จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 366

       กริดตระหนักถึงความสำคัญของการฝึกแถวเป็นอย่างดีในฐานะกำลังพลสำรองของเกาหลีใต้

       เพื่อให้ควบคุมกองทัพได้ง่าย  เพื่อให้ทหารสามัคคี  เพื่อลดโอกาสเกิดเรื่องไม่คาดฝัน  และเพื่อปลูกฝังความรักชาติ  การฝึกแถวคือส่วนสำคัญพื้นฐานกองทัพ

       "สาเหตุที่กองทัพขนาดใหญ่สามารถรบได้มีประสิทธิภาพก็เพราะทหารทุกคนผ่านการฝึกฝนยุทธวิธีมาอย่างเข้มข้น!  ลองนึกภาพตามดูว่า  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากหน่วยโล่ไปยืนอยู่ด้านหลังและให้พลธนูขึ้นหน้ามาเป็นแนวปะทะ  คงบ้าบอสิ้นดีเลยใช่ไหม"

       ยิ่งฝึกแถวหนักมากเท่าไร  การเปลี่ยนรูปกระบวนรบก็ยิ่งทำได้เร็ว  และเมื่อยิ่งเปลี่ยนกระบวนรบได้เร็ว  โอกาสชนะก็ยิ่งมีสูงขึ้น  กริดอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อนั่งฟังครูฝึกกำลังพูดถึงความสำคัญของการฝึก

       'ตัวเราในสมัยนั้นไม่เคยตั้งใจฟังเลยสินะ'

       กำลังพลสำรองจะถูกนำตัวมายังลานฝึกและมอบความรู้ทางทฤษฏี  ทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ในเกมด้วยนะ  ตัวกริดในอดีตได้แต่บ่นอย่างหัวเสียและไม่เคยตั้งใจฟัง

       "เฮ้! เหยี่ยวเงิน!"

       ครูฝึกคาเอซูลจ้องมองมาทางกริด

       "ทำไมแกถึงได้ชอบเหม่อทุกครั้งเวลาที่ฉันสอน!"

       แพเทรี่ยนคือเมืองป้อมปราการที่อาจเกิดสงครามได้ทุกเมื่อ  การฝึกจึงเข้มข้นมากเป็นพิเศษ  แน่นอนว่ากับผู้เล่นก็ไม่มีข้อยกเว้น

       "การสอนของฉันมันไร้ค่าหรือยังไง  แกเก่งแล้วใช่ไหม!"

       ครูฝึกได้ตะโกนออกมาอย่างโมโห

       "ลุกขึ้น!"

       กริดลุกยืนขึ้น  เขารู้ดีว่ามันไม่ถูกต้องนักที่จะนั่งอมยิ้มระหว่างการสอนของครูฝึก  เพราะหนึ่งในเงื่อนไขผ่านการทดสอบคือการเชื่อฟังคำสั่ง

       "แถวตรง!  ตามระเบียบพัก!  ขวาหัน!"
       
       กริดทำตามคำสั่งพื้นฐาน  ในขณะที่ครูฝึกกำลังอมยิ้ม

       "เมื่อครู่… แกกล้ายิ้มในตอนที่ฉันกำลังสอนอยู่สินะ"

       หลังจากนั้นครูฝึกก็ออกคำสั่งจำนวนมากให้กริดทำตาม  เขาพยายามใช้คำยากและทำให้ซับซ้อนมากที่สุด  ทั้งเดินหน้า  ถอยหลัง  ก้าวซ้าย  ก้าวขวา  โดยครูฝึกคิดจะลงโทษสถานหนักทันทีที่กริดทำผิด  แต่ว่า...
       
       กึก!

       กึก! กึก! กึก! กึก!

       'ไม่เบา'

       ครูฝึกคาเอซูลแสดงสีหน้าประหลาดใจทันทีที่กริดทำตามได้อย่างถูกต้องโดยปราศจากสีหน้าลังเล

       เหยี่ยวน้ำเงิน  กริด  เขาไม่เคยสอบผ่านเลยสักครั้งและด้อยกว่าคนอื่นมาตลอด  แต่แล้วเหตุใดถึงปฏิตามคำสั่งยากๆ ได้แม่นยำเช่นนี้  กริดสามารถทำตามทั้งหมดได้อย่างมีสมาธิแม้ว่าค่าเรี่ยวแรงจะน้อยนิดมากก็ตาม

       และสิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้น

       'เจ้าบ้านี่มีแววตาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน'

       กริดนั้นเป็นที่โด่งดังมากในหมู่ครูฝึกคาเอซูลและผู้ช่วย  เขาทั้งโง่  ไม่มีสมาธิ  อ่อนแอ  และมีดวงตาเหมือนปลาตาย  แต่ตอนนี้ไม่ใช่เลย  เขาไม่ได้โง่  สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น  และมีสมาธิสูงจนเอาชนะร่างกายที่เหนื่อยล้าได้

       ดวงตาเหมือนปลาตายงั้นหรือ  บัดนี้กลายเป็นแววตาอันลุ่มลึกเฉียบแหลม  ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้จ้องมองเป็นต้องออกอาการสะดุ้ง

       "...อะแฮ่ม"

       ทหารอ่อนแอคนนี้จะล้มลงเมื่อไรกันนะ  ในที่สุดครูฝึกคาเอซูลก็ยอมแพ้และเลิกออกคำสั่ง  มันกระแอมเบาๆ หนึ่งครั้งก่อนจะพูดกับกริดโดยไม่หันไปสบตา

       "ดูเหมือนแกจะชำนาญการฝึกแถวแล้วนี่  ฝึกมาหนักเลยใช่ไหม  กลับแถวไปได้!"

       "ครับ!"

       กริดตอบกลับเสียงดังฟังชัดและวิ่งกลับไปนั่งในจุดเดิม  อันที่จริงกริดก็ไม่ได้รู้สึกดีนัก  เขาเป็นถึงดยุคแห่งอาณาจักรและผู้ปกครองเรย์ดันเชียวนะ  แต่กลับต้องถูกครูฝึกกระจอกเยี่ยงนี้ตะคอกใส่และดูแคลน  น่าอับอายยิ่งนัก  แต่นี่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่กริดจะยึดถือกับศักดิ์ศรี

       'เราเป็นแค่นักรบเลเวล 23 เท่านั้น'

       ใช่แล้ว  นี่มันเรื่องราวในอดีตที่เขาต้องอดทนเพื่อผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลข 31 

       "หลังจากนี้จะเริ่มการทดสอบวินัยแถว!"

       ในที่สุดการทดสอบก็มีขึ้นหลังจากฝึกหนักสามชั่วโมงเต็ม  และผลการทดสอบก็น่าตกตะลึงมาก  เหยี่ยวน้ำเงินกริดได้คะแนนเป็นอันดับที่หนึ่งในการสอบ  ชายหนุ่มมีสมาธิและทำตามคำสั่งของครูฝึกได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องหากเทียบกับกำลังพลสำรองคนอื่น

       'หมอนี่ไปกินอะไรผิดมานะ'

       ครูฝึกและผู้ช่วยทุกคนต่างไม่เชื่อสายตา

       ***

       ต่อไปเป็นการสอบภาคปฏิบัติเกี่ยวกับการตั้งค่าย  ผู้สอบจะต้องปีนเขาหลังลานฝึกและสร้างที่พักขึ้นมา

       "ก็แค่ขุดดินใช่ไหม"

       "แค่ขุดดินจะไปยากอะไร"

       บรรดากำลังพลสำรองคนอื่นต่างคิดว่าเป็นงานง่าย  แต่กริดรู้ถึงความสำคัญของการตั้งค่ายเป็นอย่างดี  การตั้งค่ายมีเพื่อป้องกันการโจมตีจากศัตรูและสร้างกำบังให้กับทหาร

       'ไม่ใช่แค่ขุดดิน  แต่สร้างขึ้นมาแล้วต้องแข็งแรงใช้งานได้จริงด้วย'

       กริดกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างตั้งใจ  จนในที่สุดก็พบพุ่มไม้ซึ่งมีดงเถาวัลย์รัดพันแน่น  ตั้งอยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่สองต้น  ชายหนุ่มเดินตรงไปยังจุดนั้นและเริ่มลงมือขุด  กำลังพลสำรองคนอื่นเมื่อเห็นภาพดังกล่าวก็หัวเราะร่วนทันที

       'ต้นไม้และพุ่มไม้จะทำให้แกขุดได้ลำบากขึ้น'

       'คงต้องใช้เวลานานมากโข'

       'อ่อนหัด  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้ถูกครูฝึกดูแคลนเอา'

       กริดจะต้องได้คะแนนต่ำสุดแน่  กำลังพลสำรองคนอื่นอมยิ้มอย่างเย้ยหยันก่อนจะเริ่มขุดในจุดของตนเอง  ความเร็วในการขุดของพวกมันมีสูงมาก  เห็นได้ชัดว่าต้องการให้การทดสอบอันเหน็ดเหนื่อยนี้จบลงโดยไว

       ในทางกลับกัน  กริดขุดดินได้ช้าที่สุด

       'การขุดเร็วเกินไปมีแต่จะทำให้เหนื่อยง่าย'

       กริดเคยเคยฝึกทหารของจริงในค่ายเกาหลีใต้มานานแรมปี  แถมเขาก็ยังทำงานก่อสร้างอยู่บ่อยครั้ง  เรียกได้ว่าการขุดเป็นหนึ่งในน้อยสิ่งที่เขาถนัด

       'การขุดจะใช้พลังของหัวใจและกล้ามเนื้อสูง  เนื่องจากต้องพึ่งพาร่างกายท่อนบนเป็นหลัก'

       ถ้าไม่อยากเหนื่อยแทบขาดใจกับการขุด  มีแต่ต้องขุดอย่างช้าๆ และมั่นคงเท่านั้น

       ฉึก!

       มือขวากำด้ามจับ  มือซ้ายกำโคนพลั่ว  แม้ความเร็วของกริดดูจะช้ากว่าคนอื่น  แต่นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงแรกเท่านั้น  เพราะเมื่อเวลาผ่านไป  ความเร็วของกริดยังไม่ตกลง  ทว่าคนอื่นกลับเหนื่อยหอบจนช้ากว่ากริดราวสามเท่าเห็นจะได้

       "โฮ่… ใช้ความรู้เอาชนะขีดจำกัดในด้านเรี่ยวแรงสินะ"

       บรรดาครูฝึกและผู้ช่วยต่างไม่ละสายตาจากกริด  เทคนิคการขุดของกริดนั้นสุดยอดมาก  เรียกได้เต็มปากว่ากริดคือนักขุดดินมืออาชีพ  การทดสอบตั้งค่ายคราวนี้  ที่หนึ่งคงไม่พ้นเป็นกริดอีกครั้งแน่นอน

       'ไม่เลว'

       สีหน้าของกริดพลันโล่งใจเมื่อความทรงจำร้ายๆ ในอดีตได้ถูกไล่ลบทีละอันสองอัน  ความภาคภูมิใจเมื่อครั้งชนะครอเกลกำลังระอุอยู่ในอกอย่างซาบซ่าน

       ***

       การทดสอบใช้อาวุธ

       กำลังพลสำรองทุกคนที่ผ่านการฝึกพื้นฐานในการใช้หอก  ดาบ  และธนู  ต่างกำลังยืนอยู่หน้าหุ่นไล่กาที่เป็นเป้าซ้อม

       ครูฝึกคาเอซูลตะโกนขึ้น  
       "เริ่มด้วยหอก!"

       ทันใดนั้นเอง 

       มีจุดสีน้ำเงิน  แดง  และเขียวปรากฏขึ้นบนตัวหุ่นไล่กา  สีน้ำเงินมีขนาดราวเหรียญ 500 เยน  ส่วนสีแดงและสีเขียวจะมีขนาดใหญ่ราวลูกบิลเลียด

       "หลังจากนี้สามนาที  จุดสีทั้งสามชนิดจะปรากฏขึ้นแบบสุ่ม  หากพวกแกแทงโดนสีเขียวก็จะได้รับหนึ่งคะแนน  สีแดงห้าคะแนน  และสีน้ำเงินสิบคะแนน  พวกแกจะผ่านสอบได้ก็ต้องมีคะแนนสูงกว่า 50 ขึ้นไป"

       นี่คือการทดสอบที่กริดไม่เคยผ่านเลยสักครั้งในอดีต

       จุดสีสามชนิดจะสุ่มเกิดและหายไปอย่างรวดเร็ว  การปรากฏขึ้นครั้งถัดไปจะมีรูปแบบซับซ้อนไม่เหมือนเดิม  กริดที่ด้อยฝีมือควบคุมในสมัยก่อนจึงไม่เคยได้รับคะแนนเกิน 50 แม้แต่ครั้งเดียว

       แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว

       ฉึก!

       กริดขยับขาขวาไปด้านหลังพร้อมกับแทงหอกไปด้านหน้า  กริดเคยออกล่ามอนสเตอร์กับมือหอกอันดับหนึ่งของซาทิสฟายอย่างป็อนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน  รายละเอียดเล็กน้อยรวมถึงเทคนิคสำคัญจึงถูกจดจำใส่หัวสมอง

       แถมยิ่งไปกว่านั้น...

       'ฉันคือคนที่บรรลุทุกซอกมุมของหอกแห่งเทพเชียวนะ!'

       เมื่อรู้จักโครงสร้างของอาวุธ  หลักการใช้งานจึงเข้าใจไม่ได้อยาก

       ว่าบ~

       กริดจดจ้องจุดสีที่สว่างขึ้นตรงหน้า

       ฉึก!

       ฉึก! 

        ฉึก!

       "...!"

       ทั้งครูฝึก  ผู้ช่วย  และผู้เข้าทดสอบคนอื่น  เมื่อได้ยินเสียงแทงอันหนักแน่นมั่นคง  พวกเขาล้วนหันมามองกริดเป็นตาเดียว  ชายหนุ่มเล็งแทงจุดสีน้ำเงินได้อย่างแม่นยำในทุกครั้ง  ใครก็ตามที่ได้เห็นเป็นต้องตกตะลึงและชื่นชม  ทว่าตัวกริดกลับยังไม่พึงพอใจในผลลัพธ์

       'นั่นสินะ… ค่าความว่องไวของเรามีน้อยเกินไป'

       หอกในมือกริดแทงออกอย่างเชื่องช้าช้า  แถมความแม่นยำก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบนัก  กริดเล็งไปยังกึ่งกลางของจุดสีน้ำเงินก็จริง  แต่ปลายหอกกลับแทงโดนขอบ  ในขณะที่ชายหนุ่มบ่นอุบอย่างไม่พอใจ  เขาก็นึกบางสิ่งขึ้นได้

       'ครอเกลคงไม่เสียเวลาบ่นแบบเราแน่'

       เขาคนนั้นจะต้องหาทางแก้ไขจุดอ่อน  โดยไม่สนว่าสิ่งที่มีในปัจจุบันจะย่ำแย่แค่ไหน

       'ใช่แล้ว  จะมัวเสียใจอยู่ไม่ได้เด็ดขาด'

       กริดรวบรวมสมาธิให้มากขึ้นและพยายามดึงขีดจำกัดสูงสุดของหอกออกมา

       เปรี้ยง!

       ปลายหอกถูกแทงเข้าใส่กึ่งกลางจุดสีน้ำเงินอย่างไร้ที่ติ  ครูฝึกคาเอซูลที่เห็นเหตุการณ์ไม่อาจหุบปากลงจากอาการตกใจได้เลย

       'เกิดอะไรขึ้นกับเขากันนะ'

       คาเอซูลรู้จักเหยี่ยวน้ำเงินดียิ่งกว่าใครทั้งหมด  ชายตรงหน้าจึงเป็นราวกับคนละคนโดยสิ้นเชิง

       บี๊บๆ~!
       
       หลังจากนั้นไม่นาน  คะแนนบนตัวหุ่นไล่กาของกริดก็สูงถึง 100 แต้ม

       "อะไรกัน...!!"

       สีหน้าของครูฝึกพลันขาวซีด  100 คะแนนภายในหนึ่งนาทีกับอีก 23 วินาทีงั้นหรือ  สถิติของกริดในคราวนี้  แม้จะให้อัศวินฝึกหัดมาทดสอบก็คงเอาชนะกริดไม่ได้แน่  ครูฝึกแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น  

       หน้าต่างข้อความระบบได้แสดงขึ้นต่อหน้ากริด

[ ท่านสร้างสถิติใหม่ของอาวุธประเภทหอกในการทดสอบกำลังพลสำรองเมืองแพเทรี่ยน! ]
[ ท่านได้รับทักษะใหม่เกรดแรร์ <ขว้างหอก> เป็นของรางวัลลับ! ]

========================
[ ขว้างหอก  เลเวลหนึ่ง ]
       ทำการขว้างหอกที่มีความรุนแรง 600% ของพลังโจมตีกายภาพใส่ศัตรู  เป้าหมายจะเกิดอาการล้มลง
* ท่านต้องไปเก็บหอกให้สำเร็จภายใน 30 วินาที  ไม่อย่างนั้นจะสูญเสียความเป็นเจ้าของหอกไป
___________________________
มานาที่ใช้ : 150
ระยะหน่วงหลังใช้ : 1 นาที
========================

       "โฮ่..."

       กริดพลันตกตะลึงกับรางวัลลับที่ตนไม่เคยคาดคิดมาก่อน

       น่าหงุดหงิดใจไม่น้อยที่ต้องตามเก็บหอกที่ขว้างออกไป  แต่หากเทียบกับวิชาดาบแพ็กม่าแล้ว  ระยะหน่วงของทักษะขว้างหอกนั้นสั้นมาก  แถมความรุนแรงก็ไม่เลว  มันคือทักษะโจมตีระยะกลางที่สามารถปรับใช้ได้ในหลายโอกาส

       'หรือว่า… เราสามารถได้รับทักษะเกรดแรร์ในการทดสอบใช้ดาบและธนูที่จะมีขึ้นหลังจากนี้ด้วย'

       ความมุ่งมั่นของกริดพลันลุกโชนขึ้นจากเดิมหลายเท่าตัว

• Next
• Previous