จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 363

       เกาะหมายเลข 25 ค่อนข้างเล็กและโทรม  เป็นเกาะที่กว้างเพียง 10 พยองและมีต้นปาล์มประจายอยู่ทั่ว  กริดก้มลงไปมองสติกส์ที่นอนอยู่ใต้ร่มเงาพร้อมกับพูดขึ้น

       "ถ้านายยังอยากมีชีวิตอยู่  ก็รีบบอกสูตรผลิตยากับฉันมาเร็วเข้า"

       "แค่ก… แค่ก..."

       สติกส์หายใจหอบหืดพร้อมกับเหงื่อที่โซมกาย  อาการของเขาแย่มากจนมิอาจเปล่งเสียงออกมาได้ถนัด  กริดลองนำโพชั่นชนิดต่างๆ ที่พกติดตัวมาด้วยให้สติกส์ดื่ม  แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยสักนิด

       ภูติช่วยเหลืออย่างบีนี่กำลังสั่นระริกด้วยสีหน้าเป็นกังวล

       "ท่านผู้ท้าทาย!  ได้โปรดใช้พรสวรรค์ของท่านช่วยสติกส์ด้วย!"

       เขาจะทำยังไงดีนะ  หากเป็นกริดในอดีตคงสติแตกจนทำอะไรไม่ถูก  แต่หลังจากสู้กับครอเกลและผ่านบททดสอบมากมายของหมู่เกราะเบเฮ็น  สติปัญญาของชายนหนุ่มดูเหมือนจะกระเตื้องขึ้นบ้างแล้ว  เขาใช้ปัญญาที่ได้รับมาเพื่อขบคิดแก้ไขปัญหาตรงหน้า

       "เชื่อมือฉันแล้วรออยู่ที่นี่"

       กริดปลอบใจบีนี่พร้อมกับชักดาบเล่มหนึ่งออกมา

[ ดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ ]

       ดาบหายากที่จะมอบให้เฉพาะดยุคของอาณาจักรเท่านั้น  มันจะช่วยเพิ่มทั้ง
ค่าวิสัยทัศน์  ความน่าเกรงขาม  และความเป็นผู้นำให้ผู้สวมใส่  แถมยังมีทักษะสำรวจตัวละครที่ช่วยให้ทราบรายละเอียดเชิงลึกของเอ็นพีซีเป้าหมาย

       'สติกส์… ถ้านายอยากมีชีวิตรอดจริง  ได้โปรดช่วยบอกใบ้อะไรด้วยเถอะ'

[ ท่านใช้ทักษะสำรวจตัวละคร ]

       ชิ้ง~

========================
ชื่อ : สติกส์
อายุ : 881 ปี
เพศ : ชาย
เผ่าพันธุ์ : เอลฟ์
ตำแหน่ง : จอมปราชญ์
สมญานาม : ดวงดาวแห่งปัญญา
* ทั้งฉลาดและมีจิตใจเมตตา  ภูมิปัญญาของเขานั้นยิ่งใหญ่นัก
* เนื่องด้วยปลีกตัวจากโลกใบนี้มานานแล้ว  ทำให้ความรู้ที่มีล้วนเป็นของเก่าทั้งหมด
___________________________
เลเวล : 401
พละกำลัง : 403  (▼)
ความอดทน : 880  (▼)
ความว่องไว :  1,201  (▼)
สติปัญญา : 1,930  (▼)
ภูมิปัญญา : 2879  (▼)
ความน่าหลงไหล : 2,490  (▼)
___________________________
รายการทักษะ : 
- การยิงธนู (B)
- สังคมศาสตร์ (B▼)
- วิศวกรรมศาสตร์ (B▼)
- เภสัชศาสตร์ (B▼)
- มนุษย์ศาสตร์ (B▼)
- ศิลปศาสตร์ (S)
- ศาสตร์เวทย์มนต์ (S)
- ศาสตร์เกี่ยวกับธรรมชาติ (S▼)
- วิทยาศาสตร์พื้นฐาน (S+)
- การเรียนรู้ (SS)
- การให้ความรู้ (SS)
___________________________
       ไฮเอลฟ์ที่มีสายเลือดชั้นสูงติดตัว
       เดิมทีเขามีอายุไขที่ใกล้เคียงกับชีวิตนิจนิรันดร์มาก  แต่ในระหว่างที่ทำการปกป้องต้นไม้โลก  เขาได้ถูกคำสาปความโกรธเกรี้ยวจากมังกรจอมเขมือบ<เรย์เดอร์ส>เข้า  จนทำให้ต้องติดโรคร้าย
* ส่งผลให้ค่าสถานะทุกชนิดกำลังลดลงเรื่อยๆ 
========================

       ต้นไม้โลกนั้นตั้งอยู่ในเขตป่าเอลฟ์  หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ  สติกส์คือผู้ที่มาจากป่าเอลฟ์  เหตุใดสติกส์ถึงมาอยู่ที่หมู่เกาะเบเฮ็นได้  กริดครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองบีนี่

       "ทำไมสติกส์ถึงมาที่หมู่เกาะเบเฮ็น  นั่นเกี่ยวข้องอะไรกับโรคร้ายที่ติดจากเรย์เดอร์สรึเปล่า"

       "ใช่แล้ว  จุดประสงค์หลักที่สติกส์มาที่นี่ก็เพื่อรักษาโรคร้าย!"

       "ตัวยาหาได้จากเกาะแห่งนี้เท่านั้นหรือ"

       "เรื่องนั้นฉันเองก็ไม่รู้  ตั้งแต่มาที่นี่ก็เห็นสติกส์กินแต่มะพร้าวสีน้ำเงิน… หรือว่า!"
       
       "ไอ้นั่นแหละ"

       สิ่งนั้นจะช่วยบรรเทาอาการของสติกส์ได้  กริดกวาดสายตาไปมองดงต้นปาล์มรอบเกาะอีกครั้ง  ลูกมะพร้าวสีน้ำเงินกำลังละลานตาเต็มไปหมด  กริดสั่งให้หัตถ์เทวะไปเก็บมะพร้าวและนำมามอบให้สติกส์

       "ช่วยใจเย็นแล้วกินนี่เข้าไปก่อนได้ไหม"

       เมื่อสติกส์ได้เห็นมะพร้าวสีน้ำเงิน  เขาก็พยายามพะงาบปากเพื่อกล่าวบางสิ่ง

       "น--นั่น… ถ้ามีใบของต้นไม้โลกด้วยล่ะก็..."

       "นำมาผสมกันใช่ไหม"

       สติกส์พยักหน้า  กริดไม่รีรอ  เขารีบผ่าเปลือกมะพร้าวออกและหันไปถามบีนี่

       "ใบของต้นไม้โลกอยู่ที่ไหน"

       "เดี๋ยวกระผมหาให้เอง!"

       บีนี่รื้อค้นชุดคลุมของสติกส์ทุกซอกทุกมุม  เพียงไม่นานก็หยิบใบไม้สีเขียวออกมาและยื่นให้กริด

[ ท่านได้รับไอเท็ม <ใบของต้นไม้โลก> จำนวนหกใบ ]

========================
[ ใบของต้นไม้โลก ]
       ใบไม้ที่ร่วงโรยจากต้นไม้โลกซึ่งพยายามปกป้องธรรมชาติมาโดยตลอด  พวกมันจะไม่มีวันเหือดแห้งแม้ว่าจะผ่านไปเป็นร้อยปีก็ตาม
___________________________
น้ำหนัก : 0.1
========================

       "สัดส่วนการผสมคือเท่าไร"

       สติกส์ยกขึ้นหนึ่งนิ้วเพื่อตอบคำถามกริด  ชายหนุ่มรีบนำใบต้นไม้โลกมาใส่ในลูกมะพร้าวที่เปิดฝาไว้  ทันใดนั้น  ปรากฏการณ์ที่น่าตกตะลึงก็บังเกิด  สีของน้ำมะพร้าวที่เคยใสได้เปลี่ยนไปเป็นเขียวมรกตอย่างงดงาม

[ ท่านสำเร็จการสร้าง <ยาแห่งปาฏิหาริย์ของเผ่าเอลฟ์> ]

[ ท่านได้รับสูตรการผลิต <ยาแห่งปาฏิหาริย์ของเผ่าเอลฟ์> ]

========================
[ ยาแห่งปาฏิหาริย์ของเผ่าเอลฟ์ ]
       รักษาอาการผิดปรกติทุกชนิดในพริบตา
       แม้ผลของมันจะยอดเยี่ยมมาก  แต่สูตรและวิธีการสร้างกลับง่ายกว่าที่คิด  ไม่ว่าใครก็ทำได้หากมีวัตถุดิบอยู่ในมือ
========================

       กริดพลันตกตะลึง

       'รักษาอาการผิดปรกติทุกชนิดในพริบตาเนี่ยนะ!'

       เป็นยาที่ยอดมาก  สมาชิกโอเวอร์เกียร์คงไม่ต้องพบกับความยากลำบากเมื่อครั้งล่าเอลฟิน-สโตนถ้าหากพวกเขามียาชนิดนี้อยู่กับตัว

       'แต่ปัญหาคือจะไปหาใบของต้นไม้โลกและผลมะพร้าวสีน้ำเงินได้จากไหนบ้าง'

       อึก… อึก... 

       คนที่ขาดน้ำมาเป็นสิบปีจะดื่มด้วยสีหน้าหิวกระหายเช่นนี้รึเปล่านะ  กริดพลางขบคิดในขณะที่สติกส์ซดยาเข้าปากไม่หยุด  เพียงไม่หน้าก็มีข้อความระบบแสดงขึ้นตามมา

[ ท่านสำเร็จการปฐมพยาบาลสติกส์! ]
[ เอลฟ์จะไม่มีวันลืมบุญคุณ!  สติกส์จะมองท่านเป็นผู้มีพระคุณและคอยช่วยเหลือท่านนับแต่นี้ไป! ]

       "แฮ่ก… แฮ่ก… ขอบคุณมาก  ขอบคุณมากจริงๆ  ฉันรอดชีวิตมาได้อย่างฉิวเฉียด"

       สติกส์ลุกขึ้นพร้อมกับโค้งคำนับอย่างนอบน้อม

       "ขอแนะนำตัว  ฉันคือไฮเอลฟ์ที่ชื่อว่าสติกส์  ไม่ทราบว่าชื่อของท่านผู้มีพระคุณคือ..."

       เมื่อสีหน้ากลับมาเป็นปรกติ  ออร่าความสง่างามของสติกส์ได้ส่องประกายเจิดจ้าขึ้นจากเดิมหลายเท่า  เขามีความงามบนใบหน้าที่ไม่แพ้ยูร่าหรือจิสึกะเลยแม้ว่าจะเป็นเพศชายก็ตาม

       "กริด"

       ชายหนุ่มตอบกลับอย่างสั้นห้วน

       "ท่านคือผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าใช่ไหม"

       "ถูกต้อง  นายรู้ได้ยังไง"

       สติกล์หยิบลูกแก้วเวทย์มนต์โปร่งใสออกมา

       "กระผมเฝ้ามองท่านจากสิ่งนี้มาตลอดจนได้พบความจริง  ทั้งวิชาดาบที่ทรงพลังรุนแรง  ทั้งของวิเศษติดตัวมากมาย  และทักษะการตีเหล็กอันเหนือชั้น… เมื่อรวมทุกสิ่งเข้าด้วยกัน  มีบุคคลเพียงผู้เดียวในโลกที่เข้าข่ายนี้"

       กริดพยักหน้าเบาๆ และถามต่อไป

       "หอเกียรติยศที่ปนเปื้อนหมายถึงอะไร"

       "กระผมหมายถึงสภาพของหมู่เกาะเบเฮ็นในปัจจุบัน  เดิมทีหมู่เกาะเบเฮ็นเคยถูกเรียกว่าหอเกียรติยศมาก่อน"

       "หอเกียรติยศ..."

       "สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเหล่าตำนานเคยใช้นัดพบปะกัน..."

       ดวงตาของสติกส์พลันส่องประกายในยามที่จ้องมองกริด

       "มันคือสถานที่แห่งการสืบทอด  พลังของตำนานรุ่นก่อนจะถูกถ่ายทอดมายังตำนานรุ่นใหม่  การที่ท่านเดินทางมาที่นี่จะต้องเป็นโชคชะตาอย่างแน่นอน"

       "อะไรนะ..."

       เป็นคำตอบที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน  ข้อความระบบได้แสดงขึ้นทันทีในเวลาเดียวกัน

[ ภารกิจคลาสเกรดเลเจนดารี <หอเกียรติยศ> ถูกสร้างขึ้น  ]

[  ภารกิจคลาสเกรดเลเจนดารี <หอเกียรติยศ> เปลี่ยนชื่อเป็น <★ภารกิจลับ★ หอเกียรติยศที่ปนเปื้อน> ] 

       ***

       อดีตสมาชิกเซดาก้าห์รวมไปถึงยูร่า  ฮิวรอย  และพีคซอร์ดต่างกำลังพัฒนาตนเองอย่างก้าวกระโดด  พวกเขาทั้งหมดจับกลุ่มกันออกล่าเมืองแวมไพร์ซ้ำไปมาจนตารางอันดับเลเวลระดับโลกเกิดการพลิกผันในทุกวัน

       โดยเฉพาะแหวนแวมไพร์นั้นส่งผลมหาศาลมาก  ไม่เหมือนกริดที่มีแหวนโดรันและเอฟเฟคจากเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์คอยช่วยฟื้นฟูพลังชีวิต  ผู้เล่นทั่วไปต่างโหยหาไอเท็มดูดเลือดแทบขาดใจ

       "ไปเมืองถัดไปกันเถอะ"

       ณ เมืองแวมไพร์ลำดับสิบ  ราวสองเดือนก่อน  กริดได้พบกับดวงวิญญานบราฮัมที่นี่  เหล่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างก้มหน้าเก็บเลเวลโดยไม่ได้ใส่ใจกับเมืองที่ปราศจากบอสใหญ่มากนัก  ภายในใจพวกเขาต้องการศัตรูที่แข็งแกร่งเพื่อเร่งให้ตนเองมีพัฒนาการไวขึ้น

       "นายท่านเคยบอกไปแล้วว่าอย่าได้คิดไปลุยเมืองแวมไพร์หลักเดียว  ไม่อย่างนั้นอาจพบกับแวมไพร์ที่ชื่อแมรี่-โรสจนเกิดหายนะเอาได้"

       "ไม่ต้องถึงขนาดแมรี่-โรสหรอก  แค่บอสระดับเอลฟิน-สโตน  พวกเราที่ไร้กริดไม่มีทางโค่นล้มได้แน่"

       ฮิวรอยและพีคซอร์ดต่างไม่ประมาทและเชื่อในคำเตือนของกริด  แต่คิดว่ายูร่าและอดีตสมาชิกเซดาก้าห์เป็นใครกัน  พวกเขาหวังจะปืนป่ายให้ขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดเสมอ  ความพึงพอใจของคนเหล่านี้ย่อมไม่เหมือนกับผู้เล่นทั่วไป

       "การได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งคือประสบการณ์ที่ดีนะ"

       "ถึงตายแล้วยังไงกันล่ะ  หากได้พบกับที่ล่าใหม่เจ๋งๆ ก็ถือว่าคุ้มค่ามาก  แต่ถ้าหากพบศัตรูที่แข็งแกร่งเกินจนต้องตายก็ไม่อะไรที่เสียหาย  อย่างน้อยก็ดีกว่าการจมปลักอยู่แต่จุดเดิมไปวันๆ   สิ่งนี้คือหัวใจสำคัญของการเติบโตอยู่แล้ว"

       "พวกเราในตอนนี้มีพลังมากพอจะล่าเอลฟิน-สโตนได้โดยไม่ต้องพึ่งกริด"

       ชาวโอเวอร์เกียร์ล้วนพัฒนาตนเองขึ้นมาก  เป็นเพราะพวกเขาได้เห็นกริดโค่นครอเกลลงอย่างเต็มสองตา  ทุกคนในที่นี้เคยเยินยอให้ครอเกลเป็นฟ้าเหนือฟ้าที่ไม่มีวันก้าวข้ามได้  แต่ทันทีที่กริดพังกำแพงนั้นลง  ทั้งหมดพลันตาสว่างทันที

       เหตุไฉนต้องพันธนาการตนเองไว้ในกรอบความคิดด้วย  ไม่ใช่ว่าประสบการณ์ใหม่ๆ จะเป็นกลายเป็นครูที่ดีหรอกหรือ

       "ได้เวลาท้าทายสิ่งใหม่แล้ว"

       "ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องเผชิญหน้ากับแวมไพร์ที่แข็งแกร่งกว่าเอลฟิน-สโตน  เพราะคราวนี้มีฉันอยู่ด้วย!"

       อันที่จริง  ทั้งยูร่าและจิสึกะต่างก็เข้าใจหัวอกทั้งสองฝ่าย  พวกเธอไม่อยากฝ่าฝืนคำเตือนของกริด  แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องการความท้าทาย  เมื่อเป็นเช่นนี้  ทั้งฮิวรอยและพีคซอร์ดจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไหลไปตามน้ำ

       และในวันนี้นี่เอง

       คณะล่าแวมไพร์ได้เริ่มต้นบุกเบิกสถานที่เก็บเลเวลแห่งใหม่  เมืองแวมไพร์ลำดับที่เก้า

       ***

       ผ่านมาแล้ว 97 ปี

       สติกส์ผู้ที่คิดเดินทางมายังหมู่เกาะเบเฮ็นเพียงเพราะต้องการมะพร้าวสีน้ำเงินพลันต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า  สถานที่แห่งนี้มีทิวทัศน์สวยสดงดงามรายล้อมรูปปั้นของตำนานคนก่อนในอดีตมากมาย  แถมยังมีวิหารศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอัดแน่นไปด้วยบรรยากาศแปลกประหลาด

       แต่หลังจากนั้นมันก็ถูกใครบางคนแปรเปลี่ยนให้กลายเป็นหมู่เกาะซึ่งเต็มไปด้วยบททดสอบ

       "การที่ตำนานรุ่นปัจจุบันจะได้รับพลังระดับตำนานที่แท้จริงไปครอบครอง  พวกเขาแต่ละคนต้องมาที่นี่เพื่อหาร่องรอยของตำนานคนเก่าและสืบทอดพลังนั้นต่อไป  แต่ดูเหมือนบททดสอบนั้นยากเกินกว่าที่จะฝ่าฟันไปได้ตามลำพัง  กระผมจึงต้องเสียสละตนเองเฝ้าคอยอยู่ที่นี่"

       สติกส์รอตำนานคนที่ใช่มาโดยตลอด  เขาหวังจะท่ายทอดความสำคัญที่แท้จริงของหมู่เกาะเบเฮ็นและขจัดมลพิษร่วมกันคนผู้นั้น  สติกส์เฝ้าฝันถึงวันดังกล่าวคืนแล้วคืนเล่า

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 29 ]
[ ที่นี่คือจุดเซฟ  ท่านต้องการจะบันทึกตำแหน่งหรือไม่ ]

[ ท่านทำการบันทึกตำแหน่งเรียบร้อย  นับแต่นี้ไป  เมื่อท่านเข้าสู่ดันเจี้ยนหมู่เกาะเบเฮ็น  จุดเริ่มต้นจะกลายเป็นเกาะแห่งนี้ ]

       กริดผ่านบททดสอบมาเรื่อยๆ พร้อมกับฟังเรื่องราวจากสติกส์  ชายหนุ่มอมยิ้มและหันไปพูดกับสติกส์เมื่อเดินทางมาถึงเกาะหมายเลข 29

       "ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้ความพยายามของนายต้องสูญเปล่า"

       กริดเห็นมากับตาแล้วว่าสติกส์มีรายการทักษะชั้นเลิศจำนวนมาก  โดยเฉพาะการเรียนรู้และการให้ความรู้  จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีสติกส์คอยมอบความรู้ให้กับบุคคลพรสวรรค์สูงภายในเรย์ดัน  หรือแม้กระทั่งการสอนสั่งบุตรชายของเขาเอง  ใช่แล้ว  กริดต้องการได้ตัวสติกส์  เขาถึงพยายามซื้อใจสติกส์ให้ได้มากที่สุด

       "เชื่อมือฉัน"

       กริดพูดขึ้นอย่างมั่นใจพร้อมกับย่างเท้าเข้าสู่ประตูมิติของเกาะหมายเลข 30

       ทันใดนั้นเอง

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 30 ]

[ เลเวลของท่านกลายเป็น 1 ]

       "เอ๋..."
       
       ดวงตาของกริดพลันเบิกโพลงอย่างฉงน

       "นี่คือเหตุผลที่แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่อาจผ่านเกาะหมายเลข 30 ไปได้"

       สติกส์ถอนหายใจเบาๆ อย่างสิ้นหวัง

       "เกาะแห่งนี้มีคำสาปรุนแรงมาก  ฉันไม่อาจแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้เลย"

       "..."

       กริดได้แต่ขมวดคิ้ว

• Next
• Previous