จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 241

       สิ่งที่ครอเกลทำ  มีเพียงแค่เดินผ่านข้างฟาร์มไปเฉยๆ อย่างไม่มีพิษมีภัย  เขาไม่คิดว่าการกระทำของตนจะก่อให้เกิดพิรุธใดขึ้น  

       แต่เหตุใดคนผู้นี้ถึงได้มาขวางทางเขาไว้?  

       ท่าทีของชาวนาช่างไม่ปรกติเอาเสียเลย

       ครอเกลสงสัยเล็กน้อย  ก่อนจะได้ข้อสรุปในใจที่สมเหตุสมผลขึ้น

       'นั่นสินะ  คงไม่ใช่เรื่องปรกติที่จะมีคนเดินทางมาที่นี่ได้  เราจึงกลายเป็นคนแปลกหน้าไปโดยปริยาย'

       เรย์ดันถูกโดดเดี่ยวจากภายนอก  ขอบเขตทะเลทรายที่เคยกว้างใหญ่ถูกลดขนาดลงด้วยฝีมือของกริดและชาวโอเวอร์เกียร์  แต่ถึงกระนั้น  ผู้คนที่เดินทางมาเรย์ดันก็ยังคงมีจำนวนเพียงหยิบมือ  นอกจากแร้งเกอร์แล้ว  คงไม่มีใครสามารถเดินทางมาที่นี่ได้แน่

       'เมืองนี้คงไม่เคยมีคนนอกมาก่อน… จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะระแวงคนนอก'

       ครอเกลคาดเดาถึงเหตุผลที่ชาวนาขวางทางเขาไว้  ชายหนุ่มจึงอธิบายออกไป

       "ฉันเป็นเพียงนักผจญภัยธรรมดา  ไม่ใช่คนน่าสงสัยแต่อย่าใด  ได้โปรดไม่ต้องเป็นห่วง"

       ค่าชื่อเสียงระดับทวีปของครอเกลมีสูงเกิน 40,000 แต้มไปแล้ว  นับตั้งแต่ซาทิสฟายเปิดตัว  เขาก็รักษาความเป็นที่ 1 ไว้อย่างเหนียวแน่นมาโดยตลอด  ไม่ว่าจะเป็นการเคลียดันเจี้ยนหรือภารกิจ  เขาก็กระทำได้รวดเร็วล่วงหน้าผู้อื่นเสมอ  ค่าชื่อเสียงและสมญานามจึงไหลมาเทมาอย่างไม่ขาดสาย

       ณ เวลานี้  ในบรรดาผู้เล่นกว่า 2 พันล้านคนทั่วโลก  มีเพียงครอเกลเท่านั้นที่สามารถใช้ร้านค้าชื่อเสียงได้

       'ค่าเชื่อเสียงของเราคงทำให้เอ็นพีซีวางใจไปหลายส่วน'

       ครอเกลคาดว่า  ชาวนาปริศนาคนนี้คงยอมปล่อยตัวเขาและกลับไปทำงานแต่โดยดี  

       ทว่า  เรื่องราวกลับตรงกันข้าม  นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน?  คำพูดถัดไปของชาวนาทำให้ครอเกลพลันประหลาดใจ

       "หากดูจากวิธีในการเดิน  นายคงไม่ใช่นักผจญภัยธรรมดาแน่นอน"

       "...!"

       ครอเกลยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า  เขาอมยิ้มอยู่เช่นเดิม  แต่ภายในใจกลับเริ่มสั่นคลอนขึ้นมาบ้างแล้ว

       'วิธีการเดินของเรามันทำไมกัน?  หรือเขาจะหมายถึง <ก้าวย่างแสงขาว>?'

       <ก้าวย่างแสงขาว> คือทักษะที่ครอเกลได้รับมาเมื่อกลายเป็นนักดาบสีขาว  โดยพื้นฐานแล้ว  มันจะช่วยเพิ่มความเร็วเคลื่อนที่และการปรับตัวกับพื้นผิวชนิดต่างๆ   ครอเกลยังสามารถใช้มันในการพุ่งจู่โจมหรือหลบหลีก  แสงสีขาวที่เปล่งออกมานั้น  ไม่มีทางมองเห็นด้วยตาเปล่าได้เลย  แม้ว่าจะอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรงหรือแสงจันทร์สว่างใสก็ตาม

       'เขาไม่ใช่ชาวนาธรรมดา'

       เอ็นพีซีที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้  ปิอาโร่  ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูเหมือนกับชาวนาทุกประการ  เขากำลังสวมหมวกฟางเพื่อกันแดด  สวมชุดมอมแมม  ในมือมีคราดเล็กและจอบ  จะให้มองเป็นอย่างอื่นนอกจากชาวนาคงทำไม่ได้จริงๆ

       แต่คนเราไม่ควรถูกตัดสินจากภายนอก  ดวงตาของครอเกลหรี่ลงเพื่อพิจารณาปิอาโร่อย่างถี่ถ้วน

       "นายเป็นใครกันแน่?  ไม่ใช่ชาวนาธรรมดาใช่ไหม?"

       ปิอาโร่ต้องการจะตอบความจริงกลับไป

       'ฉันมีความฝันที่จะได้ดวลกับคนแข็งแกร่งอย่างนายมาโดยตลอด  ฉันเองก็กำลังไขว่คว้าอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งอริยะดาบ  ได้โปรดดวลกับฉันด้วย'

       "ฉัน--"

       "ปิอาโร่!  ได้เวลาพักแล้ว!  วันนี้นายทำงานหนักกว่าใคร  ดังนั้นกินให้มากๆ เข้าล่ะ"

       ชาวนาคนหนึ่งที่ไม่ได้ดูบรรยากาศพลันโพล่งขึ้น  ถือเป็นจังหวะสำคัญซึ่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่พอดี  ด้วยเหตุนี้  ปิอาโร่จึงรู้สึกกระอักกระอ่วน

       "นายไปกินก่อนเลย"  ปิอาโร่กล่าวพร้อมขมวดคิ้ว  หลังจากนั้นก็หันมาแนะนำตัวใหม่อีกครั้ง

       "ฉัน--"

       "ปิอาโร่!  เทศมนตรีแร็บบิทถามว่า  นายพบแหล่งน้ำแห่งใหม่หรือยัง?"

       ทหารคนหนึ่งตะโกน

       'เดี๋ยวก่อน  นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?'

       ทำไมถึงได้มีคนพูดแทรกตลอดทุกครั้งที่เขาพยายามแนะนำตัว?  ปิอาโร่เริ่มรู้สึกรำคาญที่ถูกรบกวนหนแล้วหนเล่า  ทว่า  ในการจะเป็นอริยะดาบให้ได้  การมาหัวเสียกับเรื่องแค่นี้ย่อมไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง  

       ปิอาโร่อดทนอย่างใจเย็น

       "ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาแหล่งน้ำพบ  ไปบอกกับเขาว่าฉันขอเวลาอีกสักหน่อย"

       "เข้าใจแล้ว"

       "ฉัน--"

       ทหารเดินจากไปโดยปล่อยให้ปิอาโร่อยู่กับครอเกลตามลำพังสักที  แต่ตอนนี้  ครอเกลกลับโบกไม้โบกมือเล็กน้อยเป็นสัญญานว่า  นายไม่ต้องพูดอีกแล้ว

       "แม้นายจะไม่ได้พูดออกมา  แต่ฉันก็เข้าใจ  นายคือหมอดูฮวงจุ้ยใช่ไหม?"

       หน้าที่หลักของหมอดูฮวงจุ้ยคือการค้นหาสิ่งต่างๆ โดยอิงแผนที่เป็นหลัก  สายตาอันเฉียมแหลมของครอเกลมั่นใจในความจริงข้อนี้มาก

       "ไม่ต้องห่วง  ถึงฉันจะฝึกฝนทักษะมามากมาย  แต่ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะทำอันตรายกับเรย์ดัน  ฉันแค่ต้องการจะแวะร้านขายเท่านั้น  ขอตัวก่อนนะ"

       "..."

       ปิอาโร่สูญเสียโอกาสในการแนะนำตัวเองอย่างสิ้นเชิง  เขาพลันอึดอัดกับความเข้าใจผิดของครอเกล  ทว่า  นักดาบอันดับหนึ่งย่อมไม่หุนหันพลันแล่นโดยง่าย  

       ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นหมอดูฮวงจุ้ยแล้วยังไงล่ะ?  แค่ได้สู้กับผู้ที่แข็งแกร่งก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ?

       "นายยังเข้าเรย์ดันไม่ได้  นอกจากจะล้มฉันให้ได้เสียก่อน"

       ปิอาโร่กระทุ้งจอบให้พุ่งตรงไปด้านหน้า  มันคือการโจมตีที่ไม่คาดฝัน  แต่ครอเกลซึ่งมีทักษะติดตัวอันยอดเยี่ยม  <หยั่งรู้>  มันสอดประสานกับ <ก้าวย่างแสงขาว> ได้อย่างไร้ที่ติ   ครอเกลสามารถหลบจอบที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย  ทว่า  จอบของชาวนาปริศนากลับคดเคี้ยวดุจดั่งอสรพิษ  มันเปลี่ยนทิศทางการโจมตีโดยวกกลับมาหาเป้าหมายอีกครั้ง

       แววตาของครอเกลพลันเปลี่ยนไปอย่างเย็นยะเยียบ  เขาซึ่งฝึนฝนอย่างหนักมาทั้งชีวิต  ประกอบกับพรสวรรค์ติดตัวอันยอดเยี่ยมมาตั้งแต่กำเนิด  ชายผู้นี้ไม่มีวันปล่อยให้ตนเองถูกโจมตีได้ง่ายดาย  เกิดเป็นแสงสว่างสีเทาจางๆ ขึ้น  

       มันคือ... <เขี้ยวขาว>   

       ดาบเกรดเลเจนดารีที่ครอเกลได้รับมาจากหนึ่งใน 33 จอมอสูร  ดราเซี่ยน  ที่ถูกโค่นโดยมุลเลอร์ไปแล้วเมื่อในอดีต

       เคร้งเคร้ง!

       จอบและเขี้ยวขาวปะทะกับและเกิดการวัดพละกำลัง  ปิอาโร่รู้สึกประหลาดใจมากที่ครอเกลไม่ถูกตนผลักประเด็นไปด้านหลัง

       "นายไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้!"

       "แล้วนายจะต้องเสียใจ"

       น้ำเสียงของครอเกลเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็น  ในยามปรกติ  เขาคือเด็กหนุ่มนิสัยดีทั่วไป  แต่หากอีกฝ่ายเป็นศัตรู  ครอเกลจะไม่มีคำว่าปราณีอย่างเด็ดขาด  การลอบโจมตีเมื่อครู่ของปิอาโร่ไม่ใช่สิ่งที่ให้อภัยได้

       เคร้ง!

       เขี้ยวขาวรูดลงไปตามด้ามจอบโดยเล็งที่จะเสียบต้นขาของปิอาโร่  ความรุนแรงระดับนี้สามารถตัดขาของใครสักคนให้ขาดเป็นสองท่อนได้ง่ายดาย  ปิอาโร่รีบป้องกันตนเองด้วยคราดเล็กในมือ

       เคร้งง!

       แรงปะทะได้ส่งให้ร่างครอเกลลอยขึ้นไปบนอากาศ  ในทางกลับกัน  ฝ่าเท้าของปิอาโร่ก็จมลึกลงไปในดิน  เขาตะโกนบอกกับครอเกล  เด็กหนุ่มผู้ซึ่งมีกำลังใบหน้าโมโหเกินวัยว่า

       "ฉันคือผู้ที่ต้องการเป็นอริยะดาบ!  ฉันขอรับการดวลครั้งนี้อย่างเต็มใจ!"

       "อริยะดาบ...?"

       ในบรรดาสมญานามมากมายที่ครอเกลมี  หนึ่งในนั้นคือ <ผู้ท้าชิงตำแหน่งอริยะดาบ>  เขาได้รับมันเมื่อวิชาดาบเกิดการพัฒนาในระหว่างล่าบอส  หลังจากกลายเป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งอริยะดาบ  ครอเกลก็ยิ่งถูกกระตุ้นให้ต้องการอัพเลเวลมากขึ้นไปอีก  เขาต้องการจะได้ครอบครองหนึ่งในคลาสเกรดเลเจนดารีอันยิ่งใหญ่… 

       อริยะดาบ 

       เป้าหมายของครอเกลคือการเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด  คลาสเกรดเลเจนดารีจึงเป็นสิ่งจำเป็น  ในระหว่างนั้น  เขามีโอกาสได้เปลี่ยนเป็นคลาสลับหลากหลายชนิด  หลากหลายเกรด  แต่ครอเกลคือผู้ท้าชิงอริยะดาบซึ่งอยู่ในขั้นที่ 3 แล้ว  การจะเป็นอริยะดาบได้  อย่างน้อยต้องก้าวไปถึงขั้นที่ 5 ให้ได้เสียก่อน  แต่เรื่องนั้นย่อมไม่ง่ายเลย

       'ชาวนากำลังคิดจะกลายเป็นตำนาน… ไม่สิ  ไม่ใช่ชาวนา  หมอดูฮวงจุ้ยต่างหาก'

       ศักดิ์ศรีของครอเกลพลันถูกเหยียดหยาม  ศัตรูตรงหน้ากำลังโออวดว่าจะกลายเป็นอริยะดาบ  แต่ยามนี้เขากลับถือจอบและคราดเล็กในมืองั้นหรือ?  

       ถ้าอยากเป็นอริยะดาบจริง  อย่างน้อยก็ควรเริ่มจับดาบก่อนไม่ใช่รึไง?

       "นายไม่ได้เข้าใจอะไรเลย"

       คำพูดของครอเกลเริ่มสั้นห้วน  นั่นเป็นเพราะโทสะในตัวเริ่มปะทุถึงขีดสุด

       ฟุ่บ!

       ครอเกลใช้ความได้เปรียบของก้าวย่างแสงขาวเพื่อทุ่มพลังโจมตีลงมาจากด้านบนประหนึ่งอุกกาบาตพุ่งชนโลก  แรงปะทะอันดุดันส่งผลให้ฟาร์มข้าวสาลีถูกลมพัดจนเอน   ผืนดินในบริเวณนั้นถูกบางสิ่งที่มองไม่เห็นกดทับจนยุบตัวเล็กน้อย  

       นี่คืออำนาจอันยิ่งใหญ่ของ <ดาบอุกกาบาต>

       'ยอดเยี่ยมมาก!'

       ดวงตาปิอาโร่ลุกวาว  มันคือวิชาดาบที่จะไม่มีทางใช้ออกมาได้เลย  ถ้าหากประสิทธิภาพของร่างกายไม่ถูกฝึกฝนและรีดเร้นออกมาถึงขีดสุด  

       นี่คือวินาทีที่ปิอาโร่จะสำแดงให้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของตนเช่นกัน  ทั้งคราดเล็กและจอบถูกนำมาไขว้กันที่ตรงหน้า  เพื่อเตรียมรับแรงกระแทกอันมหาศาลของดาบอุกกาบาตที่กำลังจะฟาดฟันเข้าใส่

       เปรี้ยงงงงง!!

       ชุดสีขาวของครอเกลปลิวไสวประหนึ่งผืนธงถูกพายุพัดสะบัด  ใบหน้าของเด็กหนุ่มอัจฉริยะเกิดอาการกระตุกเล็กน้อย  ส่วนทางด้านปิอาโร่กลับอมยิ้มอยู่ได้อย่างสบายดี

       'ดาบของเราถูกบล็อคไว้โดยอุปกรณ์ทำฟาร์มอย่างนั้นหรือ?'

       'ร่างกายของเรากำลังร่ำร้อยอย่างดีใจ  นี่แหละ… ความรู้สึกที่โหยหามานาน!'

       เคร้ง!  เคร้งงงง!!

       ฟุ่บ!

       การต่อสู้ระหว่างทั้งสองยังคงดำเนินต่อไป  ปิอาโร่หายตัวไปจากากรมองเห็นของครอเกล  หลังจากนั้นก็โผล่ขึ้นที่ด้านหลังและโจมตีเข้าใส่

       'ความเร็วระดับเดียวกับดราเซี่ยน...!'

       แม้ร่างเนื้อของดราเซี่ยนจะถูกมุลเลอร์กำจัดไปแล้ว  แต่ร่างจิตยังคงมีความน่าเกรงขามของหนึ่งใน 33 จอมอสูรอยู่ไม่น้อย  ดราเซี่ยนคือบอสที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ครอเกลเคยพบพาน  แม้กระทั่งครึ่งอสูรอันดับหนึ่งก็ยังถูกทิ้งอย่างไม่เห็นฝุ่น

       แต่ชาวนาผู้นี้กลับมีทักษะต่อสู้ระดับเดียวกับดราเซี่ยน  ไม่สิ  อาจมากกว่านั้น  เขาจะต้องไม่ใช่หมอดูฮวงจุ้ยแน่นอน  น่าจะเป็นฤๅษีมากกว่า  คงเป็นการดีหากเขาให้ข้อมูลดีๆ และช่วยเหลือเรา  

       ทว่า  ฤๅษีคนนี้กลับเริ่มโจมตีเข้ามาอย่างไร้เหตุผล

       เคร้ง!

       "รับนี่ไปซะ!"

       ปิอาโร่ยินดีอย่างมากที่ครอเกลสามารถปัดป้องการโจมตีจากเขาได้ราวกับมีดวงตาอยู่ด้านหลัง  นักดาบอันดับหนึ่งกำลังเปี่ยมไปด้วยความตื้นตันใจสุดขีด  เขาอยากจะร้องรำทำเพลงเสียตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

       'เรามองคนไม่ผิด!'

       วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันปรกติของเขา  ตื่นเช้าลืมตาขึ้นมาในยามรุ่งอรุณ  ฝึกฝนวิชาดาบกับตนเองเล็กน้อย  ก่อนจะมาทำฟาร์มเหมือนกับทุกวัน  ปิอาโร่ชื่นชอบความรู้สึกที่เหงื่อไคลชะโลมกายอย่างมาก

       ทันใดนั้น  ครอเกลก็ปรากฏตัว  

       ปิอาโร่สัมผัสความแปลกประหลาดจากชายในชุดขาวได้ทันที  เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งกว่าใครทั้งหมดที่เขาเคยพบพานมา

       "ฮ่าฮ่าฮ่า!"

       ในระหว่างที่กริดสู้กับร่างโคลน  ปิอาโร่ทำได้เพียงเป็นคนดูและคอยช่วยชีวิตในยามคับขันเท่านั้น  เขาไม่ได้ฝึกฝนตนเองจากเหตุการณ์นั้นมากนัก  ทว่า  การดวลกับครอเกลในคราวนี้  จะต้องช่วยเพิ่มศักยภาพในตัวเขาได้อีกมากแน่  ปิอาโร่กระโดดใส่ครอเกลด้วยอารมณ์ที่เปี่ยมไปด้วยความยินดี  จอบยาวในมือพลันพุ่งตรงไปที่หน้าอกของครอเกลด้วยความเร็วสูง  

       แต่เขาก็หลบมันได้อย่างง่ายดาย

       'เราเริ่มจับทางได้แล้ว'

       วิชาดาบของปิอาโร่มีรูปแบบตายตัว  พื้นฐานไม่แตกต่างจากวิชาดาบทั่วไป  จอบยาวในมือเปรียบดั่งดาบยาว  ส่วนคราดเล็กเปรียบดั่งมีดสั้น  การแทงอาวุธของปิอาโร่เปี่ยมไปด้วยความรวดเร็วและแม่นยำไร้ที่ดิ

       ทว่า  นั่นก็ยิ่งทำให้ครอเกลอ่านทางได้ง่าย

       ฉึก!

       "หืม..."

       ปิอาโร่ส่งเสียงชื่นชม  มันยอดเยี่ยมมากที่ได้เห็นครอเกลสามารถปัดป้องและโจมตีสวนกลับด้วยการขยับตัวเพียงครั้งเดียว  

       ครอเกลเริ่มกล่าวยั่วยุปิอาโร่ที่ได้รับบาดเจ็บ

       "นายแข็งแกร่งก็จริง  แต่ฉันคิดว่า  นายคงยังไม่ถึงขั้นอริยะดาบหรอกนะ  จริงไหม?"

       ครอเกลเองก็มีฉายาที่ผู้คนทั่วโลกมอบให้มากมาย  เทพแห่งการควบคุม  เทพแห่งการสวนกลับ  และอื่นๆ    ครอเกลมีเหตุผลรองรับให้ตนเองสามารถมั่นใจและเย่อหยิ่ง  สมองที่ประมวลผลได้ระดับเดียวกับซุปเปอร์คอมพิวเตอร์สามารถอ่านรูปแบบการเคลื่อนไหวศัตรูได้ในเสี้ยวพริบตา  ในขณะเดียวกัน  ปฏิกิริยาตอบสนองระดับพระเจ้า  และการเคลื่อนไหวที่ละเอียดละออแม่นยำได้ส่งผลให้การสวนกลับของครอเกลอยู่ในระดับไร้ที่ติ  ยิ่งศัตรูมีแบบแผนตายตัว  การสวนกลับก็ยิ่งทำได้ง่าย

       "ฉันรู้ว่าตนเองยังมีข้อบกพร่องอยู่มาก  นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ชอบดวลกับคนเก่ง"  ตั้งแต่แรกเริ่มสู้จนถึงเมื่อครู่  ปิอาโร่ใช้เพียงวิชาดาบของจักรวรรดิ  ซึ่งนั่นเป็นแบบเดียวกับสมัยที่เขาสู้กับกริดเมื่อครั้งอยู่ใต้น้ำตกโลรัน

       "แต่หลังจากนี้… มันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วนะ"

       ชิ้ง!

       ปิอาโร่โยนอุปกรณ์ทำฟาร์ม  จอบและคราดเล็กในมือทิ้งไป  หลังจากนั้นเขาก็หยิบดาบที่วางไว้มุมฟาร์มออกมาถือ

       โดยในคราวนี้  เป็นการตั้งท่าของวิชาดาบไร้ก้นบึ้ง

       "จงเบิกเนตร!"

       ฉั่วะ...!

       เป็นความเร็วระดับที่มนุษย์ไม่ควรไปถึง  การเสียดแทงพุ่งตรงแรงและเร็วยิ่งกว่ากระสุนปืน  ร่างครอเกลพลันถูกแทงเป็นแผลและเกิดหยดเลือดไหลริน  แต่คนอย่างเขาไม่มีวันยอมถูกโจมตีฝ่ายเดียวแน่  เขี้ยวขาวโบกสะบัดเป็นทรงโค้งเพื่อหวังสลายท่าแทงลึกลับที่กำลังจะตามซ้ำเข้ามา  ครอเกลใช้ก้าวย่างแสงขาวลดระยะเพื่อทำให้ท่าแทงเกิดจุดอ่อน

       "แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ?  วิชาดาบไร้ก้นบึ้ง… รูปแบบที่หนึ่ง!"

       บรรยากาศพลันเปี่ยมไปด้วยแรงกดดันมหาศาลราวกับขุนเขาถล่มทับ  ครอเกลคาดว่า  ตนคงไม่สามารถรับไว้ตรงๆ ได้แน่  เด็กหนุ่มอัจฉริยะได้ใช้ก้าวย่างแสงขาวเพื่อหวังโยกตัวหลบ  ทว่า  แรงกดดันที่แผ่ออกจากตัวปิอาโร่เป็นของจริง  เขาไม่อาจขยับตัวได้ดั่งใจคิด  ทำให้ครอเกลไม่มีทางเลือก  ต้องโต้กลับไปด้วยวิชาดาบเท่านั้น

       "พายุดาบ!"

       แคร้งแคร้งแคร้ง...!

       พายุดาบโหมกระหน่ำส่งผลให้เขี้ยวขาวมีความเร็วในระดับที่ตามองไม่เห็น  

       วิชาดาบไร้ก้นบึ้งรูปแบบที่หนึ่ง  ซึ่งเปี่ยมไปด้วยท่าฟันอันหนักหน่วงรวดเร็วได้ปะทะเข้ากับพายุดาบจนเกิดเป็นเสียงสั่นสะเทือนดังออกไปทั่วเรย์ดัน

• Next
• Previous