จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 57

       ในช่วงที่เราทำงานก่อสร้าง ระยะเวลาในการเล่นมีเพียงห้าถึกหกชั่วโมงต่อวัน แต่หลังจากเราเช่าแคปซูลเพื่อผลิตไอเท็ม เวลาเล่นต่อวันจึงเพิ่มขึ้นมาอีกราวสิบชั่วโมง ทำให้วันๆ หนึ่งเราสามารถเชื่อมต่อกับซาทิสฟายได้มากถึงสิบห้าชั่วโมงเลยทีเดียว

       ต้องขอบคุณในเรื่องนั้น เราจึงสามารถเพิ่มกำลังการผลิตไอเท็มได้เป็นสองเท่าในพริบตา

[ ทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนานแสดงผล ไอเท็มที่ท่านผลิตขึ้นจะมีระดับที่สูงกว่าเดิม ]

       "ขอร้องล่ะ ได้โปรดเป็นไอเท็มเลเจนดารีด้วยเถอะ..."

       เมื่อครู่ เราผลิตชุดเกราะที่มีเลเวลขั้นต่ำ 120 ใกล้สำเร็จเต็มที เป็นชุดเกราะที่เกิดจากสูตรผลิตล่าสุดที่เราเรียนรู้จากข่าน มันมีต้นทุนวัดถุดิบที่สูงถึง 483 เหรียญทอง! เทียบได้กับหนึ่งในห้าของทรัพย์สินทั้งหมดที่เรามีเลยทีเดียว นับเป็นไอเท็มมูลค่าสูงสุดในบรรดาที่เคยผลิตมาทั้งหมด

       ยิ่งลงทุนมากก็ยิ่งกลัวความล้มเหลว เราตัดสินใจคลุกคลีอยู่กับชุดเกราะตัวนี้นานถึงยี่สิบชั่วโมงเต็ม

       "...ผมรู้ว่าการขอเลเจนดารีเป็นสิ่งที่มากเกินตัวไปหน่อย แต่อย่างน้อยได้โปรดช่วยมอบระดับยูนีคมาให้ก็ยังดี..."

       ตัวเราที่เป็นถึงช่างตีเหล็กในตำนานรู้สึกมีหวังขึ้นมาเล็กน้อย ชิ้นส่วนชุดท้ายของชุดเกราะถูกสอดประสานเชี่อมเข้าติดกัน  เป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการผลิตเกราะเหล็กตรงที่อยู่หน้า

[ เกราะเหล็กปราณีตบรรจง ]
ระดับไอเท็ม : อีปิก
ความคงทน: 272/272   พลังป้องกัน: 303 ความเร็วในการเคลื่อนที่: -6%
* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะยกเลิกความเสียหายจากการโจมตีประเภทแทง
       ชุดเกราะที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยมผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังขาดประสบการณ์และไม่เป็นที่รู้จักมากนัก
       เนื้อจากชุดเกราะนี้ผลิตโดยการนำเหล็กกล้าชนิดบางสองชั้นมาซ้อนประกบกัน พลังป้องกันและความเร็วในการเคลื่อนที่จึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก
* เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 120 หรือสูงกว่า ค่าพละกำลัง 380 หรือสูงกว่า ค่าความอดทน 400 หรือสูงกว่า ทักษะความชำนาญเกราะหนักขั้นกลาง

[ ไอเท็มระดับอีปิกถูกสร้างขึ้น ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 4 แต้มเป็นการถาวร ค่าเชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 80 หน่วย ]

       "บ้าฉิบ!"

       ออกมาเป็นอีปิกเสียได้ ใจหนึ่งก็โล่งที่ไม่ใช่ระดับทั่วไปหรือแรร์ แต่อีกใจก็บูดบึ้งเนื่องจากต้องการยูนีคหรือเลเจนดารีมากกว่า เพราะหากคำนวนจากต้นทุนที่แท้จริง ต้องคำนึงระยะเวลายี่สิบชั่วโมงด้วย ตีเป็นเงินค่าเช่าแคปซูลไปอีกเท่าใด ตีเป็นเงินค่าวัสดุอีกเท่าใด
     
       ข่านที่อ่านใจเราไม่ออกได้กล่าวคำสรรเสิญเยินยอขึ้น

       "นี่สร้างขึ้นโดยวิธีเดียวกับฉันจริงหรือ? ทำไมผลงานถึงแตกต่างกันมากเช่นนี้ นับว่าแกเป็นคนมีพรสวรรค์อย่างแท้จริง"

       "เฮ่อ…  ขายได้ประมานเท่าไร?"

       เราเอ่ยปากถามอย่างไม่คาดหวังนัก แต่คำตอบของข่านทำให้เราต้องตาลุกวาว "หืม…  อันที่จริงฉันก็ไม่สามารถตีราคามันออกมาได้ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่แน่ชัด หากนำไปฝากขายในงานประมูลของอัศวิน เสื้อเกราะตัวนี้จะต้องมีราคาที่สูงขึ้นแน่"

       "เอ๋?"

       งานประมูลของอัศวิน? เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเอ็นพีซีอัศวินก็มีงานประมูลเป็นของตนเองด้วย แต่ที่แปลกใจมากกว่านั้นก็คือ การที่ข่านแนะนำให้เรานำชุดเกราะเลเวล 120 ไปเสนอขายให้กับอัศวินที่มีเลเวลขั้นต่ำ 180 เนี่ยสิ

       ข่านอธิบายต่อไป

       "เมื่อราวเดือนก่อน ฉันรู้สึกชื่นชมชุดเกราะอันแสนสง่างามของกลุ่มอัศวินในริ้วขบวนต้อนรับแม่เมืองคนใหม่ ชุดเกราะเหล่านั่นถูกทำขึ้นโดยสุดยอดช่างตีเหล็กของเมืองฟรอนเทียร์ แต่เมื่อฉันได้เห็นผลงานของแก ดูเหมือนชุดเกราะของช่างเมืองฟรอนเทียร์จะเทียบไม่ติดแม้ปลายก้อย ก็แน่ล่ะ แกเป็นถึงผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่านี่นะ"     

       อา… ชุดเกราะของเรายอดเยี่ยมจนอาจเป็นที่พอใจของอัศวินเลเวล 180 ได้เชียวหรือ?

       ย่อมเป็นเช่นนั้นได้ เพราะตัวเรามีทักษะการผลิตและลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนาน ค่าสถานะพื้นฐานของชุดเกราะจึงเพิ่มจากเดิม +12% และ +7% ตามลำดับ ดังนั้นแม้จะเป็นเพียงเกราะเลเวล 120 ระดับอีปิก แต่ก็เทียบได้กับชุดเกราะเลเวล 180 ระดับทั่วไปหรือแรร์เลยทีเดียว

       'แถมยังมีเอฟเฟคเสริมที่น่าสนใจ ต้องขอบคุณทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กล่ะนะ'

       และแล้ว คำถามสำคัญที่สุดของเราก็ถูกถามออกไป "ถ้าหากไอเท็มของผมต้องไปวางขายที่งานประมูลอัศวิน จะต้องเสียค่าธรรมเนียมฝากขายทั้งหมดกี่เปอร์เซ็นต์?"

       "งานประมูลของอัศวินในครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อเสริมความแกร่งให้กองทัพในนามแม่เมืองคนใหม่ ด้วยศักดิ์ศรีของพวกขุนนางแล้ว งานในครั้งนี้จึงไม่มีการแสวงหากำไร ค่าธรรมเนียมฝากขายจึงไม่มี"

       เราตัดสินใจได้ในทันที "ตกลง ผมจะนำมันไปประมูล"

       "ตัดสินใจได้ดี! งานจะเริ่มในอีกสองวัน ฉันจะเอาชุดเกราะนั่นไปประมูลให้"

       "ไม่ ผมจะไปด้วยตัวเอง"

       "หืม? งั้นก็แล้วแต่"

       "ผมเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในนี้นานแล้ว ออกไปสูดอากาศบ้างจะเป็นไรไป"

       "ไม่มีปัญหา ถ้าเช่นนั้นก็นำสิ่งนี้ติดตัวไปด้วย มันใช้สำหรับยืนยันตัวตน จะได้เดินเข้างานโดยไม่ต้องผ่านพิธีรีตองมากมาย"

[ ท่านได้รับไอเท็ม 'สัญลักษณ์ผู้สืบทอดโรงตีเหล็ก' ]

       ชุดเกราะตัวนี้จะขายได้เท่าไรกันนะ? จากคำเยินยอของข่าน ราคาของมันน่าจะสูงสิบเลยไม่ใช่รึไง?

       'ไม่ได้ ห้ามคาดหวังเด็ดขาด ยิ่งหวังสูง เวลาล้มก็จะยิ่งเจ็บตัวมาก'

       คนอับโชคอย่างเรา ผิดหวังสักครั้งสองครั้งก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว คราวนี้เองก็เช่นกัน จิตใจเราเรียบเฉยราวกับน้ำนิ่ง

       ข่านแนะนำเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้นทำไมแกไม่ลองสร้างชุดเกราะที่เจ๋งกว่าตัวนี้อีกสักชุดดูล่ะ ถ้าทำเสร็จภายในสองวัน ตอนไปประมูลจะได้มีอะไรไว้ขายมากขึ้นไง"

       "ไม่เลว"

       หลังจากนั้นสองวันถัดมา เราใช้เวลาวันละยี่สิบชั่วโมงในการสร้างไอเท็มขึ้นมาสองชิ้น มันช่างอับโชคนัก ผลลัพธ์ที่ได้คือหนึ่งเกรดทั่วไปและหนึ่งเกรดอีปิก

       "บ้าฉิบ ชุดเกราะที่เราทุ่มเทเวลาให้มันมากถึงยี่สิบชั่วโมง มันกลับออกมาเป็นเกรดทั่วไปงั้นรึ?  ไม่ใช่ว่าขั้นต่ำสุดควรจะเป็นเกรดแรร์รึไง?"

       นี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ตก เหตุผลเดียวที่นึกออกก็คือ บริษัท เอส เอ กรุ๊ป จะต้องหวั่นวิตกว่าคลาสเลเจนดารีของเราไปทำลายความสมดุลย์ของเกม พวกมันก็เลยตั้งค่าให้โอกาสสำเร็จของเราต่ำลง จะต้องเป็นเช่นนั้นแน่

       ถ้าหากไม่ใช่  แปลว่าดวงของเราอาจแย่กว่าที่คิดก็ได้...

       ***

       มีเหตุผลหลักอยู่สองประการที่ผู้ปกครองดินแดนจะจัดงานประมูลของอัศวินขึ้น  ประการแรก  เพื่อเสริมกำลังให้กองทัพ อัศวินจะได้มีอุปกรณ์สวมใส่ชั้นเลิศและเหมาะสมกับตนมากที่สุด ประการที่สอง ใช้เพื่อเฟ้นหาสุดยอดช่างตีเหล็กที่มาร่วมงาน

       ทำไมต้องมองหาช่างตีเหล็กชั้นยอดด้วยน่ะหรือ? เป็นเรื่องของธุรกิจล้วนๆ  ใครก็ตามที่มีผลงานเตะตามากที่สุดในงานประมูล คนผู้นั้นก็จะได้รับเกียร์ติจากลอร์ดให้เข้าพบ บางทีอาจได้สานสัมพันธ์ทางธุรกิจด้วย ถือเป็นจุดพลิกผันครั้งใหญ่ของชีวิตคนผู้นั้นเลยก็ว่าได้

       ณ โถงรับรองใหญ่ปราสาทวินสตัน       

       ผู้คนนับสิบกำลังนำสิ้นค้าของตนเสนอชื่อเข้าประมูลด้วยอาการประหม่าตื่นเต้น คนที่มามีตั้งผู้เล่นและเอ็นพีซีคละเคล้ากันไป ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นช่างตีเหล็ก

       เรากวาดสายตามองไปยังกลุ่มช่างตีเหล็กมากหน้าหลายตา

       'ถ้าได้พบช่างตีเหล็กฝีมือเยี่ยมก็คงจะดี อยากได้คนไปช่วยงานที่โรงตีเหล็กข่านจัง'

       เราสามารถจ้างช่างตีเหล็กคนใหม่เป็นลูกมือสำหรับทำงานจิปาถะได้ แถมยังนำสินค้าที่ช่างคนนั้นผลิตไปขายโดยหักค่านายหน้าได้อีกด้วย

       'เมื่อข่านเกษียณและเราได้กลายเป็นเจ้าของ หลักการสำคัญของเราคือการจ้างช่างตีเหล็กหน้าใหม่ฝีมือดีมาร่วมงาน'

       โฆษกประมูลปรากฏตัวขึ้นในขณะที่เรากำลังคิดสารพัดวิธีใช้แรงงานทาส

       "งานประมูลจะเริ่มในอีกยี่สิบนาที โดยคาดว่าจะใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมง ทุกท่านสามารถพักอยู่ในห้องรับรองได้ในระหว่างที่งานกำลังดำเนินไป"

       ข้อความระบบเด้งขึ้นตรงหน้าเรา

[ ท่านเข้าร่วมงานประมูลที่จัดขึ้นโดยแม่เมือง กรุณากำหนดไอเท็มที่จะขายพร้อมกับราคา ]

       เรารีบเปิดกระเป๋าสัมภาระขึ้นมาทันที ก่อนจะลงทะเบียนขาย เราตัดสินใจตรวจสอบความเรียบร้อยโดยละเอียดอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ

[ เกราะเหล็กปราณีตบรรจง ]
ระดับไอเท็ม : อีปิก
ความคงทน: 272/272   พลังป้องกัน: 303 ความเร็วในการเคลื่อนที่: -6%
* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะยกเลิกความเสียหายจากการโจมตีประเภทแทง
       ชุดเกราะที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยมผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังขาดประสบการณ์และไม่เป็นที่รู้จักมากนัก
       เนื้อจากชุดเกราะนี้ผลิตโดยการนำเหล็กกล้าบางสองชั้นมาซ้อนกัน พลังป้องกันและความเร็วในการเคลื่อนที่จึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก
* เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 120 หรือสูงกว่า ค่าพละกำลัง 380 หรือสูงกว่า ค่าความอดทน 400 หรือสูงกว่า ทักษะความชำนาญเกราะหนักขั้นกลาง

[ ถุงมือที่ไม่ธรรมดา ]
ระดับไอเท็ม : อีปิก
ความคงทน: 83/83    พลังป้องกัน: 29 
ความเร็วใจการโจมตี: +4%     ความแม่นยำ: +8%
       ถุงมือที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยมผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังขาดประสบการณ์และไม่เป็นที่รู้จักมากนัก
       แม้ภายนอกจะดูเหมือนกับถุงมือธรรมดาทั่วไป แต่เมื่อได้สวมใส่กลับให้ความรู้สึกยอดเยี่ยมอย่างน่าประหลาด
* เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 120 หรือสูงกว่า ค่าความว่องไว 1,000 หรือสูงกว่า

       "ตกลง เอาสองอันนี้แหละ..."

       เรากดปุ่มลงทะเบียนทันที

[ กรุณาตั้งราคาประมูลต่ำสุดของเกราะเหล็กปราณีตบรรจง ]
[ กรุณาตั้งราคาประมูลต่ำสุดของถุงมือที่ไม่ธรรมดา ]

       "หืม…  ตั้งเท่าไรดีนะ?"

       ทุกทีเราจะผลิตแค่ไอเท็มเลเวล 60 นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เราได้มีโอกาสตั้งราคาไอเท็มเลเวล 120  ซึ่งเราก็ยังไม่แน่ใจตัวเลขนัก

       'ก็ควรจะขายแพงๆ ล่ะนะ หากเทียบกับแรงกายและต้นทุนค่าวัสดุ…   แต่ถ้าหากเราตั้งราคาสูงเกินไป บางทีมันอาจจะ...'

       ในระหว่างที่กำลังยืนอ้ำอึ้ง เด็กหนุ่มผมขาวคนหนึ่งก็เดินมาทักเรา

       "สวัสดีคร้าบ~ มีปัญหาอะไรรึเปล่าเอ่ย?"

       "นายเป็นใคร...?"

       "สวัสดี เรียกผมว่า 'สเต็ง' ก็ได้ เป็นผู้เล่นคลาสช่างตีเหล็ก ผมจับตาดูคุณมานานแล้ว คุณเองก็คงเป็นช่างตีเหล็กเหมือนกันสินะ และดูเหมือนนี่จะเป็นงานประมูลครั้งแรกด้วย ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมช่วยเอาไหม?"

       เด็กหนุ่มผู้นี้กล่าวแนะนำตัวพร้อมกับรอยยิ้ม ชื่อของเขา ทำไมเราถึงได้คุ้นหูจัง

       'สเต็ง… ใครกันนะ? '

       ชื่อนี้เรารู้จักแน่นอน แต่ไม่แน่ใจว่ารู้จักในด้านไหน แล้วก็เริ่มไม่แน่ใจด้วย ว่าที่จำไม่ค่อยได้ เป็นเพราะเขาไม่ค่อยสำคัญ หรือเป็นเพราะความจำของเราห่วยแตกกันแน่

       เราค่อยๆ อธิบายออกไป "ฉันลังเลในเรื่องการตั้งราคา ไม่รู้ว่าจะตั้งราคาขั้นต่ำเท่าไรให้เหมาะสมดี"

       สเต็งกระพริบตาใส่เราอย่างประหลาดใจ "อาจารย์ของคุณไม่ได้ตั้งราคาไว้แล้วหรอกรึ?"
     
       "อาจารย์?"

       "ก็อาจารย์ผู้ที่มอบภารกิจนี้มาให้ไง  คุณถูกส่งมาทำภารกิจช่วยประมูลไอเท็มแทนอาจารย์ใช่ไหมล่ะ?"
     
       เด็กคนนี้กำลังพูดอะไรอยู่? ในระหว่างที่เราสับสน เด็กหนุ่มสเต็งก็หยิบดาบมือเดียวที่มีฝักสวยงามออกมาหนึ่งเล่ม
     
       "นี่คืออาวุธพิเศษที่อาจารย์ของผมผลิตมาเพื่องานประมูลครั้งนี้  ยอดเลยใช่ไหม? เป็นไอเท็มระดับแรร์ที่มีเลเวลสูงถึง 190 แน่ะ"

• Next
• Previous