จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 440

       『 ระยะเวลาการแข่งคือแปดชั่วโมง!  ช่างตีเหล็กทุกคนครับ!  จงสร้างไอเท็มตามสูตรและวัสดุที่มอบให้เท่านั้น! 』

       การแข่งซาทิสฟายนานาชาติวันที่ 17

       ในวันนี้จะมีแข่งขันรายการตีเหล็ก  เดิมทีแล้ว  การแข่งตีเหล็กมักไม่ได้รับความนิยมมากนัก  แต่สิ่งนั้นก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีเมื่อกริดประกาศว่าจะลงแข่ง  ส่งผลให้ผู้เข้าแข่งทุกคนต่างรู้สึกขอบคุณกริดจากใจ

       'ขอบคุณนะกริด  เป็นเพราะนาย  คุณค่าของพวกเรากำลังจะเพิ่มขึ้น!'
              
       'ขอบคุณที่เสียสละตัวเองเพื่อพวกเราทุกคน!'

       จะเกิดอะไรขึ้นหากคนทั้งโลกได้เห็นว่าพวกตนสามารถสร้างไอเท็มได้ดีกว่าช่างตีเหล็กในตำนาน  แน่นอนว่ามูลค่าของแต่ละคนจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด  ไอเท็มที่พวกเขาสร้างในภายหลังจะถูกประเมินค่าไว้สูงสลิบ  ความร่ำรวยก็จะไหลมาเทมา

       แววตาของช่างตีเหล็กทุกคนกำลังลุกเป็นไฟ  พวกเขามีแผนจะให้กริดเป็นเหยื่อของการแข่งครั้งนี้  ทุกคนมั่นใจมากว่าตัวเองสามารถพัฒนาก้าวไปถึงระดับ <ช่างฝีมือ> ได้ในอนาคต  พวกเขาล้วนมั่นอกมั่นใจเสียเต็มประดา  ไม่มีใครเลยสักคนที่หวาดกลัวกริด  กริดก็แค่คนที่พึ่งพาความสุดยอดของคลาส  แต่พวกเขาล้วนมีเทคนิคและความอดทนสูงที่กว่าหลายเท่า

       ในทางกลับกัน  กริดกำลังมีสามาธิอยู่กับสูตรการผลิตและวัสดุที่มอบให้กับผู้เข้าแข่งทุกคนอย่างเท่าเทียม

[ สูตรการผลิต : ดาบยาว ]
เกรด : ทั่วไป~เลเจนดารี
       ดาบยาวธรรมดา
       ข้อได้เปรียบที่เด่นชัดของอาวุธชนิดนี้ก็คือ  มันสามารถใช้งานได้ง่ายและเป็นที่คุ้นชินของคนทั่วไป
เงื่อนไขการสวมใส่ : 
- เลเวล 300  หรือสูงกว่า
- ทักษะความชำนาญดาบ  ขั้นกลางเลเวลเจ็ด  หรือสูงกว่า
- ค่าพละกำลัง 1,500 แต้ม  หรือสูงกว่า

       การสร้างดาบยาวนั้นไม่มีอะไรซับซ้อน  ไม่มีขั้นตอนใดต้องอาศัยเทคนิคมากเป็นพิเศษ  เป็นโจทย์ในการแข่งที่ดี  กริดเคยสร้างดาบยาวมาแล้วหลายพันเล่ม  ด้วยความสัตย์จริง  เขาสามารถหลับตาไปสร้างไปได้  แต่ถึงกระนั้น  กริดก็มิได้คิดประมาท  เพราะปัจจัยหลักของชัยชนะในวันนี้คงหนีไม่พ้นเรื่องของดวง

       จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเขาตั้งใจสร้างดาบยาวด้วยความปราณีตสูงสุด... แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเพียงเกรดทั่วไปออกมา… ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันมีโอกาสเป็นเช่นนั้นอยู่มาก  เพราะกริดเคยเผชิญหน้ากับความรู้สึกเหล่านี้มาแล้วนับพันครั้ง!

       'มันคงต่างออกไปถ้าเราดัดแปลงสูตรการผลิตได้'

       ชายหนุ่มสั่งสมประสบการณ์ตีเหล็กไว้มากมายจนสามารถดัดแปลงสูตรการผลิตได้ดั่งใจนึก  ทักษะพิเศษเฉพาะตัวของกริดที่ไม่มีใครทำได้ก็คือ  เขาสามารถดัดแปลงสูตรเพื่อรีดข้อดีของอาวุธชนิดนั้นให้ได้มากที่สุด  และกลบจุดอ่อนของมันได้อย่างมิดชิด

       แต่ในการแข่งครั้งนี้  กฏเหล็กคือการห้ามดัดแปลงสูตรผลิตโดยเด็ดขาด  กริดไม่อาจใช้ความสามารถนี้เพื่อเฉิดฉายบนเวทีซึ่งควรเป็นของตนแต่เพียงผู้เดียว  เขากำลังโมโหจนตัวสั่น
       
       'ผู้จัดแข่งบัดซบ... พวกแกกำลังกลั่นแกล้งฉันงั้นหรือ...'

       เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า  กฏนี้ระบุไว้เพื่อสะกดความสามารถของเขา  ส่งผลให้ช่างตีเหล็กในตำนานอย่างตน  ต้องรู้สึกหวาดกลัวต่อช่างตีเหล็กทั่วไปที่มีระดับไม่ถึง <ช่างฝีมือ> เลยด้วยซ้ำ  เป็นโลกที่ไม่ยุติธรรมกับกริดเอาเสียเลย

       "เฮ่อ... ชิ...! ไอ้พวกทีมงานสารเลว!  คิดจะปรับช่างตีเหล็กในตำนานให้อ่อนแอลงในทุกการแข่งเลยรึไงฟะ!"

       กริดพยายามข่มความโกรธไว้ด้วยร่างกายที่สั่นระริก  ในขณะที่เขากำลังจุดไฟเตาหลอม  เด็กผู้ชายคนหนึ่งได้เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกล่าวทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

       ชื่อตัวละครคือ <สเต็ง>  ผู้เล่นคลาสช่างตีเหล็กอันดับสองของโลก

       "ไม่เจอกันนานเลยนะกริด!"

       "นั่นสินะ..."

       เป็นเวลากว่าสองปีแล้ว  นับตั้งแต่ที่ไอรีนเพิ่งถูกแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองวินสตัน  กริดและสเต็งได้พบกันในงานประมูลอัศวินที่เทศมนตรีจัดขึ้น

       "ฉันตกใจมากเมื่อรู้ข่าวในภายหลังว่านายคือช่างตีเหล็กในตำนาน!  เป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากเลยล่ะ"

       "ฉันก็จำได้... ว่าแต่  นายยังเป็นลูกศิษย์ของเอ็นพีซีอยู่รึเปล่า"

       สเต็งเป็นเด็กสดใสร่าเริ่ง  ตัวตนของเขาได้แผ่ออร่าความยิ้มแย้มออกมาตลอดเวลา  ทำให้กริดชื่นชอบในตัวเด็กคนนี้ไม่น้อย  สเต็งส่ายศีรษะเบาๆ ให้กับคำถามจากกริด

       "ฉันเป็นอิสระแล้วตั้งแต่ปีก่อน  ตอนนี้เปิดร้านตีเหล็กของตัวเองอยู่"

       "นายเปิดร้านตามลำพังงั้นหรือ"

       "ใช่แล้ว!  ฉันทำเองทั้งการสร้างไอเท็มและวางขายพวกมัน!  อย่างน้อยก็ได้สร้างไอเท็มคุณภาพสูงในราคาสมเหตุสมผล  แถมยังได้กำไรสูงกว่าเดิมมากด้วย!"

       การขายไอเท็มแบบนี้ไม่ต้องผ่านโรงประมูลหรือพ่อค้าคนกลาง  ทำให้กำไรตกอยู่กับผู้สร้างโดยตรง

       'ฟังดูเยี่ยมไปเลยแฮะ...'
       
       การเปิดโรงตีเหล็กของตัวเอง  ถือเป็นความฝันอันหอมหวลของช่างตีเหล็กทุกคนอยู่แล้ว  หากกริดไม่ถูกกิลด์เซดาก้าห์ชวนเข้ากิลด์  ป่านนี้เขาคงกำลังเปิดกิจการร้านตีเหล็กอยู่

       "แล้วรายได้ดีรึเปล่า"

       กริดคาดว่าสเต็งน่าจะมีอายุราว 18 ปี  ด้วยความที่เป็นชาวอังกฤษ  สเต็งน่าจะมีใบขับขี่เป็นของตัวเองแล้ว

       'ด้วยหน้าตาหล่อเหล่าแบบนี้  หากมาพร้อมกับรถหรูล่ะก็  เขาสามารถเปลี่ยนสาวควงได้สัปดาห์ละคนเลยทีเดียว...'

       กริดไม่ชอบคนหน้าตาดีเป็นทุนเดิม  เพราะมันทำให้เขารู้สึกอิจฉาและไม่เท่าเทียม  แต่สเต็งกลับเกาหัวแกร่กๆ พร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย

       "แหะแหะ... ก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่อย่างน้อย  ฉันสามารถเลี้ยงดูพี่สาวกับท่านย่าแทนพ่อกับแม่ที่แก่ชรามากได้...  เพียงเท่านี้ก็ดีใจแล้วล่ะ"

       "..."

       กริดพลันรู้สึกว่าตัวเองยังโตไม่พอ  หลังจากใช้หนี้หมด  เงินก้อนแรกเขากลับนำไปใช้ในการซื้อรถหรูราคา 800 ล้านวอน... เมื่ออุณหภูมิของเตาหลอมได้ที่  กริดก็กระแอมเบาๆ พร้อมกับเทแร่เหล็กลงไป  สเต็งที่ยืนมองอยู่จึงออกปากชมทันที

       "สุดยอด!  นายควบคุมไฟได้เก่งมาก!"

       นอกจากกริดแล้ว  ช่างตีเหล็กคนอื่นยังไม่เริ่มถลุงแร่เลยสักคนเดียว  แม้อาจเป็นงานยากสำหรับคนอื่น  แต่การควบคุมอุณหภูมิคือสิ่งที่กริดถนัดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

       'ฉันคิดว่าพวกนายจะเก่งกว่านี้เสียอีก...'

       กริดส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง  ทั้งสเต็งและช่างตีเหล็กคนอื่นยังไม่มีใครที่เริ่มถลุงเหล็กเลยสักคนเดียว  แม้กระทั่งแพนเมียร์ที่คุยโออวดไว้หนักหนาในงานสัมภาษณ์  ยามนี้มันกำลังพยายามคุมไฟด้วยท่าทีเงอะงะ

       ห่วยแตกยิ่งกว่าข่านเสียอีก...

       'นี่น่ะหรือช่างตีเหล็กอันดับหนึ่ง'

       เขาพลันละอายใจตัวเองที่ดันหวาดกลัวคู่แข่งกระจอกงอกง่อยเช่นนี้  กริดส่ายศีรษะอีกครั้งและเริ่มเพ่งสมาธิกับการตีเหล็กตรงหน้า  กริดถลุงเหล็กด้วยความคล่องแคล่วแม่นยำอันไร้ที่ติ  สิ่งปนเปื้อนของโลหะถูกกรองออกอย่างหมดจด  เหลือเพียงเหล็กร้อนสีส้มที่สุกสว่างงดงามท่ามกลางเตาหลอม  

       ช่างตีเหล็กทุกคนล้วนหันมามองกริดเป็นตาเดียว
       
       'ทำไมกริดถึงถลุงเหล็กได้บริสุทธิ์ขนาดนั้น...'

       'เร็วมาก...!'

       'ต้องเป็นเพราะคลาสแน่!'

       ช่างตีเหล็กมีทั้งพวกที่ชื่นชมและพวกที่ไม่ยอมรับ  ความสุดยอดของกริดจะต้องมาตัวคลาสแน่นอน  ไม่มีทางที่กริดจะมีเทคนิคสูงขนาดนี้ได้  แต่ในทางกลับกัน  สเต็งที่อยู่ข้างๆ นั้นคิดต่างออกไป

       'กริดมีพรสวรรค์ขนาดนี้เชียวหรือ...!'

       ท่วงท่าร่างกายอันไร้ที่ติปราศจากการเคลื่อนไหวเกินจำเป็น  สเต็งคือช่างตีเหล็กอันดับสองของโลก  เขาจึงมองเห็นและระบุได้ชัดเจนกว่าใคร  ว่าสิ่งที่กริดทำนั้นมิใช่ระบบการตีเหล็กอัตโนมัติ

       'กริดเองก็สร้างไอเท็มด้วยมือเหมือนกันสินะ...!'

       ไฟการต่อสู้ของสเต็งลุกโชนขึ้นทันที  เมื่อช่างตีเหล็กในตำนานเริ่มแสดงฝีมือที่แท้จริงแล้ว  เขาเองก็ยอมแพ้ไม่ได้เช่นกัน  สเต็งต้องการแข่งขันกับกริดอย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาตนเองไปอีกระดับ

       "กริด  ฉันรอเวลาที่จะได้แข่งกับนายมานานแล้ว!"

       "ไม่เห็นต้องตื่นเต้น  ยังไงก็วัดกันที่ดวงอยู่ดีแหละน่า..."

       สเต็งยิ้มอย่างร่าเริงพร้อมเสร็จการถลุงแร่แล้วเช่นกัน  กริดแสดงสีหน้าประหลาดใจทันที  เพราะทักษะของเด็กคนนี้แตกต่างจากแพนเมียร์หรือช่างตีเหล็กคนอื่นโดยสิ้นเชิง  ชายหนุ่มพลันสั่นระริกด้วยความเจ็บใจในความไม่เท่าเทียมของโลกใบนี้

       'หมอนี่... เขาที่ไม่ได้เป็นช่างตีเหล็กในตำนาน  แต่กลับถลุงแร่ได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้เชียวหรือ'

       ไม่ว่าจะเป็นศาสตร์ชนิดใด  หากมีพรสวรรค์ล่ะก็  เส้นทางจะโรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ

       'ถ้าเรามีพรสวรรค์อย่างคนอื่นบ้าง  ชีวิตจะสะดวกสบายขนาดไหนกันนะ'

       ในขณะที่กริดย้อนนึกถึงอดีตอันขมขื่น  เขาก็กระหน่ำทุบค้อนอย่างบ้าคลั่งไม่ลืมหูลืมตา

       เคร้ง! เคร้ง!

       "...!"

       สเต็งที่กำลังสร้างแม่พิมพ์สำหรับหล่อเหล็ก  ยามนี้ได้จ้องมองกริดด้วยสีหน้าตกตะลึงสุดขีด  เป็นเพราะกริดไม่ได้เตรียมสร้างแม่พิมพ์ใดๆ เลยทั้งสิ้น  เขาเพียงนำเหล็กร้อนไปแช่น้ำเพื่อให้เย็นตัว  หลังจากนั้นก็นำเหล็กมาวางบนทั่งและใช้ค้อนทุบเพื่อขึ้นรูปเองกับมือ

       'นี่เขาจะขึ้นรูปโดยไม่ใช้แม่พิมพ์งั้นหรือ...'

       ขั้นตอนการเทเหล็กเหลวใส่แม่พิมพ์เพื่อขึ้นรูปนั้นสำคัญมาก  ไม่สิ  ไม่ใช่แค่สำคัญ  แต่มันคือสิ่งที่ต้องกระทำ  สำหรับดาบยาวที่เป็นโจทย์ในคราวนี้  ความสมดุลย์ใบดาบคือสิ่งสำคัญที่สุด  มันจะต้องตรงและยาวเป็นแนวเดียว  แต่กริดกลับข้ามขั้นตอนอันแสนสำคัญนี้ไปงั้นหรือ... ชายหนุ่มเพียงยึดเหล็กร้อนด้วยที่คีบในมือซ้าย  และใช้ค้อนในมือขวาทุบไปเรื่อยๆ เพื่อให้กลายเป็นรูปร่างดาบ

       'ทำไมกัน... อย่าบอกนะว่าเขาตัดใจยอมแพ้ไปแล้ว...'

       สเต็งเริ่มเสียสมาธิไปกับการจ้องมองกริด  เขาไม่อาจควบคุมคุณภาพของการขึ้นรูปดาบตนเองได้เลย  เวลาส่วนใหญ่ผ่านไปพร้อมกับความตกตะลึงในฝีมือที่แท้จริงของกริด... ชายคนนี้มิได้ขึ้นรูปดาบด้วยแม่พิมพ์...  แต่เป็นการใช้ค้อนทุบอย่างแม่นยำและไร้ที่ติ!

       "สุดยอด..."
       
       ฝีมือของกริดได้ก้าวข้ามสามัญสำนึกของสเต็งไปไกลแล้ว  กริดเก่งกาจยิ่งกว่าเอ็นพีซีคนใดที่สเต็งเคยพบพานมาทั้งหมด  สเต็งไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า  ที่ผ่านมา  ชายคนนี้ต้องสร้างไอเท็มด้วยมือวันละกี่ชั่วโมงกันแน่

       'ทุกคนล้วนเข้าใจผิดหมด...!'

       มันง่ายนักหรือที่จะกลายเป็นจุดสูงสุดในด้านใดด้านหนึ่ง...  แค่ดวงอย่างเดียวไม่เพียงพอแน่นอน  สเต็งจึงไม่เคยเข้าใจเลยว่า  เหตุใดผู้คนถึงชอบดูแคลนกริดนัก  เหตุใดพวกเขาถึงชอบกล่าวว่า  กริดก็แค่ดวงดีที่ได้รับคลาสระดับตำนาน  แต่เขาไร้ฝีมือ  ไร้พรสวรรค์  และไร้ความพยายาม...  

       ในวินาทีนี้  สเต็งมั่นใจอย่างมาก

       กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้  กริดต้องผ่านความยากลำบากกว่าใครทั้งหมด!  ในขณะที่สเต็งกำลังขนลุกซู่  กริดได้นำเหล็กรูปทรงดาบยาวไปเผาในเตาหลอมอีกครั้งเพื่อให้มันอ่อนตัวลง  หลังจากนั้นก็นำกลับมาและใช้ค้อนทุบไปเรื่อยๆ เพื่อให้เนื้อเหล็กมีความแกร่งมากขึ้น  กริดทำซ้ำเช่นนี้ไปมาอยู่หลายหน  โดยความเร็วของเขามีสูงกว่าช่างตีเหล็กทั่วไปถึงสามเท่า
       
       'ยอดไปเลย...!  นายคือที่สุด!'

       สเต็งมั่นใจแล้วว่า

       "กริด  แม้นายจะเป็นอัจฉริยะมาตั้งแต่เกิด  แต่นายก็ยังพยายามอย่างหนักอยู่เสมอสินะ!  ฉันขอแสดงความนับถือจากใจจริง!"

       "...!"

       อัจจริยะงั้นหรือ...

       กริดพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา...  นี่คือคำพูดเพ้อเจ้อที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมาเลยทีเดียว  แต่กริดก็ไม่มีทางรู้เลยว่า  ในวินาทีที่ตนก้าวข้ามจุดอ่อนในอดีตได้สำเร็จ  เขาก็กลายเป็นตัวตนอันแสนพิเศษที่ไม่สามัญธรรมดาอีกต่อไปแล้ว

       ***

       "ก็สนุกดีนะ  ไม่น่าเชื่อเลย"

       "อืม  ตื่นเต้นดี"

       การสร้างไอเท็มนานแปดชั่วโมง  ผู้คนต่างพากันคิดว่ามันคงต้องน่าเบื่อแน่  ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยที่มานั่งมองช่างตีเหล็กทุบค้อนหน้าเตาหลอมเป็นเวลานานขนาดนั้น  แต่สถานการณ์จริงกลับแตกต่างจากความคาดหมาย  แม้ไอเท็มจะมีสูตรการผลิตที่เหมือนกัน  แต่เทคนิคที่แต่ละคนล้วนแตกต่างและไม่น่าเบื่อ  เป็นความสนุกอย่างน่าประหลาด  ที่ได้เห็นช่างตีเหล็กจำนวนมากใช้ค้อนทุบเหล็กอยู่หน้าเตาหลอมอันร้อนแรงด้วยเหงื่อไคลท่วมกาย

       การปลุกเร้าและคำอธิบายของผู้บรรยายที่มาเป็นระยะก็ยิ่งทำให้การแข่งน่าตื่นเต้นมากขึ้น  คนที่ไม่มีอะไรทำต่างก็นั่งดูไปพร้อมกับครอบครัว  เพื่อน  หรือคนรัก...  ระยะเวลาแปดชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก

       『 ช่างตีเหล็กหลายคนเริ่มสร้างไอเท็มเสร็จเรียบร้อยกันแล้วครับ! 』

       『  ดูประกายของดาบเล่มนั้นสิครับ  มันสุดยอดมาก! 』

       ดาบทั้ง 23 เล่มที่ช่างตีเหล็กแต่ละคนสร้างขึ้นกำลังถูกกล้องถ่ายภาพซูมเข้าในระยะประชิด  แม้รูปร่างจะเหมือนกันทุกประการ  แต่รายละเอียดบางจุดก็ยังต่างกันเล็กน้อย

       『  สุดยอดครับ!  ช่างตีเหล็กอันดับหนึ่งอย่างแพนเมียร์  และช่างตีเหล็กอันดับสองอย่างสเต็ง  ทั้งคู่สามารถสร้างดาบยาวเกรดยูนีคขึ้นมาได้!   แถมช่างตีเหล็กคนอื่นๆ ก็ยังสร้างดาบเกรดอีปิกที่มีออปชั่นน่าสนใจไม่แพ้กัน... อ--เอ๋...! 』

       ในขณะที่ภาพของดาบยาวแต่ละเล่มกำลังฉายอยู่บนจอทีวีให้ผู้ชมทางบ้านและบนอัฒจันทร์ได้รับชม  จู่ๆ พิธีกรผู้บรรยายก็เริ่มส่งเสียงตะกุกตะกัก...

       『 ช--ช่างตีเหล็กในตำนาน... กริดเป็นเพียงคนเดียวที่สร้างไอเท็มออกมาเป็นเกรดทั่วไปครับ... 』

       "เกรดทั่วไป..."

       ทุกคนต่างไม่เชื่อหูตัวเอง  เป็นเวลาเดียวกับที่กล้องนับสิบตัวหันมาจับภาพสีหน้าของกริด  

       "บ้าจริง..."

       สีหน้าของกริดกำลังบิดเบี้ยวราวกับเหยียบโดนอึหมาเข้า  แถมปากของเขายังส่งเสียงสบถออกมาเป็นระยะ

       ผู้คนทั่วโลกต่างตกอยู่ในความโกลาหลทันที

• Next
• Previous