จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 370

       เอลฟิน-สโตน  ผู้ปกครองเมืองแวมไพร์ลำดับ 13  มันมีบรรดาศักดิ์ขุนนางเป็นถึงแวมไพร์ชั้นเอิร์ล  แต่เมืองหลักสิบแห่งอื่นๆ กลับมีบอสเป็นแวมไพร์วิสเคาต์ทั้งสิ้น  ยูร่าจึงตระหนักถึงความเก่งกาจของแวมไพร์วิสเคาต์เป็นอย่างดี

       'จะต้องใช้หัวกะทิของโอเวอร์เกียร์อย่างน้อยห้าคนในการล่าวิสเคาต์'

       อันที่จริงเธอเองก็สามารถล่าได้ตามลำพังถ้าหากสำเร็จภารกิจประจำคลาสทั้งหมดและมีเลเวลสูงกว่า 300   แต่ไม่ใช่กับตอนนี้  การต่อสู้ของยูร่าจึงมีจุดประสงค์เดียวคือการยื้อเวลาไว้ให้นานเท่าที่จะทำได้  โดยหวังว่าเพื่อนในปาร์ตี้จะค้นหาเธอพบก่อนจะหมดลมหายใจไป

       ทว่าดูเหมือนทีราเม็ทจะมีพลังโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงผิดปรกติ  แข็งแกร่งยิ่งกว่าแวมไพร์วิสเคาต์ทุกตนที่เธอเคยพบพาน

       'ถึงขนาดรอดชีวิตจากน่าล่าอสูรคนก่อนมาได้...'

       ช่างเป็นสถานการณ์อันแสนสิ้นหวังที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน...

       'บอสพิเศษสินะ...'

       ปัง!

       ปังปังปัง!

       "อา..."

       ยูร่าหลบหลีกเวทย์มนต์สาปเลือดไหลมาได้ก็จริง  แต่ขอบเขตการเคลื่อนไหวถูกจำกัดไว้หมดสิ้น  อีกไม่ช้าก็เร็ว  ลูกเตะของทีราเม็ทคงกระแทกเข้ากับใบหน้าตนอย่างจัง

       'หลบไม่พ้น...'

       ยูร่าเตรียมใจสูญเสียพลังชีวิตหนึ่งในสามไว้แล้ว  แต่ปัญหาก็คือ  เธอจะถูกโจมตีต่อเนื่องไม่ได้เด็ดขาด  ยูร่าคำนวนทิศทางของลูกเตะและเริ่มวางแผน  หากเธอถูกซัดเข้าใบหน้า  ร่างกายจะต้องกระเด็นไปกระแทกเสาหินด้านหลัง  และนั่นคือช่องว่างที่จะใช้หลบการโจมตีถัดไป

       แต่ทันใดนั้นเอง

       ฟุ่บ~

       เปรี้ยง!

       โล่สีทองอร่ามได้บินเข้ามาปกป้องยูร่าไว้จากลูกเตะของทีราเม็ทพอดิบพอดี

       "...!"

       ดวงตาที่เยือกเย็นอยู่ตลอดเวลาของยูร่า  ยามนี้กำลังลุกวาวพร้อมกับเปล่งประกาย  เพราะเจ้าของโล่สีทองอันนี้  เธอรู้จักดียิ่งกว่าใครทั้งหมดบนโลก

       'กริด!'       

       เขาควรจะอยู่ที่หมู่เกาะเบเฮ็นมิใช่หรือ  เหตุใดถึงเข้ามาในดันเจี้ยนลับอย่างเมืองแวมไพร์ได้  

       แถมยัง...  ทำไมถึงต้องปรากฏตัวในจังหวะแบบนี้ตลอด...

       'ถ้าเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ  แล้วชีวิตฉันจะขาดนายได้อย่างไรกัน'

       สีหน้าอันเศร้าหมองขมขื่นของยูร่ายังคงดูเจิดจ้าและงดงามเฉกเช่นทุกครั้ง

       ***

       แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์นั้นแบ่งได้เป็นสองประเภท

       หนึ่งคือผู้สืบทอดโดยตรงจากชิโซ-เบริอาเช่ทั้งเก้าตน  ส่วนอีกประเภทหนึ่งคือแวมไพร์ที่ถูกสร้างขึ้นจากเลือดของทายาทโดยตรงเหล่านั้น  วิสเคาต์ทีราเม็ทเองก็เป็นหนึ่งในผู้สืบสายเลือดโดยตรงทั้งเก้า  มันแข็งแกร่งกว่าแวมไพร์ชั้นวิสเคาต์ทั่วไปถึงสามเท่า  อันที่จริงควรถูกเรียกว่าเป็นแวมไพร์ควอไซ-เอิร์ล*ด้วยซ้ำ  

( ควอไซ - quasi / เสมือน )

       "วิชาดาบแพ็กม่า...  ร่ายรำสังหาร!"

       ฉึก!

       ฉึก! ฉึก! ฉึก!

       "อ๊ากกก!"

       ร่างกายทีราเม็ทถูกดาบใหญ่สีดำ-น้ำเงินเสียบเข้าตามลำตัวห้าจุด  มันส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแหบพร่า  มนุษย์ผมดำที่เพิ่งปรากฏตัวนั้นมีพลังโจมตีมหาศาลเกินคาดเดา

       "แกนะแก!"

       ทีราเม็ทผู้โกรธแค้นได้สะบัดฝ่ามือหนึ่งครั้ง  พลังเวทย์อันดุดันเริ่มมีการเคลื่อนไหว  นี่คือเวทย์มนต์กลืนโลหิตแบบกลุ่มที่สามารถแปรเปลี่ยนพลังชีวิตศัตรูหมู่มากให้มาเป็นของตน

       'ทักษะชนิดไม่ล็อคเป้าสินะ'

       มนุษย์ผมดำ  กริด  แววตาของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย  ชายหนุ่มชักดาบใหญ่ที่ปักอยู่ในอกทีราเม็ทกลับมาพร้อมกับขยับตัวตามจังหวะเท้า<ร่ายรำ>  ฉากที่กริดโยกตัวหลบเวทย์กลืนโลหิตนั้นน่าตื่นตะลึงมาก  โดยเฉพาะหากเทียบกับความเร็วที่เวทย์มนต์พุ่งเข้าใส่ร่าง  แน่นอนว่าผ้าปิดตาเพชฆาตและค่าวิสัยทัศน์ช่วยเขาได้มากทีเดียว

       "ไอ้หนูสกปรก!"

       ทีราเม็ทตะเบ็งอย่างฉุนเฉียวเมื่อดูดพลังชีวิตไม่สำเร็จ  มันเหวี่ยงกำปั้นที่เต็มไปโดยโทสะเข้าใส่  แต่กริดก็เตรียมการทุกสิ่งเสร็จสรรพแล้ว  เมื่อครู่ที่เต้นด้วยจังหวะเท้า<ร่ายรำ>ทิ้งไว้  เขาไม่ได้ปล่อยมันไปอย่างเสียเปล่า

       "ร่ายรำ"

       การโจมตีศัตรูให้โดนศีรษะนั้นจะสร้างความเสียหายมากกว่าตามลำตัว  แต่การที่ก่อนหน้านี้กริดไม่ได้เล็ง<ร่ายรำสังหาร>เข้าที่หัวของทีราเม็ท  ไม่ใช่เพราะเขาคิดปราณีมัน  ทว่าท่าแทงของกริดในตอนนี้ยังไม่มีความแม่นยำพอจะส่งให้ดาบเข้าเป้าทุกดอกได้  

       ในทางกลับกัน  <ร่ายรำ> นั้นต่างออกไป  นี่ไม่ใช่ท่าแทงที่มีวงแคบ  แต่มันคือท่าฟันซึ่งมีขอบเขตระยะกว้างกว่า       

       "มันจะเจ็บหน่อยนะ..."

       ฟุ่บ!

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       "อ๊ากกกก!"

       หลังจากกริดส่งคำเตือนได้ไม่นาน  สีหน้าของทีราเม็ทก็บิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด  มันสั่นระริกไปทั่วร่างพร้อมกับงัดไพ่ตายออกมาใช้

       "พายุโลหิต!"

       ฟ้าวววว!

       พลังเวทย์หมุนวนรอบกายทีราเม็ทประหนึ่งลมกระโชก  ร่างกายกริดถูกสายลมอันรุนแรงผลักให้ถอยไปด้านหลัง

       "ฉันจะฆ่าแก!"

       ฟ้าววว!

       ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว!

       เกิดเป็นศรโลหิตจำนวนห้าดอกพุ่งเข้าใส่กริด

       "หัตถ์เทวะ!"

       บึ้ม! บึ้ม!

       หัตถ์เทวะจำนวนสองข้างได้พุ่งเข้ามาปกป้องกริดตามคำสั่งพร้อมกับกางฝ่ามือออก  ทันทีที่ศรโลหิตกระแทกเข้าและระเบิดขึ้น  พวกมันก็เกิดการชะงักงันเป็นเวลานาน  ส่วนศรโลหิตที่เหลืออีกสามดอกได้ปะทะกับศีรษะและหน้าอกของกริดอย่างจัง

       บึ้มบึ้มบึ้ม!

       "แค่ก!"

       เกิดระเบิดตามลำตัวจนชายหนุ่มต้องกระอักเลือดสีแดงสดออกมา  ทีราเม็ทเห็นดังนั้นจึงหัวเราะอย่างตื่นเต้น

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า!  ถึงจะดูเหมือนแข็งแกร่ง  แต่มนุษย์ก็ยังเป็นมนุษย์วันยังค่ำ!  พลังพื้นฐานของฉันกับแกนั้นแตกต่างราวฟ้ากับเหว!  กายาของแวมไพร์ทนทานประหนึ่งเหล็กกล้า  แต่กายาของมนุษย์เป็นราวกับเศษใบไม้แห่งเท่านั้น!"

       คำพูดนี้เป็นความจริง  แต่ถึงกระนั้นร่างกายทีราเม็ทก็เต็มไปด้วยบาดแผลไม่ต่างกัน  พลังโจมตีอันเหนือจินตนาการจากมนุษย์ทำให้พลังชีวิตของมันลดไปแล้วครึ่งหนึ่ง

       'แต่ว่า!'

       มันยังคงมีเวทย์แวมไพร์อันทรงพลังอยู่กับตัว  ทีราเม็ทแสยะยิ้มพร้อมกับยิงเวทย์ใส่กริดและยูร่าพร้อมกัน

       "ไม่ใช่เลย... กายาของของฉันแข็งแกร่งดุจดั่งหินผาต่างหาก!"

       "...!"

       ดวงตาของทีราเม็ทพลันเบิกโพลงเมื่อเห็นว่ามนุษย์ที่ควรจะใกล้ตายนั้นมีชีวิตชีวามากกว่าที่ตนคาดไว้

       "ทำไมแกถึงได้ทนทานนัก...!"

       "ศรเวทย์"

       ฟ้าว~

       บึ้ม!

       "แค่ก!"

       ศรเวทย์(พัฒนา) เลเวลสอง  เวทย์มนต์เกรดเลเจนดารีที่ยกระดับขึ้นในระหว่างการตะลุยหมู่เกาะเบเฮ็น  ได้พุ่งเข้าเสียบหัวใจของทีราเม็ทอย่างแม่นยำรุนแรง  ดวงตาของทีราเม็ทพลันเบิกโพลงอย่างฉงน

       'นี่เราถูกศรเวทย์ทำให้บาดเจ็บงั้นหรือ'

       เจ้าบ้านี่เป็นจอมเวทย์รึไง  แล้วถ้าใช่  ทำไมถึงได้อึดถึกทนนัก  แล้วยังมีดาบใหญ่นั่นอีก  ในขณะที่ทีราเม็ทกำลังสับสน  กริดก็พุ่งตัวขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะของมันพร้อมกับดื่มโพชั่น

       เคร้ง!

       ดาบใหญ่สีน้ำเงิน-ดำฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็วประหนึ่งสายฟ้า  แต่ทีราเม็ทก็ยกแขนซ้ายขึ้นมาบล็อคได้ทันท่วงที

       "ฉันไม่ถูกลูกไม้เดิมเล่นงานซ้ำสองหรอกนะ!"

       ทีราเม็ทเหวี่ยงมือขวาออกไปคว้าคอกริดด้วยความเร็วอันน่าสะพรึง  หลังจากนั้นก็ออกแรงขว้างร่างของชายหนุ่มให้กระเด็นอัดติดกับเสาหินภายในห้อง

       "เผาผลาญโลหิต!"

       บึ้ม!

       ร่างของกริดที่กระแทกกับเสาหินได้ถูกระเบิดเลือดปะทะซ้ำเข้าไปอีกครั้งจนกระเด็น  เสาหินแตกละเอียด

       "กริด!"

       สีหน้าของยูร่าขาวซีดประหนึ่งกระดาษ  ไม่ว่ากริดจะมีไอเท็ม  ค่าสถานะ  หรือคลาสที่ดีขนาดไหน  แต่จะให้ไม่เป็นอะไรเลยจากการโจมตีนี้มันก็เกินไปหน่อย  เธอพลันลืมไปชั่วครู่ว่า  กริดเคยเป็นคนที่เอาชนะครอเกลมาได้

       "ถึงกับทำให้ฉันคนนี้ต้องใช้แหวนโดรันเชียวหรือ"

       รูปกายภาพนอกของกริดยังดูสบายดีทุกประการ  แต่ภายในใจกลับเริ่มหวั่นวิตก

       'เรายังอ่อนหัด...'

       ครอเกลไม่มีทางถูกคว้าคอหลังจากที่โจมตีพลาดแน่

       'ตั้งแต่การโจมตีครั้งแรกด้วยร่ายรำสังหารแล้ว  ถ้าเป็นหมอนั่นคงจะเล็งไปที่ศีรษะอย่างมั่นใจแน่'

       กริดรู้สึกสินหวังไหมน่ะหรือที่ได้รู้ความจริงว่าตนยังอ่อนประสบการณ์อยู่แม้ว่าจะผ่านบททดสอบบนหมู่เกาะเบเฮ็นมามากมายแล้วก็ตาม  ไม่เลย  เฉกเช่นครอเกลและยูร่า  เขาจะใช้มันเป็นแรงผลักดันให้ตนเองขึ้นไปยังจุดสูงสุด

       "มาเอาจริงกันดีกว่า"

       "แกพล่ามไร้สาระอะไรอยู่… เห..."

       ทีราเม็ทที่เคยแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย  ยามนี้มันกลับรีบทั้งท่าป้องกันตัวโดยพลันเมื่อเห็นหัตถ์เทวะจำนวนสองข้างกำลังลอยอยู่กลางอากาศพร้อมกับถือสุดยอดอาวุธไว้ในมือ  

       นี่มันอะไรกัน… มือที่ขยับได้เองและยังใช้งานอาวุธได้อีก  

       'ของวิเศษที่มีจิตวิญญานซึ่งสามารถใช้ได้ทั้งรับและรุก… ชักไม่ธรรมดาซะแล้ว...'

       เคร้ง! เคร้ง!

       ความชำนาญดาบของหัตถ์เทวะเลื่อนระดับจากขั้นต้นมาเป็นขั้นกลาง  ผลพวงมาจากการที่กริดใช้งานพวกมันอย่างหนักเมื่อตอนอยู่บนหมู่เกาะเบเฮ็น  หัตถ์เทวะข้างหนึ่งถือมีดสั้นอุดมคติ  ส่วนอีกข้างกำลังถือดาบใหญ่เลียนแบบ  พวกมันทั้งคู่กระหน่ำยิงศรเวทย์อยู่เป็นระยะและคอยกวนใจทีราเม็ท

       แต่นั่นก็ยังไม่มากพอจะกดดันให้ทีราเม็ทตั้งรับอยู่ฝ่ายเดียว

       "แกคิดจะพึงพาของวิเศษกระจอกพวกนี้ไปจนถึงเมื่อไร!"

       เคร้ง! เคร้ง!

       ทีราเม็ทอ่านทิศทางการโจมตีของหัตถ์เทวะและโยกตัวหลบ  หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าประชิดตัวกริดอย่างรวดเร็ว

       "ตายซะ!"

       ซู่ววว!

       มันทำการยิงโลหิตอัคคีออกมา  เวทย์มนต์ชนิดนี้จะมีความรุนแรงขึ้นอยู่กับพลังชีวิตของผู้ร่าย  เมื่อกริดสัมผัสได้ว่ามีพลังงานความร้อนเข้ามาใกล้  ชายหนุ่มก็เริ่มปลดปล่อยพลังที่แท้จริงทันที

       "ร่างมืด"

[ พลังเวทย์มืดของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ ท่านไม่มีพลังเวทย์มืด  จะถูกแทนที่ด้วยพลังอสูร ]

[ ขณะอยู่ในร่างมืด  เผ่าพันธุ์ของท่านจะกลายเป็นครึ่งอสูร ]
[ ในฐานะครึ่งอสูร  พลังชีวิตสูงสุดจะลดลง 50%   แต่พลังโจมตี  พลังเวทย์  และความว่องไวจะเพิ่มขึ้นอย่างละ 20% ]

[ การโจมตีทุกชนิดจะถูกเปลี่ยนให้เป็นธาตุมืด ]

       "พลิ้วไหว"

[ ทักษะที่ติดมากับไอเท็ม <มีดสั้นอุดมคติ> ในมือของ <หัตถ์เทวะ> แสดงผล ]
[ อัตราหลบหลีกเพิ่มขึ้น 30%  ความว่องไวเพิ่มขึ้นสองเท่าเป็นเวลาหนึ่งนาที ]

       "โทสะช่างตีเหล็ก"

[ พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 25%  ความเร็วโจมตีเพิ่มขึ้น 40% เป็นเวลา 35 วินาที ]

       หลังจากนั้นก็...

[ ท่านผสานไอเท็มสำเร็จ! ]
[ ไอเท็มผสานที่เกิดจาก <ความผิดพลาด> และ <ยารุกต์> จะคงอยู่ได้สองนาที ]

       เหตุผลที่กริดใช้หัถต์เทวะเพียงสองข้างไม่ใช่เพราะต่อให้ทีราเม็ท  แต่เพราะเขาตระหนักถึงความแข็งแกร่งของมันเป็นอย่างดี  จึงใช้หัตถ์เทวะอีกสองข้างคอยผสานไอเท็มก่อนที่จะเริ่มเอาจริง

       หมับ!

       หัตถ์เทวะนำอาวุธผสานมาโยนให้กริด  ด้วยค่าความว่องไวที่สูงขึ้นหลายเท่า  ชายหนุ่มจึงหลบโลหิตอัคคีที่พุ่งเข้ามาได้ไม่ยาก  พร้อมกันนั้นก็ส่งเสียงออกคำสั่งกับหัตถ์เทวะทั้งหมด

       "ศรเวทย์เต็มกำลัง!"

       ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว!

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       ฝ่ามือสีทองกระจายตัวกันและเล็งยิงศรเวทย์ใส่ทีราเม็ทอย่างแม่นยำ  คงเป็นการยากที่มันจะหลบได้พ้นทั้งหมด

       "ลูกไม้สกปรกของแกนี่มัน…!  เฮ้ย!"

       ในขณะที่ทีราเม็ทโพล่งขึ้นอย่างหัวเสียพร้อมกับสร้างบาเรียโลหิตเพื่อป้องกันศรเวทย์  ชายผมดำที่ในยามนี้เรียกว่ามนุษย์ได้ไม่เต็มปากนัก  กำลังคิดเข้ามาต่อสู้ประชิดตัวงั้นหรือ

       "โลหิตสูบฉีด!"

       "กระหน่ำแทง!"

       ฉึก!

       ฉึก!  เคร้ง!  ฉีก!

       เป๊ง!  ฉีก!

       ทีราเม็ทไม่ได้กระจอก  ด้วยเวทย์โลหิตสูบฉีด  มันสามารถเร่งค่าสถานะและพลังป้องกันขึ้นได้ในพริบตา  เมื่อกริดคิดว่าการกระหน่ำแทงให้ครบห้าครั้งคงไม่ใช่เรื่องที่ดี  เขาจึงยกเลิกกลางคันและหันไปใช้<โลหิตกรีดร้อง>แทน
       
       กรี๊~!!

       "อึก… บ้าน่า!  นั่นมัน...! ของเอลฟิน-สโตน!"

       ดวงตาทีราเม็ทพลันเบิกโพลง  กริดรีบฉวยโอกาสนี้ฟาดอาวุธผสานลงไปยังหัวไหล่ของทีราเม็ทด้วยวิชาดาบแพ็กม่า<ทำลายล้าง>  โดยการโจมตีหลังจากนี้ได้รับความช่วยเหลือจากยารุกต์มากพอสมควร

[ ท่านสำเร็จสามคอมโบ! ]
[ เป้าหมายจะถูกโจมตีแรงขึ้นสองเท่าเป็นเวลาหนึ่งวินาที ]

       "สังหาร"

[ คริติคอล ]

       "อ๊าก...!"

       ใบหน้าทีราเม็ทเหี่ยวย่นทันทีเมื่อรับการโจมตีเข้าไป  แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังคิดตอบโต้เพื่อต้องการแสดงพลัง  แม้ทีราเม็ทจะเทียบเท่าเอลฟิน-สโตนไม่ได้  ทว่าก็เหนือกว่าเฮล-กาโอร่างไม่สมบูรณ์มาก  ทางด้านกริดเองก็คาดเดาไว้แล้วว่ามันจะต้องสวนกลับมา

       "วังวน"

       ท่าโจมตีโต้กลับจากทีราเม็ทกลายเป็นดาบสองคมที่หันกลับทำร้ายตนเอง  การคาดคะเนของกริดสัมฤทธิ์ผลอย่างไร้ที่ติ

[ ท่านสำเร็จห้าคอมโบ! ]
[ เป้าหมายอยู่ในอาการชะงัก 0.3 วินาที ]
[ ท่านสามารถใช้ทักษะ <ดาบขุมนรก> ]

       ทักษะที่ต้องใช้ภายใน 0.3 วินาที  แม้จะฟังดูยาก  แต่กริดในปัจจุบันก็กระทำได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

       "ดาบขุมนรก"

• Next
• Previous