จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 308

       "กริด...?"

       ชายที่กำลังทำให้ทัลลอสตกอยู่ในสภาพน่าสมเพช  ชื่อเหนือศีรษะเขียนไว้ว่า <กริด>  ทั้งปาร์ตี้ของไวโอเล็ตและบรรดานักข่าวต่างไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

       "นั่นกริดจริงหรือ?"

       คลายเกรดเลเจนดารีคนแรกของโลก  กริด  จะมีสักกี่คนที่ไม่รู้จักชื่อนี้?  หากไม่ใช่เด็กต่ำกว่าหกขวบหรือผู้ใหญ่อายุเกินกว่า 80 ปี  ทุกคนบนโลกน่าจะเคยได้ยินชื่อกริดผ่านหูมาบ้าง

       ไวโอเล็ตเองก็รู้จักกริดดี  แถมยังรู้ไปถึงอดีตอันน่าเจ็บปวดก่อนจะกลายมาเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าด้วย  กริดคือผู้ที่ฮุบรวมกิลด์เซด้าก้าห์เข้าไปได้สำเร็จ  และวีรกรรมอีกมากมาย  แร้งเกอร์หัวแถวและบรรดานักข่าวล้วนรู้จักกริดในรายละเอียดเบื้องลึก

       และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาตกใจกว่าทุกครั้ง

       'ทำไมกริดถึงใช้เวทย์มนต์ได้?'

       แม้กริดจะเคยใช้เวทย์บินบ่อยครั้ง  แต่นั่นก็มีการวิเคราะห์กันแล้วว่า  เขาจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อกำลังสวมรองเท้าคู่หนึ่งเท่านั้น  แล้วตอนนี้ล่ะ?  ไม่มีใครรู้ว่ากริดทำได้อย่างไร  ชายหนุ่มไม่ได้สวมไอเท็มใดเลยบนร่างกาย  มีเพียงชุดเริ่มต้นที่มอบให้กับทุกคนเท่านั้น

       ในอีกความหมายหนึ่ง  ศรเวทย์เมื่อครู่  คือเวทย์มนต์ที่กริดร่ายออกมาโดยไม่ได้พึ่งพาไอเท็ม

       'ช่างตีเหล็กใช้เวทย์ได้ยังไง...?  ด--เดี๋ยวก่อน...! อ--อย่าบอกนะว่า?'

       'คลาสรองงั้นหรือ?'

       หลังจากข่าวใหญ่ที่ชาวมองโกลปริศนาได้รับคลาสรองแรกไป  ผ่านมาแล้วหนึ่งปีกับอีกหกเดือน  มีผู้เล่นหลายร้อยคนที่ได้รับคลาสรองเพิ่มเข้ามา  และหนึ่งในนั้นอาจเป็นกริด  พวกเขาจะปัดประเด็นนี้ทิ้งไม่ได้เด็ดขาด

       'คลาสเกรดเลเจนดารีที่มีคลาสรอง...!?'

       'ข่าวใหญ่!'

       กล้องในมือของนักข่าวที่กำลังตื่นเต้น  ได้แพนไปหากริดอย่างพร้อมเพรียง  ไม่มีใครสนใจปาร์ตี้ไวโอเล็ตอีก

       'ชิ… บ้าจริง!'

       ไวโอเล็ตพลันหงุดหงิดในหลายเรื่อง  ทั้งการต้องสูญเงินไปเป็นจำนวนมาก  ทั้งถูกนักข่าวถ่ายภาพในตอนที่ถูกบนขยี้  แถมยังมีเรื่องกริดอีกหรือ?  เธอกำลังเหนื่อยล้าสุดขีด  ไวโอเล็ตเดินเข้าห้ามนักข่าวจับภาพพร้อมกับหันไปตะโกนใส่กริด

       "กริด!  นายไม่รู้จักมารยาทบ้างรึไง?  แทรกแซงการล่าบอสของผู้อื่นโดยไม่ขออนุญาต  การกระทำของนายจะต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์!"

       แม้ไวโอเล็ตจะเป็นหญิง  แต่เธอก็พูดจาเหมือนกับผู้ชาย  แถมรูปลักษณ์ภายนอกก็คล้ายกับผู้ชายมาก  ผมสั้นเรียบ  ชุดเกราะทั้งหนักและหนา  ไร้การตกแต่งให้ดงดงาม  รูปร่างสูงใหญ่  จึงทำให้ดูห้าวหาญ

       "มารยาท?"

       กริดค่อยๆ ร่อนลงมาพร้อมแสยะยิ้มอย่างเหยียดหยันในยามที่มองไวโอเล็ต

       "ตัวฉันที่เป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงส่งกว่าเธอ  จำเป็นต้องมอบมารยาทให้ด้วยหรือ?"

       "อ--อะไรนะ...?"

       ใบหน้าของไวโอเล็ตพลันแดงก่ำด้วยความโมโห  นับตั้งแต่เกิดมา  ไม่เคยมีใครกล้าพูดจาอวดดีขนาดนี้มาก่อน  แล้วระดับชนชั้นสูงกว่างั้นหรือ?  เรื่องบ้าบออะไรกัน!

       "ฉันไม่เคยเห็นใครโอหังขนาดนี้!"

       กริดคือผู้เล่นคลาสเลเจนดารีที่เป็นทั้งดยุคของอาณาจักรและหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  ในการเป็นตัวแทนของทั้งหมดที่กล่าวมา  เขาควรคำนึงถึงการกระทำตนเองให้มากกว่านี้  ไวโอเล็ตทั้งผิดหวังและอับอาย

       กริดเองก็คิดแบบเดียวกัน

       'บราฮัม… นายมัน...!'

       บราฮัมคือคนที่ควบคุมร่างกายทั้งหมดของกริดไว้  และเป็นคนที่พูดข้อความเมื่อครู่ด้วย

       "ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นนะโว้ยยยยยยย~~~!!"

       เสียงกริดดังก้องอยู่ในหัวบราฮัม  ไม่ว่าเขาตะโกนมากเพียงใด  แต่เสียงก็ไม่มีวันออกไปจากร่างได้  ในขณะที่กำลังสิ้นหวัง  บราฮัมก็เดินเข้าไปหาไวโอเล็ต  

       ไวโอเล็ตพลันแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

       'ห--หล่อจัง...?'

       เดิมที  รูปลักษณ์ของกริดนั้นเป็นเพียงชายหนุ่มหน้าตาธรรมดา  ด้วยดวงตาที่เย็นชาและท่าทางอันองอาจ  จึงทำให้เขาดูดีขึ้นหลายส่วน  แต่นั่นก็ไม่อาจเรียกว่า <หล่อ> ได้เต็มปาก 
       
       ทว่า… ในตอนนี้ได้ต่างออกไป  ผิวพรรณอันขาวนวลเข้ากันได้ดีกับเส้นผมสีขาวบริสุทธิ์  คางเรียวแหลม  ดวงตาสีแดงทับทิม   ความลงตัวของทุกสิ่งได้นำพาให้กริดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง

       แม้กระทั่งไวโอเล็ต  หญิงสาวที่ไม่มีความมั่นใจในหน้าตา  จนสร้างกำแพงปิดกั้นตนเองต่อเพศตรงข้าม  ยามนี้  เธอกลับกำลังหน้าแดงและหัวใจเต้นระรัว  แม้กระทั่งนักข่าวก็ยังสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงไปจากกริด

       'เกิดอะไรขึ้น?  ทำไมเขาถึงดูหล่อขนาดนี้?  เพราะการย้อมสีผมงั้นหรือ?'

       'นี่จะต้องเป็น...'

       ทุกคนต่างนึกบางสิ่งขึ้นได้

       'ศัลยกรรม!'

       บรรดานักข่าวต่างฟันธงว่ากริดจะต้องไปศัลยกรรมมาแน่  ในเมื่อประเทศเกาหลีใต้โด่งดังในเรื่องนี้มาก  แต่ความเข้าใจนี้คือสิ่งผิด  กริดจะไม่มีวันศัลยกรรมเด็ดขาด  เขาภูมิใจกับสิ่งที่พ่อแม่ให้มา  โดยไม่คิดว่ามันเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงในการใช้ชีวิตแต่อย่างใด  และไม่เกี่ยวกับว่า  เขากลัวความเจ็บปวดในระหว่างผ่าตัดหรืออะไรแบบนั้นด้วย

       หากไม่ใช่ศัลยกรรมแล้ว  เหตุใดใบหน้าของกริดถึงเปลี่ยนไป?  นั่นมาจากผลของการรับดวงวิญญานบราฮัมเข้าไปสิงร่าง  รูปลักษณ์ของกริดจึงผสานเข้ากับบราฮัมอย่างกลมกลืน  แบบเดียวกับที่หญิงสาวมีพลังแห่งเครื่องสำอางคอยเกื้อหนุน  ดาราดังระดับโลกมีแสงไฟคอยช่วยในยามออกทีวี  กริดเองก็มีดวงวิญญานของบราฮัม

       "ฉันไม่ใช่ฝ่ายที่ทำตัวหยาบคาย  เป็นเธอต่างหาก  ทั้งที่ฉันช่วยชีวิตไว้  แต่กลับหันมาพูดจาต่ำทรามใส่ฉันอย่างนั้นหรือ?"

       'โว้ว… โอหังสุดยอด'

       ปาร์ตี้ของไวโอเล็ตและนักข่าวต่างส่ายศีรษะให้กับความจองหองไร้ก้นบึ้งนี้  ไวโอเล็ตกำลังโมโหสุดขีด  เธออยากท้าดวลกับกริด 1v1 เสียตรงนี้  แต่ไวโอเล็ตก็ไม่กล้า  กริดเป็นถึงหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์  เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมาหลังจากนี้บ้างหากทำเช่นนั้นออกไป

       ไวโอเล็ตไม่ต่อปากต่อคำกับกริดอีก  แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร  บราฮัมชอบให้เป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ  

       "ต้องอย่างนั้น  ลดหางลง  นั่นคือสิ่งที่เธอต้องทำ"       

       'ตูจะบ้าตาย!'

       กริดอยากร้องไห้  เขากลัวว่า  หลังจากวันนี้ไป  กลุ่มต่อต้านกริดจะเพิ่มจำนวนขึ้นจนน่าตกใจ

       'ในอินเตอร์เน็ตคงกำลังสาปแช่งเราอยู่!'

       บางที  จำนวนแฟนคลับอาจลดลง  อาจมีการส่งข้อความก่อกวนตามมาไม่หยุด  และหากแย่ที่สุด  คนเหล่านั้นอาจด่าลามปามมาถึงพ่อและแม่  คำพูดประจำของฮิวรอยพลันแล่นเข้ามาในหัวทันที  ในขณะที่กริดเศร้าเสียใจ  ร่างกายก็ขยับไปเองอีกครั้ง  

       บราฮัมเลิกสนใจกลุ่มไวโอเล็ต  เขาหันมาเผชิญหน้ากับทัลลอสตามลำพัง

       "ดวงวิญญานของอาโมแร็คซ่อนอยู่ที่ไหน?"

       ในขณะที่กริดมัวเสียเวลาคุยอยู่กับไวโอเล็ต  ทัลลอสก็ฟื้นฟูบาดแผลกลับมาได้หลายส่วน

       "ดวงวิญญานของอาโมแร็คอยู่ไหนงั้นหรือ?  แกมาถามฉันทำไม?"

       "ศรเวทย์"

       ฉึก!

       "อ๊ากกกก!"

       ทัลลอสตกตะลึงจนอ้าปากค้าง  ศรเวทย์จากชายปริศนาผมขาวได้พุ่งทะลุหน้าอกของมันอีกครั้ง

       'เป็นไปได้ยังไง?'

       ทัลลอสเป็นถึงจอมเวทย์มืดระดับสี่  และยังเป็นหนึ่งในสิบจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ของทวีป  รอบตัวมันรายล้อมไว้ด้วยพลังเวทย์ปริมาณมหาศาลเสมอ  ดังนั้น  เวทย์มนต์ชั้นต่ำจึงไม่อาจทะลวงเข้ามาสร้างความเสียหายได้แน่

       แต่มันก็เสียบทะลุไปแล้ว  เรื่องเช่นนี้ไม่สมควรเกิดขึ้นได้

       "ไม่มีทาง… แกเป็นใครกันแน่?"

       ในระหว่างรักษาบาดแผล  มันก็พยายามหลอกถามไปพลาง  คราวนี้  กริดได้เล็งศรเวทย์เข้าใส่ต้นขา  ทัลลอสพลันทรุดลงคุกเข่าอย่างเลี่ยงไม่ได้  

       'บ้าน่า!'

       ทัลลอสแทบคลั่งตาย  มันเป็นถึงสุดยอดจอมเวทย์มืดที่ได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนอาโมแร็ค  แต่กลับบาดเจ็บเจียนตายเพียงเพราะศรเวทย์เนี่ยนะ?  มันไม่อยากยอมรับ  กริดไม่รีรอ  เขายิงศรเวทย์นัดต่อไปทันที  ทัลลอสได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง  และตระหนักแล้วว่า  สถานการณ์ตรงหน้าร้ายแรงขนาดไหน

       "อ๊ากกก!"

       คราวนี้เป็นหัวใจที่ถูกเสียบทะลุ  มันกระอักเลือดออกมาคำโต  กริดเอ่ยปากถามออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

       "ตอบมา… ดวงวิญญานของอาโมแร็คอยู่ที่ไหน?"

       "อั่ก...!"

       ไม่ใช่อย่างที่คนทั่วโลกรับรู้  ทัลลอสไม่ใช่ข้ารับใช้ลำดับที่หนึ่ง  ข้ารับใช้ลำดับที่หนึ่งตัวจริงคืออาโมแร็ค  จอมอสูรแห่งความขัดแย้ง  คนที่รู้เรื่องนี้  มีเพียงข้ารับใช้แห่งยาธานด้วยกันเองเท่านั้น

       ทัลลอสได้แต่ตั้งคำถามในใจ

       'หมอนี่เป็นใครกัน?  ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้  และรู้เรื่องอาโมแร็คได้ยังไง?'

       กริดยิงศรเวทย์ใส่ทัลลอสที่ไม่ยอมตอบคำถามอีกครั้ง

       "อ๊ากกก!"

       คราวนี้  ทัลลอสล้มลงไปนอน  แม้จะเจ็บปวดทางกาย  แต่ความอับอายและเจ็บปวดทางใจมีมากกว่า  มันเป็นถึงหนึ่งในสิบจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ของทวีป  ฉากหน้าก็ยังเป็นข้ารับใช้ลำดับที่หนึ่งของวิหารยาธาน  ณ ตอนนี้  สุนัขของโบสถ์โดมิเนี่ยนกำลังยืนมองมันทุรนทุรายด้วยศรเวทย์  ถือเป็นการถูกย่ำยีศักดิ์ศรีรุนแรง!

       ทัลลอสที่คลุ้มคลั่งได้ฝืนโจมตีกลับไป

       "ฉันจะไม่อภัยให้แก...!  หลอกหลอนมรณะ!"

       ซู่ววววววว!

       ภาพหลอนของดวงวิญญานร้ายนับร้อยตนปรากฏขึ้นด้านหลังทัลลอส  เป็นเวลาเดียวกับที่เกิดคลื่นกระแทกรุนแรงออกไปทั่วบริเวณ  
       
       ทุกคนไม่ว่าจะเป็นสาวกยาธาน  กลุ่มของไวโอเล็ต  หรือกลุ่มของนักข่าวจากหลากหลายประเทศ  ทั้งหมดต่างตกอยู่ในความตื่นตระหนกและเจ็บปวด  เวทย์มนต์ชนิดนี้ไม่แบ่งแยกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู  พวกเขาทั้งหมดล้มลง  เส้นเลือดปูดโปนขึ้นและกลายเป็นสีดำ  ทัลลอสเองก็ได้รับผลนี้ด้วย  แต่มันเตรียมใจไว้แล้ว  และไม่พลาดที่จะผสานการโจมตีต่อไปทันที

       "โทสะทมิฬ!"

       ซู่วววว!  

       เวทย์มืดอันทรงพลังได้ปะทะร่างกริดอย่างแรง  มันคือเวทย์มนต์ที่สามารถเจาะทะลวงผิวหนังที่หนาของบาซิลิสก์ได้  ทัลลอสแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อได้เห็นกริดถูกกระหน่ำโจมตีด้วยพลังความมืดไม่ขาดสาย  พื้นดินรอบตัวกริดราบเป็นหน้ากลองประหนึ่งถูกไฟนรกแผดเผา

       ทัลลอสทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อโจมตี  ป่านนี้ร่างของกริดคงกลายเป็นเศษขี้เถ้าไปเรียบร้อยแล้ว  

       ทว่า… เขายังสบายดี 

       "ค--แค่บาเรีย...!!?"

       เวทย์มนต์สายป้องกันระดับต่ำสุด  บาเรีย… ใช่แล้ว  บาเรียธรรมดาที่ไม่ได้ระบุว่าเป็นธาตุใด  ไม่ได้เสริมแกร่งด้วยเทคนิคใดเลย  เป็นบาเรียที่เกิดจากพลังเวทย์ล้วนๆ   แต่กลับสามารถป้องกันหนึ่งในสี่เวทย์รุนแรงที่สุดของมันได้โดยไร้รอยขีดข่วนงั้นหรือ?  

       ทัลลอสกำลังสิ้นหวังรึเปล่า?  ไม่เลย  เลวร้ายยิ่งกว่านั้น

       "เรื่องแบบนี้… เป็นไปได้ยังไง?"

       20 ปี… ทัลลอสสวมหัวโขนเป็นฉากหน้าให้อาโมแร็คมานานถึง 20 ปีเต็ม   มันสามารถใช้ชีวิตอย่างยิ่งใหญ่และองอาจได้เสมอ  แต่ตอนนี้  มันกำลังเจ็บปวดทรมานเจียนตาย

       "ไอ้ปีศาจ!  ฉันรู้แล้วว่าสู้แกไม่ได้  ดังนั้น  รีบปลิดชีวิตฉันซะ!"

       แต่ท่าทีของกริดยังคงเหมือนเดิม

       "ศรเวทย์"

       "อ๊ากกกก!  เชี่ย! เชี่ย! บัดซบ!  ฆ่าฉันให้ตายในทันทีด้วยเวทย์อุกกาบาตสิวะ!!"

       "ศรเวทย์"

       "อั่กกก!  ไอ้ระยำ!  แกมันป่าเถื่อน!"

       ข้ารับใช้ลำดับที่หนึ่งของวิหารยาธาน  มันกำลังต้องตายด้วยศรเวทย์งั้นหรือ?  หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป  เกรงว่าชื่อเสียงของวิหารยาธานจะตกต่ำลง  ทัลลอสได้แต่หวังว่า  ชายผมขาวคนนี้จะฆ่ามันด้วยเวทย์มนต์ชั้นสูง

       แต่ชายปริศนายังคงกระหน่ำศรเวทย์ใส่  ทัลลอสแทบเป็นบ้า  เพียงไม่นาน  สภาพจิตใจของจอมเวทย์มืดอันดับหนึ่งก็ถูกบดขยี้

       "ด--ได้โปรด… หยุดใช้ศรเวทย์เถอะ..."

       ทัลลอสอ้อนวอน  กริดพลันชะงักในขณะที่กำลังจะยิงศรเวทย์นัดต่อไป

       "ดวงวิญญานอาโมแร็คอยู่ที่ไหน?"

       "ถ--ถ้ำลุดฮาดัน..."

       ในยามนี้  ศรเวทย์คือเวทย์มนต์ที่ใช้ทำลายสภาพจิตใจของเป้าหมายได้ดีกว่าเวทย์จิตใจประเภทไหนทั้งหมด  ยิ่งศัตรูหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรี  จิตใจก็ยิ่งถูกป่นให้แหลกละเอียดโดยง่าย  มากพอจะทำให้ทัลลอสยอมคายความลับสูงสุดออกมา  แม้มันจะจงรักภักดีต่ออาโมแร็คขนาดไหนก็ตาม

       "ดีมาก  ถ้าเช่นนั้น  เพื่อเป็นการตอบแทน  ฉันจะดับชีวิตอันแสนไร้ค่าของแกในการโจมตีเดียว"

       ทัลลอสขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย  มันไม่ได้ร้องขอชีวิต  แต่เป็นสิ่งอื่น

       "ด--ได้โปรดฆ่าฉันด้วยเวทย์มนต์ขั้นสูงด้วย"

       หากต้องตายด้วยศรเวทย์  มันคงจะตกเป็นขี้ปากของคนทั้งโลกไปอีกหลายปี  ทัลลอสไม่ต้องการให้มีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น  กริดพยักหน้าเบาๆ ให้กับทัลลอสที่ร้องขอเวทย์มนต์ขั้นสูง

       "ไฟบอล"

       "ไอ้บัดซบบบบบบบบบ...!"

       เสียงสาปแช่งของทัลลอสอยู่ไม่นานนัก  ร่างของมันถูกเปลวเพลิงที่ร้อนแรงประหนึ่งเพลิงจากนรกแผดเผา  เพียงไม่นานก็เหลือแต่ขี้เถ้าสีดำ

[ ท่านสังหารตัวแทนอาโมแร็ค  ทัลลอส ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 2,620,090,770 หน่วย ]
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <อักขระมืด> ]

       'ว้าว...'

       กริดรีบตรวจสอบเลเวลของบราฮัม  ซึ่งยังคงมีระดับ 545 ตามเดิม  นั่นหมายความว่า  คนที่เลเวลอัพคือตน  ไม่ใช่บราฮัม

       'ก--กำไรโคตร...'

       สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต้องตกตะลึงแน่  กริดอัพเลเวลเพียงไม่นานหลังจากยอมรับดวงวิญญานของบราฮัมเข้าไปในร่าง  แถมยังมีอักขระมืดปริศนานั่นอีก  ขณะกำลังตื้นตันใจกับผลประโยชน์ที่ได้  กองทัพนักข่าวก็กรูกันเข้ามาล้อมไว้

       "คุณได้รับคลาสรองเป็นจอมเวทย์งั้นหรือ?"

       "ทำไมศรเวทย์ของคุณถึงได้รุนแรงนัก?  นั่นคือศรเวทย์จริงๆ ใช่ไหม?"

       "บาเรียของคุณสุดยอดไปเลย!  พลังเวทย์ของคุณมีเท่าไรกันแน่?"

       "ไฟบอลที่รุนแรงเหมือนกับเปลวเพลิงจากนรก!  มีความลับอะไรซ่อนอยู่รึเปล่าครับ?"

       บรรดานักข่าวต่างมองมาด้วยสายตาอิจฉา  ท่าทีอันแสนโอหังก่อนหน้านี้  พวกเขาลืมมันไปจนหมดแล้ว

• Next
• Previous