จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 139

       จิ๊บ จิ๊บ...

       กริดลืมตาขึ้นพร้อมกับเสียงนกร้องในยามเช้า… ชายหนุ่มพยุงตัวนั่งลงบนเตียงอย่างงัวเงีย... สิ่งแรกที่ทำคือการมองหาไอรีน… กริดกังวลว่าค่ำคืนอันเร่าร้อนที่เกิดขึ้นอาจเป็นเพียงแค่ความฝัน 

       สุดท้ายเขาพลันโล่งอก   

       "ไอรีน..."

       หญิงสาวผมสีเงินผู้งดงาม… คนที่กริดคิดว่าไม่มีใครน่ารักไปมากกว่านี้อีกแล้ว… กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงเคียงข้างไม่ห่าง… ผิวพรรณอันผ่องใสได้ส่องสว่างทะลุผ้าห่มออกมาจนแยงตากริด

       ชายหนุ่มบังเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้น  

       'ผู้หญิงของเรา'

       กริดที่ไม่เคยได้รับความรักจากหญิงสาวเลยตลอด27ปี… แค่จับมือก็ไม่เคย… เหตุการณ์เมื่อคืนย่อมทำให้เขาทะนุถนอมคู่รักคนแรกเป็นอย่างดี  

       'เราต้องทำให้ไอรีนมีความสุข'

       ตอนนี้กริดมีเป้าหมายใหม่เพิ่มอีก1อย่าง… ไอรีนซึ่งเคยถูกวิหารยาธานลักพาตัวไป2ครั้ง เธอจะต้องเกิดแผลใจที่ยากรักษาแน่… กริดได้สาบานกับตนเองว่านับแต่นี้จะไม่ทำให้ไอรีนต้องพบเจอกับความหวาดกลัวอีก

       'เราต้องแข็งแกร่งกว่านี้เพื่อปกป้องเธอ'

       หากโดรันได้ยินเข้าคงมีความสุขอยู่บนสวรรค์… ตอนนี้ไอรีนกำลังหลับลึกเพราะเมื่อคืนเธอเสียพลังงานไปมาก… กริดค่อยๆ ย่องลุกออกจากเตียงเพราะกลัวจะทำให้เธอตื่น… เขารีบแต่งตัวและเดินออกมาจากห้องโดยพยายามส่งเสียงให้น้อยที่สุด

       บริเวณหน้าประตูห้องนั้นมีสาวใช้2คนกำลังยืนรออยู่แล้ว

       "ตื่นแล้วเหรอคะ ท่านกริด"

       "ฉันอยากอาบน้ำ ช่วยนำทางไปห้องอาบน้ำหน่อยสิ"

       "ทางนี้ค่ะ..."

       สาวใช้คนหนึ่งสุขุมเยือกเย็น ส่วนอีกคนสดใสร่าเริง… กริดเดินตามพวกเธอไปด้วยท่าทีสบายใจ ทว่าเมื่อมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเข้าห้องอาบน้ำ… ชายหนุ่มเริ่มเกิดอาการแตกตื่นอย่างสุดขีด… เพราะสาวใช้ทั้งสองค่อยๆ จับกริดถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นราวกับเป็นเรื่องปรกติ  

       "พ--พวกเธอคิดจะทำอะไร"

       ทำไมสาวใช้พวกนี้ถึงเก่งกาจขนาดถอดชุดหลายชิ้นออกได้ในพริบตา… ราวกับใช้เวทย์มนต์เข้าช่วยก็มิปาน… กริดพลันต้องล่อนจ้อนอย่างเขินอาย ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างปิดของสงวนไว้และโพล่งขึ้นว่า

       "พวกเธอถอดเสื้อผ้าฉันทำไม!"

       "หือ..."

       ท่าทีของพวกเธอดูราวกับคำถามของกริดไม่ควรจะเกิดขึ้น

       "ท่านกริดต้องถอดเสื้อผ้าก่อนอาบน้ำมิใช่หรือคะ"

       ทันใดนั้น กริดก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้นมาบ้าง

       "ห--หรือว่าพวกเธอคิดจะอาบให้ฉัน..."

       "ใช่ค่ะ นั่นคือหน้าที่ของพวกเรา"

       "เป็นเรื่องปรกติอยู่แล้วที่สาวใช้ต้องทำความสะอาดร่างกายให้นายท่าน"

       'นี่มัน...!'

       ไอ้พวกขุนนางจิตใจสกปรก! กล้าดียังไงให้เด็กสาวตัวเล็กๆ มาคอยทำความสะอาดร่างกายให้!

       'พวกขุนนางบัดซบเอ้ย… ทำได้เยี่ยมมาก!'

       นี่ก็เป็นอีกสิ่งที่กริดอยากทำมานานแล้ว เขาอ่านเจอมันบ่อยๆ ในหนังสือการ์ตูน… กริดผู้ร่าเริงได้ปล่อยมือออกจากของลับและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

       "ตกลง… งั้นก็เชิญตามสบาย"

       "ค่ะ"

       กริดตกหลุมรักไอรีนเข้าอย่างจังในค่ำคืนเดียว เขายังสาบานว่าจะรักเธอไปชั่วชีวิต… ทว่านั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องรักเดียวใจเดียวสักหน่อย… ในเมื่อเป็นผู้ชาย… พระเอกการ์ตูนย่อมต้องเล็งฮาเร็มไว้อยู่แล้ว! นับตั้งแต่ยุคสมับบรรพกาล… วีรบุรุษมักรายล้อมไปด้วยสาวสวยมากหน้าหลายตา

       ในขณะที่กริดกำลังจะฉวยโอกาสคว้าสาวใช้ทั้งสองเข้าฮาเร็ม… แต่โลกช่างโหดร้ายกับเขาเสียเหลือเกิน      

       'มัน… ไม่ยอมแข็ง...'

       ในซาทิสฟาย เงื่อนไขที่จะเปิดใช้งาน <ระบบเพศสัมพันธ์> นั้นมีอยู่2ข้อ… หนึ่ง ทั้งคู่ต้องแต่งงานกันอย่างถูกต้องด้วยระบบแต่งงาน… และสอง สามารถกระทำได้เพียงเดือนละครั้งเท่านั้น

       สาวใช้ผู้น่ารักทั้งสองคนกำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของกริดอย่างอ่อนโยน… ทว่าชายหนุ่มกลับไม่เกิดความรู้สึกอะไรขึ้นเลยสักนิด   

       'มีเรื่องบ้าแบบนี้ได้ยังไงกัน...'

       ประโยคที่ได้ยินบ่อยพลันลอยเข้ามาในหัวทันที

       'ร--เรา… กลายเป็นขันทีไปแล้ว...'

       กริดรู้สึกสิ้นหวังอย่างรุนแรงในขณะที่สาวใช้กำลังทำความสะอาดร่างกาย… หากไม่ได้คิดไปเอง ดูเหมือนสาวใช้ทั้งสองกำลังแอบหัวเราะคิกคักเบาๆ ด้วย… ความภูมิใจในฐานะผู้ชายอกสามศอกต้องป่นปี้ไม่มีชิ้นดี  

       หลังจากนั้น30นาที

       "..."

       ในที่สุดสาวใช้ก็ล้างฟองออกจนหมด… กริดเดินออกจากห้องอาบน้ำด้วยท่าทางไร้วิญญานและค่อยๆ สวมเสื้อผ้าชุดใหม่… อาภรณ์ที่ถูกเตรียมไว้นับว่ามีความหรูหราระดับเดียวกับชุดของขุนนางชั้นสูง

       สองสาวใช้กล่าวชมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 

       "ท่านกริดดูดีมากเลยค่ะ"

       "ใช่แล้ว! ชุดพอดีตัวอย่างไม่น่าเชื่อ… ยืดอกมั่นใจเข้าไว้ค่ะ!"

       กริดยืนมองตัวเองจากเงาสะท้อนในกระจกและรู้สึกไม่คุ้นชิน

       "ถ้าหากฉันสวมชุดเก่าๆ เหมือนปรกติล่ะก็... ไอรีนคง… ไม่สิ ฉันคงทำให้เกียรติของท่านหญิงต้องมัวหมอง… แต่ชุดพวกนี้ไม่ดูหรูหราเกินไปหน่อยหรือ… ฉันเป็นเพียงสามีของท่านหญิงเท่านั้น ไม่ใช่ขุนนางสักหน่อย"

       สาวใช้อธิบายต่อไป

       "อีกเดี๋ยวจะมีพิธีแต่งตั้งท่านกริดให้เป็นขุนนางอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ"

       "ใช่ใช่! ชุดยังไม่หมดแค่นี้นะคะ"

       คำพูดของพวกเธอคือเรื่องจริง

       เมื่อเสร็จมื้อเช้า เอิร์ลสไตมก็เรียกตัวกริดเข้าไปพบ

       "ไอรีนคือทายาทเพียงคนเดียวของฉัน… เด็กคนนั้นจึงเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเอิร์ลอย่างถูกต้อง… และเมื่อฉันตายไป ไอรีนก็จะได้เป็นเคาท์เตส"

(ผู้แปล : เคาท์เตสมีตำแหน่งเทียบเท่าเอิร์ล แต่เป็นบรรดาศักดิ์ของขุนนางฝ่ายหญิง ดูบรรดาศักดิ์ของขุนนาง หญิง ชาย ได้จากลิ้งสารานุกรมด้านบน)

       "..."

       "นอกเหนือจากบรรดาศักดิ์… ไอรีนยังเป็นเจ้าเมืองใหญ่อย่างวินสตัน… มันคงเป็นปัญหาไม่น้อยหากสามีของเธอเป็นเพียงสามัญชน… ฉันจะมอบต่ำแหน่งวิสเคาท์ให้นาย… สนใจจะรับไว้ไหม"

       "แน่นอน"

       ในบรรดาขุนนางของอาณาจักรอีเทอนัล… บรรดาศักดิ์ <เอิร์ล> จะสามารถแต่งตั้ง <วิสเคาท์> ได้2คน และ <บารอน> อีก8คน… ทว่าตอนนี้เอิร์ลสไตมกลับมีวินเคาท์ในสังกัดถึง5คนแล้ว เขาเป็นเพียงหนึ่งในสองขุนนางของอาณาจักรที่มีอำนาจอยู่เหนือข้อกฏหมายเหล่านี้

       กริดจึงกลายเป็นวิสเคาท์คนที่6ของเอิร์ลสไตม

[ ท่านกลายเป็นวิสเคาท์แห่งอาณาจักรอีเทอนัล ]

[ ในฐานะบุตรเขยของเอิร์ลสไตม… นับแต่นี้ไป ท่านสามารถใช้นามสกุล <สไตม> ได้ ]
[ ท่านมีสิทธิ์ในการปกครองดินแดน ]
[ ท่านมีสิทธิ์ในการออกคำสั่งกับทหาร ]
[ ท่านสามารถแต่งตั้งอัศวินในสังกัดได้ 3 คน… จะเป็นผู้เล่นหรือเอ็นพีซีก็ได้ทั้งสิ้น ]
[ ท่านสามารถฝืนออกคำสั่งกับผู้คนได้ แต่ทางเราไม่ขอแนะนำให้ทำ ]
[ ท่านจะได้รับเงินเดือนจำนวน 2,000 เหรียญทอง ]

       'เยี่ยม!'

       เดิมทีกริดมีเงินเดือนจากการเป็นบุตรเขยแห่งเอิร์ลอยู่แล้วที่500เหรียญทอง… ทว่าจำนวนนั้นทำให้เขาผิดหวังไม่น้อย… แต่ตอนนี้เมื่อได้เป็นวิสเคาท์ กริดจึงได้รับเงินเดือนเพิ่มอีก2,000… ทำให้มีเงินเดือนรวมกลายเป็น 2,500   

       'เทียบเป็นเงินจริงล่ะก็...'

       ราวสามล้านวอน… ถือเป็นเงินได้เปล่าจำนวนที่สูงพอดู… กริดอดตื่นเต้นไม่ได้… แล้วก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่เอิร์ลสไตมเอ่ยปากถามขึ้น  

       "คืนแรกเป็นยังไงบ้างล่ะ... ไปได้สวยรึเปล่า..."

       "อ--เอ่อ… นั่นก็..."

       นี่ไม่ใช่สิ่งที่กริดจะตอบออกไปได้โดยง่าย… อีกฝ่ายคือพ่อตาเชียวนะ… ลูกเขยอย่างเขาสมควรที่จะเล่าเรื่องในคืนแรกให้ฟังด้วยหรือ… แต่กริดก็ตอบกลับไปตามความจริง   

       "ผมค่อนข้างภูมิใจกับมันมากทีเดียว"

       "วะฮ่าฮ่า!"

       เอิร์ลสไตมหัวเราะอย่างพึงพอใจกับคำตอบ… ทันใดนั้นไอรีนก็เดินเข้ามาพอดี… เมื่อเดาออกว่าผู้ชายสองคนนี้กำลังคุยเรื่องอะไรกัน ใบหน้าของเธอพลันแดงก่ำ  

       "ท่านพ่อ… ท่านจะต้องได้เห็นหน้าหลานในไม่ช้าแน่นอน... กริดเขายอดเยี่ยมมากเลยล่ะ"

       "โอ้! ลูกเขยของฉันเก่งกาจขนาดนั้นเชียวรึ"

       "ค่ะ… หนูก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้พบเจอ… ในอนาคตท่านพ่ออาจมีหลานมากถึง5คนก็ได้… หนูจะมีลูกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดแรง… รับรองได้เลยว่าท่านพ่อแก่ตัวไปจะต้องมีหลานๆ รุมล้อมแน่นอน"

       "เยี่ยม! แล้วพ่อจะรอนะ… ฮ่าฮ่า กริด! นายต้องพยายามเข้า! ฉันอยากจะมีหลานสัก10คน!"

       "เอ่อ..."

       กริดไม่อาจพูดออกไปได้ว่าเขาทำมันได้แค่เดือนละครั้งเท่านั้น… บางทีหลาน10คนอาจเป็นเรื่องที่เกินความสามารถไปัสักหน่อย… ทว่ากริดก็รู้ถึงบรรยากาศของครอบครัวสไตมเป็นอย่างดี ชายหนุ่มจึงไม่พูดอะไรแย่ๆ ออกไปเพื่อให้เอิร์ลสไตมคิดมาก

       "...ผมจะทำให้เต็มที่!"

       เมื่อกริดตอบคำถามเสร็จก็เดินออกจากห้อง ไอรีนเดินตามมาติดๆ ทันทีและถามว่า

       "คุณจะกลับไปทำงานที่โรงตีเหล็กเหมือนเดิมใช่ไหม"

       ไอรีนคว้าแขนกริดไว้อย่างแนบแน่นราวกับไม่อยากปล่อยให้ชายคนนี้ไปไหน… หากเลือกให้อยู่ด้วยกันตลอด24ชั่วโมงได้ เธอคงทำไปแล้ว 

       กริดเองก็คร่ำครวญไม่น้อย

       "ใช่…  แต่ก่อนหน้านั้นฉันมีบางสิ่งต้องไปทำ… ไอรีน ให้ฉันยืมทหารหน่อยจะได้ไหม"

       กริดใช้ทักษะอันยอดเยี่ยมเพิ่มพูนความรักของไอรีนให้สูงสุดในคืนเดียว… และคราวนี้เขาก็ขอร้องแกมบังคับโดยอาศัยประโยชน์จากความรักนั้น... ไอรีนมิอาจปฏิเสธได้ 

       "ฉันให้คุณยืมได้ก็จริง… แต่จะเอาไปทำอะไรงั้นหรือ"

       กริดตอบกลับด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับหันไปมองยังหมู่บ้านไบรันที่อยู่ทางทิศใต้

       "ในฐานะสามีของเธอ… ฉันจะต้องสู้เพื่อความสงบสุขของดินแดนที่ภรรยาดูแล… ฉันจะออกไปสังหารผู้ทิพักษ์พงไพรที่หมู่บ้านไบรัน… เพราะมันคอยนำพาความหวาดกลัวมาให้ผู้คนอย่างไม่หยุดหย่อน"

       เดิมทีกริดไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์ในด้านเล่มเกม… ก่อนจะมาเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า เขาเป็นเพียงนักรบผู้ซึ่งคอยวิ่งทำภารกิจอยู่ในเมืองๆ เดียวโดยไม่ขวนขวายอะไรในชีวิต… การที่เลเวลอัพถึง80ก็เป็นเพราะความอดทนล้วนๆ… ทว่าตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว… หลังจากที่ได้กลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าและพบเจออะไรมามากมาย… กริดย่อมรู้ถึงสิ่งสำคัญที่ต้องทำเป็นอันดับแรกในตอนนี้    

       'ต้องสร้าง <ความผิดพลาด> ขึ้นมาโดยเร็ว'

       ไอเท็มแรกที่กริดออกแบบ… <ความผิดพลาด>… อาวุธมหาประลัยที่สามารถทำลายสมดุลย์เกมได้ทันที… แต่โชคไม่ดีนัก มันแทบไร้มูลค่าในทางปฏิบัติ ด้วยเงื่อนไขการสวมใส่เหนือจินตนาการ ในเกมนี้จึงไม่มีผู้เล่นคนใดใช้งานมันได้นอกจากเขา… กริดจึงไม่อาจสร้างมันเพื่อทำเงินมหาศาลได้… และก่อนหน้านี้เขาก็มีดาอินสเลฟซึ่งเป็นอาวุธอันดับ1ของเกมอยู่ในมือแล้ว กริดจึงไม่มีความต้องการจะสร้างความผิดพลาดสักเท่าไร

       ทว่าตอนนี้ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไป… กริดเปลี่ยนวิธีคิด… ในเมื่อมีอาวุธที่ดีกว่ารออยู่ตรงหน้า… ก็ไม่มีเหตุจำเป็นใดที่จะไม่คว้ามันมา   
       
       "คุณสู้เพื่อฉัน… และดินแดนของฉัน… อย่างนั้นหรือ"       

       "ถูกต้อง… ทั้งหมดก็เพื่อเธอคนเดียว… ไอรีน"

       ในบางครั้ง การโกหกเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกดีก็เป็นสิ่งจำเป็น… ไอรีนกำลังตื้นตันใจกับคำพูดของกริด… เธอจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าอันเปี่ยมไปด้วยความรัก         

       "คุณสามารถนำทหารติดตัวไปได้100คน และอัศวินอีก2คน… แต่อย่าได้ฝืนตนเองเด็ดขาด… หากคุณเป็นอะไรไป… หัวใจของฉันคงต้องแตกสลายแน่"

       ช่างเป็นภรรยาที่ประเสริฐอะไรเช่นนี้

       'เธอจะสุดยอดเกินไปแล้ว...'

       กริดคว้าไอรีนเข้ามากอดไว้อีกครั้งอย่างแนบแน่น… เขาสัญญากับตนเองว่าจะสังหารผู้พิทักษ์พงไพรและนำโอริชาลคั่มสีน้ำเงินมาสร้าง <ความผิดพลาด> ให้ได้… ความช่วยเหลือที่ไอรีนหยิบยื่นให้วันนี้จะต้องไม่สูญเปล่า  

• Next
• Previous