จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 462

       เคร้ง!

       เคร้ง!

       ร่างของทั้งกริดและครอเกลค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าในสภาพดวลดาบ  หยาดเหงื่อและโลหิตสาดกระเซ็นเป็นฝอยละออง  เมื่อสะท้อนกับแสงอาทิตย์ทำให้ดูเจิดจ้าประหนึ่งแสงวิบวับจากดวงดาว

       'พลังโจมตีของเขารุนแรงเกินไป'

       ครอเกลแลกดาบกับกริดอย่างสิ้นหวัง  อีกฝ่ายมาพร้อมสภาพบัฟครบเต็มสูบ  ทุกครั้งที่ดาบคนทั้งสองปะทะกัน  ครอเกลต้องอาศัยการบิดข้อมือเพื่อตวัดลดแรงกระแทกที่เกิดขึ้น  การกระทำนี้ส่งผลให้ค่าเรี่ยวแรงลดลงไวกว่าปรกติมาก  แถมเริ่มเกิดอาการล้าที่ข้อมือ

       เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดคือสภาพจิตใจ  หากครอเกลเสียสมาธิจนถูกกริดฟันเข้าหนึ่งดาบ  บางทีดาบนั้นอาจส่งให้ครอเกลถึงแก่ความตายเลยก็เป็นได้  ความฝันในการรักษามารดาจะกลายเป็นเพียงสายลม  ความตรึงเครียดที่จะแพ้ไม่ได้ยิ่งสร้างภาระให้สภาพจิตใจครอเกลอย่างหนัก

       'เราต้องทำให้ได้...!'

       เขาต้องชนะ!  ครอเกลให้สาบานกับตนเองพร้อมกับเพ่งสมาธิระดับสูงสุด  เป็นขอบเขตที่ก้าวข้ามเหนือมนุษย์เรียบร้อยแล้ว  สิ่งนี้ทำให้ทักษะติดตัว 'หยั่งรู้' แสดงผลเต็มประสิทธิภาพยิ่งขึ้น  หลังจากบล็อคยารุกต์ด้วยเขี้ยวขาว  ครอเกลฉวยโอกาสใช้มีดสั้นฟันเข้าไปยังช่องว่างที่กริดเผยออกมา

       ฉึก!

       เคร้ง!

       ฉึก!

       เคร้ง!

       บาดแผลของกริดทวีจำนวนทุกขณะ  หน้ากากเพชฆาตเริ่มถูกเติมเต็มด้วยหยดเลือดสีแดงฉาน

       'เป็นไปได้ยังไง...'

       กริดอดตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้  ตนในสภาพนี้กำลังเหนือกว่าครอเกลทุกด้าน  ไม่ว่าจะเป็นพลังโจมตี  ความเร็ว  หรือค่าเรี่ยวแรง  แต่แล้วทำไมถึงมีเพียงฝ่ายตนที่ได้รับบาดเจ็บ  ผ้าปิดตาเพชฆาตและยารุกต์ทำหน้าที่ของมันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  กริดมีระบบบอกใบ้การโจมตีที่ดีที่สุดของโลกอยู่กับตัว  แต่เขากลับไม่อาจโจมตีให้โดนร่างครอเกลได้เลยแม้แต่ดาบเดียว 

       เหมือนกับฟันใส่อากาศ...

       'นี่น่ะหรือ… ท้องฟ้า'

       เป็นพรสวรรค์ระดับที่  ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเพียงใดก็ไม่มีวันไปถึง  หากเป็นกริดในอดีตคงเอาแต่ตัดพ้อกับสิ่งที่ธรรมชาติมอบให้อย่างไม่เท่าเทียม  เขาอาจหงุดหงิดใจจนระเบิดโทสะอย่างเดือดดาล  แต่กริดตอนนี้กลับไม่ใช่  เขามีความคิดตรงกันข้าม  

       กริดกำลังสนุกกับภาพตรงหน้า

       'หากฉันโค่นนายได้สำเร็จล่ะก็...'

       ใช่แล้ว  ฉายาไร้พ่ายจะตกเป็นของเขาทันทีเมื่อเอาชนะครอเกลได้

       'คนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจะต้องเป็นฉัน!'

       ความไร้พรสวรรค์ไม่ใช่สิ่งเหนี่ยวรั้งตนให้ไปถึงเป้าหมาย  ตรงกันข้าม  มันกลับยิ่งแสดงให้คนทั้งโลกเห็นว่าเขามีความพยายามสูงกว่าคนอื่นมากมายกี่เท่า

       "ฉัน...!"

       เคร้ง!

       "ต้องเป็นฝ่ายชนะ!"

       ฉึก!

       กริดกู่ร้องกึกก้องเพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้ตนเอง  แต่สถานการณ์สงครามกำลังเลวร้ายสุดขีด  กริดถูกมีดสั้นของครอเกลเฉือนฝ่ายเดียวไปเรื่อยๆ ไม่จบสิ้น  สถานีข่าวที่มีผู้ชมติดตามเยอะที่สุดในโลกอย่างโอ-จี-ซีได้แต่บรรยายเหตุการณ์ด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองสั่นเครือ

       『 เฮ่อ… อีกไม่นานก็น่าจะจบแล้วครับ 』

       『 กริดทำได้ดีที่สุดแล้วครับ  พวกเราจะไม่ลืมความยอดเยี่ยมของเขาในวันนี้  กริดได้มอบความฝันที่ยิ่งใหญ่ให้กับชาวเกาหลีใต้ทุกคน 』

       『 ถูกต้องครับ  กริดสมควรถูกสรรเสริญไปตราบนานเท่านาน  ในฐานะผู้ที่ทำให้ชาติเล็กๆ ในซาทิสฟายอย่างเกาหลีใต้มาถึงจุดนี้ได้  』

       『 ถึงกริดจะแพ้  แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล่าวโทษเขาแน่นอน  กริดต่อสู้ได้ดีจนผมไม่มีคำบรรยายใดอีกแล้ว  』

       เยาชนชาวเกาหลีใต้ที่เล่นซาทิสฟายพลันลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความมุ่งมั่น

       "ฉันจะต้องเก่งแบบกริดให้"

       "ในปีหน้า  ฉันจะไปเป็นพลังให้กริด!"

       เด็กชาวเกาหลีทุกคนเปี่ยมไปด้วยความฝันที่จะได้ยืนเคียงข้างกริดในอนาคต  เฉกเช่นที่กริดเคยฝันจะไปให้ถึงระดับเดียวกับครอเกล  ตอนนี้กริดกำลังเป็นไอดอลและแรงบันดาลใจให้กับเยาชนหลายล้าน...

       จากเด็กสมองทึบที่ถูกผู้คนดูแคลนมาทั้งชีวิต

       『 ผมคิดว่าก็อดกริดยังไม่แพ้นะครับ 』

       พิธีกรส่วนใหญ่คิดว่ากริดกำลังจะพ่ายแพ้  และไม่มีผู้ชมคนใดปฏิเสธความคิดนี้  ส่วนใหญ่กำลังตราตรึงกับฝีมืออันยอดเยี่ยมเหนือมนุษย์ของครอเกล  แต่ก็มีบางส่วนที่เชื่อใจกริดจนถึงวินาทีสุดท้าย  หนึ่งในนั้นคือแขกพิเศษของสถานีโอ-จี-ซีอย่างพีคซอร์ด

       『 ก็อดกริดเคยเอาชนะครอเกลมาแล้วหนหนึ่ง  ไม่สิ  ไม่เฉพาะครอเกล  แต่เขามักต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าตามลำพังเสมอ  และครั้งนี้เองก็เช่นกัน… เขาต้องทำได้แน่!  』

       พีคซอร์ดได้จุดประกายความหวังของผู้คนอีกครั้ง

       ***
       
       "ลูกของเราต้องไม่แพ้!"

       "..."

       เซฮีกุมมือพ่อและแม่ไว้แน่น  ภายในใจของเธอกำลังสวดภาวนาให้พี่ชาย

       ***

       "ฉันขอพนัน 100,000 ข้างกริด!"

       "ของฉันหนึ่งล้าน!"

       "งั้นฉันเดิมพันหมดตัว!"

       "นี่พวกนาย  พวกเราถูกห้ามเดินพันในคู่นี้  จำไม่ได้รึไง"

       เหล่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์

       ***

       "บ้าจริง… แม้เมื่อก่อนพวกเราจะเคยกลั่นแกล้งและดูแคลนนาย  แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว!  นายอาจยังไม่ยกโทษให้พวกเราก็จริง  ถึงกระนั้นพวกเราก็ขอเชียร์นายสุดหัวใจ!  ได้โปรดชนะเพื่อเกาหลีใต้ด้วย!  ชินยองวู!"

       มัธยมปลายฮิโระรุ่นที่ 45

       ***

       "พี่ยองวูสู้เค้า!"

       เซ็กซี่สคูลเกิร์ล  เยริม

       ***

       เหล่าผู้คนที่ได้เห็นพัฒนาการกริดกับตาตนเองล้วนเชียร์สุดแรง  ไม่ว่ากริดจะมีสภาพย่ำแย่อย่างไร  พวกเขาก็ไม่เคยสั่นคลอนความเชื่อ  ไม่มีใครอยากให้ความพยายามของกริดสูญเปล่า  

       แต่ความจริงมักไม่เป็นไปตามที่หวัง

       ฉึก!

       กริดที่ถูกมีดสั้นเฉือนมาพักใหญ่  คราวนี้เขาเสียสมาธิจนปล่อยให้เขี้ยวขาวเสียบเข้าลำคออย่างจัง

       "...อ๊า!"

       จบสิ้นแล้ว… ฝั่งที่เชียร์ครอเกลเริ่มส่งเสียงตื่นเต้น  ส่วนฝั่งที่เชียร์ให้ผลออกมาตรงข้ามเริ่มมีสีหน้าเศร้าหมอง  ลอเอลที่นั่งชมอยู่ด้านบนพลันหลับตาลงและกำหมันแน่น  เขาอยากให้ครอเกลชนะก็จริง  แต่ความพ่ายแพ้ของกริดก็ทำให้ตนปวดใจไม่น้อย  

       『 กริดยังมีหวังอยู่ครับ!  อย่างที่ทุกคนได้เห็นในแมตช์ปะทะดาเมี่ยน  กริดมีทักษะอมตะชั่วระยะเวลาหนึ่งก่อนตาย 』

       ในตอนที่สู้กับดาเมี่ยน  ทั้งที่พลังชีวิตเหลือไม่ถึงหลักร้อย  แต่กริดก็ไม่ตายแม้จะถูกเวทย์แสงของดาเมี่ยนกระหน่ำยิงใส  ทำให้ผู้เชี่ยวชาญพากันวิเคราะห์ว่า  นั่นจะต้องเป็นทักษะติดตัวที่ทำให้อมตะก่อนตาย

       ในขณะเดียวกัน  ข้อความระบบก็แสดงขึ้นฝั่งกริด

[ ผลของทักษะ <น้ำตาโลหิตวิญญาณร้าย> ทำงาน  พลังโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้น 50% เป็นเวลา 5 วินาที ]

       ทุกครั้งที่ถูกครอเกลโจมตี  หน้ากากเพชฆาตก็จะยิ่งอาบไปด้วยเลือด  และทันทีที่ครบสมบูรณ์ตามเงื่อนไข  อีกหนึ่งปัจจัยที่สามารถใช้พลิกสถานการณ์ได้จึงบังเกิด  กริดเล็งสิ่งนี้ไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว

       "ย่าห์!"
       
       เคร้งงง!

       "อึก...!"

       การเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันของพลังโจมตีจากกริด  ไม่ได้อยู่ในการคาดเดาล่วงหน้าของครอเกลแม้แต่น้อย  ในเสี้ยววินาทีที่เขี้ยวขาวสัมผัสยารุกต์  เขี้ยวขาวสูญเสียความคงทนหลายส่วน  แขนขวาครอเกลเกิดอาการ 'ชา' ฉับพลัน  แรงปะทะมหาศาลที่เพิ่มขึ้นในพริบตาทำให้ครอเกลคำนวนพลาด  นัยต์ตาของเขากำลังสั่นระริกพร้อมกับร่างที่ร่วงหล่นจากท้องฟ้า

       'เป็นทักษะจำพวกคลุ้มคลั่งรึไงนะ...'

       ทักษะจำพวกคลุ้มคลั่ง  ยิ่งพลังชีวิตเหลือน้อย  พลังโจมตีก็ยิ่งเพิ่มขึ้น  ครอเกลได้แต่ทึ่งว่าช่างตีเหล็กมีทักษะจำพวกคลุ้มคลั่งได้อย่างไร  แต่อีกฝ่ายเป็นกริด  จ้าวแห่งไอเท็ม  นี่คงเป็นพลังแห่งไอเท็มเช่นกันสินะ

       "อั่ก...!"

       ในขณะร่วงหล่น  หัตถ์เทวะก็ตามรุมโจมตีครอเกลไม่หยุดพัก  ครอเกลเริ่มแสดงสีหน้าเจ็บปวด  พลังชีวิตลงลงทีละนิด  และทันใดนั้น  ใบหน้าของครอเกลได้ถูกเงาดำจากบางสิ่งบดบัง  เป็นเงาของกริด  ชายหนุ่มพุ่งตามครอเกลลงมาโดยหวังปิดฉาก 

       จิตสังหารของกริดแผ่พุ่งไปทั่วท้องฟ้าฉับพลัน

       "วิชาดาบแพ็กม่า"

       "อ่านใจ!"
       
       "คลื่นร่ายรำสังหาร!"

       ซ่าาาา!  ซ่าาาา!

       คลื่นดาบอันทรงพลังสีแดงสดจำนวนแปดเส้น  กำลังพุ่งสาดใส่ร่างครอเกลอย่างเกรี้ยวกราด  ทุกเส้นล้วนเปี่ยมไปด้วยพลังทำลายระดับภัยพิบัติ

       'หากโดนแม้แต่เส้นเดียว... เราถึงตายแน่!'

       ตนต้องรีบปิดฉากกริดให้ได้ก่อนผลของบัฟ 'อ่านใจ' จะหมดลง  แถมยังต้องโจมตีครั้งสุดท้ายให้ได้หลังจากกริดอมตะครบแล้วห้าวินาที

       ฉัวะ!

       ครอเกลฟันเฉือนใส่ร่างกริดอย่างจังเพื่อเรียกให้ประกันชีวิตอมตะทำงาน  หลังจากนั้นก็โยกตัวหลบคลื่นทั้งแปดเส้นด้วยท่าทางราวกับไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว  ครอเกลพุ่งตัวออกห่างเพื่อรักษาระยะจากกริดให้ได้มากที่สุด  แม้คลื่นสังหารทั้งแปดเส้นจะยังพุ่งตามครอเกลอยู่  แต่ครอเกลกลับสลายมันด้วยสิ่งที่ไม่มีมนุษย์คนใดทำได้  ในวินาทีคลื่นสังหารกำลังปะทะร่าง  ครอเกลเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยและปล่อยให้มันกระแทกกับพื้นจนเกิดระเบิด  เขาทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จนครบแปดเส้นโดยพุ่งตัวหนีกริดไปพร้อมกัน  แต่กริดไม่ปล่อยให้โอกาสอันมีค่าสูญเปล่า  ด้วยความที่ความเร็วสูงกว่า  เขาจึงเข้าประชิดครอเกลได้อีกครั้ง

       ครอเกลเปิดโอกาสให้กริดโจมตีเข้าใส่

       ฉัวะ!

       ครอเกลโยกตัวหลบดาบของกริดได้เพียงปลายจมูก  โลหิตไหลกระฉูดออกมาส่วนดั้ง  หากไม่มีบัฟอ่านใจล่ะก็  ครอเกลคงไม่รอดแล้วแน่นอนด้วยสปีดที่เหนือกว่าของกริด  แต่ในสภาวะอ่านใจ  เขาคือพระเจ้า  ครอเกลฟาดฟันเขี้ยวขาวสวนกลับใส่กริดโดยเล็งบริเวณดวงตา  เขาหวังให้กริดตกอยู่ในอาการ 'ตาบอด'

       ฉัวะ!

       แสงดาบสีขาวเล็งฟันไปยังหางตาอย่างแม่นยำ  ในเสี้ยววินาทีก่อนคมดาบเฉือนเข้าใส่ใบหน้ากริด  ระยะเวลาของบัฟอมตะเหลือ 3 วินาที  โดยที่ระยะเวลาของบัฟอ่านใจเหลือ 4 วินาที

       เคร้งง!

       หัตถ์เทวะบินมาขวางเขี้ยวขาวไว้ได้ทัน

       อมตะ : 2.5 วินาที  อ่านใจ : 3.5 วินาที

       "คลื่น"

       กริดหวังใช้คลื่นเพื่อลดความเร็ว  แต่นับเป็นการกระทำที่สูญเปล่า  ครอเกลหลบได้อย่างหมดจด

       อมตะ : 2 วินาที  อ่านใจ : 3 วินาที

       เคร้งงง!

       ครอเกลรักษาระยะห่างจากกริดได้อีกครั้ง  กริดฉวยโอกาสใช้หัตถ์เทวะเป็นฐานเหยียบเพื่อกระโจนขึ้นไปในอากาศ

       "ย๊ากกก!"

       ชายหนุ่มคาดเดาได้ว่าครอเกลจะต้องหนีตนไปให้ห่าง  เขาจึงใช้วิธีขว้างหอกเข้าใส่ทีเผลอ

       ฉึก!

       "อั่ก...!"

       ครอเกลคาดไม่ถึงว่ากริดจะมีทักษะแบบนี้  เขามัวแต่ระวังด้านอื่นจนปล่อยให้หอกเสียบหัวไหลอย่างจัง  ใบหน้าครอเกลขาวซีดจากพลังชีวิตที่ลดลง  ส่วนกริดได้พลังชีวิตกลับคืนมาเล็กน้อยด้วยแหวนเอลฟิน-สโตน

       อมตะ : 1 วินาที  อ่านใจ : 2 วินาที

       มาถึงจุดนี้

       ฟุ่บ!

       ครอเกลคำนวนเวลาอย่างแม่นยำและตัดสินใจเป็นฝ่ายบุกกลับเข้าไปหากริดด้วยก้าวย่างแสงขาว  เขาโยกตัวหลบศรเวทย์จากหัตถ์เทวะได้ทุกนัดอย่างไร้ที่ติ  ย่อมต้อมเป็นเช่นนั้น  

       ในร่างอ่านใจ… เขาคือพระเจ้า  

       'จบเสียที'

       ครอเกลคำนวณทุกสิ่งเสร็จสรรพและคิดว่ามันจบสิ้นแล้ว  ใบหน้าของมารดาตนที่กำลังยิ้มแย้มอย่างอบอุ่นได้ฉายซ้ำไปมาในหัวสมอง

       ฟุ่บ!

       ครอเกลเล็งแทงดาบใส่ลำคอกริดด้วยความหวังอย่างเต็มเปี่ยมในการรักษามารดาให้หายขาด

[ ดวงวิญญาณของบราฮัมที่สูญเสียพลังไปมากในการผนึกประตูขุมนรก  บัดนี้กลับมาลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งแล้ว ]
[ ระยะหน่วงของทักษะ <ผสานวิญญาณ> หมดลง ]

       "ผสานวิญญาณ!"

       ไพ่ตายสุดท้ายของกริดถูกใช้งาน  เส้นผมกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์  ดวงตาคมกริบ  ใบหน้าเรียวงามขึ้นทันตาเห็น  หัวใจของหญิงสาวทั่วโลกพลันเต้นโครมครามในพริบตา

       แต่หัวใจครอเกลกลับดำดิ่งมืนมน

       "บาเรีย"

       เคร้งงงง!

       บาเรียเวทย์โปรงแสงบล็อคท่าแทงของครอเกลไว้อย่างสมบูรณ์  กริดผมขาวกำลังแสยะยิ้มราวกับผู้มีชัย  แต่ทางด้านครอเกลกลับมีใบหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผี

       "นายมีพรสวรรค์ระดับพระเจ้า  แต่น่าเสียดายที่ยังเด็กเกินไป"

       พรึ่บ!

       ปลายนิ้วชี้ของกริดลุกโชนไปด้วยเปลงเพลิงอันร้อนแรง

       แปะ!

       ครอเกลโยนเขี้ยวขาวทิ้งพร้อมกับแนบฝ่ามือเข้ากับบาเรียคุ้มกายกริด

       "พยัคฆ์คร่ำครวญ"

       "...!"

       บึ้ม!

       พลังคีแปลกประหลาดพุ่งผ่านบาเรียสีใสเข้าปะทะหน้าอกกริดอย่างจัง  เป็นเวลาเดียวกับที่เปลวเพลิงจากปลายนิ้วกริดแผดเผาร่างครอเกลจนไหม้เป็นจุล

       "ป--เป็นไปไม่ได้"

       "ใครเป็นฝ่ายชนะ..."

       ทั่วโลกตกอยู่ในความโกลาหลเมื่อทั้งสองคนกลายเป็นแสงสีเทาแทบจะพร้อมกัน  ผู้ชนะจะเป็นท้องฟ้าอันสูงส่งหรือหอคอยที่ไม่มีวันพังทะลายกันนะ  ภาพช้ารีบถูกฉายซ้ำอีกครั้งเพื่อค้นหาตัวผู้ชนะ    

       แต่ทั้งสองคนรู้ผลการแข่งจากข้อความระบบเรียบร้อยแล้ว

       "ท่านแม่..."

       ครอเกลหลั่งน้ำตาด้วยร่ายกายที่สั่นระริก

• Next
• Previous