จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 92

[ ภารกิจคุ้มกันท่านหญิง ]
ระดับความยาก : A
       ไอรีน ผู้ซึ่งถูกลักพาตัวโดยสาวกของวิหารยาธานเป็นหนที่2 กำลังมีร่างกายและจิตใจที่อ่อนแอสุดขีด
       เธอไม่สามารถเดินกลับไปยังวินสตันด้วยกำลังของตนเองได้ ดังนั้น ท่านจำเป็นต้องคุ้มกันเธอไปให้ถึงปราสาทวินสตัน
       จงอย่างลืมว่า แม้มาลาคัสจะตายไปแล้ว แต่สาวกวิหารยาธานคนอื่นๆ ยังคงอยู่
* เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : กลับไปยังปราสาทวินสตันพร้อมกับไอรีน
* รางวัลตอบแทนภารกิจ :
- ค่าความสัมพันธ์กับไอรีนเพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัด
- แหวนโดรัน
* หากค่าความสัมพันธ์กับเอ็นพีซีเพศตรงข้ามเพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัด... โอกาสเกิดเหตุการณ์พิเศษจะเพิ่มขึ้น
* บทลงโทษภารกิจล้มเหลว :
- ไอรีนจะตาย
- ค่าความสัมพันธ์กับเอิร์ลสไตมลดลงถึงจุดต่ำสุด
- ดินแดนตอนเหนือจะปั่นป่วนและลุกเป็นไฟ เนื่องมาจากความเศร้าโศกเสียใจของเอิร์ลสไตม
[ ภารกิจอยู่ระหว่างดำเนินการ ]

[ แหวนโดรัน ]
เกรด :ยูนีค
ความคงทน : 10/10
* ค่าพลังชีวิตสูงสุด +1,000
* ค่าต้านทานเวทย์มืด +10%
* ค่าต้านทานพิษ +10%
* ถ้าหากท่านถูกพิษหรือคำสาปเข้า อาการเหล่านั้นจะถูกล้างออกทันที (ระยะหน่วงหลังใช้ : 60 นาที)
* ฟื้นฟูพลังชีวิตกลับคืนมาในอัตราส่วน 50%ของความเสียหายล่าสุดที่ได้รับ (ระยะหน่วงหลังใช้ : 10 นาที)
       เป็นสมบัติปที่โดรัน หนึ่งในขุนพลเงาของเอิร์ลสไตม หวงแหนมาก เขากล่าวว่า ผู้สวมใส่จะได้รับความรักใคร่จากเทพธิดาแห่งสุขภาพและสติปัญญา
* เงื่อนไขการสวมใส่ : ไม่มี
* น้ำหนัก : 0.1 หน่วย

       "นี่มัน...!"
       
       กริดยืนสั่นระริกพร้อมกับกำหมัดแน่น… เขากำลังโมโหที่ภารกิจเด้งเข้ามาในตัวโดยไม่ยินยอมงั้นหรือ… เปล่าเลย ตรงกันข้ามต่างหาก    

       'เยี่ยม! เยี่ยมสุดๆ!' กริดชักกำปั้นขึ้นลงอย่างดีใจ 'โอกาสนี้แหละ… แหวนโดรัน!'

       กริดอยากได้แหวนวงนี้ ตั้งแต่ตอนที่พบกับโดรันเป็นครั้งแรกแล้ว… แหวนที่มีออปชั่นยอดเยี่ยม กำลังจะกลายเป็นของเขา

       'ยอดเลยแฮะ… ไม่มีเงื่อนไขการสวมใส่ด้วย… แถมออปชั่นของมันก็… ได้พลังชีวิตเพิ่มฟรีๆ1,000หน่วย'

       หากเทียบกับผู้เล่นในระดับเดียวกัน ค่าพละกำลังและความอดทนของกริดนับว่าสูงมาก ทำให้เขามีพลังชีวิตถึง8,000แต้ม แม้แต่ผู้เล่นคลาสแทงค์ในช่วงเลเวลเดียวกันก็ยังเทียบไม่ติด

       และสำหรับผู้เล่นเลเวลต่ำ ทียังมีค่าความอดทนน้อย มูลค่าของพลังชีวิต1,000หน่วย นับว่าไม่มีสิ่งใดมาทดแทนได้ ยังรวมไปถึงค่าต้านธานจากธาตุต่างๆ… และการฟื้นฟูพลังชีวิตจากความเสียหายที่ได้รับ… แหวนวงนี้คือสุดยอดอย่างไม่ต้องสงสัย    
       
       'ราคาของมันในโรงประมูล… เราไม่อยากจะคิดเลย '

       ไอเท็มเกรดยูนีค ที่ไม่มีเงื่อนไขการสวมใส่ ในซาทิสฟายมีจำนวนเพียงไม่ถึงหยิบมือ ราคาขั้นต่ำของแหวนวงนี้จะต้องไม่น้อยไปกว่าสิบล้านวอน… ไม่สิ บางทีอาจถึงร้อยล้านวอน… เอาแน่เอานอนอะไรกับพวกคนรวยไม่ได้

       'หากเราได้มันมา… ก็ชดเชยกับโล่เทวะที่ถูกขโมยไปได้พอดิบพอดี'

       เหตุผลตั้งแต่แรก ที่กริดเดินทางมายังภูเขาโรฟคืออะไร… ก็เพราะต้องการตามหาโล่เทวะคืนยังไงล่ะ 

       แต่แทนที่จะหาตัวหัวขโมยโล่พบ กริดกลับต้องมาเจอกับมาลาคัสแทน… ทำให้ภารกิจสร้างโล่ของเทศมนตรีแทบจะสูญเปล่าในทันที… ทว่า ในตอนนี้กลับมีภารกิจใหม่เด้งขึ้นมาชดเชย… ราวกับการต้องยอมสูญเสียขวานธรรมดาไป เพื่อที่จะได้หยิบขวานทอง2เล่มขึ้นมาแทน    

       'ตัวเราก็เหมือนกับคนที่ล้มลงบนถนน… มีแต่ต้องลุกขึ้นและก้าวเดินไปข้างหน้าต่อเท่านั้น'

       กริดนั้นรู้ดี… ว่าโชคชะตาเป็นเรื่องที่ไกลตัวเขาอย่างมาก ในตอนแรก… การล้มลงบนพื้นถนนของกริด ไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากเลือดที่ไหลออกจากจมูก… ทว่า นับตั้งแต่เขากลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า ทุกครั้งที่กริดล้มลง มักจะได้บางสิ่งตอบแทนกลับมาเสมอ   

       'ไม่ใช่แค่แหวนโดรันเท่านั้น… ที่เราจะได้ครอบครอง'

       หากค่าความสัมพันธ์กับไอรีนเพิ่มขึ้นจนถึงขีดจำกัด บางทีเขาอาจมีโอกาสได้แต่งงานกับเธอ… ในอีกความหมายถึง กริดจะได้กลายเป็สวามีของแม่เมืองวินสตัน… และมีศักดิ์เป็นถึงบุตรเขยแห่งเอิร์ล  

       'หากเป็นเช่นนั้น… เราก็จะกลายเป็นลอร์ดคนนึงเหมือนกัน…ใช่ไหม...'

       ในยามนี้ วินสตันคือหนึ่งในเมืองที่เจริญก้าวหน้าที่สุดของแดนเหนือ รายได้ภาษีในแต่ละปีเป็นตัวเลขที่มหาศาล

       'ฮุฮุ ถ้าเราได้เป็นลอร์ด จะขึ้นภาษีอีกสักหน่อย หลังจากนั้นก็จะรวยไม่รู้เรื่อง!'

       ค่าความสัมพันธ์กับไอรีนสูงสุด = ได้แต่งงานกับเธอ = ได้เป็นลอร์ด = ได้ครอบครองภาษีทั้งหมด...

       กริดสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเริ่มดำเนินการภารกิจต่อไป

       "จงเชื่อในตัวฉัน" กริดปลดเชือกที่มัดไอรีนไว้ พยุงเธอให้ลุกขึ้น และเผยรอยยิ้มอันสุดแสนอบอุ่น เท่าที่เขาจะทำได้ "ฉันจะพาเธอกลับไปยังปราสาทเอง ดังนั้นไม่ต้องกังวลไป"

       "ขอบคุณมาก..."

       หลังจากที่จัดการกับมาลาคัสผู้โด่งดังไปได้ ความมั่นใจของกริดเพิ่มขึ้นอย่างเต็มเปี่ยม… ในตอนนี้ ถึงแม้สาวกแห่งยาธานจะขว้างไว้ กริดก็คิดจะกำจัดทิ้งให้หมด ไม่มีการวิ่งหนีอีก 

       'เลเวลของสาวกแห่งยาธานน่าจะอยู่ระดับเดียวกับมอนสเตอร์ในหุบเขาเคซาน ถ้าเป็นแบบนั้น พวกมันก็ไม่ใช่คู่มือของเรา ไม่จำเป็นต้องถึงมือโล่เทวะกับผ้าคลุมมาลาคัสด้วยซ้ำ'
       
       และความเป็นจริง เรกัสได้จัดการพวกมันไปมากแล้ว คงมีจำนวนเหลืออยู่ไม่เยอะในตอนนี้ ดังนั้น ปัญหาใหญ่จึงไม่ใช่สาวกแห่งยาธาน
       
       แต่เป็น ไอรีน...

       "เธอเดินไหวไหม..."
       
       "ฉันขอโทษ… เอาแต่สร้างภาระให้คุณอยู่เรื่อย"

       ไอรีนกำลังอยู่ในอาการที่ย่ำแย่ จนไม่แม้แต่จะเดินได้ด้วยตนเอง… กริดเห็นแถบพลังชีวิตที่เหลือน้อย จึงพยายามให้ไอรีนดื่มโพชั่นเข้าไป ทว่า สภาพของเธอก็ยังไม่ดีขึ้น… เขาลองเปลี่ยนชนิดโพชั่นให้เธอดื่ม โดยหวังจะรักษาอาการโคม่านี้ แต่ก็ไม่มีขวดไหนที่เป็นผล...  

       'นี่คงไม่ใช่สิ่งที่จะรักษาให้หายโดยผู้เล่น… เธอคงต้องอยู่ในสภาพนี้ไปจนกว่าเราจะพาตัวไปถึงปราสาท… สิ้นเปลืองฉิบ… ไม่น่าเสียโพชั่นพวกนั้นไปเลย'

       ลงท้ายด้วย… กริดจำต้องแบกไอรีนขึ้นหลัง 

       "อุหวาาาา!!"

       ไอรีนคือบุตรีแห่งเอิร์ลสไตมที่ถูกเลี้ยงมาอย่างไข่ในหิน เธอไม่เคยสัมผัสมือกับชายใดมาก่อน นอกเสียจากผู้เป็นบิดา ดังนั้น จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกสับสนและเขินอาย เมื่อถูกผู้ชายอย่างกริดอุ้มขึ้นหลัง

       "ค--คุณกริด! ไม่จำเป็นต้องทำเพื่อฉันขนาดนี้ก็ได้!"

       ในขณะทำการขัดขืนอย่างน่าเอ็นดู ใบหน้าของไอรีนก็แดงก่ำ  แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่บอบบางราวกับขนนก… นี่นับเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของกริดกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่น้องสาวของตน จึงอดไม่ได้ที่หัวใจจะเต้นระรัว 

       'นี่มัน… สัมผัสของผู้หญิง...!'

       กริดไม่เคยออกเดทกับสาวมาก่อน… ครั้งแรกของเขาจึงเกิดขึ้นในเกมอย่างกระทันหัน แต่ก็นับเป็นโอกาสทองที่หาได้ยาก! กริดรู้สึกตื่นเต้นเมื่อถูกร่างกายของไอรีนสัมผัสเข้าที่แผ่นหลัง เขาจึงตอบกลับไปอย่างฉะฉานมั่นคง

       "ไม่ต้องอายไปหรอก… อย่ากังวลเลย ฉันจะ… ไม่สิ ฉันไม่มีวันให้เธอต้องลำบากแน่! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง!"

       "คุณกริด..."

       ในเวลาเดียวกัน กริดผู้ที่ผ่านงานก่อสร้างมานับไม่ถ้วน และใช้แต้มสถานะไปกับค่าความอดทนถึง250แต้ม ต้องขอบคุณในเรื่องพวกนั้น ทำให้เขาสามารถแบกไอรีนไปพลาง พร้อมกับวิ่งไปพลางได้

       'เอาล่ะ ไปกันเถอะ!'

       ระยะทางจากภูเขาโรฟไปยังปราสาทวินสตัน อยู่ที่ราว5ชั่วโมงถ้าหากเดินด้วยเท้า! กริดอยากไปถึงให้เร็วที่สุด ทว่า… นี่เป็นถึงภารกิจระดับ A มันจะไปมีอะไรง่ายดายแบบนั้นได้อย่างไร ระหว่างทางจึงเกิดเหตุการณ์ขึ้นมากมาย 

       "แก! แกเป็นคนฆ่ามาลาคัส!"

       สาวกวิหารยาธานจำนวน3คนที่ดักซุ่มอยู่หน้าปากถ้ำ ได้โผล่ออกมาโจมตี

       "ฉันจะแก้แค้นให้มาลาคัส! ตายซะเถอะ!"       

       สาวกแห่งยาธานเริ่มกระหน่ำโจมตีกริดด้วยมนต์สาปแช่ง เท่านั้นยังไม่พอ คนหนึ่งได้ทำการเรียกหมอกพิษเพื่อหวังทำหลายปอดของกริด ทว่า… มนต์ดำของพวกมันกลับต้องไร้ผล เนื่องจากกริดมีค่าต้านทานธาตุทุกชนิดที่สูงมาก… การมีตัวตนของกริด เป็นราวกับฝันร้ายของจอมเวทย์สายคำสาปทุกคน

       "พวกแกกระจอกกว่ามาลาคัสอีกไม่ใช่รึไง… อ่อนแอขนาดนี้แล้วคิดว่าจะแก้แค้นสำเร็จงั้นหรอ… น่าขัน! พริวไหว!"

[ พริ้วไหวแสดงผล ความว่องไวและอัตราการหลบหลึกของท่าน จะเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นระยะเวลา 1 นาที  ]

       กริดไม่ได้เปิดโหมดกระบวนดาบแพ็กม่า ดังนั้น ในโหมดปรกติ ทักษะติดตัวของวิถีดาบแพ็กม่าจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีกายภาพ และอัตราคริติคอลอีก10%… พลังโจมตีที่มาพร้อมกับดาอินสเลฟ ไม่ใช่สิ่งที่ร่างกายของคลาสจอมเวทย์จะทนรับได้  

       "ย่าาาาห์!"

       มือข้างหนึ่งจับไอรีนที่แบกอยู่บนหลัง อีกข้างหนึ่งก็กวัดแกว่งดาอินสเลฟฆ่าฟันศัตรู… ด้วยความที่ค่าพละกำลังยังไม่มากพอ การถือดาอินสเลฟด้วยมือเดียว ส่งผลกระทบให้ความเร็วโจมตีช้าลง แต่ถึงกระนั้น เพียงเท่านี้มากพอจะจัดการกับจอมเวทย์ที่แสนเชื่องช้าได้สบาย 

       "อ๊ากกก!"

       "เพื่อมาลาคัส!"

       "ย๊ากกก! แด่องค์เทพยาธาน!"

       กริดไม่หลบเวทย์สาปแช่งที่พุ่งเข้าใสส่เลยสักนิด ดาบอินสเลฟเล่มยักษ์ฟาดฟันเข้าใส่ใบหน้าสาวกคนแล้วคนเล่า ค่าประสบการณ์และไอเท็มที่ดรอปมานับว่าไม่เลวเลย กว่าจะลงจากเขาได้สำเร็จ ระหว่างทางมีการดักซุ่มของสาวกอยู่ตลอดเวลา 
       
       "ดวงวิญญานในปรภพ… จงใช้ความโกรธแค้นของเจ้า สาปแช่งให้ศัตรูต้องหวาดกลัว จงบดขยี้สตินึกคิดของพวกมัน และจงทำให้มันสูญเสียตัวตน! แกจงกลายเป็นตุ๊กตาไร้วิญญานซะ!"

       เวทย์สาปแช่งหลั่งไหลเข้ามาจากทุกทิศทาง เป็นภาพที่ดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย กริดจึงไม่เสี่ยง เขาเก็บดาบลงไปในกระเป๋า พร้อมกับหยิบโล่เทวะเกรดแรร์ออกมาถือแทน… ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องไอรีนที่แบกอยู่บนหลัง 

       "อ๊ากกก!"

       สาวกยาธานพลันต้องเจ็บปวดทันทีที่อยู่ต่อหน้าโล่เทวะ กริดเปิดกระเป๋าอีกครั้ง เขาเก็บโล่ลงไป และหยิบมีดสั้นขึ้นมา… ลมเฉือนถูกเล็งไปยังต้นตอของการร่ายเวทย์ 

       ฟิ้วววว! บึ้มมมม!

       เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น พร้อมกับเสียงร้องอันโหยหวนของสาวกยาธาน ดังก้องไปทั่วภูเขาโรฟ

       "ข--แข็งแกร่งเกินไป...!"

       สาวกยาธานพลันต้องศิโรราบให้กับกลยุทธอันแปลกประหลาดของกริด… การสลับโล่ มีดสั้น และดาบใหญ่ซ้ำไปซ้ำมา

       'ในตอนที่พบโดรันครั้งแรก สาวกยาธานคือพวกที่เราไม่สามารถอะไรมันได้เลย…  แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว'

       "แกมันปีศาจ! อ๊ากกก!"

       "อั่ก!"

       กลุ่มสาวกยาธานต่างสิ้นหวังเมื่อต้องอยู่ต่อหน้ากริด ผู้ซึ่งสวมหมวกแปลกประหลาด และผ้าคลุมมาลาคัส!

       มีบางคนในกลุ่มพวกมันเริ่มหวาดกลัว เมื่อรู้ว่าไม่มีทางเอาชนะกริดได้ ส่วนบางคนก็ยังมุ่งมั่นที่จะสู้ต่อไป ทว่า… ไม่มีใครเลยสักคนเดียวที่คิดถอยหนี ความบ้าบิ่นเช่นนี้ได้ทำให้ไอรีนพลันรู้สึกหวาดกลัว แต่กริดกลับกำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ 

       คนแล้วคนเล่า… กริดสังหารสาวกยาธานทุกคนที่โผล่มาขวางทาง 

       "อุวะฮ่าฮ่าฮ่า! เข้ามา! เข้ามาอีก! ขอบใจพวกแกจริงๆ!"

       การต่อสู้ในวันนี้ทำให้กริดเรียนรู้ได้อย่างหนึ่ง สำหรับผู้เล่นทั่วไป ศัตรูประเภทเวทย์สาปแช่งมักก่อปัญหาใหญ่ให้เสมอ แต่กับกริดไม่ใช่
       
       'พวกมอนสเตอร์ประเภทสาปแช่ง ส่วนใหญ่แล้วจะมีพลังโจมตีและพลังป้องกันที่ต่ำไม่ใช่รึไง… ถือเป็นอาหารชั้นยอดของเราเลย… ในอนาคต คงต้องออกล่าพวกนี้ให้บ่อยขึ้น'

       ด้วยความเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า กริดจึงมีค่าต้านทานทุกธาตุเกือบ100% ยังไม่รวมเอฟเฟคพิเศษอื่นอีก

       เป็นอีกครั้งที่เขารับรู้ถึงความยอดเยี่ยมของคลาสเลเจนดารี… ตลอดทางลงเขาโรฟ นอกจากสาวกยาธาน ยังมีมอนสเตอร์ชนิดอื่นอีกจำนวนมาก ที่โผล่ออกมาขวางเพราะผลของผ้าคลุมมาลาคัส… หลังจากผ่านไป3ชั่วโมง ในที่สุดกริดก็มีเลเวล97  

       "พวกเราต้องไปถึงช้า เพราะมีมอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมาไม่หยุดหย่อน… ฉันขอโทษนะ ไอรีน... "

       "...เป็นอย่างที่โดรันพูด… คุณกริดเป็นเพียงคนเดียวที่ฉันสามารถพึงพาได้… คุณแข็งแกร่งมากจริงๆ"

       ไอรีนมีทหารรับใช้เป็นถึงอัศวินอันดับ1ของแดนเหนือ… แถมในสังกัดบิดาของเธอ เอิร์ลสไตม ยังมีขุนพลชั้นยอดอีกเป็นจำนวนมาก ดังนั้น หากเป็นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ ไอรีนสามารถมองคนออกได้ดีกว่าใคร เธอมั่นใจว่า กริดคือหนึ่งในคนที่มีทักษะการต่อสู้ยอดเยี่ยม… มันจึงเป็นการยาก ที่เธอจะทำความเข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้น 

       "ไม่ใช่ว่าคุณกริดเป็นช่างตีเหล็กหรอกหรือ... แล้วเหตุไฉนถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้..."

       กริดตอบกลับไปอย่างง่ายดาย

       "เป็นผลจากไอเท็มน่ะ"
       
       "ไอเท็มงั้นหรือ..."
       
       "ถูกต้อง… มันคือผลพวงจากการสวมใส่ไอเท็มชั้นเลิศ"

       "ถึงแม้จะมีไอเท็มที่ยอดเยี่ยมเพียงใด แต่มันคงไร้ประโยชน์ ถ้าหากไม่มีทักษะที่ดีเลิศควบคู่ไปด้วย… คุณกริดช่างแข็งแกร่งและถ่อมตนเสียจริง"

       ไอรีนยิ้มอย่างอบอุ่น ความรู้สึกที่มีให้กริดพลันเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด… กริดกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจว่า อีกไม่นานคงได้กลายเป็นสวามีของไอรีนแน่ เขาจึงพูดจาเกี้ยวพาราสีเช่นนี้ไปตลอดทาง… จนกระทั่งพาตัวไอรีนส่งยังปราสาทวินสตันอย่างปลอดภัย 

• Next
• Previous