จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ ตอนที่ 36

       ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาในยามเช้าของอีกวัน   เราก็รีบล็อคอินเข้าไปในเกมพร้อมกับมุ่งหน้าไปยังโรงตีเหล็กของข่าน    เมื่อเห็นว่าข่านกำลังยืนรอเราอยู่   เราจึงตัดสินใจพูดในสิ่งที่คิดอยู่ออกไปทันที

       "ทำไมลุงต้องมอบภารกิจดีๆ ให้กับคนแปลกหน้าอย่างฮิวรอยด้วย?   ตัวผมไม่มีความสำคัญพอให้ทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่แบบนั้นงั้นหรอ?"

       ข่านจ้องมองเราด้วยใบหน้าที่งุนงงราวกับเขาไม่เข้าใจว่าเรากำลังพูดถึงสิ่งใดอยู่         แต่หลังจากนั้นก็ดูเหมือนจะนึกออก   ข่านจึงถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเคร่งเครียดเล็กน้อย  "เจ้าหมายถึงภารกิจที่ต้องเดินทางไปแจ้งข่าวกับเอิร์ลสไตมนั่นน่ะหรือ?"

       "ใช่!"

       "ฮ่าฮ่าฮ่า!"  ข่านหัวเราะออกมาอย่างสุดเสียง

       "เจ้าเป็นเด็กหนุ่มที่ยอดเยี่ยมมาก  ด้วยวัยเพียงเท่านี้กลับเปี่ยมไปด้วยคุณธรรมอย่างไม่น่าเชื่อ..."

       "เห...?"
     
       ข่านกำลังหมายถึงอะไร?

       "เจ้าต้องการจะไปทำภารกิจเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน...อย่างนั้นสินะ?"
     
       "เอ่อ...ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น..."

       "อย่าถ่อมตัวไปเลย   เจ้าน่ะสุดยอดมาก"
     
       "......"
     
       เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ข่านเข้าใจเราผิดไป   ภาพที่ข่านวาดฝันเอาไว้คงไม่พ้นเด็กหนุ่มผู้แสนประเสริฐที่มีแต่ในนิยายเท่านั้น!    เราได้แต่ยืนอ้ำอึ้งเงอะงะโดยไม่พูดอะไรออกไป   ข่านเห็นดังนั้นจึงวางมือมาบนหัวไหล่ของเราเบาๆ และพูดว่า

       "ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงชาวบ้านวินสตันยิ่งกว่าใคร   แต่ข้าไม่อาจส่งเจ้าออกไปเสี่ยงอันตรายข้างนอกได้จริงๆ...เจ้าสำคัญกับข้ามาก   เหมือนกับเป็น...ลูกชายอีกคนหนึ่งของข้าเลยทีเดียว     ข้าไม่อาจส่งเจ้าไปพบเจอหายนะได้หรอก"

       ดวงตาของข่านจ้องมองมาที่เราอย่างอบอุ่น

       "บริษัทเมโร่รู้ดีว่าเจ้านั้นใกล้ชิดกับข้ายิ่งกว่าใคร   การถูกเฝ้าจับตามองทุกฝีเก้าจึงเป็นสิ่งที่หลึกเลี่ยงไม่ได้   พวกมันคงไม่อยู่เฉยแน่ถ้าหากว่าเจ้ามีทีท่าว่าจะออกไปจากหมู่บ้าน   และข้าก็คงทนไม่ได้  ถ้าเกิดว่าเจ้าต้องถูกพวกมันจับกุมตัวไป"

       ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยของข่านได้ทำให้หัวใจของเราพองโต   เรานี่มันแย่จริงๆ ที่ดันไปเข้าใจข่านผิดซะได้

       "ลุงข่าน...ผมเคยคิดว่าลุงจะไม่เชื่อใจผมอีกแล้ว  ผมขอโทษ"
     
       "จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงเล่า?  ข้าน่ะเชื่อเจ้ายิ่งกว่าใครทั้งหมด   นั่นเป็นสาเหตุที่ข้ากล้าเอาอนาคตของโรงตีเหล็กแห่งนี้เดิมพันไว้กับเจ้าแต่เพียงผู้เดียว"
     
       เมื่อลองมาคิดดูอีกที   เราไม่ควรจะโง่ไปสงสัยข่านตั้งแต่แรกอยู่แล้ว   ในขณะที่เรากำลังรู้สึกหดหู่  ข่านก็พูดให้กำลังใจเราขึ้นมาอีกครั้ง  "เอาล่ะ  ตอนนี้เจ้าจงคิดแต่แข่งกับบริษัทเมโร่ก็พอ     แสดงให้พวกมันเห็นซะ!"

       "กำหนดวันแข่งได้แล้วหรอ?"

       "ถูกต้อง  การแข่งขันจะมีขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า    ก่อนจะถึงเวลานั้น  พวกเราต้องขัดเกลาทักษะการตีเหล็กของเจ้าให้ได้มากที่สุด   แสดงให้พวกมันเห็นถึงทักษะช่างตีเหล็กในตำนานที่เจ้าได้สืบทอดมาซะ!"

       เยี่ยม!  ไฟการต่อสู้ในตัวเราลุกโชนขึ้นอย่างพุ่งพล่าน

       "เข้าใจแล้ว  ผมจะเอาชัยชนะกลับมาให้ได้"

       "ต้องอย่างนั้นสิ!   แม้ทักษะของข้าจะไม่ได้ยอดเยี่ยมมากนัก  แต่ประสบการณ์ของข้านั้นมีอย่างเต็มเปื่ยม!   หวังว่าสิ่งนั้นจะช่วยเจ้าได้ไม่มากก็น้อยละนะ"

       นับแต่นั้นเป็นต้นมา  ข่านก็ฝึกฝนเราอย่างเข้มข้นมากขึ้นกว่าเดิม   ขั้นตลอดการผลิตไอเท็มต่างๆ ถูกวนทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปมาหลายรอบ   เทคนิคการตีเหล็กของเราถูกขัดเกลาจนเฉียบแหลม   เราได้เรียนรู้ว่า  ท่าทางแบบใดเป็นการเคลื่อนไหวที่สูญเปล่า  และท่าทางแบบใดเป็นการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพ
     
       อัตราการผลิตไอเท็มระดับแรร์และอีปิกของเราได้เพิ่มขึ้นจากเดิมเล็กน้อย

[ ไอเท็มระดับแรร์ถูกสร้างขึ้น  ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 2 แต้มเป็นการถาวร   ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 30 หน่วย ]

[ ไอเท็มระดับแรร์ถูกสร้างขึ้น  ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 4 แต้มเป็นการถาวร   ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 80 หน่วย ]

[ ค่าความพากเพียรเพิ่มขึ้น ]

[ ค่าความชำนาญเพิ่มขึ้น ]

       มันเป็นความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เห็นค่าสถานะต่างๆ เพิ่มขึ้นมา    เราสนุกกับการเพิ่มค่าความพากเพียรและความชำนาญไปพร้อมๆ  กับการตีเหล็ก     แต่ติดอยู่เรื่องเดียวก็คือวัสดุที่ใช้ผลิตไอเท็มนั้นมีขีดจำกัด

       ข่านนั้นถังแตกอย่างสุดขีด  ส่วนเราเองก็กำลังเก็บเงินใช้หนี้อยู่    การหาวัสดุระดับสูงๆ มาสร้างไอเท็มจึงเป็นไปไม่ได้เลย   การผลิตไอเท็มของเรามีเพียงการนำเศษเหลือๆ ที่อยู่ในคลังเก็บของมาใช้เท่านั้น    ซึ่งส่วนมากก็จะเป็นวัสดุระดับต่ำที่ผลิตได้แต่ไอเท็มเกรดทั่วไป     ซึ่งการที่ข่านไม่สามารถหาวัสดุเกรดดีมาใช้ได้   ก็เป็นเพราะถูกบีบจากบริษัทเมโร่ด้วยกลยุทธในการตั้งราคาสินค้าให้ต่ำลง    ดังนั้น  ทุกวันนี้เราจึงต้องฝึกซ้อมด้วยวัสดุเกรดต่ำจนไม่สามารถผลิตไอเท็มชั้นยอดขึ้นมาได้
     
       ยิ่งไอเท็มที่เราผลิตขึ้นมีระดับสูงมากเท่าใด   ค่าประสบการณ์ของทักษะการผลิตก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น    ไอเท็มเลเวลต่ำที่สร้างขึ้นมาถึงแม้จะมีระดับแรร์ก็ตาม  แต่ความสามารถของมันก็ยังนับว่าด้อยคุณภาพอยู่มาก   แถมยังมีราคาขายที่ไม่แพง  และค่าประสบการณ์ที่ได้รับก็น้อย

       'ไอเท็มระดับแรร์คงต้องขายให้กับร้านเอ็นพีซี   แต่กับไอเท็มระดับอีปิก  บางทีเราอาจขายให้พวกผู้เล่นด้วยกันได้'

[ ดาบเหล็กที่พอใช้จะงานได้อยู่บ้าง ]
ระดับไอเท็ม : อีปิก
ความคงทน : 19/19,  พลังโจมตี :  35~40 หน่วย,  ความเร็วในการโจมตี +2%
ดาบเหล็กที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างฝีมือพรสวรรค์สูงซึ่งมีทักษะอันยอดเยี่ยม   แต่เขายังอ่อนประสบการณ์และไม่เป็นที่รู้จักมากนัก
ด้วยน้ำหนักที่เบาและความยาวใบดาบที่พอเหมาะ   ดาบเล่มนี้จึงง่ายต่อการใช้งานเพราะมีสมดุลย์ที่ยอดเยี่ยม   ผู้ใช้งานจะสามารถโจมตีได้เร็วขึ้นจากเดิมเล็กน้อย
คงไม่มีใครคาดคิดแน่  ว่าดาบเล่มนี้จะถูกสร้างขึ้นมาจากวัสดุระดับต่ำ
เงื่อนไขการสวมใส่ :  เลเวล 12 หรือสูงกว่า,   ค่าพละกำลัง 30 แต้มหรือสูงกว่า,   ทักษะความชำนาญดาบขั้นต้น

[ เกราะหนังหนูที่เบาสบายอย่างไม่น่าเชื่อ ]
ระดับไอเท็ม : อีปิก
ความคงทน :  24/24,  พลังป้องกัน: 22,  ความเร็วในการเคลื่อนที่: +3%
ชุดเกราะหนังหนูที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างฝีมือพรสวรรค์สูงซึ่งมีทักษะอันยอดเยี่ยม   แต่เขายังอ่อนประสบการณ์และไม่เป็นที่รู้จักมากนัก
มันถูกออกแบบมาให้ผู้สวมใส่ไม่อึดอัดในขณะที่ขยับร่างกาย    ส่งผลให้เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่เล็กน้อย
คงไม่มีใครคาดคิดแน่  ว่าชุดเกราะนี้จะถูกสร้างขึ้นมากจากวัสดุระดับต่ำ
เงื่อนไขการสวมใส่ :  เลเวล 13 หรือสูงกว่า,  ทักษะความชำนาญเกราะหนังขั้นต้น

       "เป็นชื่อที่โหดร้ายชะมัด..."

       แต่ก็ถือเป็นอุปกรณ์ที่ไม่เลวเลยสำหรับผู้เล่นใหม่ช่วงเลเวล 12-13    ใครก็ตามที่ได้สวมใส่มันจะต้องล่ามอนสเตอร์ง่ายขึ้นแน่นอน    มั่นใจได้เลยว่าผู้เล่นใหม่จะต้องซื้อมันแน่  ถ้าหากว่าพวกเขามีเงินมากพอ

[ ทักษะการผลิตของช่างตีเหล็กในตำนาน ]  เลเวล 1 (12.7%)
[ ทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนาน ]  เลเวล 1 (8.9%)

       'ในตอนนั้นที่สร้างลูกธนูยัฟฟ่าขึ้นมาได้   ค่าประสบการณ์ของเราเพิ่มขึ้นมากถึง 3.7% และ 2% ในทันทีเลยแท้ๆ'
     
       ที่จริงก็ผิดหวังนิดหน่อยที่ค่าประสบการณ์ของทักษะการผลิตเพิ่มขึ้นน้อยขนาดนี้   แต่แค่เพิ่มมาให้เห็นเราก็ดีใจมากแล้ว 

       ยังมีอีกเรื่องที่เราคงไม่ได้คิดไปเองแน่

       'ทักษะการผลิตของช่างตีเหล็กในตำนานนั้นยังคงเลเวล 1 อยู่เหมือนเดิม  ทว่า...เรากลับสามารถผลิตไอเท็มได้เป็นจำนวนมากขึ้น'
     
       ในตอนนี้เราสามารถผลิตไอเท็มต่างๆ ได้รวดเร็วและสมบูรณ์ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า   ยิ่งถ้าหากทักษะการผลิตและค่าความชำนาญเพิ่มขึ้น  มันก็คงจะดีกว่านี้แน่นอน
     
       'แต่ในความเป็นจริง  มันไม่ง่ายเลยที่จะหาโอกาสเพิ่มระดับของทักษะการผลิต   เพราะมันต้องใช้ทั้งเวลาและวัสดุจำนวนมาก   ตรงกันข้ามกับค่าความชำนาญที่เราสามารถเพิ่มมันได้ทุกที่ทุกเวลา'

       ยิ่งค่าความชำนาญสูง  ความสมบูรณ์แบบของไอเท็มก็ยิ่งมีมาก  เราตัดสินใจจะนำค่าสถานะที่เหลือทั้งหมดไปลงกับค่าความชำนาญเพื่อเพิ่มโอกาสในการชนะให้สูงขึ้น

       "หน้าต่างสถานะ"
     

ชื่อตัวละคร : กริด
เลเวล : 21,    ค่าประสบการณ์ :  5,350 / 16,700
คลาส : ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า
* เมื่อสร้างไอเท็ม  มีโอกาสได้รับค่าสถานะพิเศษเพิ่มขึ้น
* เมื่อเสริมพลังไอเท็ม  มีโอกาสสำเร็จมากขึ้น
* สามารถสวมใส่ไอเท็มทุกชิ้นภายในเกมได้โดยไม่สนใจเงื่อนไข  แต่จะมีผลข้างเคียงขึ้นอยู่ระดับของไอเท็มที่สวมใส่นั้นๆ
...
สมญานาม :  ผู้ที่จะกลายเป็นตำนาน
* สถานะผิดปรกติไม่ส่งผลกับท่านเท่าที่ควร
* เมื่อพลังชีวิตหมดลง   ท่านจะยังไม่ตายในทันที
* เป็นที่ยอมรับของผู้คนได้ง่ายขึ้น
...
พลังชีวิต : 936/936,  มานา  177/177
พละกำลัง:  104,  ความอดทน: 52,  ความว่องไว: 96
สติปัญญา: 59,  ความชำนาญ: 99,  ความพากเพียร: 60
ความเยือกเย็น: 44,  ความทรหด: 50,  ความหยิ่งทระนง: 44
วิสัยทัศน์:  44

ค่าสถานะคงเหลือ : 130 แต้ม
น้ำหนักสัมภาระ:  842 / 3,080     

       ต้องขอบคุณเรื่องที่เราสามารถผลิตไอเท็มระดับแรร์และอีปิกออกมาได้อย่างต่อเนื่อง   ส่งผลให้ค่าสถานะโดยรวมของเราเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด   แถมยังเหลือค่าสถานะที่ยังไม่ได้ใช้อีกมากถึง 130 แต้ม     เราลังเลไม่น้อยว่าจะนำแต้มที่เหลือไปใช้ลงกับอะไรดี

       'ถ้าหากเรานำแต้มทั้งหมดไปลงกับค่าความชำนาญ  มันจะส่งผลมากน้อยยังไงกับการผลิตกันนะ?   บางทีมันอาจช่วยให้การผลิตของเราดีขึ้นก็จริง  แต่จะคุ้มค่ารึเปล่า?    แล้วถ้าเกิดให้ความสำคัญกับค่าสถานะไหนมากเกินไป   กลัวว่าเราจะต้องมานั่งเสียใจในภายหลังเนี่ยสิ...'
     
       เราค่อยๆ ครุ่นคิดไปทีละนิดอย่างรอบคอบ

       'เราเคยใช้แต้มจำนวนมากไปกับพละกำลังและความว่องไวแล้ว   ดังนั้นครั้งนี้ก็ไม่จำเป็นอีก    ในปัจจุบันตัวเรามีค่าความอดทนที่ต่ำมาก   มันคงจะดีกว่านี้รึเปล่านะ...ถ้าหากเราเพิ่มมันซักเล็กน้อย?   เผื่อวันไหนได้พบกับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างพวกนักเลงนั่นอีก   พลังป้องกันและความอดทนถือเป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้เลยทีเดียว'
     
       ในที่สุดก็ตัดสินใจได้  เราเริ่มแบ่งแต้มที่เหลือไปลงกับค่าสถานะต่างๆ ตามที่คิดไว้
     

[ ท่านจะนำค่าสถานะ 60 แต้มไปเพิ่มให้กับค่าความอดทน   กรุณายืนยัน ]

       "ยืนยัน"

[ เมื่อค่าสถานะถูกเพิ่มเข้าไป   ท่านจะไม่สามารถยกเลิกได้อีก  กรุณายืนยัน ]

       "ยืนยัน"

[ ท่านจะนำค่าสถานะ 70 แต้มไปเพิ่มให้กับค่าความชำนาญ   กรุณายืนยัน ]

       "เออ!"

[ เมื่อค่าสถานะถูกเพิ่มเข้าไป   ท่านจะไม่สามารถยกเลิกได้อีก  กรุณายืนยัน ]

       "เลิกถามได้แล้วโว้ย!"

พละกำลัง:  104,  ความอดทน: 112,  ความว่องไว: 96
สติปัญญา: 59,  ความชำนาญ: 169,  ความพากเพียร: 60
ความเยือกเย็น: 44,  ความทรหด: 50,  ความหยิ่งทระนง: 44
วิสัยทัศน์:  44

แต้มสถานะคงเหลือ :  0

       "อุวะฮ่าฮ่าฮ่า"

       ตัวเรายืนสั่นระริกด้วยความตื้นตันใจ   คงไม่มีใครเชื่อแน่ว่านี่คือสถานะของตัวละครเลเวล 21    ลองคำนวนอย่างหยาบๆ  ออกมาดูโดยการนำแต้มสถานะทั้งหมดมารวมกัน  ค่าสถานะของเราจะถือว่าสูงกว่าผู้เล่นทั่วไปที่มีเลเวล 75 เสียอีก

       ค่าพละกำลัง,  ค่าความอดทน,  ค่าความว่องไว,  ค่าสติปัญญา   ถ้าหากนำแค่ 4 สถานะหลักนี้มาคิด   ตัวเรานั้นจะใกล้เคียงกับผู้เล่นทั่วไปที่มีเลเวล 40 เลยทีเดียว

       'เข้าใจแล้ว...คลาสสายผลิตจะมีจุดเด่นในเรื่องค่าสถานะสินะ'

       ความสามารถในการเพิ่มค่าสถานะโดยรวมนั้นมีในคลาสสายผลิตทุกคลาส  ไม่ใช่เฉพาะช่างตีเหล็กเท่านั้น    ใครก็ตามที่สามารถจับจุดนี้ได้ ผู้เล่นคนนั้นก็จะสามารถกลบจุดอ่อนในการต่อสู้ที่เคยมีไป    แต่นั่นก็จำเป็นจะต้องใช้เวลาและความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัว

       "ก็ได้...เรายอมรับก็ได้ว่าตัวเรานั้นเกิดมาเพื่อใช้แรงงาน!   เดี๋ยวเราจะแสดงให้โลกนี้ได้เห็นถึงพลังแห่งชนชั้นแรงงานเอง!"

       เรารีบยัดขนมปังลงคอและตรงดิ่งไปยังเตาหลอมอีกครั้ง   จนกว่าจะถึงวันแข่ง  เราจะเสียสมาธิไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด   ยิ่งตัวละครของเราพัฒนามากขึ้นเท่าไร   สภาพจิตใจของเราก็ยิ่งพัฒนาตามไปด้วยมากเท่านั้น
     
       ...

[ ไอเท็มระดับแรร์ถูกสร้างขึ้น  ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 2 แต้มเป็นการถาวร   ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 30 หน่วย ]

       "อุวะฮ่าฮ่าฮ่า!"

       เป็นความรู้สึกพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนตอนสมัยเป็นคลาสนักรบ

       "นะ...นี่มันอะไรกัน?   ข้าไม่ได้ฝันไปหรอกใช่มั้ย?   ทำไมเจ้าถึงได้พัฒนาอย่างก้าวกระโดดได้ในระยะเวลาอันสั้นเพียงนี้?"

       ข่านตกตะลึงเป็นอย่างมาก    แต่จะให้เราตอบไปตามตรงว่า  'เพราะทุ่มแต้มไปกับค่าความชำนาญมากถึง 70 แต้มน่ะสิ'  ก็คงจะไม่ได้

       "ผมแตกต่างจากอัจฉริยะทั่วไปที่คุณเคยเจอมายังไงล่ะ"

       ข่านได้แต่ยืนสั่นระริกอยู่ด้านหลัง

       "ชะ...ใช่แล้ว!  ข้าเกือบลืมไปเลยว่าเจ้าคือผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า   ฮุฮ่าฮ่า!    ข้ามีวาสนาได้พบกับตำนานบทใหม่ของโลกงั้นหรือเนี่ย?    หากตายไปก็คงไม่มีอะไรให้ค้างคาใจอีกแล้ว!   เยี่ยม!  ถ้าอย่างนั้นมาเพิ่มความเข้มข้นของหลักสูตรกันหน่อยมั้ย?"

       ในโลกความเป็นจริง  สายฝนกำลังโหมกระหน่ำสาดเทลงมาจากท้องฟ้าอย่างไม่หยุดหย่อน   ดังนั้นตัวเราจึงตัดสินใจที่จะออนไลน์อยู่ในเกมตลอดเวลาจนกระทั่งวันแข่ง   นอกเสียจากถึงเวลาที่ต้องเข้านอน

       ...
     
       ...
     
       ...
     
       ในตอนนี้  นับตั้งแต่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ  เกมซาทิสฟายได้มีหนังสือเปลี่ยนคลาสระดับอีปิกปรากฏตัวขึ้นมาเป็นจำนวน 3 เล่มแล้ว    หากไม่นับ 'นักรบโลหิต' ของแค็ทซ์ที่เพิ่งจะเป็นข่าวดังไป   อีกสองคลาสอีปิกที่เหลือนั้นแทบไม่มีข้อมูลหลุดออกมาสู่ภายนอกเลย   ผู้เล่นเจ้าของคลาสอีปิกแรกนั้นเป็นไม่ที่ทราบแน่ชัด    ส่วนคลาสอีปิกที่สองตกไปอยู่ในมือของแอ็กนัส  ผู้เล่นอันดับที่ 7 ของโลก

       ผู้เล่นทั่วโลกต่างให้ความสนใจอย่างมากกับคลาสทั้งสองที่ถูกเก็บเงียบเป็นความลับ   บรรดาเว็บบอร์ดใหญ่หลายแห่งต่างถกเถียงกันในหัวข้อนี้แทบทุกวัน   แต่ถ้าหากไม่ใช่ข้อมูลที่ออกมาจากปากของผู้เล่นเจ้าของคลาสโดยตรง   การโต้แย้งที่เกิดขึ้นก็ถือเป็นเพียงแค่สมมติฐานเท่านั้น
     
       คลาสระดับอิปิก 2 คนแรกนั้นจะเป็นคลาสแบบไหนกันนะ?   จะยอดเยี่ยมเหมือนกับนักรบโลหิตของแค็ทซ์รีเปล่า?   หรือบางทีอาจจะแข็งแกร่งกว่านั้นก็เป็นได้
     
       ...
     
       ...
     
       ...
     
       ณ อาณาจักรอีเทอนัล,  ดันเจี้ยนอาเคโร่,   ใกล้กับเมืองฟรอนเทียร์   เมืองหลวงของเอิร์ลสไตม์

       "แถวนี้มีมอนสเตอร์เต็มไปหมด   แทบแย่แน่ะกว่าจะมาถึงที่นี่ได้"
     
       หญิงสาวผมบลอนด์คนหนึ่งตะโกนขึ้น   รูปลักษณ์ภายนอกของเธองดงามราวกับเจ้าหญิงในนิทาน   ทำให้ผู้เล่นชายต่างพยายามเข้ามาตีสนิทด้วยในทันที
     
       "ดันเจี้ยนอาเคโร่นั้นเป็นสถานที่อันตราย    แม้แต่ผู้เล่นระดับสูงเองก็ยังไม่สามารถออกล่าคนเดียวได้   คุณผู้หญิงอยากจะมาร่วมปาร์ตี้ของผมไหม?   พวกเราก็มีฝีมือพอตัวนะ"
     
       "ไม่ได้!  คุณผู้หญิงต้องเข้าปาร์ตี้ของผมเท่านั้น!   พวกเราคุ้นเคยกับดันเจี้ยนนี้เป็นอย่างมาก   ความเร็วในการล่านั้นไม่มีเป็นสองรองใคร   คุณจะต้องรู้สึกพึงพอใจอย่างมากแน่นอน   ผมรับประกัน"

       "ไม่!  คุณต้องเข้าปาร์ตี้ผม!   แล้วผมจะแบ่งไอเท็มให้คุณเป็นจำนวนมาก!"

       รูปลักษณ์ตัวละครในเกมซาทิสฟายนั้นไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ทั้งหมด    ในตอนที่สร้างตัวละคร   แคปซูลจะทำการแสกนใบหน้าและรูปร่างที่แท้จริงของผู้เล่นมาเป็นต้นแบบ   สิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้มีเพียงสีผิว,  ทรงผม,  รอยสัก,  แผลเป็น,  และส่วนสูงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

       ในอีกความหมายถึง  ผู้หญิงที่มีตัวละครในเกมงดงาม  ก็มีความเป็นไปได้สูงมากที่ตัวจริงก็จะสวยเหมือนกัน  ดังนั้นจึงไม่แปลกใจผู้เล่นชายมักจะเข้าหาผู้เล่นหญิงที่มีตัวละครสวยๆ อยู่เสมอ
     
       'สวยจังโว้ย!'
     
       'ตรงสเปคเลย!'

       แววตาของผู้เล่นชายลุกวาวเป็นประกาย   ดูเหมือนพวกเขาจะคุ้นเคยกับยื้อแย่งกันจีบหญิงสาวเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

       "อยากให้ชั้นเข้าปาร์ตี้งั้นหรอ?   งั้นก็ลองกำจัดมอนสเตอร์ข้างหน้าให้ดูซักตัวหน่อยเป็นไง   ชั้นต้องการจะเข้าปาร์ตี้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น   แล้วชั้นจะเป็นคนตัดสินเองว่าปาร์ตี้ไหนที่คู่ควร"

       "อะไรล่ะนั่น?   เธอก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรนักหรอกนะ"

       "เห็นด้วย   จะเป็นพระคุณมากถ้าหากพวกนายไม่รับตัวถ่วงเข้าปาร์ตี้ล่ะนะ"

       ผู้เล่นหญิงในปาร์ตี้ต่างพากันนินทาว่าร้ายสาวปริศนาดังกล่าวทันที   แต่กลับกัน  ฝ่ายผู้เล่นชายกลับยิ่งมีไฟการต่อสู้ลุกโชนขึ้นอย่างดุเดือด

       "ได้เลย  แล้วอย่าผิดคำพูดนะแม่หนู!   คลื่นความร้อน!  ดาบอัคคี!"

       "เจ้าหญิงงามของผม   แล้วผมจะแสดงให้คุณได้เห็นเอง   วายุสลาตัน!"

       "ฮะฮะ  เจ้าพวกงั่ง!   พวกแกไม่มีทางทำแบบนี้ได้แน่   กายาเหล็กไหล!  ดรรชนีทำลายล้าง!"

       "ทักษะของพวกแกกระจอกไม่สมกับที่คุยโวโอ้อวดไว้เลยนะ   อัสนีบาต!"

       กลุ่มผู้เล่นต่างสาดทักษะใส่มอนสเตอร์ใกล้ๆ อย่างบ้าคลั่งรุนแรง

       ทักษะเวทย์มนต์จำพวกวายุสลาตัน,  อัสนีบาต,  และคลื่นความร้อนนั้น   เมื่อรวมตัวกันมักจะเกิดพลังทำลายที่รุนแรงจนส่งผลให้กำแพงดันเจี้ยนถึงกับสั่นสะเทือน    มอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ จึงต่างพากันหวาดกลัวและหนีไปในทันที

       หญิงสาวผมบลอนด์ที่เป็นต้นเหตุของความวุนวายในครั้งนี้เอาแต่ยืนจ้องมองเวทย์มนต์ทั้งหมดอย่างไม่กระพริบตา

       'เวทย์มนต์พายุของหมอนั่นไม่เลวเลย   ไม่ด้อยกว่าของใครที่เคยเจอมาซักคนเดียว   คุ้มค่าจริงๆ ที่ลงทุนถ่อมาไกลถึงที่นี่'
     
       เธอใช้ค่าสถานะวิสัยทัศน์และทักษะ 'จับตามอง' เพื่อคอยสังเกตุเวทย์มนต์วายุสลาตันโดยละเอียด   ไม่นานนักสาวผมบลอนด์คนนี้ก็กระซิบกระซาบออกมาเบาๆ กับตัวเองว่า

       "คัดลอกทักษะ!"

[ ท่านคัดลอกทักษะ 'วายุสลาตัน' เลเวล 3  ได้สำเร็จ ]

[ ทักษะ 'วายุสลาตัน' เลเวล 3 สามารถใช้งานได้เพียงครั้งเดียว   ท่านสามารถเก็บทักษะนี้เอาไว้ได้ตลอดจนกระทั่งใช้งานออกไป ]

[ วายุสลาตัน ]
เลเวล : 3
สร้างเกลียวลมพายุขึ้นอย่างรุนแรง   เกิดความเสียหายเป็นวงกว้าง 1,530~2,380 ทุกๆ วินาที   เป็นเวลาทั้งสิ้น 5 วินาที   ความว่องไวของเป้าหมายที่ถูกขังอยู่ภายในวายุสลาตันจะลดลง 80%
ใช้มานา : 700 หน่วย
ระยะหน่วงหลังใช้ : 300 วินาที

       หญิงสาวผมบลอนด์คนนี้มีชื่อว่า 'ยูเฟอมิน่า'   ซึ่งคลาสของเธอก็คือ...นักคัดลอก

       ในฐานะนักคัดลอก  เธอใช้ทักษะจับตามองและทักษะคัดลอกในการวิเคราะห์และคัดลอกทัษะมาเป็นของตนอย่างรวดเร็ว   ทันทีที่คัดลอกมาได้สำเร็จ  เธอสามารถใช้ทักษะที่คัดลอกมาได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

       ข้อเสียอย่างใหญ่หลวงของทักษะคัดลอก  คือการที่มันสามารถใช้ได้เพียงแค่วันละ 3 ครั้ง   แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังนับว่าเป็นทักษะที่สุดยอดอยู่ดี  แม้จะนับรวมข้อเสียไปด้วยแล้วก็ตาม

       'หากมีเจ้านี่...เราจัดการกับ 'ปิอาโร่' ได้แน่'

       ...
     
       ยูเฟอมิน่าเดินจากมาโดยทิ้งพวกผู้เล่นชายซึ่งกำลังพยายามสำแดงทักษะอย่างเต็มที่เอาไว้     หลังจากนั้นเธอก็รีบตรงดิ่งไปยัง 'หุบเขาเคซาน' ทันที

       "เจอแล้ว"
     
       หลังจากได้ที่พบกับถ้ำเล็กๆ ในส่วนลึกสุดของหุบเขา   ยูเฟอมิน่าก็ตัดสินใจอ่านทบทวนรายละเอียดของภารกิจอีกครั้งก่อนจะเข้าไปในถ้ำ

---

จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ ตอนที่ 36 - จบตอน

• Next
• Previous