จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 358

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลขหนึ่ง ]

       เกาะแรกมีขนาดเล็กกว่าที่กริดคาดไว้มาก  คงประมาณหนึ่งในสิบของสวนสาธารณะยออิโด*เห็นจะได้  สภาพแวดล้อมโดยรอบก็ไม่มีสิ่งใดพิเศษนอกจากเศษหินน้อยใหญ่และผืนทรายสีขาวบริสุทธิ์  

( *สวนสาธารณะยออิโดตั้งอยู่ในกรุงโซล  เกาหลีใต้ )

       "ไม่มีอะไรเลยหรือ"

       ในขณะที่มองไปรอบๆ อย่างสับสน  ข้อความระบบก็แสดงขึ้น

[ บดทดสอบถูกสร้างขึ้น ]

========================
[ เกาะหมายเลขหนึ่ง ]
       เอาชีวิตให้รอดภายในระยะเวลา 20 นาที
___________________________
ของรางวัลบททดสอบ : คะแนนท้าทายหนึ่งแต้ม
========================

[ บททดสอบจะเริ่มต้นขึ้นในอีก 30 นาทีข้างหน้า ]

       "เอาชีวิตให้รอดก็พอสินะ"

       สถานที่แห่งนี้คือหมู่เกาะเบเฮ็นซึ่งขึ้นชื่อในด้านความโหดหิน  แร้งเกอร์ระดับสูงส่วนมากจบชีวิตลงตั้งแต่เกาะหมายเลขหนึ่ง  จะเกิดภัยพิบัติร้ายแรงขนาดไหนจนถึงกับต้อง<เอาชีวิตให้รอด>กันนะ  คนส่วนมากจะแสดงสีหน้าวิตกกังวลทันทีเมื่ออ่านรายละเอียดจบ  แต่กริดกลับไม่เป็นเช่นนั้น

       เขาเพิ่งจะล้มฟ้าเหนือฟ้ามาได้หมาดๆ  หากต้องสั่นกลัวกับเรื่องแค่นี้คงถูกครอเกลหัวเราะเยาะเอาแน่  กริดมุ่งความสนใจไปที่ของรางวัลบททดสอบมากกว่า
       
       'คะแนนท้าทายคืออะไรกันนะ  หรือจะหมายถึงแต้มที่ใช้ซื้อของเฉพาะบางพื้นที่'

       เฉกเช่นแต้มชื่อเสียงที่จะใช้ได้เฉพาะร้านค้าชื่อเสียงเท่านั้น

       'อยากรู้แล้วสิว่าจะมีอะไรขายบ้าง...'

       กริดเฝ้ารอบททดสอบด้วยสีหน้าคาดหวัง  เขาใช้รองเท้าบราฮัมบินขึ้นไปสำรวจเกาะทั้งหมดจากด้านบนเพื่อประเมินสถานการณ์

       'วงเวทย์พวกนั้นมัน...'

       บริเวณขอบทั้งสี่ทิศของเกาะจะมีวงเวทย์แปลกประหลาดสลักอยู่บนพื้น  หากเป็นคนที่หัวไวหน่อยก็คงจะเข้าใจได้ไม่ยาก  แต่กริดซึ่งมีสติปัญญาระดับผู้เล่นทั่วไป  เขาจึงใช้เวลาสักพักกว่าจะร้องอ๋อ

       'หรือจะเป็นจุดที่มอนสเตอร์โผล่ออกมา...'

       ในเมื่อรายละเอียดระบุชัดว่าต้องเอาตัวรอดให้ได้ 20 นาที  ย่อมหมายความว่าตลอด 20 นาทีนั้นจะต้องเกิดภัยคุกคามกับชีวิตเขา  กริดเดาว่าคงมีมอนสเตอร์โผล่ขึ้นมาจากวงเวทย์ทั้งสี่จุดที่อยู่รอบเกาะแน่       

       แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจ 100% เต็ม  กริดได้เผื่อใจไว้สำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดผันซึ่งอาจเกิดขึ้นในภายหลัง

       "เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม"

       ในขณะที่เหลือเวลาอีกไม่มากก่อนบททดสอบจะเริ่มขึ้น

       เพื่อที่จะทำให้ตนเองปลอดภัยมากที่สุดและสูญเสียมานาน้อยที่สุด  กริดบินขึ้นไปอยู่บนหินก้อนใหญ่และทำการเรียกหัตถ์เทวะทั้งสี่ออกมา  หลังจากนั้นก็มอบอาวุธที่ดีที่สุดให้พวกมันพร้อมกับออกคำสั่งให้แต่ละข้างแยกย้ายไปประจำการที่หน้าวงเวทย์

       "เริ่มโจมตีทันทีที่ศัตรูปรากฏตัว"

       หัตถ์เทวะทุกข้างทำการเหวี่ยงอาวุธในมือหนึ่งครั้งเพื่อเป็นสัญญาณตอบสนองว่ารับรู้

       และเมื่อถึงเวลา

[ บททดสอบบนเกาะหมายเลขหนึ่งเริ่มต้นขึ้นแล้ว ]       

       ซู่วว!

       ซู่วววว! ซู่ว!

       กริดแสยะออกมาทันทีที่เห็นว่าสิ่งที่ตนเองคาดเดานั้นถูกต้อง  ใช่แล้ว  ฝูงมอนสเตอร์เริ่มปรากฏขึ้นจากวงเวทย์ทั้งสี่ทิศ

       กี๊!

       เคี๊ยกก!

       มอนสเตอร์ที่โผล่ออกมาจากวงเวทย์คือ<เซลโลบัส>ที่มีหน้าต่าน่าเกลียดน่ากลัว

       'ไม่ได้พบพวกแกมานานแล้วสินะ...'

       เซลโลบัสคือมอนสเตอร์ชนิดแมงมุมที่มีพลังป้องกันต่ำ  แต่แลกมาด้วยความเร็วโจมตีและพลังโจมตีที่รุนแรง  พวกมันรวดเร็วมากจนมนุษย์ทั่วไปรับมือได้ยาก  มอนสเตอร์ชนิดนี้เป็นฝันร้ายของผู้คนทั่วทั้งทวีปตะวันตกมาช้านาน

       'เลเวล 200 เองหรือ'

       แม้กริดในปัจจุบันจะสามารถสังหารเซลโลบัสได้ด้วยการฟันครั้งเดียวก็จริง  แต่หัตถ์เทวะนั้นไม่ใช่  พวกมันคัดลอกค่าสถานะของกริดไปเพียง 30% เท่านั้น  แถมยังมีทักษะความชำนาญดาบเพียงขั้นต้นเลเวลเจ็ด  ทำให้ถึงแม้จะถือสุดยอดอาวุธในมือ  แต่ก็ไม่สามารถฆ่าเซลโลบัสได้ในทันที  จำเป็นต้องฟันประมาณสามถึงสี่ครั้ง

       'ช้าจังแฮะ'

       เซลโลบัสตัวใหม่ๆ โผล่ขึ้นจากวงเวทย์ได้ก่อนที่ตัวเก่าจะตายไป  ทำให้มอนสเตอร์กำลังล้นทะลักจนหัตถ์เทวะรับมือไม่อยู่  และมีบางส่วนเริ่มพ่นกรดใส่กริดที่ยืนอยู่บนหิน

       "ชิ!"

       สมกับเป็นมอนสเตอร์สายโจมตี  เมื่อรวมกันมากๆ เข้าก็เริ่มทำให้กริดรู้สึกระคายเคือง

       'คงต้องยอมหารค่าประสบการณ์อย่างช่วยไม่ได้'

       กริดใช้วิชาดาบแพ็กม่า<มายาร่ายรำ>เพื่อสังหารเซลโลบัสโดยรอบจนหมด  หลังจากนั้นก็งัดแผนใหม่ออกมาใช้

       "โนเอะ! แรนดี้!"

       "เวลาของว่าง!  เมี๊ยว!"

       "แรนดี้เป็นกริด...  ตกลง"

       โนเอะและแรนดี้ในร่างกริดโผล่ขึ้น  กริดออกคำสั่งกับทั้งคู่

       "พวกเธอไปช่วยหัตถ์เทวะที่อยู่ทางทิศเหนือและทิศตะวันออก  ส่วนฉันจะไปสนับสนุนหัถต์เทวะทางทิศใต้และตะวันตก"

       "เมี๊ยว!"

       โนเอะตอบรับด้วยสายตาตื่นเต้น  ปีกอสูรคู่เล็กบนแผ่นหลังกระพือพึบพับและรีบมุ่งไปทางทิศตะวันออกทันที  ในทางกลับกัน  แรนดี้นั้นไม่รู้ว่าทิศเหนืออยู่ทางไหน  แต่เพียงไม่นานเธอก็รีบเดินไปยังทิศทางที่กริดชี้นิ้ว  ด้วยพลังแห่งสัตว์เลี้ยงทั้งหมดผสานกัน  วงเวทย์ในทิศเหนือและทิศตะวันออกจึงหมดปัญหาไป  

       ทางฝั่งกริดเองก็ไม่หย่อนยาน  เขารีบมุ่งหน้าไปยังจุดกึ่งกางระหว่างทิศใต้และทิศตะวันตก  หลังจากนั้นก็กางแขนทั้งสองข้างออกพร้อมกับเล็งยิงศรเวทย์สนับสนุนหัถต์เทวะทั้งสอง  

       เกิดเป็นการโหมกระหน่ำของข้อความระบบขึ้นตรงหน้าทันที

[ ท่านสังหาร<เซลโลบัส> ]
[ ค่าประสบการณ์ 612,000 หน่วยจะถูกแบ่งอย่างเท่าเทียมในปาร์ตี้ ]
[ สัตว์เลี้ยงของท่าน <โนเอะ> ได้รับค่าประสบการณ์ 204,000 หน่วย ]
[ สัตว์เลี้ยงของท่าน <แรนดี้> ได้รับค่าประสบการณ์ 204,000 หน่วย ]

[ ท่านสังหาร<เซลโลบัส> ]
[ ค่าประสบการณ์ 612,000 หน่วยจะถูกแบ่งอย่างเท่าเทียมในปาร์ตี้ ]
[ สัตว์เลี้ยงของท่าน <โนเอะ>... ]
[ สัตว์เลี้ยง... ]
...

       "ยอดเลยแฮะ... ค่าประสบการณ์ไม่ธรรมดาทีเดียว"
       
       กริดสามารถสังหารเซลโลบัสได้สี่ตัวในหนึ่งวินาที  ปริมาณค่าประสบการณ์ซึ่งกำลังพุ่งกระฉูดในขณะนี้  จัดว่าสูงกว่าแม็ปล่ามอนสเตอร์อันดับหนึ่งในปัจจุบันอย่างเมืองแวมไพร์ถึงสิบเท่า!  เกินกว่าที่เขาคาดหวังไว้มากทีเดียว
        
       แถมยังไม่จบแค่นั้น

[ ทักษะ<ความชำนาญดาบ>ของ<หัตถ์เทวะ>เพิ่มขึ้นจากขั้นต้นเลเวลเจ็ด  กลายเป็นขั้นต้นเลเวลแปด ]

...

[ ทักษะ<ความชำนาญดาบ>ของ<หัตถ์เทวะ>เพิ่มขึ้นจากขั้นต้นเลเวลแปด  กลายเป็นขั้นต้นเลเวลเก้า ]

       ความชำนาญดาบของหัตถ์เทวะพุ่งสูงขึ้นในพริบตาจากการแกว่งดาบอย่างไม่หยุดพักหายใจ  กริดกำลังสั่นระริกอย่างตื่นเต้นกับภาพที่ตรงหน้า  ยิ่งความชำนาญดาบของหัตถ์เทวะเพิ่มขึ้น  ความเร็วในการฆ่าเซลโลบัสก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย  นั่นส่งผลให้ทั้งตัวกริดและสัตว์เลี้ยงได้รับค่าประสบการณ์สูงขึ้นเป็นเท่าตัว  ตอนนี้สปีดในการเก็บเลเวลของเขาเร็วกว่าเมื่อครั้งออกล่าในเมืองแวมไพร์ราว 20 เท่าเห็นจะได้

[ ท่านสังหาร<เซลโลบัส> ]
[ ท่านสังหาร<เซลโลบัส> ]
[ ท่านสังหาร... ]
...

[ เลเวลของ <โนเอะ> เพิ่มขึ้น! ]
[ เลเวลของ <แรนดี้> เพิ่มขึ้น! ]
[ เลเวลของ <แรนดี้> เพิ่มขึ้น! ]

       "นี่มันสวรรค์ชัดๆ!"

       กริดดีใจจนระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่  เกาะหมายเลขหนึ่งที่เป็นอุปสรรคสุดหินของนักเดินทางมากมายจากทั่วโลก...

       ดินแดนแห่งความสิ้นหวังที่เลื่องลือกัน  บัดนี้กลายเป็นสถานที่เก็บเลเวลของกริดอย่างสบายใจเฉิบ

       ***

[ ท่านผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลขหนึ่ง ]
[ ท่านได้รับคะแนนท้าทายจำนวนหนึ่งแต้ม ]

========================
[ คะแนนท้าทาย ]
       สามารถใช้ซื้อสินค้าภายในร้านค้าท้าทายซึ่งจะอยู่ที่ใดสักแห่งภายในหมู่เกาะเบเฮ็น       
========================

       "หมดเวลาสนุกแล้วสิ..."

       หลังจากการสังหารมอนสเตอร์อย่างไม่หยุดพักตลอด 20 นาทีเต็ม  กริดได้รับค่าประสบการณ์มากถึง 15%

       "คงจะดีไม่น้อยถ้าภารกิจนี้กำหนดเวลาไว้สัก 20 วันแทนที่จะเป็น 20 นาที  ไม่สิ… สัก 20 ชั่วโมงก็ยังดี"

       ภายในใจของกริดได้ยึดติดกับเกาะหมายเลขหนึ่งไปเสียแล้ว  เขาอยากจะเข้าออกเกาะแห่งนี้รัวๆ เพื่อวนเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ ให้เท่ากับครอเกล  แต่เมื่อลองพิจารณาดูให้ดี  ความคิดนี้ยังเด็กน้อยและโลกแคบเกินไปสักหน่อย  ยังมีเกาะอีกมากรอให้เขาไปท้าทาย  ระหว่างนั้นจะไม่มีจุดเก็บเลเวลดีที่กว่านี้เชียวหรือ

       'และเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด  เราต้องหาทางออกจากเกาะนี้ให้ได้ก่อนที่จะกลับเข้ามาใหม่  ซึ่งเรายังไม่รู้วิธีออกไป'

       กริดที่ยังไม่มั่นใจกับระบบโครงสร้างของหมู่เกาะเบเฮ็นดี  เขาจึงเลือกเดินต่อไปอย่างระมัดระวัง  สะพานไปยังเกาะหมายเลขสองปรากฏขึ้นเพื่อให้เดินข้าม  ปลายทางของมันคือบททดสอบถัดไปที่กำลังรอเขาอยู่

       ***

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลขสอง ]

       เกาะหมายเลขสองนั้นแตกต่างกับเกาะแรกมาก  ขนาดของมันใหญ่กว่าราวสิบเท่าเห็นจะได้  บรรยากาศก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ  ทั้งเสียงน้ำตกไหลซาท่ามกลางผืนป่าเขียวชอุ่ม  ทั้งภูเขาลูกยักษ์ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามกันที่ปลายเกาะทั้งสองฝั่ง  รวมไปถึงถ้ำและทะเลสาปน้อยใหญ่อีกมากมาย

       "หือ… กล่องสมบัติ"

       กริดกวาดสายตามองไปรอบๆ จนพบเข้ากับบางสิ่ง  มันคือกำแพงหินที่ตั้งเด่นตระหง่านอยู่ไม่ไกลจากจุดเริ่มต้นมากนัก  บนกำแพงมีกล่องสีทองวางเรียงรายอยู่ทั้งหมดสิบกล่องด้วยแสงสว่างเจิดจ้า

       "หมายถึงอะไรกันนะ… หรือจะเป็นกับดัก"

       กริดพยายามระมัดระวังตัวเองให้มากที่สุด  ช่างแตกต่างจากสมัยอดีตอย่างสิ้นเชิง

       เพียงไม่นานก็มีข้อความระบบแสดงขึ้น

[ บดทดสอบถูกสร้างขึ้น ]

========================
[ เกาะหมายเลขสอง ]
- จงเปิดหีบสมบัติ!
- มีกุญแจซ่อนอยู่ทั่วทั้งเกาะเป็นจำนวนสิบดอก!
- จงหากุญแจให้ได้มากที่สุด  หีบสมบัติแต่ละกล่องจะใช้กุญแจที่แตกต่างกันออกไป
กำหนดเวลา : 3 วัน
___________________________
ของรางวัลเบื้องต้น : ท่านจะได้รับหนึ่งแต้มท้าทายต่อหนึ่งหีบสมบัติที่เปิดได้
* หากท่านไม่สามารถเปิดหีบสมบัติได้ตั้งแต่สองกล่องขึ้นไป  ท่านจะถูกขับไล่ออกจากหมู่เกาะเบเฮ็น
========================

[ ภารกิจจะเริ่มต้นในอีก 30 นาทีข้างหน้า ]

       "อ้อ… บททดสอบการค้นหาสินะ"

       ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยหากต้องออกค้นหากุญแจทั้งสิบดอกให้พบด้วยระยะเวลาเพียงแค่สามวัน

       'ฟังดูยากฉิบ...'

       เกาะหมายเลขสองนั้นทั้งมีขนาดใหญ่และภูมิประเทศซับซ้อน  แถมยังเต็มไปด้วยพุ่มไม้  ทะเลสาป  น้ำตก  ถ้ำ  และหน้าผา  นี่เขาต้องค้นหากุญแจดอกเล็กๆ ภายใต้สภาพแวดล้อมอันโหดร้ายเช่นนี้หรือ  ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในทะเลทรายเรย์ดันเลยสักนิด

       แต่กริดก็ไม่ได้แสดงสีหน้ากังวลหรือสิ้นหวังออกมา  เขาเพียงอมยิ้มอย่างมีความสุขเป็นพิเศษเท่านั้นเอง

       ***

       "เกาะหมายเลขสองนั้นส่งผู้ท้าทายกลับออกไปไม่น้อยเหมือนกัน"

       สติกส์ที่เฝ้ามองชายผมดำผ่านลูกแก้วเวทย์ยังคงมีสีหน้าปราศจากความคาดหวังเช่นเดิม

       แม้ชายผมดำคนนี้จะผ่านเกาะแรกมาด้วยพลังต่อสู้ที่แปลกประหลาด  แต่เกาะหมายเลขสองนั้นต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง  สถานที่แห่งนี้ไม่สามารถนำพลังการต่อสู้มาอำนวยความสะดวกได้เลย

       "ในการจะผ่านบททดสอบ  ผู้ท้าทายจะต้องมีสติปัญญาเฉียบแหลมและสายตาที่ช่างสังเกตุ  หากพลาดข้อมูลแม้เพียงนิดเดียวก็ทำให้ล้มเหลวทันที  แต่ดูเหมือนว่า..."

       ชายผมดำเอาแต่นั่งพักผ่อนตรงจุดเริ่มต้นจนเวลา 30 นาทีหมดลงโดยที่ไม่ได้เบาะแสอะไรเลย  ดูเหมือนคงคิดยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว

       "คงจบแล้วล่ะ..."

       ในขณะที่กำลังตัดพ้อ  จู่ๆ สติกส์ก็ต้องดวงตาลุกวาวอย่างตกตะลึงพร้อมกับส่งเสียงสถบออกมาเป็นพักๆ

       "เชี่ย...!  เดี๋ยวก่อน!  เฮ้ยนั่นมัน… อย่าบอกนะว่าเขาคือจอมโจรในตำนาน!"

       สติกส์คิดเป็นอื่นไม่ได้แล้วจริงๆ  หีบสมบัติระดับสูงที่ต้องใช้กุญแจเฉพาะเปิด  กลับถูกชายผมดำคนนี้ไขออกทุกกล่องด้วยกุญแจแปลกประหลาดเพียงดอกเดียว  ดูเหมือนระหว่างขั้นตอนการเปิดจะต้องใช้ความชำนาญนิ้วมือมากทีเดียว  สติกส์อดชื่นชมในจุดนี้ไม่ได้

       "เกาะหมายเลขสองถูกเคลียร์ด้วยเวลาเพียงสิบวินาทีเท่านั้น...!"

       นับเป็นสถิติที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน  และคงไม่มีใครทำลายได้อีกแล้ว  นี่คือวินาทีซึ่งสติกส์ที่ถูกกล่าวขานให้เป็นจอมปราชญ์เพราะมีสติปัญญาล้ำเลิศ  ต้องนิ่งเงียบกลายเป็นไอ้งั่งใบกินอยู่นาน  โดยวันนี้ทั้งวัน  กริดสามารถเดินทางไปจนถึงเกาะหมายเลขเก้าได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

       นั่นหมายความว่า  สติกส์ต้องเกิดอาการใบ้กินไปทั้งหมดเก้าครั้ง

• Next
• Previous