จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 196

       เซฮีกำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมปลายปีสอง  ทั้งชีวิตรู้จักเพียงการเรียน  วันทั้งวันจะหมดไปกับการติวหนังสือ  มีเพียงจ็อกกิ้งตอนเช้าและโยคะตอนบ่ายเป็นบางครั้งบางคราว

       กลุ่มนักร้องชื่อดัง  การแต่งหน้า  ละคร  ช็อปปิ้ง  และอื่นๆ   เซฮีไม่เคยมีงานอดิเรกใดที่สมวัยเลยสักนิด  สถานที่ที่แวะไปในแต่ละวัน  โรงเรียน  ห้องสมุด  และบ้าน  

       การเรียนน่าสนุกขนาดนั้นเลยหรือ?  เปล่าเลย  แต่เป็นภาระหน้าที่  เธอจะต้องตั้งใจเรียนและกลายเป็นคนประสบความสำเร็จแทนในส่วนของพี่ชาย  เซฮีคิดเช่นนี้

       ทว่า  เมื่อไม่กี่เดือนก่อน  พี่ชายของเธอประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม  กลายเป็นดาราดังที่คนทั่วทั้งโลกรู้จัก  การเงินมั่งคั่งร่ำรวยจนสร้างตึกเจ็ดชั้นได้  ด้วยเหตุนั้น เซฮีจึงผ่อนคลายความตึงเครียดในการเรียนลง  แม้จะยังตั้งใจเรียนเหมือนเดิม  แต่ที่ว่างในความคิดก็มีให้กับงานอดิเรกมากขึ้น

       และสิ่งแรกที่เข้ามาในหัวคือซาทิสฟาย  เธอไม่ปฏิเสธว่าตนเองก็สนใจเกมที่คนทั่วโลกคลั่งไคล้  แถมเธอยังสามารถมีช่วงเวลาดีๆ ร่วมกับพี่ชายได้อีกด้วย

       ณ วันเสาร์  เวลาบ่ายโมงตรง  เป็นครั้งแรกที่เซฮีมีโอกาสได้เข้าร้านเช่าแคปซูล  โดยเธอมาพร้อมกับเยริม

       "เฮ้~  น้องสาวสองคนน่ารักจัง!   ให้พี่ช่วยไหม  เดี๋ยวจะหาไอเท็มให้และพาออกล่ามอนสเตอร์  ไหนบอกชื่อตัวละครมาหน่อย"

       "นั่งก่อนสิ  เดี๋ยวพี่ซื้ออะไรให้ดื่ม"

       ลูกค้าร้านเช่าแคปซูลส่วนมากเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัย  เพราะผู้เล่นวัยทำงานจะมีเงินมากพอซื้อแคปซูลไว้ในบ้าน  แต่เด็กมหาลัยเหล่านี้ไม่สามารถ  บางคนถึงกับโกหกพ่อแม่ว่าไปเรียน  แต่ความจริงแล้วมานั่งเล่นอยู่ที่ร้านเช่าแคปซูลแทน

       "ชุดแบบนั้น   เด็กของโรงเรียนยังก์เลดี้ส์หรอกเหรอ?"

       "โรงเรียนท็อป 10 ของประเทศเลยนี่?  เด็กสาวพวกนี้หัวดีสินะ"

       "ยอดเลยแฮะ  มาแต่งงานกับพี่ไหม?  ตกลงนะ?"

       สำหรับเด็กมหาลัยเพศชายที่ชอบเพศหญิง  การปรากฏตัวของทั้งเยริมและเซฮีสร้างความตื่นเต้นได้มากทีเดียว  พวกมันเอาแต่เกาะแกะสองสาวไม่ยอมปล่อย

       'พวกกระจอก'

       สำหรับเยริม  คนพวกนี้เหมือนกับเนิร์ดติดเกมทั่วไป  เธอคิดจะสั่งสอนให้รู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของสาวสวยด้วยการหลอกแดก  ทั้งค่าเช่าแคปซูลและไอเท็มจำนวนมากในเกม

       ดวงตาของเยริมเปล่งประกายและเริ่มแสยะยิ้ม  เซฮีรู้ดีกว่าเพื่อนสนิทของตนคิดจะทำสิ่งใด  เธอรีบห้ามปรามไว้ทันที

       "ช่างเขาเถอะ"

       เซฮีเกลียดผู้ชายทั้งโลก  ยกเว้นพ่อกับพี่  แต่ถึงอย่างนั้น  ด้วยใบหน้าที่น่ารักงดงาม  ผู้ชายจึงตามเกาะแกะอยู่เสมอ  ถือเป็นสิ่งที่น่ารำคาญในชีวิตอย่างใหญ่หลวงทีเดียว

       "หืม~"

       หากเป็นเมื่อก่อน  เยริมคงจะไม่สนใจคำเตือน  และหลอกใช้ผู้ชายเหล่านี้ตามปรกติ  ทว่า...

       'เราไม่ควรขัดใจว่าที่น้องสะใภ้'

       เยริมยอมทำตามแต่โดยดี  หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สร้างตัวละครในเกมและเลือกมาเกิดที่ <ไรน์ฮาร์ท>  เมืองหลวงของอาณาจักรอีเทอนัล  

       เฉกเช่นเดียวกับผู้อื่น  การได้สัมผัสโลกเสมือนจริงเป็นครั้งแรก  พวกเธอย่อมตื่นตะลึงที่สัมผัสทั้งห้าสามารถเชื่อมต่อกับเกมได้อย่างสมบูรณ์แบบ

       เยริมเดินสูดอากาศไปมาอย่างชุ่มปอด  หลังจากนั้นก็หันไปคุยกับเซฮี

       "ทำไมเธอถึงไม่บอกพี่ชายว่ามาเล่นเกมนี้ล่ะ?  มันคงจะง่ายกว่า  ถ้ามีความช่วยเหลือจากพี่ยองวู"

       "ถ้าพี่รู้ว่าฉันเริ่มเล่นซาทิสฟาย  เขาจะต้องซื้อแคปซูลอีกเครื่องมาไว้ที่บ้านแน่  ฉันเพิ่งจะปฏิเสธไปเมื่อไม่นานมานี้เอง"

       ดวงตาของเยริมลุกวาว

       "พี่ยองวูยอดเลยนะ  ต้องเป็นพี่ชายแบบไหนกัน  ถึงจะซื้อของราคาสิบล้านวอนให้น้องสาวโดยไม่คิดอะไร?  แตกต่างจากพี่ฉันลิบลับเลย…  แต่ทำไม..."  เยริมไม่เข้าใจว่า  ทำไมเซฮีถึงไม่ยอมรับข้อเสนอแคปซูลของพี่ชายแต่โดยดี

       "ถ้าพี่ของเธอยากซื้อให้  แค่รับไว้ก็พอแล้วนี่?  ปฏิเสธทำไมกัน?"

       เซฮีเป็นห่วงพี่ชายตนมากกว่าที่เยริมคิด

       "ฉันไม่อยากใช้เงินของพี่  ฉันอยากให้พี่รู้คุณค่าของเงินและเก็บออมมันไว้"

       แม้ในตอนนี้  ความนิยมของซาทิสฟายจะสูงสุดเป็นประวัติการณ์จนหยุดไม่อยู่  และดูเหมือนจะเป็นแบบนี้ไปอีกเป็นร้อยปี  

       ทว่า  อนาคตนั้นไม่แน่นอน  วันหนึ่ง  อาจมีเกมที่ใหญ่กว่าและดีกว่าซาทิสฟายเปิดตัวขึ้น  ถึงตอนนั้น  รายได้ของพี่เธอก็จะลดลง  เธอหวังจะให้พี่ชายคำนึงถึงอนาคตมากกว่านี้

       "ถ้ามีแคปซูล  ฉันคงเล่นมันทั้งวัน  มีแต่เรื่องฟุ่มเฟือยและเสียเวลามากเกินไป  เมื่อไรที่หางานทำได้และซื้อแคปซูลด้วยตนเอง  เมื่อถึงตอนนั้น  ฉันจะบอกพี่ว่าฉันเล่นซาทิสฟาย"

       เยริมจุ๊ปาก

       "สุดยอด  เธอนี่มันแม่พระจริงๆ"

       วันใดที่เยริมแต่งงานกับยองวู  มันคงเป็นการยาก  ที่จะให้รับมือกับน้องสะใภ้จู้จี้อย่างเซฮี

       เยริมเปิดแผนที่ขึ้น  หลังจากนั้น  เธอกับเซฮีก็ตระเวนชมความสวยสดงดงามของไรน์ฮาร์ทอยู่เป็นเวลานาน  ความงามของยุโรปยุคกลางที่หาในภาพยนต์พันล้านเรื่องใดไม่ได้  

       เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนทั้งสองไม่รู้ตัว

       "สาวสวย!"

       "ก็พอรู้นะว่าเด็กสาวตะวันออกมักผิวขาว  แต่นี่ไม่ขาวไปหน่อยหรือ?  ช่างไร้ที่ติ  เป็นผิวพรรณที่ดูนุ่มลื่นราวกับน้ำนม"
       
       "น่าจะเป็นมือใหม่นะ… ถ้าหากชวนไปออกล่า  คงเป็นโอกาสที่ดีในการตีสนิทได้"

       ลงท้ายด้วย  ทั้งเยริมและเซฮีถูกผู้ชายกลุ่มใหญ่เดิมตาม  สาวสวยทั้งสองเดินเคียงคู่มาด้วยกัน  จึงไม่แปลกที่จะดึงดูดสายตาชายหนุ่มทั่วไป  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ชื่อตัวละครของเยริม  

       <เซ็กซี่สคูลเกิร์ล>  

       'เด็กนักเรียน...'

       'เด็กนักเรียนเซ็กซี่...'

       'ไม่ได้อ่านผิดไปสินะ...'

       เอื๊อก...!

       ผู้เล่นชายจำต้องกลืนน้ำลายลงคอไปตามๆ กัน  แต่ในขณะที่แววตาอสรพิษของพวกมันกำลังจดจ้อง  หน้าต่างข้อความระบบได้แสดงขึ้นเสียก่อน

[ สงครามกับโกเล็ม ]
ระดับความยาก : B~S
_______
       กิลด์ไจแอนท์ได้ตัดสินใจอย่างกล้าหาญ  พวกเขายันกองทัพโกเล็มไว้ตามแนวชายแดนตอนใต้โดยลำพัง  ทว่าผลกลับต้องพ่ายแพ้หมดรูป  ทำให้กองทัพโกเล็มรุกรานและทำลายดินแดนตอนใต้ทั้งหมดจนไม่เหลือซาก  ยามนี้พวกมันกำลังกรีฑาทัพเข้ารุกรานเมืองหลวงเป็นเป้าหมายต่อไป
       กษัตริย์วิสบาเดนรับรู้ได้ถึงภัยอันตราย  พระองค์จึงสั่งระดมพลทหารทั้งหมดในอาณาจักรอีเทอนัลมายังเมืองหลวง
       และพระองค์ได้ขอร้องให้ท่านเข้าร่วมภารกิจต่อต้านโกเล็มในครั้งนี้ด้วย
_______
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : ขับไล่หรือกำจัดโกเล็ม
รางวัลสำเร็จภารกิจ :
- 300 เหรีญทอง  100 ค่าคุณงามความดีอาณาจักร  ต่อโกเล็มเก่าแก่ 1 ตัวที่กำจัดได้
- 1,000 เหรีญทอง  500 ค่าคุณงามความดีอาณาจักร  ต่อตุ๊กตาวิญญาน 1 ตัวที่กำจัดได้
- 3,000 เหรีญทอง  1,500 ค่าคุณงามความดีอาณาจักร  ต่อศาตราวุธบรรพกาล 1 ตัวที่กำจัดได้

       "หืม?  ได้เวลาแล้วหรือ?"

       "รางวัลไม่เลวเลยนี่  ว่าไหม?" 

       "มันหมายความว่า  ศัตรูแข็งแกร่งมากยังไงล่ะ  แต่ช่างเถอะ  โอกาสครั้งนี้จะพลิกชีวิตฉัน"

       ผู้เล่นส่วนใหญ่รู้อยู่แล้วว่าจะมีกองทัพโกเล็มบุกไรน์ฮาร์ท  พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อสิ่งนั้น  และเมื่อได้รับภารกิจ  ทุกคนจึงมุ่งหน้าออกไปกำจัดโกเล็ม

       แต่สองสาวกลับต้องเป็นงงที่ได้เห็นข้อความดังกล่าว

       "พวกเราแค่เดินเฉยๆ  แต่กลับมีภารกิจขึ้นมาให้ทำ?  ทุกทีเป็นแบบนี้รึเปล่าเนี่ย?"

       "โกเล็มคืออะไร?"

       "ฉันเคยเห็นในหนัง  มันคือยักษ์ที่สร้างขึ้นจากก้อนหิน  แต่จะมีร่างกายที่แข็งมาก"

       "แล้วพวกเราจะสู้ไหวหรือ?"

       "ฉันก็ไม่รู้..."

       ในขณะที่ทั้งสองกำลังสับสน  ผู้เล่นชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาและกล่าวว่า

       "โกเล็มไม่ใช่มอนสเตอร์ที่ผู้เล่นใหม่รับมือไหว  อย่าได้คิดออกจากเมืองเด็ดขาด  ไม่งั้นคงได้ตายภายในสองนาทีแน่"

       ผู้เล่นที่ตักเตือนด้วยท่าทางเป็นมิตร  เขากำลังสวมเกราะและอาวุธซึ่งส่องประกายระยิบระยับ  ช่างเป็นภาพลักษณ์ตรงข้ามกับสองสาวในชุดซอมซ่อของผู้เล่นใหม่อย่างสุดขั้ว

       ดวงตาของเยริมลุกวาวขึ้นอีกครั้ง

       "ตายแล้ว  จริงหรือคะ?  แต่รางวัลฟังดูน่าสนใจมากเลยนะ  ในฐานะมือใหม่  พวกเราหมดสิทธิ์ได้รางวัลงั้นเหรอ?  แย่จัง"

       การออดอ้อนของเยริม  ไม่มีครั้งใดที่ไม่ได้ผล  ราวกับเป็นทักษะเกรด SS+ ที่มีติดตัวตลอดเวลา  ผู้เล่นชายต่างคุมสติเอาไว้แทบไม่อยู่  พวกเขารีบพยักหน้าด้วยอาการตื่นเต้นทันที

       "เธอยังมีโอกาสได้ของรางวัล  ถ้าหากมาเข้าร่วมปาร์ตี้กับพวกเรา!"       

       "ใช่แล้ว!  พวกเราจัดการกับโกเล็มได้  ดังนั้น  พวกเธอแค่ยืนดูเฉยๆ ก็ได้รางวัลแล้ว!"

       เยริมชอบใจกับปฏิกริยาตอบสนอง  เธอหัวเราะเบาๆ พร้อมกับยกมือขึ้นถาม

       "แล้วพี่ชายใจดีคนไหนจะให้พวกเราเข้าปาร์ตี้ได้บ้างคะ?"

       "ฉัน!"

       "ไม่!  ปาร์ตี้ของฉัน!  เซ็กซี่สคูลเกิร์ล!"

       "ฉันมีเลเวลสูงสุด  มาอยู่ด้วยกันเถอะ!"

       ผู้เล่นเลเวล 150 กำลังแย่งตัวผู้เล่นเลเวล 1 อย่างเอาเป็นเอาตาย  สถานการณ์มีทีท่าจะลุกลามใหญ่โตเป็นวงกว้าง

       เซฮีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย  ส่วนเยริมหัวเราะอย่างชอบใจ

       หลังจากนั้นไม่นาน
       
       ภาพเหตุการณ์อันโหดเหี้ยมได้ปรากฏสู่สายตาของสองสาว  ปาร์ตี้ผู้เล่นชายที่มีเลเวลราว 150 ทั้งหมด 22 คนถูกโกเล็มยักษ์บดขยี้ในชั่วพริบตา

       "อ--อ๊ากกก!"

       "ช--ช่วยด้วยย...!"

       เสียงร้องอันสยดสยองดังขึ้นจากทุกทิศทาง  ด้วยความที่เซฮีและเยริมยังไม่บรรลุนิติภาวะ  ระบบป้องกันความรุนแรงของเกมจึงแสดงผล  พวกเธอจะไม่เห็นเลือดที่สาดกระจาย  ไม่เห็นแผลอันเหวอะหวะที่โกเล็มยักษ์สร้างให้กับผู้เล่น

       "อ่อก...!"

       เซฮีและเยริมอยากอาเจียนขึ้นมาทันใด  พวกเธอรีบกลับเข้าไปในเมืองอีกครั้ง

       เดิมที  ผู้เล่นใหม่จะถูกระบบแนะนำให้เริ่มต้นที่การล่ากระต่ายและกวาง  ทว่าทั้งสองสาวกลับได้เผชิญหน้ากับภาพอันโหดร้ายทันทีที่เริ่มเล่นเกม

       "น่ากลัวชะมัด"

       "เกมบ้าอะไรกันเนี่ย?"

       ภายในเมืองมีผู้คนนับแสนอัดแน่นกันอยู่  ประกอบไปด้วยผู้เล่นที่สู้ไม่ไหวและหนีกลับมา  พ่อค้า  เอ็นพีซีที่หวาดกลัว  และผู้เล่นหน้าใหม่

       คนทุกเพศทุกวัยทุกการงานอาชีพรวมตัวกัน  เซฮีและเยริมถูกคลื่นมวลมนุษย์เบียดเสียด

       "พวกเราไปไหนไม่ได้เลย"

       "ฉันเลือกเกิดเมืองนี้เพราะมันอยู่ในอันดับแรกของคำแนะนำ  แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

       ในเวลานั้นเอง...

       ซู่วววว  บึ้มมมม!

       ครืนนนน!  ครืนนน!

       โครมมมม!

       กำแพงขนาด 10 เมตรของไรน์ฮาร์ทค่อยๆ พังทะลายลง  มันไม่อาจต้านทานลำแสงอันรุนแรงของศาสตราวุธบรรพกาลได้  

       "หย๋าา!"

       "ห--หนีเร็ว!"

       ตุ๊กตาวิญญานและโกเล็มเก่าแก่ได้เคลื่อนพลผ่านเศษซากกำแพงเมืองและเริ่มสังหารผู้คนอย่างโหดเหี้ยม  

       กองทัพของขุนนางที่รวบรวมมาจากทั่วทั้งอาณาจักรต่างพุ่งเข้าไปรับมือ  ทว่ามันก็เท่านั้น  ทหารที่มีเลเวลเฉลี่ยเพียง 60 ถึง 90 ไม่มีทางรับมือโกเล็มดุร้ายได้แน่  เพียงการโจมตีเดียวก็มากพอจะส่งให้พวกเขากลายเป็นแสงสีเทา  

       ถ้าหากไม่ใช่แร้งเกอร์ระดับท็อป  ผู้เล่นธรรมก็ต้องก้มหน้ารับมืออย่างยากลำบากต่อไป

       ฉากตรงหน้า  มิต่างอะไรกับขุมนรก 

       ความประทับใจแรกของทั้งเซฮีและเยริมที่มีต่อซาทิสฟายพลันติดลบทันที  ทั้งสองต่างน้ำตาคลอเบ้าเมื่อได้เห็นฝูงโกเล็มไล่ฆ่าผู้เล่นและเอ็นพีซีอย่างไร้หัวใจ

       "น่ากลัวเกินไปแล้ว..."
       
       "มอนสเตอร์โหดร้ายพวกนี้ฆ่าแม้ได้กระทั่งเด็กเล็ก… ต่ำทรามที่สุด!"

       เป็นความจริง  โกเล็มสังหารผู้คนอย่างโหดเหี้ยมไร้ความปราณี  แม้ผู้เล่นจะสามารถเกิดใหม่และวิ่งหนีไป  แต่เอ็นพีซีล่ะ?  พวกเขามีชีวิตเดียว  ไม่ได้มีความเป็นอมตะเหมือนกับผู้เล่นทั่วไป  

       เอ็นพีซีที่มีชีวิตกำจัดได้พยายามวิ่งหนีตายจากโกเล็ม  ทว่า  ด้วยจำนวนคนที่แน่นจนเบียดเสียด  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะวิ่งฝ่าออกไปได้  บางคนถึงกับต้องตายเพราะถูกรุมเหยียบ

       "อ๊า!  แม่!  แม่!"

       เด็กชายวัยห้าขวบต้องพลัดหลงกับแม่ในฝูงชน  เขาร้องไห้และล้มลง

       ครืนนนน...!

       เงาใหญ่ได้เคลือนตัวมาบดบังร่างเด็กน้อยไว้  เป็นโกเล็มเก่าแก่  กำปั้นอันใหญ่ยักษ์ของมันได้พุ่งเข้ามาหมายจะดับลมหายใจของเด็กชาย  

       เซฮีพลันตกตะลึงอย่างมากจนรีบวิ่งเข้าไป  สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมาจากสัญชาติโดยเธอไม่รู้ตัว  ไม่มีทางที่เยริมจะหยุดเธอได้  เซฮีได้แต่หวังว่า  การกระทำของเธอครั้งนี้จะช่วยให้เด็กรอดตาย

       ผู้เล่นทั่วไปมองเอ็นพีซีเป็นเพียงปัญญาประดิษฐ์  ทว่า  เซฮีนั้นเพิ่งจะเข้าเกมมาได้ไม่ถึงชั่วโมง  เธอจึงไม่รู้ว่าเอ็นพีซีคืออะไร

       ครืนนน!

       เซฮีโผเข้าไปกอดและเอาตัวบังร่างเด็กชายไว้  เธอเตรียมใจรอรับความตายที่กำลังเข้ามาหาแต่โดยดี  กำปั้นอันไร้ปราณีของโกเล็มเก่าแก่ไม่มีทีท่าจะหยุดลง  ผู้คนโดยรอบต่างคิดว่าเธอคงไม่รอดแน่  

       ทว่า  ในเมืองใหญ่เช่นนี้  การจะมีทหารสักคนเข้ามาช่วยคงไม่ใช่เรื่องแปลก  

       โชคยังดีที่ผู้มีพระคุณในคราวนี้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ

       แคร้งงง!

       ฟินิกซ์  อัศวินอันดับหนึ่งของแดนเหนือ  เขาใช้ <ดาบตื่นรู้> ที่พี่ชายเธอเป็นคนสร้าง  ช่วยชีวิตของเธอไว้

       ฟินิกซ์บล็อคกำปั้นของโกเล็มไว้ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

       "รีบพาเด็กหนีไป!"
       
       "ข--ขอบคุณค่ะ"

       เซฮีกล่าวขอบคุณและยกหนูน้อยขึ้นมากอดในอ้อมอก  แต่ที่มุมสายตาของเธอ  ข้อความระบบประหลาดได้แสดงขึ้น

[ แม้ท่านจะอ่อนแอ  แต่ถึงกระนั้น  ท่านก็มีจิตใจอันดีงามที่คิดช่วยเหลือผู้อื่นเหนือตนเอง  ท่านจะกลายเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับมวลมนุษย์ทุกคน ]
[ ท่านบรรลุเงื่อนไขการเปลี่ยนเป็นคลาสลับประเภทเติบโต :  <นักบุญหญิง>  ]

       ผู้เล่นเพศหญิง 1 เลเวลที่คิดสละชีวิตเพื่อเอ็นพีซี  ไม่ว่าใครก็ตามที่ผ่านเงื่อนไขนี้  เธอจะได้สิทธิ์เปลี่ยนเป็นคลาสลับที่ชื่อ <นักบุญหญิง>  

       นักบุญหญิงคือคลาสฮีลเลอร์อันดับหนึ่งในซาทิสฟาย  พวกเธอสามารถใช้ทักษะฟื้นฟูพลังชีวิตได้โดยไม่ต้องพึงพาพลังขององค์เทพรีเบคก้า  เป็นคลาสลับที่อยู่บนจุดสูงสุดของฮีลเลอร์ในซาทิสฟายทั้งหมด  

       และคนเดียวที่ได้มันไป  คือน้องสาวของคลาสเกรดเลเจนดารีคนแรกของโลก

       'คลาสลับ?'

       แม้จะเป็นมือใหม่  แต่เซฮีรู้ดีกว่าคลาสลับยิ่งใหญ่ขนาดไหน  

       ในขณะที่กำลังยืนอึ้ง  ตุ๊กตาวิญญานได้เข้ามาใกล้โดยที่เธอไม่รู้ตัว

       "อันตราย!"

       และครั้งนี้เป็นเยริม  เธอรีบวิ่งเข้ามาผลักเซฮีออกไปและเผชิญหน้ากับตุ๊กตาวิญญานตัวดังกล่าวแทน

       แต่ทันใดนั้น

       ดาบใหญ่ทรงฉลามสีน้ำเงินได้พุ่งลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับอำนาจจิตสังหารที่แผ่ปกคลุมทั่วบริเวณ

       เปรี้ยงงงงง!

       ตุ๊กตาวิญญานที่ถูกกริดโจมตีเข้าใส่พลันสลายไปในพริบตา

• Next
• Previous