จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 199

       "บุตรเขย?"

       เรื่องที่บุตรเขยของเอิร์ลสไตมเป็นสามัญชน  ข่าวนี้รู้กันทั่วอาณาจักรอีเทอนัลนานแล้ว  บรรดาราชวงและขุนนางต่างคิดว่าเอิร์ลสไตมคงเสียสติ  จะมีใครหน้าไหนบ้าพอแต่งลูกสาวกับสามัญชนที่ไม่ใช่ขุนนางหรือผู้ทรงอำนาจทางการเมืองบ้าง?

       เอิร์ลสไตมก็อายุปาเข้าไป 60 กว่าแล้ว  จึงไม่แปลกที่คนพวกนั้นจะคิดว่าเขาเลอะเลื่อน

       แต่ตอนนี้...

       'แบบนี้เองสินะ  ตาเฒ่าอสรพิษนี่ไม่มีทางปล่อยให้ผู้สืบทอดเพียงคนเดียวต้องแต่งกับสามัญชนไร้พลังอยู่แล้ว'

       'แม้จะเป็นสามัญชน  แต่พลังนั่นคือของจริง'

       'ช่างเป็นคนหนุ่มที่พึ่งพาได้ซะจริง… อิจฉานัก'

       บรรดาขุนนางต่างมองว่าชายหนุ่มผมดำคือนักรบวีรบุรุษ  เพราะเมื่อครู่  เขาเพิ่งจะล้มศาสตราวุธบรรพกาลที่ไร้รอยขีดข่วนมานานแม้จะถูกกองทหารนับแสนเข้าโจมตี

       กษัตริย์วิสบาเดนกล่าวอย่างตื่นเต้น

       "บุตรเขยของเจ้าคือนักรบวีรบุรุษที่ต่อสู้เพื่ออาณาจักรเองรึ?  เอิร์ลสไตมช่างมีสายตาเฉียบแหลม!  เจ้าคือแสงแห่งความหวังของอาณาจักรอย่างแท้จริง!"

       ในอีเทอนัล  ขุนนางระดับชั้นดยุคมี 2 คน  ส่วนมาร์ควิสมี 3 คน  ทว่า  หากเทียบพลังอำนาจแล้ว  เอิร์ลสไตมนับว่ามีสูงสุดในอาณาจักร  เป็นเพราะตระกูลสไตมสามารถปกปักรักษาดินแดนตอนเหนือและพัฒนาดินแดนที่เคยรกร้างนี้มาตลอด 3 ชั่วอายุคน  ดังนั้น  จึงไม่แปลกที่บรรดาขุนนางระดับสูงจะคอยระแวดระวังเอิร์ลสไตมเป็นพิเศษ  ความดีความชอบในครั้งนี้ทำให้พวกมันต้องอิจฉาอย่างหนัก

       'การเติบโตของเอิร์ลสไตม  ไม่มีใครหยุดได้อีกแล้ว'

       'เขาต้องกลายเป็นมาร์ควิสด้วยความดีความชอบครั้งนี้แน่'
       
       ขุนนางหัวหมอบางคนรีบใช้โอกาสนี้ประจบประแจง

       "ยอดมาก  การมีบุตรเขยนักรบวีรบุรุษที่เก่งกาจเช่นนี้  เอิร์ลสไตมช่างตาแหลมนัก"

       "ด้วยพลังของท่านและบุตรเขยนักรบวีรบุรุษผู้นี้  เกรงว่าอาณาจักรอื่นคงกำลังหวาดผวาแน่นอน"

       นักรบวีรบุรุษ : คำๆ นี้หมายถึงใครก็ตามที่มีพรสวรรค์และแข็งแกร่ง  คนที่มีความเก่งกาจเทียบเท่ากองทหารนับร้อยหรือนับพัน  คนที่สมควรถูกยกย่องในยุคสมัยใหม่

       ทว่า  เอิร์ลสไตมกลับรู้สึกไม่ชอบใจที่ขุนนางเหล่านี้เข้าใจกริดผิดไป

       "บุตรเขยของฉันมิใช่นักรบวีรบุรุษหรอกนะ..."

       "ฮ่าฮ่า!  ท่านถอมตัวเกินไปแล้ว"

       บรรดาขุนนางต่างเข้าใจผิดว่าเอิร์ลสไตมทำเป็นเจียมเนื้อเจียมตัวเพราะรักษาภาพพจน์  

       แต่ความจริงคืออะไรรู้ไหม?

       "บุตรเขยของฉันไม่ใช่นักรบวีรบุรุษ  แต่เป็นนักรบในตำนานต่างหาก!  วะฮ่าฮ่าฮ่า!"

       "..."

       เป็นวินาทีที่เอิร์ลสไตมยืดอกภูมิใจในตัวลูกเขยคนนี้อย่างสุดขีด  บรรดาขุนนางและกษัตริย์ต่างได้แต่ถอนหายใจ

       'เขาพูดอะไรออกมา...?'

       'กล้าอวดดีเช่นนี้เพียงเพราะพวกเราเยินยอเล็กน้อยงั้นรึ?'

       ทุกคนต่างก็คิดว่าเอิร์ลสไตมเพ้อเจ้อ  ก็แน่ล่ะ  นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน  ผู้ที่กลายเป็นตำนานของซาทิสฟายมีเพียง 9 คนเท่านั้น  ถัดจากแพ็กม่าและอริยะดาบมุลเลอร์  มีตำนานเพียงคนเดียวที่ถือกำเนิดขึ้นในรอบร้อยปีที่ผ่านมา  แต่เมื่อครู่เอิร์ลสไตมกลับเรียกบุตรเขยของตนว่าตำนานงั้นรึ?  ไม่เพ้อฝันไปหน่อยรึไง?

       "บุตรเขยของฉัน  เขายอดเยี่ยมที่สุด  ว่าไหม?  ฮ่าฮ่าฮ่า!"

       "ฮ่าฮ่าฮ่า..."

       กษัตริย์และขุนนางต่างจำใจหัวเราะตามเอิร์ลสไตม

       ***

       ณ ถนนทิศตะวันตก  เมืองไรน์ฮาร์ท

       ซู่ววว! บึ้มมม!

       "อั่ก!"

       กองทัพจากดินแดนตอนเหนือกำลังเผชิญวิกฤติหนัก

       ศาสตราวุธบรรพกาลกระหน่ำยิงลำแสงใส่เป็นระยะ  กองทัพแดนเหนือที่เคยเกรียงไกร  ยามนี้เหลือกำลังพลเพียงสองในสามเท่านั้น  โกเล็มเก่าแก่รุกโจมตีฝ่าแนวป้องกันเข้ามา  ส่วนตุ๊กตาวิญญานก็กำลังเผชิญหน้ากับเหล่าอัศวินที่เก่งกาจ

       กัปตันฟินิกซ์  คนเดียวที่พวกเขาพึงพาได้  ยามนี้ผละออกจากแนวรบเพื่อไปช่วยเด็กชายและหญิงสาวคนหนึ่ง  สถานการณ์โดยรวมกำลังย่ำแย่สุดขีด

       "ช--ช่วยด้วย...! อั่ก!!"

       "แค่ก!  ภรรยาของฉันที่วินสตันกำลังจะเป็นหม้าย… ที่รัก… ได้โปรดแต่งงานใหม่กับคนที่ดีกว่าผมด้วย..."

       แคร้ง!

       ตุ๊กตาวิญญานสามตัวได้หลุดแนวป้องกันเข้ามาและใช้ดาบที่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายโจมตีผู้คน  ส่งผลให้ผู้บริสุทธิ์ต้องล้มตายเป็นจำนวนมาก

       "อ๊ากก!"

       อัศวินแห่งวินสตัน  โรมิโอลานิเช่  เขาร่วมรบครั้งนี้ในฐานะกองทัพเอิร์ลสไตม  บัดนี้กำลังถูกตุ๊กตาวิญญานเสียบเข้าที่ช่องท้อง

       ตุ้บ...

       โรมิโอนอนลงบนพื้นและแหงนมองฟ้า  เขาย้อนนึกไปถึงสหายเก่า  อัศวินเด็ค  ที่เสียชีวิตไปเมื่อครั้งเผชิญหน้ากับผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงในนามกองทัพวิสเคาท์กริด  

       โรมิโอยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อคิดว่าคงได้ไปพบเพื่อนเก่าแล้ว

       "เด็ค… ฉันจะไปเป็นคู่มือให้นายบนสวรรค์เดี๋ยวนี้แหละ..."

       เขาสละความเป็นผู้สืบทอดขุนนางต่อจากวิสเคาท์ลานิเช่  โรมิโอเป็นชายโสดที่มุ่งมั่นแต่การฝึกฝนร่างกายเท่านั้น  การจากลาโลกนี้ไม่มีสิ่งใดให้เสียใจภายหลัง  เพราะเขาไม่มีทั้งภรรยาและบุตร  ทว่า...

       'อยากมีความรักสักครั้งก่อนตายเหมือนกันแฮะ'

       โรมิโอตัดพ้อเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงและอ้าแขนรอรับความตาย

       แต่ครั้งนี้  ยมทูตยังไม่มารับตัวไป

       "คงปล่อยให้อัศวินของภรรยาฉันตายไปต่อหน้าไม่ได้แน่  ไม่งั้นเธอคงเสียใจมาก"

       เปรี้ยงงง!

       เป็นกริด  เขาจัดการกับตุ๊กตาวิญญานด้วยดาบใหญ่สีน้ำเงิน  หลังจากนั้นก็โยนโพชั่นให้โรมิโอดื่ม

       "ท่านวิสเคาท์กริด..."

       เป็นจังหวะการปรากฏตัวออกมาช่วยชีวิตที่ฉิวเฉียด  ทั้งโรมิโอและกองทัพวินสตันต่างขนลุกซู่ไปตามๆ กัน

       "ขอบคุณครับ"

       แม้โรมิโอเตรียมใจจะตายไว้แล้ว  แต่ถึงกระนั้นเขาก็ดีใจที่ได้อยู่ต่อ  โรมิโอโค้งคำนับให้กริดอย่างนอบน้อม

       แต่กริดตอบกลับไปว่า

       "รักษาชีวิตให้ดีแล้วจ่ายค่าโพชั่นมาด้วย  ทั้งหมด 50 เหรียญทอง"

       "...แต่ราคามันแค่ 8 เหรียญทองนะครับ"  โรมิโอกล่าว  แต่คำพูดเหล่านั้นล้วนไร้ค่า

       เป็นเพราะกริดไม่อยู่แล้ว  เขารีบมุงหน้าไปยังจุดที่ตุ๊กตาวิญญานและโกเล็มเก่าแก่กำลังกระจุกตัวไล่สังหารกองทัพแดนเหนือ

       "ท่านวิสเคาท์กริด!"

       ทั้งอัศวินและทหารต่างส่งเสียงร้องอย่างเป็นห่วงกริด  พวกเขาไม่คิดว่าจะมีใครที่รอดจากการโดนโกเล็มเหล่านั้นรุมโจมตีได้  ทว่า  กริดคือตำนาน  เขาสู้ตามลำพังมาตั้งแต่สันตะปาปาเดรวิโก้  ผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริง  เนบีเรียสแห่งวิหารยาธาน  และจอมอสูรเฮลกาโอ  

       กับศาสตราวุธบรรพกาลอาจจะใช่  แต่หากเป็นโกเล่มเก่าแก่กับตุ๊กตาวิญญาน  ของแบบนี้ไม่มีทางทำอะไรกริดได้

       "วิชาดาบแพ็กม่า  ร่ายรำ!"

       กริดโยกหลบโกเล็มไปพลาง  รำดาบไปพลาง  เมื่อเสร็จพิธีการ  กล้ามเนื้อที่เกร็งรออยู่ได้ระเบิดออกพร้อมกันทั่วร่าง  เป็นเวลาเดียวกันที่ดาบใหญ่สีน้ำเงินเคลื่อนที่อย่างเกรี้ยวกราดดุดัน  แสงคมดาบทั้ง 21 ได้พุ่งผ่านอากาศและบีบอัดตัวหายไปในความว่างเปล่า

       "..."

       บังเกิดความเงียบงันขึ้น  ทั้งอัศวิน  ทหาร  และโกเล็มต่างนิ่งอึ้ง

       "ตอนนี้แหละ"

       เมื่อกริดส่งเสียง

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!...

       แรงอัดอากาศระเบิดออก  ร่างของโกเล็มเก่าแก่และตุ๊กตาวิญญานแหลกสลายเป็นผุยผงในพริบตา

       ครืนนน

       เศษหินดินแตกกระจายอยู่เต็มพื้น  กริดเดินเหยียบย่ำและมองตรงไปยังศาสตราวุธบรรพกาลที่อยู่ห่างราว 100 เมตร
       
       "นายท่าน!  พร้อมแล้ว!"  ฮิวรอยตะโกนขึ้นพร้อมกับตามกริดมา

       กริดหันไปตอบ

       "เริ่มเลย"

       เสียงอันก้องกังวาลของนักพูดได้ดังทั่วไรน์ฮาร์ทอีกครั้ง
       
       "ทั่วโลกกำลังจับตามองนายท่านอยู่!  แสดงให้ทุกคนได้เห็นถึงความน่าเกรงขามของท่าน!  ตัวข้า  ฮิวรอย  พร้อมจะเป็นพลังให้ท่านเสมอ!"

[ พลังใจของท่านเพิ่มขึ้น  ท่านเกิดความฮึกเหิม ]
[ พลังโจมตีและพลังโจมตีเวทย์ของท่านจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในการโจมตีถัดไป ]
[ การโจมตีถัดไปจะติด <คริติคอล> อย่างแน่นอน ]

       ทักษะ <ฮึกเหิม> ของฮิวรอยมีระยะหน่วง 10 นาที  หมายความว่าสงครามได้ผ่านมา 10 นาทีเต็มหลังจากที่ล้มศาสตรวุธบรรพกาลตัวแรก  และจะเป็นอีกครั้งที่กริดพลิกโฉมสนามรบตรงหน้าจากหน้าเป็นหลังมือ

       "โทสะช่างตีเหล็ก!  บิน!"

       กริดใช้ทักษะเสริ่มพลังตนเองและบินขึ้นท้องฟ้า  เป็นภาพอันน่าตกตะลึงของช่างตีเหล็กที่ถือดาบใหญ่และใช้เวทย์มนต์  แม้ผู้ชมจะเคยเห็นจนชินตาในการแข่งนานาชาติแล้ว  แต่พวกเขาก็อดชื่นชมไม่ได้

       『ก็อดกริดเริ่มลงมืออีกแล้วครับ!』

       ผู้บรรยายได้เล่าเหตุการณ์ในไรน์ฮาร์ทอย่างละเอียด

       "วิชาดาบแพ็กม่า!"

       ออร่าสีขาวเปล่งประกายอย่างเจิดจ้าท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด  กริดร่อนลงเข้าโจมตีศาตราวุธบรรพกาลจากด้านบน  ในขณะที่มือกำดาบใหญ่สีน้ำเงินไว้แน่น  เขาทำการรำดาบอย่างพริ้วไหวประหนึ่งฝีเสื้อ  บรรยากาศรอบตัวพลันอึดอัดชวนขนหัวลุก  จิตสังหารแผ่ฟุ้งกระจายไปทั่วท้องฟ้า  

       หายนะกำลังจะอุบัติ

[ ร่ายรำสังหาร ]
       ทำการร่ายรำกระบวนดาบอันงดงามประหนึ่งผีเสื้อกระพือปีก  ทว่าในแต่ละดาบกลับแฝงไว้ด้วยจิตสังหารอันรุนแรง
       เนื่องด้วยอำนาจของสังหาร  ท่วงท่าร่ายรำอันงดงามจะมีจำนวนลดลง  แต่จะถูกชดเชยด้วยความรุงแรงเพิ่มเข้ามาแทน
_______
* สุ่มโจมตี 3 ถึง 7 ดาบ
* การโจมตีแต่ละดาบจะรุนแรง 1500% (ลดจากความรุนแรงของ <สังหาร> 300%)

       เอ็นพีซีและผู้เล่นในไรน์ฮาร์ทนับแสน  รวมไปถึงผู้ชมทางบ้านอีกนับล้าน  ทุกคนกำลังได้รับชมภาพสดๆ ต่อหน้า

       "ร่ายรำสังหาร!"

       ทักษะที่รุนแรงที่สุดของกริดซึ่งเขาใช้มันสังหารเฮลกาโอ  บัดนี้ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง

       เปรี้ยงงง!

       ศาสตราวุธบรรพกาลมีความสูง 8 เมตร  ลำแสงสีขาวจากดาบใหญ่สีน้ำเงินได้เสียบกระแทกเข้าใส่ใบหน้าของมันอย่างรุนแรง

       โฮกกกก!

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคของ <ความผิดพลาด> แสดงผล  ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 6,250,900 หน่วย ]

       ดาบที่สอง

       เปรี้ยง!

[ เอฟเฟคของ <ถุงมือแสงศักดิ์สิทธิ์> แสดงผล  ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 2,238,400 หน่วย ]

       ดาบที่สาม

       เปรี้ยง!

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 445,200 หน่วย ]

       ดาบที่สี่

       เปรี้ยง!

[ เอฟเฟคของ <ความผิดพลาด> แสดงผล  ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]
[ เอฟเฟคของ <ถุงมือแสงศักดิ์สิทธิ์> แสดงผล  ความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าจากปรกติ  ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 4,851,400 หน่วย ]

       "..."

       สุดยอดทักษะอันทรงพลังได้ทำให้ผู้คนทั้งโลกอ้าปากค้าง  ศีรษะของศาสตราวุธบรรพกาลถูกป่นละเอียดเป็นเพียงเศษหิน

       ครืนนนน!

       ก้อนหินพังถล่มลงมาราวกับอุกกาบาต  อาคารโดยรอบได้รับความเสียหายรุนแรง

       ครืน...

       ศาสตราวุธบรรดากาลล้มครืนลงไป  ฝุ่นควันคละคลุ้ง  ลอเอลได้ยืนเกาหัวพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย

       "คราวนี้  เราคงไม่ต้องแสดงฝีมือสินะ"

       แต่ภายในใจ  ลอเอลกลับกำลังเหงื่อแตกพลั่ก  เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่ากริดจะมีท่าโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้อยู่
       
       'เขาไม่ได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาในการแข่งนานาชาติงั้นหรือ?'

       อึก...

       ลอเอลกลื่นน้ำลายเสียงดัง  ส่วนทางด้านเซ็กซี่สคูลเกิร์ลก็ตะโกนขึ้น

       "พี่ยองวูเท่มาก!"

       และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

       "เฮ้~~~!!"

       ตามมาจากเสียงร้องของเซ็กซี่สคูลเกิร์ล  เอ็นพีซีทุกคนและผู้เล่นในไรน์ฮาร์ทต่างพากันตะโกนส่งเสียงเชียร์

       "ต--ตำนาน...!"

       ริมฝีปากของกษัตริย์และขุนนางชั้นสูงกำลังมีรูปทรงคล้ายปากปลาทอง  นับแต่นี้ไป  พลังอำนาจของเอิร์ลสไตมจะพุ่งสูงขึ้นจนไม่มีใครฉุดรั้งได้อีกแล้ว  

       แต่อีกฝั่งหนึ่ง  เป็นกริดที่สถบออกมาเบาๆ บนท้องฟ้า

       "โกเล็มบัดซบพวกนี้ไม่ยอมดรอปไอเท็มเลยสักชิ้นเดียว  แถมค่าประสบการณ์ก็ห่วยแตก"
       
       ลอเอลได้แต่ส่ายศีรษะอยู่บนพื้นดิน

       "โกเล็มพวกนี้เป็นเป้าหมายภารกิจอยู่แล้วนี่  ทุกตัวที่นายฆ่าไป  ของรางวัลตอบแทนก็มีระบุไว้ชัดเจนแล้ว  นั่นยังไม่พออีกหรือ?"

       กริดชักสีหน้าเล็กน้อย

       "ฉันจะละโมภสักหน่อยไม่ได้เลยเหรอ?  ยิ่งได้มากขึ้นก็ยิ่งดีไม่ใช่รึไง?"

       ลอเอลตกตะลึงกับคำพูดนั้นทันที

       'เราไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนี้มาก่อน'

       ใช่แล้ว  ความกระหายของกริดดูเหมือนจะไร้ก้นบึ้ง  

       ในขณะที่ทุกคนกำลังผ่อนคลาย

       เปรี้ยะ  เปรี้ยะ

       เสียงแปลกประหลาดดังออกมาจากเศษซากร่างศาตราวุธบรรพกาล
       
       "...?"

       มีดสีทองทั้งเจ็มเล่มขยับตัวก่อนที่กริดจะคิดอะไรทัน  พวกมันทั้งเจ็ดรวมตัวกันเป็นโล่เพื่อหวังปกป้องกริด

       ตู้มมมมมมม!!

       เกิดแรงระเบิดอันทรงอานุภาพโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่เศษซากศาสตราวุธบรรพกาล

[ ท่านได้รับความเสียหาย 591,140 หน่วย ]
[ ผู้ที่จะกลายเป็นตำนานย่อมไม่ตายโดยง่าย  ท่านจะอยู่ในสถานะ <อมตะ> เป็นเวลา 5 วินาที  ]

       "แค่ก!"

       ร่างของกริดถูกแรงระเบิดผลักให้ตกกระแทกพื้นอย่างแรง  ทั้งฮิวรอย  ลอเอล  และยูเฟอมิน่าที่ตกใจได้รีบร้อนพุ่งเข้าไปดูอาการ  ส่วนรูบี้กับเซ็กซี่สคูลเกิร์ลมีสีหน้าซีดเผือด  ทั้งคู่ยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นไม่ยอมขยับไปไหน

       ***

       หลังจากนั้นอีกครู่ใหญ่

       ณ วงกตโกเล็มที่มีอยู่ทั่วทั้งทวีป  เสียงของบราฮัมกำลังดังก้องไปทั่วทั้งดันเจี้ยน

[ โกเล็มของฉันจะยิ่งเก่งขึ้นเมื่อได้ต่อสู้  และในไม่ช้า  กริดก็จะต้องถูกบดขยี้  ฉันจะสอนบทเรียนกับนายเอง… เริ่มด้วย… หือ? ]

       เศษเสี้ยวดวงวิญญาณทั้ง 28 แห่งของบราฮัมพลันต้องส่งเสียงสั่นเครือพร้อมกัน

 [ นั่นมันพลังอะไร? ]

       ในขณะที่บราฮัมกำลังสับสน  ข้อความระบบอันแปลกประหลาดได้ปรากฏสู่สายตาผู้เล่นทั่วทั้งโลกที่กำลังออนไลน์

[ นักบุญหญิง  ตัวตนที่เปี่ยมไปด้วยปัญญาและคุณงามความดีได้ปรากฏขึ้น ]
[ นักบุญหญิงจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับทุกคน  เธอจะสร้างคุณประโยชน์ให้แก่มวลมนุษยชาติ ] 

       "...เซฮี?"

       ณ ไรน์ฮาร์ท

       กริดพลันต้องแปลกใจ  ไม่ใช่เพราะข้อความระบบที่อยู่ตรงหน้า  แต่เป็นเพราะรายละเอียดในปาร์ตี้ได้เปลี่ยนไป

ชื่อ : รูบี้เลเวล : 1คลาส : นักบุญหญิง

       "อย่ามาทำร้ายพี่ฉัน!!"

       ไม่บ่อยครั้งที่เซฮีจะเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมาให้เห็น  ไออุ่นความห่วงใยจากน้องสาวได้ห่อหุ้มร่างกายอันยับเยินของกริดไว้

[ ท่านถูกฟื้นฟู 20% ของพลังชีวิตสูงสุด ]

       "...เวทย์ฮีลแบบเปอร์เซ็นต์?"

       ฮีลเลอร์อันดับหนึ่งของซาทิสฟายได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

• Next
• Previous