จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 310

       วินาทีที่ดวงวิญญานของบราฮัมเข้าไปอยู่ในภาชนะ

       ชิ้งงงง!

       เกิดเป็นแสงสีน้ำเงินสว่างขึ้นท่ามกลางถ้ำอันมืดมิด  กริดเองก็พลอยใจเต้นไปด้วย

       'เราชุบชีวิตจอมเวทย์ในตำนานกลับมาอีกครั้งด้วยมือคู่นี้...!'

       บราฮัม-เฮชวาล  ชายผู้คิดค้นวิทยาการเวทย์มนต์เกือบทั้งหมดของยุคสมัยปัจจุบัน    เขาถูกยกย่องให้เป็นบิดาแห่งเวทย์มนต์  ความสำเร็จมากมายที่เหลือทิ้งไว้บนโลกมีมากพอให้ถูกยกย่องเป็นตำนาน

       กริดชุบชีวิตคนผู้นั้นด้วยมือตนเอง  เขารู้สึกภาคภูมิใจอย่างน่าประหลาด

[ ดวงวิญญานของบราฮัมที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วทั้งทวีป  กำลังมารวมตัวกันภายในภาชนะดวงวิญญาน ]

       หลังจากที่ข้อความระบบแสดงขึ้น

       ซู่ว!  ซู่ว!

       ดวงวิญญานสีน้ำเงินพุ่งเข้ามาจากปากถ้ำไม่ขาดสาย  ฉากตรงหน้าช่างงดงามราวกับภาพของอวกาศ  แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ขัดตากริดมาก...

       'เราควรสร้างภาชนะให้สวยกว่านี้'

       ถ้วยที่กริดสร้างขึ้นนั้นเป็นแบบเรียบง่าย  มันคือถ้วยใส่ข้าวที่มีสีทอง  โดยดวงวิญญานของบราฮัมเปรียบเหมือนกับข้าวสวย  ข้าวสวยสีน้ำเงิน  

       'แค่ก… ขอโทษนะบราฮัม'

       กริดรู้สึกผิดจากใจจริง  คนทั้งคู่เคยแบ่งปันดวงวิญญานและรับรู้อารมณ์ของกันและกันมาแล้ว  ดังนั้นกริดจึงเริ่มรู้สึกผูกพันธ์กับบราฮัม  แม้จะยังมีความเคลือบแคลงสงสัย  แต่เขาก็รู้สึกเป็นมิตรในเวลาเดียวกัน

       กริดไม่ได้ระวังตัวเลยสักนิด… สิ่งนี้คือเจตนาของบราฮัมตั้งแต่แรก  ดวงวิญญานบราฮัมส่งเสียงถามกริดในขณะที่กำลังรวมตัวในภาชนะ 

[ นายยังจำคำที่ฉันเคยพูดในวันแรกได้ไหม? ]

       "ก็พอได้"

[ ประวัติศาสตร์เขียนไว้ว่าแพ็กม่าเสียชีวิตลงเมื่อ 100 ปีก่อน  แต่ฉันเล่าให้นายฟังว่า  แพ็กม่าตายไปตั้งแต่ 300 ปีก่อนแล้ว  ไม่สงสัยบ้างหรือว่าทำไม? ]

       "ถ้าไม่ใช่นาย  ก็เป็นประวัติศาสตร์ที่โกหก"

       และดูเหมือนว่าฝั่งที่โกหกจะเป็นบราฮัม  กริดได้อ่านไดอารี่ของเว็นดี้แล้วในตอนที่เอาชนะร่างโคลนแพ็กม่ามาได้  เธอกล่าวอย่างชัดเจนว่าได้พบกับแพ็กม่าตัวจริงเมื่อ 140 ปีก่อน  ดังนั้นบราฮัมจึงน่าจะเป็นฝ่ายโกหกที่บอกว่าแพ็กม่าตายไปทั้งแต่ 300 ปีก่อน

       แต่ความจริงก็ไม่ได้เข้าใจง่ายเช่นนั้น

[ ไม่เลย… ไม่มีใครโกหก  ประโยคทั้งสองคือความจริง  แพ็กม่าตายไปทั้งแต่ 300 ปีก่อนแล้ว  แต่ก็ยังมีตัวตนอยู่บนโลกเมื่อราว 100 ปีก่อนเช่นกัน  ]

       "หมายความว่ายังไง?"

       กริดตีความไม่ค่อยเก่ง  เขาไม่อาจเข้าใจคำพูดยากๆ ของบราฮัมได้

[ ฉันได้พบแพ็กม่าครั้งแรกเมื่อ 300 กว่าปีก่อน  ตอนนั้นฉันตกตะลึงมาก  สุดยอดเทคนิคการตีเหล็กของแพ็กม่าได้ก้าวข้ามระดับมนุษย์ไปแล้ว ]

       หลังจากนั้นพวกเขาก็เป็นเพื่อนกัน  บราฮัมที่ดูแคลนผู้อื่นมาตลอดไม่เว้นแม้คนในตระกูล  แต่กลับสนิทสนมและสานสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าขึ้นเป็นครั้งแรก

[ แพ็กม่าสอนฉันในหลายเรื่อง  ฉันพัฒนาตนเองไปได้อีกขั้นเพราะเขา ]

       ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันสิบปีเต็ม  ความรู้ของบราฮัมและเทคนิคของแพ็กม่าได้ส่งเสริมกันและกันจนต่างก็เติบโตขึ้นในหลายด้าน

[ เป็นเพราะแพ็กม่า  ฉันจึงมีโอกาสได้เข้าใกล้ความเป็นอมตะโดยการศึกษาเวทย์มนต์คืนชีพ  ใช่แล้ว  สิ่งนั้นคือภาชนะดวงวิญญาน  แต่ในการจะสร้างภารชนะดวงวิญญานขึ้นได้  จำเป็นจะต้องใช้โลหะที่อยู่เหนือกว่าอดามันเที่ยมขึ้นไป  และคนเดียวที่สร้างโลหะนั้นขึ้นได้ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแพ็กม่า ]

       สุดยอดโลหะที่คนทั้งสองช่วยกันสร้างขึ้นมีชื่อว่าพาเฟรเนี่ยม

       "แต่นายบอกว่าแพ็กม่าเสียชีวิตด้วยความแก่ชราหลังจากที่สร้างพาเฟรเนี่ยมไม่ใช่หรือ?"
       
[ ฉันเคยคิดว่าเป็นแบบนั้น ]

       "...เคยคิด?"

       คำพูดของบราฮัมล้วนแฝงไว้ด้วยความนัย  ในขณะที่กริดครุ่นคิด  ดวงวิญญานทั้งหมดของบราฮัมก็รวมตัวกันเสร็จสมบูรณ์ภายในภาชนะ  จากแสงสีน้ำเงินได้กลายเป็นสีแดงเจิดจ้า

[ ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  วิญญานของฉันรวมเป็นหนึ่งแล้ว  ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณนายมาก ]

       "เลิกพูดเรื่องแพ็กม่าได้แล้ว  รีบมอบรางวัลตอบแทนมาเร็วเข้า"

[ แต่มันไม่น่าแปลกไปหน่อยหรือ? ]

       "อะไรอีก?"

       ยิ่งบราฮัมพูด  กริดก็ยิ่งสับสน  และชายหนุ่มก็ยิ่งต้องตกตะลึงมากขึ้นอีก  เมื่อบราฮัมเอ่ยประโยคถัดไปออกมา

[ แค่ดวงวิญญานที่สมบูรณ์ยังไม่พอจะคืนชีพได้หรอกนะ… ยังขาดร่างเนื้ออยู่ ]

       "...!"

       ดวงตาของกริดพลันเบิกโพลง  เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งไม่ชอบมาพากล  เมื่อดวงวิญญานของบราฮัมพุ่งเข้าหาตน  กริดก็รีบชัก<ความผิดพลาด>ออกมา

[ มอบร่างเนื้ออันต่ำต้อยนั่นมาให้ฉัน! ]

       'บัดซบ!'

       เกิดเรื่องบ้าบอแบบนี้ได้ยังไง?  นี่มันภารกิจอะไรอีก?  กริดไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด

       'เงื่อนไขสำเร็จภารกิจคือการสร้างภาชนะดวงวิญญานไม่ใช่รึไง?'

       และกริดก็ทำมันเสร็จแล้ว  ภารกิจ<การคืนชีพของจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่>เองก็ควรเสร็จตามไปด้วย  แต่แทนที่จะได้รับรางวัลตอบแทน  บราฮัมกลับแสดงท่าทีมุ่งร้าย  สิ่งนี้ขัดต่อระบบที่เกมกำหนดไว้อย่างชัดเจน

       'เป็นบั๊กรึไง?  เราคิดว่าซาทิสฟายจะไม่มีบั๊กซะอีก!  บ้าจริง!'

       หรือกริดจะเป็นคนแรกที่หาบั๊กพบ?

       'เฮ่อ… ทำไมเราต้องเจออะไรแบบนี้ตลอด...!?'

       กริดสาปแช่งต่อเทพทั้งหลายพร้อมกับเหวี่ยงดาบโจมตีใส่  แต่ดวงวิญญานของบราฮัมหลบโดยการอ้อมไปด้านหลังและพุ่งเข้าใส่ร่างกริดอีกครั้ง

[ บราฮัม  จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่  พยายามจะสิงร่างท่าน ]
[ ร่างเนื้อของผู้เล่นได้รับการปกป้องโดยสมบูรณ์  บราฮัมไม่มีวันสิงร่างท่านได้โดยที่ท่านไม่ยินยอม ]

       'ต้องแบบนี้...!  ซาทิสฟายไม่มีบั๊กอยู่แล้ว!'

       กริดพลันแสดงสีหน้าโล่งใจเมื่อเห็นข้อความระบบ  เป็นเวลาเดียวกันที่เสียงของบราฮัมได้ดังขึ้น

[ ฉันเคยพูดไปแล้วในทะเลแดงไม่ใช่หรือ?  จงระวังตัวจากทุกคนที่แข็งแกร่งกว่านาย ]

       "นายคิดจะสอนฉันหลังจากที่หักหลังไปแล้วเนี่ยนะ?  เจ้าบ้า!  คิดจะฮุบพาเฟรเนี่ยมไว้คนเดียวแล้วเบี้ยวสอนเวทย์มนต์ให้ฉันใช่ไหม?"       

[ เข้าใจผิดแล้ว  ในโลกนี้  มีเพียงนายและแพ็กม่าเท่านั้นที่สามารถควบคุมพาเฟรเนี่ยมได้  พาเฟรเนี่ยมจะเป็นเพียงโลหะไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน  ส่วนการสอนเวทย์มนต์ให้นายนั้นทำได้ง่ายมาก  ฉันจะรักษาสัญญา ]

       "...?"

       หมอนี่ใช่คนๆ เดียวกับที่คิดฆ่าเขาเมื่อครู่รึเปล่า?

       'หรือเป็นพวกสองบุคลิก?'

       ข้อความระบบแสดงขึ้นอีกครั้ง

[ ภารกิจ<คืนชีพจอมเวทย์ผู้ยิ่ใหญ่>สำเร็จ! ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <พาเฟรเนี่ยม> 17 ชิ้น ]
[ ท่านได้รับทักษะ <ศรเวทย์> ]

       "อะไรกัน...?"

       เป็นสิ่งดีที่ภารกิจลุล่วงอย่างปลอดภัย  และกริดก็มีความสุขกับพาเฟรเนี่ยมจำนวน 17 ชิ้นนี้มาก  แต่เวทย์มนต์ที่ได้เรียน… เป็นศรเวทย์เนี่ยนะ? 

       เขาทั้งดีใจและโมโหในเวลาเดียวกัน

       "นายมัน...!"

       เป็นถึงจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ในตำนาน  แต่กลับสอนเวทย์มนต์สุดพื้นฐานมาให้?  สีหน้าของกริดพลันแดงก่ำอย่างโมโห  บราฮัมยังคงกล่าวต่อไป

[ ลองคิดดูให้ดี  ก่อนหน้านี้นายเคยก่อความผิดโดยพยายามขโมยพาเฟรเนี่ยมของฉันมาตลอดหนึ่งปีครึ่ง  แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นและให้อภัยนายแล้ว  จงรู้สึกขอบคุณฉันซะ  ]

       ดวงวิญญานของบราฮัมยังคงโอหังจนถึงหยดสุดท้ายก่อนที่จะหายตัวไป

       "บัดซบ...!  บ้าจริง!"

       กริดตะโกนขึ้นอย่างโมโหเมื่อถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง  ดวงวิญญานอาโมแร็คที่อยู่เหนือแท่นบูชากำลังเฝ้ามองกริดด้วยความสนใจ

       'นักล่าข้ารับใช้ยาธานงั้นหรือ… บราฮัมชื่นชอบหมอนี่สินะ'

       ซู่ววว

       ดวงวิญญานของอาโมแร็คเองก็หายไปจากถ้ำอย่างถาวร  มันเคยล้มเหลวในการเปลี่ยนให้ยูร่าเป็นอสูรมาแล้วหนหนึ่ง  แต่ครั้งนี้อาโมแร็คทำสำเร็จในการคืนชีพบราฮัม  หลังจากนี้บราฮัมจะคอยช่วยจับตามองแมรี่-โรสอีกทาง  แมรี่-โรสจะทำอันตรายกับเทพยาธานไม่ได้ไปอีกพักใหญ่  ดังนั้นภารกิจบนโลกมนุษย์ของอาโมแร็คจึงเสร็จสิ้นพียงเท่านี้

       ***

       "อย่างน้อยก็ยังเป็นไปตามแผนการเดิม"

       ณ สำนักงานใหญ่เอส-เอ-กรุ๊ป  ลิมชอลโฮกำลังยื้มอย่างโล่งใจหลังจากฉากภายในถ้ำลุดฮาดันจบลง

       บราฮัม  ตัวตนอันแสนซับซ้อนและเป็นปริศนา  บราฮัมถูกคำสาปกระหายความรู้บีบบังคับจนต้องใช้คนในตระกูลเป็นเหยื่อทดลอง  บราฮัมริษยามูมัดผู้เป็นศิษก็จริง  และอาจเคยขโมยผลงานของเขามาบ้าง  แต่บราฮัมก็ไม่เคยทำร้ายมูมัดเลยสักครั้ง  แถมบราฮัมยังคงโกรธแค้นเพื่อนทุกคนที่เคยทรยศตนในอดีต

       ถึงกระนั้น...

       'แม้จะพยายามฆ่ากริด  แต่บราฮัมเองก็ชื่นชอบกริดมากในเวลาเดียวกัน'

       เฉกเช่นกริดที่รู้สึกผูกพันธ์กับบราฮัมในยามที่ดวงวิญญานผสานกัน  บราฮัมเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน

       'หรือไม่ก็… เป็นเพราะบราฮัมมองว่ากริดคู่ควรที่จะสืบทอดพลังของแพ็กม่า'

       คงเป็นการยากที่จะเข้าใจบราฮัม  เขาคือสิ่งมีชีวิตพิเศษที่รู้สึกขัดแย้งในตัวเอง  สัญชาติญานในตอนที่เป็นแวมไพร์กับสัญชาติของมนุษย์เริ่มเห็นต่าง  ลิมชอลโฮชื่นชอบในตัวบราฮัมอยู่เสมอ  ชายคนนี้มีนิสัยเปลี่ยนไปมากหลังจากที่สูญเสียชิวิตนิรันดร์และกลายเป็นเพียงมนุษย์

       "ต้องใช้ชีวิตโดยการโกหกผู้อื่นตลอดเวลา  แถมยังคอยหลอกตัวเองอยู่เสมอว่า… ตนเองไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลยสักนิด… ฟังดูน่าเศร้าเหลือเกิน"  

       ไม่ว่าจะเกิดเรื่องมากมายขึ้นเพียงใด  แต่เนื้อเรื่องบทหลักของซาทิสฟายก็ยังไม่เปลี่ยน  ยังคงเป็นไปถามแผนที่เอส-เอ-กรุ๊ปวางไว้แต่แรก  ผู้เล่นโดยทั่วไปไม่ได้รับผลกระทบมากนัก  แต่ลิมชอลโฮก็ชอบที่จะเฝ้ามองพัฒนาการที่เกิดขึ้นกับผู้คนเช่นนี้

       ***

       "เฮ่อ..."

       กริดถอนหายใจอย่างโดดเดี่ยวในถ้ำตามลำพัง

       "ศรเวทย์… ฉันคือจอมเวทย์ที่เชี่ยวชาญศรเวทย์..."

       ศรเวทย์คือเวทย์มนต์พื้นฐานที่สามารถเรียนได้ตั้งแต่เลเวลสิบ  มันคือพื้นฐานของพื้นฐาน  ความรุนแรงจึงอยู่ในขั้นเลวร้าย  ศรเวทย์ไม่อาจสร้างรอยขีดข่วนให้กับศัตรูที่มีพลังต้านเวทย์ปานกลางได้ด้วยซ้ำ  ข้อดีเพียงอย่างเดียวคือการที่มันร่ายได้ไว

       'ถ้าใช้ในจังหวะที่เหมาะสม  เราสามารถเบี่ยงเบนความสนใจของศัตรูได้'

       แต่ก็ยังสร้างความเสียหายไม่ได้เช่นเดิม

       'คงฆ่าได้แต่สไลม...'

       ตอนนี้เขามีเลเวล 301  คงไม่มีโอกาสกลับไปล่าสไลมอีกแล้ว

       "เฮ่อ…"

       กริดบ่นอุบอิบก่อนจะอ่านรายละเอียดของศรเวทย์

=======
[ ศรเวทย์(พัฒนา) เลเวล 1 ]
       ศรเวทย์โฉมใหม่ที่พัฒนาขึ้นโดยจอมเวทย์ในตำนาน  เขาสามารถดัดแปลงสูตรเวทย์มนต์ได้ดั่งใจนึก
       มันขึ้นชื่อในด้านความรุนแรง  แต่ก็แลกมาด้วยความสิ้นเปลืองมานาอย่างมาก
       ศรเวทย์ชนิดนี้จะสร้างความเสียหาย 200% ของพลังโจมตีเวทย์มนต์ให้กับเป้าหมาย  แถมยังมองข้ามพลังป้องกันเวทย์ทั้งหมดของเป้าหมายด้วย
_______
มานาที่ใช้ : 400
ระยะเวลาร่าย : 1 วินาที
ระยะหน่วงหลังใช้ : 5 วินาที
=======

       "ศรเวทย์บ้าบออะไรกันใช้มานา 400 หน่วย?"

       มันใช้มานามากกว่าวิชาดาบแพ็กม่า<ร่ายรำ>เสียอีก  เวทย์พื้นฐานกลับใช้มานามากกว่าทักษะเกรดเลเจนดารีเนี่ยนะ?

       'เหลวไหลฉิบ--...  เชี่ย?'

       เมื่อกริดอ่านคำอธิบายให้ละเอียดอีกครั้ง  ดวงตาของเขาพลันลุกวาว

       'ความรุนแรงเป็นสองเท่าของพลังเวทย์?  ไม่สนใจพลังป้องกันเวทย์?'

       ศรเวทย์ธรรมดามีรายละเอียดแบบไหนกันนะ?

       { มีใครมีขอข้อมูลของศรเวทย์บ้าง? }
       
       กริดพิมพ์ถามลงไปในช่องสนทนากิลด์  บรรดาจอมเวทย์ต่างช่วยกันแชร์รายละเอียดทักษะมาให้

=======
[ ศรเวทย์  เลเวล 10 (สูงสุด) ]
       ทักษะพื้นฐานของพื้นฐาน
       สร้างความเสียหายต่อเป้าหมายด้วยความรุนแรง 5% ของพลังเวทย์  
_______
มานาที่ใช้ : 20 
ระยะเวลาร่าย : 1 วินาที
ระยะหน่วงหลังใช้ : 2 วินาที
=======

       "ว้าว..."

       กลับกลายเป็นว่า  ศรเวทย์ที่บราฮัมมอบให้คือทักษะในตำนาน  แม้พลังเวทย์ของกริดจะน้อยกว่าจอมเวทย์ทั่วไป  แต่เขาสามารถใช้มันเป็นไพ่ตายได้ในบางโอกาส

       "...ฉันเกลียดนายไม่ลงจริงๆ"

       กริดมองบราฮัมในมุมที่ดีขึ้น  แต่ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่อาจจบลงเพียงเท่านี้

• Next
• Previous