จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 304

[ ท่านรวมรวม ??? ครบสามชิ้นส่วน ]
[ ข้อมูลของไอเท็ม <ชิ้นส่วน ???> มีการเปลี่ยนแปลง ]

       ชิ้งงงง~

=======
[ ชิ้นส่วนกระจกสีชาด ]
       ส่วนส่วนกระจกที่สร้างขึ้นจากศิลาโลหิต
       ยังไม่มีผู้ใดล่วงรู้ถึงประโยชน์ของมัน
       องค์ชายลำดับที่สามของจักรวรรดิซาฮารันกำลังตามหากระจกชิ้นนี้  ขอแนะนำให้ท่านรวบรวมชิ้นส่วนให้ครบ  และนำมันไปมอบให้เขา       
_______
น้ำหนัก : 3
=======

       'นี่มัน...!'

       เมื่อข้อมูลชิ้นส่วนปริศนาเผยออกมา  สิ่งแรกที่ปรากฏขึ้นในหัวกริด...

       'โล่อะมิทิสต์!'

=======
[ โล่อะมิทิสต์ ]
เกรด : อีปิก
ความคงทน : 200
พลังป้องกัน : 200
พลังป้องกันเวทย์ : 200
_______
       โล่อันงดงามที่จะส่องประกายออกมาเป็นแสงสีม่วง  แดง  หรือดำขึ้นอยู่กับมุมมอง  ถือเป็นสัญลักษณ์ที่จะมอบให้กัปตันของกองอัศวินสีชาดเท่านั้น
       มันคือไอเท็มที่สูญหายไปเมื่อสามปีก่อน  ในขณะที่ปิอาโร่  ผู้ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ  ได้หลบหนีเข้ามาอยู่ภายในอาณาจักรอีเทอนัล
       องค์ชายลำดับที่สามของจักรวรรดิซาฮารันกำลังตามหามันอยู่  ขอแนะนำให้ท่านนำมันไปมอบให้เขา
_______
น้ำหนัก : 350
=======

       มันคือไอเท็มที่เขาได้มันมานานแล้ว  ราวหนึ่งปีก่อนในเวลาซาทิสฟาย  ผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงคือบอสที่ดรอปโล่อันนี้มาให้  ณ ตอนนั้น  กริดไม่เห็นโอกาสที่จะได้พบกับองค์ชายลำดับที่สามของจักรวรรดิแม้แต่นิดเดียว  เขาจึงเก็บใส่กระเป๋าสัมภาระและลืมมันไปเรียบร้อยแล้ว

       'แม้ประสิทธิภาพจะไม่ค่อยดีนัก  แต่เราก็เก็บไว้เพราะมันคือไอเท็มภารกิจ'

       เขาลืมได้ยังไงกันนะ...?

       'เอาน่า… คนที่มีเรื่องต้องทำเยอะแบบเรา  จะลืมเรื่องเล็กน้อยบ้างก็ไม่แปลกอะไร'

       ความจำของกริดไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น  แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมา  เขาเผชิญหน้ากับหลายเหตุการณ์ติดต่อกันจนลืมไป

       'ดูเหมือนว่า  ทางจักรวรรดิกำลังจะมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นสินะ  เพราะองค์ชายลำดับสามถูกกล่าวถึงบ่อยครั้งมาก'

       เอาไปถามอดีตกัปตันกองอัศวินสีชาดอย่างปิอาโร่ดีไหมนะ?

       'ไว้จบการเดินทางคราวนี้ค่อยถามรายละเอียดดีกว่า'

       กริดทำการตรวจสอบไอเท็มที่เหลือต่อไป

       "การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน"

[ ช่างตีเหล็กในตำนานมีสายตาแหลมคมดุจดั่งพญาเหยี่ยว  หากไอเท็มมีคุณสมบัติลับซ่อนอยู่  มันจะไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้ ]

=======
[ ยารุกต์ ]
เกรด : ยูนีค(เติบโต)
ความคงทน : 351/351
พลังโจมตี : 793
_______
* ทักษะความชำนาญดาบของท่านจะเพิ่มขึ้นห้าเลเวล
* ได้รับทักษะ <โลหิตกรีดร้อง>
* เมื่อโจมตีโดนเป้าหมาย  เป้าหมายจะได้รับผลการรักษะลดลง 50%
* การโจมตีคริติคอลจะทำให้เป้าหมายตกอยู่ในอาการ<เลือดไหล>เป็นเวลาสามวินาที  ความเสียหายจากอาการเลือดไหลจะรุนแรงตามอัตราส่วนพลังโจมตีของท่าน
* หากท่านทำสามคอมโบสำเร็จ  เป้าหมายจะติดอาการ<เลือดไหล>ด้วยความรุนแรงสูงสุด  และเป้าหมายจะถูกโจมตีแรงขึ้น 200% เป็นเวลาหนึ่งวินาที
* หากท่านทำห้าคอมโบสำเร็จ  เป้าหมายจะสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจเป็นเวลา 0.3 วินาที  ณ ตอนนั้น  ท่านสามารถใช้ทักษะ <ดาบขุมนรก> ได้
_______
       ยารุกต์คือดาบที่สร้างขึ้นจากช่างตีเหล็กเพียงคนเดียวของขุมนรก  ส่วนประกอบที่ใช้คือดวงวิญญานยารุกต์และศิลาโลหิต  พลังโจมตีของมันมีสูงมากแม้จะเป็นเพียงดาบมือเดียว
       ดวงวิญญานของยารุกต์ที่ฝังอยู่  จะช่วยให้ผู้สวมใส่ได้รับสุดยอดวิชาดาบติดตัว  แต่คงเป็นการยากที่จะให้ยารุกต์ยอมรับใครสักคนเป็นเจ้านายของมัน
_______
เงื่อนไขการสวมใส่ : ผู้ที่ถูกยารุกต์เลือกให้เป็นนาย
น้ำหนัก : 290
=======

[ ไม่พบคุณสมบัติลับไอเท็ม ]

       'ส--สุดยอด...!'

       ดาบใหญ่เกรดเลเจนดารีมีพลังโจมตี 1,040~2,166 หน่วย  แต่ยารุกต์ที่เป็นดาบมือเดียวกลับมีพลังโจมตีเกือบ 800   ถือเป็นตัวเลขที่สูงมาก  เพราะโดยทั่วไป  ดาบใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่พลังโจมตี  ส่วนดาบมืดเดียวจะมุ่งเน้นไปที่ความเร็ว

       'แถมยังเพิ่มทักษะความชำนาญการใช้ดาบถึงห้าระดับ  ความเสียหายโดยรวมตอนนี้คงใกล้เคียงกับ<ความผิดพลาด>แล้ว  แถมในอนาคต  เมื่อมันพัฒนากลายเป็นเกรดเลเจนดารี  ถึงตอนนั้นคงสุดยอดเกินกว่า<ความผิดพลาด>หลายเท่า'

       มันคือสุดยอดอาวุธประเภทดาบ  ไม่เพียงแต่วัสดุที่ทำขึ้นจะมีระดับสูงกว่าโอริชาลคั่มสีน้ำเงิน  แต่ดูเหมือนช่างตีเหล็กที่สร้างมันขึ้นมาก็จะยอดเยี่ยมกว่ากริดด้วย

       'ช่างตีเหล็กคนเดียวของขุมนรก...'

       กริดพลันนึกถึง  เฮลมิส  หนึ่งในเผ่าอสูรที่เขาพบเมื่อตอนไปเกิดในขุมนรกด้วยสถานะร่างมืด 

       'เป็นผลงานของหมอนั่นงั้นหรือ?'  แต่มันค่อนข้างจะแปลกสักหน่อย
       'ถ้ามีโอกาสได้พวกันอีก  จะขอให้เขาสอนดีไหมนะ?  ดูเหมือนเขาจะชื่นชอบช่างตีเหล็กด้วยกัน'

       กริดเริ่มคาดหวัง  แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ต้องการลงนรกอยู่ดี  แน่ล่ะ  ถึงขุมนรกจะไม่เหมือนกับที่จินตนาการไว้ก็เถอะ  โลกที่สงบสุข  ท้องฟ้าสีครามและผืนหญ้าเขียวขจี  ดูเหมือนเผ่าอสูรก็จะเป็นมิตรมากกว่าที่คิดไว้

       แต่การตัดสินใจเพียงผิวเผินอาจก่อให้เกิดผลร้าย  เขาจะถูกรูปลักษณ์ภายนอกหลอกตาไม่ได้เด็ดขาด

       'ขุมนรกคือดินแดนของสิ่งชั่วร้าย'

       กริดต้องเลี่ยงสถานที่แห่งนั้นให้มากที่สุด  เขาไม่รู้ว่ามีอัตรายมากมายแค่ไหนรออยู่  กริดล้มเลิกความตั้งใจที่จะกลับไปพบเฮลมิส  หลังจากนั้นก็หันไปตรวจสอบแหวนของเอลฟิน-สโตน

[ ช่างตีเหล็กในตำนานมีสายตาแหลมคมดุจดั่งพญาเหยี่ยว  หากไอเท็มมีคุณสมบัติลับซ่อนอยู่  มันจะไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้ ]

=======
[ แหวนเอลฟิน-สโตน ]
เกรด : อีปิก (เติบโต)
_______
* เมื่อทำการโจมตีธรรมดา  ความเสียหายที่ท่านสร้างขึ้น 12% จะแปรเปลี่ยนเป็นพลังชีวิต
* เมื่อทำการโจมตีด้วยทักษะ  ความเสียหายที่ท่านสร้างขึ้น 5% จะแปรเปลี่ยนเป็นพลังชีวิต
* เอฟเฟคนี้จะแสดงผลทุกๆ 21 วินาที
* พละกำลัง ความอดทน และพลังชีวิต +20
_______
       แหวนที่อัดแน่นไปด้วยพลังเวทย์ของเอิร์ลเอลฟิน-สโตน
       มันจะช่วยเพิ่มโอกาสรอดชีวิตให้กับผู้สวมใส่
_______
น้ำหนัก : 1
=======

       'นี่ก็เจ๋งไม่แพ้กัน...!'

       ในซาทิสฟาย  โพชั่นฟื้นพลังจะมีระยะหน่วงหลังใช้นาน  แถมคลาสจำพวกฮีลเลอร์ก็มีจำนวนน้อยมาก  ดังนั้น  มูลค่าของแหวนแวมไพร์จึงไม่อาจตีเป็นเงินได้  โดนเฉพาะแหวนเอลฟิน-สโตนวงนี้  การโจมตีด้วยทักษะจะให้ผลดูดเลือด 5% งั้นหรือ?  สิ่งนี้ไม่เคยมีปรากฏในซาทิสฟายมาก่อน  ทักษะโจมตีเกรดเลเจนดารีของกริดได้รับประโยชน์ไปเต็มเม็ดเต็มหน่วย   จุดเสียเพียงอย่างเดียวคือการที่ระยะหน่วงนานถึง 21 วินาที  แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่

       'ยังมีค่าสถานะแถมมาอีก 60 แต้ม...'

       เทียบเท่ากับเลเวลอัพหกครั้งเลยใช่ไหม?  หัวใจของกริดเต้นสูบฉีด  เขารู้สึกดีใจที่มีสุดยอดเครื่องประดับมาเสริมต่อจากแหวนโดรันและแหวนดาร์คบัส  นับว่าคุ้มค่าแล้วกับการยอมสละชีวิตเพื่อฆ่าเอลฟิน-สโตน

       ยังมีข้อความระบบแสดงขึ้น

[ ท่านตรวจพบคุณสมบัติลับของไอเท็ม ]
[ ข้อมูลของ <แหวนเอลฟิน-สโตน> มีการเปลี่ยนแปลง ]

       "...!"

       เมื่อได้เห็นคุณสมบัติของแหวนเอลฟิน-สโตน  กริดพลันตาลุกวาว

[ * หากแหวนวงนี้พัฒนาไปเป็นเกรดเลเจนดารีเมื่อใด  ผู้สวมใส่จะสามารถอัญเชิญแวมไพร์เอิรล์  เอลฟิน-สโตนออกมาได้ ]

       "...หือ?"

       เขาสามารถอัญเชิญบอสซึ่งแข็งแกร่งและโหดร้ายที่สุดที่เคยสู้ด้วยออกมาได้งั้นหรือ?  คำอธิบายไม่ได้เขียนไว้ว่า  ผู้ถูกอัญเชิญจะกลายเป็นลูกน้องคนสวมแหวนรึไม่  หรือว่าจะเป็นศัตรูกันนะ?  แต่ในทางสามัญสำนึก  มันควรจะถูกอัญเชินออกมาในฐานะลูกน้อง
       
       กริดกำหมัดแน่นอย่างสะใจ  เขาขนลุกซู่เมื่อจินตนาการภาพของเอลฟิน-สโตนถูกอัญเชิญออกมาเป็นทาส  แต่ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่คอยกวนใจอยู่  กริดหันไปมองสมาชิกปาร์ตี้ทุกคน

       "พวกนายก็รู้ถึงมูลค่าของไอเท็มเหล่านี้ดีใช่ไหม?  การที่ฉันจะยึดเป็นของตัวเองคนเดียวมันออกจะ..."

       ทุกคนอมยิ้มให้กริด

       "สิ่งที่นายเคยมอบให้พวกเราก็ประเมิณค่าเป็นเงินทองไม่ได้เช่นกัน"

       "อย่าลืมสิ… พวกเรามีช่างตีเหล็กในตำนานคอยสร้างสุดยอดไอเท็มให้โดยไม่คิดเงินสักเหรียญเดียว  แม้จะต้องหาวัสดุมาให้ก็เถอะ"

       "อีกอย่าง  นายคือคนสำคัญในการล้มเอลฟิน-สโตน"

       "ถ้าไม่เพราะนาย  พวกเราคงไม่ใครคิดล่าเอลฟิน-สโตนแน่นอน"

       "ทุกคน..."

       กริดรู้สึกซาบซึ้งใจกับเพื่อนทุกคนที่ช่วยเหลือในภารกิจคราวนี้  ยิ่งพวกเขาทำดี  กริดก็ยิ่งมีคำถามในใจ  มีเพื่อนที่ประเสริฐเช่นนี้อยู่บนโลกด้วยงั้นหรือ?   ชายหนุ่มลั่นวาจาอีกครั้ง  เขาจะต้องตอบแทนความจริงใจของทุกคนกลับไปเป็นสองเท่าให้ได้  แต่ก่อนอื่น  มีบางสิ่งที่ต้องรีบทำ

       "จิสึกะ  ยิงศรฟินิกซ์มาที่ตรงนี้หน่อยสิ"
              
       "หือ?  ทำไมกัน?"

       ศรฟินิกซ์เป็นทั้งเครื่องสำแดงพลังอำนาจและไพ่ตายในเวลาเดียวกัน  มันคือทักษะการโจมตีอันทรงพลัง  ที่จะเรียกวิหคไฟออกมาสร้างทะเลเพลิงอันร้อนแรง  เหตุใดกริดถึงต้องการศรฟินิกซ์ในเวลาเช่นนี้?  กริดชี้นิ้วไปยังมาพาเฟรเนี่ยมที่จิสึกะมอบให้

       "ฉันจะถลุงมัน"

       "..."

       นั่นสินะ  ในอดีต  กริดเคยทำเช่นนี้มาแล้วครึ่งหนึ่ง  ถือเป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าพิศมัยเลยสักนิดเดียว  ชายหนุ่มต้องการสุดยอดทักษะอันทรงพลังมาแทนที่เปลวเพลิงสำหรับการหลอมโลหะ  ศักดิ์ศรีของจิสึกะถูกย่ำยี  แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธคำขอร้องของหัวหน้ากิลด์เพียงเพราะศักดิ์ศรีส่วนตัวได้เช่นกัน  แถมตอนนี้ยูร่ากำลังยืนมองอยู่  จิสึกะจะต้องแสดงให้เห็นว่าเธอมีประโยชน์กับกริดมากกว่า

       "...เข้าใจแล้ว"

       จิสึกะเริ่มใช้ศรฟินิกซ์  ถือเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากหากเทียบกับความหยิ่งทระนงที่มี  สมาชิกที่เหลือต่างยืนมองด้วยสีหน้าสงสาร

       'กริดไม่เข้าใจหัวอกของหญิงสาวเลย...'

       'หมอนี่ไม่ละเอียดอ่อนเลยสักนิด...'

       'จิสึกะที่น่าสงสารของพวกเรา  ดันไปตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่เคยหันมาเหลียวแล...'

       เคร้ง! เคร้ง!

       กริดกลายเป็นตัวร้ายที่สนใจเรื่องตีเหล็กในทันที  เขาใช้ไฟดังกล่าวเมื่อถลุงพาเฟรเนี่ยมและนำมันไปติดกับส่วนด้านจับเล็กๆ ของหอกไลฟาเอล  ทำให้ในตอนนี้  เขาสามารถหยิบหอกไลฟาเอลออกมาใช้โจมตีได้แล้ว

       แต่นี่ก็ยังไม่สมบูรณ์  ในการจะสร้างหอกไลฟาเอลที่แท้จริง  เขาจำเป็นต้องรวบรวมพาเฟรเนี่ยมอีก 14 ชิ้นที่เหลือให้ได้

       'ถ้าเราทำสำเร็จล่ะก็...'

       ด้ามหอกจะยาวขึ้น  และสามารถสำแดงประสิทธิภาพที่แท้จริงของหอกออกมาได้  เมื่อถึงตอนนั้น  มันอาจมีพลังสูสีหรือสูงเกิรกว่ายารุกต์เกรดเลเจนดารีเสียอีก
       
       "ส่งไอเท็มที่พวกนายต้องซ่อมมาให้ฉัน"

       กริดแบมือออกไป  พวกเขาส่งไอเท็มที่เสียหายหนักมาให้กริดซ่อมทีละคน

       เคร้ง! เคร้ง!

       สมกับเป็นช่างตีเหล็กในตำนาน  กริดมีคิวซ่อมมากมายนับสิบชิ้น  แต่ด้วยความเร็วที่สูงกว่าช่างซ่อมทั่วไปหลายเท่า  งานของเขาก็เสร็จในเวลาไม่นาน  ดูเหมือนพลังที่แท้จริงของกริดจะปรากฏก็ต่อเมื่อเขาจับค้อน

       หลังจากนั้น

       "รีบไปกันเถอะ"

       หลังจากเสร็จเรื่องจุกจิก  ปาร์ตี้ของกริดก็เดินทางออกจากเมืองแวมไพร์ที่ 13 ไปยังเมืองแวมไพร์ที่ 14  พวกเขามีแผนจะเคลียร์เมืองที่ 14 และ 15 ก่อน  ค่อยกลับไปไล่ลงจาก 12 ถึงหนึ่งทีหลัง  ทุกคนไม่ประมาท  พวกเขาประเมินไว้ว่า  ผู้ปกครองของทุกเมืองแวมไพร์ที่เหลือน่าจะแข็งแกร่งกว่าหรือไม่ก็เทียบเท่าเอลฟิน-สโตนได้เลย  แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครหวาดกลัวหรือกังวล  

       นั่นเป็นเพราะมีกริดอยู่ด้วย  แถมการมาเสริมของยูร่า  สองสิ่งนี้ทำให้ทุกคนวางใจไปหลายส่วน  โดยเมืองที่ 14 และ 15 จบลงอย่างผิดคาด  การเคลียร์ไม่ยากอย่างที่คิด  เป็นเพราะผู้ปกครองของทั้งสองเมืองเป็นเพียงแวมไพร์ชั้นบารอน  ไม่ใช่เอิร์ล  พวกมันอ่อนแอกว่าเอลฟิน-สโตนหลายเท่า

       "ก็แน่ล่ะ  ถ้าแวมไพร์ที่ทรงพลังเฉกเช่นเอลฟิน-สโตนมีจำนวนมากล่ะก็  ป่านนี้ทวีปของมนุษย์คงถูกแวมไพร์ยึดครองไปนานแล้ว"

       ทุกคนได้รู้แล้วว่า  เมืองแวมไพร์ที่ 13 นั้นเป็นข้อยกเว้นกรณีพิเศษ  อันที่จริง  เมืองแวมไพร์แห่งอื่นสามารถถูกเคลียร์ได้ง่ายกว่าที่พวกเขาคิดไว้  ในขณะที่ทุกคนกำลังยิ้มอย่างสบายใจ... 
       
       สีหน้าของกริดกลับกำลังบูดบึ้งสุดขีด

• Next
• Previous