จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 193

       เมื่อราว 1 ปีกับ 8 เดือนก่อน  เกมซาทิสฟายเปิดตัวและสร้างความฮือฮาไปทั่วโลก

       นับตั้งแต่วันนั้น  ยูเฟอมินน่าก็เล่นซาทิสฟายทุกวันอย่างน้อย 14 ชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก  

       เริ่มจากอายุ 19   จนตอนนี้ 20  

       ช่วงเวลาอันมีค่าของวัยรุ่นถูกใช้หมดไปภายในเกม

       ใครบางคนอาจคิดว่า  วัยเด็กของเธอคงถูกผลาญอย่างสูญเปล่า  เป็นสิ่งสำคัญซึ่งไม่อาจทวงคืนกลับมาได้อีกแล้ว  แต่พวกเขาไม่มีทางรู้  ยูเฟอมิน่าไม่เคยนึกเสียดายช่วงเวลาเหล่านั้นเลยแม้สักวินาทีเดียว  โลกของซาทิสฟายได้มอบทุกสิ่งที่เธอต้องการให้มากเกินพอ  เธอไม่ต้องการโลกจริง  โลกที่เธอต้องมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง

       และ ณ บัดนี้  โลกเสมือนใบที่เธอให้ความสำคัญที่สุด  เป้าหมายที่ยูเฟอมิน่าตามหามานาน  ในที่สุดเธอก็พบมันเสียที

       สิ่งนั้นคือกริด

       'เขาสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีได้จริงเหรอเนี่ย...'

       ยูเฟอมิน่าสังหารมอนสเตอร์และทำภารกิจมามากมายนับไม่ถ้วน  เลเวลของเธอในตอนนี้สูงถึง 283   แต่ถึงกระนั้น  ไอเท็มที่เคยดรอปมาทั้งหมด  ล้วนมีเกรดสูงสุดอยู่แค่ยูนีค

       ไอเท็มเกรดเลเจนดารีคืออะไร?  เพียงแค่เห็นยังไม่เคย  อย่าว่าแต่ได้รับ  เธอคิดว่าไอเท็มเกรดเลเจนดารีมีอยู่แต่ในเทพนิยายเท่านั้น  

       ลูกแก้วที่เธอให้กริดสร้างคราวนี้เองก็เช่นกัน  ยูเฟอมิน่าไม่เคยคาดหวังว่ามันจะกลายเป็นเกรดเลเจนดารี  เธอหวังเพียงเกรดยูนีค  นั่นก็มากพอแล้ว

       ทว่า  กริดกลับทำได้  เขาสร้างมันขึ้นมาด้วยผลลัพธ์อันน่าทึ่ง

       ด้วยความสัตย์จริง  แม้จนถึงบัดนี้  ยูเฟอมิน่าก็ยังไม่อยากเชื่อว่านี่คือความจริง  มันรู้สึกราวกับกำลังฝันอยู่มากกว่า  
       
       ในสายตาของเธอ  รอบตัวกริดกำลังเปล่งประกายออร่าแห่งเทพออกมาอย่างเจิดจรัสเป็นที่สุด  

       'กริด  นับแต่นี้ไป  นายคือเทพองค์เดียวของฉัน'
       
       ยูเฟอมิน่ารู้สึกพึงพอใจอย่างหาคำอธิบายไม่ได้

       ลอเอลพลันกระซิบบอกเธอว่า

       "หากเธอยอมเป็นลูกน้องกริด  ไอเท็มที่ยอดเยี่ยมกว่าลูกแก้วใบนี้จะตามมาอีกเรื่อยๆ"

       "..."

       เป็นดั่งเสียงกระซิบจากปีศาจ  

       ความหอมหวลของคำพูดนั้น  ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเธอในตอนนี้จะปฏิเสธลงได้  

       และท้ายที่สุด  ยูเฟอมิน่าก็กลายเป็นลูกน้องของกริด

       ***

       "เธอสามารถใช้ห้องนี้ได้  และยังคงได้รับอิสระตามเดิม  เพียงแต่เมื่อกริดเรียกตัวให้ทำภารกิจพิเศษ  เธอก็ต้องมา"

       "เข้าใจแล้ว"

       "งั้นไปก่อนนะ  ฉันกับฮิวรอยต้องตามกริดไปไบรัน"

       ณ ปราสาทวินสตัน

       ยูเฟอมิน่าได้รับห้องส่วนตัวที่ค่อนข้างกว้าง  โดยเมื่อเปิดหน้าต่างออกไป  วิวด้านนอกเป็นสวนเขียวขจีและท้องฟ้าเปิดโล่ง  

       แต่เหนือสิ่งอื่นใด  นี่คือห้องที่ใกล้กับกริดมากที่สุด

       "ฮิฮิ..."

       เธออดอมยิ้มไม่ได้  แม้จะเล่นซาทิสฟายมานานแล้ว  แต่ยูเฟอมิน่าไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน  ครั้งนี้คือหนแรก  เธอยิ่งมีความสุขมากขึ้นเมื่อคิดว่าจะได้เห็นเทพกริดของเธอทุกวัน  

       การออกผจญภัยกับกริดจะน่าสนุกขนาดไหนกันนะ?
       
       "ก่อนอื่น  เราต้องเลือกเวทย์ที่จะฝังไว้ในลูกแก้ว"

       เป็นเพราะกริดสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีขึ้นได้  เธอจึงมีโอกาสฝังเวทย์ที่มีเกรดสูงถึงระดับ S 

       เวทย์มนต์เกรด S ทั้งหมดถูกไล่เรียงออกมาพิจารณาทันที

[ หางราชันย์อสูร เลเวล 2 ]
* สามารถแผดเผา 16 เป้าหมายได้พร้อมกัน
* สร้างความเสียหายธาตุไฟ 2,509 หน่วยในทุก 4 วินาที
_______
ระยะการใช้ : 10 เมตร
มานาที่ใช้ : 3,200
ระยะหน่วงหลังใช้ : 15 นาที

[ ถอดวิญญาน  เลเวล 1 ]
       ดวงวิญญานของผู้ร่ายจะแยกออกจากกายเนื้อเป็นระยะเวลา 3 วินาที
       ผู้ร่ายสามารถควบคุมดวงวิญญานที่หลุดออกมาจากร่างได้  โดยร่างวิญญานจะเป็นอมตะ
_______
* ดวงวิญญานสร้างความเสียหาย 1,030 + ( 50% ของพลังโจมตีเวทย์) ต่อทุกเป้าหมายที่พุ่งผ่าน
* เมื่อดวงวิญญานพุ่งกลับเข้าร่างจะเกิดเป็นคลื่นกระแทกออกไปรอบบริเวณ  ศัตรูที่อยู่ใกล้เคียงจะถูกผลักออก
_______
มานาที่ใช้ : 65% ของมานาปัจจุบัน
ระยะหน่วงหลังใช้ : 1 ชั่วโมง

[ พายุสนามแรงโน้มถ่วง  เลเวล 1 ]
       สนามแรงโร้มถ่วงจะถูกใช้ลงบนพื้นที่ที่ระบุ
_______
* ระยะเวลาก่อนสนามแรงโน้มถ่วงจะทำงานคือ 1.2 วินาที
* ทุกสิ่งที่อยู่ขังอยู่ภายในสนามแรงโน้มถ่วงจะไม่สามารถขยับได้เป็นเวลา 2 วินาที
* หลังจากนั้นจะเป็นพายุอันเกรี้ยวกราดที่สร้างความเสียหาย 8,600~15,900 หน่วย
_______
ความกว้าง : รัศมี 20 เมตร
มานาที่ใช้ : 2,500
ระยะหน่วงหลังใช้ : 18 นาที

[ คาร์เชี่ยนพิโรธ  เลเวล 2 ]
       สร้างบาเรียแห่งเปลวเพลิงล้อมรอบตัวผู้ร่าย
_______
* บาเรียสามารถดูดซับความเสียหายได้ 15,000 หน่วย
* จะทำการสะท้อนความเสียหายที่ดูดซับได้ครึ่งหนึ่งกลับไปหาผู้โจมตี
* ในขณะที่บาเรียกำลังทำงาน  พลังป้องกันและพลังป้องกันเวทย์จะเพิ่มขึ้น 20%
* ในขณะที่บาเรียกำลังทำงาน  ค่าต้านทานธาตุไฟจะกลายเป็น 99%
_______
มานาที่ใช้ : 3,000
ระยะหน่วงหลังใช้ : 20 นาที

       ในการจะได้รับเวทย์มนต์เกรด S  ผู้เล่นจำเป็นต้องมีเลเวลขั้นต่ำอยู่ที่ 280 และผ่านเงื่อนไขที่ยากลำบากอื่นๆ มากมาย

       หนังสือเวทย์มนต์เกรด S คือไอเท็มหายากอย่างแท้จริง  โดยในบรรดาผู้เล่นและเอ็นพีซีทั้งหมด  มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ครอบครองเวทย์มนต์เกรด S ไว้กับตัว

       ส่งผลให้ยูเฟอมิน่าไม่มีตัวเลือกในการคัดลอกเวทย์เกรด S มากนัก  ทว่า  เธอก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังแต่อย่างใด  

       เหตุผลนั้นง่ายมาก  

       เธอมีเป้าหมายอยู่ในใจแล้ว  เวทย์มนต์ <ถอดวิญญาน> สุดโกงที่จะสร้างความเสียหายตามเปอร์เซ็นต์พลังโจมตีเวทย์และเป็นอมตะ 3 วินาทีไปพร้อมกัน  สิ่งนี้คือตัวเลือกที่ดีที่สุดของเธออย่างไม่ต้องสงสัย

       เวทย์ถอดวิญญานถือเป็นพื้นฐานที่สุดยอดจอมเวทย์ทุกคนต้องมี  

       เมื่อในอดีต  ยูเฟอมิน่าแอบสะกดรอยเอิร์ลอัชเชอร์อยู่แรมเดือน  เพียงเพื่อหวังคัดลอกเวทย์ถอดวิญญานมาใช้  เธอชื่นชอบมันมากจนไม่คิดจะใช้มันแม้ในยามที่ชีวิตตกอยู่ในอันตราย

       ดังนั้น  ตัวเลือกในคราวนี้จึงตัดสินใจง่ายจนแทบไม่ต้องขบคิด

[ ท่านต้องการฝังเวทย์มนต์ <ถอดวิญญาน> ลงใน <ลูกแก้วมูมัดแห่งความโลเล> หรือไม่? ]

       "ยืนยัน"

[ เมื่อทำการฝังเวทย์มนต์ลงไปแล้ว  ท่านจะไม่สามารถยกเลิกได้อีก  กรุณายืนยัน ]

       "ยืนยัน"

       ลูกแก้วสีน้ำเงินพลันสว่างวาบอย่างสวยงาม

[ เวทย์มนต์ <ถอดวิญญาน> ถูกลบออกจากรายชื่อทักษะคัดลอก ]
[ <ถอดวิญญาน> ถูกฝังเข้ากับ <ลูกแก้วมูมัดแห่งความโลเล> ]

       ยูเฟอมิน่ายืนตัวสั่นไปด้วยความดีใจ  แก้มของเธอกำลังแดงระเรื่อ  ในเวลาเดียวกัน  เธอลูบไล้ลูกแก้วอย่างเบามือด้วยสีหน้าพึงพอใจ

       "สุดยอดไปเลย…"

       ไอเท็มแสนทรงพลังได้กลายเป็นของเธอแล้ว  ยูเฟอมิน่ารีบสวมใส่มันเข้าไปทันทีเพื่อซึบซับความปลื้มปีติให้มากขึ้น

[ ท่านสวมใส่ <ลูกแก้วมูมัดแห่งความโลเล> ]

       หน้าต่างข้อความระบบพลันแสดงขึ้น

[ ตำแหน่งของท่านถูกเผยให้ใครบางคนรับรู้  ท่านไม่อาจหลีกหนีจากการจับตามองไปได้ ]

        "หือ?"

       ช่างเป็นข้อความที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย

       "หมายความว่ายังไงกัน?"  ยูเฟอมิน่าเกิดความสงสัยพร้อมกับกระพริบดวงตาอันกลมโตเบาๆ   

       แต่เพียงไม่นาน  เธอก็ทำท่าพยักหน้าเหมือนกับเข้าใจบางสิ่ง

       "ตำแหน่งของเราคงถูกแจ้งให้กริดรู้สินะ"

       กริดเป็นคนสร้างมันขึ้น  หากกริดจะใส่เอฟเฟคพิเศษนี้มา  เธอคงไม่แปลกใจอะไรนัก  ในเมื่อมันเป็นไอเท็มเกรดเลเจนดารี  เอฟเฟคจะพิเศษกว่าปรกติหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นไรไป  

       เธอไม่เก็บมาคิดให้วุ่นวาย  ยูเฟอมิน่ารีบเดินไปที่กระจกในห้องและเชยชมลูกแก้วสีน้ำเงินในมืออย่างหวงแหน

       แต่ความจริงคืออะไรรู้ไหม?  ผู้ที่จับตามองเธอไม่ใช่กริด...

       โดยในเวลาเดียวกัน  ณ ส่วนลึกของวงกตโกเล็ม 1 ใน 27 แห่งทั่วทั้งทวีป  

[ ในที่สุด  ข้าก็หาแกพบ ]

       เป็นเสียงของสุดยอดจอมเวทย์บราฮัมที่ดังก้องไปทั่วทั้งวงกต  พร้อมกันนั้น  มันได้ออกคำสั่งกับโกเล็มนับพันตัวที่กระจายกันอยู่ในทุกวงกตว่า

[ แสดงให้คนโง่เขลาได้เห็นถึงโทษของการเพิกเฉยข้า! ]

       ครืนนน!  ครืนนน!

       โกเล็มอันทรงพลังทุกรูปแบบได้เคลื่อนไหวพร้อมกัน  แม้จะเป็นความเร็วที่เชื่องช้า  แต่ทุกตัวล้วนมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายเดียว  

       เพียงไม่นาน  ภาพเหล่านี้ก็ถูกผู้เล่นจำนวนมากสังเกตได้ถึงความผิดปรกติ  

       ซาทิสฟายบังเกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง

       ***

       "ว่าไงนะ?"

       ณ ปราสาทไบรัน

       กริดเดินทางมาพร้อมกับข่าวที่น่าตกใจ  สมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนในห้องประชุมต่างนั่งไม่ติด

       "นายพูดจริงรึเปล่าที่จะออกจากกิลด์เรา?"  โทบันถามอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ

       กริดพยักหน้า

       "ใช่"

       "ทำไมกระทันหันแบบนี้?" คนที่ถามขึ้นไม่ใช่ใครอื่น  โอเวอร์เกียร์หมายเลข 2  ไอเบลลิน  

       หลังจากนั้น  เด็กหนุ่มก็หันไปถลึงตาใส่ลอเอล

       "เป็นฝีมือนายคอยยุแยงกริดสินะ?"

       ในฐานะ 10 สุดยอดรุคกี้ของโลกเหมือนกัน  ไอเบลลินไม่เป็นมิตรกับลอเอลอย่างรุนแรง  ทุกครั้งที่ได้พบหน้า  เขาเป็นต้องพูดจาแข็งกร้าวอยู่ร่ำไป  เดิมทีลอเอลก็ไม่เคยโต้ตอบ  

       แต่คราวนี้เป็นข้อยกเว้น  ลอเอลยอมเปิดปาก

       "ไอเบลลิน  นายคิดว่าคนอย่างกริดไม่มีสมองพอจะคิดเองว่าอะไรดีไม่ดีรึไง?  นายกำลังบอกว่าเขาถูกหลอกปั่นหัวได้ง่ายโดยคำพูดไม่กี่คำของฉันงั้นหรือ?"              

       กึก...

       ฮิวรอยที่กำลังยืนอยู่หลังกริด  ดวงตาของเขาหรี่ลงและจ้องมองไอเบลลินอย่างเยือกเย็น  

       ไอเบลลินถึงกับไปไม่เป็น

       "อ--อะไรกัน...?  ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น  นายอย่ามาสรุปมั่วๆ นะ!"

       "เงียบก่อน"

       จิสึกะลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา  เธองัดไม้ตายออกมาใช้  แขนทั้งสองถูกนำกอดอกและดันทรวดทรงให้ดูชัดเจนขึ้น

       "เหตุผลของการออกกิลด์ล่ะ?"

       "ฉันจะเป็นลอร์ด"  กริดตอบกลับอย่างราบเรียบ

       จิสึกถามซ้ำอีกครั้ง

       "เพื่ออะไรกัน?"

       "เธอถามว่าเพื่ออะไรงั้นหรือ?"  กริดใช้นิ้วทำเป็นรูปเหรียญและตอบกลับไปว่า

       "เพื่อเงินยังไงล่ะ"

       สมาชิกทุกคนล้วนเข้าใจในทันที

       ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด  ไบรันที่ถูกเลื่อนขึ้นเป็นเมืองได้มีอัตราภาษีที่น่าตกตะลึง  ไม่แปลกที่คนเราจะทะเยอทยาน  โดยเฉพาะคนอย่างกริดที่มุ่งมั่นเล่นเกมเพื่อหาเงินอย่างเอาเป็นเอาตาย

       "ทำไมถึงอยู่กิลด์เราแล้วเป็นลอร์ดไปพร้อมกันไม่ได้?"

       จิสึกะไม่อยากให้กริดออก  ต่อให้ไม่มีความรู้สึกส่วนตัว  แต่เธอก็ไม่อยากสูญเสียปัจจัยที่ทำให้กิลด์แข็งแกร่งขึ้น

       "เอ่อ… เรื่องนั้น..."

       กริดพยายามเรียบเรียงคำพูดเพื่ออธิบาย  แต่นั่นไม่ง่ายเลย

       เป็นลอเอลที่ก้าวขึ้นมา

       "ในการจะเป็นลอร์ด  ตำแหน่งใหญ่คือสิ่งจำเป็น  แค่วิสเคาท์คงยังไม่เพียงพอสำหรับกริด  และอย่าลืมว่า  ถึงกริดจะเป็นสมาชิกกิลด์ของพวกนาย  แต่เขามีอัศวินในบังคับบัญชาหลายคนแล้ว  ดังนั้น  จึงเป็นเรื่องไม่เหมาะ  ที่กริดต้องตกอยู่ใต้อำนาจผู้ใด"

       กริดพยักหน้าเบาๆ

       "นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากบอก"

       "..."

       แววตาของสมาชิกเซดาก้าห์พลันจ้องมองลอเอลปานจะกินเลือดเนื้อ  พวกเขาไม่ชอบเลยที่ลอเอลยุแยงให้กริดตัดสินใจออกจากกิลด์ของเพื่อนที่สนิทกันมานาน  

       และยิ่งในสถานการณ์เช่นนี้  มันดูเหมือนกับลอเอลพยายามจับพวกเขาแยกออกจากกริด

       มีเพียงเฟคเกอร์เท่านั้นที่มองลอเอลด้วยสายตาชื่นชม

       'ยอดเยี่ยมมาก… เด็กหนุ่มคนนี้มีทุกสิ่งที่กริดขาดไป'

       นี่คือสัญญานที่ดี  

       สมาชิกคนอื่นอาจยังไม่รู้  เพราะตอนนี้คงกำลังโกรธเป็นฟืนไฟเนื่องจากลอเอลยุแยงให้กริดออกกิลด์  

       เฟคเกอร์หวังว่าสักวันหนึ่ง  ทุกคนจะได้เห็นถึงความยอดเยี่ยมในตัวลอเอลด้วยตาตนเอง

       จิสึกะยังคงกล่าวต่อไป

       "กริด  ถ้าเป็นเรื่องเงินล่ะก็  ฉันยกภาษีทั้งหมดของไบรันให้นายก็ได้นะ  พวกเราอยู่ด้วยกันต่อไปเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ?"

       เดิมที  ภาษีของไบรันจะถูกแบ่งให้สมาชิกทุกคนอย่างเท่าเทียม  แต่ตอนนี้จิสึกะกลับตัดส่วนของทุกคนออกและยกให้กริดทั้งหมด  

       ถือเป็นข้อเสนอที่น่าใจหายไม่น้อย  

       แต่กลับไม่มีสมาชิกคนใดเลยที่คิดคัดค้าน  ถึงจิสึกะจะตัดสินใจเอาเองโดยไม่ไต่ถาม  แต่ทุกคนล้วนรู้ดีว่า  กริดมีมูลค่ามากกว่านั้น  แถมเรื่องเงินก็ไม่ใช่ปัญหา  พวกเขาร่ำรวยเพราะกริดตั้งแต่ตอนที่แข่งเวทีนานาชาติแล้ว

       โดยกลับกัน  ลอเอลแทบเป็นบ้ากับข้อเสนอหักดิบของจิสึกะ  เขาคิดว่ากริดจะยอมรับมันในทันทีเมื่อจิสึกะทุ่มสุดตัว  

       ทว่า  ทุกอย่างกลับผิดคาด

       "ฉันไม่ต้องการ"

       "...?"

       ไม่ใช่ว่าเขาต้องการเงินหรอกหรือ?  เห็นว่าก่อนหน้านี้ยังเครียดเรื่องเงินจนผมร่วงอยู่เลย  แล้วทำไมถึงไม่รับข้อเสนอที่ได้เงินเต็มเม็ดเต็มหน่วยเช่นนี้?

       แม้แต่ฮิวรอบกับลอเอลที่ยืนอยู่ด้านหลัง  ทั้งคู่ก็ไม่อาจเข้าใจได้

       ไม่มีใครสักคนเลยที่เข้าใจ

       "ฉันไม่มีวันพอใจกับภาษีของเมืองๆ เดียวได้แน่"

       "..."

       เศรษฐกิจของไบรันพัฒนาอย่างก้าวกระโดดหลังการแข่งระดับนานาชาติ  จนตอนนี้  ไบรันกลายเป็นเมืองใหญ่อันดับสามของดินแดนตอนเหนือไปเรียบร้อยแล้ว  เป็นรองเพียงป้อมปราการฟรอนเทียร์ของเอิร์ลสไตม  และเมืองวินสตันของไอรีนเท่านั้น  

       ใหญ่ขนาดนี้ยังไม่สาแก่ใจเขาอีกหรือ?

       "กริด  หรือว่านาย..."

       กริดทะเยอทยานกว่านั้น  ดวงตาของจิสึกะเบิกโพลงทันทีที่เธอเข้าใจความจริง  

       "ดินแดนที่ฉันจะปกครองอย่างน้อยก็ต้องมีขนาดเทียบเท่าวินสตัน  และนั่นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น"

       ฮิวรอบและลอเอลได้บอกให้กริดมุ่งสู่หนทางการเป็นกษัตริย์  เขาจะต้องเป็นผู้เล่นคนแรกที่ครองบัลลังก์อาณาจักรให้ได้  กริดไม่คิดปฏิเสธข้อเสนอของทั้งสอง  

       ทำไมน่ะหรือ?

       เพราะนี่คือหนทางสู่ความร่ำรวยที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้อีกแล้ว

       "จิสึกะ  เธอกับพวกลูกน้องจงมารับใช้ฉันซะ"

       "หา...!"  จิสึกะโพล่งขึ้นอย่างโมโห  

       หมอนี่คิดจะฮุบขุนพลหัวกะทิที่เป็นแร้งเกอร์ท็อป 100 ของโลกไว้ในคราวเดียวเลยรึไง?

       'หัวขโมย...'

       ไม่มีคำใดอธิบายได้ดีกว่านี้อีกแล้ว   

• Next
• Previous