จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 132

       เป็นความจริงที่สันตะปาปามีเลเวลและพลังต่อสู้สูงกว่ามาลาคัส ทว่าปัจจัยหลักคือเดรวิโก้มีพื้นฐานคลาสเป็นนักบวช นักบวชขึ้นชื่อในด้านการสนับสนุนมากกว่าต่อสู้ด้วยตนเอง สันตะปาปาเดรวิโก้จึงนับว่าเป็นบอสที่ค่อนข้างอ่อนแอ

       แต่มันก็ยังมีสุดยอดทักษะโจมตีอยู่1ชนิดคือ <เทพธิดาพิโรธ> ผู้เล่นทั่วไปหากโดนเทพธิดาพิโรธเข้าไป จะไม่มีใครรอดชีวิตออกมาได้… และการโจมตีปรกติคือการกระหน่ำยิงเวทย์แสงอันทรงพลังซึ่งผู้เล่นทั่วไปรับมือได้ค่อนข้างลำบาก

       ในอีกด้านหนึ่ง แร้งเกอร์มักเลือกคลาสให้เหมาะสมกับสไตล์การเล่นของตนมากที่สุด แถมพวกเขายังมีประสบการณ์ต่อสู้โชกโชน

       "นายกล้าด่าฉันว่าโง่เชียวรึ... แม้แต่พ่อของฉันก็ยังไม่กล้าพูดคำนี้!!" 

       ใบหน้าอาสึกะแดงก่ำ เธอพ่นทุกถ้อยคำออกมาด้วยความโมโหสุดขีด… สองมือกำดาบคู่ไว้แน่น  นักรบคลั่งสาวพุ่งทะยานเข้าหากริดดุจดั่งกระทิงตกมัน

       เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ผลของทักษะ <มายา> และ <โทสะช่างตีเหล็ก> หมดลงพอดดี… กริดกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤติสุดขีด 

       เขาเริ่มสั่นสะท้าน
       
       'เร็วกว่าเมื่อก่อนอีกรึ'

       เคร้งเคร้งเคร้ง!!
       
       "อั่ก"

       ไม่ใช่เรื่องง่ายหากจะรับมือกับดาบคู่ซึ่งมีสปีดระดับนี้… กริดตัดสินใจงัด <ร่ายรำ> ออกมาใช้ 

       เคร้ง! เคร้ง!

       อาสึกะฝืนรับด้วยตัวเองไว้ได้3ดาบ และใช้ <ดาบคลั่ง> รับอีก9ดาบ… ยังเหลืออีก5… เธอปล่อยให้ทั้ง5การโจมตีนั้นถาโถมเข้าใส่ตนเองอย่างตั้งใจ… หลอดพลังชีวิตในหน้าต่างปาร์ตี้พลันลดลงอย่างฮวบฮาบ… ตอนนี้พลังชีวิตอาสึกะเหลือไม่ถึงครึ่งแล้ว    

       โทบันเริ่มวิตก แต่แบล็กเท็ดดี้รู้จักอาสึกะมานาน มันจึงไม่แสดงสีหน้ากังวลออกมา…  อาสึกะนั้นเมื่อยิ่งพลังชีวิตเหลือน้อย เธอก็จะยิ่งเก่งขึ้น

       เคร้งเคร้งเคร้งเคร้ง!

       "เอ๋..."

       พลังโจมตีของอาสึกะเพิ่มขึ้น40% และความเร็วโจมตีเพิ่มขึ้น20%… กริดเริ่มจะตามการเคลื่อนไหวของเธอไม่ทัน และในที่สุดก็ได้รับบาดแผลด 

[ ท่านได้รับความเสียหาย 1,900 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 2,080 หน่วย ]

       'ทำไมเธอถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้'

       กริดรีบร้อนเรียกพาเฟรเนี่ยมซึ่งพัวพันอยู่กับบ็อกซ์กลับมา… หลังจากนั้นชายหนุ่มก็มีช่องว่างให้หายใจหายคอมากขึ้น 

       เคร้ง! เคร้งเคร้งเคร้ง!

       พอมีพาเฟรเนี่ยมมาช่วยป้องกัน กริดก็สู้ได้ง่าย

       "แผ่นจานสีทองคืออะไรกันแน่… ไอเท็มเกรดเลเจนดารีงั้นหรอ"

       กริดไม่สนใจจะตอบคำถามอาสึกะ… เขาชักมีดสั้นอุดมคติออกมาเพื่อใช้ <พริ้วไหว> และเปลี่ยนกลับไปถือดาอินสเลฟตาเดิม 

       "หุบปากแล้วตายไปซะ!"

       ค่าวิสัยทัศน์ได้บ่งบอกกับกริดว่า อาสึกะกำลังมีพลังต่อสู้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มจึงเริ่มเป็นกังวล… เขาอาศัยพาเฟรเนี่ยมในการป้องกัน ส่วนตนเองก็โจมตีใส่อาสึกะจนสามารถเฉือนดาบลงบนหัวไหล่ของเธอได้สำเร็จ… หลังจากนั้นก็ทำการโจมตีต่อเนื่องเข้าไปอีกหนึ่งชุด

       ในขณะที่อาสึกะทำได้เพียงยืนรับทั้งหมดเข้าไปเต็มๆ

       ฉัวะ! ฉึก!

       เธอเบี่ยงตัวหลบการแทงเข้าจุดตายจากกริด… ตอนนี้พลังชีวิตของอาสึกะเหลือเพียง20%เท่านั้น… ในที่สุดความน่ากลัวอย่างแท้จริงของนักรบคลั่งก็กำลังจะเผยออกมา  

[ ท่านได้รับบาดเจ็บรุนแรง… ทักษะคลุ้มคลั่งแสดงผลสูงสุด  ]
[ พลังโจมตีของท่านเพิ่มขึ้น 80% และความเร็วโจมตีเพิ่มขึ้น 50%  ]

       ด้วยความเร็วโจมตี50% อาวุธขนาดใหญ่จะแสดงประสิทธิ์ภาพได้สูงสุด… อาสึกะหยิบง้าวยักษ์ซึ่งใหญ่กว่าตัวเธอออกมาถือ 

       เคร้ง!        

       "อั่ก!"

       กริดพยายามจะรับง้าวยักษ์ไว้ด้วยดาบ… แต่แรงกระแทกอันรุนแรงได้พุ่งใส่ตัวจนทำให้ชายหนุ่มเสียจังหวะ… โทบันไม่รอช้า รีบใช้ทักษะเสริมพลังใส่อาสึกะทันที 

       "โหมกระหน่ำ!"

[ <โหมกระหน่ำ> แสดงผล พลังโจมตีของท่านและสมาชิกในปาร์ตี้จะเพิ่มขึ้น 30% แต่พลังป้องกันจะลดลง 20% ]

       บ็อกซ์เองก็ไม่อยู่เฉย 

       "พลังเวทย์สอดประสาน!"

[ <พลังเวทย์สอดประสานแสดงผล> ทักษะเสริมพลังทุกชนิดของทุกคนในปาร์ตี้จะส่งผลเพิ่มขึ้น 1.5 เท่า ]

       "ย๊าาากกกก!"

       อาสึกะตะโกนขึ้นพร้อมพลังที่เอ่อล้น… ง้าวที่ฟันออกไปด้านหน้าเกิดเป็นแสงสีแดงทิ้งไว้เป็นทางยาว 

       เปรี้ยงงง!

       "พลังบ้าบออะไรกัน!"

       ในวินาทีที่ง้าวอาสึกะปะทะกับดาอินสเลฟที่ทั้งท่าบล็อคไว้… ร่างของกริดพลันกระเด็นลอยขึ้นไปบนอากาศทันที… ดูเหมือนคราวนี้ ด้วยพลังโจมตีอันรุนแรงเกินคาด กริดจึงฝืนชะตากรรมที่ต้องลอยขึ้นไปในอากาศไม่ได้… เขาไม่ได้ลอยเพราะผลของทักษะ… แต่ลอยเพราะพละกำลังของอาสึกะล้วนๆ… เธอไม่รอช้า อาสึกสะรีบสับเปลี่ยนอาวุธเป็น <โซ่นรก> และใช้ทักษะ <โซ่คลั่ง> เพื่อมัดให้กริดค้างอยู่ในอากาศต่อไปอีก2วินาที      

       นักรบหมีขาวรีบฉวยโอกาสพุ่งโจมตีเใส่กริดอย่างสุดแรง ทว่าอุ้งมือของมันกลับถูกแผ่นจานสีทองบล็อคเอาไว้

       อาสึกะแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ… ในเมื่อแผ่นจานสีทองอันน่ารำคาญกำลังเสียจังหวะไปทำอย่างอื่น... และเป็นเวลาอีก0.5วินาทีกว่ากริดจะหลุดจากพันธนาการ... เธอจึงรีบชัก <ดาบใหญ่สังหาร> อาวุธซึ่งมีพลังโจมตีสูงสุดในกระเป๋าสัมภาระออกมา

       อาสึกะกระโจนขึ้นไปในอากาศและใช้ดาบใหญ่เสียบเข้าที่หน้าอกกริดอย่างจัง

       ฉึกกก!!

       "อ๊ากกกกก!"
       
       ชายหนุ่มตะโกนอย่างเจ็บปวดทรมาน… ภาพหน้าจอพลันถูกย้อมเป็นสีแดงสด

[ ท่านได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 29,900 หน่วย ] 

       หากนำออปชั่นลดพลังโจมตีกายภาพ40%ของเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์มาคำนวนด้วย… การโจมตีของอาสึกะเมื่อครู่นับว่าเหนือคำบรรยายเป็นอย่างมาก… ถ้าไม่ใช้เพราะเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์ กริดคงได้ตายไปแล้วเป็นแน่  

       ชิ้ง! 

       ช่วงเวลาพันธนาการหมดลง ร่างของกริดร่วงหล่นลงสู่พื้น… บ็อกซ์ยืนจ้องมองลำตัวซึ่งอาบไปด้วยเลือดของกริดพร้อมกับคิดว่า... พวกเขาทำได้แล้ว 

       ทว่าสิ่งเหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้น… แสงสีเขียวสว่างจ้าออกมาจากแหวนในมือกริด… เป็นแหวนโดรันซึ่งจะฟื้นฟูพลังชีวิต50%ของความเสียหายที่ได้รับ 

       แหวโดรันมีระยะหน่วงหลังใช้10นาที… และเมื่อครู่ก็ครบรอบ10นาทีพอดิบพอดีนับตั้งแต่แหวนแสดงผลไปครั้งแรก

       ทว่าคราวก่อนกริดไม่ได้สวมเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์… ชุดเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์มีออปชั่นหนึ่งเขียนไว้ว่า <เวทย์ฟื้นฟูทุกชนิดจะส่งผลเพิ่มขึ้น 300%> 

       ความเสียหายจากอาสึกะ29,900หน่วย… เดิมทีกริดควรจะฟื้นฟู14,950หน่วย… แต่คราวนี้กลับได้เพิ่มขึ้นเป็น3เท่า  

[ ท่านได้รับการฟื้นฟูพลังชีวิต 44,850 หน่วย ]

       "บ้าฉิบ ดันพลาดท่าซะได้"

       กริดพ่นคำสาปส่งออกมาพร้อมกับพยุงร่างยืนขึ้น

       "เอ๋..."

       ดวงตาอาสึกะเบิกโพลง… กริดไม่มีแม้แต่รอยแผลตรงหน้าอกซึ่งควรจะเกิดจากการโจมตีอันรุนแรงเมื่อครู่… แม้แต่รอยขีดข่วนสักเล็กน้อยลำตัวก็ไม่ปรากฏให้เห็น

       "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน..."

       โทบัน แบล็กเท็ดนี้ และบ็อกซ์ต่างต้องตกตะลึง

       ตอนนี้ทักษะ <สังหาร> มีระยะหน่วงกลับมาพร้อมใช้อีกครั้ง…  อาสึกะพลันรับรู้ได้ถึงจิตสังหารอันรุนแรงจากดาบใหย่ เธอจึงรีบตั้งท่าเตรียมรับการโจมตีด้วยดาบคู่อีกครั้ง… แต่ลำพังแค่เธอคนเดียวอาจไม่เพียงพอ แบล็กเท็ดดี้เห็นดังนั้นจึงออกคำสั่งให้นักรบหมีขาวพุ่งตัวเข้าไปช่วยปกป้อง 

       ทว่าพลังชีวิตของนักรบหมีขาวเหลือน้อยมากแล้ว จากตอนที่ถูกกริดกระหน่ำรัวรัศมีดาบด้วย <มายา> ไปก่อนหน้านี้… ร่างของนักรบหมีขาวสลายไปทันทีเมื่อปลายดาอินสเลฟสัมผัสเข้า… ดาบใหญ่สีดำยังคงพุ่งต่อไปปะทะกับดาบคู่ของอาสึกะด้วยความหนักหน่วง 

       เปรี้ยงงงงง!

       "อ๊าาาากกก!"

       เป็นครั้งแรกซึ่งอาสึกะได้ลิ้มรสความรู้สึกเช่นนี้ 

       ความพ่ายแพ้ต่อผู้เล่นด้วยกันเองหนแรกนับตั้งแต่เล่นซาทิสฟาย 

[ สมาชิกปาร์ตี้ <อาสึกะ> เสียชีวิต ]

       "บ--บ้าน่า"

       ผู้ซึ่งแบกรับความหวังของทั้งปาร์ตี้ได้เสียชีวิตลงแล้ว… โทบันครึ่งหนึ่งตกตะลึง ส่วนอีกครึ่งก็สติแตก… ส่วนบ็อกซ์กำลังสั่นระริกอย่างตื่นเต้น  

       'แค่นี้ก็เกินพอแล้ว...!'

       เหตุผลที่บ็อกซ์สนใจกริดนั้นไม่เหมือนกับอาสึกะ… มันไม่ได้กำลังมองหาคลาสลับ แต่มันอยากเห็นกับตาว่ากริดมีดีพอให้ชวนเข้ากิลด์รึไม่… ตัวตนของบ็อกซ์คือสายลับที่ถูกส่งมาจากกิลด์อื่น  

       "กริด! ออกจากเซดาก้าห์แล้วมาเข้ากิลด์ฉันเถอะ! ในการจัดอันดับกิลด์ระดับโลก... กิลด์ของฉันอยู่ที่อันดับ--"

       ฉัวะ!

       บ็อกซ์เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงและพยายามชวนกริดเข้าร่วม… ทว่ายังไม่ทันจะได้พูดจบ… ดาบสีดำก็สะบั้นคอของมันจนขาดออกจากตัว 

[ ท่านได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านเสียชีวิตแล้ว ] 

       'หมอนี่ช่าง...'

        กริดไม่ได้ถูกเรียกว่า <จอมเชือดโรคจิต> อย่างไร้เหตุผล… จะมีคนปรกติไหนคิดจะฟันคอผู้ที่กำลังพูดอยู่บ้าง… บ็อกซ์ได้แต่ตกตะลึง… เขาต้องกลายเป็นแสงสีเทาไปพร้อมกับอารมณ์อันหงุดหงิด    

       เหลือเพียงแบล็กเท็ดดี้กับโทบัน… แบล็กเท็ดดี้โพล่งขึ้นอย่างโกรธแค้น 

       "แกกล้าดียังไง… กล้าดียังไงมาฆ่าคุณหนู!!"

       กริดจ้องมองแบล็กเท็ดดี้ด้วยสายตามุ่งร้าย

       "ฉันผิดตรงไหนที่ฆ่าเธอ… ลองนึกดูให้ดีนะ ว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีเข้ามาก่อน… ใครกันที่พยายามจะฆ่าฉันก่อน…แล้วใครกันที่ต้องเป็นฝ่ายโกรธ!! ชิ… ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด… ตายไปซะ!!"

       แบล็กเท็ดดี้แข็งแกร่งก็จริง… แต่นักอัญเชิญที่ไม่มีอสูรอัญเชิญก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น… เพียงไม่นานกริดก็จัดการแบล็กเท็ดดี้จนกลายเป็นแสงสีเทา… เหลือไว้แค่โทบันในตอนนี้ 

       "ฮะฮะ..." โทบันไม่รู้จะพูดอะไร เขาทำได้เพียงหัวเราะแห้งๆ

       กริดแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวพร้อมกับจ้องมอง 

       "แสดงละครได้เก่งไปเลยนี่… ฉันว่าปีนี้นายน่าจะได้รางวัลทางด้านการแสดงสักสาขานะ"

       "ฮะฮะ..."

       โทบันยังคงหัวเราะอย่างจนปัญญา เขาจ้องมองไปยังกริดผู้ซึ่งกำลังมีแววตาดุร้าย

       "มีอะไรจะแก้ตัวไหม"

       โทบันไม่ใช่คนจิตใจต่ำทราม… เขาไม่อยากโกหกอะไรกริดมากไปกว่านี้... พาลาดินอันดับ1ของโลกหมอบลงกับพื้นและก้มกราบกริด 

       "ฉันขอโทษ! ฉันถูกความโลภครอบงำจนทำให้หน้ามืดตามัว!" 

       กริดค่อยๆ เดินเข้าไปหาโทบัน เขานั่งยองลงและยื่นมือออกไป 

       โทบันไม่เข้าใจว่ากริดหมายถึงอะไร… กริดจึงอธิบาย

       "จ่ายเงินมาสิ… ถ้าหากนายจ่ายเงินจำนวนที่ฉันพึงพอใจ… บางทีอาจยอมลืมเรื่องคราวนี้ไปก็ได้… ฉันไม่บังคับนายหรอกนะ… ก็แค่เอาไปบอกจิสึกะเท่านั้นเอง"  

       หากดูจากนิสัยของจิสึกะ เธอไม่มีวันให้อภัยกับคนทรยศแน่… โทบันรู้เรื่องนี้ดียิ่งกว่าใคร 

       เขาไม่ใช่คนร่ำรวยนัก ในตอนนี้มีเงินติดตัวเพียง20,000เหรียญทองเท่านั้น… หรือเทียบได้กับ24ล้านวอน… แต่โทบันก็รู้สึกเสียใจในความผิดจากใจจริง… จึงไม่ลังเลที่จะนำเงินทั้งหมดมอบให้กริดทันที

       ท้ายที่สุด ความโมโหของกริดก็ลดลงไปหลายส่วน… ก็ไม่เลวนักกับการทำเงินได้24ล้านวอนจากการต่อสู้เพียงหนึ่งครั้ง… กริดรับเงินไว้และเก็บใส่ประเป๋า 

       "ตกลง… แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว… แต่ฉันขอโทษด้วยนะ หลังจากนี้จะไม่มีการสร้างไอเท็มให้นายอีก"

       "ก--กริด...!"
       
       โทบันอยากร้องไห้… แต่เขาเองก็รู้สึกผิดจนไม่กล้าขอให้กริดเห็นใจ… ชายหนุ่มซึ่งเห็นว่าโทบันสำนึกผิดจากใจจริง จึงตัดสินใจมอบโอกาสสุดท้ายให้  

       "แต่ฉันจะยกโทษให้ก็ได้… ถ้าหากนายยอมติดตามรับใช้ฉันเยี่ยงทาสคนหนึ่ง… แล้วสักวันฉันจะสร้างไอเท็มให้"

       "...ขอบคุณ"

       รับใช้เยี่ยงทาสงั้นหรอ… โทบันไม่รู้ว่าจะต้องดีใจหรือเสียใจดี… แต่เขาก็ยอมรับมันไว้ในฐานะผู้ที่กำลังสำนึกผิด… กริดจึงออกคำสั่งแรก   
       
       "ลุกขึ้นซะ ถึงเวลาเดินทางแล้ว"

       "เอ๋… เดินทาง… ไปไหน"

       กริดแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวให้กับโทบันผู้สับสน

       "ไปทำภารกิจของฉันให้เสร็จยังไงล่ะ… เจ้าทาส"

       "..."

       อันดับ1แห่งคลาสพาลาดินและอันดับ68ของแร้งเกอร์ทั่วโลก 

       นี่คือก้าวแรกที่รองหัวหน้ากิลด์เซดาก้าห์ต้องกลายมาเป็นทาสรับใช้ให้กริด

• Next
• Previous