จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 444

       ในบรรดาผู้เข้าแข่งจำนวน 53 คน  ทั้ง 52 คน (นอกจากกริด)  คือผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์เลี้ยง  ด้วยความที่ทุกคนเป็นคลาสจำพวกนักฝึกสัตว์  ความเข้าใจในสัตว์เลี้ยงและเทคนิคการค้นหาข้อมูลจึงสูงมาก  เพียงไม่นานก็ทราบจุดอ่อนของเม็มฟิสและยุทธวิธีในการรับมือ

       'ถึงจะเป็นสัตว์อสูรอันดับหนึ่งของขุมนรกก็เถอะ...'

       'ไม่ว่ายังไง  เม็มฟิสก็มีพื้นฐานเป็นแมว'

       'ถ้าเป็นแมวก็ต้องมีจุดอ่อนให้เห็นบ้าง!'

       พวกเขาเริ่มอัญเชิญสัตว์เลี้ยงตัวอื่นออกมา  แต่น่าประหลาดนัก  มอนสเตอร์ที่เรียกออกมาเพิ่มมิใช่ฝูงไวเวิร์นที่น่ากลัว  หากแต่เป็นแมลงพิสดารจำนวนมาก  มีทั้งหนอนยักษ์ส่องแสง  แมลงสาปสีทอง  ผีเสื้อแสงสว่าง  โดยทุกตัวคือมอนสเตอร์ประเภทแมลงที่มีสติปัญญาต่ำ  น้อยคนนักที่จะเลี้ยงไว้ต่อสู้อย่างจริงจัง
       
       "อะไรกัน..."

       "พวกเขาเอาฮากันหรือ"

       ในการคว้าเหรียญทองการแข่งความเร็วสัตว์เลี้ยง  สิ่งสำคัญคือทักษะการต่อสู้  ความว่องไว  และความอึดของสัตว์เลี้ยง  แต่ทำไมผู้เข้าแข่งจำนวนมากถึงเรียกแมลงที่แสนอ่อนแอออกมาแทน  ทุกคนต่างไม่เข้าใจการกระทำของนักกีฬาเลยสักนิด 

       ในทางกลับกัน  นักวิเคราะห์ต่างเข้าใจการกระทำทั้งหมดได้ในทันที

       『 นักกีฬาพยายามนำจุดอ่อนของมอนสเตอร์ประเภทแมวมาใช้ให้เป็นประโยชน์ครับ  』

       『  สำหรับผู้ชมที่ยังจับจุดไม่ได้นะครับ  สิ่งหนึ่งที่มอนสเตอร์ทุกตัวมีร่วมกันก็คือ... พวกมันสามารถสร้างแสงสว่างขึ้นเองได้ครับ 』

       『  แมวคือสัตว์ที่ไวต่อแสง  โดยส่วนมากจะชอบวิ่งไล่ตามแสงสว่างครับ 』

       『  ด้วยเหตุนี้  จึงมีแนวโน้มอย่างมากว่า  ทั้งหนอนยักษ์ส่องแสง  แมลงสาปสีทอง  และผีเสื้อแสงสว่าง  คือมอนสเตอร์ที่ใช้แก้ทางเม็มฟิส 』

       หนอนยักษ์ส่องแสง  แมลงสาปสีทอง  และผีเสื้อแสงว่าง  ทั้งหมดคือมอนสเตอร์ที่สามารถสร้างแสงสว่างได้  หนอนยักษ์ขนาดสองเมตรจะส่องแสงอ่อนโยนจากปลายหาง  ส่วนแมลงสาปสีทองจะมีลำตัวเป็นแสงสีทองเข้มข้น  และผีเสื้อแสงสว่างจะมีปีกที่ส่องประกายระยิบระยับ
       
       มุมปากโนเอะเริ่มกระตุกทันทีที่เห็นมอนสเตอร์เหล่านี้

       "หง่าวว"

       นัยน์เบิกโพลงน่ากลัว  โนเอะส่งเสียงแปลกประหลาดพร้อมกับหมอบลงไปบนพื้น  ก้นอันอวบอ้นยกสูงขึ้น  เขาส่ายก้นซ้ายทีขวาทีโดยที่สายตาจ้องขเม็งไปยังแมลงกำเนิดแสง  ท่าทีไม่ต่างจากแมวตอนกำลังเล็งเขมือบหนูเลยสักนิด

       "แกคิดจะทำอะไร"

       กริดเริ่มเป็นกังวลกับท่าทางประหลาดของโนเอะ  เขาจึงรีบตรวจสอบสถานะสัตว์เลี้ยง

สถานะ : มุ่งมั่น
( เราจะต้องจับแสงสว่างพวกนี้ให้ได้!  เมี๊ยว!  เราเกิดมาเพื่อล่าพวกมัน!  เมี๊ยวเมี๊ยว! )

       "นี่มัน..."

       จุดอ่อนเดียวที่กริดรู้คือบริเวณส่วนหางของโนเอะ  ด้วยเหตุนี้  ชายหนุ่มจึงสร้างเกราะเพื่อปกป้องหางของโนเอะไว้เรียบร้อย  แต่กลับกลายเป็นว่า  โนเอะกำลังถูกเล่นงานด้วยอีกจุดอ่อนที่คาดไม่ถึง  กริดพลันขมวดคิ้ว

       『 การแข่งขันความเร็วสัตว์เลี้ยงได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วครับ! 』

       ทันทีที่สิ้นเสียงกรรมการ ลูกปัดเวทย์มนต์บนท้องฟ้าก็ระเบิดออกเป็นสัญญาณเริ่มแข่ง  ฝูงไวเวิร์นที่รออยู่ในจุดออกตัวต่างกระพือปีกพร้อมกันและพุ่งตัวไปบนเส้นทาง  ผู้เข้าแข่งคนอื่นพากันเดินเข้ามาหากริดด้วยท่าทีสบายใจ

       "เป็นยังไงบ้างล่ะกริด"

       "พวกเราแตกต่างจากปีที่แล้วใช่ไหม"

       ปีที่ก่อนต่างจากปีนี้โดยสิ้นเชิง  การแข่งเป็นไปในแนวทางของมืออาชีพมากขึ้น  ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนก็คือ  ในปีที่แล้ว  นักกีฬาเข้าแข่งจะมีเฉพาะผู้เล่นที่ครอบครองเดรกเท่านั้น  แต่ปีนี้ไม่ใช่  บรรดาผู้เชี่ยวชาญสัตว์เลี้ยงต่างให้ความสนใจด้านกลยุทธ์และวิธีรับมือคู่แข่งมากขึ้น  และโนเอะคือหนึ่งในตัวเต็งที่ถูกเล็งจุดอ่อน

       "..."

       เหล่าผู้เล่นกำลังยืนยิ้มอย่างผ่อนคลายต่อหน้ากริดที่เงียบขรึม

       "นายไม่ต้องอับอายไปหรอกนะ  พวกเราคือมืออาชีพในด้านนี้โดยตรง"

       "ใช่แล้วล่ะ  นายไม่ต้องเสียใจไปหรอกกริด  การพ่ายแพ้พวกเราไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย  ไม่มีใครวิจารณ์นายในแง่ลบได้แน่นอน"

       "..."

       กริดยังคงเงียบงันจนถึงที่สุด

       "หง่าววว  หง่าววว"

       กริดยืนมองโนเอะค่อยๆ ย่องตามแสงสว่างอย่างใจเย็น

       "อย่าได้คิดขัดขืนเลยน่า  คลาสที่ไม่ใช่นักฝึกสัตว์แบบนายสามารถครอบครองสัตว์เลี้ยงได้เพียงสามตัว  และใช้งานได้พร้อมกันทีละสองตัวเท่านั้น"

       "ในทางกลับกัน  พวกเราสามารถเรียกมอนสเตอร์ได้ห้าตัวพร้อมกัน  หากนายเรียกไวเวิร์นออกมาอีกตัวล่ะก็  พวกเราก็แค่เรียกตัวที่ไวเวิร์นแพ้ทางออกมา"

       "ฮะฮะ  นายอาจใช้ดาบได้เก่งกาจและดุดัน  แต่เวทีแห่งนี้คือสถานที่สำหรับแข่งสัตว์เลี้ยง  นายทำได้เพียงยืนมองเฉยๆ เท่านั้น"

       "ห้าตัวพร้อมกันงั้นหรือ..."

       ในที่สุดกริดก็เริ่มพูด  เขากำลังแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย

       "มันไม่น่าแปลกไปหน่อยรึไง  ในเมื่อพวกนายสามารถเรียกออกมาได้ห้าตัวพร้อมกัน  แล้วเหตุใดถึงเรียกออกมาแค่คนละสองตัวเล่า"

       แม้จะไม่มีกฏห้ามไว้  แต่ก็ไม่มีนักกีฬาคนใดเลยที่อัญเชิญสัตว์เลี้ยงมากกว่าสองตัว  หนึ่งคือไวเวิร์นที่กำลังบินลับเส้นขอบฟ้าไป  ส่วนอีกหนึ่งคือแมลงที่คอยดึงความสนใจโนเอะ

       "ถ้าหากพวกนายอัญเชิญสัตว์เลี้ยงพร้อมกันหลายตัว  มันจะควบคุมได้ยากขึ้นกว่าเดิมใช่ไหมล่ะ  ดูเหมือนไวเวิร์นจะบินได้ช้าลงถ้าเริ่มอัญเชิญสัตว์เลี้ยงตัวที่สามออกมาสินะ"

       "..."

       นักกีฬาทุกคนพลันอึ้งไป  พวกเขามีสีหน้าละอายใจเล็กน้อย  คำพูดของกริดคือความจริงที่แทงใจดำ  

       "ฉลาดไม่เบานี่..."

       กลุ่มนักกีฬาไม่สนใจกริดอีก  พวกเขาหันไปตั้งสมาธิอยู่กับการแข่ง  ตอนนี้โนเอะถูกตรึงไว้ที่จุดเริ่มต้นแล้ว  ไม่มีเหตุให้ต้องกลัวเม็มฟิสอีก  คู่แข่งจึงเหลือเพียงเหล่าไวเวิร์นด้วยกันเอง

       ในขณะเดียวกัน
       
       "หง่าววว!"

       โนเอะที่วิ่งไล่หนอนยักษ์ได้ส่งเสียงร้องเจ็บปวด  เป็นเพราะเขาถูกหนามแหลมจากตัวหนอนทิ่มเข้าในตอนที่พุ่งตัวตะครุบ  ผู้เข้าแข่งที่ยืนมองอยู่ต่างแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจพร้อมกัน

       'ต้องอย่างนั้น  กริดถูกสะกดไว้โดยสมบูรณ์'

       'เอาล่ะ  ได้เวลาวัดกันว่าไวเวิร์นของใครจะไวกว่า!'

       ทุกคนต่างสะใจที่สามารถตัดตัวเต็งอันดับหนึ่งออกไปได้  แต่ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า  กริดยังมีไพ่ตายซ่อนอยู่

       "ออกมาได้แล้วแรนดี้"

       ซู่ววว!

       เมื่อสิ้นเสียง  ของเหลวสีดำได้ไหลออกจากช่องสัมภาระของกริด

       'สไลมงั้นหรือ...'

       ผู้เข้าแข่งต่างหันมามองสัตว์เลี้ยวตัวใหม่ของกริดอย่างสนอกสนใจ

       "นายจะใช้สไลมทำอะไรกันแน่"

       "มันดูกระจอกไปหน่อยสำหรับการดิ้นรนเฮือกสุดท้ายนะ"

       กริดไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในด้านสัตว์เลี้ยง  เขาอาจโชคดีได้รับเม็มฟิสมาจากภารกิจลับหรือจากบอสสักตัวหนึ่ง  แต่ไม่มีทางเลยที่กริดจะมีสัตว์เลี้ยงทรงพลังตัวที่สองได้  จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่กริดจะนำสไลมออกมา  ทุกคนอย่างอมยิ้มอย่างเอ็นดูกริด

       "ก็อบปี้ฉัน"

       กริดออกคำสั่งแปลกประหลาด  ทันใดนั้น  สไลมปริศนาได้สั่นดุกดิกพร้อมกับทำสิ่งมหัศจรรย์ขึ้น... มันกลายเป็นกริด!

       "ไม่ใช่สไลม  แต่เป็นร่างโคลนสินะ"

       "ไม่เคยได้ยินว่ามีร่างโคลนสีดำอยู่ด้วย"

       นักกีฬาทุกคนต่างตกตะลึงไม่น้อย  ร่างโคลนถือเป็นสัตว์เลี้ยงที่มีประโยชน์หลายด้าน  แต่ก็ฝึกให้เชื่องได้ยากเช่นกัน  ร่างโคลนทั่วไปจะถูกจัดให้เป็นสัตว์เลี้ยงเกรด A  มีเพียงนักฝึกสัตว์ระดับสูงเท่านั้นที่สามารถเลี้ยงให้เชื่องสำเร็จ  แถมร่างโคลนของกริดยังแตกต่างจากปรกติ  ทุกคนพลันมีสีหน้าตึงเครียดและแฝงไว้ด้วยความกังวล

       "เขามีพรสวรรค์ในการทำให้ผู้คนประหลาดใจได้เสมอ"

       "สมกับที่เป็นก็อดกริด  ความสามารถหลากหลายจริงๆ"

       ผู้เข้าแข่งบางคนถึงขั้นปรบมือ  แม้จะยังคลางแคลงสงสัย  แต่ความกังวลของแต่ละคนก็ไม่สูงนัก  ร่างโคลนที่กลายมาเป็นสัตว์เลี้ยงขึ้นชื่อในด้านความอ่อนแอ  พวกมันจะคัดลอกคุณสมบัติของเป้าหมายได้เพียง 10% เท่านั้น  ถึงแม้ร่างโคลนของกริดจะพิเศษ  แต่ก็คงไม่มีทางคัดลอกค่าสถานะได้เกิน 15% แน่

       'ไม่เท่าไรหรอกน่า'

       มอนสเตอร์ชนิดแมลงที่พวกเขาอัญเชิญออกมาคงรับมือร่างโคลนได้ไม่ยาก...  แต่เพียงพริบตาเดียว  แรนดี้ก็ทำให้ทุกคนตกอยู่ในอาการสิ้นหวังสุดขีด

       "วิชาดาบแพ็กม่า..."

       "...เชี่ย!!"

       ร่างโคลนใช้ทักษะได้อย่างไรกัน  แถมยังเป็นทักษะระดับตำนาน  ทันทีที่พวกเขาตระหนักถึงหายนะ  ทุกคนพยายามอัญเชิญสัตว์เลี้ยงตัวที่สามออกมาเพิ่ม

       "คลื่น"

       ซ่าาาา!

       คลื่นดาบกระจายออกไปทุกทิศ  มอนสเตอร์แมลงในบริเวณนั้นถูกโจมตีอย่างพร้อมเพรียง  ไม่ว่าจะเป็นหนอนยักษ์ส่องแสง  แมลงสาปสีทอง  หรือผีเสื้อแสงสว่าง...
       
       "สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่ถูกเรียกออกมาดึงดูดความสนใจของโนเอะ... ก็สมควรแล้วที่จะไม่เก่งสักเท่าไร"

       กริดเปรยกับตนเองในยามที่เห็นเสาลำแสงสีเทาสว่างขึ้นจุดแล้วจุดเล่า

       "ขอโทษทีนะ  แต่ฉันคือคนที่จะคว้าชัยชนะในรายการนี้"

       กริดรู้ตัวเองมานานแล้ว  ว่าเขาต้องพูดให้น้อยที่สุดเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของกิลด์โอเวอร์เกียร์และเรย์ดันไว้  นี่คือเหตุผลที่ชายหนุ่มไม่พูดจาพร่ำเพรื่อ  โดยในการสัมภาษณ์ครั้งแรกซึ่งจัดขึ้นที่โรงแรม  กริดประกาศกร้าวต่อหน้านักข่าวทุกคนว่า 'เกาหลีใต้จะคว้าอย่างน้อยห้าเหรียญทอง'  ห้าเหรียญที่ว่ารวมไปถึงการแข่งความเร็วสัตว์เลี้ยงในวันนี้ด้วย

       "ไล่เขมือบพวกมันซะ  โนเอะ"

       "เมี๊ยววว!"

       เมื่อโนเอะได้สติกลับมา  เจ้าแมวอ้วนพุ่งป่องก็พุ่งตัวด้วยความเร็วที่ไม่สัมพันธ์กับรูปร่างไปบนเส้นทางสนามแข่ง

       "ชิ!  หยุดมันไว้!"

       ทุกคนต่างรีบอัญเชิญสัตว์เลี้ยงสายต่อสู้ออกมาเพื่อหวังจะหยุดโนเอะ  ในยามนี้  นักกีฬาที่เหลือล้วนจับมือเป็นพันธมิตรกันโดยมิได้นัดหมาย

       กริดออกคำสั่งต่อไปทันที

       "แรนดี้  จัดการที่เหลือด้วย"

       "เชื่อมือฉัน"

       ชิ้ง~

       ในอดีต  แรนดี้เคยก็อบปี้แพ็กม่าและเอาชนะกริดมาได้ 82 ครั้ง  เมื่อเลเวลของแรนดี้อัพถึงระดับ 240  ทักษะ <ก็อบปี้> ได้พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น  ความแข็งแกร่งของแรนดี้ในอดีตค่อยๆ คืนกลับมาทีละนิด  สัตว์เลี้ยงสายต่อสู้หลายสิบตัวจึงไม่มีทางเอาแรนดี้ลงได้  ทั่วทั้งโลกต่างตื่นตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าทันที

       ตำนานอีกบทของกริดได้ถูกจารึกลงในหน้าประวัติศาสตร์เรียบร้อยแล้ว

• Next
• Previous