จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 352

       ครืนนนน!

       กริดล้มลงพร้อมกับฝุ่นทรายคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ  สีหน้าของเขาดูไม่ยินดียินร้ายนัก  อันที่จริงพลังชีวิตของกริดก็ไม่น่าพึงพอใจสักเท่าไร  แต่การที่กริดสามารถอมยิ้มได้เล็กๆ เป็นเพราะเขาสวมแหวนโดรันได้ทันก่อนที่ครอเกลจะใช้ท่าเตะ 

       ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่สบอารมรณ์

       "มันคงจะดีกว่านี้ถ้าหากฉันสวมแหวนโดรันก่อนที่ดาบเล่มนั้นจะแทงเข้าที่ลำคอ"

       พลังชีวิตของกริดจะต้องเพิ่มสูงกว่านี้อีกราวสามเท่าแน่

       "ฉันพูดถูกไหม… ยาคูลท์"

[ ... ]

       ยารุกต์ยังคงนิ่งเงียบแม้ว่าจะถูกเรียกด้วยชื่อที่ไม่ชอบใจอย่างยาคูลท์  ตัวมันในยามนี้กำลังรู้สึกผิดที่ไม่อาจอ่านทางดาบซึ่งพุ่งเข้ามาแทงคอผู้เป็นนายได้  ส่งผลให้กริดต้องตกอยู่ในสภาพอดสูเช่นนี้

       "เหมือนกับตอนที่ฉันสู้กับปิอาโร่และชักสเล่ย์เลยนะ  นายยังคงไร้ประโยชน์เสมอต้นเสมอปลาย"

[ นั่นมัน...!  เป็นเพราะความสามารถของฉันถูกผนึกอยู่ต่างหาก!  ถ้ามีพลังที่แท้จริงล่ะก็  ศัตรูพวกนี้ก็แค่เด็กหัดจับดาบเท่านั้น! ]

       "อา… สมมติว่าที่แกพูดเป็นความจริงก็แล้วกัน"

       ที่ยารุกต์พูดก็ไม่ผิดนัก  ตัวมันอยู่เพียงเกรดยูนีค  หากกลายเป็นเกรดเลเจนดารีเมื่อไร  ประโยชน์ที่มีต่อกริดน่าจะสูงกว่านี้มาก

       ณ ใจกลางของลานฝึกทหารที่ยุบตัวลง

       ฉึบ

       กริดที่นอนแผ่หราอยู่บนพื้นได้พยุงตัวขึ้นอย่างช้าๆ   แม้จะไม่เต็มใจนัก  แต่การได้หยุดพักหายใจบ้างก็เป็นเรื่องสำคัญ  กริดสลัดสีหน้าอันเป็นกังวลออกไปและแทนทีมันด้วยความสงบนิ่ง  เขาตัดสินใจเลิกหวังพึ่งพาประกันชีวิตอมตะห้าวินาที  การต่อสู้ในครั้งนี้จะถูกใช้เพื่อยกระดับฝีมือตนเองเท่านั้น

       'เราใช้ร่างมืดเร็วไปรึเปล่านะ'

       ร่างมืดจะทำให้พลังชีวิตสูงสุดลดลง 50%  โดยที่พลังโจมตีต่างๆ และความว่องไวจะเพิ่มขึ้นมา 20% แทน  นับเป็นดาบสองคมที่ควรใช้อย่างระมัดระวัง  ไม่อย่างนั้นก็อาจเจ็บตัวจนถึงขั้นปางตายอย่างเมื่อครู่

       'หรือเราควรใช้มันในเพื่อปิดบัญชีศัตรูเท่านั้น… ไม่ได้เด็ดขาด  การใช้มันตั้งแต่แรกคือสิ่งที่ดีกว่า  ไม่อย่างนั้นเราคงกดดันครอเกลจนมาถึงจุดนี้ไม่ได้แน่'
       
       ความต่างชั้นของฝีมือควบคุมมีมากเกินไป  หากไม่ใช่ทักษะชนิดล็อคเป้าหมาย  กริดก็ไม่มีวันโจมตีครอเกลโดนแน่นอน  แถมยังจะถูกสวนกลับมาให้เจ็บตัวเล่นอีก

       'หากดูจากความเร็วโจมตีและพลังโจมตี  ค่าสถานะของครอเกลคงใกล้เคียงกับเรามากทีเดียว'       

       นี่คือสิ่งที่กริดสงสัยมาโดยตลอด  ตัวเขานั้นทั้งผ่านการเลเวลติดลบ  ทั้งผ่านการสร้างไอเท็มและได้ค่าสถานะ  รวมไปถึงสมญานามต่างๆ อีกมากที่ได้รับมา  จึงไม่แปลกที่กริดควรจะมีค่าสถานะสูงสุดในบรรดาผู้เล่นซาทิสฟายทั้งสองพันล้านคน

       แต่ดูเหมือนครอเกลจะทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อได้เสมอ

       'นั่นสินะ'

       สมกับเป็นอันดับหนึ่งของโลก  ครอเกลสามารถรวบรวมสมญานามสำคัญมาเป็นของตนเองได้ทุกชนิด  ทำให้ได้รับค่าสถานะสะสมเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ  แถมเขายังมีเลเวลมากที่สุดในเกม

       'ในตอนที่เราเลเวล 80...'

       ใช่แล้ว  ก่อนจะกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า

       'ตอนนั้นครอเกลก็มีเลเวลปาไป 240 แล้ว'

       ช่องว่างในจุดนี้ใหญ่เกินไป  การเติมเต็มไม่สำเร็จจึงไม่ใช่เรื่องแปลก

       'ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ยังเหนือกว่าเรามาก'

       ครอเกลสวมใส่ไอเท็มที่เหมาะสมกับตนเองที่สุด  แม้พลังป้องกันโดยรวมจะไม่สูงนัก  แต่แล้วยังไงล่ะ  สิ่งนี้ไม่เป็นปัญหาเลยเพราะเขาไม่เคยถูกโจมตี  แถมยังมีดาบเล่มนั้น  อาวุธที่ครอเกลใช้ดูเหมือนจะเทียบเคียงได้กับไอเท็มเกรดเลเจนดารีที่กริดสร้างขึ้นเลยทีเดียว

       "...เรายังต้องพัฒนาอีกหลายด้านสินะ"

       เขาจะแพ้งั้นหรือ  ในขณะที่มีคำนี้ผุดขึ้นในหัวสมอง

       แสยะ...

       ใบหน้าของกริดกระตุกเล็กน้อย  แววตาจริงจังขึงขังมากขึ้น  เขาอาจเคยเป็นขี้แพ้ในอดีตเพราะไร้พรสวรรค์ก็จริง

       'แต่ตอนนี้… ถึงเวลาเลิกแพ้ได้แล้ว!'

       พรสวรรค์สามารถถูกชดเชยด้วยความพยายามได้ไหมน่ะหรือ  คนทั่วไปคงคิดว่ากระทำได้ยาก  แต่กริดกลับรู้ถึงความสำคัญของความพยายามได้ดีกว่าใคร  เพราะในอดีต  ด้วยความเพียรพยายามนี้เอง  เขาจึงกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าและคลาสเกรดเจนดารีคนแรกของโลกสำเร็จ

       'เราอยากชนะ'

       ครอเกล  ชายผู้ถูกยกย่องว่าเป็นฟ้าเหนือฟ้า  ชายที่บรรดาแร้งเกอร์ทั่วโลกต่างให้ความอิจฉา  กริดต้องการขจัดฝันร้ายในอดีตด้วยการล้มครอเกลลงให้ได้  เขาต้องการให้อันดับหนึ่งของโลกคนนี้เห็นถึงฝีมือที่แท้จริงของตน

       ในการจะทำเช่นนั้น  เขาต้องพยายามอย่างเต็มที่  อย่างน้อยก็ต้องเท่าที่ชายคนหนึ่งจะทำไหว

       "ยกที่สอง  เริ่มได้"

[ ท่านถอดไอเท็ม<รองเท้ากริด>  ความเร็วเคลื่อนที่และอัตราหลบหลีกกลับสู่ปรกติ ]

       นี่คือข้อผิดพลาดแรกของกริด  รองเท้าหนักนั้นถูกออกแบบไว้สำหรับดาบใหญ่เท่านั้น  ในเมื่อกริดใช้ยารุกต์ซึ่งเป็นดาบยาว  รองเท้าหนักจึงกลายเป็นตัวถ่วงไปโดยปริยาย  ทั้งการเคลื่อนที่และหลบหลีกที่ช้าลง

[ ท่านสวมใส่ไอเท็ม<รองเท้าบราฮัม>  ความเร็วเคลื่อนที่เพิ่มขึ้น 10%  ระยะหน่วงทุกทักษะลดลง 20% ]

       แม้รองเท้าบราฮัมจะมีพลังป้องกันที่ค่อนข้างต่ำ  แต่ออปชั่นอื่นก็เรียกได้ว่าน่าพึงพอใจ  แถมยังเป็นถึงไอเท็มของจอมเวทย์ในตำนานอย่างบราฮัม  นอกจากจะไม่ขายมันทิ้ง  กริดยังใช้งานมันอยู่บ่อยๆ ในหลายโอกาส

[ ท่านใช้เวทย์มนต์ <บิน> ]

       ซู่วว!

       ร่างของชายหนุ่มบินขึ้นไปในอากาศด้วยความเบาหวิวที่ไม่ได้สัมผัสมานานแล้ว

       ***

       "แฮ่ก… แฮ่ก... อะไรกัน"

       ใจกลางของพื้นดินที่ยุบตัวลงไปบนลานกว้าง  ครอเกลที่กำลังหายใจเหนื่อยหอบพลันต้องตกตะลึงจนตาค้าง  เป็นเพราะเขาได้เห็นกริดกำลังบินขึ้นไปบนอากาศด้วยสภาพที่ค่อนข้างสบายดี

       'เขายังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่านะ'

       ครอเกลได้แต่ตั้งคำถามในใจ

       <ผู้ท้าชิงอริยะดาบขั้นที่ห้า> <ผู้ผดุงความยุติธรรมของทวีปตะวันตก>  <วีรบุรุษน้อยแห่งแพงเจีย>  <ผู้สร้างปาฏิหาริย์>  <คนแรกที่...> <คนแรกที่...> <คนแรกที่...> <คนแรกที่...>

       สมญานามมากมายของครอเกลมีมูลค่าสูงจนไม่อาจตีราคาออกมาเป็นเงินได้  พลังโจมตีของเขาทั้งรวดเร็วและรุนแรงจนยากจะหาใครต้านทานไหว  แต่กริดกลับทนได้ดาบแล้วดาบเล่า  แถมในตอนนี้ยังฟื้นพลังชีวิตกลับมาได้อย่างไม่ทราบสาเหตุ  และสีหน้าของกริดกลับเอาจริงเอาจังมากขึ้นกว่าเดิม

       เกิดอะไรขึ้นกันนะ...

       ในสายตาครอเกล  กริดไม่ต่างอะไรกับมอนสเตอร์ระดับบอสเลยสักนิด

       'แม้คนทั้งโลกจะเย้ยหยันนายเพียงใด  แต่ฉันก็ได้เห็นกับตาแล้วว่านายคือตำนานตัวจริง'

       ครอเกลศึกษาข้อมูลซาทิสฟายมาไม่น้อย  สิ่งที่ผู้คนทั้งโลกต่างดูแคลนกริดต่างๆ นาๆ  ครอเกลล้วนเคยได้ยินมาทั้งสิ้น  ไม่ว่าจะเป็นคลาสเกรดเลเจนดารีที่ฝีมือควบคุมห่วย  ไอ้ขี้ขลาดที่กลบจุดอ่อนตนเองได้เพียงเพราะมีไอเท็มสวมใส่ขี้โกง  แม้ตอนนี้จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว  แต่ผู้คนก็ยังพากันเรียกกริดว่า

       <คนที่ฝีมือควบคุมพอใช้  แค่โชคดีมีไอเท็มสวมใส่ยอดเยี่ยม>

       ครอเกลศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับกริดพอสมควร  การต่อสู้ในวันกล่าวสุนทรพจน์ของผู้ท้าชิงสันตะปาปาเขาก็ได้ดู  กริดต่อกรกับอัศวินสีชาดนามว่าฟูลิโต้ด้วยฝีมือค่อนข้างน่าประทับใจ  แต่ก็ยังเรียกว่าเก่งกาจได้ไม่เต็มปากนัก  

       แต่ตอนนี้ครอเกลได้ตระหนักแล้วว่า  ทุกคนสามารถพัฒนาขึ้นได้  โดยกริดก็ไม่มีข้อยกเว้นในส่วนนี้

       ข้อพิสูจน์คือการที่เขาสามารถทำให้ครอเกลบาดเจ็บ  โดยที่คนเกือบทั้งโลกทำไม่ได้

       'นายไม่ใช่พวกพัฒนาการช้าเลยสักนิด'

       ตรงกันข้าม  ดูเหมือนกริดจะเพียรพยายามมากกว่าใครทั้งหมด

       'อันที่จริง  เขาคงกลายเป็นคลาสเกรดเลเจนดารีไม่ได้แน่ถ้าหากปราศจากความพยายามที่มากพอ'

       ครอเกลยอมรับจากใจจริงว่ากริดคือตัวตนที่ยอดเยี่ยม  เขาไม่สมควรได้รับการดูแคลนจากใครก็ตาม

       "ฉันขอแสดงความนับถือนายด้วยการทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อโจมตี"

       ดาบอุกกาบาต

       ครอเกลตัดสินใจใช้ทักษะที่เคยถูกขัดขวางไปเพราะ<โลหิตกรีดร้อง>  เกิดเป็นพลังคีจำนวนมหาศาลรายล้อมตัวเขาไว้ด้วยบรรยากาศที่ทรงพลัง

       "วิชาดาบแพ็กม่า..."

       ครอเกลพุ่งตัวขึ้นไปหากริดที่อยู่บนฟ้า  ส่วนกริดก็กำลังรำดาบ  ทุกสิ่งเป็นไปตามที่ครอเกลคาดไว้  จุดแข็งของกริดคือไอเท็มและทักษะที่รุนแรง  เขาจะต้องใช้สิ่งนั้นรับมือกับดาบอุกกาบาตโดยตรงแน่นอน

       'และนั่นคือความผิดพลาดของนาย'

       ดาบอุกกาบาตคือวิชาโจมตีชนิดล็อคเป้าหมายที่จะยิ่งรุนแรงขึ้นเมื่อยิ่งฟันซ้ำโดนศัตรู  รูปแบบการโจมตีจะเป็นการฟันดาบไปด้านหน้าจำนวนหลายครั้ง  นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้การรับมือตรงๆ ไม่ใช่เรื่องฉลาด  

       แต่กริดกลับทำตรงข้ามในสิ่งที่ครอเกลคาดหมายอย่างสิ้นเชิง

       "มายา"

       ซู่วววว!

       การย้อนกลับของแรงโน้มถ่วงได้ทำให้พลังคีรอบกายครอเกลเกิดความปั่นป่วน  กริดกำลังใช้ประโยชน์จากระยะห่างทักษะ<มายา>อย่างเต็มที่

       ใครบอกว่าเขาจะปะทะซึ่งๆ หน้ากัน

       'นี่คือความผิดพลาดที่สองของเราในอดีต'

       การเผชิญหน้าโดยตรงกับใครบางคนที่มีฝีมือควบคุมสูงกว่าย่อมไม่ใช่เรื่องฉลาด

[ ท่านเข้าสู่โหมดมายา ]
[ พลังโจมตีของท่านเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า  การโจมตีธรรมดาจะกลายเป็นระยะไกล  ผลของทักษะจะคงอยู่ 30 วินาที ]

       ซู่ววว

       การใช้ประโยชน์จากเวทย์บินได้สร้างระยะห่างและเวลาให้กริดเตรียมการมากพอสมควร  ครอเกลจึงเลี่ยงไม่ได้ที่ถูกรัศมีดาบกระแทกอย่างจัง 

[ ท่านได้รับความเสียหาย 10,700 หน่วย ]

       "อั่ก!"

       ดาบอุกกาบาต  วิถีการโจมตีนั้นเรียบง่ายและธรรมดามาก  เป็นเพราะท่านี้เป็นทักษะชนิดล็อคเป้าซึ่งต้องขยับร่างกายไปเอง  ทำให้ครอเกลไม่สามารถควบคุมได้ดั่งใจนึก  เมื่อครอเกลถูกรัศมีดาบฟันเข้าก็ต้องกระอักเลือดพร้อมกับแสดงสีหน้าเจ็บปวด

       'ต้องเปลี่ยนรูปแบบการโจมตี...!'

       ตุ้บ!

       ครอเกลที่หล่นถึงพื้นได้รีบตั้งท่าอีกครั้ง  ตอนนี้มีรัศมีดาบจำนวนสามเส้นได้พุ่งเข้าใส่ติดๆ กันด้วยความเร็วสูง  ครอเกลตัดสินใจกลิ้งไปบนพื้นพร้อมกับใช้ทักษะ

       ซู่วววว!

       เกิดเมฆสีขาวพวยพุ่งออกมาจากเขี้ยวขาวและปกคลุมบริเวณด้านล่างไว้  นี่คือทักษะที่ครอเกลใช้เพื่อแอบซ่อนร่างกายของตน  แต่ด้วยความที่กริดมีทั้งผ้าปิดตาเพชฆาตและค่าวิสัยทัศน์สูง  แม้จะไม่สามารถรู้ตำแหน่งดาบของครอเกลได้ในทันที  ทว่ามันก็ไม่ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว

       กริดสามารถระบุตำแหน่งคร่าวๆ ของครอเกลท่ามกลางกลุ่มเมฆได้อย่างรวดเร็ว  นี่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขามีสมาธิกับการต่อสู้ครั้งนี้มากแค่ไหน

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       รัศมีดาบอันแหลมคมจำนวนมากได้รัวกระหน่ำใส่ครอเกลราวกับห่าฝน  ครอเกลพยายามกลิ้งตัวหลบอย่างสุดความสามารถ  แต่ด้วยจำนวนรัศมีดาบที่มีมากเกินไป  เขาจึงถูกโจมตีอยู่เป็นระยะ

       'อึก… ทักษะนี้ไม่เหมือนกับทักษะที่ชื่อว่า<มายาร่ายรำ>สินะ'

       กริดไม่ได้ใช้ทักษะ<มายา>เลยสักครั้งเดียวในสองวิดีโอที่ครอเกลเคยดู  ครอเกลรู้จักเพียงทักษะที่ใช้ครั้งเดียวจบอย่าง<มายาร่ายรำ>  เมื่อต้องพบกับทักษะที่แสดงผลนาน 30 วินาทีอย่างมายา  เขาจึงไม่ได้เตรียมการรับมือไว้ล่วงหน้า

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       สายฝนรัศมีดาบยังคงกระหน่ำจากท้องฟ้าไม่หยุด  แต่ครอเกลก็ทุ่มพลังทั้งหมดที่มีเพื่อหลบหลีกเอาชีวิตรอดสุดตัว  เขาเป็นถึงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของโลก  ความเร็วในการปรับตัวจึงเข้าขั้นน่าตกใจ  เพียงไม่นานครอเกลก็คุ้นชินกับความเร็วและทิศทางการโจมตีจนสามารถหลบได้อย่างไร้ที่ติ

       หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่  การโหมกระหน่ำจากกริดก็จบลง

       'จบแล้วสินะ'

       เมื่อคิดได้เช่นนั้น  ครอเกลก็รีบกระโจนขึ้นไปหากริดที่อยู่บนอากาศทันที  แต่กริดกลับเผยรอยยิ้มอันสุดแสนชั่วร้ายบนใบหน้า

       "แค่หลอกน่ะ"

       ฟุ่บ!

       บัฟของ<มายา>จะอยู่ได้นาน 30 วินาที  ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกห้าวินาทีก่อนจะหมดลง  กริดเริ่มกระหน่ำฟันรัศมีดาบใส่ครอเกลที่อยู่กลางอากาศอีกครั้ง  ชายหนุ่มคิดว่าครอเกลคงไม่มีทางหลบหลีกในสภาพเช่นนี้ได้แน่  ทว่าเขาคือชายผู้สร้างปาฏิหาริย์  ครอเกลสามารถเบี่ยงตัวหลบรัศมีดาบกลางอากาศได้ด้วยความช่วยเหลือจากเขี้ยวขาว  นี่ดูไม่เหมือนการเคลื่อนที่กลางอากาศสักเท่าไรนัก  ราวกับเป็นการตัดผ่าทะลุท้องฟ้าเสียมากกว่า

       'หลบได้ยังไง...'

       กริดตกตะลึงไปพักใหญ่

       "ย่าาาาห์!"

       ครอเกลที่พุ่งผ่านทุกสิ่งและเข้าประชิดตัวกริด  เขาสะบั้นเขี้ยวขาวในมือใส่ชายหนุ่มอย่างสุดแรง

       ฉัวะ!

       หน้าอกของกริดถูกคมดาบเชือดเฉือนจนเกิดแผลลึก  แต่ในขณะที่ครอเกลจะทำการโจมตีซ้ำเข้าไป  เขากลับได้ยินเสียงกริดกระซิบกระซาบบางเบา

       "และนี่คือความผิดพลาดที่สามของฉันในอดีต..."

       หัตว์เทวะ

       แม้กริดจะสร้างขึ้นโดยมีมือของตนเองเป็นต้นแบบ  แต่เขากลับใช้มันเพียงแค่การถืออาวุธหรือยิงเวทย์มนต์เท่านั้น  นับเป็นความผิดพลาดร้ายแรงที่สุดเลยก็ว่าได้

       หมับ!

       "...!"

       ครอเกลพลันขนลุกซู่ไปทั้งร่าง  แม้หัตถ์เทวะเหล่านี้จะมีวิชาดาบห่วยแตกสักแค่ไหน  แต่ความเร็วของมันก็อยู่ในระดับที่มองข้ามไม่ได้  ฝ่ามือสีทองทั้งสี่ข้างบินเข้าไปจับข้อมือและข้อเท้าทั้งสี่ของครอเกลอย่างรวดเร็ว  แม้สุดท้ายครอเกลสลัดพวกมันจนหลุด  แต่ช่องว่างที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ก็ใหญ่หลวงนัก

       และกริดก็ไม่พลาดที่จะคว้าไว้

       "ร่ายรำสังหาร"

       "อ่านใจ!"

[ ระยะหน่วงของทักษะ<อ่านใจ>ยังวนมาไม่ถึง ]

       "...!"

       ฉึก!

       ฉึก! ฉึก! ฉึก!

       เฉกเช่นฝีมือควบคุมตัวละครอันเอกอุที่ผู้คนผู้คนยกย่องสรรเสริญฉันใด  ฝีมือในการสร้างสรรค์ไอเท็มให้สุดยอดจนสำแดงพลังเหนือขีดจำกัดก็ควรได้รับการยกย่องฉันนั้น  ชายที่ชื่อกริดคนนี้  เขาสามารถปืนขึ้นถึงยอดเขาได้ตามลำพังแม้ว่าจะไม่มีเครื่องทุ่นแรงที่ชื่อ<พรสวรรค์>เลยก็ตาม  

       หากไร้ความเพียรพยายาม  สิ่งนี้คงไม่มีวันสำเร็จ

       กริดสามารถเอาชนะ <ฟ้าเหนือฟ้า> ที่แร้งเกอร์ทั่วโลกไม่สามารถสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน  เหล่าสมาชิกโอเวอร์ที่เพิ่งจะกลับมาจากภารกิจต่างได้เห็นฉากนี้อย่างเต็มสองตาพร้อมกัน  ทุกคนอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงจนหุบไม่ลง  โดยเฉพาะลอร์ดในอ้อมแขนรูบี้  ดวงตาของเขากำลังเปล่งประกายระยิบระยับดุจดั่งอัญมณีล้ำค่า

       นี่คือวินาทีซึ่งลอร์ด-สไตม  ชายผู้ที่จะได้ปกครองทุกสิ่งในอนาคต  ทำการประทับคำๆ หนึ่งลงในหัวใจอย่างแน่นหนัก

       <บิดาของตนแข็งแกร่งที่สุด>

• Next
• Previous