จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 365

       ผั่วะ! ผลั่ก!

       ปั่ก! ปั่ก! ฉึก!

       การต่อสู้ระหว่างกริดกับกระต่ายป่าดำเนินมาจนถึงโค้งสุดท้าย  ชายหนุ่มรีดเร้นพลังที่เหลืออยู่เพื่อหลบการโจมตีและโต้กลับไปจนเอาชนะมาได้

       กี๊!

       "ฮะฮ่า!"       

       กระต่ายป่าทำตาเป็นรูปตัว X ก่อนจะตายไป  ภาพดังกล่าวช่างดูสะใจราวกับความแค้นที่มีมานานกว่าสิบปีได้ถูกสะสาง  กริดเคยถูกกระต่ายป่าเหล่านี้ฆ่าตายเป็นสิบหนเมื่อในอดีต  เขาดีใจมากที่สามารถลบความทรงจำอันมืดมนได้เสียที  หัวสมองพลันโล่งขาว  ความปลื้มปริ่มได้แทรกเข้ามาอยู่ในทุกอณูของร่างกาย

       ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกับได้เกิดใหม่

       "วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"

       กริดโพล่งหัวเราะอย่างสะใจ  แน่นอนว่ายังอยู่ในมาดของผู้ปกครองเรย์ดันและหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  เขาพยายามแสดงท่าทีให้องอาจมากที่สุด  ยิ่งสติกส์เฝ้ามองก็ยิ่งรู้สึกสับสน

       'หนึ่งในเก้าตำนานอย่างผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  เหตุไฉนถึงมาสู้กับกระต่ายได้'

       ต้องไม่ใช่แน่  สติกส์สลัดภาพความจริงตรงหน้าพร้อมกับตะเบ็งเสียงแข็งใส่กริด 

       "เลิกเล่นได้แล้วกริด!  เริ่มของจริงสักที!"

       แม้จะดูเหมือนป่าที่สงบสุขสักเพียงใด  แต่จะต้องมีปีศาจดุร้ายเป็นบอสใหญ่ปรากฏตัวขึ้นมาแน่

       'ฝันร้ายของเราเป็นถึงมังกรจอมเขมือบ… ของกริดคงจะเป็นมังกรแสงหรือไม่ก็มังกรมืดกระมัง'

       สติกส์ไม่มีทางถูกหลอกด้วยภาพการล่ากระต่ายป่าน่ารักแน่  เป็นไปได้มากว่าสุดทางของป่าแห่งนี้จะมีมังกรอาศัยอยู่  อีกไม่ช้าก็เร็ว  การปะทะกันระหว่างกริดและมังกรก็จะเริ่ม

       ในขณะที่สติกส์ขบคิดพร้อมขมวดคิ้ว

       ชิ้ง~!

       เกิดเสาลำแสงสีขาวขึ้นอาบร่างกริดที่กำลังยืนอยู่บนซากศพกระต่าย  สิ่งนี้คือสัญลักษณ์ของการเลเวลอัพ  เมื่อสติกส์เห็นนั้นจึงฝืนใจยอมรับความจริงตรงหน้า

       "อย่าบอกนะว่า… การล่ากระต่ายเหล่านี้คือฝันร้ายสูงสุดในอดีตของท่าน"       

       บ้าน่า  จะไปมีเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน  สติกส์ไม่อาจเข้าใจได้เลย

       "ฮื้อฮือ~"

       กริดสะบัดก้นเดินหนีสติกส์พร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมรณ์ดี  เขาอับอายเกินกว่าจะเล่าออกไปตรงๆ  ชายหนุ่มเหลือบไปอ่านข้อความระบบที่เพิ่งแสดงขึ้นมาเมื่อครู่

[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
[ ท่านได้รับค่าสถานะจำนวนสิบแต้ม ]

       'ดีล่ะ'

       ยิ่งเลเวลต่ำก็ยิ่งมีค่าสถานะน้อย  ดังนั้นทุกครั้งที่มันเพิ่มขึ้น  ความแตกต่างจึงสามารถรู้สึกได้ชัดเจน

       'ก่อนอื่นเลยก็ต้อง… เพิ่มค่าความว่องไวให้เป็นสิบแต้ม'

       ที่เหลือจะถูกนำไปลงกับค่าพละกำลังทั้งหมด  นี่คือค่าสถานะที่ดีที่สุดสำหรับการเก็บเลเวลของมือใหม่

[ ความว่องไวของของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ ความว่องไวของของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ ความว่อง... ]
...

[ ค่าพละกำลังของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ ค่าพละกำลังของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ ค่าพละ... ]
...

       เงื่อนไขในการผ่านเกาะหมายเลข 30 คืออัพเลเวลสามครั้ง  กริดจึงใช้แต้มสถานะทั้งหมดโดยไม่มีการลังเล

       'ต่อไปก็กวาง...'

       กริดเผชิญหน้ากับอุปสรรคใหญ่ในอดีตลำดับถัดมา  กวางแสนกระหายที่ยืนกินน้ำอยู่ริมทะเลสาป

       สวบ...  สวบ...

       กริดลอบเข้าประชิดตัวกวางอย่างเงียบเชียบเป็นที่สุด  เดิมทีแล้ว  กวางเหล่านี้ถือเป็นมอนสเตอร์ที่ยากเกินไปสำหรับผู้เล่นเลเวลสอง  เพราะพลังทางกายภาพมีสูงกว่ากระต่ายถึงสามเท่า 

       แต่กริดเป็นใครกัน

       'เราคือตำนาน!'

       กริดออกล่ากวางอย่างมั่นใจ  เขาคอยระแวดระวังลูกเตะจากกวางด้วยการรักษาระยะห่างให้เหมาะสมพร้อมกับใช้ดาบโจมตีเข้าไป

       เกาะหมายเลข 30… สถานที่อันสุดแสนสิ้นหวังที่ไม่เคยมีผู้ท้าทายคนใดผ่านบททดสอบได้มาก่อน... 

       สถานที่ซึ่งอันดับหนึ่งของโลกอย่างครอเกลยังต้องจนปัญญา  แต่สำหรับกริดกลับง่ายดายราวกับเป็นเพียงลานฝึกซ้อมเท่านั้น

       ***

[ ท่านผ่านบททดสอบ! ]
[ ท่านได้รับคะแนนท้าทาย 500 แต้ม ]
[ เลเวลของท่านกลับสู่ปรกติ ]

       กริดกลับมามีเลเวล 306 อีกครั้งหลังจากที่ต้องอยู่ในร่างมือใหม่เสียนาน  สีหน้าของเขาดูพึงพอใจมากทีเดียว

       'อา… ความรู้สึกแบบนี้แหละ'

       ร่างกายของเขาทั้งเบาบางและอัดแน่นไปด้วยกำลังวังชา  การชกเบาๆ ก่อให้เกิดคลื่นกระแทกขึ้นในอากาศ  การออกแรงกระโดดเล็กน้อยทำให้ร่ายกายลอยตัวสูงลิบ  นิ้วทั้งสิบสามารถขยับได้พลิ้วไหวดั่งใจนึง

       นี่คือกายาของตำนาน  เมื่อนำไปเทียบกับตัวละครมือใหม่เลเวลสามแล้ว...

       'ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร่างกายของเราสุดยอดขนาดนี้'

       ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ  เขาไม่เคยใช้มันอย่างถูกต้องมาก่อน  ไม่เคยแม้แต่จะรีดเร้นขีดจำกัดสูงสุดออกมาได้

       'ต้องพัฒนาขึ้น… ต้องใส่ใจกับรายละเอียดมากกว่านี้'

       กริดเริ่มพิจารณาถึงสิ่งที่ตนเองในอดีตละเลยไป  เขากำลังเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว  แต่สติกส์ที่ไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยจึงโพล่งขึ้นเสียงดังว่า

       "...ท่านใช่ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าจริงหรือ"

       น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัยสุดขีด  พลังที่แท้จริงของกริดนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาจะเคยมีฝันร้ายกับกวางและกระต่าย  คราวนี้กริดไม่อาจเมินเฉยสติกส์ได้อีกแล้ว  เขาหันไปตอบตามความจริง

       "ฉันเป็นพวกสมองทึบน่ะ  ด้อยกว่าคนอื่นมาโดยตลอด  ฝันร้ายของฉันอาจเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับคนทั่วไป… แต่เรื่องนั้นทำให้ฉันไม่สมควรเป็นตำนานงั้นหรือ"

       กริดกล่าวด้วยดวงตาดุดันองอาจ  เขาภูมิใจที่สามารถตะเกียกตะกายขึ้นจากกองขยะจนเป็นดังเช่นทุกวันนี้ได้  สติกส์สัมผัสถึงความมุ่งมั่นของกริดและส่ายหัวเบาๆ

       "ไม่เลย… กระผมไม่สงสัยอะไรอีกแล้ว"

       อดีตคนสมองทึบแต่สามารถไต่เต้าจนได้เป็นตำนาน  สิ่งนี้ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าอัจฉริยะที่กลายเป็นตำนานเสียอีก  นั่นแสดงให้เห็นว่าเขามีความพยายามสูงกว่าคนทั่วไปมากแค่ไหน

       "กระผมกลับเคารพในตัวท่านยิ่งกว่าเดิม"

       สติกส์อมยิ้มอย่างจริงใจ  ทางด้านกริดก็ยิ้มตอบและเดินเข้าไปยังประตูมิติของเกาะหมายเลข 31

       ***

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 31 ]

       เกาะหมายเลข 31 คือสถานที่ซึ่งสติกส์ไม่เคยมาเหยียบ  เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ

       "เมืองงั้นหรือ..."

       ใช่แล้ว  เกาะหมายเลข 31 คือเมือง  เมืองที่มีตึกรามบ้านช่องนับร้อยเรียงรายกันอยู่ภายในสี่แถว  บนถนนคราคร่ำไปด้วยผู้คนและรถม้า  
       'ที่นี่คือที่ไหนกัน… ทำไมถึงถูกจำลองขึ้นบนเกาะหมายเลข 31'

       ในขณะที่สติกส์กำลังฉงน  กริดก็ให้คำตอบ

       "เมืองป้อมปราการแพเทรี่ยน"

       กริดไม่มีวันลืมเมืองที่ตนอาศัยอยู่ตลอดหนึ่งปีเต็มในชีวิตจริง  นับตั้งแต่เลเวลหนึ่งจนถึง 80

       "แต่ฉันเองก็ไม่รู้สาเหตุที่มันถูกจำลองขึ้นมา  ภายในเมืองนี้  ฉันตายไม่ถึงสิบครั้งด้วยซ้ำ"

       "หือ… ท่านเคยเสียชีวิตในเมืองด้วยหรือ  คงไปก่ออาชญากรรมเข้าจนถูกประหารชีวิตสินะ"

       "จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง  ที่เคยตายก็มี… โดนรถสินค้าชนตาย  โดนกระถางต้นไม้ตกจากชั้นสามใส่หัวตาย  หรือไม่ก็ถูกนักเลงเจ้าถิ่นฆ่าตาย"

       "ดวงของท่านไม่ธรรมดาเหมือนกันนะ"

       ในขณะที่ทั้งสองคุยกัน  ข้อความระบบจำนวนมากก็แสดงขึ้นเพื่อไขความคาใจของกริด

[ เลเวลของท่านกลายเป็น 23 ]
[ บททดสอบถูกสร้างขึ้น ]

========================
[ เกาะหมายเลข 31 ]
       สถานที่และเหตุการณ์ที่ท่านล้มเหลวในภารกิจบ่อยครั้งที่สุดจะถูกจำลองขึ้นใหม่อีกครั้งอย่างเสมือนจริง
       จงก้าวข้ามตัวตนในอดีตให้ได้!
___________________________
เงื่อนไขสำเร็จบททดสอบ :  ผ่านภารกิจในอดีตที่ท่านทำไม่สำเร็จ
ของรางวัลผ่านบททดสอบครั้งแรก : 600 แต้มท้าทาย
ของรางวัลผ่านบททดสอบครั้งแรก (2) : ท่านจะได้รับของรางวัลจากภารกิจในอดีตติดตัวกลับมาด้วย
========================

[ บททดสอบจะมีขึ้นในอีก 30 นาทีข้างหน้า ]

       "ภารกิจที่เราล้มเหลวบ่อยครั้งที่สุด..."

       คงเป็นการยากที่จะให้ระบุชัดว่าภารกิจใดที่ตนล้มเหลวบ่อยครั้งที่สุด  แต่ทันใดนั้น  เครื่องหมายตกใจสีทองขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่ข้างหน้าจอกริดเพื่อเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่าเขาต้องรับภารกิจนี้  

========================
[ เข้าร่วมการฝึกฝนกำลังพลสำรอง ]
ระดับความยาก : ภารกิจทั่วไป
___________________________
       แพเทรี่ยนคือเมืองป้อมปราการที่สร้างขึ้นเพื่อป้องกันภัยจากอาณาจักรเก๊าส์
       ผู้เล่นที่ขึ้นตรงต่อแพเทรี่ยนจะถูกบังคับให้รับการฝึกฝนเป็นกำลังพลสำรองในยามฉุกเฉิน
       จงฝึกฝนตามสิ่งที่ครูฝึกแนะนำ
___________________________
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : ผ่านการทดสอบของแต่ละบทฝึก
ของรางวัลภารกิจ : ขึ้นอยู่กับคะแนนที่ผ่าน
========================

       "อ้อ… ภารกิจนี้เองหรือ"

       มันคือภารกิจที่จะปรากฏขึ้นในทุกเดือน  ผู้เล่นจะถูกขังในค่ายทหารถ้าหากปฏิเสธภารกิจ  ทุกคนที่เป็นสมาชิกแพเทรี่ยนจะถูกบังคับให้ทำภารกิจนี้  และแน่นอนว่ากริดเองก็เข้าร่วมเช่นกัน

       แต่ปัญหาก็คือ
       
       'เราไม่เคยสอบผ่านเลยสักครั้งเดียว...'

       ตลอดหนึ่งปีในชีวิตจริงและสามปีในแพเทรี่ยน  เขาฝึกทุกเดือนแต่กลับไม่เคยฝ่ายการทดสอบเลย  เรื่องนั้นย่อมช่วยไม่ได้  แพเทรี่ยนต้องการกำลังพลสำรองที่สามารถต่อสู้ได้จริงในสนามรบ  เมืองนี้จึงมีหลักสูตรการฝึกฝนที่เข้มข้นมากเป็นพิเศษ  

       'การฝึกของที่นี่มีระดับความยากสูงเกินไป'

       กำลังพลสำรองเมืองแพเทรี่ยนจะถูกฝึกหลายหมวดหมู่โดยแบ่งได้ดังนี้  การฝึกอาวุธ  การฝึกกระบวนรบ  และการฝึกแยกหน่วย  ซึ่งทั้งหมดล้วนมีระดับความยากที่สูง

       'นอกจากเราก็ยังมีคนอีกมากที่ไม่เคยผ่านการฝึกเลยสักครั้ง'

       อันที่จริงมีคนเช่นนั้นไม่ถึงสิบคน  แต่ความทรงจำอันแสนโหดร้ายของกริดได้หลอกตนเองว่ามีเป็นร้อย

       ***

========================
ชื่อ : กริด
คลาส : นักรบ
เลเวล : 23
พลังชีวิต : 1,161
มานา : 45
พละกำลัง : 187
ความอดทน : 40
ความว่องไว : 22
สติปัญญา : 15
___________________________
รายการทักษะ : 
- ความชำนาญดาบขั้นต้น  เลเวลสอง
- ความชำนาญชุดเกราะขั้นต้น  เลเวลสอง
- พุ่งตัว  เลเวลหนึ่ง
- ฟาดดาบเต็มแรง  เลเวลหนึ่ง
========================
       
       "จัดสรรค่าสถานะได้ห่วยแตกสิ้นดี"

       ไม่มีความสมดุลในค่าสถานะเอาเสียเลย  กริดได้แต่สาปแช่งตนเองในสมัยเลเวล 23 อย่างไม่หยุดปาก

       'ทุ่มแต้มเกือบทั้งหมดไปลงกับพละกำลัง  โดยมีแบ่งไปลงความอดทนเล็กน้อย'

       ค่าความว่องไวและสติปัญญามีน้อยมากเฉกเช่นนักรบทั่วไป  ความเร็วโจมตีและอัตราหลบหลีกต่ำติดดิน  แถมมานาก็มีไม่พอใช้  เพียงแค่พุ่งตัวหรือฟาดดาบเต็มแรงก็หมดหลอดแล้ว

รายการไอเท็ม :
[ ดาบใหญ่ทื่อ ]
พลังโจมตี : 32~71
ความเร็วโจมตี : -3%

[ หมวกกะโหลกเก่าแก่ ]
พลังป้องกัน : 2

[ ชุดเกราะออร์คเก่าแก่ ]
พลังป้องกัน : 13

[ รองเท้ากอบลินเก่าแก่ ]
พลังป้องกัน : 2

       'รายการไอเท็มสวมใส่ก็ห่วยแตกไม่แพ้กัน… ทำไมตอนนั้นเราถึงไม่ใส่เซ็ตไอเท็มที่ดรอปจากมอนสเตอร์ชนิดเดียวกันนะ'

       สมัยนั้นเขาเล่นไปได้ยังไงกัน...

       'นี่คงเป็นเหตุผลที่เรามีเลเวลแค่ 80 แม้ว่าจะเล่นมานานถึงหนึ่งปีเต็ม… ไม่สิ  แค่ 79 เท่านั้น'

       กริดได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย  ชายหนุ่มสงสัยว่าตนจะผ่านการฝึกฝนได้ในสภาพนี้จริงหรือ

       'ช่างเถอะ  ตั้งใจฝึกเข้าไว้ก็พอ  แล้วทุกอย่างคงจะดีเอง'

       การทดสอบส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับการดวลและฝึกซ้อมอาวุธ  กริดสามารถใช้ดาบได้ดีอยู่แล้ว  แถมยังมีพื้นฐานวิชาหอกเล็กน้อยจากป็อน  ดังนั้นสิ่งเดียวที่น่ากังวลคือการยิงธนู  กริดไม่มีทักษะความชำนาญธนู  แถมค่าความว่องไวก็ยังต่ำมาก  เขาจะยิงเข้าเป้าบ้างรึเปล่านะ

       'และในการดวล  เราคงไม่สามารถใช้ทักษะได้อย่างอิสระนัก'

       สติกส์จ้องมองสีหน้าเป็นกังวลของกริดและเริ่มวิตกตามไปด้วย

       "บททดสอบนี้ยากงั้นหรือ  อย่าบอกนะว่า...!  มังกรสินะ!  คราวนี้เป็นมังกรแล้วใช่ไหม!"

       สติกส์ต้องเฉียดตายมาหลายครั้งเพราะคำสาปจากมังกร  ดังนั้นเขาจึงมีความหวาดกลัวมังกรมากพิเศษ

       "ไม่ต้องห่วง  นายไม่ได้เจอมังกรแน่นอนถ้ามากับฉัน"

       กริดปลอบใจสติกส์พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอด

       'เชื่อมือฉันได้เลย'

       นับตั้งแต่กลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  ชายหนุ่มสามารถล้มศัตรูระดับบอสสุดหินได้ตามลำพังโดยที่ผู้เล่นคนอื่นไม่อาจสร้างได้แม่แต่รอยขีดข่วน  แต่ตอนนี้เขากลับต้องพยายามก้าวข้ามตนเองในอดีตอย่างยากลำบาก

       "ไปกันเถอะ"

       กริดเดินเข้าไปในค่ายฝึกด้วยสีหน้าขึงขัง  เมื่อครูฝึกเห็นหน้าเขาก็ตะโกนขึ้นทันที

       "มาแล้วหรอเหยี่ยวน้ำเงิน!  สายเหมือนเคยเลยนะ!  เร็วเข้า  เร็วเข้า!  ไอ้ไก่อ่อนที่กระจอกกว่าสุนัข!"

( *เหยี่ยวน้ำเงิน - เป็นศัพท์แสลงของกองทัพอเมริกา  หมายถึงทหารอ่อนหัดที่มักทำให้พวกพ้องต้องเดือดร้อน )

       เหยี่ยวน้ำเงิน!

       ชื่อเล่นอันน่าอับอายที่เขาลืมไปนานแล้ว  กริดหันไปมองครูฝึกด้วยสีหน้าบูดบึ้งน่ากลัวราวปีศาจทันที  ครูฝึกประจำปราสาท  ชายแก่ที่ดูแคลนเขาเป็นประจำและบางครั้งก็กลั่นแกล้งจนถึงแก่ความตาย!       

       'ตอนนั้นเราอาจไม่ประสีประสา...!'

       แต่ไม่ใช่อีกแล้ว

       'ฉันจะทำให้แกต้องตะลึง'

       ไฟอาฆาตในตัวกริดพลันลุกโชน

• Next
• Previous