จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 351

       "นายคือคนที่ทำให้เมืองของฉันกลายเป็นแบบนี้งั้นหรือ"

       เมื่อได้รับคำอธิบายจากปิอาโร่  กริดก็กวาดสายตามองไปรอบๆ ลานฝึกทหารที่มีรอยยุบขนาดใหญ่อยู่ ณ ใจกลาง  ร่อยรอยการต่อสู้ที่เกิดขึ้นนั้นเรียกได้ว่าน่าตกตะลึง  แน่นอนว่าคงต้องดุเดือดมากแน่  และในที่สุดกริดก็ชำเลืองไปมองครอเกลผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกเล็กน้อย

       'เขาสามารถต่อกรกับปิอาโร่ในตำนานได้อย่างสูสีงั้นหรือ'

       สมัยอดีต  การต่อสู้กับปิอาโร่ในสภาพที่ยังไม่บรรลุจุดสูงสุดของชาวนาในตำนาน  กริดสามารถลดพลังชีวิตของปิอาโร่ไปได้เพียงครึ่งหลอด

       แต่หากเป็นปิอาโร่ในสภาพปัจจุบันล่ะก็

       'เราคงลดพลังชีวิตได้แค่หนึ่งส่วนสี่หลอดเท่านั้น'

       ปิอาโร่เติบโตขึ้นมากจนกลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว

       ในระหว่างที่ดวลกับกริด  ปิอาโร่เกิดการบรรลุศาสตร์ชาวนาและเก่งกาจขึ้นอย่างกระทันหัน  และทันทีที่สู้จบ  ของรางวัลภารกิจยังทำให้ปิอาโร่พัฒนาในด้านค่าสถานะและเลเวลอย่างก้าวกระโดด

       แต่กลับมีผู้เล่นที่สามารถสู้กับปิอาโร่ในร่างนี้ได้อย่างสูสีด้วยหรือ

       'แถมยังเป็นแค่คลาสธรรมดา...'

       หมับ...

       กริดกำหมัดแน่นด้วยเส้นเลือดที่ปูดโปน  มือของเขากำลังสั่นระริกพร้อมกับอารมณ์หลากหลายในใจ  หน้าอกร้อนรุ่มแปลกประหลาด  เมื่อครอเกลเห็นดังนั้นจึงกล่าวคำขอโทษออกมา

       "การพบกันครั้งแรกของพวกเรากลับกลายเป็นเช่นนี้ไปเสียได้  ฉันขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้เรย์ดันเกิดความวุ่นวาย  ฉันจะพยายามชดเชยให้มากที่สุด"

       แม้คนที่สร้างความเสียหายจะเป็นปิอาโร่  แต่ครอเกลก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนมีส่วนเกี่ยวข้อง  เขาเป็นคนขอท้าสู้กับปิอาโร่ในตอนแรกเอง  ดังนั้นครอเกลจึงต้องการรับผิดชอบเท่าที่ช่วยได้

       มุมปากกริดกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำขอโทษจากใจของครอเกล

       "หึ!  สมกับเป็นอันดับหนึ่งของโลก  นายมีเงินเยอะสินะ"

       แผ่นดินไหวอันรุนแรงที่เกิดจากการต่อสู้ได้ส่งผลให้เรย์ดันสั่นสะเทือนไปทั้งเมือง  ไม่ต้องดูที่ไหนไกล  เอาแค่โรงตีเหล็กของเรย์ดันเพียงแห่งเดียว  ความเสียหายก็มากมายเกินกว่าประเมินค่าได้แล้ว

       "แล้วก็นะ  เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจากบุคคลเดียวไม่ได้แน่  ในฐานะพี่ชายที่แสนดีอย่างนาย  ไม่คิดจะช่วยกันรับผิดชอบหน่อยหรือปิอาโร่"

       "น--นายท่าน"

       ปิอาโร่ตะกุกตะกัก  ดูเหมือนนายท่านของตนจะหัวเสียมากผิดปรกติ

       'ทำไมกันนะ'

       ปิอาโร่ยังคงสับสนและไม่เข้าใจ  แต่กับอัสโมเฟลนั้นไม่ใช่  เขามองเห็นทุกสิ่งอย่างทะลุปรุโปร่งในแววตาที่กริดแสดงออกมา

       'ความอิจฉาสินะ...'
       
       อัสโมเฟลคือบุตรชายคนที่สองของตระกูล  เขาจึงเข้าใจความรู้สึกนี้ได้ดีกว่าใครทั้งหมด  ท่าทีที่กริดแสดงออกต่อครอเกลนั้นเหมือนกับเขาในสมัยเด็กไม่มีผิดเพี้ยน  ไม่แปลกที่ทั้งปิอาโร่และครอเกลจะไม่เข้าใจสิ่งนี้  เพราะสองคนนั้นยืนอยู่บนจุดสูงสุดมาโดยตลอด

       "ฉันไม่สนเรื่องค่าชดเชย  แต่ว่า..."

       ชิ้ง~

       ดาบใหญ่สีน้ำเงินปรากฏขึ้นในมือซ้าย  ดาบใหญ่สีดำ-น้ำเงินปรากฏขึ้นในมือขาว  กริดชัก<ความผิดพลาด>และ<ดาบใหญ่กริด>ออกมาพร้อมกัน

       "นายต้องสู้กับฉัน"

       "...?"

       จู่ๆ ก็ท้าสู้แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย  ครอเกลยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าสักเท่าใดนัก  แถมนี่ยังเป็นเมืองของกริด  ทุกสิ่งในเมืองเป็นของกริดไม่เว้นแม้แต่ปิอาโร่  

       'เขาคิดจะรุมเรางั้นหรือ'

       โทษตายสำหรับครอเกลนั้นใหญ่หลวงมาก  นี่เขาไม่ควรเข้ามาเหยียบเรย์ดันตั้งแต่แรกรึเปล่านะ  สีหน้าครอเกลพลันมืดมนลง  เป็นเวลาเดียวกับที่กริดชี้ปลายดาบความผิดพลาดไปหาและพูดว่า

       "อย่าได้คิดเป็นอื่น  ฉันข้อท้าดวลกับนายหนึ่งต่อหนึ่งอย่างชอบธรรม"

       ดวลหนึ่งต่อหนึ่ง  ครอเกลไม่เคยขัดข้องอยู่แล้ว  ยิ่งดีเสียอีกที่เขาจะได้มีโอกาสสำเร็จภารกิจอริยะดาบ  กริดเองก็เป็นตำนานซึ่งอยู่ในเงื่อนไขภารกิจของครอเกล  แต่ถึงกระนั้น  ครอเกลก็ไม่อาจยอมรับการต่อสู้นี้ได้ในทันที  เขาไม่ต้องการสำเร็จภารกิจอันแสนสำคัญด้วยวิธีไร้เกียรติเช่นนี้  

       "ทำไมนายถึงอยากสู้กับฉัน"

       คำพูดของครอเกลเริ่มสั้นห้วน  ย่อมต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว  ในเมื่อกริดตั้งตนเป็นศัตรูตั้งแต่แรกพบ  ก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องพูดจามากความอีก

       "นายถูกเรียกว่าเป็นสุดยอดอยู่เสมอ  เช่นอะไรนะ  ฟ้าเหนือฟ้าใช่ไหม  ฉันอยากจะพิสูจน์คำพูดเหล่านั้นสักหน่อย"

       "นั่นไม่มีปัญหาหรอกนะ...  ว่าแต่นายมีความสามารถพอจะทำให้ฉันเผยฝีมือที่แท้จริงออกมาได้รึเปล่า"

       "เดี๋ยวก็ได้เห็นเอง"

       กริดส่งคำท้าดวลให้กับครอเกล  ที่แห่งนี้คือเรย์ดันซึ่งเป็นฐานหลักของเขา  หากครอเกลเสียชีวิตลงจะต้องได้รับผลตามมาร้ายแรงแน่  และกริดก็ไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น  เพื่อที่ครอเกลจะได้สู้อย่างจริงจังไม่ต้องพะวงความตาย

       "เซฮี… ไม่สิ  รูบี้  รักษาเขาซะ"

       "พี่คิดจะสู้จริงๆ รึไง"

       รูบี้ถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด  อันที่จริงเธอเป็นห่วงพี่ชายมากกว่า  เพราะเมื่อครู่ก็ได้เห็นฝีมือครอเกลเต็มสองตาแล้ว  เธอกลัวว่าพี่ชายอาจพ่ายแพ้เอาได้  แต่การแสดงความเป็นห่วงมีแต่จะยิ่งทำให้กริดดูแย่ลง  รูบี้จึงแสดงสีหน้าไม่พอใจแทน

       กริดยังคงเร่งเร้า

       "เร็วเข้า"

       "...ระวังตัวด้วยนะพี่"

       เมื่อรูบี้สัมผัสได้ว่าพี่ชายของตนต้องการจะสู้กับครอเกลอย่างเป็นธรรมให้ได้  เธอจึงไม่ลังเลอีก  รูบี้เดินไปหาครอเกลพร้อมกับใช้ทักษะ<ความหวัง>  นี่คือทักษะที่จะทำการรักษาแบบสุ่มตั้งแต่ 10% ถึง 30%   ครอเกลอดตกตะลึงไม่ได้เมื่อเห็นปริมาณพลังชีวิตที่เพิ่มขึ้น 

       'นักบุญหญิง...'

       น้องสาวของกริด

       ครอเกลได้แต่ครุ่นคิดในใจ

       'ดินแดน  ครอบครัว  บริวาร  เพื่อนร่วมรบ  และมิตรสาย'

       มันสนุกแล้วหรือที่ต้องจมปลักอยู่ในที่ใดที่หนึ่งร่วมกับคนเหล่านี้เป็นเวลานาน  ในชีวิตจริงยังทำเรื่องเหล่านี้ไม่พออีกรึไง  ที่นี่คือโลกแห่งเกม  โลกอันกว้างใหญ่ที่ใช้เวลาทั้งชีวิตก็สำรวจไม่หมด  ถือเป็นโลกที่ต้องออกผจญภัยตามลำพังโดยไม่ให้มีพันธนาการใดๆ มาผูกมัด  เพื่อจะได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ เป็นคนแรก  การมีพันธะเหล่านี้คือตัวถ่วงในสายตาครอเกล

       เซฮีใช้<ความหวัง>อย่างต่อเนื่องจนพลังชีวิตของครอเกลเต็มหลอด  เมื่อถึงจุดนี้  ครอเกลตัดสินใจแชร์รายละเอียดภารกิจของตนให้กริดเห็น

============================
[ อริยะดาบ ]
ระดับความยาก : SSS
______________________________
       เอาชนะตำนานคนใดก็ได้ในการดวล
============================

       "การดวลครั้งนี้อาจช่วยให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้น  เมื่อรู้เช่นนี้นายยังคิดจะดวลอยู่รึเปล่า"

       กริดชะงักไปเล็กน้อย
       
       อริยะดาบ  นี่คือคลาสเกรดเลเจนดารีที่แข็งแกร่งที่สุดในทุกคลาสบนโลกอย่างไม่ต้องสงสัย  รู้เช่นนี้แล้วกริดยังคิดจะมอบให้คนอื่นงั้นหรือ  หากเป็นตัวเขาในอดีตคงยกเลิกการดวลโดยไม่ลังเล  แต่กริดในปัจจุบันนั้นไม่ได้ยืนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้  เขาคือหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  คือลอร์ดของปิอาโร่และอัสโมเฟล  คือพี่ชายของรูบี้  คือบิดาของลอร์ด  กริดไม่ต้องการให้ลอร์ดเห็นว่าบิดาของตนเป็นขี้แพ้ที่เอาแต่หนี

       'ถ้าเป็นลอเอลจะทำยังไงกันนะ'

       กริดลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

       "นั่นก็ไม่เลวนักหรอกนะถ้านายจะได้เป็นอริยะดาบเพราะฉัน  ลองคิดดูให้ดีสิ  ว่ามันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนถ้าหากผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกติดหนี้บุญคุณฉัน  นายคงหาทางตอบฉันสักวันใช่ไหม"

       คำพูดของกริดดูเหมือนว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณเสียเต็มประดา  ทั้งที่ฝ่ายเริ่มท้าสู้ก่อนคือตนแท้ๆ

       "และฉันก็ไม่คิดว่าจะแพ้อยู่แล้ว"

       กริดเปล่งคำพูดด้วยสีหน้าที่องอาจและไม่สั่นคลอน

       ครอเกลตอบกลับไปตามที่คิด
       "กริด  ฉันเคยเห็นการต่อสู้ของนายมาแล้วหลายครั้งในอินเทอร์เน็ต  ขอพูดตามตรงเลยนะ  นายไม่มีทางเอาชนะฉันได้แน่"

       "พวกเราหยุดคุยกันเพียงเท่านี้เถอะ"

       ชายหนุ่มย้อนนึกไปถึงการต่อสู้กับเอลฟิน-สโตนในคราวก่อน  เขาต้องยอมสละชีพของพวกพ้องเพื่อให้ตนเองและคนที่เหลือรอด  กริดไม่ต้องการรู้สึกสิ้นหวังและเจ็บแค้นเช่นนั้นอีกแล้ว  

       'เราจะต้องเป็นที่หนึ่ง  เราจะแข็งแกร่งที่สุดจนถึงระดับที่ไม่ต้องเสียสละชีวิตพวกพ้องอีก'

       นี่คือความฝันและเป้าหมายสูงสุด  เขาไม่สนว่ามันจะเพ้อฝันหรือไม่

       'ฉันจะทำให้สำเร็จให้ได้'

       สวบ สวบ

       กริดย่างสามขุมเข้าไปหาครอเกลโดยไม่ลังเล  หากดูเผินๆ เหมือนจะเป็นก้าวย่างธรรมดาทั่วไป  แต่ความจริงแล้วเขาแอบซ่อนสเต็ปเท้าวิชาดาบแพ็กม่าเข้าไปด้วย  วิชาดาแพ็กม่าที่กริดใช้มันมาตลอดสองปีเต็ม  เขาสามารถเก็บซ่อนได้แนบเนียนไปกับการเดินปรกติ  

       แต่อย่าลืมว่าครอเกลเป็นใครกัน  ชายคนนี้สัมผัสเจตนาของกริดได้ตั้งแต่แรกเห็น

       นั่นเป็นผลมาจากทักษะ<หยั่งรู้>และค่าวิสัยทัศน์ที่สูงส่ง

       "สังหาร"
       
       ครอเกลฉากหลบทักษะเกรดเลเจนดารีและทำการโจมตีสวนกลับ

       "ทะลวงปฐพี"

       "วังวน"

       วิชาดาบแพ็กม่าคือทักษะที่ต้องเตรียมตัวด้วยการย่างเท้าเฉลี่ยห้าก้าว  แต่กริดก็ฝึกฝนทุกวันมาเป็นเวลาปีกว่าจนเกิดความคุ้นชินและใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว  รอยต่อของแต่ละทักษะมีน้อยลงจนสมัยก่อนเทียบไม่ติด  ส่งผลให้ตัวตนอันแสนพิเศษอย่างครอเกล  ฟ้าเหนือฟ้า  ถูกโจมตีเข้าไปอย่างจัง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 17,500 หน่วย ]

       นักดาบสีขาวจะมีพลังป้องกันต่ำมากในบรรดาคลาสระดับสาม  แถมตอนนี้เขายังไม่ได้สวมถุงมือเพราะกลัวว่ามันอาจถูกทำลาย

       ในทางกลับกัน  กริดซึ่งเป็นคลาสเกรดเลเจนดารีและโจมตีเข้าไปด้วยทักษะระดับตำนาน  แถมในมือยังถืออาวุธที่ถูกจัดให้เป็นสุดยอดของซาทิสฟาย  ทั้งหมดทั้งมวลส่งผลให้พลังชีวิตครอเกลลดลงหนึ่งในสี่ส่วนทันที

       สิ่งที่ช่วยทำให้ครอเกลไม่ตายคาทีก็คือโบนัสค่าสถานะจากสมญานามอันมหาศาล  ไม่อย่างนั้นคงตกอยู่ในอาการมึนงงและถูกกริดซ้ำจนหมดลมหายใจไปเรียบร้อยแล้ว  แต่สิ่งที่ครอเกลตกตะลึงหาใช่ดาเมจความเสียหายที่เกิดขึ้น  

       แต่เป็น...

       'นี่เราได้รับบาดเจ็บจากผู้เล่นด้วยกันงั้นหรือ'

       ไม่เคยมีผู้เล่นคนได้สามารถสัมผัสร่างกายตนได้มาก่อน  ยกเว้นแต่เพียงราชันย์ความตายอย่างแอ็กนัส  และคู่หู่สุดโฉดแห่งบลัดคาร์นิวัล  ครอเกลพลันหรี่ตาลงเมื่อตัวเขาเริ่มยอมรับให้กริดเป็นคู่ต่อสู้

       "ก้าวย่างแสงขาว"

       ซู่ววว

       ภายใต้แสงอาทิตย์  ครอเกลหายตัวไปจากการมองเห็นของกริดอย่างสมบูรณ์

       'พรางตัวสินะ'

       กริดกวาดสายตามองอย่างใจเย็นพร้อมกับครุ่นคิด  ในที่สุดเขาก็หยิบเข็มขัดเค็นเน่นออกมาสวม

       บึ้ม!  ฟู่ววว!

       ร่างของกริดถูกกลุ่มควันหนาปกคลุมไว้จนมิดชิด  ครอเกลพลันต้องชะงักการโจมตีทันทีเมื่อเขามองไม่เห็นเป้าหมาย  

       'หายไปไหนกันนะ...'

       ครอเกลที่กำลังสับสนเป็นต้องเย็นสันหลังวาบเมื่อทักษะ<หยั่งรู้>ได้ร้องเตือนว่ามีภัยร้ายแรงกำลังคืบคลานมาจากด้านหลัง

       "ถ้านายพรางตัว  ฉันก็จะหายตัว"

       กริดเผยตัวพร้อมกับเสื้อคลุมหัวสีขาว  ดาบใหญ่ในมือถูกฟาดใส่ครอเกลด้วยวิชาดาบแพ็กม่า<ทำลายล้าง>  วิถีฟันพุ่งจากบนลงล่างเป็นเส้นตรงอย่างเฉียบคมดุดัน

       'ผ้าคลุมล่องหนสินะ  ไม่เลว'

       ครอเกลอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นกริดกระหน่ำใช้ไอเท็มชั้นเลิศโดยไม่หวงแหน  เขาหมุนตัวกลับหลังและฟาดเขี้ยวขาวใส่ด้วยความแม่นยำรวดเร็ว  และนั่นไม่ใช่การโจมตีธรรมดา  แต่มันคือการสวนกลับด้วยทักษะที่ชื่อ<ดาบกรีดนภา>ซึ่งเคยสร้างบาดแผลลึกให้ปิอาโร่มาแล้ว

       เคร้ง!

[ ท่านได้รับความเสียหาย 21,050 หน่วย ]

       "แค่ก!"

       กริดถูกทักษะโจมตีสวนกลับอันทรงพลังเข้าไปจนหลอดพลังชีวิตลดลงอย่างเห็นได้ชัด  ครอเกลก็ไม่ยอมปล่อยให้เขาพักหายใจหายคอ  เขี้ยวขาวกวัดแกว่งร่ายร่ำอย่างต่อเนื่องพร้อมกับกระแสการต่อสู้อันดุดันเกรี้ยวกราด

       เคร้ง!  เคร้ง!

       'วิถีดาบมัน...!'

       กริดในตอนนี้กำลังสวมผ้าปิดตาเพชฆาตไว้อยู่  เมื่อรวมเข้ากับค่าวิสัยทัศน์ที่สูงลิบแล้ว  ไม่ควรจะมีการโจมตีใดที่รอดพ้นจากสายตาไปได้  แต่ดูเหมือนว่าฝีมือดาบของครอเกลจะเหนือชั้นกว่านั้นอีกหนึ่งขั้น  เป็นระดับที่ปิอาโร่ก็ยังเทียบไม่ได้  

[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,500 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,610 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,485 หน่วย ]

       บาดแผลตามลำตัวกริดเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเวลาผ่านไป  แม้จะพยายามสวนกลับด้วย<ร่ายรำ>  แต่กลับไม่เกิดประโยชน์เท่าใดนัก  ครอเกลทั้งหลบทั้งบล็อคทุกดาบไว้ได้อย่างไร้ที่ติ  ดูเหมือนว่าคงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะโจมตีครอเกลให้โดนด้วยทักษะไม่ล็อคเป้าหมาย  ฝีมือควบคุมของครอเกลนั้นยอดเยี่ยมเกินไป  ลงเอยด้วยกริดต้องเรียกหัตถ์เทวะออกมาช่วย

       "ศรเวทย์!"

       บึ้มบึ้มบึ้ม!

       เกิดลำแสงยิงตรงใส่ครอเกลจากทุกทิศทาง  กริดโยน<ความผิดพลาด>  <ดาบใหญ่กริด>  และ<ดาบใหญ่เลียนแบบ>ขึ้นไปให้หัตถ์เทวะถือ  หลังจากนั้นก็พุ่งตัวเข้าหาครอเกลด้วยทักษะ<พลิ้วไหว>  

       ในขณะเดียวกันก็ชักยารุกต์สีแดงสดออกมา

[ ตรงนั้น! ]

       ยารุกต์มอบทางดาบที่ดีที่สุดให้กริดเสมอ  เส้นสีแดงวาดผ่านจุดอ่อนเดียวที่ครอเกลมี  กริดรีบฟันดาบตามเส้นทางโดยไม่รีรอ  แต่ถึงกระนั้นครอเกลก็ปัดป้องไว้ได้อย่างฉิวเฉียดและสวนกลับโดยการแทงเขี้ยวขาวเข้าที่หน้าอกกริด

[ คริติคอล! ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 8,300 หน่วย ]

       ครอเกลคิดว่ามันบ้ามาก

       'พลังป้องกันของเขามีเท่าไรกันแน่'

       ครอเกลไม่อาจจินตนาการได้เลยว่ากริดกำลังสวมใส่ชุดเกราะชนิดใดอยู่  แต่เป็นฝ่ายกริดเสียอีกที่ต้องพบกับความตกตะลึงยิ่งกว่า

       'พลังป้องกันแสดงผลได้ไม่เต็มที่เพราะหมอนั่นซัดใส่จุดตายของเรา'

       เหตุใดครอเกลถึงโจมตีใส่จุดอ่อนของศัตรูได้ในทุกดาบกันนะ  หมอนี่เป็นซุบเปอร์คอมพิวเตอร์รึไง

       "วิชาดาบแพ็กม่า...!"

       พลังงานถูกรวมไว้รอบตัวกริดในลักษณะคลื่น  เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเขากำลังจะใช้วิชาดาบแพ็กม่า<คลื่น>

       แต่ยังไม่ทันที่จะรำดาบเสร็จ  ครอเกลเล็งโจมตีใส่ต้นขาของกริดจนวิชาดาบต้องถูกยกเลิกไป

       "ดาบพายุ"

       ฟ้าวววว!

       ในขณะที่กริดกำลังโซเซ  ดาบพายุของครอเกลก็ซัดเข้าที่หน้าอกอย่างแม่นยำ  เกิดเป็นเลือดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนตามตัวกริด  ครอเกลไม่ปล่อยให้โอกาสล้ำค่าหลุดลอย  เขารีบกระโจนขึ้นไปในอากาศเพื่อหวังซ้ำด้วยดาบอุกกาบาต  แม้จะมีหัตถ์เทวะคอยพันแข้งพันขาอยู่  แต่ด้วยความที่พวกมันทั้งสี่มีทักษะความชำนาญดาบขั้นต้นเท่านั้น  ไม่ใช่สิ่งที่จะก่อปัญหาให้ครอเกลได้เลยสักนิด  

       "ดาบอุกกาบาต"

       ในขณะที่ครอเกลสลัดหัตถ์เทวะทั้งหมดหลุดและประกาศชื่อท่าดาบอุกกาบาต  

       ดาบกรีดร้อง

       กรี๊~~!

       "...!"

       ร่างกายครอเกลพลันชะงักงัน  พลังลึกลับได้สั่นคลอนสมดุลการจัดระเบียบร่างกายบนอากาศ  ครอเกลต้องร่วงหล่นลงพื้นอย่างช่วยไม่ได้  ทันใดนั้นเอง  มีแสงประหลาดสว่างขึ้นจากทิศทางที่กริดยืนอยู่  ผิวหนังของกริดกลายเป็นสีขาวซีด  ดวงตาสีดำสนิทไม่มีขาวเจือปน  เส้นผมพลิ้วไหวตั้งชูชัน

       ความเร็วดาบอสูรในมือเหนือล้ำกว่าแต่ก่อนอย่างเทียบไม่ติด  เป็นผลพวงมาจากร่างมืดและโทสะช่างตีเหล็กที่สอดประสานลงตัว  

       นี่คือพลังที่แท้จริงของกริด

       ฉึก!

       เมฆบนท้องฟ้าที่เคยกระจัดกระจายเพราะ<สากตำข้าว>ของปิอาโร่  ยามนี้ยิ่งทวีปความปั่นป่วนมากขึ้นหลายเท่า  เบื้อล่างใจกลางคือภาพของกริดที่ใช้ยารุกต์แทงเข้าหัวใจครอเกลอย่างแม่นยำ  โลหิตพวยพุ่งสาดกระเซ็นประหนึ่งน้ำพุ

       "นายท่าน!"

       ปิอาโร่ร้องเสียงหลงเมื่อเริ่มเห็นท่าไม่ดี

       ในฐานะอัจฉริยะผู้ที่สามารถมองหาโอกาสจากทุกวิกฤติ  ครอเกลเองก็ไม่พลาดการโจมตีสวนกลับในหนนี้เช่นกัน

       ฉึก!

       เขี้ยวขาวกวัดแกว่งเสียบทะลุลำคอกริดอย่างโหดเหี้ยมโดยที่ยารุกต์ไม่สามารถมองเห็นการโจมตี  ส่งผลให้กริดไม่อาจสวมใส่แหวนโดรันได้ทันท่วงที

[ ได้ยังไงกัน... ]

       "แค่ก...!  วิชาดาบแพ็กม่า...!"

       พลังชีวิตในปัจจุบันของกริดแทบมิดหลอด  นั่นเป็นผลมาจากร่างมืดที่ลดค่าพลังชีวิตสูงสุดให้เหลือเพียงครึ่งเดียว  แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ยังไม่สั่นคลอน  เป็นเพราะเขายังเชื่อมั่นในประกันชีวิตสุดโกงของตนอยู่

       ครอเกลโจมตีมาแล้วยังไง  กริดสามารถรับความเสียหายได้ทุกชนิดเป็นเวลาห้าวินาที  เขาทำใจเย็นและใช้หน่วงออกไป  หลังจากนี้ก็มีแผนจะตามต่อด้วย<ร่ายรำ>เพื่อดับลมหายใจครอเกล  แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่คิดนัก  ครอเกลชิงลงมือโจมตีก่อนที่กริดจะใช้หน่วงสำเร็จ

       ผัวะ!

       ท่าพุ่งชาร์จของครอเกลได้แถมลูกเตะจนส่งกริดให้ล้มลงกับพื้น

• Next
• Previous