จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 214

       ปิอาโร่และกริดเดินมาด้วยกัน  ส่วนบลันด์ก็เดินตามมาห่างๆ อย่างทำตัวไม่ถูก  

       กริดหันไปพูดกับปิอาโร่ว่า

       "เป็นยังไงบ้าง?  ฝีมือของหนึ่งในสิบจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งทวีป?"

       "เขายอดเยี่ยมกว่าที่คิดไว้  จิตใจแข็งแกร่งมากพอจะทนรับการสะกดข่มจากฉันได้  หากเขาใช้ลูกแก้วเป็นอาวุธ  ผลจะต้องออกมาสูสีแน่"

       สำหรับจอมเวทย์  อาวุธประเภทคฑามีคำนิยามว่า  <ยิ่งเสี่ยงมาก  ยิ่งได้มาก>   แต่สิ่งที่ต้องเสียไป  คฑาไม่มีความสามารถในการกักเก็บเวทย์ใหญ่เพื่อใช้ออกมาในทันที  ทำให้ความหลากหลายในการต่อสู้มีน้อย  ทว่า  สิ่งที่ได้มาทดแทนคือ  พลังเวทย์อันรุนแรงมหาศาลที่สามารถปิดฉากศัตรูได้ในการโจมตีชุดเดียว

       จอมเวทย์ส่วนมากไม่อยากเสี่ยงโดยไม่จำเป็น  พวกมันจึงโยนคฑาทิ้งไป  แต่เอิร์ลอัชเชอร์มีความเร็วร่ายเวทย์ระดับสุดยอดเป็นทุนเดิม  มันจึงเลือกใช้คฑา  และจุดอ่อนอย่างใหญ่หลวงของคฑาได้เผยออกมาอย่างเด่นชัดในตอนที่สู้กับคนเก่งอย่างปิอาโร่  เอิร์ลอัชเชอร์พ่ายแพ้โดยที่ไม่อาจใช้เวทย์ใหญ่ได้เลย
       
       'อัชเชอร์แข็งแกร่งจริงๆ ด้วยสินะ'

       แม้จะไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า  แต่ความหวาดผวาที่ถูกเวทย์ถอดวิญญานเล่นงานเข้าเป็นของจริง  

       เขาสวมเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ทำจากโลหะแห่งเทพอย่างอดามันเที่ยม  งานฝีมือชิ้นนี้สร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กในตำนานแพ็กม่า  มันมีคุณสมบัติในการต้านทานเวทย์มน์ 50%  แต่ถึงกระนั้นยังถูกเวทย์ถอดวิญญานเล่นงานไปถึง 40,000 หน่วย

       'ความรุนแรงจากเวทย์ของอัชเชอร์  นับว่าสูงกว่ามอนสเตอร์ระดับบอสทุกตัวที่เราเคยสู้มาทั้งหมด...'

       เป็นการโจมตีที่อยู่คนละมิติ  กริดได้รับบาดเจ็บเจียนตาย  ในขณะที่ปิอาโร่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย

       'หมอนั่น… ใช่พลังคีเพื่อลดทอนความเสียหายหรือยังไงกัน?'

       กริดย้อนนึกถึงหนังกำลังภายในที่ใช้พลังคีเป็นเกราะป้องกันตนเอง
       
       "อัสโมเฟลเก่งขนาดไหน?  ทำไมนายถึงแก้แค้นด้วยตัวเองไม่ได้?"

       สีหน้าปิอาโร่เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินชื่ออันน่ารังเกียจ

       "ไม่เชิงว่าหมอนั่นแข็งแกร่ง  แต่การเข้าถึงตัวแทบเป็นไปไม่ได้  ในจักวรรดิซาฮารัน  ไม่มีใครไม่รู้จักใบหน้าของฉัน  ถ้าหากฉันก้าวเท้าเข้าไป  คงได้ตายตั้งแต่หน้าประตู"

       "นายพูดเกินไปรึเปล่า?  จะมีใครสามารถฆ่านายได้ง่ายดายขนาดนั้น?  ต่อให้คนอย่างนายถูกปิดล้อม  แค่ใช้ <ความตายที่ถูกกำหนด> เปิดทางก็ได้แล้วนี่?  ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหา  หากนายสู้ได้เหมือนอย่างเมื่อครู่"

       "ถ้ามันง่ายดายขนาดนั้น  แล้วฉันจะต้องหลบซ่อนตัวถึงสองปีไปทำไมกัน?  นายยังรู้จักพลังอำนาจของจักรวรรดิดีพอ"

       จู่ๆ ปิอาโร่ก็ชะงักไป

       "เกิดอะไรขึ้น?"

       "มอนสเตอร์"

       "มอนสเตอร์?"

       หลังจากออกจากป่าหนาทึบ  กริดรีบหันไปมองทางเดียวกับปิอาโร่  ณ จุดนั้น  มีเพียงทะเลทรายอันแห้งแล้งสุดลูกหูลูกตา

       "แม้แต่มดสักตัวก็ยังไม่เห็น  นายไปเอามอนสเตอร์มาจากไหน?"

       ปิอาโร่ตอบกริดกลับไปอย่างสั้นห้วน  ในยามนี้  ชายหนุ่มพยายามมองหาว่ามีตัวอะไรอยู่กันแน่

       "ข้างล่าง"

       "เอ๋?"

       เกิดแรงกระเพื่อมเล็กน้อยจากผืนทราย  เมื่อกริดสัมผัสได้ถึงอันตราย  เขาจึงรีบถอยออกมา

       ซู่ววว!

       ในจุดที่กริดยืนอยู่เมื่อครู่  สิ่งมีชีวิตประหลาดลำตัวยาวได้พุ่งพรวดขึ้นมาจากทราย  เป็นตะขาบ  ตะขาบขนาดยักษ์ที่น่าจะมีชีวิตอยู่มากว่าพันปีแล้ว

       กรี๊!

       "อึก..."

       ลำตัวยาวกว่าสิบเมตร  ขานับร้อยมีขนาดใหญ่เท่ากับแขนขามนุษย์  มันกำลังโยกตัวไปมาอย่างน่ารังเกียจ  กริดจงเกลียดจงชักสัตว์ที่พ่นน้ำเหลืองออกมาจากร่างกายอย่างมาก  ชายหนุ่มรีบใช้นิ้วอุดจมูกไว้

       "ใจเสาะเหมือนกับพวกผู้หญิงเลยนะ"

       "เรื่องแบบนี้  เพศไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยรึไง?  ชิ!"
       
       กริดไม่เคยเห็นแมลงที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน  มันมีขนาดใหญ่กว่าแมงมุมหุบเขาเคซานเสียอีก  กริดพยายามกระโดดฟันใส่เข้าไปยังเปลือกหนาๆ ของมัน  ทว่า  พลังป้องกันกลับสูงมาก  แม้จะเป็น +9 ความผิดพลาดในมือก็ตาม  อาวุธที่ดีที่สุดในเกมยังทำอะไรไม่ได้  เป็นพลังป้องกันอันสูงส่งระดับเดียวกับศาสตราวุธบรรพกาล

       'มอนสเตอร์ที่เน้นป้องกันเป็นหลัก?'

       กริดผู้กำลังฉุนเฉียว  เขาไม่ได้เกรงกลัวว่าจะถูกโต้กลับเลย  ชายหนุ่มยังคงกระหน่ำโจมตีอย่างบ้าบิ่นต่อไป  ทว่า  ตะขาบยักษ์ตนนี้กลับว่องไวอย่างน่าประหลาด  ร่างกายอันใหญ่โตโยกซ้ายหลบขวาและโจมตีสวนกลับด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 6,300 หน่วย ]

       "อะไรกัน?"

       กล้าพูดได้เต็มปากว่า  กริดไม่เคยถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์ธรรมดารุนแรงขนาดนี้นับตั้งแต่ที่สวมเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์  ยุทธภัณฑ์สงครามที่ดีที่สุดในเวลานี้  

       กริดเริ่มปรับเปลี่ยนท่าทาง  เขาเอาจริงเอาจังมากขึ้น

       ทว่า  ผืนทรายแห่งนี้ส่งผลร้ายต่อชายหนุ่มอย่างมาก

       "ชิ!"

       ก้าวย่างของกริดเป็นไปอย่างยากลำบากเพราะทรายร่วน  เขาไม่อาจค้ำยันได้ถนัดนัก  หากเป็นคนอื่นคงต้องยอมรับความสิ้นหวังนี้  ทว่า  ไม่ใช่กับกริด

       "บิน!"

       เขาใช้เวทย์ที่ติดมากับรองเท้าบราฮัมเพื่อบินขึ้นไปโจมตีส่วนหัวของตะขาบยักษ์  แต่ก็ทำได้ไม่ดีนัก  กริดถูกผลักให้ถอยออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวด  ทันใดนั้น  ตะขาบยักษ์อีกตัวได้โผล่ขึ้นจากทรายและพุ่งเข้าโจมตี  ชายหนุ่มกำลังถูกขนาบข้างด้วยศัตรูที่แข็งแกร่งถึงสองตัว

       ปิอาโร่คิดจะช่วย  แต่ในขณะที่กำลังจะลงมือ  เขากลับชะงักไปเล็กน้อยและเปลี่ยนท่าที  นักดาบผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ได้ยืนพิจารณาและมอบคำแนะนำให้กริด

       "ในการโจมตีทุกครั้ง  ให้ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดไว้ที่ปลายดาบ  นี่คือพื้นฐาน  ไม่เว้นแม้ในตอนที่บินอยู่ก็ตาม  สิ่งที่ต้องขยับไม่ได้มีเพียงแขนขา  แต่เป็นกล้ามเนื้อต้นคอ  จงใช้มันถ่ายน้ำหนักออกไปยังปลายดาบ  แค่เรื่องพื้นฐานแบบนี้นายก็ยังห่างไกลนัก  การขยับอวัยะต่างๆ คือเทคนิคสำคัญในการรีดพลัง  แต่ก่อนอื่น  นายต้องแก้ไขนิสัยการขยับศีรษะก่อน..."

       'เขากำลังพล่ามอะไรอยู่?'

       กริดที่ต้องแบ่งสมาธิสู้กับตะขาบยักษ์สองตัว  เขาจึงไม่เหลือหัวสมองให้คำนวนคำพูดปิอาโร่ได้  ชายหนุ่มพลันสับสนในทันที

       'ฉันกำลังเล่นสนุกอยู่  ทำไมหมอนั่นต้องทำตัวเหมือนเป็นโรงฝึกดาบด้วย?'

       และอันที่จริง  ของแบบนั้นไม่จำเป็นสำหรับเขา  กริดเมินเฉยต่อคำแนะนำจากนักดาบผู้ยิ่งใหญ่  ชายหนุ่มปลดปล่อยทักษะดาบอันรุนแรงออกไปตามนิสัยปรกติ

       "วิชาดาบแพ็กม่า  ร่ายรำ!"

       ลำแสงสีขาว-น้ำเงินหลายสิบได้พุ่งเข้าบดขยี้ตะขาบยักษ์ทั้งสองอย่างรุนแรง

[ ท่านสังหาร <หนอนยักษ์> ]
[ ท่านไดรับค่าประสบการณ์ 2,330,900 หน่วย ] 

[ ท่านสังหาร <หนอนยักษ์> ]
[ ท่านไดรับค่าประสบการณ์ 2,340,100 หน่วย ]
[ ท่านได้รับ <ขาหนอนยักษ์> ]

       หนอนยักษ์ให้ค่าประสบการณ์ที่น่าพึงพอใจ  กริดตกใจเล็กน้อย  หลังจากนั้นเขาก็ตรวจสอบรายละเอียดมอนสเตอร์ที่เพิ่งฆ่า

[ หนอนยักษ์ ]
เลเวล : 330
_______
       หนอนยักษ์ที่อาศัยอยู่ในดินแดนตะวันตกของอาณาจักรอีเทอนัล  ถิ่นฐานของมันคือใต้ดิน  แต่หากตรวจจับสิ่งมีชีวิตได้  มันจะโผล่ขึ้นมาทำร้ายในทันที  สิ่งมีชีวิตชนิดนี้พบได้ทั่วไปในทะเลทรายตะวันตก
       นักวิชาการบางคนกล่าวว่า  พวกมันสามารถนำมาใช้ทำยาได้  แต่ในความเป็นจริง  มันไม่ได้มีสรรพคุณเช่นนั้นเลย

       'เลเวล 330?  มอนสเตอร์เลเวลสูงขนาดนี้คือหนอนธรรมดา?'

       มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งมากมายซ่อนอยู่ในดินแดนตะวันตกของอีเทอนัล  แต่มีเพียงผู้เล่นน้อยคนนักที่จะรู้  เพราะคนส่วนใหญ่ไม่สามารถเดินทางไปยังดินแดนตะวันตกได้  เนื่องมาจากถูกออร์คแฝดขวางไว้  ข้อมูลของดินแดนแห่งนี้จึงกลายเป็นปริศนา

       'ดินแดนตะวันตกถือเป็นฝั่งที่โหดร้ายที่สุดของอาณาจักรอีเทอนัล  ในตอนสร้างตัวละครเริ่มแรกจึงไม่มีเมืองในฝั่งนี้ให้เลือกเกิด'

       นี่คือขาวดี  ไม่ใช่ว่าเรย์ดันตั้งอยู่สุดขอบตะวันตกหรอกรึ?  นั่นอาจมีมอนสเตอร์เลเวล 400 ซ่อนอยู่ก็เป็นได้  กริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์จะได้ใช้พวกมันเป็นฐานในการเก็บเวลแซงหน้าแร้งเกอร์คนอื่น

       แต่เมื่อลองคิดดูให้ถี่ถ้วน

       'เดี๋ยวก่อนนะ  นั่นหมายความว่า  ผู้เล่นมือใหม่หรือแม้กระทั่งผู้เล่นระดับกลางก็ไม่มีโอกาสเดินทางมาเรย์ดันได้เลยงั้นสิ?'

       หากไม่มีผู้เล่นอพยพเข้ามาตั้งรกรากถิ่นฐานในเรย์ดัน  รายได้ทางเดียวของกริดก็ต้องมาจากเอ็นพีซีในเมือง  เรื่องนี้เป็นปัญหาแน่  เพราะแผนดั้งเดิมของเขาคือการมีรายได้มหาศาลจากผู้คนหลักแสน
       
       "ชิ..."  กริดขมวดคิ้ว  

       ทันใดนั้น  หนอนยักษ์ตัวใหม่ก็ผงาดขึ้นมาจากทราย

       "โอ้ย!  ช่างแม่งแล้ว!"

       กริดไม่ตื่นตระหนกสักเท่าไร  เขาคิดง่ายๆ ว่าเดี๋ยวลอเอลก็คงมีวิธีบริหารจัดการทุกอย่างเอง  มอนสเตอร์ตรงหน้าคือสิ่งสำคัญกว่าในตอนนี้

       'นี่คือโอกาสอัพเลเวลชั้นดี'

       หลังจากได้พบกับยูเฟอมิน่าอีกครั้ง  กริดไม่มีโอกาสได้ออกล่ามากนัก  เนื่องจากเกิดเรื่องยิบย่อยขึ้นอยู่เสมอ  เลเวลของเขาแช่อยู่ที่ 270 มานานมาก  จึงไม่แปลกที่จะดีใจ  เมื่อได้ค้นพบสถานที่เก็บเลเวลแห่งใหม่

       "คงต้องตั้งใจหน่อยแล้ว"

       กริดเปิดหน้าต่างสถานะขึ้น  เมื่อครั้งงานแข่งนานาชาติ  เลเวลของเขาคือ 253 และมีค่าสถานะคงเหลือ 230 แต้ม  จนมาถึงตอนนี้  เลเวลของเขาคือ 270 และมีแต้มสถานะคงเหลือ 400

       "นำแต้มทั้งหมดไปเพิ่มให้กับความว่องไว"

       เขาอ้างอิงจากค่าสถานะของปิอาโร่

[ ค่าความว่องไวเพิ่มขึ้น 400 แต้ม ]

       ในอีกความหมายถึง  กริดได้นำแต้มสถานะของ 40 เลเวลไปเพิ่มให้กับความว่องไวทั้งหมด  ร่างกายพลันรู้สึกเบาขึ้น  การล่าหนอนยักษ์เป็นไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

       ปิอาโร่ยังคงยืนอยู่บนพื้นและเงยหน้าแนะนำกริดบนฟ้า
       
       "ถ้านายถ่ายพละกำลังไปยังต้นขาและกล้ามเนื้อก้นให้มากขึ้น  ร่ายกายส่วนบนก็จะมีความเร็วเพิ่ม  นั่นจะส่งผลให้ความเร็วของดาบเพิ่มขึ้นตามไปด้วย  แล้วก็  อย่าใช้สมองสั่งการทิศทางของดาบ  ให้ฟันออกไปตามธรรมชาติ"

       'ใครจะสนเรื่องต้นขาบ้าบอนั่นกัน?  แล้วการที่บอกว่าไม่ต้องใช้สมองคิดนั่นอีก  เห็นเราเป็นใคร?  จะทำให้ทำแบบจู๊ดรึไง?'

       คำแนะนำจากนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ย่อมมีประโยชน์แม้อีกฝ่ายจะเป็นอัศวินปลายแถวก็ตาม  แถมยิ่งไปกว่านั้น  ปิอาโร่เคยฝึกกองอัศวินสีชาดของจักรวรรดิมาแล้ว  เขาเป็นถึงผู้ที่บรรลุขั้นสูงสุดของพิชัยยุทธจักรววรดิซาฮารันและปรับปรุงมันให้ดีขึ้น  

       มีคนไม่น้อยยอมจ่ายเงินเพื่อให้ปิอาโร่สอนสั่ง

       แต่กริดได้รับมันโดยไม่ต้องเสียเงินสักซิลเวอร์  สิ่งนี้มีค่ายิ่งกว่าการถูกหวยเสียอีก  เป็นโอกาสอันดีที่จะได้ชดเชยทักษะการควบคุมอันห่วยแตกที่เป็นจุดอ่อนเสมอมา 

       ทว่า  เขากลับเมินเฉยต่อมัน  และคิดว่าเป็นเสียงสิ่งรบกวนโสตประสาท

       "วิชาดาบแพ็กม่า  สังหาร!"

       กรี๊!

[ ท่านสังหาร <หนอนยักษ์> ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 2,339,500 หน่วย ]

       "วะฮ่าฮ่า!  วันนี้คงอัพเลเวลได้แล้วสินะ?"

       ค่าประสบการณ์ของกริดก่อนจะเกิดกองทัพโกเล็มรุกรานนั้นมีมากพออยู่แล้ว  มาตอนนี้ก็อยู่ที่ราว 70% ของหลอด  ชายหนุ่มบรรจงใช้ทักษะสังหารหนอนยักษ์อย่างตื่นเต้น  

       แต่อีกฝั่งหนึ่ง  ปิอาโร่กำลังขมวดคิ้ว  เป็นเพราะกริดไม่ได้พัฒนาขึ้นจากเดิมเลยแม้แต่นิดเดียว

       'ทำไมกันนะ?'

       ปิอาโร่คิดว่า  กริดน่าจะเป็นคนฉลาดและโด่ดเด่นเหนือผู้อื่น  การที่เขาไม่ฆ่าเอิร์ลอัชเชอร์และนำบลันด์มาเป็นตัวประกันคือสิ่งบ่งชี้ได้เป็นอย่างดี  นั่นคือก้าวเดินทางการเมืองที่ถูกต้องอย่างมาก

       'คนที่ฉลาดขนาดนั้น  ไม่น่าจะไม่เข้าใจคำแนะนำจากเรา'

       แล้วเหตุไฉนเขาถึงไร้พัฒนาการ?  ปิอาโร่ครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย

       และข้อสรุปที่ได้ก็คือ

       'ศักดิ์ศรีค้ำคอ'

       ในฐานะผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  กริดคงไม่อยากรับคำสอนจากคนอื่นนอกจากแพ็กม่า

       'เขาจะเก่งขึ้นเป็นเท่าตัวถ้าหากปรับปรุงการเคลื่อนไหวร่างกายนั่น'

       ถ้าพื้นฐานของกริดดีขึ้น  เขาก็จะกลายเป็นคู่ซ้อมที่ยอดเยี่ยมให้ปิอาโร่ได้  แต่เรื่องนั้นไม่ง่ายเอาเสียเลย

       'หืม?'

       แววตาของปิอาโร่รีบหันไปมองทางบลันด์ทันที  เด็กหนุ่มกำลังรับมือกับหนอนยักษ์ตามลำพัง  ทว่า  ฝีมือของบลันด์กลับเพิ่มขึ้นจากเมื่อครั้งที่สู้กับก็อบลินมีเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนมาก  เพราะเขาซึบซับในสิ่งที่ปิอาโร่พร่ำบอกกับกริด

       'นี่สิ...  ราชสีห์ตัวน้อย'

       พรสวรรค์อันหายาก  บลันด์คืออัจฉริยะที่ได้รับพรสวรรค์เวทย์มนต์มาจากผู้เป็นบิดา  และยังมีพื้นฐานวิชาดาบอยู่ในระดับสูง  

       ปิอาโร่เกิดความคิดที่จะฝึกฝนบลันด์ในระหว่างทางก่อนถึงเรย์ดัน

       ***

[ อันดับโลกแบบรวมทุกคลาส ]
อันดับ 1 ครอเกล - นักดาบสีขาว
อันดับ 2 ซีบาล - อัครทูตแห่งเดบีเรี่ยน
อันดับ 3 คริส - นักรบทำลายล้าง

       'ในที่สุด  คริสก็กลายเป็นคลาสระดับ 3 แล้วสินะ  นักรบทำลายล้างงั้นหรือ?  เขาเลือกเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ตนเองถนัดที่สุดเหมือนอย่างเคย  หากไม่มีเหตุการณ์กองทัพโกเล็มบุกล่ะก็  เขาคงได้รับมันก่อนหน้านี้เล็กน้อย'

       สิ่งที่ครอเกลชอบทำคือการหมั่นตรวจสอบอันดับแร้งเกอร์อยู่เสมอ  การตรวจสอบผู้ที่กำลังไล่ตามมาคือพื้นฐานจำเป็น

       "เอาล่ะ"

       เขาออกล่าอย่างต่อเนื่องมาแล้ว 15 ชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก  ยามนี้จึงเป็นเวลาที่กำลังเรียบเรียงไอเท็มที่หามาเต็มกระเป๋าให้เป็นระเบียบ  เขาแบ่งหมวดหมู่ต่างกันไป  มีทั้งไอเท็มที่ยังไม่มีราคาในตอนนี้  ไอเท็มที่จำเป็นต่อภารกิจหรือการผลิต  และสุดท้าย  ไอเท็มขยะ  

       เขาจะคำนวนเสมอว่าการขายให้เอ็นพีซีหรือผู้เล่นจะคุ้มค่ามากกว่ากัน

       หลังจากนั้นไม่นาน

       เมื่อครอเกลจัดหมวดหมู่เรียบร้อย  เขาลุกขึ้นยืน  โดยคราวนี้พยายามอ่านรายละเอียดทักษะทั้งหมดอีกครั้งและเริ่มวางแผน

       'เลเวลของวิชาดาบรูปแบบที่สองเพิ่มขึ้นแล้ว  คงถึงเวลาที่ต้องไปท้าทายดูอีกครั้ง'

       ครอเกล  ผู้ซึ่งเลือกเล่นนักดาบสีขาวในคลาสระดับ 3  เขาเดินทางข้ามจากทวีปตะวันตกไปยังทวีปตะวันออกอันเร้นลับ  แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่อาจสำรวจทุกที่ได้ดั่งใจนึก  ครอเกลติดอยู่กับกำแพงอันโหดหินของทวีปตะวันออกมาพักใหญ่แล้ว  ถึงจะได้สมญานามมามากมายและแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมากแล้วก็ตาม

       เป้าหมายต่อไปก็คือ  การออกสำรวจดินแดนตอนใต้ของจักรวรรดิซาฮารันในทวีปตะวันตก  หลังจากนั้นก็เป็นวงกตโอริอาส  และถัดไปคือดินแดนตะวันตกของอาณาจักรอีเทอนัล  

       เขาตัดสินใจอยู่ทวีปตะวันตกไปอีกสักพัก  หลังจากนั้นถึงจะกลับไปสำรวจทวีปตะวันออกอันรกร้างอีกครั้ง

       ครอเกลคือนักเล่มเกมตัวยงที่จะวางแผนในทุกการกระทำอย่างรอบคอบอยู่เสมอ 

       ก็แน่ละ  ชายคนนี้ไม่ได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกเพราะโชคช่วย

       ช่างแตกต่างกับใครบางคนอย่างสิ้นเชิง

• Next
• Previous