จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 146

       กริดกลับมาแล้ว!

       ทันทีที่ได้ทราบข่าว จิสึกะก็รีบมุ่งหน้าจากปราสาทวินสตันมายังโรงตีเหล็กข่านทันที

       'เขาหงุดหงิดอยู่รึเปล่านะ'

       พนันได้เลยว่าเขาจะต้องหัวเสียอยู่แน่ เมื่อพบว่าบอสที่รออยู่คือผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริง

       'ในอนาคต ฉันอยากให้เขาใส่ใจจะพูดคุยกับเพื่อนร่วมกิลด์มากกว่านี้หน่อย'

       เธอคิดจะใช้โอกาสนี้ดัดนิสัยให้กริดรู้จึกพึ่งพาคนอื่นมากขึ้น และนิสัยที่ชอบทำอะไรตามอำเภอใจของเขา… แต่แล้วมันเกิดอะไรขึ้น 

       "จิสึกะเองเหรอ… เธอมาทำอะไรที่นี่" กริดทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

       'เขาไม่ได้กำลังกลัดกลุ้มเรื่องล่าบอสล้มเหลวอยู่รึไง'       

       จิสึกะรู้สึกประหลาดใจในท่าทีของกริด เธอจึงถามออกไป 

       "นายได้ไปล่าผู้พิทักษ์พงไพรมารึเปล่า"

       "เธอรู้ได้ยังไงกัน… ก็ตามนั้นแหละ"

       "...แล้วสำเร็จไหม"

       "แน่นอนสิ" กริดตอบกลับโดยไม่มองหน้า ราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร 

       'อะไรกัน… หรือว่าผู้พิทักษ์พงไพรจะไม่ใช่ร่างจริง'

       กริดบ่นอุบอิบขึ้นมาเล็กน้อยในขณะที่จิสึกะกำลังสับสน 
       
       "แล้วทำไมมันถึงกลายเป็นร่างจริงไปได้… ทำเอาเกือบแย่เหมือนกัน เพราะมันแข็งแกร่งกว่าตัวปรกตินิดหน่อย"

       "เห..."

       จิสึกะไร้คำพูด

       'เขาเอาชนะผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงได้งั้นหรือ… ด้วยอัศวินสองคนและทหารจำนวนหนึ่งร้อยเนี่ยนะ'

       ฟังดูไม่น่าเป็นไปได้… จิสึกะตัดสินใจเปิดหน้าต่างรายละเอียดกิลด์ขึ้นมาดู… หลังจากนั้นก็ตรวจสอบเลเวลของกริด… เมื่อวานชายหนุ่มมีเลเวล180 และตอนนี้ได้กลายเป็น200ไปแล้ว… แปลว่าการเอาชนะผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงไม่ใช่เรื่องโกหก     

       'มันไม่เวอร์เกินไปหน่อยเหรอเนี่ย'

       เธอรู้ดีกว่าคลาสเกรดเลเจนดารีอย่างผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าย่อมไม่ธรรมดา… นอกจากจะมีทักษะตีเหล็กเป็นเลิศ กริดยังมีการโจมตีระดับเดียวกับคลาสลับสายต่อสู้เกรดแรร์ แถมเขาสามารถสวมใส่อุปกรณ์ได้ทุกชนิดในเกมด้วย

       เพียงแค่นั้น… ก็เรียกได้เต็มปากว่าโกงแล้ว… แต่ดูเหมือนเธอจะประเมินคลาสเกรดเลเจนดารีต่ำไปหน่อย  

       'กริดคนเดียวแข็งแกร่งกว่าพวกเราทั้งกิลด์อีกเหรอ'

       เธอคำนวนอย่างมั่นใจว่า พลังของกิลด์เซดาก้าห์ในตอนนี้ไม่เพียงพอจะล้มผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงได้… แต่กริดสามารถทำสำเร็จเพียงลำพัง 
       
       จิสึกะเข้าใจผิดไปหน่อย… ความเป็นจริงไม่ใช่อย่างที่เธอคิด 

       เหตุที่กริดเอาชนะผู้พิทักษ์พงไพรได้ง่าย เป็นเพราะการมีตัวตนของพาเฟรเนี่ยมและรองเท้าบราฮัม… ชายหนุ่มสู้อย่างสบายเพราะมีพาเฟรเนี่ยมคอยป้องกันหมัดและเท้าให้ แถมยังบินขึ้นที่สูงเพื่อทำการโจมตีใส่มันอยู่ฝ่ายเดียว 

       จะเกิดอะไรขึ้นหากริดสู้กับเซดาก้าห์ทั้งกิลด์น่ะหรือ… เขาไม่มีทางสกัดการโจมตีจากทุกทิศทางด้วยพาเฟรเนี่ยมเล็กๆ 2แผ่นนี้แน่ ยังไม่รวมถึงเวทย์มนต์ที่โจมตีมาจากด้านบนอีก… แม้จะมีอมตะ5วินาทีก็จริง แต่เขาไม่มีทางฆ่าทุกคนได้ภายในระยะเวลาแค่นั้น 

       เซดาก้าห์คือกิลด์ที่แข็งแกร่งอย่างไร้ข้อกังขา พวกเขาเล่นคลาสที่ไม่ซ้ำกันเลยเพื่อสร้างสมดุลย์และความหลากหลายทางกลยุทธ์… ไม่มีทางที่กริดตามลำพังจะต่อสู้กับทุกคนไหว… แต่จิสึกะไม่รู้เรื่องนี้ และเข้าใจคลาสของกริดผิดไป 

       'นี่มันยิ่งกว่าเสียสมดุลย์เกมแล้ว… ถ้าระดับนี้ยังไม่เรียกว่าข้อบกพร่องของเกม แล้วยังจะให้เรียกอะไรได้อีก'

       พักหลังมานี้เธอเริ่มมีความกังวล… จิสึกะตรวจพบสายลับของวิหารยาธานป้วนเปี้ยนในหมู่บ้านไบรันบ่อยครั้ง… เธอไม่รู้ว่าวิหารยาธานจะลงมือกับกิลด์เซดาก้าห์ตอนไหน โทษฐานที่เป็นผู้สังหารมาลาคัสในคราวก่อน… ในสถานการณ์เช่นนี้ เห็นทีจะต้องยืมพลังต่อสู้ของกริด มากกว่าจะเป็นทักษะการตีเหล็กแล้วกระมัง

       จิสึกะพลันรู้สึกหลงไหลในทักษะการสู้ของกริด   

       "กริด… นายอยากจะย้ายไปอยู่ไบรัน--"

       "จิสึกะ"

       ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน… แต่ชายหนุ่มไม่สนใจว่าจิสึกะจะพูดอะไร… เขาชิงพูดตัดบทออกไปทันที

       "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอช่วยกลับไปเลยได้ไหม… ฉันอยากมีเวลาส่วนตัว"

       "..."

       กริดมีฐานะเป็นช่างตีเหล็กของกิลด์… เขามีหน้าที่ต้องสร้างไอเท็มให้เพื่อนร่วมกิลด์… แต่ช่วงนี้กลับทำเรื่องส่วนตัวบ่อยครั้ง… จิสึกะอยากโพล่งขึ้น ทว่าเธอก็ระงัมอารมณ์ไว้เสียก่อน

       'เรากับเขาไม่ได้สัญญากันไว้ว่าจะต้องสร้างผลงานให้กิลด์ขนาดไหน แถมเราก็รับปากในความอิสระไว้แล้วด้วย หากรบเร้าไปมากกว่านี้ บางทีเขาอาจออกกิลด์ไปเลยก็ได้'

       จิสึกะเอนตัวมาหน้าด้านเล็กน้อย… เธอค่อยๆ จัดรูปทรงหน้าอกทั้งสองข้างให้เป็นสัดส่วนชัดเจนขึ้น… หัวหน้ากิลด์เซดาก้าห์ผู้นี้รู้ดีว่ากริดมีจุดอ่อนต่อผู้หญิงหน้าอกสะบึม  

       'อย่างแรกต้องทำให้เสียสมาธิก่อน'

       เธอคิดว่าคงเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้กริดหัวใจเต้นระรัว ทว่าชายหนุ่มกลับไม่แม้แต่จะกระพริบตาเลยสักนิด… ก้แน่ล่ะ เขาเสียซิง(ในเกม)ไปแล้ว ดังนั้นหน้าอกพวกนี้จึงมีพลังทำลายลดลงไปมาก 

       "ทำอะไร… ทำไมยังไม่รีบออกไปอีก"

       "เอ๋… ต--ตกลง… ฉันไปก่อนนะ" จิสึกะพลันหน้าแดงก่ำอย่างอับอาย เมื่อการตอบสนองของกริดเย็นชาและราบเรียบกว่าที่คิดไว้… เธอใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าอกแล้วรีบเดินออกจากโรงตีเหล็ก

       "เจ้าบ้านั่น… ท่าทีแบบนั้นมันอะไรกัน… เป็นแค่เจ้างั่งแท้ๆ" 

       เมื่อสองเดือนก่อน กริดเป็นเพียงไอ้งั่ง ขี้งก และรับมือง่ายๆ ได้ด้วยหน้าอก… แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นพวกรับมือยากขึ้นมาทันที… เธอจึงอดหดหู่ไม่ได้ 

       "กล้าเมินฉันแค่เพราะนายเติบโตขึ้นมาหน่อยงั้นหรือ… เจ้าบ้า!"

       จิสึกะที่เดินตามถนนได้เตะกระถางดอกไม้จนแตกอย่างฉุนเฉียว… ด้วยความเป็นคนโด่งดัง การกระทำในที่สาธารณะจึงถูกพูดกันปากต่อปากในพริบตา… แม้กระทั่งบนโลกอินเทอเน็ตก็ไม่เว้น  

[ ข่าวด่วน! หัวหน้ากิลด์เซดาก้าห์ทำลายข้าวของบนถนน ]

[ จากรายงานของผู้เห็นเหตุการณ์ เขามั่นใจว่าจิสึกะกำลังอกหักอยู่ ]

[ (บทความ) จิสึกะยังคงเซ็กซี่แม้จะฉุนเฉียว! พวกเรามาดูเสน่ห์ของเธอกัน ]

[ หรือคนที่จิสึกะหลงรักจะเป็นนักสู้เรกัสคนนั้น ]

[ จิสึกะผู้ที่ดาราฮอลลี่วู้ดตามจีบเนี่ยนะกำลังอกหัก... ]

       วันทั้งวันเต็มไปด้วยเรื่องซุบซิบของหนึ่งในสองนางฟ้าแห่งซาทิสฟาย จิสึกะ

       ทว่า กริดผู้ซึ่งอยู่แต่ในโรงตีเหล็กทั้งวัน จึงไม่รู้ว่าโลกภายนอกเกิดอะไรขึ้นบ้าง… การมาถึงของจิสึกะทำให้เขาเสียเวลาไปมาก ดังนั้นเมื่อเธอจากไป ชายหนุ่มก็เดินไปนั่งที่หน้าเตาทันที… ค้อนตีเหล็กซึ่งถูกใช้งานมานับครั้งไม่ถูกหยิบออกมาวาง 
       

[ ค้อนของช่างตีเหล็กปริศนา ]
เกรด: อีปิก
ความคงทน: 350/350
พลังโจมตี: 70~80
...
* โอกาสผลิตไอเท็มเกรดแรร์เพิ่มขึ้น 17%
* โอกาสผลิตไอเท็มเกรดอีปิกเพิ่มขึ้น 7%
...
       ค้อนตีเหล็กที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยมผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังต้องสั่งสมประสบการณ์และชื่อเสียงอีกสักหน่อย
       ค้อนตีเหล็กอันนี้สร้างขึ้นเพื่อใช้เองเป็นการส่วนตัวเท่านั้น จึงไม่มีช่างตีเหล็กคนใดที่สามารถสวมใส่มันได้อีก
...
* เงื่อนไขการสวมใส่: ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า
* น้ำหนัก: 80 หน่วย

        'ค้อนอันนี้ยังดีไม่พอ'

       ณ ตอนนี้ กริดมีโอริชาลคั่มสีน้ำเงินอยู่กับตัว17ก้อน… หมายความว่าเขามีโอกาสสร้าง<ความผิดพลาด>ได้ครั้งเดียวเท่านั้น… ชายหนุ่มอยากจะเพิ่มโอกาสให้มากที่สุดหากเป็นไปได้

       'ความผิดพลาดคือสุดยอดอาวุธอันดับ1ในเกมอย่างไร้ข้อกังขา… เราต้องสร้างออกมาให้มีเกรดสูงที่สุด'

       ใช่แล้ว… หากเป็นไปได้ กริดก็อยากให้มันออกมาเป็นเกรดเลเจนดารีด้วยซ้ำ 

[ ความผิดพลาด ]
เกรด : ยูนีค~เลเจนดารี 

       
       <ความผิดพลาด>คือไอเท็มที่รับประกันเกรดต่ำสุดคือยูนีค… แค่คุณสมบัติพื้นฐานก็จัดว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว ถึงจะเป็นเพียงแค่เกรดยูนีคก็ตาม 

       ทว่า ความละโมภของคนนั้นไม่สิ้นสุด… กริดคงรู้สึกเหมือนกับขาดอะไรไป ถ้าหากสุดยอดอาวุธของเขาไม่สมบูรณ์แบบ 

       'ต้องสร้างเกรดเลเจนดารีให้ได้'

       ว่าแต่ หัวใจหลักของการสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีคืออะไรกันล่ะ… กริดผลิตไอเท็มขึ้นมาเป็นพันชิ้นแล้ว… ทุกครั้งเขาจะใส่ใจและมอบเวลาให้อย่างเต็มเปี่ยม… ทว่าจำนวนผลงานที่ทำให้พึงพอใจกลับมีเพียงหยิบมือเดียว… ไอเท็มเกรดเลเจนดารีถูกสร้างขึ้นมาแค่3ชิ้นเท่านั้น กลับกัน เกรดแรร์และทั่วไปกลับถูกผลิตออกมาราวกับพิมพ์จากโรงงาน    

       'ต้องเพิ่มโอกาสสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารี'

       เขาคิดจะทำอะไรน่ะหรือ… อันแรกก็ต้องสร้างค้อนเลเจนดารีให้ได้เสียก่อน 

       "เริ่มจากค้อนก็แล้วกัน"

       เป็นเวลานานมากแล้วที่กริดไม่ได้ถืออย่างอื่นเลยนอกจากดาบใหญ่

       แคร้ง! แคร้ง!
       
       เมื่อเริ่มลงมือ เปลวเพลิงจากเตาหลอมก็ลุกโชนวูบวาบโดยไม่ดับลงอีกเลยเป็นเวลานาน… กริดไม่หยุดมือกระหน่ำค้อน… ชายหนุ่มทุ่มเทแรงกายใจทั้งหมดให้กับงาน ไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน… หากดูจากความลุกโชนของเปลวเพลิงและสีหน้าอันมุ่งมั่นของกริด ราวกับว่าโรงตีเหล็กข่านแห่งนี้ใกล้จะเกิดระเบิดขึ้นเต็มที   

       "คงไม่รับลูกค้าไปอีกสักพัก"

       ข่านรู้ดีว่าช่วงนี้ไม่ควรให้ใครมารบกวนกริด เขาจึงล็อคประตูโรงตีเหล็กซะ… นี่คือสิ่งเดียวที่เขาทำได้เพื่อสนับสนุนกริด 

       จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน

       ค้อนตีเหล็กถูกผลิตขึ้นมาแล้วทั้งหมด5อัน เกรดของมันไม่ค่อยน่าดูนัก มีเพียงเกรดทั่วไป แรร์ อีปิก แรร์ และแรร์… กริดเริ่มหงุดหงิดกับผลลัพธ์ที่ไม่เป็นใจ… ทว่า สภาพจิตใจของเขาโตขึ้นกว่าเดิมมาก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชายหนุ่มก็มุ่งมั่นทำสิ่งตรงหน้าให้สำเร็จโดยไม่ถูกกวนใจ   

       และในที่สุด หลังจาก5วันอันยาวนาน… สิ่งที่เขารอคอยก็มาถึง 

[ ค้อนตีเหล็กในตำนาน ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 550/550
พลังโจมตี : 130~150
...
* โอกาสสร้างไอเท็มเกรดแรร์ +30%
* โอกาสสร้างไอเท็มเกรดอีปิก +20%
* โอกาสสร้างไอเท็มเกรดยูนีค +8%
* โอกาสสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารี +1%
* ในระหว่างที่สร้างไอเท็ม ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์ทักษะตีเหล็กเพิ่มขึ้น
...
       ค้อนตีเหล็กที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยมผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ เขากำลังอยู่ในช่วงสั่งสมชื่อเสียงและประสบการณ์อย่างเต็มตัว
       ค้อนตีเหล็กอันนี้สร้างขึ้นเพื่อใช้เองเป็นการส่วนตัวเท่านั้น จึงไม่มีช่างตีเหล็กคนใดที่สามารถสวมใส่มันได้อีก
...
เงื่อนไขการสวมใส่ : ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า
น้ำหนัก : 50 หน่วย

[ ไอเท็มเกรดเลเจนดารีถูกสร้างขึ้น ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 25 แต้มเป็นการถาวร ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 1,000 หน่วย ]

        เป็นวินาทีที่กริดได้รับไอเท็มเกรดเลเจนดารีชิ้นที่4ต่อจาก <ดาบตื่นรู้> <โล่เทวะไร้ที่ติ> และ<หนามแห่งความเคียดแค้น>… ทว่า ชายหนุ่มกลับขมวดคิ้วแทนที่จะดีใจ แม้สิ่งที่เขารอคอยจะมาเร็วกว่าที่คาดไว้ก็ตาม

       "ไม่เจ๋งอย่างที่คิด"

       กริดอดผิดหวังไม่ได้… โอกาส20%จากอีปิก และ8%จากยูนีคคือออปชั่นที่น่าสนใจก็จริง… ถึงเขาจะชอบในส่วนนั้น… ทว่า โอกาสสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีกลับเพิ่มมาเพียง1%เท่านั้น

       'แค่1%คงช่วยอะไรไม่ได้มากหรอกมั้ง… ไม่สิ ไม่ใช่! มันอาจก็ดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้'

       กริดพยายามคิดแง่บวก… หากวัดจากจำนวนไอเท็มหลักพันที่เขาสร้างขึ้น โอกาสเป็นเกรดเลเจนดารีนั้นมีไม่ถึง0.1%เลยด้วยซ้ำ… การได้เพิ่มมาตั้ง1%แบบนี้ย่อมเป็นเรื่องที่ดี 

       หากคำนวนหยาบๆ แปลว่าในทุก100ไอเท็ม กริดจะสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดาได้รี1ชิ้น นี่เป็นเรื่องน่าสนใจมากทีเดียว… เทียบกับเศษขยะนับพันที่เคยสร้างขึ้นในอดีต 1%นี้สามารถทำให้กริดพึงพอใจได้ไม่น้อย  

       'แม้จะดูแปลกไปบ้าง แต่มันก็ดีขึ้นกว่าเก่าอย่างไม่ต้องสงสัย'

       กริดไม่รอช้า… หลังจากทำงานติดต่อกันถึง5วันเต็ม ตอนนี้สมาธิของเขากำลังเฉียบแหลมถึงขีดสุด 

       'เอาล่ะ...!'

       ในมือของชายหนุ่มกำ<ค้อนตีเหล็กในตำนาน>ไว้แน่น… เขาเริ่มต้นด้วยการหลอมโอริชาลคั่มสีน้ำเงิน 

       แคร้ง! แคร้ง!

       ท่วงท่าลงค้อนถูกกระหน่ำอย่างเป็นจังหวะจะโคน… โอริชาลคั่มสีน้ำเงินค่อยๆ บรรจงเปลี่ยนรูปร่างทีละนิด

       "โอ้ว!"

       ข่านพลันต้องตกตะลึง… ทุกครั้งที่กริดลงค้อน รูปทรงฉลามสีน้ำเงินได้ปรากฏขึ้นบนทั่งเหล็กทีละน้อย… ราวกับโรงตีเหล็กอันร้อนรุ่มแห่งนี้คือท้องทะเลที่หนาวเหน็บ…  ประหนึ่งฉลามสีน้ำเงินกำลังจะมีชีวิตขึ้นมา ข่านสัมผัสได้ถึงภาพลางๆ ของมัน  

       'เหลือเชื่อ'

       ดาบใหญ่สีน้ำเงินโปร่งแสงรูปทรงฉลาม… สำหรับข่านแล้ว ดาบเล่มนี้มีความคิดสร้างสรรค์สูง และสามารถนำมาใช้งานได้จริง ถือเป็นผลงานที่เยี่ยมยอดกว่าช่างตีเหล็กคนแคระผู้โด่งดังหลายเท่า

       แคร้ง! แคร้ง!

       กริดไม่หยุดมือแม้ดวงอาทิตย์จะลับฟ้า พระจันทร์ส่องสว่างยามค่ำคืน และจนกระทั่งพระจันทร์จางลงไปอีกครั้ง

[ ทักษะ <ความอดทนของช่างตีเหล็กในตำนาน> แสดงผล… สมาธิ ความอึด และพลังป้องกันจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นเวลา 1 ชั่วโมง  ]

       จนกระทั่งไก่ขันในยามเช้าของอีกวัน

[ ทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนานแสดงผล... ไอเท็มที่ท่านผลิตขึ้นจะมีคุณสมบัติสูงกว่าเดิม ]

       รอยยิ้มอย่างพึงพอใจที่พบเห็นได้ไม่บ่อยนักจากกริดกำลังปรากฏขึ้น

[ ความผิดพลาด ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 1,090/1,090
พลังโจมตี : 1,040~2,166
พลังป้องกัน : 80
...
* ความว่องไว +50
* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะปัดป้องการโจมตีของศัตรู
* มีโอกาสปานกลางที่จะแสดงผลทักษะ <โจมตีรุนแรง 5 เท่า> เมื่อทำการโจมตี
* มีโอกาสสูงที่จะแสดงผลทักษะ <เฉือน> เมื่อทำการโจมตี
* ได้รับทักษะ <ผ่า2ซีก>
* ศัตรูที่มีเลเวลต่ำกว่าผู้ใช้งานเกินกว่า 20 ระดับจะตกอยู่ในอาการ <หวาดกลัว>
* พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 20% ในความมืด
...
       สุดยอดอาวุธที่ออกแบบโดยช่างตีเหล็กในตำนาน… แม้จะเป็นดาบใหญ่ แต่ด้วยรูปทรงที่เป็นเอกลักษณ์ ทำให้มีความสามารถในการเฉือนสูง… รูปลักษณ์ภายนอกดูเหมือนกับผู้ล่าแห่งท้องทะเลอย่างฉลาม และนั่นส่งผลให้ศัตรูต้องรู้สึกหวาดกลัวเมื่อได้พบเห็น… รองหยักซี่เล็กๆ ตามแนวสันดาบมีส่วนช่วยทำให้พลังป้องกันสูงขึ้น
       ตัวดาบตีขึ้นจากโอริชาลคั่มสีน้ำเงินทั้งเล่ม… ความเบาที่เป็นลักษณะพิเศษของมันจึงทำให้ความเร็วโจมตีไม่ลดลง… และเมื่ออยู่ในที่มืด ดาบเล่มนี้จะสำแดงพลังที่แท้จริงออกมา
...
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เลเวล 300 หรือสูงกว่า
- ค่าพละกำลัง 5,000 หรือสูงกว่า
- ทักษะชำนาญดาบใหญ่ เลเวล 8 หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 550

       ซู่วววว!

       ณ ส่วนล่างของใบดาบ ตัวอักษร <กริด> ค่อยๆ ถูกสลักขึ้นทีละตัว

       ในวินาทีนี้… ไอเท็มแรกที่เขาออกแบบหลังจากกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า...

       ...ได้จุติขึ้นบนโลกแล้ว

• Next
• Previous