จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 372

       "แกหลอกฉัน!"

       แรนดี้ในร่างกริดถูกทีราเม็ทซัดจนถึงแก่ความตาย  ทีราเม็ทโยนซากศพที่กลายร่างเป็นเยลลี่ออกไปอย่างฉุนเฉียว

[ พลังชีวิตของร่างโคลน <แรนดี้> กลายเป็นศูนย์ ]
[ แรนดี้ถูกบังคับให้กลับมาอยู่ในช่องกระเป๋าสัตว์เลี้ยง  ท่านสามารถเรียกแรนดี้ได้อีกครั้งใน 24 ชั่วโมงข้างหน้า ]

       "แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!"

       ตู้ม!

       ทีราเม็ทถีบตัวกระโจนขึ้นไปในอากาศอย่างแรงจนพื้นดินที่เคยยืนเกิดการยุบตัว  ความเร็วของมันสามารถไล่ตามกลุ่มของกริดที่หนีไปได้ไม่ยาก  ในเวลานี้  มีเพียงกริดเท่านั้นที่สามารถรับมือไหว  เพราะยูร่ายังมีเลเวลน้อยมากและสติกส์ก็มีสายตาที่ไม่ค่อยดีนัก

       เคร้ง!

       กริดใช้ดาบผสานยารุกต์ความผิดพลาดรับการโจมตีจากทีราเม็ทพร้อมกับเซถอยหลังไปสองก้าว  แม้แต่กริดที่มีค่าพละกำลังเหนือผู้เล่นทั่วไปก็ยังไม่อาจดวลพละกำลังกับทีราเม็ทไหว

       ผัวะ!

       ทีราเม็ทโยกร่างกายส่วนบนเล็กน้อยพร้อมกับชกกำปั้นใส่ขมับกริดอย่างแรง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 9,975 หน่วย ]

       "อั่ก...!"

       ผั่วะ!  ผลั่ก!

       กริดส่งเสียงครางเป็นระยะเมื่อถูกทีราเม็ทซ้อมจนหลังชนฝา  การโจมตีธรรมดาจากทีราเม็ทนั้นเปี่ยมไปด้วยความรุนแรงมหาศาล  เนื่องจากกำปั้นของมันแฝงไว้ทั้งพลังเวทย์และกายภาพอันหนักหน่วง  แถมทิศทางก็ยากจะคาดเดา

       'ชักไม่ดีแล้ว'

       กริดกำลังตึงเครียดสุดขีด  ถ้าเป็นตัวเขาในสมัยอดีตคงสติแตกละถอดใจไปนานแล้ว  แต่นี่คือโอกาสอันล้ำค่าที่จะได้ต่อกรกับคู่ต่อสู้แข็งแกร่ง

       'ครอเกล  ถ้าเป็นนายคงเอาชนะเจ้านี่ได้สินะ'

       กริดต้องการพิสูจน์ว่าตนห่างจากครอเกลแค่เพียงไม่กี่ก้าว  ไฟในการฮึดสู้ปรากฏขึ้นในแววตา  ชายหนุ่มพุ่งเข้าประชิดทีราเม็ทแม้จะมีบาดแผลเต็มตัว  จิตใจของเขาไม่ยังไม่คิดยอมแพ้

       "ไอ้มนุษย์บัดซบ!"
       
       ทีราเม็ทโพล่งขึ้นเมื่อถูกดาบใหญ่กริดเฉือนเข้าเป็นแผลลึก  ไม่ใช่เพราะมันหลบไม่พ้น  แต่มันไม่คิดหลบตั้งแต่แรกแล้ว  ทีราเม็ทยอมแลกความเจ็บปวดเพื่อใช้ฝ่ามือคว้าใบหน้าของกริดไว้และแยกเขี้ยวเตรียมดูดเลือด 

       "ศรเวทย์"

       บึ้ม!

       ลำแสงสีขาวถูกยิงเข้าใส่หว่างคิ้วทีราเม็ทและระเบิดออก  เป็นเวลาเดียวกับที่หัตถ์เทวะทั้งสี่พุ่งเข้ามาจับแขนขาทีราเม็ทซึ่งเสียการทรงตัวไปเล็กน้อย  หยดเลือดของมันไหลซิบลงไปถึงลำคอ  ทีราเม็ทพลันฉงนกับเหตุการณ์ตรงหน้าทันที

       'ทำไมเจ้านี่ถึงยังมีจิตใจต่อสู้อยู่อีก!'

       ทักษะโจมตีอันรุนแรงทั้งหมดจากกริดถูกใช้ไปกับชีวิตแรกของตนแล้ว  มันคือฝ่ายที่กำลังถือครองความได้เปรียบมหาศาล  แต่ทำไมกริดถึงไม่แสดงสีหน้าหดหู่หรือสิ้นหวังออกมาเลยแม้แต่น้อย  ทีราเม็ทไม่อาจเข้าใจสภาพจิตใจของมนุษย์คนนี้ได้เลย

       'แต่ไหนแต่ไรแล้ว  มนุษย์มักจมอยู่กับความสิ้นหวังทันทีที่รู้ว่าเราเป็นอมตะ'

       ทีราเม็ทไม่ชอบใจเลยสักนิด  ดวงตาของมันส่องแสงสีแดงก่ำออกมาพร้อมกับร่ายเวทย์เพื่อหวังสะกดให้กริดเป็นฝ่ายตั้งรับ  

       ในตอนนี้เองที่ยูร่ากำลังรีบทำความเข้าใจกับไอเท็มใหม่ที่เพิ่งจะได้รับมา

=============================
[ ปืนวิศวกรรมเวทย์มนต์อเล็กซ์ ]
เกรด : ยูนีค
ความคงทน : 215/215       
* โหมดปืนสั้น
พลังโจมตี : 419
อัตราชำระล้างมานา : +30%

* โหมดไรเฟิล
พลังโจมตี : 914
อัตราชำระล้างมานา : -20%
ความเร็วในการยิง : -50%

* โหมดดาบ
พลังโจมตี : 705
ความเร็วโจมตี : +10%
การโจมตีชนิดแทงจะสร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 30%

* การเปลี่ยนโหมดจะทำได้ทุกๆ ห้าวินาที
________________________________
       อาวุธเวทย์มนต์ที่ถูกสร้างขึ้นจากช่างฝีมือเผ่าคนแคระนามว่า<มิเลเพียว>  ผู้ซึ่งเคยสอนสั่งแพ็กม่าก่อนที่เขาจะกลายเป็นตำนาน
       อัดแน่นไปด้วยเทคโนโลยีของเผ่าคนแคระ
________________________________
เงื่อนไขการสวมใส่ : นักล่าอสูร
=============================

       'ยอดเยี่ยมมาก'

       ปืนเวทย์มนต์ที่ยูร่าเคยใช้มาทั้งหมดจะรองรับแค่โหมดปืนสั้นเท่านั้น  แถมพลังโจมตีก็ยังต่ำมาก  อีกทั้งขั้นตอนชำระล้างมานาเพื่อสร้างกระสุนก็ยังทำได้ช้า

       สติกส์พลันอมยิ้มในยามที่ยูร่ากำลังตรวจสอบปืนของอเล็กซ์อย่างละเอียด

       "ฉันเฝ้าดูมาสักพักแล้ว  ถ้าเป็นเธอล่ะก็  จะต้องดึงพลังที่แท้จริงของปืนกระบอกนี้ออกมาได้แน่"

       ยูร่าเกิดคำถาม

       "ทำไมคุณถึงมอบปืนกระบอกนี้ให้ฉันโดยไม่มีเงื่อนไข  พวกเราเพิ่งเคยพบหน้ากันเองไม่ใช่หรือ"

       "เพราะเธอคือเพื่อนของกริดยังไงล่ะ"

       แรกเริ่มเดิมทีนั้น  คลาสนักล่าอสูรมีภารกิจที่จะต้องเดินทางไปยังเกาะหมายเลข 25 และพบสติกส์เพื่อรับปืนวิศวกรรมเวทย์มนต์ของอเล็กซ์  แต่ดูเหมือนยูร่าจะข้ามขั้นตอนเกือบทั้งหมดและได้รับรางวัลล้ำค่าโดยไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย  

       ด้วยสาเหตุเดียวก็คือ... เพียงเพราะเธอเป็นเพื่อนของกริด

       'ติดหนี้นายอีกแล้ว...'

       เคร้ง!

       เคร้ง!

       ชายหนุ่มกำลังแลกหมัดอย่างเดือดพล่านกับทีราเม็ท  ยูร่าจ้องมองกริดด้วยดวงตาที่แฝงความนัยและอารมณ์ไว้หลากหลาย

       'เขาคือชายที่เหมือนกับตาข่ายดักปลา'

       เธอไม่สามารถหนีไปจากเขาได้เลย  ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไร  สุดท้ายก็ถูกโชคชะตากลั่นแกล้งให้ต้องกลับมาหากริดทุกที  ยูร่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนต้องพึงพาใครสักคนมากมายขนาดนี้  หญิงสาวเล็งปากกระบอกปืนไปยังศีรษะของทีราเม็ทและแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น
       
       ชิ้ง~แกร๊ก!

[ ปืนวิศวกรรมเวทย์มนต์อเล็กซ์เปลี่ยนเป็นโหมดไรเฟิล ]

       ลำกล้องสีฟ้าของปืนสั้นยืดยาวออก  มานาของยูร่าถูกบรรจุอัดแน่นเข้าไปด้านในอย่างฉับพลัน

       "ปัดเป่า"

       เปรี้ยง!

       "...!"

       ดวงตาของสติกส์เปล่งประกายทันทีเมื่อเขาได้เห็นฝีมือยูร่าเต็มสองตา  ความไวในการบรรจุกระสุนของเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าอเล็กซ์ในวัยเยาว์เลยสักนิด  และดูเหมือนจะยังไม่ใช่ความเร็วสูงสุดอีกด้วย  สติกส์คงไม่แปลกใจเลยหากยูร่าสามารถก้าวข้ามอเล็กซ์ไปได้

       โผละ!

       "อ๊ากกก!"

       ใบหน้าครึ่งหนึ่งของทีราเม็ทระเบิดออกในขณะที่มันกำลังรับมือกับกริดและหัตถ์เทวะ  โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ  รอยเลือดไหลเป็นทางเปรอะเปื้อนชุดที่มันสวม  กระโหลกถูกเผยออกมาครึ่งหนึ่งอย่างสยดสยอง  การยิงของยูร่าทั้งแม่นยำและทรงพลัง

       ทีราเม็ทบาดเจ็บจนโกรธจัด  ดวงตาอันแดงก่ำหันไปจดจ้องยูร่าอย่างอาฆาต  และกริดก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือ

       "ร่ายรำสังหาร"

       ฉึก!

       ดาบใหญ่กริดแทงเข้าไปยังใบหน้าเพียงครึ่งเดียวของทีราเม็ท  มันเจ็บปวดจนไม่อาจส่งเสียงร้องออกมาสักแอะ

       ฉึก ฉึก ฉึก!

       ดาบใหญ่กริดยังคงกระหน่ำแทงศีรษะทีราเม็ทไม่หยุด  โชคร้ายที่พลาดไปถึงสองจากหกดาบ  แต่ที่ดาบแทงโดนก็มากพอจะสร้างความเสียหายใหญ่หลวงแล้ว  ทั้งสี่ดาบล้วนเป็นคริติคอลทั้งหมด  และสามในสี่ติดผลของถุงมือแสงศักดิ์สิทธิ์...  โจมตีห้าเท่า

       กริดกำลังฮึกเหิม

       "ร่ายรำ!"

[ ร่ายรำเพิ่มระดับเป็นเลเวลหก ]
[ ความรุนแรงของร่ายรำเพิ่มขึ้น ]

       ฟุ่บ!

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       เคร้ง!

       ทีราเม็ทเองก็ไม่ปล่อยให้โดนอยู่ฝ่ายเดียว  แม้จะอยู่ในสภาพบาดเจ็บหนัก  แต่การโจมตีจากร่ายรำส่วนใหญ่ก็ถูกบล็อคไว้ได้ด้วยท่อนแขน  ทว่าศัตรูในตอนนี้ไม่ได้มีเพียงกริดผู้เดียว  เมื่อยูร่าสบช่องจึงทำการลงมืออีกครั้ง

       "ดาบอาฆาต"

       ชิ้ง~!

       เธอยิงกระสุนปัดเป่าเพื่อเปิดทางและพุ่งเข้ามาประชิดตัวพร้อมกับใช้ดาบออร่าฟาดฟันใส่ทีราเม็ท  รัศมีดาบสีขาวสว่างวาบเป็นเส้นตรงกลางอากาศ  ทีราเม็ทต้องบาดเจ็บหนักอีกครั้ง

       กริดพลันตกตะลึง

       'รุนแรงมาก'

       นักล่าอสูร  ทักษะติดตัวส่วนใหญ่จะทำให้โจมตีใส่สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์อสูรรุนแรงขึ้น  แม้ว่าทั้งเลเวล  ค่าสถานะ  และไอเท็มของยูร่าจะตามกริดอยู่มาก  แต่ความเสียหายที่เธอสร้างขึ้นกลับสูงกว่ากริดถึง 1.5 เท่า

       "อั่ก!"

       ทีราเม็ทออกอาการวิตกอย่างหนัก  อันที่จริงมันก็รู้สึกอับอายไม่น้อยที่หนึ่งในเก้าผู้สืบสายเลือดโดยตรงของชิโซ-เบริอาเช่อย่างตนกำลังตกที่นักลำบากเพราะมนุษย์เพียงสองคน  เหตุการณ์ในวันนี้เลวร้ายกว่าเมื่อครั้ง 150 ปีก่อนที่มันได้เผชิญกับอเล็กซ์เสียอีก

       'คงต้องถอยก่อน...'

       ซู่ววว!

       ทีราเม็ทละทิ้งศักดิ์ศรีพร้อมกับกลายร่างเป็นควัน  เจตนาของมันคือการล่าถอย  แต่กริดและยูร่าย่อมไม่ยอมให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น

       "วิชาดาบแพ็กม่า...  คลื่น!"

[ ทักษะคลื่นเพิ่มระดับเป็นเลเวลห้า ]
[ ความรุนแรงของคลื่นเพิ่มขึ้น ]

       ซ่าาา!

       คลื่นดาบกระจายออกไปทุกทิศทางและลดความเร็วทีราเม็ทลง

       "แสงแห่งจุดจบ"

       บึ้มมมมมมมมม!

       การโจมตีของยูร่าได้สร้างระเบิดแสงสีทองขนาดมหึมาที่ทำให้ห้วงมิติเกิดการสั่นไหวขึ้น

       "นี่มัน...  อ--อะไรกัน...  อ๊ากกกกก!"

       ทักษะการรักษาฟื้นฟูของทีราเม็ทพลันต้องเป็นหมันเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังของนักล่าอสูร  ร่างกายสลายไปในความมืดโดยไม่อาจฟื้นคืนกลับมาได้อีก  เสียงกู่ร้องกังวาลไปทั่วบริเวณอยู่พักหนึ่งก่อนจะเลือนหายไป

[ แวมไพร์วิสเคาต์  ทีราเม็ท  ถูกทำให้หลับไหลไปตลอดการเนื่องจากพลังชีวิตถูกผลาญจนหมดสิ้น ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 1,325,810,470 หน่วย ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <เข็มขัดทีราเม็ท> ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <เกราะไหล่ทีราเม็ท> ]

[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
[ ความแข็งแกร่งของทีราเม็ทถูกสลักเพิ่มเข้าไปใน<อักขระความมืด>ของท่าน ]

[ ช่างตีเหล็กในตำนานมีสายตาเฉียบแหลมดุจดั่งพญาเหยี่ยว  หากไอเท็มใดมีคุณสมบัติลับซ่อนอยู่  มันจะไม่มีวันรอดพ้นสายตาของเขาไปได้แน่นอน ]

=============================
[ เกราะไหล่ทีราเม็ท ]
เกรด : ยูนีค
พลังป้องกัน : 95
พลังชีวิต : +3,000
* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะสลายการโจมตีทางกายภาพ
________________________________
       เกราะไหล่ของรักของหวงที่แวมไพร์วิสเคาต์นามว่าทีราเม็ทสวมใส่ตลอดเวลา  ผู้สวมจะมีโอกาสรอดชีวิตในการต่อสู้มากขึ้น
________________________________
เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 320 หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 190
=============================


=============================
[ เข็ดขัดทีราเม็ท ]
เกรด : อีปิก(เติบโต)
* ลดความเสียหายทุกชนิด 10%
* ความอดทน +100 แต้ม
________________________________
       เข็มขัดที่อัดแน่นไปด้วยพลังเวทย์ของแวมไพร์วิสเคาต์นามว่าทีราเม็ท
________________________________
น้ำหนัก : 13
=============================

[ ท่านพบคุณสมบัติลับของไอเท็ม ]
[ รายละเอียดของเข็มขัดทีราเม็ทมีการเปลี่ยนแปลง ]

* หากเข็มขัดเส้นนี้พัฒนาไปเป็นเกรดเลเจนดารี ผู้สวมใส่สามารถอัญเชิญแวมไพร์วิสเคาต์ทีราเม็ทออกมาได้

       'เห...'

       แหวนของเอลฟิน-สโตนสามารถอัญเชิญเอลฟิน-สโตน  เข็มขัดทีราเม็ทสามารถอัญเชิญทีราเม็ท  ถ้าหากไอเท็มทุกชนิดที่บรรจุพลังเวทย์ของแวมไพร์พิเศษไว้สามารถนำมาใช้อัญเชิญแวมไพร์เหล่านั้นได้ทั้งหมด  ในอนาคตกริดก็จะมีบริวารเป็นแวมไพร์ที่แข็งแกร่งจำนวนมากคอยรับใช้

       'ไม่เลว'

       เพียงแค่คิดว่าจะมีแวมไพร์แข็งแกร่งคอยติดตามรับใช้ดั่งทาส  กริดก็รู้สึกซาบซ่านไปทั้งตัวแล้ว  

       เป็นเวลาเดียวกับที่ยูร่าเดินเข้าใกล้และยื่นมือออกมาหากริด

       "...ได้โปรด"

       "อา...  เข้าใจแล้ว"

       เธอคงอยากให้ไอเท็มถูกแบ่งอย่างเท่าเทียมสินะ  กริดตีความเช่นนั้นพร้อมกับยื่นเข็มขัดทีราเม็ทให้ยูร่า

       'น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน'

       การล่าครั้งนี้คงจบไม่สวยแน่ถ้าหากปราศจากยูร่า  แถมการเติบโตของยูร่าก็ย่อมหมายถึงการเติบโตของโอเวอร์เกียร์  สมเหตุสมผลแล้วที่เขาควรจะแบ่งไอเท็มดรอปให้ยูร่าบ้าง  

       แต่ยูร่ากลับไม่ได้คว้าเข็มขัดทีราเม็ทไว้

       "ไม่ใช่ไอเท็ม"

       "...แล้วเธอต้องการอะไร"

       กริดพลันฉงน  ส่วนยูร่าที่กำลังหน้าแดงระเรื่อได้หลบสายตาเบือนหนีไปทางอื่น

       "ช--ช่วยเดินจูงมือหน่อยสิ... ตอบแทนความพยายามของฉัน"

       ยูร่าขอร้องด้วยน้ำเสียงสั่นระริกขวยเขิน  กริดพลันสับสนหนักกว่าเดิม  แต่สุดท้ายเขาก็เดินจูงมือไปกับเธอแต่โดยดี

       สติกส์ได้แต่ส่ายศีรษะเบาๆ

       ***

       "มะม๊า!  ม๊า!"

       ลอร์ดทรงตัวเก่งขึ้นในทุกวัน  เขาเริ่มเดินได้ด้วยตนเองตั้งแต่หนึ่งสัปดาห์ก่อนแล้ว  ลอร์ดตัวน้อยฝืนเดินพยุงร่างเข้าไปหาผู้เป็นมารดาอย่างไอรีนโดยไม่ล้ม  ไอรีนโอบกอดลอร์ดอย่างอบอุ่นและตื้นตันใจ

       "ลูกชายแม่... ลูกสุดยอดเหมือนกับพ่อไม่มีผิด!"

       "อะไรนะ..."

       รูบี้ที่ยืนมองลอร์ดจากระยะไกลพลันเบ้ปากพร้อมกับแสดงสีหน้าอึดอัดใจ  พี่ชายของเธอนั้นเป็นเด็กสมองทึบที่ต้องใส่ผ้าอ้อมจนถึงห้าขวบ  เมื่อถูกเอามาเทียบกับสุดยอดอัจฉริยะอย่างลอร์ดแล้ว... 

       แต่ในบางครั้ง  ความจริงก็ควรถูกฝังให้ลึกที่สุดเท่าที่จะมากได้

       รูบี้ตัดสินใจปิดปากเงียบ

• Next
• Previous