จ้าวแห่งยุทธภัณธ์ 463

[ บัฟอัมตะหมดเวลา ]

       ข้อความระบบสุดฝันร้ายมาพร้อมกับคมเขี้ยวขาวในมือครอเกลที่พุ่งใส่ลำคอกริด  นี่เขากำลังจะพ่ายแพ้งั้นหรือ  ไม่เลย  กริดยังมีไพ่ตายซ่อนอยู่

[ ดวงวิญญาณของบราฮัมที่สูญเสียพลังไปมากในการผนึกประตูขุมนรก  บัดนี้กลับมาลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งแล้ว ]
[ ระยะหน่วงของทักษะ <ผสานวิญญาณ> หมดลง ]

       "บาเรีย"

       เคร้งงง!

       หลังจากผสานวิญญาณเสร็จสิ้น  เขี้ยวขาวที่พุ่งแทงตรงมา  จู่ๆ ก็ถูกบล็อคไว้ได้ด้วยบาเรียอันแข็งแกร่ง  ตอนนี้กริดมั่นใจแล้วว่าชัยชนะตกเป็นของตนแน่นอน

       จนกระทั่งบราฮัมเปิดปากขึ้น

       "มีพรสวรรค์ระดับพระเจ้า  แต่น่าเสียดายที่ยังเด็กเกินไป"

       'เลิกพล่ามแล้วใช้เวทย์มนต์สักที!'

       กริดโพล่งอย่างหัวเสีย  แต่บราฮัมเชื่อมั่นในบาเรียตนเหนือสิ่งอื่นใด  เบาเรียของเขาไม่มีวันถูกทำลายได้ด้วยการโจมตีกายภาพแน่นอน  บราฮัมเสกเปลวเพลิงขึ้นมาจำนวนหนึ่ง  นี่ไม่ใช่เวทย์ไฟบอลอันลือเลื่อง  หากแต่เป็นเปลวเพลิงไร้รูปร่างที่เกิดจากการเผาผลาญพลังเวทย์บริสุทธิ์  มานาของกริดในตอนนี้เหลือไม่มากพอให้ใช้เวทย์ใดทั้งสิ้น 

       'ช่างเถอะ  เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว'

       ชายตรงหน้าอยู่ในสภาพร่อแร่ปางตาย  การโจมตีเพียงบางเบาก็มากพอจะดับลมหายใจให้ตายสนิท 

       แต่ในขณะที่บราฮัมแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย

       แปะ!

       ครอเกลแนบฝ่ามือไว้กับบาเรียคุ้มกาย  ท่วงท่าเหมือนกับเรกัสในยามซัดพลังภายในไม่ผิดเพี้ยน  

       'อย่าบอกนะว่า...!'

       กริดและบราฮัมพลันหน้าถอดสีพร้อมกัน

       "พยัคฆ์คร่ำครวญ"

       บึ้ม!

       พลังคีลึกลับพุ่งผ่านบาเรียปะทะหน้าอกกริด  ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นไม่สูงมาก  แต่ด้วยความที่กริดมีพลังชีวิตเหลือเพียง 400 หน่วย  แม้ชายหนุ่มจะดูดเลือดด้วยแหวนเอลฟิน-สโตนจากทักษะปาหอกใส่ครอเกลเมื่อครู่  แต่นั่นไม่เพียงพอที่จะทำให้เขารอดชีวิต  กริดกลายเป็นแสงสีเทาทันใด  เป็นอีกครั้งที่เอฟเฟคของพลังทีราเม็ทในอักขระความมืด  ไม่ยอมแสดงผลให้ตนเมื่อถึงเวลาสำคัญ

       ภาพสุดท้ายที่กริดเห็น  คือร่างของครอเกลที่กำลังถูกเปลวเพลิงเผาผลาญจนไหม้เกรียม       

       ***

       ครอเกลรู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อรู้ว่าตนต้องสู้กับกริด  เขาจะพ่ายแพ้รึเปล่านะ  นี่เขาจะรักษามารดาไม่สำเร็จงั้นหรือ...  กริดแข็งแกร่งมากจนทำให้ฟ้าเหนือฟ้าอย่างครอเกลมีความคิดเช่นนั้นออกมา       

       จ้าวแห่งสนามรบ  'อาเรส'

       ฝาแฝดพี่น้อง 'แบล็ค' กับ 'ไวท์'

       และสุดท้าย  ผู้ทำพันธะสัญญากับบาเอล  'แอ็กนัส'

       กริดไม่ด้อยไปกว่าสี่ผู้เล่นทรงอิทธิพลของโลกซาทิสฟายเหล่านี้เลยสักนิด  ไม่เว้นแม้แต่ศักยภาพในด้านการพัฒนา  กริดเทียบชั้นคนเหล่านี้ได้อย่างเท่าเทียม   

       และสิ่งที่ครอเกลหวาดกลัวที่สุดก็บังเกิดขึ้น

       "ผสานวิญญาณ"

       ครอเกลหัวใจหยุดเต้นทันทีเมื่อเห็นร่างมืดของกริดถูกยกเลิก  เส้นผมของกริดกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์  กริดในร่างผมขาวเคยมีข่าวโด่งดังในการสังหารข้ารับใช้อันดับหนึ่งยาธานตามลำพังด้วยไฟบอล  คนทั่วโลกต่างคาดว่านั่นเป็นร่างสำหรับทำภารกิจพิเศษเท่านั้น  จึงไม่มีใครคิดว่าเขาจะนำมันออกมาใช้ได้อีก  แม้แต่ครอเกลก็เช่นกัน  เขาไม่เคยบรรจุพลังนี้ในสิ่งที่ตนต้องหวาดระแวง

       หายนะกำลังมาเยือนอย่างแท้จริง

       แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยชัยชนะของตน  พยัคฆ์คร่ำครวญพุ่งปะทะร่างได้ก่อนเปลวเพลิงของกริดผมขาวจะทำงาน  ความแตกต่างนั้นบางเฉียบเพียงกระดาษแผ่นเดียว  หากกริดไม่โอหังเกินตัวจนเสียเวลาพล่ามไร้สาระและรีบใช้เวทย์ทันทีหลังสร้างบาเรีย  ชัยชนะจะต้องตกเป็นของกริดอย่างแน่นอน  

[ ท่านชนะในการดวลกับตำนาน ]
[ ท่านได้ครอบครองคลาสเกรดเลเจนดารี  อริยะดาบ ]
[ เลเวลของท่านลดลงเหลือ 1 ]

       "ท่านแม่..."

       อารมณ์หลากหลายกำลังเอ่อล้นในหัวใจครอเกล  เขารักษามารดาตนได้แล้ว  ในที่สุดก็มีโอกาสตอบแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ของแม่  เขาสามารถเรียกตนเองว่า 'ลูก' ได้อย่างเต็มปาก  ครอเกลสั่นระริกพร้อมกับหลั่งน้ำตาฟูมฟาย

       เป็นน้ำตาแห่งความปีติยินดี

       ***

       หลังจากฉายภาพช้าซ้ำไปมาหลายหน  ผลจึงออกมาจึงแน่ชัดแล้วว่า  กริดเสียชีวิตก่อนครอเกล 0.1 วินาที

       『 เพียง 0.1 วินาทีเท่านั้นครับ… โชคชะตาของเกาหลีใต้และรัสเซีย… โชคชะตาของกริดและครอเกลต้องพลิกผันด้วยเส้นกั้นที่บางเฉียบ 』

       『  ผู้ชนะคือครอเกล!  รัสเซียคือเจ้าเหรียญทองอย่างเป็นทางการครับ! 』

       『  น่าเสียดายแทนกริดและเกาหลีใต้ด้วยนะครับ  หากเวทย์มนต์ของกริดรวดเร็วกว่านี้อีก 0.1 วินาที  ผลการแข่งจะออกมาตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง 』

       เป็นคู่ชิงที่ดุเดือดและสูสีมาก  ต้องตัดสินด้วยภาพช้าเท่านั้น  เมื่อเป็นการแข่งก็ต้องมีผู้แพ้ชนะ  กริดเป็นฝ่ายพ่ายแพ้  แต่คนทั่วโลกล้วนเห็นกับตาตนเองแล้วว่า  ท้องฟ้าถูกโค่นลงได้ด้วยฝีมือชายคนนี้

       มีน้อยคนนักที่มองว่ากริดแพ้  ในผลการแข่งที่เสียชีวิตไปทั้งคู่       

       『  ฉายาท้องฟ้าไม่ใช่สิทธิพิเศษของครอเกลแต่เพียงผู้เดียวอีกแล้วครับ 』

       『  ถูกต้องครับ  กริดเองก็มีสิทธิ์ร่วมกันทุกประการ 』

       『  มาถึงตอนนี้  ซาทิสฟายมีผู้เล่นระดับดวงอาทิตย์สองคนแล้วครับ 』

       พิธีกรจากทุกสถานีทั่วโลกต่างยกย่องสรรเสริญกริด  ไม่มีผู้ชมคนใดที่ไม่เห็นด้วย  แต่สำหรับกริดแล้ว  เขาคิดต่างออกไป

       'แพ้ก็คือแพ้… เราเป็นฝ่ายแพ้'       

       กริดรู้ดีว่าตนยังไม่ควรได้รับคำชมเชยหรือฉายาเหล่านั้น  แต่เขามิได้ท้อใจ  กริดกำลังมีความสุขที่ได้รู้ว่า  ครอเกลที่เคยตนเคยห่างเกินเอื้อมแสนไกล  บัดนี้เขาลดระยะห่างลงมาเหลืออีกไม่มากแล้ว

       'คราวหน้า...'

       คราวหน้ามันจะไม่จบแบบนี้แน่  ถึงตอนนั้นตนจะคว้าชัยมาจากครอเกลและขอรับฉายาผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกไปครอง  กริดลั่นวาจาหนักแน่นพร้อมกันหันไปมองครอเกล

       'แค่ชนะเราได้… เขาต้องดีใจขนาดนี้เชียวหรือ'

       ครอเกลกำลังกุมหน้าอกพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาไม่หยุด  กริดตีความน้ำตานี้ผิดไป

       'คนอย่างเราทำให้เขาดีใจขนาดนี้...'

       ฮุฮุฮุ...!

       กริดยืดอกอย่างภาคภูมิแม้ว่าจะเป็นฝ่ายแพ้

       ***

อันดับหนึ่ง  รัสเซีย ( 5 ทอง  3 เงิน  2 ทองแดง )
อันดับสอง  เกาหลีใต้ ( 5 ทอง  1 เงิน )
อันดับสาม  สหรัฐอเมริกา ( 4 ทอง  4 เงิน  6 ทองแดง )
อันดับสี่  แคนาดา ( 3 ทอง  3 เงิน  3 ทองแดง )
อันดับห้า  สเปน ( 1 ทอง 2 เงิน  1 ทองแดง )
อันดับหก ญี่ปุ่น ( 1 ทอง  3 ทองแดง )
อันดับเจ็ด  บราซิล ( 1 ทอง )
อันดับแปด  สหราชอาณาจักร ( 4 เงิน )
อันดับเก้า  ฝรั่งเศส ( 3 เงิน )
อันดับสิบร่วม  อาร์เจนติน่า  จีน  ( 2 ทองแดง )
อันดับสิบสอง  ตุรกี ( 1 ทองแดง )

       ผลการแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่สองออกมาอย่างเป็นทางการแล้ว  ทีมเต็งแชมป์อย่างสหรัฐอเมริกาและเคนาดากลายเป็นอันดับที่สามและสี่  ซึ่งผิดจากที่ทุกคนคาดการณ์ไปมากทีเดียว  สิ่งที่เหนือความคาดหมายที่สุดของการแข่งครั้งนี้คือทีมเกาหลีใต้  ชาติที่แสนอ่อนแอในซาทิสฟายสามารถจบเป็นอันดับสองของโลก

       『 ในกรณีของเกาหลีใต้นั้นพบเห็นได้ไม่บ่อยครับ  นักกีฬาเพียงคนเดียว  กริดสามารถคว้าได้มากถึงห้าจากทั้งหมดหกเหรียญรางวัลที่เกาหลีทำได้ 』

       『 และห้าเหรียญจากกริดล้วนมีค่าสูงลิบ  เป็นสี่ทองกับหนึ่งเงินครับ 』

       『  หากให้ผมเลือกผู้เล่นทรงคุณค่าในรายการนี้  แน่นอนว่าต้องเป็นกริดครับ 』

       ครอเกลเองก็น่าตื่นตาตื่นใจไม่แพ้กัน  เขาสามารถแบกทีมรัสเซียขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของโลกได้อย่างน่าอัศจรรย์  แต่หากวัดจากเหรียญรางวัล  กริดยังมีภาษีดีกว่าในจุดนี้  มีเพียงน้อยคนนักที่ไม่เห็นด้วยหากเลือกกริดให้เป็นผู้เล่นทรงคุณค่า

       ***

       งานแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่สองจบลงอย่างเป็นทางการ  มหกรรมอีสปอร์ตที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ตลอดหนึ่งเดือนเต็มดำเนินมาถึงพิธีปิด  นักกีฬาผู้เข้าแข่งจากทุกทีมกำลังยืนรวมตัวกันบนเวทีเพื่อเฉลิมฉลอง  แน่นอนว่าผู้ที่ได้รับความโดดเด่นมากที่สุดคงหนีไม่พ้นกริด  ชายหนุ่มได้รับฉายาต่างๆ เพิ่มขึ้นมากมาย  

       ไม่ว่าจะเป็น 'อันดับหนึ่งของโลกร่วม' หรือ 'ดวงอาทิตย์ที่สอง' 

       กริดได้รับความสนใจจากสื่อหลายแขนง  โดยเฉพาะนักข่าวสาวสวยหุ่นสะบึมจำนวนมากที่อยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับกริดผมขาว  ทำให้ยูร่าที่ยืนอยู่ข้างกายต้องคอยออกแรงสะกิดให้ตื่นจากภวังค์
       
       "นายกำลังน้ำลายไหลนะ"

       "เชี่ย..."

       เป็นไปไม่ได้!  นี่ตนกำลังน้ำลายไหลต่อหน้าคนทั้งโลก!

       'ทำไมต้องเอานักข่าวคัพ D มาสัมภาษณ์เราด้วย...'

       เขาพยายามรักษาภาพลักษณ์มานาน  แต่ทั้งหมดก็ปลิวไปพร้อมกับสายลมแล้ว  กริดรู้สึกอับอายและขวยเขินจนหน้าแดง  ยูร่าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและเช็ดมุมปากให้กริด

       "..."

       สมกับเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาที่มักทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิดอยู่เสมอ  ฝูงนักข่าวและผู้ชมทางบ้านต่างรู้สึกอิจฉากริดขึ้นมาทันที

       "ทุกคนกำลังเข้าใจผิดเพราะเธอเอาแต่ทำตัวแบบนี้  เพลาๆ ลงบ้างเถอะ  ไม่อย่างนั้นฉันอาจเริ่มคิดแล้วว่าเธอชอบฉัน"

       "..."

       ริมฝีปากยูร่าพลันกระตุก  นี่คือโอกาสทองในการบอกกลับไปว่า 'ใช่แล้ว  ฉันชอบนาย'  แต่เธอก็ไม่ทำ  แม้จะเคยถูกสารภาพรักมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน  ทว่ายูร่าก็ไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มบอกรักใครก่อน  เธอจึงทำตัวไม่ถูกและเอาแต่เขินอายอย่างเงียบขัน

       "หนุ่มสาวเนี่ยดีจังน้า~"

       พีคซอร์ดยิ้มอย่างอบอุ่น  สายตาที่มองไปยังกริดและยูร่าเป็นราวกับสายตาพี่ใหญ่เอ็นดูน้องรักสองคน  แน่นอนว่าเขาเองก็เคอะเขินไม่น้อย  พีคซอร์ดโสดมาตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้  เขาเองก็อยากมีความรักเหมือนคนอื่นบ้าง  
       
       ในขณะที่ข่าวลือของกริดกับยูร่าเริ่มบานปลาย  ประธานลิมชอลโฮก็เดินขึ้นมาบนเวที  เขาจ้องกริดอย่างมีเลศนัยครู่หนึ่งพร้อมกับหันไปมองกล้อง

       "สวัสดีครับ  ผมคือผู้พัฒนาและให้บริการเกมซาทิสฟาย  ลิมชอลโฮ  ขอขอบคุณทีมงานและผู้เล่นทุกคนที่ทำให้งานแข่งซาทิสฟายนานาชาติสนุกและตื่นเต้นจนถึงวันสุดท้าย… ผมมีข่าวดีจะมาบอกกับผู้ชมทุกคนที่ดูอยู่ทางบ้านด้วยครับ"

       ข่าวดีของลิมชอลโฮมีดังนี้ :

       ประการแรก  ผู้เล่นทุกคนในซาทิสฟายจะได้รับบัฟเพิ่มค่าประสบการณ์ 10% เป็นเวลาสองสัปดาห์  ประการที่สอง  ผลของบัฟจะยิ่งเพิ่มขึ้นสำหรับชาติที่มีนักกีฬาลงแข่งในครั้งนี้  แถมอันดับของการแข่งจะยิ่งเพิ่มประสิทธิภาพของบัฟในแต่ละประเทศให้มากขึ้น

       บางคนอาจมองว่าสิ่งนี้ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย  นักกีฬาที่เข้าแข่งซาทิสฟายนานาชาติต่างได้รับของรางวัลตอบแทนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  แต่ในมุมมองของเอส-เอ-กรุ๊ป  พวกเขาต้องการจูงใจผู้เล่นที่แข็งแกร่งให้มาร่วมในงานแข่งปีถัดไปมากขึ้น  งานซาทิสฟายนานาชาติในปีที่สามและสี่จะต้องยิ่งใหญ่กว่านี้เป็นเท่าตัว

       ด้วยเหตุนี้  ผู้เล่นชาวเกาหลีใต้จึงได้รับบัฟค่าประสบการณ์และไอเท็มดรอปมากถึง 27% เป็นเวลาสองสัปดาห์  กริดกลายเป็นวีรบุรุษแห่งชาติอย่างแท้จริง  ผู้เล่นซาทิสฟายชาวเกาหลีกำลังพัฒนาตนเองอย่างก้าวกระโดด
       
       กริดคว้าสี่เหรียญทองและหนึ่งเหรียญเงิน  ในฐานะช่างตีเหล็ก  เอส-เอ-กรุ๊ปจึงมอบรางวัลตอบแทนเป็นอดามันเที่ยมสี่ก้อนและศิลาโลหิตหนึ่งก้อน  แถมเขายังมีเงินสดอยู่ในบัญชีธนาคารอีกสองหมื่นล้านวอนจากค่าโฆษณาของโคเม็ตกรุ๊ป
       
       หากฤดูใบไม้ร่างผ่านพ้นไป  กริดตระหนักได้ว่าตนต้องเสียภาษีเงินได้ทั้งหมด 38%  ชายหนุ่มหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือดทันทีเมื่อหวนคิดถึงความจริงอันโหดร้ายข้อนี้  เขาพยายามปลอบประโลมตนเองว่าภาษีทุกวอนจะถูกใช้ไปอย่างคุ้มค่าเพื่อพัฒนาประเทศ  แต่เงินหลักหลายพันล้านวอนที่เสียไปก็ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างกริดจะทำใจยอมรับง่ายนัก

       หลังจากพิธีปิดจบลง  ลอเอลก็เดินเข้ามาหากริดที่มีสีหน้าเศร้าหมอง

       "ฉันมีบางสิ่งต้องบอกกับนาย"

       "..."

       ***

       "ฮิฮิ~  นี่คืออาณาจักรของเผ่าวารีที่ร่ำรือกันใช่ไหมเอ่ย  จะสวยเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ  ทำเอาฉันหงุดหงิดเลยล่ะ"

       "ฮิฮิ!  อิฮิฮิ!"

       ณ อาณาจักรใต้น้ำ  ไซเรน

       แขกไม่ได้รับเชิญกำลังรุกล้ำอาณาจักรที่ยูเฟอมิน่าอาศัยอยู่มานานหลายเดือน  สิ่งนี้เกิดขึ้นเร็วกว่าที่เธอคิดไว้มาก

• Next
• Previous