จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 154

       'จิตสังหารระดับนี้มัน...!'

       เนบีเรียสจะมีอายุครบ123ในปีนี้… เป็นเพราะได้รับการอวยพรจากเทพยาธาน มันจึงมีชีวิตที่ยืนยาวกว่าคนทั่วไป และได้พบเห็นโลกใบนี้มามากกว่าใคร… ทว่าชายลึกลับที่ปิดหน้าปิดตา... การกระทำเพียงเล็กน้อยของเขากลับแปรเปลี่ยนทิศทางของสนามรบได้ในทันที

       หากไม่ระวังให้ดีล่ะก็ การประมาทเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เนบีเรียสบาดเจ็บสาหัสได้

       'ไม่สิ ไม่จบแค่บาดเจ็บสาหัสแน่… แค่โดนเข้าไปเฉียดๆ อาจทำให้เราถึงตายได้เลย'

       ซู่วว!

       เมื่อกริดลงมาอยู่เหนือพื้นราว10เมตร เขาก็เปลี่ยนวิถีขยับร่างกาย... กลายการเป็นพุ่งตัวเข้าหาเนบีเรียสอย่างรวดเร็ว… เสียงคมดาบแหวกอากาศได้สร้างความกดดันถึงขีดสุด… เขาเป็นผู้เล่นคลาสเกรดเลเจนดารี และยังเป็นผู้ที่มีค่าสถานะสูงสุดในซาทิสฟาย เท่านั้นยังไม่พอ ทักษะที่ใช้ก็จัดมีความรุนแรงมากที่สุด แถมอาวุธก็ยังยอดเยี่ยมที่สุด

       เนบีเรียสประเมินคร่าวๆ        
       
       'ความแข็งแกร่งระดับนี้มันไม่เกินไปหน่อยรึไง… ไม่น่าจะมีมนุษย์เก่งกาจแบบนี้อยู่ได้!'

       โชคไม่ดีนัก ดูเหมือนกาบาเรียทั่วไปจะต้านไม่อยู่แน่… ด้วยความที่เนบีเรียสมีร่างกายอันแก่ชราของจอมเวทย์ ความเร็วจึงไม่มากพอจะเบี่ยงตัวหลบพ้น

       หรือต้องโจมตีสวนกลับไปด้วยพลังเวทย์สูงสุดกันนะ… แต่นั่นก็จะทำให้สูญเสียมานาไปมาก 

       ทว่า มันยังมีวิธีการรับมืออันชาญฉลาดทางอื่นอยู่

       'ต้องทำให้การโจมตีนี้สูญเปล่าด้วยเวทย์แรงโน้มถ่วง'

       เนบีเรียสคือจอมเวทน์มืด… เวทย์มนต์ที่มันใช้ได้จึงไม่จำกัดเฉพาะเวทย์โจมตีและเวทย์ป้องกัน และมันก็แข็งแกร่งกว่ามาลาคัสมาก… เนบีเรียสเก่งกาจขนาดได้รับสมญานาม<สุดดยอดจอมเวทย์> และยังสามารถใช้เวทย์ได้หลากหลายธาตุ โดยในแต่ละธาตุก็ล้วนมีความซับซ้อนในตัวมันเอง  

       "แรงโน้มถ่วงย้อนกลับ!"

       ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีเวทย์ไหนยอดเยี่ยมไปกว่าแรงโน้มถ่วงย้อนกลับอีกแล้ว

       ซู่ววว!

       "...!"       

       ในช่วงเวลาที่กริดกำลังจะพุ่งเข้าตระครุบเหยื่อดุจดั่งพญาอินทรี… ร่างกายของเขาพลันต้องชะงักไปกลางอากาศ ทั้งที่กำลังจะเสียบดาบแทงทะลุศีรษะเนบีเรียสในอึดใจข้างหน้าอยู่แล้วแท้ๆ

       หลังจากนั้น ไม่ว่าเขาจะพยายามขัดขืนอย่างไร แต่ร่างกายก็จะค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าทีละนิด… เป็นผลพวงมาจากแรงโน้มถ่วงที่กำลังสลับด้าน   

       "ชิ...!"

       กริดสถบเมื่อร่างกายต้องลอยขึ้นเรื่อยๆ

       การโจมตีถูกตัดสินว่าพลาดเป้า และพลังจิตสังหารที่อัดแน่นอยู่ใน<ความผิดพลาด>ก็สลายไปจนหมดสิ้น… มายาร่ายรำและสังหาร... สองสุดยอดท่าไม้ตายของเขา ยามนี้ถูกใช้ออกไปหมดแล้วโดยที่ไม่ได้สร้างความเสียหายแม้แต่นิดเดียว… เป็นใครก็ย่อมอดไม่ได้ที่จะหัวเสีย  

       อีกด้านหนึ่ง ทั้งเนบิเรียสและซากปรักหักพังของสิ่งก็สร้างก็กำลังลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าเช่นกัน… เป็นฉากราวกับทั้งสองถูกดูดกลืนเข้าไปในหลุมดำที่มองไม่เห็น 

       "สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว… ถึงคราวแกเป็นฝ่ายรับมือบ้างล่ะ"

       ความถนัดของเนบีเรียสคือการร่าย2เวทย์พร้อมกัน… มันสามารถร่าย1เวทย์ด้วยการท่องคาถาจากปาก และอีก1เวทย์ด้วยการคิดในหัวสมอง… บอลสายฟ้าสีดำกับบอลน้ำสีดำจึงถูกเสกออกมา

       เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! ซู่วซู่วซู่ว!

       บอลสายฟ้า5ลูกปะทะใส่ร่างกริดอย่างจัง ตั้งแต่หัวจรดเท้าได้รับความเจ็บปวดอย่างทั่วถึง… หลังจากนั้นบอลน้ำอีก3ลูกก็กระแทกใส่และระเบิดออก ทำให้กริดได้รับความเสียหายจากธาตุสายฟ้าเพิ่มขึ้นเป็น2เท่า 

       "อ๊าากกก!"

       ชายหนุ่มส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดไปพร้อมกับการถูกย่างสด… ดวงตาของเนบีเรียสหรี่ลง มันแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย 

       'ชุดเกราะนั่นมีโอกาสสลายเวทย์มืดได้สินะ… แต่โอกาสนั้นก็ไม่ใช่100%'

       ค่อนข้างโชคดีเลยทีเดียว… เนบีเรียสแสดงสีหน้าโล่งใจพร้อมกับกระหน่ำซัดเวทย์มนต์เข้าใส่อย่างดุดัน

       พรึ่บ! แกร๊ก!
       
       ศรอัคคีและศรน้ำแข็งถูกสร้างขึ้นติดๆ กันและพุ่งโจมตีใส่กริด

       'วุ่นวายฉิบ'

       กริดยังคงถูกผลของแรงโน้มถ่วงย้อนกลับตรึงไว้อยู่… เขาไม่อาจขยับร่างกายได้ตามใจนึก… หากให้เทียบกับเกมในปัจจุบันล่ะก็ เหมือนกับเราต้องควบคุมปุ่มทิศทางไปตรงกันข้าม เพื่อจะให้ขยับตัวละครได้ตามปรกติ  

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

[ ท่านได้รับความเสียหาย 1,160 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 1,230 หน่วย ]
[ เอฟเฟคของชุดเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์แสดงผล… ท่านไม่ได้รับความเสียหายจากการโจมตีธาตุมืด ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 1,155 หน่วย ]

       'น่ารำคาญจริงโว้ย!'

       เขาจำต้องรับการโจมตีทั้งหมดไว้แต่โดยดี… เกราะแสงศักดิ์สิทธิ์มีคุณสมบัติป้องกันธาตุมืดอยู่แล้ว50% และมีโอกาสเกิดเอฟเฟคสลายเวทย์มืดด้วย... ทว่าการถูกกระหน่ำอยู่ฝ่ายเดียวไม่ใช่เรื่องสนุก… หรือเขาต้องกลายเป็นกระสอบทราบเช่นนี้ไปเรื่อยๆ กันนะ  

       'ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยแฮะ' ชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการต้องเป็นกระสอบทรายให้ผู้อื่นในอดีต… แล้วตอนนี้ยังต้องมาเจอเรื่องแบบนั้นอีกงั้นหรือ

       'พอกันที...' 

       กริดหมุนตัวกลับไปอีกด้านหนึ่ง ส่งผลให้ร่างกายของเขาขยับไปด้านตรงกันข้าม… ชายหนุ่มกระโจนเข้าใส่เนบีเรียสกำลังร่ายเวทย์อยู่ 

       'จะไม่ยอมโดยอัดฝ่ายเดียวอีกแล้ว!'

       แรงโน้มถ่วงย้อนกลับงั้นหรือ… หากลองคิดดูให้ดี นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่รับมือยากสักเท่าใด... เขาเคลื่อนไหวร่างกายด้วยความคิดที่ว่า พื้นดินคือท้องฟ้า และท้องฟ้าคือพื้นดิน… กริดเคยผ่านการต่อสู้มามากมาย หัวสมองของเขาสามารถวิเคราะห์และปรับตัวได้เร็วขึ้น… เพียงไม่นานก็รับมือแรงโน้มถ่วงย้อนกลับนี้ได้  

       "ไม่มีความยำเกรงผู้อาวุโสเลยนะ!"

       ในยามนี้ กริดกำลังพุ่งตัวลงมา ส่วนเนบีเรียสก็พุ่งสวนกลับไป… อีกไม่นานคงต้องปะทะกันแน่นอน 

       'วิชาดาบแพ็กม่า...'

       กริดคำนวนระห่างอย่างพอเหมาะ ก่อนจะตัดสินใจใช้ทักษะออกไป

       "ร่ายรำ!"

       เป็นระยะการโจมตีอันสมบูรณ์แบบ… ทันทีที่ร่างของเนบีเรียสเข้าระยะสังหาร ดาบใหญ่ในมือก็เปล่งแสงสีน้ำเงินเข้มออกมา… ทว่าเนบีเรียสก็ไม่ได้อยู่เฉย

       เป๊าะ!

       มันดีดนิ้วหนึ่งครั้ง อาณาเขตแรงโนมถ่วงย้อนกลับพลันสลายไปทันที

       ซู่ววว!

       แรงโน้มถ่วงกลับมาเป็นปรกติอีกครั้ง เนบีเรียสและเศษซากปรักหักพังร่วงหล่นลงพื้นอย่างรวดเร็ว ทำให้การโจมตีของกริดฟาดฟันโดยแต่เพียงอากาศอันว่างเปล่า… เป็นการโจมตีพลาดเป้าหมายของกริดอีกครั้ง… และนี่คือหนที่3แล้ว   

       "ไอ้แก่บัดซบ!"

       กริดหงุดหงิดที่ตนเองโดนปั่นหัวครั้งแล้วครั้งเล่า… หลังจากนั้น เขาก็ร่วงหล่นตามเนบีเรียสลงมา… และมันก็เสร็จสิ้นการร่ายเวทย์ชนิดใหม่พอดิบพอดี  

       "พายุทมิฬ!"

       ซู่ววว! ครืนนน!

       เวทย์มนต์อันทรงพลังที่ยูร่าเคยใช้ต่อหน้ากริดและโดรัน พายุทมิฬที่เคยป่นวิหารยาธานจนราบเป็นหน้ากลองมาแล้ว ยามนี้มันถูกใช้ออกมาอีกครั้ง       

       ในใจกริดก็นึกหวาดกลัวกับภาพเดิมๆ ในอดีตอยู่หรอก… ทว่าตอนนี้เขาต้องเอาชีวิตให้รอด โล่เทวะไร้ที่ติจึงถูกหยิบออกมาบังไว้ 

       <มีโอกาสสูงมากที่จะสลายการโจมตีจากธาตุมืด>

       ออปชั่นนี้มีให้เห็นทั้งในชุดเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์และโล่เทวะ… ผลของมันสอดประสานกันจนแทบจะไร้เทียมทานต่อเวทย์มืดทั้งปวด 

       "ฮะฮะ"

       เนบีเรียสหัวเราะให้กับความผิดครรลองนี้… ชายตรงหน้าของมันถูกพายุทมิฬเข้าไปอย่างจัง แต่กลับไม่เป็นอะไรเลยเนี่ยนะ… ตรงกันข้าม ศัตรูกลับยังพุ่งเข้ามาโจมตีต่อได้อีก  

       เป้ง! เป้งเป้ง!

       เนบีเรียสยิงเวทย์ธาตุไฟออกไปบ้าง ทว่ากริดก็ยังไม่ถูกหยุดไว้… ประสิทธิภาพของโล่เทวะไร้ที่ติดซึ่งอยู่ตรงหน้า ยอดเยี่ยมกว่าโล่เทวะทุกอันในโลกที่เนบีเรียสเคยเห็นมาทั้งหมด

       'สุดยอดช่างฝีมือสร้างมันขึ้นมารึ… แม้จะขัดหูขัดตาไปบ้าง แต่ฉันก็ต้องยอมรับจากใจจริงว่าเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยม… ทว่าลองนี่หน่อยเป็นไง!'

       เนบีเรียสเพ่งสมาธิถ่ายทอดพลังเข้าไปยังลูกแก้วที่ถืออยู่ในมือ… ลูกแก้วนั้นถือเป็นไม้เด็ดของจอมเวทย์อยู่แล้ว… เพราะลูกแก้วแต่ละชนิดสามารถกักเก็บเวทย์มนต์ที่ใช้เวลาร่ายนานเอาไว้ เพื่อให้สามารถใช้งานออกมาทันทีโดยไม่ต้องร่าย ขอเพียงแค่ใส่พลังเวทย์ลงไปเท่านั้น

       ในตอนนี้ เนบีเรียสเหลือเวทย์มนต์ที่เก็บไว้ในลูกแก้วอยู่อีก2คาถา… ทั้งสองคือเวทย์ผสาน3ธาตุอันรุนแรงที่คล้ายคลึงกับ<พายุเพลิงทมิฬ>ที่ใช้สลาย<มายาร่ายรำ>ของกริดไปก่อนหน้านี้… จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเวทย์อันรุนแรงทั้งสองถูกปลดปล่อยออกมารวดเดียวพร้อมกัน

       'เสร็จฉันล่ะ!'

       เนบีเรียสแสยะยิ้มราวกับเป็นผู้ชนะ… ในเวลาเดียวกัน กริดก็พุ่งตัวออกมาจากพายุทมิฬ… คราวนี้เขาเก็บโล่เทวะเข้าไปแล้ว ดาบใหญ่สีน้ำเงินเข้มถูกกำด้วยสองมืออย่างแน่นหนา  

       'โง่เขลา!'

       เนบีเรียสยิ้มอย่างพึงพอใจและปลดปล่อยพลังเวทย์ทั้งหมดลงไปในลูกแก้ว

       <ระเบิดสายฟ้าทมิฬ!>

       เปรี้ยงงงงงง!

       เกิดระเบิดซึ่งอัดแน่นไปด้วยสายฟ้าสีดำขึ้นตรงหน้ากริด

       'อะไรกัน...'

       เนบีเรียสสามารถใช้เวทย์ใหญ่ต่อจาก<พายุทมิฬ>ทันทีได้ยังไง… นี่เป็นครั้งแรกที่กริดได้ต่อกรกับจอมเวทย์ผู้ช่ำชองการใช้ลูกแก้วเป็นพิเศษ บทเรียนราคาแพงจึงเริ่มต้นขึ้น

[ ท่านได้รับความเสียหาย 14,300 หน่วย ]

       ขนาดว่ามีเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์ ไม่น่าเชื่อว่าจะยังได้รับความเสียหายเป็นตัวเลขนี้… กริดตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้หวาดกลัว… เขากำลังรอจังหวะที่เนบีเรียสเหนื่อยล้าหลังจากที่ใช้มานามหาศาลติดต่อกัน… ทว่ามันกลับยังเหลืออีก1เวทย์สุดท้าย   

       "พายุน้ำแข็งศิลาทมิฬ!"       

       ฟู่วววววว! แกร่ก แกร่ก ครืนน!

       'ยังมีอีกงั้นเหรอ...'

       เศษหินและน้ำแข็งอันแหลมคมก่อตัวเป็นพายุอันเกรี้ยวกราด พายุประหลาดลูกนี้กำหลังหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรายล้อมกริดไว้… ชายหนุ่มได้แต่ติดอยู่ข้างในราวกับเต้าหู้ที่ถูกบดในเครื่องปั่น 

       "กริด!"

       "ไม่นะ!"

       สมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ซึ่งฝากความหวังจะให้กริดล้มเนบีเรียส พวกเขาพลันถอนหายใจออกมาพร้อมกัน… ไม่เพียงแค่นั้น ผู้ชมทั่วโลกต่างก็คิดแบบเดียวกันเมื่อเห็นกริดถูกเล่นงาน 

       ช่องคอมเมนท์ของไลฟ์สดแทบจะระเบิดในทันที       

       >> นี่มันอะไรกัน ㅋㅋㅋㅋ คลาสเลเจนดารีงั้นเหรอ ㄹㅇ น่าขัน ㅋㅋ มันจบสิ้นแล้วล่ะ ㅋㅋㅋ

       >> คลาสเลเจนดารีประสาอะไรกัน ถึงไม่รู้ว่าในลูกแก้วมีเวทย์ใหญ่ซ่อนอยู่… เก็บโล่เข้าไปทำไมฟะ โง่รึเปล่าเนี่ย... ㅉㅉ ไม่ต่างอะไรกับสุนัขตัวหนึ่ง… หมอนี่กระจอกชะมัด 

       >> คำนวนพลาดไปงั้นเหรอ… บางทีอาจเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงย้อนกลับของเนบีเรียส ก็เลยทำให้เขาอยู่ในอาการอ่อนเพลียจนสมองไม่แล่นรึเปล่า… เขาอาจสูญเสียความเยือกเย็นไปก็ได้ เพราะก่อนหน้านี้ก็ดันใช้ทักษะพลาดติดๆ กัน ㅇㅇ  

       >> ถูกต้อง… โชคไม่ดีเลย ตาแก่นี่เก่งเกินไป... ไม่แปลกหรอกที่จะหัวเสียแบบนั้น

       >> เขาทำได้ดีแล้ว… อย่างน้อยก็ในระดับพื้นฐาน… ลองคิดดูสิ หากเปลี่ยนเป็นแร้งเกอร์ท็อป10คนใดคนหนึ่งมาสู้กับตาแก่นี่แทน… ผลก็คงไม่ต่างกันมากหรอกมั้ง   

       >> ไอ้งั่งㅋ

       >> จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก พวกนายไม่ได้อ่านข่าวงั้นเหรอ… เพราะตั้งแต่แรก ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าคือคลาสช่างตีเหล็กต่างหาก ไม่ใช่คลาสสายต่อสู้โดยตรง… จึงไม่แปลกที่จะดูอ่อนแอ  

       >> พวกนายไม่เห็นความรุนแรงของทักษะนั่นรึไง… แล้วยังจะบอกว่าผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าอ่อนแออีกงั้นเหรอ 

       >> แพ็กม่าไม่ได้เป็นแค่ช่างตีเหล็ก แต่เขาคือนักดาบอันดับ1ของโลกต่อจาก<อริยะดาบมุลเล่อ>
       
       >> ฉันคงคาดหวังคลาสเลเจนดารีมากไปเองสินะ~~ เฮ่อ...

       >> ขยะ ㅋㅋㅋㅋ

       >> ไม่คิดว่าจะจบเร็วแบบนี้… ฉันเพิ่งจะสั่งไก่ทอดมากินเมื่อครู่เอง 

       ผู้คนนับล้านต่างผิดหวัง… บางก็กระหน่ำเย้ยหยันทับถมกริด

       ทว่า... ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้

       สิ่งที่กำลังหมุนอยู่รอบตัวกริด... ไม่ได้มีเพียงเศษหินแหลมหรือเศษน้ำแข็งเท่านั้น   

       แคร้ง! เคร้ง! เป้ง!       

       'นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน!' เนบีเรียสยืนนิ่งอึ้งอย่างหวั่นวิตก… ท่ามกลางพายุโหมกระหน่ำ กลับมีแผ่นจานสีทองจำนวน2ใบกำลังปัดป้องเศษหินและเศษน้ำแข็งไว้ได้ทั้งหมด… จนกระทั่งพายุสลายไป… เดิมทีชายปริศนาคนนี้ควรถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ จนหมดสภาพไปแล้ว… ทว่าเขากลับอยู่ในอาการที่ค่อนข้างดีอย่างไม่น่าเชื่อ  
       
       "ตัวน่ารำคาญอย่างแก… ทั้งที่มีพลังต่อสู้ต่ำกว่าสันตะปาปาแท้ๆ… ว่าไงล่ะ... ยังมีลูกไม้อะไรจะเล่นอีกไหม"

       กริดผู้ซึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศ... ยามนี้ รอบตัวของเขามีสีแผ่นจานสีทองหมุนวนไปมาราวกับพวกมันมีชีวิต

       เนบีเรียสโพล่งขึ้นทันที

       "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน… บรรดายุทธภัณฑ์ล้ำค่าในตัวแกมาจากไหนกันแน่!"

       ทั้งชุดเซ็ต โล่ และแผ่นจานสีทอง สมบัติล้ำค่ามากมายเหล่านี้ แม่แต่ระดับกษัตริย์ของอาณาจักก็ยังไม่มีในครอบครองเลยด้วยซ้ำ

       "ฉันคงชนะไปนานแล้วถ้าแกไม่มีของพวกนั้น!"

       กริดหายตัวมาโผล่ด้านหน้าเนบีเรียสราวกับภูติผี… ชายหนุ่มยก<ความผิดพลาด>ขึ้นมาพร้อมกับกล่าวว่า 

       "ไม่ต้องตกใจไป… ความถนัดของฉันคือการมีไอเท็มมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว!"

       "แค่ก! บาเรียเพชร! บาเรียทมิฬ!"

       เนบีเรียสใช้เวทย์มนต์ที่บรรจุอยู่ในลูกแก้วไปหมดแล้ว… หลังจากที่กระหน่ำใช้เวทย์ใหญ่ออกไป มานาของมันก็เหลือน้อยเต็มที… ตอนนี้จึงไม่เพียงพอจะให้ใช้เวทย์ใหญ่ใดได้อีก… เนบีเรียสจึงจำต้องกางบาเรียออกมาเพื่อซื้อเวลา 

       หลังจากนั้นมันก็เริ่มการร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายมิติ… ถูกต้อง เนบีเรียสกำลังคิดหนี 

       'โอกาสสุดท้ายแล้วสินะ'

       ณ ตอนนี้ ระยะหน่วงของวิชาดาบใหญ่ๆ อย่างมายาร่ายรำและสังหาร ยังวนมาไม่ถึงรอบ… กริดจะทำลายบาเรียและหยุดเนบีเรียสที่กำลังคิดหนีได้รึเปล่านะ… แน่นอนว่ายังพอมีโอกาส 

       พลังแห่งวิชาดาบงั้นเหรอ… ของแบบนั้นไม่จำเป็น 

       'ขอแค่ฉันมีพลังแห่งไอเท็มก็เพียงพอแล้ว'   

       <ความผิดพลาด>ถูกหวดกระหน่ำใส่บาเรียทั้งสองชั้นอย่างสุดแรง

       แคร้งงงงง!!

[ เอฟเฟคของถุงมือแสงศักดิ์สิทธิ์แสดงผล… ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]

        เปรี้ยะ… เปรี้ยะ!! 

       'เชี่ย… อะไรกัน!'

       ในขณะที่มันกำลังร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายมิติ ดวงตาเนบีเรียสพลันเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนก… การโจมตีธรรมดาจากศัตรูเพียง1ครั้ง กลับมีความรุนแรงมากพอทำให้บาเรีย2ชั้นเกิดรอยร้าวได้เชียวหรือ 

       เปรี้ยะ เปรี้ยะ...

[ เอฟเฟคของ<ความผิดพลาด>แสดงผล… ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]

       เพล้งงงง!!

       "บ้าน่า..."

       บาเรีย2ชั้นพลันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ… บนเศษกระจกของบาเรียที่แตกละเอียด มีภาพใบหน้าอันตื่นตะลึงของเนบีเรียสกำลังฉายอยู่ในทุกชิ้นส่วนที่กระจายออกไป

       หวาดกลัว… เนบีเรียสผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่บนโลกมานานถึง123ปี… ความรู้สึกหวาดกลัวคือสิ่งที่มันได้รับไม่บ่อยครั้งนัก

       หลังจากนั้น นักล่าแห่งท้องทะเลก็เข้าเขมือบร่างของจอมเวทย์เฒ่าอย่างไร้ความปราณี  

[ ออปชั่นของ<ความผิดพลาด>แสดงผล… เกิดผลทักษะ<ผ่าสองซีก>โดยอัตโนมัติ  ]

[ ผ่าสองซีก ]
       สร้างความเสียหาย800%ของพลังโจมตีใส่1เป้าหมาย… ร่างกายบางส่วนของเป้าหมายจะถูกตัดขาดออกจากกัน และสร้างอาการผิดปรกติอย่างรุนแรง
...
ระยะหน่วงหลังเกิดผล : 5นาที

       ฉับบบ!

       "อ๊ากกกก!"

       ด้วยความที่อยากมีชีวิตรอด เนบีเรียสจึงยกแขนข้างขวามาบล็อคความผิดพลาดเอาไว้… โลหิตที่สาดกระเซ็น... มาพร้อมกับเสียงร้องดังระงมในการต้องเสียแขนขวาไป 

       "เป็นไปไม่ได้...!"

       ก่อนหน้านี้มันเคยกังวลว่า กิลด์เซดาก้าห์อาจแข็งแกร่งกว่าที่คิดไว้ 

       นักลอบสังหารหนุ่มที่แสนอันตราย… บาลัคซึ่งถูกตรึงไว้ด้วยสัตว์ป่าถือดาบและนักธนู… แถมยังมีนักสู้มือเปล่าที่สามารถรับมือกับอาวุโสยาธานระดับสูงมากถึง70คนพร้อมกันในเวลาเดียว  

       แต่ชายคนสุดท้ายที่ปกปิดใบหน้าไว้ออกจะพิเศษสักหน่อย… เขาแข็งแกร่งเกินไป… ทำให้เนบีเรียสพลันนึกถึง<ยูร่า> ผู้เล่นเพียงคนเดียวที่เทพยาธานเลือกให้รับใช้ 

       แต่ชายคนนี้สวมเกราะสีขาว โล่เทวะที่มีพลังแห่งเทพบรรจุอยู่เต็มเปี่ยม… หรือบางที…  เขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโบสถ์รีเบคก้ากันนะ     

       "ฉันได้ยินมาว่า โบสถ์รีเบคก้ามีวิหารลับซึ่งคอยชุบเลี้ยงสัตว์ประหลาดอย่างบุตรีทั้งสามและนักลอบสังหารอีกมากมาย… แกมาจากวิหารนั้นรึ"

       กริดตอบกลับคำถามอันเหลวไหลของเนบีเรียสทันที

       "วิหารอะไร… เปล่าเลย ฉันแค่พึ่งพาพลังแห่งไอเท็มเท่านั้นเอง!"

       "...พลังแห่งไอเท็มงั้นรึ"

       คำตอบที่ได้รับไม่ได้ช่วยไขข้อสงสัยในหัวมันเลยแม้แต่น้อย… หลังจากนั้น ความเจ็บปวดก็แล่นไปทั่วร่างอย่างฉับพลัน 

       ฉึก!!

       ดาบใหญ่ถูกเสียบตรงเข้าไปในหัวใจอย่างอำมหิต

       "ค--แค่ก...!"

       และนั่นคือช่วงเวลาที่ข้ารับใช้ลำดับ4อันแข็งแกร่งแห่งวิหารยาธาน… ถูกผู้เล่นเพียงคนเดียวฆ่าตาย 

• Next
• Previous