จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 131

       "..."

       เป็นครั้งแรกที่กริดเห็นใครบางคนเล่นละครได้ห่วยแตกขนาดนี้… แย่ยิ่งกว่าอาการประหม่าของดาราซึ่งออกทีวีเป็นครั้งแรกเสียอีก... ใครมาเห็นเข้าเป็นต้องอายแทนทั้งนั้น… แต่การแสดงไม่ใช่สิ่งสำคัญในตอนนี้ โทบันคิดจะทำยังไงต่อหลังจากแสร้งทำเป็นสูญเสียการควบคุมตนเอง 

       กริดมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม ว่าโทบันกำลังเล่นละคร

       'น่าสนใจดีนี่'

       ความละโมภของโทบันได้ตื่นขึ้นระหว่างทำภารกิจ และตอนนี้ร้ายแรงถึงขั้นหักหลังเพื่อนร่วมกิลด์แล้ว

       บ็อกซ์พูดขึ้นด้วยสีหน้าแสนพึงพอใจ

       "เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละกริด… ฉันอยากรู้ว่าคลาสลับของนายทำอะไรได้บ้าง… รองหัวหน้า ใช้ทักษะเสริมพลังกับพวกเราซะ"

       'แบบนี้จะดีแล้วหรือ'

       โทบันลังเลจนหยดสุดท้าย… ถึงภารกิจจะสำคัญขนาดไหน แต่การต้องทรยศต่อเพื่อนร่วมกิลด์มันก็… ไม่มีทางที่โทบันจะไม่รู้สึกอะไร 

       'มีบางอย่างไม่ถูกต้อง'

       โทบันรู้ตัวดี… ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม การทรยศกิลด์ถือเป็นความผิดร้ายแรงซึ่งเขามิอาจปฏิเสธได้… ต่อให้ถูกรุมประนามว่าเป็นไอ้ขยะก็ต้องยอมรับ… แต่โทบันก็ไม่อยากทิ้งภารกิจนี้ไป… ภารกิจระดับSSครั้งแรกในชีวิต… ของรางวัลคือดาบเกรดเลเจนดารีซึ่งมีคุณสมบัติยอดเยี่ยม… เป็นโอกาสหากถ้าพลาดไปจะไม่หวนกลับมาเป็นหนที่สองอีก       

       หลังจากชั่งน้ำหนักดูอย่างถ้วนถี่ โทบันจึงตัดสินใจ

       'ฉันเสียใจนะกริด… แต่นายเองก็ผิดเหมือนกัน!'

       ทำไมนายถึงไม่ยอมยกไอเท็มภารกิจให้กับเพื่อนร่วมกิลด์… แถมฉันไม่ได้ขอฟรี แต่ยังจ่ายให้ในราคาสูง… ทว่านายกลับปฏิเสธ… แล้วจะฉันให้พูดอะไรได้อีก 

       'กริด… ฉันจะต้องฆ่านายเพื่อให้ภารกิจลุล่วง… แล้วบาปในวันนี้ฉันจะขอชดเชยคืนให้วันหลัง!'

       ท้ายที่สุด นี่คือการตัดสินใจของโทบัน

       เขาเริ่มแสดงละครอีกครั้ง 

       "อ๊า! ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้… บ็อกซ์นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้… โธ่! กริด… ฉันขัดขืนมันไม่ได้… โทษทีนะ…แด่องค์เทพแห่งพลังชีวิตและสติปัญญา ยูดาห์... ขอพระองค์จงประทานพรแด่ข้าและพวกพ้อง… แสงรุ่งโรจน์!"       

[ <แสงรุ่งโรจน์> แสดงผล… ค่าสถานะทุกชนิดของท่านและปาร์ตี้เพิ่มขึ้น 20% ]

       พาลาดินแห่งโบสถ์ยูดาห์มีชื่อเสียงในด้านทักษะเสริมพลัง… ไม่เพียงแต่จะให้ผลรุนแรง แต่ยังครอบคลุมไปถึงสมาชิกปาร์ตี้ทุกคนและสัตว์เลี้ยงหรืออสูรอัญเชิญด้วย… ทำให้พาลาดินโบสถ์ยูดาห์เป็นที่ต้องการของปาร์ตี้ล่าบอสอย่างมาก

       "มาต่อยกสองกันเถอะ… คราวนี้จงสำแดงพลังทั้งหมดของนายออกมาซะ!" เมื่อถูกเสริมพลัง อาสึกะพลันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น เธอกล่าวท้าทายกริดออกไป

       "หอกคลั่ง!"

       <นักรบคลั่ง> คือเป็นคลาสที่มีจุดเด่นในด้านความหลากหลายของอาวุธ… อาสึกะผู้ร่ำรวยซึ่งเป็นถึงทายาทมหาเศรษฐี… จึงไม่แปลกหากจะมีอาวุธระดับสูงอยู่กับตัวมากมายหลายชนิด… เธอหยิบหอกออกมาแทนดาบคู่และเริ่มกระหน่ำโจมตี  

       แตกต่างจาก <ดาบคลั่ง> ซึ่งเป็นทักษะโจมตีเป้าเดียว… <หอกคลั่ง> จะโจมตีออกไปด้านหน้าเป็นวงกว้าง

       ใครก็ตามหากอยู่ในระยะจะได้รับผลกระทบทั้งหมด… ความรุนแรงของหอกคลั่งคือ50%ของพลังโจมตี… แล้วหลังจากนั้นก็จะส่งผลทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง จนเป้าหมายลอยขึ้นไปในอากาศเป็นระยะเวลา0.8วินาที  

       ต่อให้ศัตรูหลบหอกได้ แต่ก็ไม่มีทางหลบผลจากการลอยได้… นี่คือเทคนิคในการสร้างอาการผิดปรกติให้ฝ่ายตรงข้าม

       เคร้ง!

       กริดใช้ดาบใหญ่ปัดป้องหอกไว้ได้… แต่เขาก็มิอาจหลีกหนีผลกระทบซึ่งตามมาพ้น

       ในที่สุดฝ่าเท้าของกริดก็ลอยเหนือขึ้นจากพื้นเล็กน้อย 

       อาสึกะไม่ปล่อยโอกาสทองหลุดลอย ประสบการณ์ต่อสู้กับผู้เล่นของเธอมีมากมายนับไม่ถ้วน… คอมโบประจำซึ่งใช้บ่อยย่อมตามติดมาอย่างรวดเร็ว… เมื่อเป้าหมายลอยอยู่ในอากาศ อาสึกะสามารถใช้ทักษะ <โซ่คลั่ง> เพื่อมัดให้ศัตรูลอยค้างอยู่ในอากาศต่ออีก2วินาที… เป็น2วินาทีอันยาวนานซึ่งจะถูกอาสึกะเชือดจนเสียชีวิต   

       เมื่ออาสึกะควักโซ่ออกมาพร้อมตั้งท่าโจมตี… แต่ทันใดนั้นเธอก็ต้องตกตะลึง… เพราะกริดไม่ได้ลอยขึ้นไปบนอากาศ… ร่างกายของเขาขยับเพียงเสี้ยววินาทีก่อนตกลงสู่พื้นดินดังเดิมราวกับมีแม่เหล็กดูดไว้   

       "เอ๋..."

       "ลูกไม้น่าสมเพช" กริดแสยะยิ้มให้กับอาสึกะผู้กำลังสับสน

       เธอรีบเก็บโซ่เข้ากระเป๋าไปและชักดาบคู่ออกมาตั้งรับอีกครั้ง

       เคร้ง!

       'ยังคงเร็วและแรงเหมือนเดิม'

       แม้ค่าสถานะทุกชนิดจะเพิ่มขึ้น20%… แต่การโจมตีของกริดยังคงหนักแน่นดุจหินผา 

       กึกกึกกึก! กึกกึกกึก!

       หนึ่งดาบใหญ่กับสองดาบเล็กกับกำลังวัดพลังกันอยู่

       'ยอดเยี่ยมมาก'

       แทนที่จะหวาดกลัว แต่ใบหน้าอาสึกะกลับพึงพอใจในขณะใช้ดาบคู่ยันดาบใหญ่ไว้ 

       'คลาสของเขาต้านทานต่ออาการผิดปรกติทั้งหมดงั้นหรือ'

       ไม่ใช่ว่าของแบบนี้จะทำให้สมดุลย์ของเกมเสียไปรึไง… เธอเกิดความรู้สึกอยากได้คลาสของกริดขึ้นมาจับใจ… ถ้าหากกริดสามารถบอกวิธีเปลี่ยนคลาสนี้ได้ อาสึกะยินดีจะจ่ายเงินจำนวนซึ่งกริดจะสบายไปทั้งชีวิต  

       เรื่องเงินไม่เคยเป็นปัญหากับเธอ… ถ้าอาสึกะอยากได้อะไร เธอก็ต้องได้

       แต่ความจริงคืออะไรรู้ไหม… ผู้เล่นส่วนมากยังไม่ทราบเรื่องนี้… แต่วิธีการเปลี่ยนคลาสลับจะไม่มีวันซ้ำกับผู้อื่นเด็ดขาด  

       สมมติให้ผู้คนคนหนึ่งเปลี่ยนเป็นคลาสลับ <A> ได้ด้วยวิธีการกินขนมปัง3แถว3ครั้งรวดในสถานที่ซึ่งระบุไว้… แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนที่ทำแบบนี้จะได้กลายเป็นคลาสลับ <A> ทั้งหมด… ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และขึ้นอยู่กับแต่ละคน… บางคนอาจต้องกินขนมปัง4แถว หรือบางคนอาจจะตะโกนแหกปากเพิ่มอีก4ครั้ง   

       คลาสลับจะปรากฏภารกิจให้ทำ ก็ต่อเมื่อเงื่อนไขดันบังเอิญไปตรงกับสิ่งที่ระบบสุ่มพอดี… เรื่องนี้ต้องใช้ดวงและความบังเอิญอย่างมาก

       ลองคิดดูสิ ถ้าหากคลาสลับใดมีเงื่อนไขแบบตายตัว… มันก็จะไม่กลายเป็นคลาสลับอีกต่อไป และผู้คนก็จะนำวิธีการเปลี่ยนคลาสไปขายจนเกลื่อน

       สิ่งเดียวซึ่งสามารถซื้อขายได้ก็คือ <หนังสือเปลี่ยนคลาส> โดยตรง… ไม่ใช่วิธีการและขั้นตอน… ทว่าคลาสของกริดคือเกรดเลเจนดารี… คลาสซึ่งจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นในโลก… จึงไร้ประโยชน์หากจะทุ่มเงินอย่างเปล่าประโยชน์เพื่อซื้อต่อข้อมูลจากกริด… เพราะตราบใดที่กริดยังเป็น <ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า> อยู่… ก็จะไม่มีใครในโลกได้เป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าคนที่2     

       "คลื่น!"
       
       ในขณะกำลังรับมืออาสึกะ กริดก็สัมผัสได้ถึงตัวตนของนักรบหมีขาว… เขาจึงตัดสินใจใช้ทักษะซึ่งเคยแสดงให้ผู้คนทั่วโลกเห็นเมื่อครั้งไล่ขยี้กิลด์ไจแอนท์ 

       ส่งผลให้ทั้งอาสึกะและหมีขาว หนึ่งคนด้านหน้า อีกหนึ่งตัวด้านหลัง ต่างต้องกระเด็นออกไปทันที  

       "แค่ก!"

[ ท่านได้รับความเสียหาย 4,500 หน่วย ]

       เป็นความรุนแรงอันเกินพรรณาสำหรับทักษะโจมตีหมู่… แม้อาสึกะจะสวมเกราะเกรดยูนีคอยู่กับตัว แต่พลังชีวิตของเธอก็ลดลงไปทันทีถึง1ใน4ของหลอด… ข้อความระบบแสดงขึ้นตรงหน้า  
       

[ ผลจากทักษะของศัตรู… ความเร็วทุกชนิดของท่านจะลดลง 10 วินาที  ]

       'ทักษะโจมตีวงกว้างที่รุนแรงก็โกงมากพอแล้ว... แล้วยังจะก่อให้เกิดผลข้างเคียงอีกรึไง'

       แถมกริดยังต้านทานอาการผิดปรกติทุกชนิด… คลาสลับของกริดจะต้องไม่ใช้เกรดแรร์แน่นอน… อาสึกะมั่นใจ 

       "คลาสลับเกรดอีปิกอีกหนึ่งซึ่งยังถูกไม่เปิดเผย… คือนายงั้นหรือ" อาสึกะเอ่ยปากถามราวกับรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

       "อยากจะคิดยังไงก็เชิญเลย"

       ในขณะที่กริดกำลังจะโจมตีเข้าไปอีกครั้ง อาสึกะก็โพล่งขึ้นเสียงดัง

       "บอกฉันมาเถอะนะ ว่านายเปลี่ยนเป็นคลาสนี้ได้ยังไง… แล้วฉันจะจ่ายเงินจำนวนมากซึ่งนายสามารถใช้อย่างฟุ่มเฟือยไปตลอดทั้งชาติให้"

       ในขณะที่อาสึกะกำลังจะเริ่มการต่อรอง บ็อกซ์กลับกระโดดเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

       "คุณอาสึกะ… อยากสนุกขึ้นกว่านี้อีกไหม"

       โดยไม่รีรอให้อีกฝ่ายตอบ บ็อกซ์คลี่พัดในมือออกมาควงด้วยท่างทางอันคล่องแคล่ว… มันคืออาวุธซึ่งบ็อกซ์ใช้ควบคุมพลังเวทย์ 

       'ไอ้ปรสิทนี่'

       ชายรูปหล่อกำลังฮัมเพลงและควงพัดไปมาราวกับเป็นศิลปิน… ด้วยความหล่อเหล่าบนใบหน้า ไม่ว่ามันจะทำอะไรก็มักออกมาดูดีราวกับเป็นภาพวาดไปหมด… เมื่อบ็อกซ์เสร็จพิธี กริดก็ยิ่งทวีความเกลียดขี้หน้ามากขึ้นไปอีก… ภายในไม่ถึง2วิ... บ็อกซ์ก็เสร็จการร่ายทักษะเพื่อเชื่อมพลังเวทย์ของตนเข้ากับสมาชิกทั้งปาร์ตี้ 

       "พลังเวทย์สอดประสาน!"

[ <พลังเวทย์สอดประสานแสดงผล> ทักษะเสริมพลังทุกชนิดของทุกคนในปาร์ตี้จะส่งผลเพิ่มขึ้น 1.5 เท่า ]

       ลิงค์เกอร์ไม่ได้เก่งกาจในการเชิดหุ่นเพียงอย่างเดียว… การเร่งคุณสมบัติให้กับทักษะเสริมพลังก็ยังเป็นสิ่งเลื่องชื่อ… ไม่เพียงเท่านั้น อาการผิดปรกติของศัตรูก็ไม่เว้น… ถ้าหากศัตรูติดอาการผิดปรกติใดอยู่ มันสามารถเร่งให้รุนแรงขึ้นกว่าเดิมได้อีก1.5เท่า และทำให้ส่งผลกับทั้งปาร์ตี้ศัตรูได้เช่นกัน    

       ลิงค์เกอร์มีพื้นฐานเป็นจอมเวทย์… ดังนั้นบ็อกซ์จึงโจมตีด้วยเวทย์มนต์ 

       "กระสุนเวทย์"

       ปังปัง!

       บ็อกซ์ยิงเวทย์ใส่กริดในท่าทำมือเป็นรูปปืน… แม้จะจะมีความรุนแรงต่ำ แต่ก็แลกมาด้วยความเร็วในการร่ายและความว่องไวในการพุ่งเข้าหาเป้าหมาย… เป็นการยากหากกริดคิดจะหลบ ซึ่งชายหนุ่มก็โดนเข้าไปอย่างจังทั้งสองนัด

[ ท่านได้รับความเสียหาย 307 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 315 หน่วย ]

       แม้เกราะแสงศักดิ์สิทธิ์จะถูกจัดให้เป็นประเภทชุดเกราะเบา… แต่เนื่องจากสร้างด้วยโลหะแห่งเทพอย่างอดามันเที่ยม… พลังป้องกันจึงสูงกว่าเกราะหนักเกรดยูนีคเลเวล250เสียอีก… ด้วยพลังป้องกันซึ่งมากถึง872หน่วย มันอาจเป็นชุดเกราะที่มีพลังป้องกันสูงสุดในซาทิสฟายขณะนี้ก็เป็นได้    

       กริดผู้ซึ่งเงื่อนไขการสวมใส่ไม่ตรง จึงทำให้พลังป้องกันแสดงผลแค่393หน่วยเท่านั้น… เทียบได้กับชุดเกราะหนักเลเวล200เกรดแรร์

       แต่เกราะแสงศักดิ์สิทธิ์นั้นยังมีออปชั่นป้องกันความเสียหายกายภาพ40% และความเสียหายเวทย์มนต์อีก50%… ยังไม่รวมโบนัสเซ็ตเพิ่มพลังป้องกันอีก500หน่วย… ทำให้พลังป้องกันของกริดโดยรวมนับว่าสูงลิบ 

       กริดไม่แม้แต่กระพริบตาให้กับกระสุนเวทย์ของบ็อกซ์… หนุ่มรูปหล่อถึงกับหน้าเสียจนต้องคลี่พัดในมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง… มันไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้าอันกระวนกระวายในตอนนี้ 

       'กระสุนเวทย์สร้างความเสียหายแค่300เองหรือ… ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าลิงค์เกอร์อ่อนแอ… แต่นี่ไม่เกินไปหน่อยรึไง'

       ต้องอย่าลืมว่าบ็อกซ์เองก็ได้รับทักษะเสริมพลัง <แสงรุ่งโรจน์> และ <พลังเวทย์สอดประสาน> มาด้วย… ตัวเขาในตอนนี้มีค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น30%เหมือนคนอื่น… แต่กลับสร้างความเสียหายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น  

       'แย่กว่าที่คิดไว้อีกแฮะ'

       โดยทั่วไป คลาสซึ่งมีพลังโจมตีสูงจะต้องถูกแลกมาด้วยพลังป้องกันต่ำ… บ็อกซ์เคยคาดว่ากริดไม่น่าจะมีพลังป้องกันสูงเท่าไรนัก 

       แต่นี่คืออะไร… กริดเป็นราวกับรถถังที่ทั้งรุนแรงและแข็งแกร่งดุจป้อมปราการในเวลาเดียวกัน   

       'ถือเป็นคลาสซึ่งมีค่าสถานะสูงในทุกด้าน… ไม่สิ… อาจไม่ขนาดนั้น ไอเท็มที่สวมอยู่น่าจะเป็นกุญแจสำคัญ… ชุดเซ็ตซึ่งโทบันคิดว่าเป็นเพียงไอเท็มภารกิจ… อาจยอดเยี่ยมกว่าที่ทุกคนคิดก็เป็นได้… เอาล่ะ ต้องใจเย็นก่อน'

       ไม่ว่าจะมีพลังโจมตีสูงขนาดไหน… แต่พลังชีวิตของกริดก็มีจำกัด ถ้าบ็อกซ์ยังคงกระหน่ำยิงต่อไปเรื่อยๆ ถึงไม่ตายก็คงปั่นป่วนกริดได้มาก มันจึงทำการโจมตีออกไปอีกหลายครั้ง

       "กระสุนเวทย์!"

       ปังปังปัง!

[ ท่านได้รับความเสียหาย 290 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 310 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 305 หน่วย ]

       จุดเด่นของ <กระสุนเวทย์> ไม่ได้มีเพียงความเร็ว แต่มานาที่ใช้ก็ถือว่าน้อยมาก บ็อกซ์สามารถยิงออกมาได้ตามแต่ใจต้องการ… กริดเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับกระสุนเวทย์ซึ่งระดมยิงเข้าใส่ไม่หยุด 

       'ชักจะน่ารำคาญแฮะ'

       ความรุนแรงไม่ใช่ปัญหา ตอนนี้กริด ณ เลเวล170มีพลังชีวิตสูงเกือบ40,000หน่วย… นี่รวมผลจากเซ็นแสงศักดิ์สิทธิ์และแหวนโดรันเข้าไปด้วยแล้ว… ความเสียหาย300หน่วยจึงไม่ต่างอะไรกับยุงกัด  

       แต่ถ้า300เกิดสะสมไปเรื่อยๆ ไม่หยุด… กริดไม่คิดดูถูกทักษะที่เขาหลบไม่พ้น… บ็อกซ์กลายเป็นเสี้ยนหนามอันดับ1ในทันที… ทว่าสิ่งที่กำลังขวางกั้นระหว่างกริดกับบ็อกซ์ไว้... มีทั้งนักรบหมีขาว… และโทบันพาลาดินอันดับ1ของโลก… โทบันขึ้นชื่อในด้านการเป็นป้อมปราการเหล็กอันแข็งแกร่ง… ความสามารถในการปกป้องเพื่อนร่วมปาร์ตี้... โทบันเคยแสดงให้เห็นมานักต่อนักแล้ว… ทั้งตอนล่ามาลาคัส และตอนถูกกิลด์ไจแอนท์ลุมล้อม… โทบันสามารถปกป้องให้จิสึกะมีวิถีแนวยิงอย่างอิสระจนศัตรูต้องแตกพ่าย        

       บ็อกซ์เชื่อมั่นว่าปาร์ตี้4คนของมันมีความลงตัวมากแล้ว

       'หมีของแบล็กเท็ดที้และโทบันคอยขัดแข้งขัดขากริด… ส่วนเราก็ตอดยิงจากระยะไกล… และอาสึกะคอยอาศัยช่องว่างโจมตีปิดบัญชี'

       ต่อให้ศัตรูคือปีศาจผู้ฆ่าสันตะปาปาด้วยตัวคนเดียวก็ตาม… แต่เขาทั้ง4ก็ยังมีศักดิ์ศรีของแร้งเกอร์ระดับท็อป… และสมดุลย์ปาร์ตี้ในคราวนี้ก็นับว่ายอดเยี่ยม… ไม่มีหนทางใดเหลือไว้ให้แพ้ได้เลย… ชัยชนะคือของตาย… โทบันและกลุ่มของบ็อกซ์ต่างก็คิดเช่นนี้  

       ทว่ากริดไม่ได้คิดแบบนั้น

       'เราแข็งแกร่งกว่าทั้งป็อนและเรกัส'

       ตัวเขาตามลำพังสามารถเอาชนะสันตะปาปาซึ่งแข็งแกร่งกว่ามาลาคัสได้… กริดเชื่อมั่นอย่างสุดใจว่า… ถ้านับรวมพาเฟรเนี่ยมไปด้วย เขาคือผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในเกมอย่างไม่ต้องสงสัย

       ใช่แล้ว… กริดยังมีพาเฟรเนี่ยมเหลือไว้เป็นไม้ตายอยู่   

       "งั้นเริ่มด้วย… ตัวน่ารำคาญ"

       'สิ่งนั้นคืออะไร'

       ทุกคนพลันต้องตกตะลึงเมื่อเห็นแผ่นจานสีทองจำนวน2ใบ

       กิ้ง!

       แผ่นจานหมุนรอบตัวเองด้วยความเร็วสูงและบินขึ้นไปในอากาศ… โทบันและหมีขาวซึ่งยืนอยู่ด้านล่างจึงไม่อาจทำอะไรได้… หลังจากนั้นแผ่นจานก็พุ่งลงมาอีกครั้งใส่หน้าอกของบ็อกซ์อย่างจังจนกระเด็น  

       "อ๊ากกก!"

       แผ่นจานโจมตีใส่ศัตรูด้วยความนึกคิดตนเอง… นี่มันไอเท็มบ้าบออะไรของกริดอีก

       "โทบัน… สิ่งนั้นคืออะไร… เขามีของแบบนั้นด้วยหรอ"

       ในขณะทุกคนกำลังใส่ใจกับพาเฟรเนี่ยม... กริดก็เริ่มการรำดาบ

       "วิชาดาบแพ็กม่า… มายา!"

       หลังจากนั้นก็ต่อด้วย <โทสะช่างตีเหล็ก> เพื่อเร่งพลังโจมตีและความเร็ว… โทบันกับนักรบหมีขาวคือสองเป้าหมายแรกของพายุรัศมีดาบสีดำ 

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!...

       "อั่กก!"

       โทบันรีบใช้ทักษะเสริมการป้องกันพร้อมกับยกโล่ขึ้นอย่างลนลาน… แต่มันก็ไร้ความหมาย… ต่อหน้าห่าฝนรัศมีดาบโหมกระหน่ำ… โล่ในมือค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเศษเหล็กอย่างรวดเร็ว… โทบันอยากร้องไห้ 

       'กริด… ทำไมนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้'

       จิสึกะ ป็อน และแวนท์เนอร์เคยบอกกับเขาว่า กริดคือคนที่มีพลังแฝงสูงมาก… แต่โทบันก็ไม่เคยคิดว่ากริดจะกลายมาเป็นปีศาจแบบนี้ได้… ถ้าหากปล่อยไว้ต่อไป… ปาร์ตี้4แร้งเกอร์คงได้พ่ายแพ้ยับเยินแน่ 

       'น่าอับอายเป็นที่สุด'

       ความตายไม่เพียงทำให้เสียค่าประสบการณ์ บางทีอาจหมายถึงไอเท็มดรอปด้วย… ในขณะโทบันกำลังสิ้นหวัง อาสึกะกลับออกปากชื่นชมอย่างตื่นเต้น 

       "สุดยอดมาก..."

       ส่วนอีกฟากหนึ่ง บ็อกซ์ก็ถูกแผ่นจานสีทองโหมกระหน่ำใส่ไม่หยุดหย่อน… ทั้งโทบันและนักรบหมีขาวมิอาจปกป้องบ็อกซ์จากการโจมตีทางอากาศได้… นี่ดูไม่เหมือนการต่อสู้ระหว่างแร้งเกอร์อีกแล้ว… แต่เป็นผู้เล่นเลเวลสูงกำลังรังแกผู้เล่นเลเวลต่ำ   

       กริดโหมกระหน่ำอยู่ฝ่ายเดียว… ทว่าสถานการณ์อาจเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ... หากอาสึกะที่เป็นตัวโจมตีหลักกลับมาร่วมสู้อีกครั้ง 

       ในฐานะนักรบคลั่ง เธอจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเมื่อพลังชีวิตเหลือน้อยลง… ตอนนี้หลอดพลังชีวิตของเธอเหลือแค่3ใน4 พลังโจมตีจึงเพิ่มขึ้นมาราว20% และความเร็วโจมตีอีก10%… เธอสามารถรับมือกับกริดได้แน่  

       แต่อาสึกะกลับตัดสินใจไม่ทำเช่นนั้น… เธอโพล่งออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า

       "กริด! บอกฉันมาเถอะ ว่าคลาสลับของนายได้มันมายังไง! ฉันสัญญาว่าจะจ่ายเงินก้อนโตที่ทำให้นายสุขสบายไปทั้งชีวิต!"

       มีเงินเที่ยวเล่นไปชั่วชีวิต… สิ่งต้องทำมีเพียงเล่าว่าตนเองได้คลาสลับมายังไง… เป็นใครก็ยากจะปฏิเสธข้อเสนอนี้ได้… อาสึกะคิดในใจว่ากริดคงยอมตกลงแน่  

       ใช่แล้ว กริดหูผึ่งทันที… ชายหนุ่มหยุดการโจมตีพร้อมกับหันไปถามอาสึกะ "เธอจะจ่ายฉันเท่าไร" 

       "บอกราคามาได้เลย"

       กริดตอบกลับไปอย่างมั่นใจ "1ล้านล้านวอน"

       "อะไรนะ"

       ไม่ใช่1แสนล้าน แต่เป็น1ล้านล้าน… ไม่ใช่เงินจำนวนที่ทายาทมหาเศรษฐีจะครอบครองได้… 1ล้านล้านวอนเทียบได้กับ1ใน3ทรัพย์สินทั้งหมดของบริษัทบิดาเธอ  

       "เธอโง่รึไง!" กริดถามอาสึกะด้วยสีหน้าจริงจึง 

       "ไปโดนอะไรกระแทกหัวมางั้นหรอ"

       ทำไมอาสึกะถึงคิดว่าจะซื้อขายวิธีเปลี่ยนคลาสลับได้ง่ายดายขนาดนั้น

       "โลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าสมองอยู่นะ… เธอคิดรึไงว่าขั้นตอนการเปลี่ยนคลาสลับจะเหมือนเดิมทุกครั้ง… ถ้าหากมันนำไปบอกกับคนอื่นได้ ป่านนี้คงมีคลาสลับกันเกลื่อนซาทิสฟายแล้ว!"

       "..."

       เธอฟังอย่างตั้งใจ… ในขณะกริดกำลังดุด่า อาสึกะก็นึกได้ว่าตนลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปจริงๆ

       "ถึงเธอจะมีเงิน... แต่ก็ยังไร้เดียงสาอยู่มาก… น่าสมเพช" กริดเริ่มโมโหอีกครั้ง 

       "เธอมาโจมตีฉันเพียงเพื่อจะถามหารายละเอียดคลาสลับใช่ไหม… ด้วยเหตุผลเพียงแค่นี้เนี่ยนะ!!"

       กริดอยากรีบเสร็จภารกิจโดยเร็วและกลับไปยังวินสตัน… เจ้าสาวสุดสวยกำลังรอค่ำคืนอันเร่าร้อนของเขาอยู่… หลังจากเสียพรมจรรย์แล้ว กริดก็จะกลับไปใช้ชีวิตช่างตีเหล็กตามเดิม… ทำเงินจากการตีเหล็กเพื่อเพิ่มค่าสถานะไปเรื่อยๆ… และสุดท้ายก็ลงเอ้ยด้วยการนอนกินเงินภาษีวินสตันอย่างสุขสบาย    

       แต่4คนนี้กลับทำให้ทุกอย่างช้าลง… เพียงเพราะเหตุผลส่วนตัวบ้าบอคอแตก 

       "นายคิดจะทำอะไร" 

       กริดไม่เคยใส่ใจเวลาไปยุ่งเรื่องของคนอื่น… แต่ถ้าหากมีใครมายุ่งเรื่องของเขาล่ะก็

       ดวงตาของชายหนุ่มส่องประกายอย่างเลือดเย็น

       "ทุกคนจงตายไปซะ!"

       ทว่า… ความจริงคือกริดประมาทปาร์ตี้4แร้งเกอร์เกินไป… และความสะเพร่าครั้งนี้ก็เกือบทำให้โชคชะตาของเขาต้องดำดิ่งสู่ก้นเหว

• Next
• Previous