่ยงพลองในมือทันที  นั่นเป็นเพราะเขามอบความจงรักภักดีอย่างสูงสุดให้กริดเรียบร้อยแล้ว

       "ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาสู้กันใหม่!"

       วันนี้กริดประมาทไปหน่อย  เขาลืมไปว่า  แม้ปิอาโร่จะเป็นชาวนา  แต่ตำนานก็คือตำนาน  

       ทว่า… ถ้าหากวันพรุ่งนี้เขายังพ่ายแพ้หลังจากที่เตรียมตัวมาเป็นอย่างดีแล้วล่ะก็...

       'ถึงตอนนั้น  ฉันจะยอมรับการตัดสินใจของนาย'

       ดวงตาของกริดเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ  แม้ว่าวันนี้จะลดพลังชีวิตของปิอาโร่ได้เพียงหนึ่งในสิบส่วนก็ตาม  แต่กริดก็มั่นใจในพลังแห่งไอเท็มของตนเหนือสิ่งอื่นใด

       และวินาทีนี้  ตำนานในยุคสมัยใหม่ได้พัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกขั้น  กริดกำลังอยู่ระหว่างการไล่ตามตำนานบทเก่าและก้าวข้ามพวกเขาเหล่านั้นให้จงได้

• Next
• Previous