จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 364

       จากคำบอกเล่าของสติกส์  หมู่เกาะเบเฮ็นเคยเป็นสถานที่อันสวยสดงดงามจนถึง 200 ปีก่อน  มันเคยเป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่เหล่าตำนานรุ่นก่อนจะส่งผ่านพลังตำนานที่แท้จริงให้กับตำนานรุ่นปัจจุบัน  แต่นั่นคือเรื่องราวของอดีต

       บัดนี้หมู่เกาะเบเฮ็นได้กลายเป็นสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยบททดสอบอันตรายมากมาย  ใครกันที่เป็นคนเปลี่ยนมัน  แม้แต่สติกส์เองก็ไม่รู้  ทว่าสติกส์มั่นใจมากว่าความจริงทั้งหมดจะได้รับคำตอบเมื่อเดินทางไปถึงเกาะหมายเลขสุดท้าย

       "กระผมต้องหาคำตอบให้ได้  เพราะถ้าหากการสืบทอดพลังตำนานไม่เป็นไปตามครรลองแล้วล่ะก็  ตำนานรุ่นปัจจุบันจะไม่อาจสำแดงพลังที่แท้จริงออกมาได้เลย"

       "นายเสียสละตัวเองไปเพื่ออะไร"

       สติกส์ไม่ใช่ตำนาน  เขาไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียเลยสักนิด  การสืบทอดพลังตำนานที่ล้มเหลวไม่ได้ส่งผลใดต่อตัวเขา

       "ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนายต้องยอมละทิ้งเวลาส่วนตัวนานถึง 97 ปีเพื่อปัดเป่าสถานที่แห่งนี้…  แต่ถึงกระนั้นก็ขอขอบคุณจากใจจริง  ความพยายามของนายเป็นประโยชน์ต่อฉันมากทีเดียว"

       สติกส์ยิ้มอย่างอบอุ่นพร้อมกับอธิบาย

       "พลังของตำนานจำเป็นสำหรับการปกป้องกฏระเบียบของโลกใบนี้"

       "กฏระเบียบของโลกใบนี้..."

       แม้มันจะคลุมเคลือมาก  แต่กริดก็สัมผัสได้ถึงเค้าลางจางๆ

       "หมายความว่า… นายทำเพื่อทุกคนบนโลกงั้นหรือ"

       "ใช่แล้ว"

       "เป็นภารกิจที่ควรค่าแก่การยกย่องจังนะ"

       นั่นไม่ใช่คำเสียดสีหรือเย้ยหยัน  ทั้งบุตรของตน  ลอร์ด  ทั้งไอรีน  ข่าน  ปิอาโร่  จู๊ด  แร็บบิท  และเอ็นพีซีที่เหลือทั้งหมด  กริดรู้ดียิ่งกว่าใครว่าโลกซาทิสฟายสำคัญกับเขามากแค่ไหน  แม้ชายหนุ่มจะยังไม่กระจ่างในเหตุผลของสติกส์  แต่สิ่งหนึ่งที่รู้แน่ชัดแล้วคือเรื่องที่สติกส์ยอมเสียสละเวลาอันมีค่าในชีวิตตนเพื่อปกป้องผู้คนทั้งโลก

       "ฉันจะไม่ทำให้การลงแรงของนายต้องสูญเปล่าแน่  เชื่อมือฉันได้เลย"       

       กริดกล่าวอย่างมั่นใจพร้อมกับย่างสามขุมเข้าประตูมิติสู่เกาะหมายเลข 30   

       แต่ทันใดนั้นก็ต้องพบกับความตกตะลึง

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 30  ]
[ เลเวลของท่านลดลงเหลือ 1 ]

       "เอ๋..."

       กริดไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น  เลเวลของเขากลายเป็นหนึ่งได้อย่างไรกัน...  สติปัญญาอันน้อยนิดของกริดไม่อาจไขความลับข้อนี้ได้ด้วยตนเอง

       'เกิดอะไรขึ้นกันแน่'

       สติกส์ถอนหายใจพร้อมกับอธิบายกับกริดมีสีหน้าตื่นตระหนก

       "ร่างกายของท่านมีการเปลี่ยนแปลงใช่ไหม  นั่นคือเหตุผลที่กระผมไม่เคยไปได้ไกลกว่านี้มาก่อน  สถานที่แห่งนี้มีคำสาปรุนแรงจนกระผมไม่อาจสำแดงพลังที่แท้จริงออกมาได้"

       "..."

       บ้าน่า… คำสาปอะไรกันจะทำให้เลเวลลดลงเหลือหนึ่ง  กริดแทบไม่เชื่อหู  แต่สติกส์ก็ยังคงเล่าต่อไป 

       "เกาะแห่งนี้จะนำฝันร้ายสูงสุดของผู้ท้าทายกลับมาแสดงใหม่อีกครั้ง"

       เกาะหมายเลข 30...  เกาะแห่งฝันร้าย

       "ในกรณีของกระผมนั้นต้องเผชิญหน้ากับเรย์เดอร์สที่ต้นไม้โลก  ด้วยคำสาปซึ่งสะกดพลังเอาไว้  ทำให้กระผมไม่อาจขัดขืนต่อต้านเรย์เดอร์สได้เลย  ได้แต่หวังว่าฝันร้ายของท่านจะไม่หนักหนาจนเกินไปนัก"

       "..."

       เครื่องหมายคำถามอันใหญ่ได้แสดงขึ้นเหนือศีรษะของกริดหลังจากที่ได้ฟังคำบอกเล่าจากสติกส์

       'ฝันร้ายของเราไม่ใช่ตอนที่ค้นหาหนังสือหายากแพ็กม่ารึไง'

       ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง  ทั้งเลเวลและสถานการณ์ก็ควรจะถูกจำลองให้เหมือนด้วยสิ  ไม่ใช่กลับมาเลเวลหนึ่งแบบนี้  ในช่วงเลเวลหนึ่ง  เขามีฝันร้ายอะไรเกิดขึ้นด้วยงั้นหรือ       
       "อ้อ..."

       กริดมองไปรอบๆ เกาะพร้อมกับขมวดคิ้ว  ฉากที่กำลังเห็นอยู่ตรงหน้าบนเกาะหมายเลข 30 มีความคลับคล้ายคับคลากับแม็ปของผู้เล่นใหม่ซึ่งอยู่รอบเมืองป้องปราการแพเทรี่ยน

       'เราถูกกระต่ายป่ากับหมีป่าฆ่าเป็นสิบรอบเลยสินะตอนนั้น'

       เป็นวินาทีที่ความทรงจำอันดำมืดในอดีตซึ่งเคยถูกผนึกไว้เพื่อป้องกันตนเอง  ยามนี้มันถูกนำมาฉายใหม่อีกครั้งตรงหน้า

       ***

       "มีปิอาโร่มาเอี่ยวด้วยสินะ"

       การดวลกันระหว่างอันดับหนึ่งของโลกอย่างครอเกลและคลาสเกรดเลเจนดารีอย่างกริด  เมื่อประธานลิมชอลโฮชมวิดีโอบันทึกการประลองตั้งแต่ต้นจนจบก็ได้ข้อสรุป

       "แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า… ครอเกลจะไปขอท้าดวลกับปิอาโร่"

       ครอเกลหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรีและชื่นชอบความท้ายทาย  เขาตัดสินใจขอท้าดวลกับตำนานซึ่งแข็งแกร่งที่สุดในหมู่ตำนานที่ตนรู้จัก  ลิมชอลโฮซดเบียร์จนหมดกระป๋องและอมยิ้มเล็กน้อย

       "ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าปิอาโร่จะไปได้ไกลขนาดนั้น"

       มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างเส้นทางของตำนานบทใหม่ขึ้นมาได้  ตัวตนแห่งตำนานที่แตกต่างจากอดีตตำนานทั้งเก้าคนซึ่งสืบทอดต่อกันมารุ่นสู่รุ่น  เส้นทางของปิอาโร่ได้ผิดแผกไปจากแผนที่เอส-เอ-กรุ๊ปวางไว้ในช่วงแรกมาก  
       'เดิมทีเขาเป็นเพียงตัวละครสำคัญในเนื้อเรื่องบทที่สามของจักรพรรดินีแมรี่  หรือไม่ก็เนื้อเรื่องฝั่งพันธมิตรของชาวมืองซาฮารัน'

       กริดนั้นสุดยอดมาก  เขาสามารถทำให้ตัวละครที่เปี่ยมไปด้วยความอาฆาตแค้นสงบลงและเปลี่ยนให้มาเป็นลูกน้อง  จนถึงขั้นลงเอยบนเส้นทางของตำนานบทใหม่ในที่สุด

       'เอ็นพีซีพิเศษที่แข็งแกร่งกลับยอมซื่อสัตย์และรับใช้โดยไม่เกี่ยง...'

       ซาทิสฟายคือเกมที่มีความอิสระสูงมาก  ลิมชอลโฮไม่รู้ว่ากริดเล็งสิ่งนี้ไว้ตั้งแต่แรกหรือเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

       "อืม..."

       ประธานลิมชอลโฮกระดกเบียร์กระป๋องสามจนหมดและลุกขึ้นจากที่นั่ง  และเมื่อกลับจากการเดินไปหยิบกระป๋องใหม่มาเพิ่ม  ทันใดนั้นเอง

[ มีผู้เล่นได้รับภารกิจรหัส SH100B7 แล้ว ]

       "...!"

       ดวงตาของลิมชอลโฮพลันเป็นกระกายเมื่อได้ยินคำพูดของมอร์เฟียส

       "เป็นใครกัน"

       อันที่จริงเขาไม่น่าถามเช่นนี้ออกมา  เพราะภารกิจรหัส SH100B7 นั้นจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อผู้เล่นคลาสเกรดเลเจนดารีผ่านบททดสอบมาจนถึงหมู่เกาะเบเฮ็นหมายเลข 25 สำเร็จ  และ ณ ตอนนี้  ทั่วทั้งซาทิสฟายยังมีคลาสเกรดเลเจนดารีเพียงสองคนเท่านั้น

       กริดและยูร่า  แต่ทางด้านยูร่านั้นมีเลเวลน้อยเกินไป

[ กริด ]

       "โฮ่… กะแล้วเชียว"

       แต่สีหน้าของลิมชอลโฮก็ไม่ออกอาการตื่นเต้นนัก  เพราะกริดในตอนนี้ยังไม่แข็งแกร่งพอจะผ่านภารกิจหมู่เกาะเบเฮ็นที่ปนเปื้อนได้

       "ถ้ามีไอเท็มที่ดีพอ  การมาถึงเกาะหมายเลข 25 ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร..."

       แต่ความยากจะเริ่มต้นตั้งแต่เกาะหมายเลข 30 เป็นต้นไป  ฝีมือการควบคุมจะมีความจำเป็นมากขึ้น  ไอเท็มทั้งหมดแทบไร้ผล  นั่นคือจุดที่กริดเสียเปรียบอย่างมาก

       "เขาจะสำเร็จภารกิจนี้ได้ในอีกครึ่งปีข้างหน้าถ้าหากยังรักษาความเร็วในการเติบโตระดับนี้ไว้ได้  ตอนนี้โอกาสสำเร็จคงเกือบเป็นศูนย์เลยใช่ไหมมอร์เฟียส"

       แต่คำตอบของมอร์เฟียสทำให้ลิมชอลโฮถึงกับผงะ

[ กริดมีโอกาส 88.19% ที่จะสำเร็จภารกิจรหัส SH100B7   ในกรณีของกริด  ฝันร้ายที่เขาต้องเผชิญนั้นค่อนข้างง่ายเป็นพิเศษ ]

       "..."

       ลิมชอลโฮรีบโทรสั่งไก่ทอดมาเพิ่ม  คราวนี้เขาจะนั่งเฝ้ามองกริดทุกฝีก้าวราวกับเป็นรายการถ่ายทอดสดยังไงยังงั้น

       ***

========================
[ เกาะหมายเลข 30 ]
       สถานที่และเหตุการณ์ที่ท่านเคยเสียชีวิตบ่อยครั้งที่สุดจะถูกนำกลับมาท้าทายใหม่อีกครั้ง
       จงก้าวข้ามอดีตให้ได้!       
___________________________
เงื่อนไขสำเร็จบททดสอบ : เลเวลอัพสามครั้ง
ของรางวัลผ่านบททดสอบครั้งแรก : 500 คะแนนท้าทาย
========================

[ บททดสอบจะเริ่มต้นขึ้นในอีก 30 นาทีข้างหน้า ]

       'สถานที่ซึ่งเราเสียชีวิตมากที่สุด...'

       ด้วยเหตุนี้  เกาะหมายเลข 30 จึงแปรเปลี่ยนเป็นแม็ปของผู้เล่นใหม่รอบเมืองแพเทรี่ยน  และนั่นคือการเตือนความจำว่ากริดเคยเป็นสิ่งมีชีวิตที่ห่วยแตกขนาดไหนในยามหัดเล่นซาทิสฟายครั้งแรก

       โฮ่ง!  โฮ่ง!  โฮ่ง!  โฮ่ง!  โฮ่ง!  

       มีทั้งกระต่ายกระโดดดึ๋งดั๋งในป่า  กวางกำลังกินน้ำอยู่ริมทะเลสาป  และสุนัขที่เล่นกับเด็กอย่างสนุกสนาน  สติกส์คอยๆ กวาดสายตาไปมองผืนป่าอันแสนสงบสุขแห่งนี้พร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย

       "เหตุใดสถานที่แห่งนี้ถึงกลายเป็นบททดสอบของท่านได้..."

       กริดอับอายเกินกว่าจะอธิบายเรื่องราวให้สติกส์ฟังทั้งหมด  คงพิลึกไม่น้อยถ้าหากกริดเล่าว่าพวกกวางและกระต่ายเหล่านี้น่ากลัวพอๆ กับมังกรอย่างเรย์เดอร์สที่สติกส์เคยพบเจอมา  ชายหนุ่มตัดสินใจปิดปากเงียบไว้และเปิดหน้าต่างค่าสถานะ

========================
ชื่อ : กริด
คลาส : มือใหม่
พลังชีวิต : 123
มานา : 15
พลังกำลัง : 6
ความอดทน : 7
ความว่องไว : 4
สติปัญญา : 5
รายการทักษะ : ไม่มี
========================

       "..."

       สถานการณ์ได้จำลองเหมือนกับเรื่องราวสมัยอดีตทุกประการ  แม้กระทั่งคลาสและสมญานามทั้งหมดก็ล้วนหายเกลี้ยง  กริดกำลังสวมใส่อุปกรณ์สำหรับมือใหม่ที่ระบบแจกมาให้  ไอเท็มเกรดเลเจนดารีต่างๆ ที่สะสมมาทั้งชีวิตพลันหายไปในพริบตา

       สติกส์ยังคงตื่นตูมไม่หยุด

       "นี่คือที่ไหนกัน  มันดูธรรมดาเกินไปจนยากจะคาดเดาได้  สุดเขตของป่าแห่งนี้จะต้องมีปีศาจร้ายอยู่แน่นอนเลยใช่ไหม  บททดสอบของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าจะต้อง… อึ๋ย!  ท่านอย่าบอกกระผมนะว่ามีมังกรรออยู่!  นั่นสินะ…  ยิ่งผู้ท้าทายแข็งแกร่งขนาดไหน  เกาะหมายเลข 30 ก็ยิ่งทวีความยากมากขึ้นเท่านั้น"

       "..."

       กริดยังคงนิ่งเงียบ  เขาตัดสินใจเมินเฉยต่อสติกส์โดยสิ้นเชิง  ชายหนุ่มเดินดุ่มเข้าไปหากระต่ายตัวแรกทันที

       'ขอเอาคืนพวกแกหน่อยก็แล้วกัน'

       เมื่อในอดีต  เรื่องราวมันเกิดขึ้นในตอนที่กริดยังไม่คุ้นชินกับความแปลกใหม่ของเกมออนไลน์เสมือนจริง  เขาไม่ฉลาดพอจะสั่งการได้แม้กระทั่งการขยับนิ้วมือหรือนิ้วเท้า  ส่วนแขนและขาก็กวัดแกว่งไปคนละทิศทางอย่างไม่ฟังคำสั่ง

       'กระต่ายขาวฆ่าเราด้วยฟันหน้าคู่นั้น  กระต่ายดำกระโดดถีบเราด้วยขาหลัง  และกระต่ายเทาใช้หัวโขกเราจนตาย!'

       กริดกำลังจะลบความอัปยศในอดีตและเขียนเรื่องราวบทใหม่ขึ้น!

       ป่อย~

       กริดขบกรามแน่นพร้อมกับเหวี่ยงดาบในมืออย่างสุดแรง  ดาบไม้ฟาดฟันเข้าหากระต่ายด้วยความเร็วสุดแสนเชื่องช้า  ช้าขนาดที่ว่ากระต่ายโง่ๆ ยังหลบได้สบายมาก

       "เชี่ย!"
       
       เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้  กริดยังมีค่าพละกำลัง 2,800 แต้มและความว่องไว 1,800 แต้มอยู่เลย  มันคงเป็นการยากที่จะให้คุ้นกับกับพละกำลัง 6 ว่องไว 4 ได้ในทันที  ประหนึ่งเขาคือขุนพลศึกผู้ยิ่งใหญ่ที่กลับชาติมาเกิดเป็นทารกใหม่อีกครั้ง

       กริดที่กำลังอับอายกับความเชื่องช้าของดาบได้ถูกกระต่ายวิ่งไล่กวด  กระต่ายสีเทานั้นเคยใช้หัวโขกกริดเพียงสองสามครั้งจนเสียชีวิตมาแล้วในอดีต  แต่การโจมตีของพวกมันคราวนี้กลับต้องพลาดเป้า

       ช่ำชอง...

       กริดใช้จังหวะเท้าของวิชาดาบแพ็กม่า<ร่ายรำ>เพื่อโยกตัวหลบกระต่ายสีเทาไปทางซ้าย  การกระทำที่เขาแสดงออกมาไม่ใช่สิ่งที่ผู้เล่นเลเวลหนึ่งสามารถทำได้แน่  ไม่เกินจริงแต่อย่างใดหากจะกล่าวว่า  การจะทำเช่นนี้ได้อย่างน้อยก็ต้องมีเลเวล 60 ขึ้นไป  การเคลื่อนไหวเมื่อครู่ของกริดสามารถนำไปเขียนในหนังสือกินเนสบุ๊คได้ว่าเป็นขีดกำจัดสูงสุดที่ตัวละครเลเวลหนึ่งสามารถแสดงออกมา

       "ดีล่ะ!"

       กริดเริ่มคุ้นชินกับร่างใหม่  แต่เขาก็ไม่มีโอกาสให้พักหายใจหายคอ  กระตายสีเทาเริ่มรู้ว่าการโจมตีของมันไร้ผล  จึงเรียกเพื่อนฝูงมาช่วยกันรุมทำร้ายศัตรู

       "ชิ...!"

       ใบหน้าของกริดแสดงอาการหวั่นวิตกเป็นหนแรก  เขาคงถูกฝูงกระตายรุมโจมตีจนถึงแก่ความตายแน่นอนถ้าหากเป็นสมัยอดีต  

       "ตัวฉันน่ะ...!"

       กึก!

       กริดแสดงพลังสุดยอดสมาธิด้วยการใช้ดาบไม้บล็อคฟันหน้าอันยาวแหลมของกระต่ายสีขาวไว้  ส่วนกำปั้นอีกข้างก็ไม่ยอมอยู่เฉย

       ผัวะ!

       กระต่ายสีขาวพลันหลั่งน้ำตาทันทีที่ถูกหมัดซัดเข้าอย่างจัง  ดวงตาของกระตายสีดำเริ่มเกรี้ยวกราด  มันใช้ขาหลังเล็งกระโดดถีบใส่หน้าอกของกริด  ซึ่งเขาก็หลบมันได้อีกครั้งอย่างง่ายดาย

       'ไอ้พวกขยะ'

       กริดแสยะยิ้มพร้อมกับเล็งแทงดาบไม้ในมือ

       ฉึก!       

       ปั๊ก!

       ศีรษะของกระต่ายสีดำถูกโจมตีเข้าอย่างแรงจนล้มลง  ชายหนุ่มรีบใช้เท้าเตะซ้ำอีกเข้าไปครั้งพร้อมกับตะโกนว่า

       "ฉันคือตำนานโว้ยยย!!"

       กระทำของกริดนั้นเกินกว่าขีดจำกัดที่ค่าสถานะอันน้อยนิดจะสำแดงออกมาได้

       ชายหนุ่มปรับตัวเข้ากับพละกำลัง 6 ว่องไว 4 ได้อย่างรวดเร็วจนไล่เชือดกระต่ายที่เหลือด้วยดาบไม้อย่างง่ายดาย

       เขาคือตำนานที่เคยล้มมอนสเตอร์บอสที่แข็งแกร่งทั้งข้ารับใช้แห่งยาธาน  สันตะปาปาเดรวิโก้  จอมอสูรเฮลกาโอ  แวมไพร์เอิร์ลเอลฟิน-สโตน  แถมยังเคยดวลกับชายที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปอย่างปิอาโร่  และอันดับหนึ่งของโลกอย่างครอเกลมาแล้ว

       ผั่ว!  ผลั่ก!  ป๊าบ!

[ ท่านลังหารกระต่ายสีขาว ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์จำนวน 5 หน่วย ]
[ ท่านลังหารกระต่ายสีดำ ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์จำนวน 5 หน่วย ]
...

       ยิ่งสู้กริดก็ยิ่งชำนาญ  เขาเอาชนะฝูงกระต่ายได้ด้วยฝีมือที่ผู้เล่นเลเวลหนึ่งยากจะทำตาม  แต่สติกส์กลับมีสีหน้าไม่สบายใจเลยสักนิด  เขาเอาแต่กวาดสายตามองหน้าพะวงหลังไปรอบเกาะอยู่ตลอด

       โดย ณ เวลาเดียวกันในเรย์ดัน

       "อาบูบู! อาโบ๊วว!"

       ลอร์ดที่กำลังถือ<ดาบไม้ทารก>ซึ่งสร้างโดยพ่อกริดก็กำลังออกล่า<กระต่ายทะเลทราย>อยู่เช่นกัน  แต่กระต่ายทะเลทรายนั้นแข็งแกร่งกว่ากระต่ายธรรมดาถึงสองเท่า  ลอร์ดตัวน้อยคลืบคลานสี่ขาเข้าไปล่ากระต่ายด้วยสายตาที่มุ่งมั่นเอาจริง  ปิอาโร่ซึ่งเคยฝันจะเป็นอริยะดาบ  เมื่อเห็นภาพดังกล่าวเข้า  เขาอดชื่นชมไม่ได้

       'นายน้อยมีพรสวรรค์ในวิชาดาบ!'

       บางที… อัจฉริยะอันดับหนึ่งของโลกอาจไม่ใช่ครอเกลอีกต่อไป

       ปิอาโร่คิดเช่นนั้น

• Next
• Previous