จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 192

       'ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นถึงความสุดยอด'

       เขาอดชื่มชมความยอดเยี่ยมตรงหน้าไม่ได้

       กล้าพูดได้เลยว่า  ลูกแก้วมูมัดคือลูกแก้วที่ยอดเยี่ยมที่สุดของโลก  ถึงแม้จะยังไม่นับรวมความสามารถในการฝังเวทย์มนต์ลงไปก็ตาม  

       ออปชั่นพื้นฐานของลูกแก้วมูมัดนั้นอยู่ในระดับสูงจนน่ากลัว  ทั้งลดระยะเวลาร่ายเวทย์  และลดระยะหน่วงหลังใช้

       ทว่า  พลังโจมตีเวทย์กลับดูจืดชืดไปนิด  ถึงจะสูงกว่าลูกแก้วดาษดื่นทั่วไปก็เถอะ  แต่หากนำไปเทียบกับความสุดยอดของออปชั่นที่มี  พลังโจมตีเวทย์จะดูหมองลงทันที

       ทำไมกันนะ?

       กริดครุ่นคิดอยู่พักใหญ่

       ในที่สุดเขาก็เริ่มเข้าใจ

       'ความสมดุล… พลังโจมตีเวทย์ถูกบังคับให้ลดทอนลงเพราะต้องรักษาความสมดุลของลูกแก้วไว้  ในขณะที่ออปชั่นมีความยอดเยี่ยมเกินธรรมดา  พลังโจมตีจึงไม่สามารถโด่ดเด่นไปกว่านี้ได้  ไม่อย่างนั้นเงื่อนไขการใช้งานจะสูงเกินไปจนไม่มีผู้ใดเอื้อมถึง'

       กริดได้เปิดโลกใบใหม่

       'ในอนาคต  เราจะต้องสร้างไอเท็มโดยคำนึงถึงจุดนี้ให้มากขึ้น'

       <ความผิดพลาด>   ไอเท็มแรกที่กริดออกแบบ  เขามุ่งเน้นแต่จะให้มันมีพลังทำลายอันสูงส่ง  แล้วก็เป็นดังคาด  พลังโจมตีของความผิดพลาดสูงเหนือศาสตราวุธทุกชนิดบนโลกอย่างเทียบไม่ติด  

       โดยถ้าไม่นับหอกไลฟาเอลที่ใช้ได้เฉพาะบุตรีแห่งรีเบคก้าแล้วล่ะล่ะก็  ไม่มีอาวุธใดในโลกที่จะรุนแรงไปกว่าความผิดพลาดอีกแล้ว

       แต่ต้องแลกมากับเงื่อนไขการสวมใส่ที่เหนือจินตนาการ  ทั้ง <ความชำนาญดาบขั้นสูง  เลเวล 8> และ <พละกำลัง 5,000 >  

       ผู้เล่นที่จะมีค่าพละกำลังเกินกว่า 5,000 แต้ม  คงต้องรอให้ซาทิสฟายเปิดตัวครบ 2 ปีเสียก่อนถึงจะปรากฏออกมาสักคน  

       ดังนั้น  ความผิดพลาดจึงไม่ต่างอะไรกับไอเท็มที่กริดใช้ได้คนเดียว
       
       <ความผิดพลาด> ก็คือความผิดพลาดสมชื่อ

       'ถ้าเรายอมลดพลังโจมตีลงเพื่อทำให้มันสมดุลเหมือนกับลูกแก้วมูมัดล่ะก็...'       

       เงื่อนไขการสวมใส่จะต้องลดลง  และนั่นจะทำให้มีผู้เล่นสามารถใช้งานได้จริงมากขึ้น

       'และหลังจากนั้น  เราก็จะนั่งอยู่บนกองเงินกองทอง'

       เป็นวินาทีที่กริดเรียนรู้การสร้างไอเท็มคุณภาพสูงให้มีเงื่อนไขสวมใส่ที่ต่ำลง  เขาพลันกระจ่างแจ้งถึงสัจธรรมและรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมาก

       'รู้หลักการพัฒนาดาบมือเดียวรุ่นผลิตจำนวนมากแล้ว  เอาล่ะ  เริ่มทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเลยก็แล้วกัน'

       กริดยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับตรวจสอบไอเท็มที่เป็นวัตถุดิบทุกชิ้น  เริ่มตั้งแต่มิธริลหุบเหวลึก  ลมหายใจราชินีน้ำแข็ง  และน้ำตากษัตริย์แห่งเผ่าวารี  

       ทั้งหมดล้วนเป็นไอเท็มแปลกหน้าสำหรับเขา  กริดบรรจงอ่านรายละเอียดอย่างตื่นเต้นและคาดหวัง

       ทว่า...

       "เอ๋?"

       กริดชักสีหน้าทันทีเมื่ออ่านรายละเอียดจบทุกชิ้น   คงเป็นการยากที่จะให้เชื่อว่า  เมื่อครู่เขายังอมยิ้มดีใจอยู่เลย

[ ลมหายใจราชินีน้ำแข็ง ]
        ด้วยอุณหภูมิที่ต่ำของบรรยากาศใน <เฮราริส>    ส่งผลให้ลมหายใจราชินีน้ำแข็งจับตัวเป็นก้อนผลึก
       ก้อนผลึกนี้จะไม่มีวันละลาย  และมันมีผลช่วยในการเสริมพลังโจมตีเวทย์มนต์อย่างมาก
_______
น้ำหนัก : 0.1

[ มิธริลหุบเหวลึก ]
       ลึกลงไปในมหาสมุทร
       แร่ธาตุหายากที่จะพบได้ใกล้กับอาณาจักรไซเรนเท่านั้น
       ความเข้ากันได้กับเวทย์มนต์มีสูงกว่ามิธริลธรรมดาถึงสามเท่าตัว
_______
น้ำหนัก : 15

[ น้ำตากษัตริย์แห่งเผ่าวารี ]
       ในทุก 5 เดือน  กษัตริย์อาณาจักรไซเรนจะหลั่งน้ำตาออกมาเนื่องด้วยคิดถึงบุตรสาวที่ล่วงลับไปแล้ว
       น้ำตาชนิดนี้มีคุณสมบัติพิเศษในการทำให้เวทย์มนต์สามารถผูกติดอยู่กับไอเท็มได้
_______
น้ำหนัก : 0.1

        ความรู้สึกของกริดในตอนนี้  ไม่มีทางอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย  

       เคล็ดลับของการสร้างไอเท็มฝังเวทย์นั้นง่ายแค่นี้เองหรือ?

       'ความลับอยู่ที่น้ำตากษัตริย์แห่งเผ่าวารี  ถ้าหากเราออกแบบไอเท็มให้มันเป็นส่วนประกอบ  เราก็จะสร้างไอเท็มฝังเวทย์ได้สินะ'

       จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเวทย์มนต์เกรด S ผูกติดอยู่กับอาวุธและชุดเกราะ?  เขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าแน่

       'หากชุดเกราะฝังเวทย์ <บาเรียตอบโต้>   และอาวุธฝังเวทย์ <อุกกาบาต> เอาไว้  ตัวเราเพียงคนเดียวคงเทียบได้กับกองทัพหลักร้อย… ไม่สิ  หลักพันเลยก็ยังได้'

       อาจมากพอให้รับมือกับจอมอสรูเฮลกาโอร่างจริงไหว

       'แล้วถ้าเป็นพาเฟรเนี่ยมล่ะ?'

       จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีเวทย์ผูกติดอยู่กับพาเฟรเนี่ยม?  แผ่นจานสีทองที่ยิงอุกกาบาตลงมาจากท้องฟ้า   มีดสีทองที่ยิงเวทย์มนต์นานาชนิดออกมา  บูมเมอแรงสีทองที่สามารถสร้างทะเลเพลิง  เข็มหมุดสีทองที่สามารถปลดปล่อยพลังสายฟ้าอันรุนแรง  

       วัตถุสีทองที่สามารถใช้เวทย์มนต์ใดก็ได้เพื่อถล่มศัตรูให้ราบเป็นหน้ากลอง

       และหากเราทำสำเร็จ  จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ตัวจริงก็จะถือกำเนิด

       'เรามันอัจฉริยะ'
       
       ความคิดดีๆ วนเวียนอยู่ในหัวสักพัก  แต่เพียงไม่นาน  ราวกับกริดนึกอะไรบางสิ่งขึ้นได้

       ใบหน้าชายชายหนุ่มกระตุกเล็กน้อย  มีบางคำอธิบายของวัตถุดิบที่สะกิดใจเขามาตั้งแต่แรก

       ยูเฟอมิน่าไปหาของแบบนี้มาได้ยังไง?

       'ต้องเป็นเธอแน่  ผู้เล่นคนแรกที่ค้นพบอาณาจักรไซเรน'

       เธอจะได้รับผลตอบแทนจำนวนมหาศาลขนาดไหนกัน?  การค้นพบอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่งเป็นคนแรก  ความมั่งคั่ง  ชื่อเสียง  ภารกิจ  และสมญานามหายากมากมายจะหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย  

       เกินกว่าที่คนๆ นึงจะจินตนาการได้

       หงึกหงึก… หงึกหงึก... 

       "ชิ..."

       กริดรู้สึกอย่างไรน่ะหรือ?  ท้องไส้ของเขาเริ่มปั่นป่วนอีกครั้งเหมือนกับยามที่ยินข่าวนี้ครั้งแรกในรถ  

       กริดเริ่มรู้สึกขัดแย้งในใจ

       'เราก็อยากจะตอบแทนความดีเธอที่มอบสูตรลูกแก้วมูมัดให้ฟรีหรอกนะ  แต่ว่า...'

       เป็นเพราะยูเฟอมิน่า  เขาถึงได้รับสูตรการผลิตของสุดยอดไอเท็มเช่นนี้  และมีโอกาสได้รู้ความลับของการสร้างไอเท็มฝังเวทย์  

       กริดรู้สึกเป็นบุญคุณจนอยากจะตอบแทนยูเฟอมิน่าให้ดีที่สุด  ถึงจะดูเป็นคนง่ายๆ  แต่กริดรู้สึกดีกับยูเฟอมิน่ามากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า  

       เขาไม่รังเกียจที่จะเห็นหน้าเธออีกแล้ว

       'แต่ว่านะ  ยูเฟอมิน่า  เธอจะดวงดีเกินไปหน่อยรึเปล่า?  นี่มันยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่ 1 อีกไม่ใช่รึไง?  เราควรทำให้ชีวิตของเธอลำบากขึ้นอีกสักหน่อยดีไหม?'

       กริดถูกความริษยาเข้าครอบงำ  แม้เขาจะโตขึ้นกว่าสมัยอดีตมากแล้ว  แต่สันดานคนย่อมไม่ใช่สิ่งที่ลบออกจากตัวได้ตลอดกาล  โดยในบางครั้ง  กริดยังทำตัวเป็นนักรบคีบอร์ดอยู่กับแฟนคลับของโนเอะ  

       ลงท้ายด้วย  เขาเริ่มมีความคิดที่จะทำให้ลูกแก้วใบนี้กลายเป็นเกรดต่ำสุดเท่าที่จะทำได้

       กริดเทมิธริลหุบเหวลึกลงไปในเตาหลอมตามปรกติ  เครื่องเป่าลมถูกใช้งานตามจังหวะ

       ชายหนุ่มต้องต่อสู้กับความเงียบงันภายในใจตามลำพัง  

       "เฮ่อ… เราทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ"

       ความชั่วร้ายครอบงำจิตใจได้ม่นานนัก  กริดเริ่มทำใจให้สงบอีกครั้ง  ลมหายใจถูกสูดเข้าปอด  

       สีหน้าและแววตากลับมามุ่งมั่นจริงจัง  มิธริลหุบเหวลึกถูกถลุงออกมาด้วยฝีมือสูงสุดของช่างตีเหล็กในตำนาน

       เคร้ง! เคร้ง!

       กริดเริ่มสร้างจากของประดับตกแต่งและส่วนจับเป็นอันดับแรก

       "..."

       ผลงานชิ้นนี้จำต้องสร้างขึ้นในสไตล์ของผลงานคลาสสิกสมัยเก่า  กริดต้องทำให้ออกมาดีที่สุด  เขาเพ่งสมาธิทั้งหมดไปกับค้อนตีเหล็กในมืออย่างตั้งใจ

       สามชั่วโมงผ่านไป

       ในที่สุด  กริดก็เสร็จส่วนด้ามจับ  หลังจากนั้นก็เป็นการถลุงหินเวทย์มนต์  เมื่อดูจากสูตรการผลิตที่เขียนไว้  เขาจึงผสานลมหายใจราชินีน้ำแข็งกับน้ำตากษัตริย์แห่งเผ่าวารีเข้าด้วยกันกับหินเวทย์มนต์  

       'แปลกมาก'

       คริสตัลที่ได้รับหลังจากเสร็จขั้นตอนมีความระยิบระยับไปด้วยแสงสีน้ำเงิน  ตามชื่อของมัน  คริสตัลชนิดนี้มีสีโปรงใส  แต่ถึงกระนั้นกลับยังมีความแข็งดุจดั่งเหล็กกล้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ  

       การผสานอย่างลงตัวระหว่างหินเวทย์มนต์  ลมหายใจราชินีน้ำแข็ง  และน้ำตากษัตริย์แห่งเผ่าวารีได้ก่อให้เกิดเป็นแร่ธาตุชนิดใหม่ขึ้น  

       หากแพ็กม่าและบราฮัมสามารถสร้างแร่ธาตุชนิดใหม่ที่ชื่อพาเฟรเนี่ยม  มิเลเพียวก็สามารถสร้างคริสตัลสีน้ำเงินนี้ได้เช่นกัน

       'มิเลเพียว… คนๆ นี้คือสุดยอดอย่างแท้จริง  ยูเฟอริมน่าเองก็ด้วย  นอกจากจะเป็นคนแรกที่ค้นพบอาณาจักรไซเรน  เธอยังได้แร่ล้ำค่าพวกนี้มาอีกงั้นรึ?'

       ความรู้สึกริษยาถูกกระตุ้นออกมาอีกครั้ง  มือของกริดพลันไร้เรี่ยวแรงในทันที

       เคร้ง! เคร้ง!

       ลูกแก้วคริสตัลที่ควรมีผิวเรียบเรียนดุจดั่งไข่มุก  ยามนี้เกิดรอยบิดเบี้ยวขึ้นเล็กน้อย

       "เชี่ย!"

       กริดจ้องมองไปยังผลงานอันต่ำทรามที่ถูกความอิจฉาเข้าครอบงำ  

       เขาพยายามข่มใจตนเอง

       'ลืมตาสักทีสิ!'

       กริดเพ่งสมาธิไปกับการซ่อมแซมจุดผิดพลาด  เขาพยายามปรับแต่งรูปลักษณ์ให้ออกมาดูดีเท่าที่จะทำได้

       เคร้ง! เคร้ง!

       ลูกแก้วคริสตัลค่อยๆ มีความงดงามมันวาวมากขึ้นเรื่อยๆ   เขาทำไปพลาง  เกิดลางสังหรณ์ในใจไปพลางว่า  ผลงานครั้งนี้จะต้องออกมาอย่างน้อยเป็นเกรดอีปิก

       ทว่า  ท้องไส้ของกริดก็เริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง

       "ชิ...!"

       ทำไมเราต้องสร้างสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอด้วย?  ในเมื่อยูเฟอมิน่าคือผู้ค้นพบอาณาจักรไซเรนคนแรกของโลก  สิ่งที่เธอได้รับมาก่อนหน้ามันก็มากเกินพอแล้วไม่ใช่รึไง?  ทำไมเธอต้องผูกขาดความโชคดีเอาไว้แต่เพียงผู้เดียวด้วย?

       'จงกลายเป็นเกรดแรร์ไปซะ!'

       เคร้ง! เคร้ง!

       การลงค้อนของกริดกลับสู่ความกากอีกครั้ง

       แต่ว่า

       '...นี่มันไม่ถูกต้อง  ยูเฟอมิน่ามอบสิ่งสำคัญที่ไม่อาจประเมินค่าได้ให้เรา...'

       เคร้ง! เคร้ง!

       พอกลับมาตั้งใจได้เพียงไม่นาน… 

       'หึ! คลาสอีปิกคนแรกของโลกงั้นสินะ… ผู้ค้นพบอาณาจักรไซเรนคนแรกของโลกงั้นสินะ...'

       เคร้ง! เคร้ง!

       เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายสลับไปมาเรื่อยๆ ไม่มีหยุดพัก  

       ด้วยท่าทีควบคุมตนเองไม่ได้เช่นนี้  กริดไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตนเองทำสลับไปมาทั้งหมดกี่รอบ  

       หากมองจากภายนอก  กริดจะไม่ต่างอะไรกับคนเสียสติเลยสักนิด

       "ฮะฮะ… นี่เรากำลังทำบ้าอะไรอยู่?"

       ก่อนเขาจะรู้ตัว  ค่ำคืนอันยาวนานก็ผ่านพ้นไปแล้ว  ลูกแก้วคริสตัลเสร็จลงอย่างไร้ที่ติ...

       หากว่าดูเผินๆ จากภายนอกล่ะนะ

       กริ๊ก

       แม้ผู้สร้างจะมีพฤติกรรมเอาแน่เอานอนไม่ได้  แต่เมื่อลูกแก้วทุกส่วนถูกประกอบรวมเข้าด้วยกัน

       ประกายสีน้ำเงินระยิบระยับได้ทำให้รูปลักษณ์ของมันงดงามอย่างหาจุดตำหนิไม่ได้

       "เฮ่อ..."

       กริดไม่เคยนับเลยว่า  ตนเองถอนหายใจไปทั้งหมดกี่ครั้ง  คงไม่น่าจะต่ำกว่า 100 กระมัง  

       แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่หยุดมือ  ในยามที่ผลงานเสร็จสิ้น  หัวใจของกริดกลับสู่ความว่างเปล่าโดยไม่คิดอะไรอีก  

       ระหว่างนั้น

[ ทักษะ <ความอดทนของช่างตีเหล็กในตำนาน> แสดงผล  ทำให้สมาธิ ความอึด และพลังป้องกันจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นเวลา 1 ชั่วโมง  ]

[ ทักษะลมหายใจของช่างตีเหล็กในตำนานแสดงผล  ไอเท็มที่ท่านผลิตขึ้นจะมีคุณสมบัติสูงกว่าเดิม ]

       "..."

       เขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจกับข้อความระบบที่แสดงขึ้นอย่างไม่ขาดสายนี่ดี

       และผลคือ

[ ลูกแก้วมูมัดแห่งความโลเล ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 311/311
พลังโจมตีเวทย์ : +34%
ความเร็วร่ายเวทย์ : +23%
จำนวนเวทย์ที่กักเก็บได้ : 4
_______
* ท่านสามารถฝังเวทย์มนต์ที่มีเกรด S หรือต่ำกว่า  ลงไปในลูกแก้วได้ 1 ชนิด
* ระยะหน่วงของทุกทักษะจะลดลง 15%
* มีโอกาสปานกลางที่ความรุนแรงเวทย์จะเพิ่มขึ้น 50%
* มีโอกาสปานกลางที่ความรุนแรงเวทย์จะลดลง 50%
* เมื่อใช้ทักษะที่ถูกฝังอยู่ในลูกแก้ว  มีโอกาสปานกลางที่จะทำให้เอฟเฟคเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า  หรือไม่ก็ลดลงครึ่งหนึ่ง
_______
       ในบรรดาไอเท็มที่ช่างตีเหล็กในตำนาน G สร้างขึ้น  ลูกแก้วใบนี้คือไอเท็มชิ้นที่ 3 ที่ถือกำเนิดมาโดยมีอารมร์ความรู้สึกร่วมอยู่ด้วย
       ผลกระทบจากความโลเลของผู้สร้าง  ทำให้ลูกแก้วปรับสภาพอารมณ์ตามไม่ถูก  บางทีอาจสำแดงพลังได้ต่ำกว่ามาตรฐาน  แต่บางครั้งก็อาจแสดงแสนยานุภาพอันเหนือความคาดหมายออกมาได้เช่นกัน
       อารมณ์ที่มันมีต่อผู้สร้างจะแตกต่างกันไปในสถานการณ์แต่ละช่วงเวลา
______
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เลเวล 280 หรือสูงกว่า
- ค่าสติปัญญา 3,000 หรือสูงกว่า
- ทักษะชำนาญลูกแก้วขั้นสูง  เลเวล 5 หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 150

[ ไอเท็มเกรดเลเจนดารีถูกสร้างขึ้น ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 10 แต้มเป็นการถาวร ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 500 หน่วย ]

       "แบบนี้… ถือว่าดีรึเปล่านะ?"

       กริดไม่มีทางรู้ได้เลยว่า  ยูเฟอมิน่าจะแสดงท่าทีเช่นไร

       ด้วยทักษะการตีเหล็กทั้งหมดทั้งมวลที่ส่งผลพร้อมกัน  ลูกแก้วที่กริดสร้างขึ้นจึงเพิ่มประสิทธิภาพจากเดิมมากถึง  26%   คุณภาพของมันเรียกได้ว่าสูงลิบ  

       แต่การใช้เวทย์แต่ละครั้งก็อาจโดนหารครึ่งได้เช่นกัน

       'มันออกมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง?'

       กริดยังคงกังวลกับผลที่เกิดขึ้น  แม้ว่าจะเป็นถึงไอเท็มเกรดเลเจนดารีแล้วก็ตาม

       เขาย่อมไม่รู้  เมื่อใดอดีต  ยูเฟอมิน่าเอาชนะการแข่งสร้างไอเท็มกับกริดและได้สมญานาม <นักแข่งขัน>  โดยในคราวนั้น  เธอได้รับค่าสถานะใหม่ที่ชื่อว่า <ความโชคดี> เพิ่มเข้ามา  

       และมีการเสี่ยงโชคเกิดขึ้น  เธอมักได้ผลลัพธ์ที่ดีอยู่เสมอ 

       "ย--ยอดเยี่ยมมาก..."

       ยูเฟอมิน่ายืนสั่นระริกอย่างดีใจกับลูกแก้วที่เสร็จสมบูรณ์  ใบหน้าของเธอกำลังส่องประกายอย่างอบอุ่นราวกับแสงอาทิตย์รุ่นอรุน  

       แม้กระทั่งน้ำตาก็ยังต้องรินไหล

       แน่นอนอยู่แล้ว  ลูกแก้วใบนี้ได้เหนือความคาดหมายของเธอไปไกลมาก  โดยเฉพาะเอฟเฟคแบบสุ่มนั่น  มันให้ความรู้สึกราวกับลูกแก้วใบนี้ถูกสร้างขึ้นมาแด่เธอเพียงผู้เดียว

       "ขอบคุณ… ขอบคุณมาก..."

       ยูเฟอมิน่าดีใจจนพูดไม่ออก  มันเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าเมื่อครั้งค้นพบอาณาจักรไซเรนเสียอีก

       "ฉ--ฉัน… ฉันดีใจ  การได้พบกับนายคือความโชคดีสูงสุดในชีวิตนับตั้งแต่เกิดมา"

       รอยยิ้มที่เธอแสดงออกคือของจริง  แม้กระทั่งท่าทีร่ำไห้เหมือนกับเด็กขี้แงในตอนนี้ด้วย  

       นับเป็นครั้งแรกที่ทำให้กริดรู้สึกว่า  นี่ไม่ใช่การเสแสร้งจากเธอ

       "ธ--เธอร้องไห้ทำไม?"

       ความริษยาที่เคยมี  พลันละลายไปหมดสิ้นราวกับหิมะต้องแสงแดด 

       และในเวลานี้เอง  กริดสามารถลบล้างคำสาป <เชื่อมือฉัน> ได้สำเร็จ  

       ส่วนยูเฟอมิน่าได้ตกเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของพลังแห่งไอเท็มไปตลอดกาล

       ทั้งฮิวรอยและลอเอลต่างก็ชื่นชอบสหายร่วมรบคนใหม่มากทีเดียว

• Next
• Previous