จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 354

[ ท่านค้นพบคุณสมบัติลับของ<เขี้ยวขาว>! ]
[ รายละเอียดของไอเท็ม<เขี้ยวขาว>มีการเปลี่ยนแปลง ]

       ชิ้งง~

========================
[ +9 เขี้ยวขาวที่แท้จริง ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 170/609
พลังโจมตี : 1,015 + 539
___________________________
* พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 10 + 3%
* ความแรงทักษะเพิ่มขึ้น 15 + 7 %
* มองข้ามพลังป้องกันศัตรู 20 + 15%
* การโจมตีประเภท<ฟัน>จะมีความรุนแรงเพิ่มขึ้น 20 + 10%
* หลังจากสำเร็จสามคอมโบ  การโจมตีครั้งถัดไปจะส่งผล<ตัด>
* ได้รับทักษะ<เล็งหัวใจ>
* ได้รับคำสาป<การเพ่งมองจากบันเฮเลียร์>
___________________________
       ดาบที่สร้างขึ้นจากเขี้ยวของมังกรชั่วนามว่า<บันเฮเลียร์>  ส่งผลให้ประสิทธิภาพของดาบเล่มนี้อยู่ในระดับสูงสุด  แต่ต้องแลกมากับการถูกคำสาปเพ่งมองจากมังกรบันเฮเลียร์
       จอมอสูรดราเซี่ยนตัดสินใจผนึกพลังที่แท้จริงของดาบเล่มนี้ไว้เพื่อไม่ให้บันเฮเลียร์หาพบ  แต่ช่างตีเหล็กในตำนานนามว่ากริดกลับปลดผนึกมันออก
___________________________
เงื่อนไขการสวมใส่ : 
- เลเวล 310 หรือสูงกว่า
- ความชำนาญดาบขั้นสูง  เลเวลห้า  หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 887
========================       

========================
[ เล็งหัวใจ ]
ทักษะติดตัว : เมื่อโจมตีเข้าที่หัวใจของศัตรู (ทั้งด้วยทักษะและการโจมตีปรกติ) มีโอกาสเล็กน้อยที่ความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า  และมีโอกาสหายากที่จะทำให้เป้าหมายเสียชีวิตทันที 
___________________________
ทรัพยากรที่ใช้ : ไม่มี
ระยะหน่วงหลังใช้ : ไม่มี
========================

========================
[ การเพ่งมองจากบันเฮเลียร์ ]
คำสาป : มังกรชั่วบันเฮเลียร์จะทำการจดจ้องท่านอยู่ตลอดเวลา  หากวันใดที่มังกรชั่วบันเฮเลียร์เกิดหงุดหงิดขึ้นมา  วันนั้นมันจะลงมือโจมตีท่าน
___________________________
เงื่อนไขการทำงาน : สุ่ม
========================

[ ท่านได้รับรู้ข้อมูลใหม่  <เขี้ยวของบันเฮเลียร์>ถูกใช้ในการสร้างอาวุธ! ]
[ ค่าประสบการณ์ของทักษะ<(บรรลุศาสตราเทพ) การผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน>เพิ่มขึ้น 10% ]

       'สุดยอด...!'

       ทักษะระดับตำนานนั้นจะมีปัญหาสำคัญอยู่  ใช่เรื่องที่มีระยะหน่วงหลังใช้นานและการสิ้นเปลืองมานาไหมน่ะหรือ  ไม่เลย  นั่นเป็นเรื่องรอง  ปัญหาหลักของทักษะเกรดเลเจนดารีก็คือความยากในการอัพเลเวล

       เช่นเดียวกันกับการผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน  กริดนั้นกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าเมื่อสามปีก่อนในซาทิสฟาย  เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตไปกับการสร้างไอเท็มซ้ำแล้วซ้ำเล่า  แต่กลับยังมีทักษะการผลิตอยู่เพียงเลเวลเจ็ดเท่านั้น

       นับตั้งแต่เพิ่มเป็นเลเวลเจ็ด  ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากการสร้างไอเท็มนั้นมีน้อยมาก  ตัวอย่างเช่น  เขาจะได้รับค่าประสบการณ์เพียง 1% เท่านั้นเมื่อสร้างไอเท็มเกรดยูนีคได้สำเร็จ  ทำให้ 10% ที่เพิ่งจะได้มาจากการเรียนรู้วัสดุนั้นมีความล้ำค่ามาก

       ดูเหมือนจะเป็นวัสดุที่หาได้จากมังกรเท่านั้น  ในที่สุดความคาใจสงสัยของกริดก็หายเป็นปลิดทิ้ง

       'ดาบเล่มนี้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นสินะ'

       พลังโจมตีและความคงทนเพิ่มขึ้น 100 และ 200 หน่วยตามลำดับ  มีออปชั่นเพิ่มมาอีกเล็กน้อยรวมถึงทักษะเสริม  กริดพลันจินตนาการไปถึงยารุกต์ในยามที่กลายเป็นเกรดเลเจนดารี

       โดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะที่ชื่อว่า<เล็งหัวใจ>  คงไม่มีใครในโลกนี้ที่ใช้มันได้คุ้มค่าเท่ากับครอเกลอีกแล้ว  ชายคนนี้คือผู้ที่โจมตีสิบครั้งจะเข้าหัวใจเสียแปด  แต่กลับมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้กริดไม่สบายใจเอาเสียเลย

       'ไอเท็มต้องสาปงั้นหรือ'

       สีหน้าของกริดพลันหมองลงทันทีเมื่ออ่านรายละเอียดจนจบ  เป็นเรื่องดีที่เขี้ยวขาวได้รับการอัพเกรด  แต่หากต้องกลายเป็นไอเท็มต้องสาปแล้วล่ะก็  มันจะคุ้มค่ากับคุณสมบัติที่เพิ่มเข้ามางั้นหรือ  แถมนี่ไม่ใช่คำสาปธรรมดา  ทว่าเป็นคำสาปจากมังกร  วันดีคือดีครอเกลอาจถูกมังกรฆ่าตายโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้

       '...ซวยล่ะสิ'

       ดูเหมือนเขาจะทำพลาดมหันต์ลงไป  หลังจากที่ต่อสู้กับครอเกลและเอาชนะมาได้  กริดซึ่งรู้สึกชื่นชมครอเกลมาก  และต้องการทำตัวให้มีประโยชน์สักหน่อย  แต่กลับกลายเป็นผลร้ายมากกว่าดีไปเสีย

       เอื๊อก...!

       "เกิดอะไรขึ้น"

       ครอเกลเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีจึงเมื่อเห็นสีหน้าของกริดขาวซีดเหมือนไก่ต้ม  เขารับคว้าเขี้ยวขาวกลับไปอ่านรายละเอียดและยืนแข็งทื่อเป็นรูปปั้นอยู่พักใหญ่
       
       "..."

       บรรยากาศอันแสนกระอักกระอ่วนคละคลุ้งไปทั่วโรงตีเหล็ก

       กริดและครอเกล  ต่างคนต่างนิ่งเงียบไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา  เป็นฝ่ายกริดที่ตัดสินใจเปิดปากขึ้นก่อน

       "...ฉันขอโทษ  เอ่อ  ฉัน..."

       กริดไม่ใช่ตัวตนที่น่ารังเกียจซึ่งชอบกลบเกลื่อนความผิดเหมือนในอดีตอีกแล้ว  เมื่อก่อความผิดพลาดขึ้น  เขาก็รีบออกตัวและหาทางแก้ไขโดยเร็ว  ด้วยเกียรติแห่งผู้ปกครองเรย์ดัน  หัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  และบิดาของลอร์ด

       "ฉันเสียใจจริงๆ  ฉันไม่ได้ตั้งใจ  ขอเวลาสักพักแล้วฉันจะทำให้มันกลับไปเป็นเหมือนเก่า"

       กริดขอโทษขอโพยซ้ำแล้วซ้ำเล่า  แววตาของครอเกลยังคงจดจ้องที่เขี้ยวขาวอย่างไม่กระพริบพร้อมกับเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

       "...ยอดเยี่ยมที่สุด"

       "เอ๋… หือ?"

       "มองเห็นว่าไอเท็มสามารถอัพเกรดได้และดึงพลังของมันออกมาสำเร็จ  ในบรรดาผู้เล่นกว่าสองพันล้านคนบนโลก  มีเพียงนายเท่านั้นที่ทำเรื่องเช่นนี้ได้  สุดยอดมากกริด!"

       ครอเกลแสดงสีหน้ายินดีปรีดา  ชายผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของผู้เล่นทั้งมวลคนนี้  จะมีสักกี่เรื่องกันที่ทำให้เขาประทับใจจนต้องออกปากชม  แทบไม่เคยมีมาก่อนเลยสักครั้ง  น้อยมากชนิดที่สามารถนับได้ด้วยนิ้วทั้งสิบ  ความสามารถของกริดนั้นไม่มีใครเลียนแบบได้และมันก็ส่งผลยิ่งใหญ่มาก

       ฟุ่บ!

       ฟุ่บ!

       ครอเกลตวัดเขี้ยวขาวสองสามครั้งก่อนจะหันมาพูดกับกริด

       "ขอบคุณมาก!"

       "...?"

       กริดเป็นอึ้งไปพักใหญ่  ท่าทีจากครอเกลแตกต่างกับที่เขาคิดไว้อย่างสิ้นเชิง  ทางด้านครอเกลทำเพียงยักไหล่เบาๆ และอมยิ้ม

       "ฉันมีโอกาสได้ใช้สุดยอดไอเท็มเพราะนายแท้ๆ"

       นั่นไม่ใช่คำเยินยอเกินจริง  ครอเกลดีใจจนออกนอกหน้าในขณะนี้  เขี้ยวขาวซึ่งเขาเคยคิดว่าดีที่สุดแล้ว  ยามนี้กลับได้รับการอัพเกรดขึ้นไปอีกขั้น  โดยเฉพาะทักษะเล็งหัวใจที่ครอเกลชื่นชอบมากเป็นพิเศษ

       'เราจะแข็งแกร่งขึ้นสอง… ไม่สิ  สามเท่า!'

       ครอเกลเชื่อมั่นว่าทักษะเล็งหัวใจจะอำนวยความสะดวกในการล่ามอนสเตอร์หลังจากนี้มาก  เงื่อนไขคือต้องแทงให้โดนหัวใจศัตรูงั้นหรือ  สำหรับครอเกลแล้วคงง่ายพอๆ กับการฟันศัตรูให้โดน
       
       กริดเอ่ยปากถามครอเกลที่กำลังมีความสุข

       "เอ่อ… แล้วคำสาปนั่น  นายจะไม่เป็นอะไรหรือ"

       ครอเกลยิ้มเล็กๆ

       "อา… นายเป็นห่วงฉันสินะ  แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องของบันเฮเลียร์ไปหรอก  จากตำนานของชาวเทร็มเพ็ต  มีท่อนหนึ่งในเพลงพื้นเมืองถูกกล่าวไว้ว่า <มังกรชั่วถูกวีรบุรุษผนึกไว้ตั้งแต่ 500 ปีก่อน>  ฉันจึงคิดว่ามันคงไม่ปรากฏตัวขึ้นในเร็วๆ นี้แน่"

       'เทร็มเพ็ตคือที่ไหนกันนะ?'

       ในขณะที่ผู้เล่นส่วนใหญ่มีโอกาสได้ท่องโลกกว้างไปทั่วทั้งซาทิสฟาย  กริดกลับต้องติกแหง่กอยู่ในอาณาจักรอีเทอนัลโดยไม่มีโอกาสได้ไปไหนมากนัก  เขาจึงไม่เคยรู้จักชื่อของดินแดนอื่นเลย  

       'แถมยังได้ยินมาจากท่อนหนึ่งในบทเพลงพื้นเมืองอีกด้วย...'

       นี่คือจุดบอดของกริดเลยก็ว่าได้  เขาเล่นซาทิสฟายอย่างหยาบๆ โดยไม่ศึกษารายละเอียดให้ลึกซึ้ง  ซึ่งนับว่าตรงกันข้ามกับครอเกลโดยสิ้นเชิง  ชายที่ชื่อครอเกลคนนี้สนใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดที่ดูเหมือนจะไม่สำคัญ  ข้อพิสูจน์คือเขาสามารถจดจำท่อนหนึ่งของเพลงพื้นเมืองชนบทในอาณาจักรเล็กๆ อันห่างไกลได้

       "แล้วฉันต้องตอบแทนนายยังไง"

       "เรื่องนั้น..."

       กริดไม่อาจพูดสิ่งที่เขาต้องการจากใจจริงออกไปได้  แรกเริ่มเดิมที  กริดคิดจะอัพเกรดเขี้ยวขาวให้ครอเกลและชวนเข้ากิลด์  แต่พอเอาเข้าจริง  คำพูดเหล่านั้นกลับติดอยู่ในลำคอ

       เหตุผลที่ครอเกลเลือกจะเล่นเกมตามลำพังแม้จะครองที่หนึ่งในซาทิสฟายมานานแล้วคืออะไร  สิ่งนั้นกริดได้คำตอบมาแล้ว  ครอเกลไม่ต้องการผูกมัดกับผู้ใด  เขารักอิสระและไม่ชอบเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม  มากคนก็ยิ่งมากความและมากพันธะ  ครอเกลเติบโตด้วยหลักการนี้มาโดยตลอด

       และมันก็ไม่วันเปลี่ยนแปลง

       กริดครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปาก

       "บอกวิธีเดินทางไปยังทวีปตะวันออกให้ฉันรู้ก็พอ"

       "ฟู่ว… ได้เลย"

       ครอเกลแสดงสีหน้าโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด  ตนเองคือต้นเหตุในการทำให้เรย์ดันปั่นป่วนโดยการขอดวลกับปิอาโร่  หลังจากนั้นกริดก็ช่วยชีวิตไว้เพื่อปกป้องค่าประสบการณ์  ถัดมาเป็นการอัพเกรดเขี้ยวขาว  ว่ากันตามตรง  บุญคุณมากมายขนาดนี้ของกริด  ยากเหลือเกินที่ครอเกลจะใช้หมดในคราเดียว  

       แต่ตอนนี้เขาสามารถทำได้โดยการบอกวิธีเดินทางไปทวีปตะวันออกให้กริดรู้

       อันที่จริงข้อมูลนี้มีการซื้อขายกันเป็นมูลค่าสูงมาก  ทวีปตะวันออกนั้นแทบไม่มีผู้เล่นเคยไปเหยียบมาก่อน  เป็นบ่อเงินบ่อทองสำรับการรวบรวมสมญานามชั้นเลิศมากมาย  ตลอดเวลาที่ซาทิสฟายเปิดตัว  ข้อมูลสำคัญของเกมส่วนใหญ่ยังคงถูกปิดเป็นความลับและให้ผู้เล่นค้นหากันเอง  วิธีการเดินทางไปยังทวีปตะวันออก  หากไม่ได้เล่นเกมอย่างจริงจังตลอดหนึ่งปีเต็มแล้วล่ะก็  ไม่มีทางที่จะรับรู้มันด้วยตนเองได้เลย

       "มีหมู่เกาะแห่งหนึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของอาณาจักรทะเลที่ชื่อว่าเมเดีย  หมู่เกาะแห่งนี้มีชื่อว่าเบเฮ็น  แบ่งออกเป็น 66 เกาะย่อย"

       กริดฟังอย่างตั้งใจ

       ในระหว่างที่เล่า  ครอเกลก็หันมามองกริดด้วยสายตายียวน

       "ภายในหมู่เกาะเบเฮ็นจะมีจอมปราชญ์ผู้หนึ่งนามว่าสติกส์  ถ้านายหาเขาพบ  เขาสามารถส่งนายไปยังทวีปตะวันออกได้"

       "ถ้าฉันหาเขาพบงั้นหรือ  นายกำลังจะบอกว่าเขาหลบซ่อนอยู่ในจุดที่หายากหรือยังไง"

       "หมู่เกาะเบเฮ็นจัดเป็นสถานที่อันตรายมาก  นายต้องฝ่าฝันอุปสรรคไปทีละเกาะไล่จาก 1 ถึง 66   แร้งเกอร์ระดับสูงส่วนมากไม่ผ่านเกาะลำดับที่สิบเลยด้วยซ้ำ  แต่สติกส์มักจะอาศัยอยู่ระหว่างเกาะที่ 25 ถึง 29"

       "เมเดีย… เบเฮ็น… สติกส์..."

       กริดพยายามจดจำคำสำคัญเอาไว้ให้มากที่สุด  ส่วนครอเกลก็กำลังยืนมองกริดด้วยสีหน้าคาดหวัง

       'เขาจะไปได้ไกลแค่ไหนกันนะ'

       แม้กระทั่งครอเกลก็ยังข้ามไปถึงแค่เกาะลำดับ 30 เท่านั้น  ดูเหมือนเกาะที่ 31 จะเป็นขีดจำกัดของผู้เล่น ณ เวลานี้  แต่กริดคือคนที่สามารถเอาชนะครอเกลมาได้  บางทีกริดอาจไปไกลกว่าครอเกลและได้รับสิทธิประโยชน์จากสติกส์มากขึ้นกว่าเดิม

       'แล้วฉันจะรอฟังข่าวดีนะ'

       กริดที่ถูกคนทั้งโลกเย้ยหยันว่าไร้ความสามารถ  แต่ครอเกลกลับหวังให้กริดพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดจากอุปสรรคอันโหดร้ายภายในหมู่เกาะเบเฮ็น  สิ่งนี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้ครอเกลเร่งกระตุ้นพัฒนาตนเองอย่างไม่เกียจคร้าน  

       เขาไม่ต้องการถูกกริดแซงหน้าไป  

       ในที่สุด  ผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกก็ได้พบกับคู่ปรับตลอดกาลของตน

       ***

       "เอะอะโวยวายอะไรกัน"

       เมื่อเสร็จการซ่อมแซมไอเท็มของครอเกลครบทุกชิ้น  กริดก็เดินออกมาจากโรงเหล็กพร้อมกับครอเกล  แต่เมื่อย่างเท้าพ้นประตูก็ต้องกับพบกับความฉงนทันที  เพราะสมาชิกโอเวอร์เกียร์เกือบทุกคนกำลังมายืนมุงอยู่หน้าโรงตีเหล็กอย่างพร้อมเพรียง  มีทั้งจิสึกะ  ลอเอล  เรกัส  ป็อน  แวนเนอร์  และอีกมาก

       สายตาทุกคู่จับต้องไปยังครอเกลโดยหวังว่าชายคนนี้จะเข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์

       "อ--อ่า… เอ่อ..."

       กริดพลันเกิดความวิตกทันที  เพราะในฐานะหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  เขาไม่อาจทำให้ความคาดหวังของทุกคนเกิดขึ้นจริงได้  กริดที่รู้สึกผิดได้หันไปถามครอเกลว่า

       "นายจะอยู่กินมื่อค่ำกับพวกเราหน่อยไหม"

       "หืม..."

       เฉกเช่นที่กริดชื่อชอบในตัวครอเกลฉันใด  ครอเกลก็ชื่นชมประทับใจในตัวกริดฉันนั้น  เขาอยากเป็นสหายที่ดีต่อกริดและช่วยเหลือกันในวันข้างหน้า

       แต่ครอเกลก็กำลังอึดอัดใจกับท่าทีของชาวโอเวอร์เกียร์ที่ยืนมุงอยู่ด้วยแววตาเว้าวอนทำนอง<ได้โปรดเป็นเพื่อนกับพวกเราด้วย!>  

       ครอเกลตัดสินใจหันไปพูดกับพวกเขาว่า
       
       "แม่เรียกกินข้าวแล้ว  ไปก่อนนะ  ล็อกเอาต์!"

       ซู่ว!

       "...?"

       ชายผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของผู้เล่นทั้งมวล  ฟ้าเหนือฟ้า  อัจฉริยะซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ที่สามารถรั้งอันดับหนึ่งของซาทิสฟายตั้งแต่เกมเปิดตัว  สมญานาม<คนแรกที่...>จำนวนมากล้วนถูกเขาฉกฉวยไว้เป็นของตนเองทั้งสิ้น  

       ชายคนนั้นมีนามว่าครอเกล

       แต่หมอนี่เป็นเด็กประถมรึไงฟะ?  ถึงกล้าใช้ข้ออ้างแม่เรียกในการล็อกเอาต์ออกจากเกมเพื่อหลบหน้าคนอื่น  ดูเหมือนเขาเองก็มีมุมที่ยังไม่โตแอบซ่อนอยู่เช่นกัน  สมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนต่างส่ายศีรษะให้กับความพิลึกพิลั่นในคราวนี้

• Next
• Previous