จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 285

       สายลมอันแสนอบอุ่นพัดผ่านผืนหญ้าเขียวขจี  หนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังนั่งเคียงคู่กันใต้ต้นไม้ใหญ่

       กริดและไอรีน

       "สามีที่รัก...  ฮิฮิ"

       ดูราวกับมีหัวใจลอยอยู่ท่ามกลางคนทั้งสอง  ในที่สุดไอรีนก็ได้พบกับกริดหลังจากไม่ได้เจอกันนานถึงหกเดือนเต็ม  
       ไอรีนอาจกำลังเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกตอนนี้

       "เหมือนฝันไปเลย… ฉันไม่อยากให้ความฝันนี้จบลง"

       ไอรีนยิ้มกว้างไม่ยอมหุบ  เธอสามารถสลัดความซึมเศร้าก่อนหน้านี้ไปได้จนหมด  แต่ยิ่งเธอดีใจ  กริดก็ยิ่งเจ็บปวดและโทษว่าเป็นความผิดของตนที่ปล่อยให้เธอต้องเหงา

       'ให้ตายสิ… ฉันอยากพาเธอไปเรย์ดัน!'

       นี่คือความต้องการของเขาเพียงคนเดียว  น่าเสียดายที่ไอรีนไม่อาจจากวินสตันไปได้

       "ฉันรักเธอนะ"

       "ฉันก็รักคุณเหมือนกัน"

       เมื่อต้องไกลกัน  ความรักของคนทั้งสองก็เพิ่มพูนมากขึ้น  พวกเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายคือคนสำคัญที่ขาดไม่ได้  จึงหันมาสวมกอดกันและกันอย่างอบอุ่น

       "ฉันชอบระบบนี้จัง..."

       ระบบพ่อแม่ลูก  ในตอนนี้กำลังมีเด็กตัวน้อยอยู่ภายในครรภ์ไอรีน  กริดใช้ใบหน้าลูบไล้ไปที่หน้าท้องอันบวมป่องของเธอ

       ตึกตึก!  ตึกตึก!

       เสียงหัวใจของทารกในครรภ์ดังกระทบหูกริด  แม้จะเป็นเพียงเสียงอันเบาบาง  แต่มันก็แผงไว้ด้วยพลังและชีวิตชีวา

       กริดพลันเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นภายในใจ

       'ลูกของเราสินะ...'

       เขากำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว  กริดรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย  เพราะนี่คือครั้งแรกของเขาที่จะได้ทำหน้าที่พ่อ  

       แต่ความยินดีย่อมมีมากกว่า  ตัวเขากำลังจะทิ้งร่องรอยไว้ในโลกใบนี้  ความดีใจมันไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

       'เราต้องอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดจนกระทั่งปีที่แล้ว  ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น'

       เงินทอง  เพื่อนร่วมรบ  มิตรแท้  หญิงสาวที่รัก  และบ้าน  กริดได้ครอบครองทุกสิ่งเพราะซาทิสฟาย  สำหรับเขา  ซาทิสฟายไม่ได้เป็นเพียงแค่เกมอีกต่อไป  แต่มันคือโลกอีกใบหนึ่งที่แสนสำคัญ  

       มือเล็กๆ ของไอรีนได้ยื่นมาจับฝ่ามือที่หยาบกร้านและอบอุ่นของกริด

       เธอพูดในสิ่งที่คิดออกมา

       "ฉันอยากให้ลูกของเราเป็นเด็กผู้ชายที่มีฝ่ามืออบอุ่นเหมือนกับคุณ  คิดเหมือนฉันไหมคะ?"

       อาณาจักรอีเทอนัลนั้นไม่ได้ย่ำยีศักดิ์ศรีของผู้หญิงเหมือนกับพวกตอนใต้  หากเทียบกับอาณาจักรอื่น  ผู้หญิงภายในอาณาจักรอีเทอนัลยังนับว่ามีสถานะทางสังคมที่สูงมาก  แต่ถึงกระนั้น  ขุนนางส่วนใหญ่ก็มักต้องการให้ทายาทของตนเป็นบุตรชาย

       สำหรับไอรีน  เธอคือทายาทเพียงคนเดียวของมาร์ควิสสไตม  แน่นอนว่ามาร์ควิสสไตมต้องการได้หลานชายไว้สืบสกุล  เธอจึงต้องการหลานชายด้วย  แต่ไอรีนก็อดน้อยเนื้อต่ำใจในฐานะที่ตกเป็นรองของเพศหญิงไม่ได้

       กริดที่มีค่าวิสัยทัศน์สูง  เขาสามารถตระหนักถึงสิ่งที่ไอรีนกำลังรู้สึก  ชายหนุ่มจึงตอบกลับไปว่า

       "ฉันอยากได้ลูกสาวมากกว่า"

       "ไม่ใช่ว่าบุตรสาวไม่ค่อยเหมาะกับการเป็นผู้สืบทอดหรอกหรือ?"

       "ไม่เลย  ของแบบนั้นไม่จำเป็น  ฉันต้องการเพียงบุตรสาวที่งดงามและอ่อนโยนแบบเธอ"

       ความรักไม่ต้องใช้ทักษะ  กริดแค่พูดในสิ่งที่ตนคิด  ไอรีนพลันหน้าแดงก่ำอย่างเคอะเขินกับคำตอบที่ผิดคาด

       "ที่รักก็..."

       "..."

       ดวงตาอันพร่ามัวและแก้มที่แดงระเรื่อช่างดึงดูดใจเหลือเกิน  สิ่งเหล่านี้ทำให้กริดถึงกับต้องกลืนน้ำลาย  และเมื่อไอรีนเองรู้ว่าสามีของเธอกำลังคิดสิ่งใดอยู่

       "ฉันรักคุณ… แม้มันจะลำบากสักหน่อยเพราะในท้องของฉันมีเด็กอยู่  แต่ว่า..."

       "เอ๋… ห--หือ?"

       ไอรีนเองก็ยังเป็นเด็กสาว  สีหน้าอันใสซื่อของเธอทำให้ดูเหมือนกับไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชาย  แต่ความจริงแล้ว  เธอกลับกล้าพูดจาชวนทางอ้อมแบบนี้  นับว่าไม่เข้ากับภาพลักษณ์อันอ่อนหวานเลยสักนิด  

       กริดพลันเขินอาย

       "ไปกันเถอะ"

       "ด--เดี๋ยวก่อน"

       "ฉันรอไม่ไหวแล้ว"

       ไอรีนนำทางกริดไปที่ห้องนอน  หลังจากนั้น  คนทั้งสองก็มอบความรักให้กันด้วยวิธีการแปลกใหม่  นั่นเป็นเพราะไอรีนกำลังตั้งครรภ์อยู่  

       ซึ่งผลลัพธ์ก็ดีกว่าที่คาดไว้มาก

[ ทารกในครรภ์สัมผัสได้ถึงความรักอันอบอุ่นจากคู่รัก ]

       ***

       มีข้อความส่วนตัวถูกส่งมาจากลอเอล

       หลังจากนี้อีกสิบวัน  เขาจะจัดงานเลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสรวมกิลด์ซิลเวอร์ไนท์

       "เราเองก็คงต้องกลับไปสินะ"

       กริดใช้ช่วงเวลาอย่างมีความสุขกับไอรีนนานถึงสามวันเต็ม  เขาอยากอยู่กับเธอตลอดไป  แต่กริดก็ทำแบบนั้นไม่ได้  เขายังมีภาระหน้าที่ของหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์รอให้กลับไปทำอยู่

       'ถ้าก่อตั้งอาณาจักรขึ้นเมื่อไร  ฉันจะไม่ชายตามองหญิงคนใดเลยนอกจากเธอ  เธอจะได้เป็นราชินีคนเดียวของฉันตลอดไป'

       นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่กริดต้องการจะเป็นกษัตริย์ให้ได้  

       แต่ทันใดนั้น  ฟินิกซ์ได้รีบร้อนมาหากริดก่อนที่เขาจะเดินทางกลับ

       "ดยุคกริด  ท่านช่วยพาท่านหญิงไอรีนกลับไปด้วยได้รึไม่?"

       "ให้ฉันพาเธอไปเรย์ดันงั้นหรือ?"
       
       "ขอรับ  นั่นคือความประสงค์ของท่านมาร์ควิสสไตม"

       เธอกำลังจะให้กำเนิดทายาทในอีกสี่เดือน  มาร์ควิสสไตมไม่ต้องการให้ไอรีนต้องอยู่ตามลำพังในช่วงเวลานั้น  กริดเองก็คิดเช่นเดียวกัน

       แต่ไม่ใช่ว่าเธอคือผู้ปกครองสูงสุดของวินสตันหรอกหรือ?

       "จะดีหรือถ้าเจ้าเมืองไม่อยู่ในเมือง?"

       "มาร์ควิสสไตมได้ส่งตัวแทนมาบริหารเมืองแทนแล้ว"

       "เยี่ยม!"

       กริดฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุขสุดขีด...  

       ฟินิกซ์พลันน้ำตาคลอเบ้าทันทีที่เห็นกริดดีใจ

       'ท่านหญิง… ชายคนนี้รักท่านจากใจจริง'

       ***

       "กอดฉันแน่นๆ ได้ไหมคะ"

       กริดอุ้มไอรีนพร้อมกับบินไปบนท้องฟ้าด้วยรองเท้าบราฮัม  ภาพของชายหญิงคลอเคลียกันบนก้อนเมฆนั้นดูราวกับหลุดออกมาจากภาพยนต์โรแมนติก

       "โลกใบนี้เต็มไปด้วยปริศนาและความน่าตื่นเต้นเหมือนกับในเทพนิยายเลยนะ"

       "ทุกวินาทีที่ได้อยู่กับเธอ  เป็นราวกับเทพนิยายสำหรับฉันเสมอ"

       "ที่รัก..."

[ ทารกในครรภ์ได้สัมผัสได้ถึงความรักของคู่รัก ]

[ ค่าสถานะทุกชนิดของทารกในครรภ์จะเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้มเป็นการถาวร ]

[ ทารกในครรภ์ได้เปิดหูเปิดตากับธรรมชาติอันน่าตกตะลึง ]

[ ทารกในครรภ์เกิดการครุ่นคิด ]

[ สติปัญญาของทารกในครรภ์เพิ่มขึ้นสองแต้มเป็นการถาวร ]

       "มานาของฉันเหลือน้อยแล้ว  พวกเราลงเดินกันเถอะ"

       "ฮิฮิ...  ฉันยังจำวันที่เราเดินผ่านป่ายามค่ำคืนด้วยกันได้"

       ในอดีต  กริดเคยช่วยไอรีนออกมาหลังจากที่ฆ่ามาลาคัสได้แล้ว  ระหว่างทางกลับ  เขาต้องเดินทางผ่านผืนป่าและต่อสู้กับสาวกยาธานมากมาย  

       ชายหนุ่มใช้ท่อนแขนอันบึกบึนโอบไหล่ไอรีนไว้

       "จะไม่มีอันตรายใดย่างกรายเข้ามาใกล้เธอได้อีก  ฉันจะปกป้องเธอเอง"

       "ที่รัก..."

[ ทารกในครรภ์สัมผัสได้ถึงความรักจากคู่รัก ]

[ ค่าสถานะทุกชนิดของทารกในครรภ์จะเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้มเป็นการถาวร ]

       คนทั้งสองเพิ่มพูนความรักตลอดการเดินทางไปยังเรย์ดัน  ทารกมีพัฒนาการเพิ่มขึ้นหลายส่วน  ระหว่างทางแม้จะมีมอนสเตอร์และโจรป่ามากมาย  แต่พวกมันก็เป็นได้แค่แหล่งค่าประสบการณ์ของกริดเท่านั้น

[ ทารกในครรภ์รู้สึกชื่นชมในวิชาดาบของผู้เป็นบิดา ]

[ ทารกในครรภ์สนใจในวิชาดาบ ]

[ ค่าพละกำลังของทารกในครรภ์เพิ่มขึ้นหนึ่งแต้มเป็นการถาวร ]

[ ทารกในครรภ์รู้สึกชื่นชมในฝีมือการซ่อมแซมของผู้เป็นบิดา ]

[ ทารกในครรภ์สนใจในการตีเหล็ก ]

[ ค่าความชำนาญของทารกในครรภ์เพิ่มขึ้นหนึ่งแต้มเป็นการถาวร ]

       ข้อความระบบเหล่านี้แสดงขึ้นต่อหน้ากริดบ่อยตลอดทาง

       'ล้อกันเล่นรึไงนะ'

       ทารกเลเวลหนึ่งที่ยังไม่ทันจะลืมตาดูโลก  แต่ค่าสถานนะเริ่มต้นกลับปาเข้าไป 22 แต้มแล้ว  หากเด็กคนนี้คลอดออกมาเมื่อไร  ไม่ใช่ว่าค่าสถานะจะเริ่มต้นที่ 50 แต้มเลยงั้นหรือ?

       'ช่างเถอะ  สิ่งสำคัญอยู่ที่ค่าสถานะขีดจำกัดสูงสุดต่างหาก'

       กริดไม่ได้คาดหวังว่าทายาทของตนจะต้องมีค่าสถานะที่สูงลิบ  เอ็นพีซีธรรมดายังไงก็ต้องมีค่าสถานะขีดจำกัดสูงสุดกำหนดไว้  นอกเสียจากจะเป็นเอ็นพีซีพิเศษ  คนเหล่านั้นสามารถเติบโตได้อย่างไร้ขีดจำกัด  

       กริดเพียงต้องการเด็กหญิงตัวน้อยที่น่ารักและอ่อนโยนเหมือนกับไอรีน

       ทว่า… เขาลืมคิดไปหนึ่งเรื่อง  เด็กที่ถือกำเนิดจากสายเลือดตำนานอย่างกริด  และสายเลือดขุนนางชั้นสูงสุดอย่างมาร์ควิสสไตม  มีหรือจะออกมาเป็นเด็กธรรมดาทั่วไป 

       ***

ชื่อกิลด์ : โอเวอร์เกียร์
เลเวล : 10 (สูงสุด)
หัวหน้า : กริด
ความจุ : 28/250
ขึ้นตรงต่อ : อาณาจักรอีเทอนัล
พันธมิตร : มาร์ควิสสไตม
ปรปักษ์ : ยังไม่มีศัตรูที่แน่ชัด  แต่ก็มีอีกหลายฝ่ายที่คอยจ้องลงมืออยู่
ความชื่นชอบ : มีความสัมพันธ์อันดีเยี่ยมกับมาร์ควิสสไตม
ดินแดน : เรย์ดัน

       
       เดิมที  การอัพเลเวลกิลด์นั้นทำได้ค่อนข้างยาก  ต่อให้เป็นกิลด์ระดับแนวหน้า  การจะกลายเป็นเลเวลสิบได้ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปี  แต่สำหรับโอเวอร์เกียร์นั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อย  พวกเขาได้รับความดีความชอบครั้งใหญ่จากสงครามไรน์ฮาร์ท  จึงสามารถกลายเป็นเลเวลสิบได้ภายในระยะเวลาเพียงเจ็ดเดือนเท่านั้น  

       แต่กริดก็ยังไม่พึงพอใจ

       "ทำไมถึงรับคนได้แค่ 250?  ระบบกิลด์ห่วยแตกชะมัด"

       กิลด์ซิลเวอร์ไนท์มีสมาชิกทั้งหมด 225 คน  เงื่อนไขในการรวมกิลด์ของพีคซอร์ดคือโอเวอร์เกียร์ต้องรับทุกคนของซิลเวอร์ไนท์  จึงช่วยไม่ได้ที่กริดจะหัวเสีย

       ลอเอลรีบอธิบาย

       "นายสามารถสร้างกิลด์อื่นได้อีกนะ"

       "ผู้เล่นคนเดียวสามารถสร้างได้หลายกิลด์รึไง?"

       "ไม่ใช่แบบนั้น  ให้ใครสักคนในโอเวอร์เกียร์สร้างกิลด์ใหม่ขึ้นและกำหนดให้ขึ้นตรงต่อโอเวอร์เกียร์  หรือในอีกความหมายก็คือ  กิลด์ที่สอง"

       "อ้อ… กิลด์อื่นที่มีจำนวนคนเกิน 250 จะใช้วิธีนี้กันสินะ?"

       "ใช่แล้ว..."

       สีหน้าของลอเอลพลันเหนื่อยหน่าย  กริดไม่รู้แม้แต่เรื่องพื้นฐานแบบนี้งั้นหรือ?

       "ก็ดี  เอาเลย  รีบสร้างกิลด์ใหม่ซะสิ"

       "ฉันยังเป็นหัวหน้ากิลด์ไม่ได้"  เมื่อพูดจบ  ลอเอลก็ชี้นิ้วไปหาจิสึกะ  

       "จิสึกะเคยเป็นหัวหน้ากิลด์เซดาก้าห์มาก่อน  เธอเองก็เป็นเหมือนแม่ของพวกเราทุกคน  การให้ดูแลกิลด์ที่สองคงไม่ใช่เรื่องยาก"

       "ไม่มีปัญหา  นายจัดการได้เลย"

       กริดเชื่อใจลอเอลอย่างมาก  เขาคิดเสมอว่า  หากทำตามคำแนะนำของลอเอลไปเรื่อยๆ   สักวันจะต้องประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน  

       แต่จิสึกะกลับปฏิเสธหน้าที่นี้  เธอให้เหตุผลว่างานปกครองไบรันนั้นยุ่งวุ่นวายมากพอแล้ว

       ลอเอลพยายามโน้มน้าว

       "อีกไม่เกินหกเดือนหลังจากนี้  สมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์คนอื่นจะมีทักษะในการบริหารดินแดนติดตัว  เมื่อถึงเวลานั้น  พวกเขาจะปกครองไบรันในส่วนของเธอเอง  ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วง"

       "ก็ได้"

       สมาชิกโอเวอร์เกียร์บางส่วนมารวมตัวกันและตั้งกิลด์ใหม่กับจิสึกะ

       "ถ้าอย่างนั้น… จะให้ใช้ชื่อว่าอะไร?"

       เรื่องนี้ต้องให้หัวหน้าใหญ่ตัดสินใจ  ทุกคนพลันหันมามองกริดเป็นตาเดียว  

       ชายหนุ่มครุ่นคิดเล็กน้อย

       "โอเวอร์เกียร์สอง"

       "เชี่ย!  นายเอาจริงดิ?"

       ลอเอลโพล่งขึ้นอย่างฉุนเฉียว  แต่สมาชิกคนอื่นกลับไม่มีท่าทีคัดค้าน  พวกเขาเริ่มชินกับเชื่อโอเวอร์เกียร์ไปแล้ว  

       ลอเอลได้แต่สิ้นหวังอย่างไร้พวกพ้อง

       "กิลด์ที่สองและสามควรจะตั้งชื่อตามหน้าที่!  สมาชิกของกิลด์สองจะเป็นผู้เล่นที่มีคลาสรองไว้สำหรับพัฒนาเมือง  ดังนั้นนายควรตั้งชื่อให้เหมาะสมด้วย!"

       "งั้นก็… กิลด์แรงงานทาส?"
       
       "เฮ่อ..."

       ลงเอยด้วย  กิลด์ใหม่ของโอเวอร์เกียร์จะมีชื่อว่า  

       โอเวอร์เกียร์สอง

       ***

       เมื่อถึงวันรวมกิลด์

       สมาชิกทั้ง 225 คนของกิลด์ซิลเวอร์ไนท์สามารถเดินทางมาถึงเรย์ดันอย่างง่ายดาย  เป็นเพราะความสุดยอดของพีคซอร์ด  ทำให้มอนสเตอร์ทะเลทรายที่ขวางทางอยู่ไม่ใช่ปัญหา

       "ส--สุดยอด"

       กิลด์ซิลเวอร์ไนท์ต่างตื่นตาตื่นใจกับความอลังการของเรย์ดัน  เมืองแห่งนี้พัฒนาขึ้นได้รวดเร็วจนยากจะนึกภาพตามทัน  ตอนนี้เรย์ดันกลายเป็นเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยตึกรามบ้านช่อง  กองทหารสวมยุทธภัณฑ์สงครามชั้นเลิศ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  โรงแปรธาตุและฟาร์มอันกว้างใหญ่ที่หาไม่ได้จากเมืองไหนอีกแล้ว

       นี่คือพลังเงิน 20 ล้านเหรียญทองที่กริดทุ่มลงไป

       "ยินดีต้อนรับสู่เรย์ดัน"

       ชายผมดำคนหนึ่งปรากฏขึ้นท่ามกลางขบวนทหาร  เป็นกริด  ด้านหลังของเขายังมีสมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์อีกกว่า 30 คนเดินตามมา  ทั้งหมดล้วนเป็นแร้งเกอร์แถวหน้าที่มีชื่อเสียงโด่งดังของโลก  สมาชิกกิลด์ซิลเวอร์ไนท์พลันกลืนน้ำลายทันทีที่รู้ว่าตนกำลังจะกลายเป็นกลุ่มก้อนเดียวกับคนเหล่านี้

       "ฉันเฝ้ารอที่จะได้ทำงานร่วมกับนายมานานแล้ว  ท่านหัวหน้า"

       พีคซอร์ดสามารถแยกแย่งระหว่างโลกในเกมและโลกความจริง  แม้เขาจะมีอายุมากกว่ากริด  แต่พีคซอร์ดในเกมนั้นมีฐานะเป็นรองกริดมาก  ท่าทีเช่นนี้ได้ส่งผลให้สมาชิกกิลด์หน้าใหม่ทุกคนล้วนปฏิบัติตาม

       "ทำตัวตามสบายเถอะ"

       นี่คือวินาทีที่เด็กหนุ่มซึ่งถูกโลกทอดทิ้งมาตลอด 20 กว่าปีได้กลายเป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่  มีผู้คนนับให้การหน้าถือตาเขามากมาย  ถ้าหากมีภาพยนต์สารคดีชีวประวัติของกริดถูกสร้างล่ะก็  มันจะต้องน่าสนใจมากแน่

       เส้นทางของกริดกำลังจะโรยด้วยกลีบกุหลาบงั้นหรือ?  ไม่เลย  ชีวิตยังไม่ง่ายขนาดนั้น

       เครื่องตรวจจับแร่ส่วนตัว  ไมเนอร์  เขารีบวิ่งหน้าหน้าตั้งเข้ามารายการกริดด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด

• Next
• Previous