จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 135

       "ไม่หรอก… คราวนี้มันค่อนข้าง… จะฟลุคน่ะ"
     
       กริดคือคนที่ตกตะลึงยิ่งกว่าใคร

       คาดไม่ถึงเลยว่า คริติคอลจะมาพร้อมกับเอฟเฟคโจมตี5เท่าจากถุงมือในตอนที่ใช้ทักษะ <สังหาร>

       'ดาเมจนั่น… บ้าไปแล้ว'

       กริดพลันเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจทันที

       "โทบัน… ฉันจะจัดการกับกริฟฟอนที่เหลือให้เอง!"

       จนถึงเมื่อครู่ โทบันยกให้ฝูงกริฟฟอนน่ากลัวกว่ากริด… แต่คราวนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว ภาพที่กริดซัด <กริฟฟอนจ่าฝูง> ทีเดียวจนปางตายยังคงตราตรึงอยู่ในใจ

       "ถ้าหากเป็นกริดล่ะ... เขาก็ทำได้แน่… เชิญใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อได้ตามสบายเลย!"

       "ดี!" กริดพึงพอใจกับคำตอบของโทบัน เขาปิดฉากกริฟฟอนจ่าฝูงซึ่งกำลังร่อแร่ตรงหน้าในทันที

       "วิชาดาบแพ็กม่า… ร่ายรำ!"

       <ร่ายรำ> เลเวล2มีความรุนแรง800%ของพลังโจมตี… กริฟฟอนฝ่าจูงพลันกลายเป็นแสงสีเทาโดยที่มิอาจตอบโต้กลับมาได้

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!...

[ ท่านสังหาร <กริฟฟอนจ่าฝูง> ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 4,500,900 หน่วย ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <เส้นเอ็นกริฟฟอน> 3 ชิ้น ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <หนังกริฟฟอน> 4 ชิ้น ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <กระดูดกริฟฟอน> 7 ชิ้น ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <หนังสือเวทย์มนต์ : ทอร์นาโด> ]
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น 1 ระดับ ]

       ในซาทิสฟาย มอนสเตอร์ระดับบอสมีทั้งหมด3ประเภท

       ประเภทแรกคือ <บอสลับ>... เช่นมาลาคัส สันตะปาปาเดรวิโก้ หรือแวมไพร์เคาท์เตสแมรี่โรส… ส่วนมากบอสลับจะปรากฏตัวในลักษณะเอ็นพีซีรูปร่างมนุษย์… เป็นบอสประเภทเมื่อตายแล้วจะไม่มีการเกิดใหม่อีก… การตายแต่ละครั้งจะสร้างข่าวใหญ่สั่นสะเทือนไปทั่วโลกซาทิสฟาย… เป็นบอสประเภทดรอปไอเท็มมูลค่าสูง และให้ค่าประสบการณ์จำนวนมหาศาล

       แตกต่างจากมอนสเตอร์ทั่วไป เอ็นพีซีมนุษย์มีขีดจำกัดอยู่หนึ่งเรื่อง คือจำนวนของพลังชีวิตที่น้อยกว่ามอนสเตอร์… แต่หากเทียบกับผู้เล่นด้วยกัน บอสลับยังจัดว่ามีพลังชีวิตสูงกว่าแร้งเกอร์แนวหน้าอยู่หลายเท่า… จะเรียกว่าเป็นจุดอ่อนก็ไม่ถูกนัก เพราะบอสเหล่านี้มีสติปัญญาเฉียบแหลม พวกมันแทบจะไร้จุดอ่อน 

       ผู้เล่นทั่วไปไม่มีโอกาสได้พบกับบอสลับแน่นอน… หรือหากมี... ก็คงหมดสิทธิ์เอาชนะด้วยประการทั้งปวง

       ประเภทถัดไปคือ <บอสดันเจี้ยน>… ก็ตามชื่อของมัน บอสชนิดนี้จะปรากฏตัวในส่วนลึกสุดของดันเจี้ยน… ผู้เล่นต้องสร้างปาร์ตี้และฝ่าดงมอนสเตอร์อันดุร้ายเข้าไปเพื่อต่อสู้

       บอสดันเจี้ยนจะมีค่าพลังพื้นฐานสูงกว่ามอนสเตอร์ในช่วงเลเวลเดียวกันราว10เท่า… แต่จุดยากของมันก็คือรูปแบบการโจมตีซึ่งมีจำนวนมากและหลากหลาย… ไม่มีทางที่ปาร์ตี้ขนาดเล็กจะรับมือไหว… จุดเด่นสุดของคือพลังชีวิตจำนวนมหาศาล โดยมากแล้ว บอสดันเจี้ยนมักใช้เวลาล่าที่ยาวนาน

       หากเอ่ยคำว่า <บอส> ออกมา… ผู้เล่นส่วนใหญ่จะหมายถึง <ดันเจี้ยนบอส> ข้างต้น… ถือเป็นที่ใฝ่ฝันของผู้เล่นทั่วไปในการจะล่าบอสดันเจี้ยนอย่างสนุกสนานกับพวกพ้อง

       และชนิดสุดท้าย <บอสแม็ป>… ตามชื่อของมันอีกเช่นกัน บอสแม็ปจะอาศัยอยู่ตามแม็ปต่างๆ ซึ่งมีปริมานมอนสเตอร์หนาแน่น… ค่าพลังพื้นฐานจะสูงกว่ามอนสเตอร์ในเลเวลเดียวกันราว4เท่า และพลังชีวิตจะน้อยกว่าบอสดันเจี้ยนอยู่ราวครึ่งหนึ่ง ถือเป็นบอสซึ่งสร้างปัญหาให้กับผู้เล่นได้ไม่น้อย

       บอสแม็ปจะมีรูปแบบการโจมตีไม่หลากหลาย… การจะบอกว่าพวกมันแข็งแกร่งคงจะพูดได้ไม่เต็มปากนัก… สำหรับผู้ซึ่งช่ำชองในคลาสของตน เขาสามารถล่าบอสแม็ปที่มีเลเวลต่ำกว่าตนประมาณ30ระดับได้ตามลำพัง

       แต่บางครั้งบอสแม็ปก็เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น… <บอสแม็ปกลายพันธุ์>  จะมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับบอสดันเจี้ยน… การปะทะกับมันโดยตรง ผู้เล่นต้องอาศัยความชำนาญมากเป็นพิเศษ… ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนก็คือ <ผู้พิทักษ์พงไพร> ซึ่งดรอปโอริชาลคั่มสีน้ำเงิน

       และตัวที่กริดฆ่าไปเมื่อครู่… คือบอสแม็ปทั่วไปซึ่งมีระดับความยากต่ำสุด กริดไม่พึงพอใจกับไอเท็มดรอปมาเท่าใดนัก

       'ขยะล้วนๆ...'

       บอสแม็ปก็มักจะเป็นเช่นนี้… พวกมันมีจำนวนมาก ไอเท็มดรอปจึงไม่ใช่สิ่งของที่มีมูลค่าสูง แต่ค่าประสบการณ์นับว่าคุ้มทุนกับเวลาที่เสียไป ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงนิยมออกล่ามันเพื่อเพิ่มเลเวล

       แต่ความเป็นจริง นับว่ากริดค่อนข้างดวงดี… ไอเท็มดรอปมูลค่าสูงของกริฟฟอนจ่าฝูงคือ <หนังสือเวทย์มนต์ : ทอร์นาโด>… โอกาสดรอปมีเพียงแค่0.1%เท่านั้น และกริฟฟอนจ่าฝูงถือว่าดุร้ายมากสำหรับผู้เล่นทั่วไป เพราะพวกมันมักอยู่รวมกันเป็นฝูง… แค่เพียงกริฟฟอนตัวเดียวผู้เล่นก็กลัวกันหัวหดแล้ว… ทว่ากริดไม่ใช่คลาสนักเวทย์ เขาจึงคิดว่ามันเป็นเพียงหนังสือเวทย์ขยะ 

       'ปกหนังสือดูเขรอะมาก… ไม่มีทางขายได้ราคาสูงแน่… ชิ… อย่างน้อยก็ยังได้ค่าประสบการณ์น่าสนใจล่ะนะ'

       ในขณะกริดกำลังพึมพำอย่างหงุดหงิด

       โทบันผู้กำลังวิ่งหนีตายจากกริฟฟอนทั้ง22ตัว… ยามนี้เขานึกขึ้นได้ว่าตนเองทำพลาดลงไปมหันต์

       'บ้าจริง! เราไม่ได้อยู่ในปาร์ตี้!'

       กริฟฟอนจ่าฝูงตายไปแล้ว… โทบันเองก็ควรได้ค่าประสบการณ์นั้นด้วย… แต่เขาเพิ่งจะรู้ตัวในตอนที่ไม่มีหน้าต่างข้อความระบบแสดงขึ้นมา… ก่อนหน้านี้เขาลืมไปเสียสนิท ว่าไม่ได้ร่วมปาร์ตี้อยู่กับกริด… ตอนนี้โทบันอยากชวนกริดเข้าปาร์ตี้ใจจะขาด ทว่าฝูงกริฟฟอนซึ่งไล่ตามมากลับไม่เปิดโอกาสให้ทำเช่นนั้น… เขาจึงแหกปากตะโกนออกไปอย่างลนลาน

       "กริด! เชิญปาร์ตี้ฉันเร็วเข้า!"

       กริดขมวดคิ้วพร้อมถามกลับไป

       "ทำไมล่ะ"

       "ทำไมงั้นรึ… นายหมายความว่ายังไง! ก็เพื่อฉันจะได้อยู่ปาร์ตี้เดียวกับนายไงล่ะ!"

       "ไม่… ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมฉันต้องยอมให้นายอยู่ปาร์ตี้เดียวกันด้วย"

       โทบันเริ่มหงุดหงิด

       "ทำไมถึงถามแปลกๆ! พวกเรามาด้วยกัน ก็ต้องอยู่ปาร์ตี้เดียวกันไม่ใช่รึไง!"

       "นายคิดอะไรอยู่… ทำไมฉันถึงต้องหารค่าประสบการณ์กับนายด้วย" ดวงตาของกริดพลันส่องประกาย

       "อย่าลืมสิ ว่านายกำลังเป็นทาสของฉัน… อย่าได้คิดตีตนเสมอท่านเชียว ทำตามฉันบอกซะ!"

       "อ--อะไรกัน..."
     
       หลังจากกริดสังหารกลุ่มของบ็อกซ์จนราบคาบ… ระหว่างทางโทบันก็ได้รู้ความจริงเพิ่มอีกข้อหนึ่ง… เซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงไอเท็มภารกิจธรรมดา… แต่เป็นถึงเซ็ตไอเท็มเกรดเลเจนดารี… ทำให้โทบันยิ่งรู้สึกผิดหนักมากกว่าเดิม ที่ดันพยายามแย่งชิงมันมาจากกริดในตอนแรก 

       แต่เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น… อย่างน้อยที่สุด โทบันก็ควรจะได้เข้าปาร์ตี้!

       "นายจะใจดำเกินไปแล้ว!!" โทบันอารมณ์เสียของจริง

       "ฉันเสียใจจริงๆ ที่คิดทรยศนาย… แต่นี่มันไม่มากไปหน่อยรึไง… อย่างน้อยก็ควรได้เข้าปาร์ตี้นะ… ถึงฉันจะไม่มีค่าในสายตานาย… แต่ฉันเองก็เป็นแร้งเกอร์คนหนึ่งเหมือนกัน… ค่าประสบการณ์เหล่านี้ล้วนสำคัญมาก… นายควรแบ่งปันค่าประสบกาณ์ให้กับเหยื่อล่ออย่างฉันบ้างสิ!"

       กรี๊~

       ในตอนนี้ กริฟฟอนทั้ง22ตัวได้ล้อมโทบันไว้จากทุกทิศทางแล้ว เขาไม่อาจหนีไปไหนได้อีก แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวเลยสักนิด มีเพียงชำเลืองสายตาไปมองกริดเท่านั้น

       ท้ายที่สุด กริดพูดขึ้นพร้อมกับถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าว

       "ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว… ถ้าพูดถึงขนาดนี้ล่ะก็ ฉันจะชวนนายเข้าร่วมปาร์ตี้ด้วยก็ได้… แล้วถ้านายต้องการ ฉันสามารถปล่อยนายเป็นอิสระได้ทุกเมื่อ"

       "เอ๋… จริงรึ!"

       แม้โทบันจะสงสัย แต่เขาก็แสดงอาการดีใจออกมาไม่น้อยเมื่อเห็นกริดเปลี่ยนความคิด

       ทว่าคำพูดต่อไปของกริด กลับทำให้เขาต้องขนลุุกซู่ยิ่งกว่าเดิม

       "แต่ฉันจะนำเรื่องทั้งหมดไปเล่าให้จิสึกะฟังแทน… และเลิกหวังว่าฉันจะสร้างไอเท็มให้ได้เลย"

       "..."

       "ช่วยไม่ได้ นี่คือการลงโทษที่นายหักหลังฉันก่อน!"

       "ก--กริด..."

       กรี๊~~~!

       ฝูงกริฟฟอนร้องคำรามและเริ่มลงมือโจมตีโทบัน… ไม่มีทางที่เขาจะตั้งรับการโจมตีจากกริฟฟอนทั้ง22ตัวได้เลย… เมื่อโทบันคิดว่าคงไม่รอดแน่... เขาจึงเริ่มอ้อนวอนกริดอีกครั้ง

       "ฉันผิดไปแล้ว! ฉันตื่นเต้นไปหน่อยเมื่อเห็นนายล้มบอสได้… ฉันถูกความโลภเข้าครอบงำ… ได้โปรดช่วยชีวิตฉันด้วย… สัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องปาร์ตี้อีก ได้โปรดช่วยฉันด้วย!"

       "ไม่ล่ะ"

       "ก--กริด!!"

       "...ฉันจะช่วยก็ได้… แต่นายห้ามลืมอีกเป็นหนที่สอง ว่าตนเองเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้เท่านั้น"

       "ข--เข้าใจแล้ว! ตกลง!"

       ไม่ว่าจะดูยังไง เรื่องนี้มันก็ผิดแผกบิดเบี้ยวไปจากสามัญสำนึกมาก… กริดดูเหมือนจะใจดำอำมหิตเกินกว่าเหตุ… และโทบันรู้ดีว่าเขาคงไม่อาจหลุดพ้นจากชะตากรรมนี้ไปได้… จึงยืดอกยอมรับมันโดยไม่ปริปากบ่นอีกเป็นหนที่สอง

       ทว่าโทบันไม่มีทางรู้ได้เลย ว่าอนาคตภายภาคหน้า… การเป็นทาสรับใช้ให้กริดในวันนี้ จะถือเป็นเรื่องโชคดีสูงสุดครั้งหนึ่งในชีวิตเลยก็ว่าได้

       ***

       ชื่อเสียงของกิลด์เซดาก้าห์โด่งดังอย่างมากในหมู่เอ็นพีซี… ขุนนางชั้นสูงของแต่ละอาณาจักรพยายามแย่งตัวเซดาก้าห์กันจ้าละหวั่น… สิ่งของซึ่งนำมาล่อตาล่อใจมีทั้งสมญานาม ดินแดน และความมั่งคั่ง

       ทว่าเซดาก้าห์กลับยังไม่ยอมตัดสินใจลงเอยกับขุนนางคนไหน… พวกเขาทำได้เพียงรอกริดอยู่ที่วินสตันเท่านั้น… ข้อเสนอทั้งหมดจึงถูกปฏิเสธและพักไว้

       แต่ในที่สุด เจ้าเมืองวินตสันอย่างไอรีนก็เล็งเห็นถึงความยอดเยี่ยมของกิลด์เซดาก้าห์

       ในการโต้กลับวิหารยาธานที่มีข้ารับใช้ลำดับ8เพิ่มเข้ามา… กิลด์เซดาก้าห์แสดงผลงานการรบพุ่งได้น่าพึงพอใจอย่างมาก รวมไปถึงการสังหารข้ารับใช้ลำดับ6อย่างมาลาคัส 

       "ทางตะวันตกของวินสตัน… มีหมู่บ้านอยู่แห่งหนึ่งชื่อว่าไบรัน… มอนสเตอร์โดยรอบมีความดุร้าย ประชากรของหมู่บ้านแห่งนั้นจึงมีจำนวนน้อย… แต่นับว่ามีพื้นที่ว่างเปล่าให้จัดสรรเหลืออยู่อีกมาก แถมยังมีเหมืองล้ำค่าอยู่หลายแห่ง… โอกาสเจริญรุ่งเรื่องจึงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น"

       "..."

       "จิสึกะ… เธออยากเป็นผู้ปกครองแห่งหมู่บ้านไบรัน และรับตำแหน่งบารอนเนสแห่งอาณาจักรอีเทอนัลไหม"

       สำหรับจิสึกะ… ไบรันคือหมู่บ้านซึ่งเปี่ยมไปด้วยความทรงจำ

       เป็นหมู่บ้านที่เธอได้พบกับธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษในโรงประมูล… และเป็นจุดเริ่มต้นในการพลิกแผ่นดินตามหาตัวกริด

       แถมหมู่บ้านไบรันยังมีบอสแม็ปอย่างผู้พิทักษ์พงไพร ซึ่งภารกิจของเธอบ่อยครั้งจะต้องเดินทางไปยังหมู่บ้านแห่งนี้

       'สถานที่ล่ามอนสเตอร์ก็มีมาก… แถมยังมีดันเจี้ยนเลเวลสูง… การเดินทางจากวินสตันก็ใช้เวลาเพียงครึ่งวันด้วยรถม้า'

       ในทางภูมิประเทศ หมู่บ้านไบรันนับว่าเหมาะสมหากต้องคำนึงในเรื่องการติดต่อกับกริด… แถมสมาชิกกิลด์ก็ยังมีดันเจี้ยนให้เก็บเลเวลอยู่ห่างไปไม่ไกล… แม้ตอนนี้ประชากรจะยังน้อย แต่หากบริหารให้ดี เงินภาษีก็ถือเป็นจำนวนที่น่าสนใจ

       ในที่สุดจิสึกะก็ตัดสินใจได้

       "ดิฉันขอน้อมรับความหวังดีของท่านหญิงไอรีนอย่างเต็มใจ… นับแต่นี้ไป... ตัวฉัน จิสึกะ... จะขอซื่อสัตย์กับท่านหญิงไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่"

       "ฉันดีใจที่มีคนสุดยอดอย่างเธออยู่เคียงข้าง"

[ ท่านกลายเป็น <บารอนเนส> แห่งอาณาจักอีเทอนัล ]
[ นับแต่นี้ไป ท่านจะมีสิทธิ์เข้าร่วมงานสังคมสำหรับชนชั้นขุนนาง ]
[ ท่านกลายเป็น <ลอร์ดแห่งไบรัน> ]
[ ระบบบริหารจัดการที่ดินถูกเปิดใช้งาน ]

        หลังจากนั้น เรื่องทุกอย่างก็ง่ายขึ้น

       จิสึกะออกคำสั่งให้สมาชิกกิลด์ทุกคนย้ายฐานมาอยู่ไบรัน… นอกจากทหารกว่า100นายที่ประจำการอยู่ในหมู่บ้านแล้ว… ทั้งป็อนและไอเบลลินต่างตรวจตรามอนสเตอร์โดยรอบเพื่อยกระดับความปลอดภัย… ระหว่างนั้นบรรดาวิศวกรก็ทำการปรับปรุงซ่อมแซมปราสาทเก่า 

       ส่วนอีกด้านหนึ่ง เฟคเกอร์และสมาชิกคนอื่นได้ประชุมหารือถึงนโยบายการเงิน และทิศทางการบริหารงานในอนาคต

       การขาดหายไปของโทบัน รองหัวหน้ากิล ทำให้สมาชิกกิลด์คนอื่นต้องมีภาระเพิ่มขึ้นเล็กน้อย… แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาหลัก เพราะแต่เดิมโทบันก็ไม่ใช่รองหัวหน้ากิลด์ที่พึ่งพาอะไรได้มากอยู่แล้ว... การไม่มีเขา จึงต่างกับตอนมีไม่มาก

       แต่ใครบางคนก็อดคิดถึงไม่ได้

       "โทบันจะกลับมาเมื่อไร"

       เป็นเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่โทบันถูกสมาชิกกิลด์ปฏิเสธการช่วยเหลือภารกิจระดับSSอย่างไม่ใยดี… และตอนนี้เขาก็ตัดขาดการสื่อสารทุกช่องทาง สมาชิกในกิลด์จึงได้แต่เป็นกังวล

       ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้กังวลอะไรมากมาย เพราะโทบันเป็นถึงแร้งเกอร์ระดับสูง เขาไม่ใช่คนโง่ ทุกคนจึงคิดเพียงว่า ตอนนี้โทบันคงตั้งสมาธิอยู่กับการทำภารกิจให้เสร็จเท่านั้น

       "เขาคงยุ่งอยู่นั่นแหละ… เสร็จเมื่อไรก็คงกลับมาเอง… แต่อีกคนเนี่ยสิ… เมื่อไรกริดจะกลับมานะ"

       แวนท์เนอร์ยังคงไม่เลิกบ่นถึงกริด… แต่นั่นก็เป็นความจริง คราวนี้กริดใช้เวลาไปค่อนข้างนาน… เขาออกไปทำภารกิจคราวนี้นานถึงหนึ่งเดือนเต็มโดยไม่มีใครสามารถติดต่อได้เลย 

       "แต่ที่ฉันสงสัย กริดออกไปทำภารกิจแน่รึเปล่า… เพียงเดือนเดียว จากเลเวล100ต้นๆ กลายเป็น170กว่าได้ยังไง… คงไม่ใช่ออกไปล่ามอนสเตอร์แทนที่จะทำภารกิจหรอกนะ… เหมือนเจ้าเรกัสไง!"

       แน่นอนว่า เลเวลอันพุ่งกระฉูดของกริดได้เตะตาสมาชิกร่วมกิลด์ไม่น้อย

       'ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า...'

       นับตั้งแต่ได้ยินกริดคุยกับบราฮัมในวงกตโกเล็ม จิสึกะก็สืบหาข้อมูลของแพ็กม่ามาโดยตลอด… และในที่สุดก็รู้ว่า… กริดคือผู้สืบทอดของช่างตีเหล็กอันดับ1ในประวัติศาสตร์… แพ็กม่า 

       'ภารกิจของคลาสเกรดเลเจนดารีย่อมต้องยากเป็นธรรมดา… เรื่องนี้ฉันเข้าใจได้'

       ไม่ได้มีแต่แวนท์เนอร์เท่านั้นที่ต้องการให้กริดกลับมาไวๆ… จิสึกะเองก็ไม่ต่างกัน… ทุกคนในกิลด์ล้วนต้องการไอเท็มที่กริดสร้าง 

       หมู่บ้านไบรันเติบโตอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน… เมื่อผู้เล่นได้ข่าวว่ากิลด์เซดาก้าห์เป็นผู้ปกครองไบรันอยู่ หลายคนก็ย้ายบ้านตามมาอยู่ที่ไบรันด้วย… หากเป็นเช่นนี้ต่อไป… เศรษฐกิจของไบรันจะต้องเติบโตอย่างรวดเร็วในระยะเวลาอันสั้น… และวันหนึ่ง… หมู่บ้านไบรันก็จะกลายเป็นเมืองไบรัน… เฉกเช่นวินสตัน   

       แต่ท่ามกลางข่าวดี สมาชิกกิลด์ต่างก็ได้รับข่าวร้ายเล็กๆ… 3ใน6สมาชิกใหม่ได้ออกจากกิลด์ไปอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย… อาสึกะ บ็อกซ์ และแบล็กเท็ดดี้ 

       "อยู่ดีๆ ก็จากไปเงียบๆ… พวกนั้นคิดจะทำอะไร"

       "พวกนั้นทำตัวน่าสงสัยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว… ดีแล้วล่ะที่ออกไป ฉันว่าถ้าอยู่ต่อไป คงได้ทำอะไรแย่ๆ ออกมาแน่"

       สมาชิกกิลด์ที่เหลืออยู่ต่างไม่ค่อยสบอารมณ์กับสามคนที่ออกไปนัก… ทำให้สามเด็กใหม่ซึ่งยังอยู่พลันต้องหวาดหวาเล็กน้อย
     
       <ทูน> ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน… ในขณะกำลังลาดตระเวนไปตามปรกติ เขาก็มิอาจเก็บความสงสัยไว้ได้ จึงส่งข้อความส่วนไปหาบ็อกซ์

       >> เฮ้… นี่มันหมายความว่าไงกัน… ไหนนายบอกจะอยู่จนกว่ารู้ตัวจริงของจอมเชือดไง 

       บ็อกซ์แสยะยิ้มและตอบกลับ

       >> ฉันไปพบจอมเชือดมาแล้ว… ผลลัพธ์ไม่ค่อยสู้ดีนัก… ก็เลยถอยออกมา

       >> โฮ่… จริงรึ… แล้วมันคือใครกัน 

       >> ฉันบอกนายไปตรงๆ ก็ไม่สนุกน่ะสิ… จะใบ้ให้ก็แล้วกัน… เขาคือคนที่นายคาดไม่ถึงแน่ 

       >> อะไรฟะ! ก็บอกมาสิโว้ย! อยากตายนักรึไง!

       คนอย่างทูนย่อมไม่ชอบอะไรยุ่งยาก โดยเฉพาะพวกคำใบ้… แต่สุดท้ายเขาก็ฝืนกล่าวคำอำลาบ็อกซ์ไป

       >> ทูน… นายอย่าลืมคำชวนของฉันนะ… หลังจากที่รู้ว่าจอมเชือดคือใคร… ให้รีบออกจากเซดาก้าห์แล้วมาเข้ากิลด์ฉัน… พวกเราต้องการคนแข็งแกร่งอย่างนาย… ไปล่ะ แล้วเจอกัน

       "ชิ! ไอ้พวกปากแข็งทั้งหลาย"

       เมื่อจบการสนทนา ทูนก็เปิดหน้าต่างรายละเอียดสมาชิกกิลด์ออกมาตรวจสอบ… ในขณะดูข้อมูลของทั้ง21คนอย่างละเอียด… เขาก็ต้องแปลกใจอยู่หนึ่งเรื่อง… ช่างตีเหล็กที่ได้พบในวินสตันคนนั้น... จากเลเวล110…  ได้เพิ่มกลายเป็น172อย่างน่าตกตะลึง

       "...หืม..."

       ดวงตาของทูนลุกโชนไปด้วยไฟนักสู้

• Next
• Previous