จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 231

       ในวินาทีที่สายตาของกริดตรึงอยู่บนร่างของแพ็กม่า

       ตึกตัก...!

       กริดพลันยื่นตัวแข็งทื่อ  หัวใจเต้นโครมคราม  นัยน์ตาดำสั่นระริกและหดลีบ  เหงื่อไคลเม็ดเป้งผุดขึ้นตามร่างกายราวกับอากาศด้านนอกกำลังร้อนระอุ

       ถือเป็นปรากฏการณ์ความกลัวที่อยู่เหนือความตึงเครียดไปไกลแล้ว 

       เขาถูกสะกดข่มโดยจิตสังหารที่แพ็กม่าปลดปล่อยออกมาอย่างนั้นหรือ?

       เปล่าเลย

       ทั้งหมดล้วนเกิดจากสัญชาติญานภายในร่างกาย  ขุมพลังทั้งหมดของกริดถือกำเนิดจากแพ็กม่า  ดังนั้น  เมื่อได้พบกับแพ็กม่าตัวเป็นๆ  เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตนเองตัวลีบเล็กลงไปหลายส่วน

       'ตาสว่างสักทีสิ!'  กริดกัดฟัน

       'เจ้านี่ก็แค่ร่างโคลนของแพ็กม่า  อย่าให้รูปลักษณ์หลอกตาเอาได้'

       ชื่อที่เขียนเหนือศีรษะไม่ใช่แพ็กม่า  แต่เป็น <ร่างโคลนแห่งป่าลึกลับ>  กริดยืนยันด้วยตาตนเองอีกครั้งก่อนจะควบคุมสติ  หลังจากนั้นไม่นาน  ความเยือกเย็นก็คืนกลับมา

       'งานยากซะแล้วสิ'  ใครจะคิดว่าบอสตัวนี้  ท้ายที่สุดแล้วจะเป็นร่างโคลนของแพ็กม่า?

       'คาดไม่ถึงมาก่อน'

       หากลองย้อนนึกกลับไป  คำอธิบายของสมาชิกโอเวอร์เกียร์ล้วนตรงกับแพ็กม่าทุกประการ  แต่ไม่ใช่ว่า  แพ็กม่าสมควรจะตายไปตั้งแต่เมื่อ 100 ปีก่อนแล้วงั้นหรือ? 

       ภาพตรงหน้าจึงแทบไม่น่าเชื่อ  ร่างโคลนสามารถคัดลอกรูปลักษณ์ของผู้ที่ตายไปนานแล้วได้ยังไงกัน?
     
       "..."

       สงครามจิตวิทยาการจ้องตาระหว่างกริดและร่างโคลนยังคงดำเนินต่อไป  ภายในแววตาของกริดล้วนแฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่หลากหลายและความค้างคาใจ  ในขณะที่แววตาของร่างโคลนมีเพียงความมุ่งร้ายเท่านั้น 

       และแน่นอนว่า  สถานการณ์เช่นนี้ย่อมไม่อาจยืดเยื้อได้ตลอดไป  ร่างโคลนเป็นฝ่ายโจมตีเข้าไปหากริดก่อน  มันเหวี่ยงดาบใหญ่สีเขียวหยกในมืออย่างพริ้วไหว

       เคร้ง!

       "อั่ก!"

       กริดบล็อคดาบที่ฟาดลงมาจากด้านบนด้วย <ความผิดพลาด>   พลังทำลายอันรุนแรงที่แฝงมาด้วยนั้นอยู่ในระดับเหนือจินตนาการ  นี่คือพละกำลังที่ใกล้เคียงกับเฮลกาโฮในร่างสมบูรณ์เลยก็ว่าได้

       "ลอเอล!  ร่างโคลนสามารถคัดลอกรูปลักษณ์ของเป้าหมายได้ก็จริง  แต่มันคัดลอกทักษะมาด้วยรึเปล่า?"  ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างร้อนรน

       ลอเอลส่ายศีรษะเบาๆ

       "มันมีขีดจำกัดที่ร่างโคลนสามารถคัดลอกได้อยู่  มันจะไม่สามารถคัดลอกทักษะของเป้าหมายได้  ถ้าหากเป้าหมายมีระดับแข็งแกร่งกว่าตัวมัน"

       หมายความว่า  ร่างโคลนตัวนี้ยังไม่แข็งแกร่งเท่าแพ็กม่า  นักดาบที่เก่งที่สุดในโลกถัดจากมุลเลอร์  หรืออีกความหมายหนึ่ง  ร่างโคลนที่อยู่ตรงหน้ากริดตัวนี้คือร่างไม่สมบูรณ์ที่ไม่อาจคัดลอกพลังของแพ็กม่ามาได้ทั้งหมด

       ทว่า

       เคร้งเคร้งเคร้งเคร้งเคร้ง!     

       "บ้าจริง...!"

       ล่าง  ซ้าย  ขวา  บน  ร่างโคลนสำแดงวิชาดาบอันยอดเยี่ยมไร้ที่ติออกมา  โดยแต่ละดาบนั้นแทบไม่มีช่องว่างให้สอดแทรกโจมตีกลับไปได้เลย  กริดทำได้เพียงตั้งรับ

[ ความคงทนของ <+9 ความผิดพลาด> ลดเลง 3 หน่วย ]
[ ความคงทนของ <+9 ความผิดพลาด> ลดเลง 8 หน่วย ]

       'หมายความว่ายังไงกัน?'

       ไม่ว่าจะเป็นอาวุธที่เยี่ยมยอดขนาดไหน  แต่นี่คือครั้งแรกที่กริดเคยเห็น <ความผิดพลาด> สูญเสียความคงทนได้รวดเร็วขนาดนี้  หมายความว่า  อาวุธของร่างโคลนจะมีพลังโจมตีมากกว่าดาบในมือกริดอยู่ราว 2 เท่า

       "ลอเอล!  แล้วการคัดลอกไอเท็มของร่างโคลนล่ะ?"

       วัสดุที่เป็นแกนหลักของร่างโคลนมีความยืดหยุ่นมาก  มันสามารถจำลองได้แม้กระทั่งเส้นผมและผิวหนังของมนุษย์  ไม่เพียงเท่านั้น  น้ำตาและหยดเลือดเองก็ด้วย

       "ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่ง  แต่มันสามารถจำลองโลหะที่มีคุณภาพทัดเทียมโอริชาลคั่มได้แน่นอน  ด้วยเหตุนี้  ไอเท็มที่สร่างขึ้นจากร่างโคลนจึงเป็นที่รู้กันว่า  ส่วนมากจะดีกว่าของเดิม"

       แต่มันย่อมไม่มีทางคัดลอกงานศิลป์ชั้นยอดของช่างตีเหล็กในตำนานอย่างแพ็กม่าได้แน่   ดาบใหญ่ที่ร่างโคลนใช้จะต้องด้อยกว่าดาบใหญ่ของแพ็กม่าในตอนนั้นแน่นอน

       'แล้วถึงกระนั้น  มันกลับยังสร้างความเสียหาย  ให้ <ความผิดพลาด> ได้มากขนาดนี้เชียวรึ?'
     
       ศักดิ์ศรีของกริดถูกบดขยี้ต่อหน้าต่อตา  เขาพยายามอย่างหนักกว่าสองปีเต็มเพื่อที่จะกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าอย่างสมบูรณ์แบบ  แต่ผลกลับเป็นว่า  แค่ร่างโคลนที่ไม่สมบูรณ์ของแพ็กม่า  เขาก็ยังมิอาจสู้ได้เลยหรือ?

       เคร้ง! เคร้ง!

       ดาบของกริดยิ่งช้าลงลงเมื่อถูกก่อกวนไปเรื่อยๆ   แต่ตรงกันข้าม  ดาบของร่างโคลนนั้นกลับยังคงคมกริบเหมือนแต่ก่อน  แถมสีหน้าของมันก็ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

       ฉั่วะ!

       "...อั่ก!"

       กริดเริ่มได้รับบาดเจ็บ  หยดเลือดสีแดงเปรอะเปื้อนเสื้อผ้า  กระแสการต่อสู้กำลังนำพาไปสู่ความพ่ายแพ้ของชายหนุ่ม

       "ต้องรีบไปช่วยกริด...!"

       สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างนั่งไม่ติด  พวกเขาอยากพุ่งเข้าไปช่วยกริดเสียประเดี๋ยวนี้  ทว่าสิ่งนั้นคงเป็นการยาก  เพราะทุกคนกำลังตกอยู่ในอาการไร้พลัง  อำนาจการครอบงำรุนแรงเสียจนไม่มีใครสามารถขยับปลายนิ้วได้  ถึงแม้สัญชาติญานการเอาตัวจะกำลังตื่นอย่างสุดขีดอยู่ก็ตาม

       "พวกเราได้แต่หวังว่า  กริดจะเอาตัวรอดได้จนกว่าร่างโคลนจะเบนเป้ามาหาพวกเรา..."

       "แต่หากลองมองดูให้ดี  วิชาดาบของร่างโคลนนั้นดูคล้ายคลึงกับวิชาดาบของกริดเลยไม่ใช่หรือ?"

       "ถูกต้อง  ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ  แต่ตอนนี้  เมื่อได้มาเทียบกันชัดๆ แล้ว  วิชาดาบของทั้งคู่เหมือนกันแทบจะทุกประการ"

       "อย่าบอกนะว่า..."

       ชาวโอเวอร์เกียร์เริ่มรู้ว่าตัวจริงของร่างโคลนเป็นใคร  ไม่สิ  ต้องพูดว่า  ตัวจริงของบุคคลที่ร่างโคลนทำการคัดลอกมา  ทว่า  ชื่อของชายคนนั้นไม่ใช่สิ่งที่พูดออกมาพล่อยๆ ได้  จึงไม่มีใครคิดเอ่ยมันออกมาจากปาก 

       แต่ตรงกันข้าม  ลอเอลไม่ได้มีความคิดเช่นนั้นอยู่ในหัว 

       "ดูเหมือนจะเป็นแพ็กม่า  อย่างที่ทุกคนรู้กันอยู่แล้ว"

       "..."

       แพ็กม่า  1 ใน 9 ตำนาน  และผู้ที่เป็นต้นแบบความแข็งแกร่งของกริดอย่างทุกวันนี้  ด้วยบุเพสันนิวาสในการปราบกองทัพโกเล็ม  กริดจึงได้สิทธิครอบครองเรย์ดันและสำรวจพบป่าลึกลับทางดินแดนตะวันตกในที่สุด

       เรื่องนี้…  มันมีความหมายยังไงบ้างน่ะหรือ?

       "การสู้กับร่างโคลนจะทำให้กริดเติบโตขึ้นไปอีกขั้น  เขาจะได้รับทักษะ  ภารกิจ  หรือไม่ก็ไอเท็มใหม่ๆ ที่จะทำให้พัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด  บางที  การที่กษัตริย์วิสบาเดนมอบเมืองในดินแดนตะวันตกให้กริด  อาจเป็นเพราะซาทิสฟายได้กำหนดให้ผู้สืบทอดของแพ็กม่าต้องดำเนินเรื่องราวมายังสถานที่แห่งนี้"

       ลอเอลพยายามมองในแง่บวกที่สุด  เฉกเช่นเดียวกับชาวโอเวอร์เกียร์ที่อยู่ตรงนี้ทุกคน

       แกร่ก!

       ในขณะเดียวกัน  กริดต้องตั้งรับต่อการบุกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวของร่างโคลน  ชายหนุ่มถอยหลังจนไปชนกับกำแพงไม้ไผ่ที่ปิดกันทางออกไว้  ในยามนี้  ไม่มีจุดให้กริดถอยได้อีกแล้ว  การโจมตีครั้งต่อไปต้องโต้กลับให้ได้เท่านั้น

       "ชิ!  ลองดูสักตั้งก็ได้!"

       เขาจะถูกร่างโคลนของแพ็กม่ากระทำฝ่ายเดียวไปอีกนานแค่ไหนกัน?  หมอนี่ยังไม่ใช่แพ็กม่าด้วยซ้ำ 

       ในขณะที่กริดคิดจะตอบโต้ด้วยวิชาดาบแพ็กม่า

       "อย่าขยับ!"  ปิอาโร่ที่นิ่งเงียบมานานพลันตะโกนขึ้น  ทำเอากริดถึงกับชะงักไปทันที

       "..."

       ดาบใหญ่อันดุดันของร่างโคลนทำการแทงไปยังจุดที่กริดกำลังจะขยับตัวไป  ถ้าหากชายหนุ่มใช้วิชาดาบแพ็กม่าออกไปเมื่อครู่  หัวใจคงถูกเสียบจนทะลุไปแล้วอย่างแน่นอน

       อึก...

       กริดกลืนน้ำลายลงคออย่างเสียวสันหลัง  ปิอาโร่ส่งเสียงตะโกนตำหนิเหมือนเช่นเชย

       "นายลนลานอะไรอยู่?  เฝ้ามองศัตรูให้ดี  ความแตกต่างของมันกับนายมีไม่มากขนาดนั้น  ไม่มีเหตุผลใดให้นายต้องถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว"

       ความแตกต่างมีไม่มากขนาดนั้น?  ไม่ใช่ว่าทั้งความเร็วโจมตีและพละกำลังมีสูงกว่ากริดถึง 2 เท่าเลยรึไง?  ในขณะที่กริดกำลังสับสน  ปิอาโร่ก็ทำการบอกใบ้

       "ในเมื่อหมอนั่นรู้จักวิชาดาบของนาย  ก็แปลว่านายควรรู้จักวิชาดาบของมันด้วยไม่ใช่รึไง?  แล้วทำไมนายถึงสู้มันไม่ได้?"

       "..."

       หากเป็นสมัย 4 เดือนก่อน  คนสมองทึบอย่างกริดคงไม่มีวันเข้าใจคำชี้แนะของปิอาโร่  แต่ในยามนี้  ชายหนุ่มพัฒนาขึ้นแล้ว  เขาพยายามใช้หัวสมองให้มากที่สุดในทุกการกระทำของชีวิตประจำวัน  จึงลงเอยด้วย  กริดสามารถเข้าใจคำชี้แนะของปิอาโร่ได้ทันที

       'นั่นสินะ  วิชาดาบของหมอนี่ก็มีพื้นฐานมาจากแพ็กม่า'  ท่าทางการแทงของร่างโคลนมีจังหวะเท้าของ <สังหาร>  ส่วนท่าทางการฟันมีจังหวะเท้าคล้ายกลับ <ร่ายรำ>

       'หากเฝ้ามองการเคลื่อนไหวของฝ่าเท้าไว้  เราจะอ่านการโจมตีถัดไปของมันได้' 

       อีกครั้ง… คราวนี้ต้องลองสู้อย่างจริงจัง  กริดสูดลมหายใจเข้าลึก  ในระหว่างนี้  ร่างโคลนได้พุ่งตรงมาด้านหน้าสองก้าว  มันคือจังหวะย่ำเท้าของร่ายรำ  ซึ่งเป็นท่าฟัน  แต่จะฟันมาเป็นแนวตั้งหรือแนวนอนล่ะ?  ถ้าหากเป็นแนวนอน  จะมาทางซ้ายหรือทางขวา?

       'อ่านจากสายตาและการขยับหัวไหล่ของศัตรู'

       คำสอนปิอาโร่ดังก้องในหัว 

       หลังจากนั้น

       'ทางขวา!'

       การเคลื่อนไหวถูกกริดอ่านออก  เขาสามารถรับรู้และโยกตัวหลบดาบของร่างโคลนได้ทันเวลา  แม้ว่าร่างโคลนจะมีความเร็วเป็นสองเท่าของเขาก็ตาม 

       มันคือการหลบที่ยอดเยี่ยมมาก  ใครก็ตามที่ได้เห็น  คงอดชื่นชมอยู่ภายในใจไม่ได้

       'เขาฟังคำชี้แนะของชาวนา… แล้วหลังจากนั้นก็...'

       'พัฒนาขึ้นทันทีเลยงั้นหรือ?'

       'เกิดอะไรขึ้นกันแน่?'

       ดวงตาของชาวโอเวอร์เกียร์พลันเบิกโพลง  ทุกคนรีบหันไปจับจ้องยังปิอาโร่  ยามนี้เขายังคงยืนดูการต่อสู้พร้อมกอดอกอยู่เช่นเคย  ตรงกันข้ามกับพวกเขาทุกคนที่กำลังอยู่ในอาการไร้เรี่ยวแรง

       'หรือว่า...?'

       เขาจะไม่ได้เป็นแค่ชาวนา?  นี่คือวินาทีที่ชาวโอเวอร์เกียร์เริ่มระแคะระคายถึงตัวตนที่แท้จริงของปิอาโร่

       "วิชาดาบแพ็กม่า  ร่ายรำ!"

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!  ฟุ่บฟุ่บ!

       รัศมีดาบสีน้ำเงิน-ขาวหลายสิบเส้นถูกสร้างขึ้น 

       บรรดารัศมีดาบได้เฉือนผิวหนังของร่างโคลนเป็นชิ้นๆ ไหมน่ะหรือ?  เปล่าเลย  มันล้มเหลว  ร่างโคลนสามารถสลายการโจมตีทั้งหมดของร่ายรำได้ด้วยวิชาดาบแบบเดียวกัน

       แคร้งงง!

       "โอ้!"

       คมดาบสีน้ำเงิน-ขาวและคมดาบสีเขียวหยกได้ปะทะกันอย่างรุนแรงจนต้นไผ่ถึงกับปลิวไสวด้วยแรงกระแทกที่เกิดขึ้น  สมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์ต่างเฝ้ามองอย่างตื่นตะลึง

       "สังหาร!"

       กริดใช้ทักษะถัดไปทันทีเพื่อไม่ให้เสียกระแสการบุก  ทว่า  เป็นอีกครั้งที่ทักษะถูกสลายด้วยวิชาชนิดเดียวกัน

       เปรี้ยงงงง!

       การปะทะกันระหว่างสังหารและสังหารย่อมเกิดคลื่นกระแทกอันทรงพลัง  ใจกลางผืนป่าไผ่ถูกทำลายจนราบเป็นหน้ากลองด้วยแรงระเบิด  ก้อนหินที่ร่างโคลนนั่งอยู่ในตอนแรกพลันแหลกเป็นผุยผงและกระจายออกไปทั่วจนสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างก็ได้รับบาดเจ็บ

       "งั้น… ถ้าเป็นไอ้นี่ล่ะ?"

       กริดเริ่มใช้ทักษะผสาน  ทักษะที่เขาคิดขึ้นเองและได้รับมันมาจากการสั่งสมประสบการณ์ต่อสู้นับไม่ถ้วน  เขามั่นใจว่าร่างโคลนไม่มีทางมีทักษะนี้แน่

       "มายาร่ายรำ!"

       รัศมีดาบจำนวน 20 เส้นที่มีความรุนแรงเส้นละ 180% ถูกยิงออกมาในเวลาเดียวกัน  มันคือทักษะอันทรงพลังที่แม้แต่ศาสตราวุธบรรพกาลก็มิอาจต้านทาน  กริดไม่เคยเคลือบแคลงสงสัยในอานุภาพการทำลายของมันเลย 

       ทว่า  ร่างโคลนกลับใช้ทักษะที่กริดไม่เคยรู้จักออกมา

       "วังวน!"

       "...?!"

       กริดและชาวโอเวอร์เกียร์ต่างยืนตกตะลึงอ้าปากค้าง  ร่างโคลนเคลื่อนไหวดาบเป็นรูปจันทร์เสี้ยวพร้อมกับสร้างวังวนมิติขึ้นมาด้านหน้า  รัศมีดาบทั้ง 20 เส้นของมายาร่ายรำถูกดูดกลืนเข้าไปในวังวนปริศนาจนหมด 

       ยังไม่จบเพียงเท่านั้น

       ซู่ววว!  ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุบฟุ่บ!

       รัศมีดาบจำนวน 20 เส้นที่ถูกดูดหายไปเมื่อครู่  บัดนี้ได้โผล่ออกมาจากรูวังวนมิติเดิมและพุ่งโจมตีย้อนกลับเข้าใส่กริดแทน 

       มันคือทักษะที่สะท้อนการโจมตีของศัตรูได้อย่างสมบูรณ์แบบ

       "กริด!"

       "นายท่าน!"

       รัศมีดาบทั้ง 20 เส้นพุ่งตัวซิกแซกด้วยความเร็วสูงท่ามกลางป่าไผ่  เป้าหมายของพวกมันทุกเส้นคือกริด  สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างพากันคาดว่า  กริดคงไม่รอดแล้วแน่ 

       ทว่า  ปิอาโร่ไม่มีวันปล่อยให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น  เขาหายตัวไปโผล่ด้านหน้ากริดและชักดาบออกมา  นักดาบอันดับหนึ่งของทวีปทำการสลายรัศมีดาบสีน้ำเงิน-ขาวแต่ละเส้นด้วยความเร็วสูงสุด

       เคร้ง!     
     
       สอง

       เคร้ง!

       สาม

       เคร้งเคร้ง!

       สี่

       เคร้งเคร้งเคร้ง!

       ลงเอยด้วย  เขาสลายทั้ง 20 ดาบได้อย่างหมดจด

       "..."

       ภาพตรงหน้า  ทั้งกริดและชาวโอเวอร์เกียร์ต่างไม่มีใครอยากเชื่อในสิ่งที่เห็น

       'สลายมายาร่ายรำของเราได้ง่ายเหมือนกับการหวดลูกเบสบอลเลยงั้นหรือ...?  ฝีมือที่แท้จริงของปิอาโร่เก่งกาจขนาดนี้เชียว?'

       'เดี๋ยวก่อน… ชาวนาคนนี้เป็นใครกันแน่?'

       หลังจากเกิดความเงียบงันขึ้นครู่ใหญ่  ปิอาโร่ก็ถอยหลังออกมาและหันไปพูดกับกริด

       "เริ่มสู้ใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง  ซึมซับเอาทักษะของวิชาดาบแพ็กม่าที่นายยังไม่รู้มาให้ได้มากที่สุด  และทำให้มันเป็นวิชาของตัวนายเองซะ  เมื่อถึงตอนนั้น  นายก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอีกหลายเท่า"

       ปิอาโร่รับรู้ได้ถึงตัวตนที่แท้จริงของร่างโคลนตั้งแต่เมื่อครั้งที่กริดและมันประดาบกันสองหน  ทว่า  เขาก็ไม่คิดยื่นมือเข้าไปแทรก  เพราะประเมินไว้แล้วว่าไม่มีค่าพอให้ทำเช่นนั้น

       'นี่จะเป็นการเติบโตครั้งใหญ่ของดยุคกริด'

       บทเรียนส่วนตัวจากนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ 

       รอบที่สอง… เริ่มได้

• Next
• Previous