จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 251

       "ฉันคือชาวนาของเรย์ดัน"

       'เหลวไหล!'

       แน่นอนอยู่แล้วว่าปีศาจที่สามารถฆ่าซีบาลได้จะต้องไม่ใช่ชาวนา  จะมีไอ้งั่งที่ไหนเชื่อคำพูดนี้ลง?  สมาชิกจากทั้งสามกิลด์ใหญ่ต่างคิดว่าปิอาโร่กำลังเย้ยหยันพวกตน  สีหน้าของทุกคนพลันเดือดดาลอย่างมาก

       ในกรณีของกิลด์สเน็ค  พวกมันต้องการจะแก้แค้นให้หัวหน้า  แต่ยามนี้กลับไม่มีใครคนใดเลยที่ก้าวขาออก  ร่างกายของทุกคนกำลังสั่นระริกอย่างหวาดกลัวสุดขีด  เมื่อได้เห็นคราดเล็กในมือศัตรูกำลังชุ่มไปด้วยเลือดของซีบาล

       'แข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์ระดับบอส!  เราคงไม่รอดแน่ถ้าถูกคราดเล็กอันนั้นเสียบเข้า!'

       บทลงโทษสำหรับการตายของบรรดาแร้งเกอร์นั้นเลวร้ายกว่าที่คิด  ค่าประสบการณ์ลดฮวบ  แถมยังมีโอกาสสูญไอเท็ม  แล้วพวกเขาต้องเสี่ยงอันตรายสู้กับปีศาจตนนี้เชียวหรือ?  ในขณะที่สมาชิกกิลด์กำลังหวาดกลัวต่อพลังของปิอาโร่  คณะผู้บริหารรีบตะโกนออกคำสั่ง

       "มัวทำอะไรกันอยู่?  อีกฝ่ายเป็นศัตรูคนที่ฆ่าหัวหน้าพวกเรานะ!  แก้แค้นมันซะ!  ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกนายก็ตาม!"

       ถ้าหากต้องถอยหนีด้วยความหวาดกลัวเยี่ยงนี้  ชื่อสิ่งอันยิ่งใหญ่ที่สั่งสมมาก็จะมลายหายไปอากาศทันที  คงไม่พ้นตกเป็นขี้ปากให้ผู้คนหัวเราะเยาะไปตลอดกาลแน่  สมาชิกทุกคนได้สติกลับมาและคำนึงถึงสิ่งนี้  พวกมันไม่ลังเลอีกแล้ว  ทุกคนรีบตั้งขบวนล้อมปิอาโร่ไว้

       'เอาสิวะ!  ฉันยอมตายดีกว่าปล่อยให้ชื่อเสียงของกิลด์เสื่อมเสีย!'

       'ต้องฆ่ามันให้ได้  ถึงตัวจะตายก็ยอม!'

       ผลประโยชน์ที่พวกมันได้รับจากกิลด์มีมากมายจนตอบแทนไม่หมด  จะยอมให้กิลด์มาเสื่อมเสียชื่อเสียงที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด  ความมุ่งมั่นของคนเหล่านี้ได้ส่งไปถึงตัวปิอาโร่เช่นกัน

       ปิอาโร่อมยิ้ม

       'เราผ่านมากี่ศึกสงครามแล้วนะ?'

       ในช่วงชีวิตการเป็นอัศวินสีชาด  สงครามและสนามรบเปรียบดั่งบ้านที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปตลอด  เมื่อได้หวนนึกถึงสมัยที่ได้รบเคียงบ่าเคียงไหล่กับมิตรสหายที่ไว้ใจโดยมีศัตรูมากมายกำลังรุมล้อม  ปิอาโร่รู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก  เลือดในกายพลันสูบฉีด  หัวใจเต้นโครมคราม

       "มันต้องแบบนี้..."

       แตกต่างจากการซ้อมมือ  ปิอาโร่ไม่จำเป็นต้องเก็บงำฝีมือที่แท้จริงในสนามรบ  นี่คือโอกาสอันดีที่จะได้ปลดปล่อยวิชาดาบไร้ก้นบึ้งที่พัฒนาขึ้นจากการทำฟาร์มและฝึกฝนกับพวกพ้องที่แข็งแกร่งตลอดหลายเดือน

       ปิอาโร่เริ่มการละเลงเลือดในสมรภูมิ

       ฉึก!

       "อ๊ากก!"

       สมาชิกกิดล์สเน็คคนหนึ่งถูกเสียงเข้าขั้วหัวใจด้วยด้ามจอบในพริบตา  ปิอาโร่เพิ่มพูนความชำนาญจอบขึ้นอย่างมากจากการใช้งานบ่อยครั้งในหลายเดือนที่ผ่านมา  เขาสามารถย่นระยะอย่างรวดเร็วโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันรู้ตัว

       "เจ้าบ้านี่!"

       ถัดจากหัวหน้า  เพื่อนของพวกมันได้ถูกฆ่าไปอีกคนแล้ว (ด้วยอุปกรณ์ทำฟาร์ม)  สมาชิกที่เหลือต่างพากันคลุ้มคลั่งทันที  ความโกรธแค้นได้เอาชนะความกลัวไปได้  

       นี่คือสิ่งที่ปิอาโร่ต้องการอยู่แล้ว

       เขาดึงจอบกลับมาและใช้วิชาดาบไร้ก้นบึ้งรูปแบบที่ 5   ปราณดาบไร้สีพลันพุ่งออกจากร่างออกไปโจมตีใส่ศัตรูทุกทิศทาง  มันคือทักษะการโจมตีเป็นวงกว้างที่ไม่อาจป้องกันหรือหลบได้  หยดเลือดสาดกระเซ็นรอบทิศเปรอะเปื้อนพื้นดินประหนึ่งใยแมงมุมสีแดง  เป็นฉากที่ทั้งน่าตกตะลึงและน่าเหลือเชื่อ  แม้โดยรอบจะมีรอยเลือดมากเพียงใด  แต่ก็ไม่มีหยดเลือดในจุดที่ปิอาโร่ยืนอยู่เลยสักนิดเดียว

       ปิอาโร่ชำเลืองมองทางอาสึกะพร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปหาเธอ

       อาสึกะ  ในอดีตเธอคือนักรบคลั่งที่เคยรุกโจมตีจนทำให้กริดทำได้เพียงตั้งรับมาแล้ว  ปิอาโร่รับรู้ได้ถึงความโดดเด่นเพียงแค่กวาดสายตาไปมอง
       
       "แกกล้าดียังไงที่คิดโจมตีคุณหนู!"

       แบล็คเท็ดดี้เรียกหมีจำนวนห้าตัวออกมาขวางทางปิอาโร่ไว้  ทั้งหมดคือหมีสีขาวที่สวมแว่นกันแดด  ผ้าคลุมสีแดงปลิวไสวทุกครั้งที่พวกมันใช้ศิลปะการต่อสู้เข้าใส่ปิอาโร่

       โฮกกกก!

       พวกมันทั้งเร็วและแรง  แถมแบบแผนการโจมตีก็ยังมีระเบียบจนยากจะหาช่องโหว่  หมีทั้งห้าตัวนี้สามารถรับมือกับผู้เล่นคลาสระดับ 3 ได้อย่างสบายมือ  

       แต่ศัตรูในคราวนี้ออกจะผิดรุ่นไปสักหน่อย

[ หมีโคล่าหมายเลข 1 หายไป ]
[ หมีโคล่าหมายเลข 3 หายไป ]

       "เชี่ย"

       หลังจากปัดป้องด้วยจอบ  ชายคนดังกล่าวก็สวนกลับด้วยคราดเล็ก  ปิอาโร่ทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่หมีสีขาวได้แต่ยืนมอง  พวกมันไม่ใช่หมีอีกแล้ว  แต่กลายเป็นเพียงลูกสุนัขตัวเล็กน่ารัก  ในที่สุดแบล็คเท็ดดี้ก็ได้รับรู้ความจริง

       'ม--มันอยู่คนละมิติกับพวกเรา'

       บรรดาผู้บริหารต่างพากันหน้าถอดสี

       'กริดไปหาปีศาจแบบนี้มาจากไหน?'

       เอ็นพีซีพิเศษ  ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาตัวพบ  และยากยิ่งกว่าในการทำให้เป็นพวก  เอ็นพีซีเหล่านี้มีประวัติชีวิตเกี่ยวพันกับเนื้อเรื่องหลักซาทิสฟาย  ในทางทฤษฏีจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นลูกน้อง  

       แต่กริดกลับทำได้  และดูเหมือนจะมีตำแหน่งเป็นแค่ชาวนาเท่านั้น

       บรรดาผู้บริหารต่างพากันอิจฉา  สิ่งนี้ยอดเยี่ยมเกินไป  ไม่สิ  มันเกินกว่าคำว่าอิจฉาไปอีก  

       ไม่มีคำบรรยายสำหรับกริด
       
       ฉึก!  ฉึก!  ฉึก!

       ปิอาโรจัดการกับหมีทุกตัวจนครบและใช้คราดโจมตีใส่แบล็คเท็ดดี้โดยตรง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 7,350 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 7,350 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 7,350 หน่วย ]

       "อ--อะไรกัน?"

       ความเสียหายเป็นค่าคงที่ซึ่งไม่สนใจพลังป้องกัน

       นี่คือผลของการอัดพลังคีลงไปในอาวุธ

       แบล็คเท็ดดี้เสียชีวิตในเวลาไม่นาน  ผู้เล่นคลาสนักอัญเชิญอันดับ 1 ของโลกต้องจบชีวิตลงด้วยคราดเล็ก  แต่สิ่งนั้นก็มิได้ทำให้แบล็คเท็ดดี้รู้สึกอับอายแต่อย่างใด  ไม่ใช่ว่าผู้เล่นอันดับ 2 ของโลกเองก็ถูกคราดเล็กอันนี้เสียบตายมาแล้วหรอกหรือ?  

       คงไม่มีทางที่จะมีข่าวลือเล็ดลอดออกไปว่า <แบล็คเท็ดดี้ตายเพราะคราดเล็ก> แน่นอน  เพราะมันจะถูกกลบด้วยข่าวลือที่ว่า <ซีบาลตายด้วยคราดเล็ก!> แทน

[ ท่านเสียชีวิต ]

       แบล็คเท็ดดี้ที่ไม่สามารถอ่านวิถีโจมตีจากคราดเล็กออก  ในที่สุดก็จบชีวิตลง  ทุกคนที่ยืนมองอยู่ต่างก็ไร้คำพูด

       ซีบาลถูกฆ่าด้วยคราดเล็กคือสิ่งที่เข้าใจได้  เพราะทุกคนคาดเดาว่ามันเกิดจาก <ทักษะที่ทำให้ตายในทันที>  

       แต่ตอนนี้ทุกคนได้รู้แล้ว  ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ทักษะสั่งตาย  แต่พลังโจมตีพื้นฐานของปิอาโร่มีสูงเกินไป  ประหนึ่งเป็นเวอร์ชั่นอัพเกรดของดาบออร่าจากฮูเร็น  

       แล้วใครจะไปทนรับของแบบนั้นไหว?

       ในบรรดาผู้เล่นที่ยืนแข็งทื่อเป็นหิน  มีเพียงอาสึกะเท่านั้นที่ไฟการต่อสู้กำลังลุกโชน  เธอคือนักรบคลั่ง  ยิ่งได้พบเจอกับเหตุการณ์วิกฤติ  สติและการตัดสินใจก็ยิ่งดีขึ้นหลายเท่า  ด้วยทักษะติดตัวของนักรบคลั่ง  สารเคมีในหัวสมองจะถูกเปลี่ยนจาก <ความกลัว> ให้เป็น <ความพึงพอใจ>  

       พฤติกรรมก้าวร้าวสุดโต่งจึงถูกแสดงออกมา

       "ฉันจะแก้แค้นในสิ่งที่กริดเคยกระทำไว้ในอดีตด้วยการฆ่าลูกน้องของมัน!"

       อาสึกะประกาศกร้าวและหยิบไอเท็มเกรดเลเจนดารี  <เคียวโซ่ไอนัส> ออกมา

       ปิอาโร่ให้กำลังใจเธอ

       "อย่ารีบตายนักล่ะ"

       อันที่จริง  เขาไม่ใช่ลูกน้องของดยุคกริด  แต่ช่างเถอะ  ความเข้าใจผิดนี้ไม่มีความจำเป็นต้องอธิบาย

       แคร้งงง!
       
       อาสึกะขว้างเคียวโซ่ออกไปให้แรงที่สุด  และเมื่อโซ่ถูกกระตุกกลับ  ปลายโซ่ก็มุดลงเข้าโจมตีใส่ปิอาโร่อย่างรวดเร็วประหนึ่งฟ้าผ่า

       "โฮ่... ไม่ธรรมดา"

       ปิอาโร่ชื่นชมพร้อมกับใช้จอบรับเคียวไว้

       'จับได้แล้ว!'

       อาสึกะแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ  เธอรีบออกแรงดึงโซ่ที่กำลังพันอยู่กับจอบกลับมาทันที

       "ฝีมือไม่เลว  พละกำลังก็ใช่ได้"

       ปิอาโร่กล่าวชมอย่างต่อเนื่อง  หลังจากดึงปิอาโร่เข้ามาใกล้สำเร็จ  อสึกะก็เปลี่ยนอาวุธเป็น <ดาบใหญ่ยูเพรเตส> ทันที  แน่นอนว่าดาบเล่มนี้ก็มีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน  ในฐานะบุตรสาวของอภิมหาเศษรฐี  การจะหาอาวุธเกรดเลเจนดารีสักสองสามชิ้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก

       "ตายซะ!"

       ดาบใหญ่ยูเพรเตสทำให้บรรยากาศโดยรอบเริ่มบิดเบี้ยว  เป็นวินาทีที่ทักษะอันทรงพลังของนักรบคลั่งระดับ 3 ถูกปลดปล่อย  <คลุ้มคลั่งไร้สิ้นสุด>  พลังอำนาจล้นเหลือถูกอัดแน่นอยู่ในดาบใหญ่ 

       แต่สีหน้าที่เคยตื่นเต้นของปิอาโร่กลับเรียบเฉย

       "เทคนิคดาบใหญ่ยังอ่อนหัดนัก  โดยเฉพาะหากเทียบกับดยุคกริด"

       อาสึกะคือผู้เล่นหมายเลข 2 ของกิลด์สเน็ค  และยังเป็นอันดับ 31 ของโลก  นั่นหมายความว่า  เธอควรมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกับสมาชิกโอเวอร์เกียร์  แต่ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไร  เธอก็ไม่มีทางเทียบเคียงปิอาโร่ในโหมดเอาจริงได้แม้แต่น้อย  วิชาดาบไร้ก้นบึ้งรูปแบบที่ 4 ได้สลายคลุ้มคลั่งไร้สิ้นสุด  หลังจากนั้นปิอาโร่ก็จู่โจมด้วยวิชาดาบไร้ก้นบึ้งรูปแบบที่ 1 เข้าไปติดๆ

       เปรี้ยงงง!

       เกิดรอยร้าวขึ้นบนดาบใหญ่  ถัดมาคือคราดเล็กที่เสียบปะทะกับร่างของอาสึกะอย่างรุนแรง

[ ท่านได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง ]

       "อั่ก!"

       พลังป้องกันของนักรบคลั่งอยู่ในระดับต่ำเป็นทุนเดิม  เธอทุ่มแต้มสถานะทั้งหมดไปกับพละกำลังและความว่องไว  โดยไม่สนใจค่าความอดทนเลยสักนิด  แต่ถึงกระนั้นการโจมตีเดียวจากชาวนากลับทำให้ต้องสูญพลังชีวิตมากถึง 2 ใน 3 เชียวหรือ?  อาสึกะล้มลงจากแรงกระแทกที่เกิดขึ้น  แต่เธอก็รีบลุกยืนขึ้นโดยไว  ความสามารถทางร่างกายของนักรบคลั่งจะยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อพลังชีวิตต่ำลง  

       ยิ่งได้รับบาดเจ็บ  อาสึกะก็ยิ่งแข็งแกร่ง

       "การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่ม!"

       อาสึกะทำการเก็บดาบที่แตกร้าวกลับไป  คราวนี้เธอหยิบ <หอกวีรบุรุษความตาย> ออกมา   หลังจากนั้นก็ทำการควงหอกอย่างพริ้วไหวและน่าตื่นตะลึง

       แต่ปิอาโร่ก็แสดงสีหน้าผิดหวังอีกครั้ง

       "วิชาหอกของเธอดูแสนธรรมดาเมื่อเทียบกับวิสเคาท์ป็อน"

       แคร้งงง!

       เขาใช้จอบบล็อคการหอกที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่มีพิษมีภัย  หลังจากนั้นก็ตามด้วยคราดเล็ก  มันคือสุดยอดเทคนิคที่ปิอาโร่คิดค้นขึ้นสำหรับอาวุธคู่อย่างคราดเล็กและจอบยาว  

       อาสึกะแทบไม่อยากเชื่อสายตา

       ฉึก!

       "อ๊าาา!"

       อาสึกะร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกแทงเข้าที่หน้าผาก  เธอเพิ่งได้รับบาดเจ็บจากคราดเล็กเพียง 2 ครั้ง  แต่นั่นกลับทำให้พลังชีวิตแทบหมดหลอดเชียวหรือ?  เรื่องบ้าบออะไรกัน?  อาสึกะขบกรามอย่างเจ็บแค้น  หลังจากนั้นก็หยิบเคียวโซ่ออกมาอีกครั้งและขว้างใส่ปิอาโร่ด้วยพลังทางกายภาพที่เพิ่มขึ้น  แต่ด้วยฝีมือควบคุมที่ยังอ่อนหัด  ปิอาโร่จึงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ   

       เธอยังคงกระหน่ำโจมตีโดยหมายมั่นจะสร้างบาดแผลให้ปิอาโร่ด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้ายที่เหลือ  

       ทว่า… การโจมตีปิอาโร่ให้โดนมันง่ายซะที่ไหนกัน?

       บาเรียที่ชื่อว่าจอบและคราดเล็กมอบเพียงความสิ้นหวังให้อาสึกะ  ลงเอยด้วยการที่เธอจบชีวิตลงเหมือนกับคนอื่น  เป็นอีกครั้งที่ข่าวลือน่าอับอายของผู้คนซึ่ง <ถูกฆ่าด้วยคราดเล็ก> แพร่กระจายออกไป 

       รองหัวหน้ากิลด์เสน็ค  บ็อกซ์  มันเข้าใจถึงสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

       'พวกเราเอาชนะไม่ได้แน่'

       ปิอาโร่คือตัวตนที่ไม่อาจเอื้อมถึง  เมื่อทักษะในการต่อสู้อันสมบูรณ์แบบผสานกับค่าสถานะของเอ็นพีซีพิเศษ  เขาจึงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ผู้เล่นในปัจจุบันไม่สามารถเอาชนะได้  บ็อกซ์กล้าพนันได้เลยว่า  ต่อให้ครอเกล  ผู้เล่นอันดับ 1 ของโลกมาอยู่ในที่นี้  ก็ไม่มีทางสร้างบาดแผลให้ปิอาโร่ได้เช่นกัน

       'ผู้เล่นจะต้องมีเลเวลอย่างน้อย 360 ถึงจะสู้กับชายคนนี้ไหว   ถ้างั้นก็...'       

       เป้าหมายในการฆ่าปิอาโร่ต้องละทิ้งไปก่อน  บ็อกซ์ตัดสินใจทำบางสิ่ง  มันหันไปบอกซิวรอนและเฮ่าว่า

       "พวกเราจะตรึงหมอนี่ไว้!  พวกนายรีบอาศัยช่องว่างนั้นเข้าไปถล่มเรย์ดัน!"

       ใช่แล้ว  พวกมันไม่ยอมถอยกลับไปมือเปล่าทั้งๆ ที่สูญเสียไปมากขนาดนี้แน่  เป้าหมายหลักตั้งแต่ต้นคือการทำลายเรย์ดันให้ราบเป็นหน้ากลอง  ไม่ว่ายังไงก็ต้องหยุดการเติบโตของกริดไว้เท่านี้  เพื่อสิ่งนั้น  ต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรมาก็ยอม  การตัดสินใจของบ็อกซ์ทำให้ทั้งเฮ่าและซิวรอยแสยะยิ้ม

       "ไม่เลว"

       ด้วยความสัตย์จริง  ทั้งซิวรอนและเฮ่าไม่มีใครอยากยุ่งกับเอ็นพีซีที่ชื่อปิอาโร่  ในตอนแรกพวกมันคิดจะถอยกลับ  แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นอีกแล้ว  ต้องขอบคุณกิลด์เสน็คที่ยอมเสียสละ  พวกมันจึงมีโอกาสล้างบางเรย์ดันให้สาแก่ใจ

       แล้วชาวนาอีก 3 คนที่ขวางทางอยู่ล่ะ?  ไม่ทาง  เอ็นพีซีพิเศษไม่ได้หากันง่ายขนาดนั้น  บางทีทั้งสามคนนี้อาจเป็นแค่ชาวนาธรรมดาด้วยซ้ำ  หรืออย่างน้อยก็ไม่มีทางเก่งไปกว่าปิอาโร่แน่นอน

       ซิวรอน  นักล่าวิญญาน  เป็นผู้อาสานำทัพบุกตะลุย  ซิวรอนทำการชิงวิญญานของสมาชิกกิลด์เสน็คที่ตายไปมา 3 ดวง  หลังจากนั้นก็อัญเชิญหอกวิญญานออกมา 3 เล่ม

       "ตายไปซะ"

       ทักษะเกรดยูนีค  หอกวิญญาน  มีอานุภาพและความเร็วยากจะหาใครเทียบ  แม้แต่แร้งเกอร์หัวแถวก็ยังรับมือกับทักษะนี้ได้ยาก  ชาวนาทั้งสามคนจะต้องไม่รอดอย่างแน่นอน  

       แต่ว่า...

       บึ้มม!

       ชาวนาคนหนึ่งที่กำลังยืนเคี้ยวมันฝรั่งได้ยิงเวทย์ออกมาทำลายหอกวิญญาน 1 เล่มในพริบตา

       "อะไรกัน!?"

       ดวงตาของซิวรอนและสมาชิกกิลด์โกลเด้นทั้ง 211 คนต่างเบิกโพลง  แต่ยังไม่จบเท่านั้น  ชาวนาอีกคนได้หยิบโล่ออกมาและปัดทำลายหอกวิญญานที่เหลืออีกสองเล่มอย่างง่ายดาย

       "พ--พวกมันเป็นใครกันแน่?"

       เห็นที่จะไม่ได้มีแค่เอ็นพีซีที่ชื่อปิอาโร่ซะแล้ว!  ซิวรอนจะต้องหาจุดอ่อนทะลวงเข้าไปให้ได้  มันเล็งไปยังชาวนาคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้เคลื่อนไหวทำอะไร

       "หมอนั่น!  ชายคนนี้จะต้องเป็นชาวนาธรรมดาแน่!  มันคือจุดอ่อน!  บุกทางมัน!

       "ครับ!"

       สมาชิกกิลด์โกลเด้นตอบรับเสียงแข็ง  

       ชาวนาคนนั้น  ครอเกล  ก้าวเท้าออกมาเผชิญหน้ากับพวกมันด้วยรอยยิ้มอันแสนขบขัน

• Next
• Previous