จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 38 - ปะทะคารม

       ณ จัตุรัสหมู่บ้านวินสตัน

       แม้ในยามปรกติจะเป็นสถานที่ซึ่งคราคร่ำไปด้วยผู้คนอยู่แล้ว,  ทว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ   การแข่งขันประลองการผลิตไอเท็มจะกำลังจะมีขึ้นบนเวทีใจกลาง

       "หวังว่ากริดจะช่วยโรงตีเหล็กของข่านเอาไว้ได้นะ   โรงตีเหล็กแห่งนั้นเป็นความภาคภูมิใจสุดท้ายที่เหลืออยู่ของพวกเรา"

       "ใช่แล้วล่ะ  ถ้าหากโรงตีเหล็กข่านต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของบริษัทเมโร่ด้วยล่ะก็,   พวกเราชาวบ้านวินสตันก็คงไม่เหลือสิ่งไหนให้ชื่นชมได้อีกแล้ว"

       "กริด,  สู้มัน!  นายจะแพ้ไม่ได้นะ"

       หัวใจของชาวบ้านวินสตันรวมกันเป็นน้ำหนึ่งอันเดียวกันอย่างไม่น่าเชื่อ  ทั้งหมดล้วนแต่ภาวนาให้กริดได้รับชัยชนะในวันนี้   ทว่า,  กับผู้เล่นธรรมดานั้นต่างออกไป    ผลการแข่งไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อพวกเขาแม้แต่นิดเดียว

       "หืม,  การแข่งผลิตไอเท็มงั้นหรอ?   แถวนี้ก็ไม่มีอย่างอื่นที่น่าสนใจแล้วด้วยสิ,   หยุดดูก่อนดีมั้ย?"

       "ไม่มีอะไรทำอยู่พอดี   ถ้ามันน่าเบื่อค่อยกลับก็ยังไม่สาย"

       แม้แต่ผู้เล่นก็ยังให้ความสนใจกับการแข่งครั้งนี้ไม่น้อย

       "เฮ้,  น่าแปลกดีนะ  ลองคิดดูสิ,  มันก็แค่การแข่งผลิตไอเท็มของช่างตีเหล็ก,   แต่ทำไมถึงมีคนมามุงดูมากมายนักล่ะ?"

       "นั่นน่ะสิ,   การยืนดูช่างตีเหล็กค่อยๆ สร้างไอเท็มขึ้น,  แค่คิดก็น่าเบื่อแล้ว    เต็มที่ก็เป็นไอเท็มระดับอีปิกล่ะนะ,   เพราะงั้นมันจึงไม่ได้น่าสนใจอะไรเลย"

       "จะเป็นไปได้หรอ,  ไอเท็มระดับอีปิกน่ะ?   ได้ระดับแรร์มาก็ถือว่าเก่งมากแล้วมั้ง   แถมข่าวลือที่ได้ยินมา,  ที่ผู้เข้าแข่งในวันนี้ต่างไม่ใช่ช่างตีเหล็กชื่อดังทั้งคู่"

       "เห?  งั้นแข่งไปเพื่ออะไรล่ะ?   ไม่เห็นจะน่าสนใจเลยแฮะ    งั้นรีบไปเถอะ,  เสียเวลาเปล่าน่า    ออกไปล่ามอนสเตอร์ดีกว่า     ใครจะไปสนใจกันเล่า,  ว่าโรงตีเหล็กจะตกไปอยู่ในมือของใคร?"

       กลุ่มผู้เล่นต่างแสดงความเห็นดูถูกการแข่งครั้งนี้,  พวกเขาส่วนใหญ่เริ่มเบือนหน้าหนีออกไป

       แต่หลังจากนั้นไม่นานนัก...

       ทันทีที่มีการเผยตัวผู้เข้าแข่ง,  บรรดาผู้เล่นชายต่างก็หันกลับมาจ้องมองตาเป็นมันในทันที,  โดยไม่มีแม้แต่คนเดียวที่เดินออกไป

       "ได้เวลาแล้ว!  ให้กระผมได้แนะนำตัวเอกของเราในวันนี้กันหน่อย~~!    ผู้เข้าแข่งขันจากบริษัทเมโร่,  เอริน่า!     และผู้สืบทอดของข่าน,  กริด!"

       "โอ้วววว~"

       ดวงตาของกลุ่มผู้เล่นชายที่เฝ้ามองจากภายนอก,  ต่างจดจ้องขึ้นไปบนเวทีอย่างเป็นประกาย    หญิงสาวผมบลอนด์คนหนึ่งได้กระโดดขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับเรียกเสียงฮือฮาเป็นอย่างมาก   

       "ว้าว,  สวยโคตร!"

       "นี่มัน,  รักแรกพบรึเปล่านะ?"

       "สเปคในฝันเลย..."

       หญิงสาวผมบลอนด์คนนี้สวมหมวกปีกกว้างปิดบังใบหน้าอยู่   ทว่า,  ความงดงามนั้นมิอาจปิดบังกันได้ง่ายๆ    โดยถึงแม้ใบหน้าจะไม่ถูกเผยออกมาทั้งหมด,  แต่ส่วนปากที่อวบอิ่มได้รูปนั้นก็มากพอจะดึงดูดตัวละครเพศชายได้แล้ว    พวกที่ปากบอกไม่สนใจเกมในตอนแรก,   กลับต้องกลายเป็นแฟนตัวยงของเอริน่าตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเธอ

       "เอริน่า,  ผมจะเชียร์คุณนะ"

       "เอริน่า,  คุณต้องชนะแน่~"

       "เอริน่า!  เอริน่า!  เอริน่า!"

       แฟนคลับผู้ชายถือกำเนิดขึ้นในทันที   เอริน่า,  หรือชื่อจริงคือยูเฟอมิน่า,   เธอยักไหล่เล็กน้อยให้กับเสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่มด้านล่าง   เท่านั้นยังไม่พอ,  เธอยังราดน้ำมันลงไปบนกองไฟด้วยการโบกมือพร้อมกับยิ้มแย้มให้กลุ่มผู้เล่นชายเข้าไปอีก

       "ขอบคุณสำหรับแรงเชียร์นะคะ"

       "โอ้ววววว~~~~~!!"

       เพียงแค่รอยยิ้มจางๆ จากริมฝีปากอันงดงาม,   ดูราวกับเธอคือเทพธิดาที่มาโปรดเหล่าผู้เล่นชายก็มิปาน     เป็นภาพแบบเดียวกับการที่ทหารเกณฑ์ชายได้เข้าชมคอนเสิร์ทวงเกิร์ลกรุ๊ปของเกาหลีใต้

       กริดได้แต่สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ,  ด้วยสีหน้าที่แสนหงุดหงิดและไม่พอใจ

       'ถึงเวลาของเรารึยังนะ?'

       ถ้าหากผู้เล่นชายเป็นแฟนคลับอันเหนียวแน่นของผู้เข้าแข่งขันหญิงล่ะก็   หมายความว่า,  ผู้เข้าแข่งชันชายอย่างเราเองก็จะต้องมีผู้เล่นหญิงคอยตามเชียร์อยู่เหมือนกัน     กริดยิ้มเจื่อนๆ พร้อมกับเลียนแบบท่าทางของยูเฟอมิน่าโดยการโบกมือไปทางกลุ่มผู้เล่นหญิง

       กริดที่คาดหวังเสียงเชียร์จากกลุ่มผู้เล่นหญิง,  แต่พวกเธอกลับมีการตอบสนองไม่เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ซักเท่าไร

       "หมอนี่,  ทำอะไรของมันน่ะ?  อึก!...รู้สึกแย่ชะมัด"
     
       "ขนมปังที่กินเข้าไปเมื่อก่อนหน้า,  ดูเหมือนมันกำลังจะย้อนกลับออกมาใหม่แล้วอ่ะ..."
     
       "เห่ยสุดๆ..."

       การแสดงออกของฝั่งผู้เล่นหญิง,  เป็นราวกับฝันร้ายของกริดอย่างไม่ผิดเพี้ยน
     
       'สังคมที่เน่าเฟะนี่มันอะไรกัน,  ทำไมคนเราถึงได้มองกันแต่รูปลักษณ์ภายนอกนะ   พนันได้เลยว่าถ้าเราหล่อล่ะก็,  สาวๆ พวกนี้คงจะแห่มากรี๊ดจนคอแตกแน่นอน'

       ไม่มีผู้เล่นหญิงคนใดที่ส่งเสียงให้กำลังใจกริดเลยแม้แต่คนเดียว   ทว่า,  กริดยังมีชาวบ้านวินสตันอยู่  พวกเขาตะโกนโห่ร้องขึ้นในยามที่กริดกำลังรู้สึกหดหู่

       "กริด!  นายยังมีพวกเรานะ    สู้เค้า!   พวกเราเชื่อมันในตัวนาย!   นายจะต้องทำได้แน่!"

       "ผู้สืบทอดของข่าน,  แสดงให้พวกมันได้เห็นซะ!"

       "กริดต้องชนะ! กริดต้องชนะ! กริดต้องชนะ! "

       กริดได้แต่ยืนสั่นระริก...

       'ถ้าพวกเอ็งอยากเชียร์ตูจริง...ก่อนอื่นก็ช่วยเลิกหันไปมองนังนั่นก่อนสิเฟ้ย!!'

       แม้จะเป็นเอ็นพีซี,  แต่เพศชายก็คือเพศชายวันยังค่ำ    ท่ามกลางเอ็นพีซีชายทั้งหมดของชาวบ้านวินสตัน,   พวกเขาต่างลืมไปแล้วว่าหญิงสาวผมบลอนด์คนนั้นคือศัตรู,  ไม่มีใครสามารถละสายตาออกจากหล่อนได้เลย,  แม้กระทั่งตัวข่านเองก็ตาม

       'เจ้าพวกบ้านี่,  ในที่สุดก็ได้เห็นธาตุแท้ซักที'
     
       หญิงสาวผมบลอนด์ปริศนาคนนี้สามารถดึงดูดได้แม้กระทั่งเอ็นพีซีชายที่แก่หงำเหงือก    กริดรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากทันทีที่ได้ยืนเคียงข้าง,   เขากลายเป็นไอ้งั่งทันทีเมื่อต้องถูกเปรียบเทียบกับเธอ
     
       "เธอน่ะ,  ฟังให้ดีนะ,   การแข่งครั้งนี้ชั้นคือผู้ชนะอย่างแน่นอน    ชักอยากเห็นใบหน้าสวยๆ นั่น,  บิดเบี้ยวไปด้วยความผิดหวังซะแล้วสิ!"

       ยูเฟอมิน่าต้องประหลาดใจไม่น้อยกับคำประกาศสงครามของกริด   แม้ชายคนนี้จะเป็นศัตรูที่ต้องแข่งขันด้วยก็ตาม,  แต่เหตุใดหมอนี่ถึงไม่ยอมหลงเสน่ห์ของเรากันนะ?
     
       'ถ้าไม่ใช่พวกเกย์,  ก็ต้องตาบอดแน่,  เพราะผู้ชายปรกติไม่มีวันทนต่อความงามของเราได้หรอก'

       ยูเฟอมิน่าจัดว่าเป็นพวกหยิ่งทระนงโดยกำเนิด
     
       'จงลิ้มรสความงามของชั้นไปซะ!'
     
       ยูเฟอมิน่าขยับปึกหมวกขึ้นเล็กน้อยจนเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง   ความงามอันไร้ที่ติได้ปรากฏสู่สายตาของคนจำนวนมาก,  รวมไปถึงกริด    เขาเองก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเธอช่างมีใบหน้าที่งดงามเสียเหลือเกิน

       'ได้เห็นเต็มๆ แบบนี้แล้ว,   สวยไม่เบาเลยนี่นา    ไม่ใช่ว่าระดับเดียวกับนังแม่มดยูร่าเลยรึไงนะ?'

       ถ้าหากยูร่าคือตัวแทนความงามของกุลสตรีที่เฉิดฉายหมดจด,   ยูเฟอมิน่าก็คือตัวแทนของเด็กสาวแรกแย้มที่สดใสและเปี่ยมไปด้วยความน่ารัก    แม้บรรยากาศของทั้งคู่จะแตกต่างกันเล็กน้อย,   แต่สิ่งที่เหมือนกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน,  ก็คือแรงดึงดูดที่มีต่อเพศตรงข้าม

       'เป็นคนแน่รึเปล่าเนี่ย?  หรือว่าตุ๊กตา?'

       ใบหน้าของกริดกำลังดูโง่เง่าอย่างมากในตอนนี้,   เขาไม่สามารถละสายตาไปจากยูเฟอมิน่าได้เลยแม้ซักวินาทีเดียว

       เมื่อเห็นเช่นนั้น,  ยูเฟอมิน่าจึงคิดในใจเบาๆ ว่า  "นั่นล่ะ...ต้องอย่างนั้น,   ทันทีที่นายได้เห็นใบหน้าของชั้น,  วินาทีนั้นก็จะต้องตกเป็นทาสไปโดยปริยาย   นับแต่นี้ไป,  นายจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของชั้นเหมือนกับเป็นลูกสุนัขตัวหนึ่ง,  เฉกเช่นเดียวกับบุรุษอื่นๆ บนโลก!"

       ไม่มีใครในโลกนี้ที่ต่อต้านความงดงามของเธอได้!   ยูเฟอมิน่ามีความภาคภูมิใจและมั่นใจในรูปลักษณ์ของตนเป็นอย่างมาก   เธอยังคงพูดกับกริดต่อไปราวกับมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม   ว่าได้รับชัยชนะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

       "นายชื่อกริดสินะ?   พวกเราไม่มีเหตุให้ต้องเป็นศัตรูต่อกันเลยนี่   ไม่ใช่ว่าพวกเราเพิ่งจะเคยพบหน้ากันครั้งแรกหรอกหรือ?   บางทีในอนาคตอาจได้พบกันอีก,  และอาจได้สานต่อความสัมพันธ์ต่อจากในวันนี้ก็เป็นได้  ดังนั้นอย่าได้คิดว่าชั้นเป็นศัตรูเลยนะ"

       ดวงตาอันงดงามราวกับพระจันทร์เสี้ยว,  น้ำเสียงอันออดอ้อนเว้าวอนชวนให้หลงใหล    ไม่มีผู้ชายปรกติคนไหนสามารถทนต่อเสน่ห์อันเย้ายวนขนาดนี้ได้แน่

       แต่กริดไม่ใช่ผู้ชายปรกติ,  เขาพ่นลมหายใจออกมาจากจมูกอย่างหงุดหงิด  "อะไรนะ?  จะให้พัฒนาความสัมพันธ์กับเธองั้นหรอ?   อย่าได้พูดจาชวนขยะแขยงไปหน่อยเลย,  แม่หนูน้อย"

       ใบหน้าของยูเฟอมิน่าแดงก่ำในทันที

       "นะ-น่าขยะแขยงงั้นหรอ?   แล้วทำไมนายถึงไม่อยากสานต่อความสัมพันธ์กับชั้น?  แล้วเมื่อกี้มันอะไร...ที่ว่า,  แม่หนูน้อย?"

       "ถูกต้อง!  ชั้นไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับนังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเธอหรอกนะ!  แม่หนูน้อย!   เธอเรียนจบชั้นมัธยมรึยังเนี่ย?   ชั้นเป็นพวกไม่ชอบเด็กที่ยังไม่โตน่ะ    แล้วก็ไม่ใช่พวกโลลิค่อนด้วย!   คิดว่าชั้นเป็นพวกเฒ่าหัวงูรึไง?    เธอคงตั้งใจจะทำให้เสียสมาธิระหว่างแข่งสินะ,  แต่ขอโทษทีที่มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด"
     
       กริดคือชายหนุ่มผู้หนักแน่นดุจดั่งขุนเขา   เขามีสเปคหญิงสาวในดวงใจอยู่แล้ว,  และแน่วแน่กับสิ่งนั่นเป็นอย่างมาก    หญิงสาวในฝันของเขาจะต้องมีส่วนสูงอย่างน้อย 168 เซนติเมตร,  และหน้าอกอย่างน้อยก็ต้องคัพ D!    แม้ว่ายูเฟอมิน่าจะน่ารักขนาดไหนก็ตาม,  แต่เธอยังห่างไกลจากเสปคของกริดอยู่มากโข,   ด้วยส่วนสูง 160 เซนติเมตรและหน้าอกคัพ B ของเธอ

       ดังนั้น,  ต่อให้ใบหน้าจะงดงามราวกับเทพธิดาจากสวรรค์ขนาดไหน,  ถ้าหุ่นไม่ได้,  กริดก็ไม่มีวันเหลียวแล

       'เด็กน้อย?  จิ้งจอกเจ้าเล่ห์?  หมอนี่มันเสียสติไปแล้วรึไง?'

       ยูเฟอมิน่ายืนฟังถ้อยคำเย้ยหยันของกริดด้วยสีหน้าตกตะลึง   ร่างกายของเธอสั่นระริกเล็กน้อย,  ความอับอายที่ไม่เคยมีมาก่อนได้บังเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน,  ไฟแค้นลุกโชนขึ้นสุมอยู่ในทรวงอกทันที

       'เหนือสิ่งอื่นใด,  ชั้นอายุ 20 แล้วย่ะ!'

       ใช่แล้ว,  ยูเฟอมิน่านั้นไม่ใช่เด็กสาว   แม้จะมีใบหน้าที่ดูเยาว์วัยกว่าความเป็นจริงไปบ้าง,  แต่มันก็ยังห่างไกลกับคำว่าแม่หนูน้อยอย่างมาก    การถูกเรียกเช่นนั้นได้ไปกระตุ้นต่อมความโกรธของเธอเข้าอย่างจัง  เพราะตั้งแต่เด็กแล้ว,  ปมด้อยของเธอที่มักถูกเพื่อนล้อมักจะหนีไม่พ้นส่วนสูงนั่นเอง

       'ชั้นจะทำให้นายต้องอับอายต่อหน้าทุกคน!!'

       ยูเฟอมิน่าเดือดดาลอย่างสุดขีด   เธอแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็นเล็กน้อย,  ก่อนจะหันมามองทางกริดพร้อมกับพูดว่า

       "ถ้าหากนายไม่รู้สึกถึงเสน่ห์ของชั้น,   แปลว่านายเป็นเกย์ใช่ไหม?   น่าสงสารแม่ของนายจริงๆ นะ,   ให้กำเนิดเด็กผู้ชายออกมาแท้ๆ,  กลับโตขึ้นมาเป็นเกย์ซะได้     ช่างเถอะ,  มาแข่งกันที่การผลิตไอเท็มดีกว่า   ยังไงชั้นก็ไม่มีทางแพ้เด็ดขาด!"

       "อะ-อะไรนะ?   กะ-เกย์?   เธอกำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ?   ไอ้เด็กเตี้ยเกิดมาโชคร้ายนี่!   ชั้นไม่ใช่เกย์นะโว้ย!"   กริดตะโกนขึ้นอย่างไม่พอใจทันที

       ยูเฟอมิน่าต้องได้ยินสิ่งที่น่าตกตะลึงอีกครั้ง,  คำว่า 'โชคร้าย'     เธอไม่เคยคิดมาก่อน,  ว่าจะมีผู้ชายคนไหนกล้าใช้คำว่า 'โชคร้าย' กับเธอ

       "โชคร้าย?  ชั้นเนี่ยนะ?  ไอ้ขยะมูลฝอยอย่างแกต่างหากล่ะที่เกิดมาโชคร้าย!"

       ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนกล้าว่าเธอถึงขนาดนี้มาก่อน,  กริดถือเป็นคนแรก    ในสายตาของยูเฟอมิน่า,  กริดดูไม่เหมือนกับคนสติสมประกอบเลยซักนิดเดียว    เธอไม่คิดจะต่อความยาวสาวความยืดกับหมอนี่อีกต่อไป  "ชั้นอยากจะไปจากนายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!  เพราะงั้นมารีบแข่งให้มันจบๆ กันเถอะ!"
     
       "ได้เลย!  บอกไว้ก่อนนะว่าชั้นไม่สนใจเสียงเชียร์ที่ดังอยู่ฝ่ายเดียวของเธอหรอก!   ไม่ว่ายังไง,  คนที่จะหน้าแตกในวันนี้ก็คือเธอ!"

       ยังไม่ทันที่พิธีกรจะประกาศให้เริ่มแข่ง,  กริดก็ชิงวางแร่เหล็กลงบนเตาหลอมเสียก่อนแล้ว    ส่วนยูเฟอมิน่าที่เคยมีประสบการณ์ตีเหล็กมาบ้าง,  เธอเองจึงเริ่มกระบวนการถลุงในทันที

       พรึ่บ~~!
     
       ความโกรธแค้นเดือดดาลของคนทั่งคู่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด   เฉกเฉ่นเดียวกับความร้อนแรงของเปลวไฟในเตาหลอม

       พิธีกรบนเวทีไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป

       "เอาล่ะครับท่านผู้ชม,  ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองท่านเริ่มลงมือกันแล้ว   กระผมจะขอชี้แจงให้ผู้ชมรอบๆ ได้รับทราบซักเล็กน้อย!    การแข่งในวันนี้,  จะเป็นการแข่งตีเหล็กในหัวข้อ 'มีดสั้น'   ใครก็ตามที่สามารถรังสรรค์มีดสั้นคุณภาพสูงกว่าออกมาได้  ผู้นั้นก็จะเป็นฝ่ายได้รับชนะไป!"

       มีดสั้นจัดเป็นไอเท็มที่สร้างขึ้นได้รวดเร็วง่ายดาย   ดังนั้น,  จึงเป็นการดีกับเรา,  ที่จะใช้เวลาที่เหลือขัดเกลาให้มันออกมาสมบูรณ์แบบมากที่สุด    โดยช่างตีเหล็กที่ชำนาญจะใช้เวลาราว 2 ชั่วโมงในการสร้างมีดสั้นขึ้นมาหนึ่งเล่ม    ทว่า,  ระยะเวลาในการแข่งขันนั้นมีมากถึง 3 ชั่วโมง

       "เอริน่าสู้สู้!!"

       ยิ่งรอบเวทีมีความเอะอะวุ่นวายมากเท่าใด,  แฟนๆ ของเอริน่าก็ยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้นมากเท่านั้น,   ราวกับเป็นเซลล์มะเร็งที่ลุกลามแผ่ขยายอย่างรวดเร็ว    เสียงเชียร์จากชาวบ้านวินสตันถูกเสียงเชียร์ของแฟนคลับเอริน่ากลบจนมิด   ส่งผลให้กริดต้องต่อสู้ตามลำพังโดยไม่มีแม้แต่กำลังใจเดียว
     
     

---

จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 38 - ปะทะคารม - จบตอน

• Next
• Previous