จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 442

[ ด้วยสมาธิจดจ่อของท่าน  ทักษะ <ความอดทนของช่างตีเหล็กในตำนาน> แสดงผล ]
[ ค่าเรี่ยวแรง  พลังป้องกัน  และความชำนาญจะเพิ่มขึ้น 200% เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ]

[ ท่านสร้าง <ดาบยาว> สำเร็จ! ]

[ เลเวลของทักษะ <(บรรลุศาสตราวุธเทพ) การผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน> เพิ่มขึ้นกลายเป็นระดับแปด! ]
[ ทักษะ <(บรรลุศาสตราวุธเทพ) การผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน> เลเวลแปดจะช่วยเพิ่มคุณสมบัติพื้นฐานให้ไอเท็มมากขึ้นจากเดิม 20% ]

       มาถึงจุดนี้  กริดเริ่มวิตกอย่างหนัก  เพราะก่อนหน้านี้  ค่าประสบการณ์ของทักษะการผลิตนั้นยังเหลืออีก 0.2% กว่าจะเลเวลอัพ  ไม่มีทางอัพได้ด้วยการสร้างไอเท็มตามปรกติเพียงครั้งเดียวแน่  ดังนั้น  สิ่งเดียวที่อธิบายสาเหตุของการเลเวลอัพได้ก็คือ  ทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนานกำลังจะแสดงผล...  ทักษะที่ไม่เคยติดเลยในยามที่เขาต้องการ  กลับกำลังแสดงผลในเวลาไม่ถูกไม่ควรเช่นนี้

       'อย่าบอกนะว่า...'

       หรือไอเท็มที่ตนไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ...  จะกลายเป็นเกรดเลเจนดารีให้เขาเจ็บใจเล่นกันนะ...  กริดพลันสั่นระริกอย่างโมโหเมื่อจินตนาการถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่อาจเกิดขึ้น

[ ทักษะ <ลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนาน  เลเวลหก> แสดงผล ]
[ ทักษะ <ลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนาน  เลเวลหก> จะเพิ่มคุณสมบัติพื้นฐานของไอเท็มขึ้น 8% ]

[ ไอเท็มชนิดเติบโต : <ดาบยาวเหนือสามัญสำนึกที่ถูกผนึก> ถูกสร้างขึ้นแล้ว! ]

[ ท่านคือผู้เล่นคนแรกที่สร้างไอเท็มชนิดเติบโตขึ้นมาได้  ท่านจะได้รับสมญานาม <ผู้บรรลุสัจธรรมอันเที่ยงแท้ของยุทธภัณฑ์> ]

[ ท่านได้รับทักษะติดตัว <เพิ่มความเร็วในการอัพเลเวลไอเท็ม> ]

       "ชิ...!"

       ไอเท็มที่มีมูลกว่าสูงกว่าเกรดเลเจนดารีกำลังจะถูกพรากไปจากอก... กริดพลันคับแค้นใจสุดขีด  ประหนึ่งผู้ชนะลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งกำลังจะถูกริบเงินรางวัลทั้งหมด

       "...บัดซบ!"

       กริดแทบอกแตกตาย

       ***

       ไอเท็มชนิดเติบโต

       ยิ่งใช้งานก็ยิ่งพัฒนา  ไม่ว่าจะเป็นการล่ามอนสเตอร์หรือต่อสู้กับผู้เล่นด้วยกันเอง  การสั่งสมค่าประสบการณ์ไปเรื่อยๆ จะทำให้ไอเท็มเลื่อนเกรดขึ้น  แถมไอเท็มชนิดเติบโตก็จะมีคุณสมบัติพื้นฐานที่สูงกว่าไอเท็มในเกรดเดียวกัน  และเมื่อยิ่งเลื่อนขั้น  การพัฒนาก็ยิ่งก้าวกระโดดกว่าเดิมหลายเท่า  

       ไอเท็มชนิดเติบโตแบ่งออกเป็นสองประเภท

       ประเภทแรก  ไอเท็มที่มีดวงวิญญาณฝังอยู่  ทุกครั้งที่ไอเท็มชนิดนี้เพิ่มเกรดขึ้น  ทั้งทักษะและค่าสถานะจากดวงวิญญาณดังกล่าวก็จะยิ่งส่งผลต่อไอเท็มมากขึ้น  ชนิดของทักษะและออปชั่นจะขึ้นอยู่กับระดับและความเป็นมาของดวงวิญญาณ  ในบางครั้ง  การพัฒอาจทำให้ไอเท็มมีระดับสูงเกินไปจนเจ้าของไอเท็มไม่สามารถใช้งานได้อีก  โดยส่วนมาก  ดวงวิญญาณจะมีเรื่องราวความเป็นมาที่ซับซ้อน  ไอเท็มชนิดนี้จึงพบได้ในภารกิจลับเป็นส่วนใหญ่  

       แหวนเอลฟิน-สโตนและยารุกต์เข้าข่ายประเภทแรก  ในตอนนี้  ยังไม่มีผู้ใดรู้ว่าดวงวิญญาณของทั้งเอลฟิน-สโตนและยารุกต์อยู่ในระดับใดกันแน่

       ประเภทที่สอง  ไอเท็มชนิดเติบโตที่ไม่มีดวงวิญญาณฝังอยู่  ออปชั่นจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เกรดของไอเท็มเพิ่มขึ้น  แต่ออปชั่นชนิดนี้มิได้เพิ่มแบบสุ่ม  ออปชั่นที่เพิ่มขึ้นจะมีลักษณะตรงตามธรรมชาติของผู้ใช้งาน  โดยจะเสริมจุดแข็งและกลบจุดอ่อนให้กับผู้ใช้อย่างสูงสุด  เรียกได้ว่าเป็นไอเท็มประจำคลาสก็ไม่ผิดนัก  เป็นไอเท็มชนิดที่เข้ากันกับผู้ใช้งานได้ดีกว่าประเภทฝังดวงวิญญาณ  แต่ข้อเสียก็คือ  ผู้ใช้จะไม่ได้ลิ้มรสความตื่นเต้นหรือเอฟเฟคอลังการจากไอเท็มเติบโตประเภทนี้

       ดาบยาวเหนือจินตนาการที่ถูกผนึกของกริด  ถูกจัดอยู่ในประเภทที่สอง

       'มูลค่าของมันจะต้องสูงมากแน่...!!'

       ทั่วโลกเกิดความวุ่นวายโกลาหลอีกครั้ง

       "..."

       ผู้ชมนับแสนในสนามกีฬาแห่งชาติสตัด-เดอ-ฟรองซ์  และผู้ชมนับร้อยล้านที่ชมอยู่ทางบ้าน  เกือบทั้งหมดต่างตกตะลึงจนลืมหายใจไปพักใหญ่  ในบรรดาคนเหล่านี้  กว่า 99.99% คือผู้ที่เคยได้ยินเรื่องราวของไอเท็มชนิดเติบโตผ่านหูมาบ้าง  แต่ไม่เคยมีโอกาสได้พบเห็นหรือสัมผัสมาก่อนสักครั้งในชีวิต  ผลงานชิ้นเอกที่กริดรังสรรค์ขึ้นครั้งนี้  จึงมีอิทธิพลต่อวงการซาทิสฟายทั่วโลกอย่างใหญ่หลวง

       'ไอเท็มที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่มีวันได้ครอบครองตลอดทั้งชีวิต...'

       'กริดกลับสร้างมันขึ้นมาได้!'

       เขาไม่ได้เป็นเพียงช่างตีเหล็กในตำนานอีกแล้ว  แต่ทุกรอยเท้าที่กริดทิ้งไว้ในซาทิสฟาย  ทั้งหมดคือประวัติศาสตร์ที่ต้องถูกจารึกตราบนานเท่านาน  ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งอยู่นี้เอง  พิธีกรก็เริ่มบรรยายต่อไป

       『 ดังที่ผมเคยกล่าวไว้ข้างต้นแล้วนะครับ  เกณฑ์การตัดสินในคราวนี้จะอิงจาก <มูลค่า> ของไอเท็มเป็นหลัก 』

       รายชื่อและรายละเอียดของดาบยาวทั้ง 23 เล่มกำลังปรากฏขึ้นบนหน้าจอเพื่อเปรียบเทียบกันอย่างละเอียด

       『 โดยทั่วไปแล้ว  มูลค่าของไอเท็มจะขึ้นอยู่กับ <เกรด> และ <ประสิทธิภาพ> ของมัน  ก็อย่างที่ทุกเห็นได้เห็นกัน  ดาบยาวของแพนเมียร์และสเต็งต่างมีเกรดยูนีคทั้งคู่  แต่ประสิทธิภาพของดาบยาวจากแพนเมียร์นั้นสูงกว่าเล็กน้อย 』       

       ดาบของกริดยังไม่ถูกพูดถึง  ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น  ผู้บรรยายไล่เรียงลงมาจากดาบที่มีเกรดสูงก่อน  แม้กริดจะสร้างไอเท็มชนิดเติบโตก็จริง  แต่เกรดตั้งต้นของมันคือทั่วไป  ประสิทธิภาพในปัจจุบันจึงด้อยกว่าดาบของแพนเมียร์อยู่มาก... 

       ทว่าในอนาคตก็อีกเรื่องหนึ่ง  

       คณะกรรมการตัดสินทั้ง 13 คนเริ่มให้ความเห็น
       
       『 พวกเราต้องตัดสินจากมูลค่าที่แท้จริงในอนาคต 』

       『 ไอเท็มที่มีมูลค่าซื้อขายสูงสุดในตลาดคือดาบของกริดอย่างไม่ต้องสงสัย 』

       『 ยิ่งเกรดเพิ่มขึ้น  ออปชั่นก็ยิ่งสนับสนุนผู้ใช้มากขึ้น  นับเป็นดาบยาวในอุดมคติที่หาจากไหนไม่ได้อีกแล้ว 』  

       『 ดาบของกริดมีมูลค่าของกว่าดาบของแพนเมียร์แน่นอน 』

       『 แถมยิ่งไปกว่านั้น  เงื่อนไขการสวมใส่ของดาบจากแพนเมียร์ก็ยังเพิ่มขึ้นจากปรกติ 』

       『 แม้จะมีประสิทธิภาพสูง  แต่คุณค่าก็จะยิ่งลดลงเมื่อเงื่อนไขการสวมใส่สูงเกินไป 』

       『 กรรมการทั้ง 13 คนเห็นพ้องต้องกันแล้วครับว่า... กริดคือผู้ชนะในการแข่งครั้งนี้ 』

       『 กริดคว้าเหรียญทองที่สามของตัวเองได้สำเร็จครับ! 』

       ไม่มีเสียงคัดค้านในคำตัดสิน  ไม่มีข้ออ้างใดที่สามารถเปลี่ยนแปลงผลการแข่งขันได้อีกแล้ว

       "เฮ้~~~~!!"

       ผู้คนนับพันส่งเสียงเชียร์อย่างดีใจเมื่อกริดคว้าเหรียญทองได้อีกครั้ง  แพนเมียร์ยอมรับความพ่ายแพ้ครั้งนี้จากใจจริง  

       แต่ยังติดปัญหาอยู่หนึ่งเรื่อง...  กริดไม่อยากได้เหรียญทอง!

       "ฉันขอดาบเล่มนี้แทนเหรียญทองได้ไหม..."

       จากการแข่งในครั้งนี้  ทำให้กริดตระหนักถึงความจริงข้อหนึ่ง  ในการจะสร้างไอเท็มชนิดเติบโตขึ้น  ตนจะต้องทำตามสูตรการผลิตอย่างเคร่งครัดและห้ามดัดแปลงโดยเด็ดขาด  แต่ขั้นตอนการผลิตจะต้องยอดเยี่ยมไร้ที่ติ  แม้จะรู้เช่นนี้แล้ว  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสร้างไอเท็มชนิดเติบโตขึ้นมาใหม่  จะเกิดอะไรขึ้นหากกริดลองพยายามสร้างดาบยาวขึ้นอีกสัก 100 ชิ้นหรือ 1,000 ชิ้น  ด้วยความอับโชคที่เขามี  ไอเท็มทั้งหมดอาจไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเลยสักชิ้นเดียว

       "บ้าจริง...!  เอาดาบของฉันคืนมา!"

       กริดกำลังสิ้นหวังสุดขีด  เขาต้องการดาบยาวเหนือจินตนาการคืนมาจากมือพิธีกร  ชายหนุ่มยังคงพึมพำด้วยสีหน้าหงุดหงิดอีกหลายคำ  แต่โชคยังดีที่เสียงของเขาไม่ถูกออกอากาศไปทั่วโลก  นี่คือข้อดีของระบบใบ้ผู้เล่นที่เอส-เอ-กรุ๊ปนำมาใช้

       "กริดกำลังพูดอะไรอยู่"

       "ดูเหมือนเขากำลังไม่พอใจพิธีกรอยู่นะ"

       "ทำไมพวกเราถึงไม่ได้ยินเสียงกริดล่ะ"

       ในขณะที่ผู้ชมกำลังมองหาสาเหตุของบรรยากาศพิลึกพิลั่น  ผู้อำนวยการยุนซังมินแห่งเอส-เอ-กรุ๊ป  และประธานาธิบดีของฝรั่งเศสก็เดินเข้ามาหากริดเพื่อเตรียมคล้องเหรียญทอง

       "โฮ่... ยินดีที่ได้พบนะครับคุณกริด  ผมติดตามการแข่งของคุณมาตลอด~"

       ประธานาธิบดีฝรั่งเศสพยายามทักทายกริดด้วยภาษาเกาหลีตะกุกตะกัก  มีเพียงน้อยคนนักที่เมินเฉยต่อการจับมือของนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพลของโลก... แต่กริดกลับไม่ยอมจับมือตอบ!  ไม่สิ... เขาไม่ได้สนใจประธานาธิบดีเลยด้วยซ้ำ

       กริดเอาแต่จ้องมองดาบยาวของตน  เขากำหมัดแน่นอย่างเจ็บแค้น  ในขณะที่กำลังจะควบคุมตัวเองไม่อยู่  ผู้อำนวยการยุนซังมินได้กระซิบที่ข้างหู

       "กริด... ผลงานของนายจะถูกจารึกไว้ในหอเกียรติยศตลอดกาล  ผู้คนทั่วโลกจะกล่าวสรรเสริญชมเชยในความสุดยอดของนายอย่างไม่หยุดปาก  ความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดมิได้สูญเปล่า  มันจะถูกสลักไว้ตราบชั่วลูกหลาน  มูลค่าของตัวนายกำลังเพิ่มขึ้น  ดังนั้นอย่าได้ยึดติดกับผลประโยชน์เพียงชั่วคราวเลย  ได้โปรดใจเย็นลงก่อน"

       กฏต้องเป็นกฏ  การไม่ทำตามกฏมีแต่จะส่งผลเสียต่อตัวเขาเอง  กริดเริ่มใจเย็นลงเมื่อได้ยินคำตักเตือนจากผู้อำนวยการยุนซังมิน  เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อรับเหรียญ

       "...ชิ!"

       "..."

       แชะ!       

       แชะ! แชะ!

       ภาพถ่ายของพิธีมอบเหรียญถูกบันทึกจากกล้องหลายสิบตัว  ประธานธิบดีฝรั่งเศสซึ่งมีสีหน้าไม่ค่อยยินดีนักกำลังคล้องเหรียญทองให้กริด... แต่ไม่ใช่ว่าผู้ชนะควรแสดงสีหน้าดีอกดีใจหรอกหรือ  ใบหน้าของกริดในตอนนี้กำลังบิดเบี้ยวไม่ต่างจากซอนกีจุง*ในพิธิมอบเหรียญโอลิมปิกที่กรุงเบอลินปี 1936 เลยสักนิด

       ชายหนุ่มกำลังเจ็บใจสุดขีด

( ซอนกีจุง / Sohn Kee-Chung - ชาวเกาหลีใต้คนแรกที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิก  แต่ในปีนั้น  เกาหลีใต้ยังตกอยู่ในอาณานิคมของจักรวรรดิญี่ปุ่น  ซอนกีจุงจึงต้องลงแข่งวิ่งมาราธอนในนามประเทศญี่ปุ่นด้วยชื่อ  ซุน-คิเทย์  ทำให้เหรียญทองนี้ถูกยกเครดิตให้กับประเทศญี่ปุ่น )

       ***

       "ฉันจะเอาชนะนายให้ได้ในปีหน้า!"

       "กริด  ฉันมีโอกาสเรียนรู้จากนายหลายเรื่องเลย!  เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่ามาก!  หากมีโอกาสจะเข้าไปหาในเกมนะ!"

       "..."

       คำชมเชยจากบรรดาช่างตีเหล็กไปไม่ถึงหูของกริดเลยแม้แต่ประโยคเดียว  ไม่เว้นแม้แต่คำพูดของสเต็งและแพนเมียร์  ตอนนี้กริดกำลังดำดิ่งอยู่ในห้วงความคิดอันแสนสิ้นหวัง

       'ทำไมเราถึงได้อับโชคนัก...'

       เขารู้ตัวดีว่าไม่ใช่คนที่ดวงดีนัก  แต่ก็ไม่คิดว่าความโชคร้ายจะมาเยือนทุกช่วงสำคัญในชีวิตเช่นนี้

       'เราสร้างไอเท็มที่ดีที่สุดในโลกขึ้นมาได้... แต่กลับไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของมัน...'

       เหตุใดไอเท็มชนิดเติบโตถึงไม่ยอมปรากฏขึ้นบ่อยๆ...  บ้าจริง!

       "...เดี๋ยวนะ"

       ในขณะที่กำลังเดินลงจากแท่นมอบรางวัล  จู่ๆ กริดก็อมยิ้มอย่างน่าประหลาด  เพราะเขาผุดไอเดียที่น่าสนใจขึ้นได้หนึ่งเรื่อง

       'หากเราอดทนต่อความอับโชคนี้ไปเรื่อยๆ โดยไม่ละทิ้งความพยายาม  สักวันเราอาจเอาชนะมันได้...!'

       ใช่แล้ว  นี่เป็นเพียงบททดสอบเท่านั้น  นี่คือวินาทีที่กริดมั่นใจว่าตนสามารถเอาชนะโชคชะตาที่สวรรค์คอยกลั่นแกล้งอยู่

       'แล้วมาดูกัน  ว่าสุดท้ายใครจะเป็นฝ่ายชนะ...!'

       ผลลัพธ์จะต้องเป็นเช่นเดียวกับทุกครั้งแน่  ผู้ชนะคนสุดท้ายคือเขาเท่านั้น  กริดลั่นวาจาท้าทายสวรรค์อยู่ในใจ  พอคิดเช่นนี้แล้ว  จิตใจของชายหนุ่มกลับเย็นลงอย่างน่าประหลาด

       'หากลองคิดดูให้ดี... เราก็ได้รับสิ่งตอบแทนกลับมาไม่น้อย'

       เขาได้รู้หลักการสร้างไอเท็มชนิดเติบโต  แถมยังได้เหรียญทองอันล้ำค่าซึ่งหมายถึงอดามันเที่ยมโลหะแห่งเทพ  การเสียสละหนึ่งสิ่งทำให้ได้รับผลตอบแทนรูปแบบอื่นกลับมา  

       หัวสมองของกริดกลับมาสุขุมได้อีกครั้ง

       "น่าสนใจดีนี่..."

       ทุกสิ่งสามารถมองได้หลายมุม  และให้ความสุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่กับมุมที่เลือกมอง  อันที่จริง  สัจธรรมเหล่านี้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปรับรู้นานแล้ว  แต่กริดเพิ่งจะค้นพบมันเมื่อครู่นี่เอง...

       ในขณะที่กริดเริ่มฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี  มีใครบางคนได้เดินเข้ามาทักทาย

       งานแข่งซาทิสฟายนานาชาติที่ดำเนินมายาวนานหลายวัน  บัดนี้ถึงโค้งสุดท้ายอย่างเป็นทางการแล้ว

• Next
• Previous