จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 87
ข้ารับใช้ลำดับ6แห่งเทพยาธาน มาลาคัส คือนักบวชมืดระดับสูง ที่คอยควบคุมดูแลพิธีกรรมทั้งหมดของวิหารยาธาน
ความเป็นจริง พิธีกรรมเกือบทั้งหมด จะสร้างขึ้นเพื่อโจมตีผู้คนฝั่งศัตรูของวิหาร หรือไม่ก็ใช้สำหรับสร้างคำสาป เพื่อให้ชาวบ้านในพื้นที่เป้าหมายเกิดอาการป่วยไข้
มาลาคัสโด่งดังมาจากเหตุการณ์สังเวยสาวพรมจรรย์จำนวน87คน เพื่อสาปให้กษัตริย์แห่งบันเกรสกลายเป็นคนเสียสติ และยังมีเหตุการณ์ที่สังเวยสาวพรมจรรย์607คน เพื่อสร้างโรคระบาดขึ้นในพื้่นที่ของเอิร์ลเรเวน
"เริ่มออกล่างั้นรึ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ลำพังแค่พวกเจ้า คิดจะจัดการข้าหรือ...ไม่มีใครในโลก ที่ไม่หวาดกลัวต่อวิหารยาธาน และคนที่นำพาวิหารยาธานมาอยู่ในจุดนี้ได้ ก็ไม่ใช่ใครนอกจากฉัน! น่าขันนัก ที่คนอย่างพวกแก คิดว่าสามารถต่อกรกับฉันได้!"
มาลาคัสพูดถูก
วิหารยาธานคือลัทธิชั่วร้ายสูงสุดของซาทิสฟาย และการเติบโตของวิหารยาธาน เกี่ยวพันกับมาลาคัสไม่มากก็น้อย ความสำเร็จของมาลาคัส ได้ทำให้มันโด่งดังจนเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งทวีป แล้วคนที่ยิ่งใหญ่อย่างนั้น จะมาถูกล่าง่ายๆ ภายในหุบเขาเชียวหรือ ไม่มีทางแน่นอน
"เดี๋ยวพวกแกก็จะได้รู้เอง...โดยเฉพาะเธอ สาวน้อย เธอจะต้องเป็นหนึ่งในเครื่องสังเวยแด่องค์เทพยาธาน"
มาลาคัสสามารถรับรู้ได้ว่า จิสึกะและสมาชิกกิลด์ที่เหลือ ล้วนแข็งแกร่งทุกคน อันที่จริง มันเองก็สะดุ้งไปเล็กน้อย เมื่อทุกคนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน แต่มันที่เป็นถึงหนึ่งในแปดข้ารับใช้ เป็นผู้ที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว มีหรือที่จะเสียท่าโดยง่าย แม้อีกฝ่ายจะมากันเป็นกลุ่มใหญ่ก็ตาม
ทว่า จิสึกะไม่ได้คิดเช่นนั้น
"ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่ามาลาคัสแข็งแกร่งขนาดไหน แต่กิลด์เซดาก้าห์ของเราแข็งแกร่งที่สุด! พวกเรามีขุมกำลังที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้ทุกเมื่อ! ต่อหน้าพวกเรา คำขู่ของแกมันไร้ผล!"
จิสึกะแสยะยิ้มจนเห็นฟันสีขาว เธอยังคงยั่วยุมาลาคัสต่อไป "แกจะต้องตายที่นี่! จงน้อมรับความตายแต่โดยดี! สำหรับพวกเรา...แกมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากไปกว่าเกม!"
มาลาคัสทนเยือกเย็นต่อไปไม่ไหว ใบหน้าของมันพลันบิดเบี้ยว
"พวกแกคิดว่า...จะทำให้ฉันคนนี้บาดเจ็บได้จริงรึ..."
"แน่นอน"
"โง่เขลา!"
มาลาคัสตะโกนขึ้นพร้อมกับเหยียดแขนออก ลำแสงความมืดพุ่งออกไปด้านหน้าเป็นเส้นตรงสีดำ เป้าหมายคือบริเวณหัวใจของจิสึกะ แต่เธอก็ยังไม่ยอมขยับเขยื้อนร่างกาย หรือทำอะไรที่แสดงถึงการตั้งรับ เป็นโทบัน ชายผู้ยืนอยู่ฝั่งซ้ายมือของจิสึกะตั้งแต่แรก ที่เริ่มขยับตัวก่อน
"บาเรียอุสาหะ!"
พาลาดินอันดับหนึ่งของโลก และพี่ใหญ่ของสมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ เขาใช้โล่ขนาดมหึมาพร้อมกับทักษะคุ้มกัน เพื่อขัดขวางลำแสงสีดำไว้
บึ้มมมม!
เกิดเสียงดังกระหึ่ม ฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ บาเรียไม่สามารถดูดซับความเสียหายไว้ได้ทั้งหมด โทบันพลันกระอักเลือดคำโตออกมา
"อั่ก!...ค่าความคงทนของโล่ ลดลง20หน่วยในพริบตา แถมมนต์ดำเมื่อครู่ ไม่ใช่เวทย์มนต์ขั้นสูงอะไร สาวกวิหารยาธานคนไหนก็ใช้ได้ทั้งนั้น มันมีพลังเวทย์อยู่เท่าไรกันแน่นะ..."
จิสึกะขมวดคิ้วพร้อมกับเตะโทบันเบาๆ
"อย่าทำเป็นเล่นสิ มันน่าสมเพช"
มาลาคัสอุทานออกมา
"จงตายต่อหน้าพลังอันไร้ขีดจำกัดของฉันซะ! การดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์ของพวแก...คงต้องจบลงแต่เพียงเท่านี้!"
ทันใดนั้น หน้าต่างข้อความระบบพลันเด้งขึ้นบนหน้าจอของสมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ทุกคน
ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว!
จากฝ่ามือของมาลาคัส มีลำแสงสีดำหลายสิบสาย พุ่งตรงเข้ามาทางกลุ่มพวกเขาด้วยความเร็วสูง
"เฮ้ เฮ้ นี่มันไม่มากไปหน่อยรึไง..."
"นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ"
จิสึกะและสมาชิกเซดาก้าห์ทุกคน รีบตั้งท่าป้องกันตัวเอง จากการถูกกระหนำโจมตีโดยหอกเวทย์มนต์สีดำ แต่ด้วยความที่ พวกเขากำลังถูกพลังความมืดสะกดข่มไว้ อาการด้านลบต่างๆ จึงทำให้ตั้งรับได้ไม่ดีเท่าที่ควร
"เจ็บฉิบ!"
"เล่นสกปรก!"
นอกจากคลาสที่มีพลังป้องกันเวทย์ หรือค่าต้านทานมนต์ดำสูงแล้ว สมาชิกส่วนใหญ่จะสูญพลังชีวิตไปราว30%จากการโจมตีเมื่อครู่ แต่ในกรณีของจิสึกะ เดิมทีนักธนูจะใช้การหลบหลีกเป็นหลัก ดังนั้น เมื่อต้องรับการโจมตีเข้าไปเต็มๆ ข้อความระบบจึงเด้งเตือนขึ้นทันที
ตามปรกติ หากรับการโจมตีเข้าไปเกินกว่า40%ของพลังชีวิตสูงสุด ผู้เล่นจะต้องตกอยู่ในอาการ 'มึนงง' เป็นระยะเวลา3วินาที หรือในอีกความหมายหนึ่ง จิสึกะกำลังไร้การป้องกันตัวในยามนี้
"ปกป้องหัวหน้า!"
โบทันนำสมาชิกมายืนล้อมจิสึกะไว้อย่างรวดเร็ว เมื่อมาลาคัสเห็นภาพดังกล่าว มันฉีกยิ้มให้เล็กน้อย ราวกับกำลังเห็นความน่ารักของอะไรบางสิ่งอยู่
"เข้าใจรึยังล่ะทีนี้...ฝ่ายที่เป็นผู้ล่าน่ะ คือฉัน...ไม่ใช่พวกแก"
จิสึกะไม่สนใจอาการของตนเอง เธอรีบออกคำสั่งในฐานะหัวหน้ากิลด์ "ไม่ต้องสนใจฉัน..ปกป้องกริด!...รีบปกป้องศิษย์เอกข่าน!"
ผู้สร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษที่เธอตามหามานาน! มีความเป็นไปได้มาก ที่กริดจะเป็นศิษย์เอกของข่าน และรู้จักตัวตนที่แท้จริงผู้สร้างลูกธนู...ไม่สิ...บางที กริดอาจเป็นคนสร้างธนูชุดนั้นขึ้นมาเองเลยก็ได้
"ทุกคนจงฟัง! พวกเราต้องเอาชนะมาลาคัสก็จริง แต่ความสำคัญอันดับหนึ่งคือการปกป้องกริด อย่าปล่อยให้เขาตายเด็ดขาด!"
คำสั่งของหัวหน้ากิลด์ถือเป็นที่สุด! สมาชิกที่เหลือจึงรีบมองหาโดยรอบพร้อมกัน และพลันเหลือบไปเห็นกริดกำลังหลบอยู่หลังต้นไม้
"เอ๋...หมอนั่นน่ะหรอ..."
ไม่ใช่ว่ากริดเป็นช่างตีเหล็กหรือไง...ช่างตีเหล็กทั่วไป ไม่ควรจะรอดจากการโจมตีเมื่อครู่ไปได้ หรืออย่างน้อยก็ต้องบาดเจ็บเจียนตายให้เห็น แต่เขากลับดูสบายดีกว่าใครทั้งหมด
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่..."
จิสึกะย่อมต้องสงสัยยิ่งกว่าใคร เมื่อเห็นสภาพอันไร้รอยขีดข่วนของกริด
'เดี๋ยวสิ...ถ้าลองมองดูให้ดี ตอนนี้เขากำลังสวมเกราะและถือดาบอยู่ไม่ใช่หรอ...'
หรือจะเป็นข่าวลวง...แต่กริดเป็นคนพูดเอง ว่าเขาคือคนสร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษ เกิดความสับสนขึ้นภายในใจจิสึกะเล็กน้อย แต่ก็ไม่นานนัก เมื่อหายจากอาการมึนงง จิสึกะรีบซดโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตเข้าไป หลังจากนั้นก็มุ่งความสนใจไปยังมาลาคัส ผู้ซึ่งกำลังจ้องมองกริดอย่างไม่ละสายตา
"มาลาคัส! เก่งแต่ปากรึไง...ไหนบอกว่าจะฆ่าพวกเราทุกคนด้วยการโจมตีเมื่อครู่ หากนี่ไม่ใช่การไร้ความสามารถ แล้วจะเรียกอะไรได้อีก!"
ทำไมกริดถึงไม่ถูกสะกดข่มด้วยพลังของเขา...
'มันใช้ลูกไม้อะไรกันแน่...'
ความภาคภูมิใจของมาลาคัสต้องสั่นคลอน เมื่อเห็นกริดรอดพ้นจากการโจมตีไปได้ แต่ทันใดนั้น มันก็หันกลับมาจ้องจิสึกะอีกครั้ง ด้วยสีหน้าโมโหสุดขีด
"สาวน้อย ไม่บุกเข้ามาล่ะ!...แต่ช่างเถอะ...การยืนขาสั่นอยู่แบบนั้น มันก็เหมาะสมกับเธอดีแล้ว"
"ฉันได้ยินมาว่า พิธีกรรมที่สร้างขึ้นโดยมาลาคัสเอง จะอยู่เหนือจินตนาการของคนทั่วไปมาก ใครหรือกลุุ่มใดก็ตามที่เป็นศัตรูกับวิหารยาธาน คนพวกนั้นจะไม่มีทางรอดพ้นจากภัยอันตรายของพิธีกรรมไปได้...ว่ากันว่า...ถ้าหากวิหารยาธานมีเหยื่อสังเวยที่มากพอ พวกมันคงได้ครองโลกนี้ไปนานแล้ว ดังนั้น พลังของแกในฐานะผู้สร้างพิธีกรรม นับว่าสุดยอดจนฉันอดชื่นชมไม่ได้...แต่ว่า..."
มุมปากของจิสึกะโค้งขึ้นเป็นเชิงเย้ยหยัน สีหน้าของมาลาคัสกำลังเดือดดาลสุดขีด จิสึกะจ้องมองใบหน้านั้นด้วยดวงตาที่ดูแคลน
"แล้วมันยังไงล่ะ...อย่าคิดว่าพวกเราไม่รู้! แกคือผู้ที่มีความสามารถในการต่อสู้ต่ำสุด จากบรรดาข้ารับใช้แห่งเทพยาธานทั้งหมด!"
ข้อมูลคือพลัง กิลด์เซดาก้าห์ที่มุ่งสู่จุดสูงสุด ย่อมมีพลังในการรวบรวมข่าวสารสูงมาก และยิ่งในตอนนี้ วิหารยาธานถูกทั่วโลกจับตามอง ข้อมูลต่างๆ จึงถูกขุดคุ้ยเปิดเผยออกมาเป็นระยะ กิลด์เซดาก้าห์ก็ไม่พลาดที่จะคว้าข้อมูลเหล่านั้นไว้
ข้ารับใช้ลำดับ6...มาลาคัส ในการประกอบพิธีกรรม จำเป็นต้องมีเหยื่อสังเวย วิหารยาธานจึงถือกำเนิดเกมล่าเหยื่อสังเวยขึ้น
มาลาคัสจะปรากฏตัวแบบสุ่มในทุก3เดือน เลเวลของมันคือ310 เป็นคลาสจอมเวทย์มืด ความถนัดคือมนต์ดำ มนต์สาปแช่ง และเวทย์คุ้มกายสารพัดชนิด มาลาคัสยังมีเวทย์มนต์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ สิ่งที่ต้องระวังเป็นพิเศษ ก็คือการโจมตีด้วยมนต์ดำ ทว่า ความหลากหลายในการโจมตีของมาลาคัส นับว่ามีน้อยมาก
'แถมเลเวลก็ยังถือว่าต่ำ หากเทียบกับข้ารับใช้ที่เหลือ'
มาลาคัสคือนักบวชมืดสายประกอบพิธีกรรม เลเวลของมันจึงต่ำกว่าข้ารับใช้คนอื่น เพราะไม่ค่อยได้ออกไปสู้รบบ่อยนัก ดังนั้น กิดล์เซดาก้าห์ที่มีสมาชิกเลเวล200ขึ้นทั้งหมด จึงมั่นใจว่าสามารถเอาชนะมาลาคัสได้
"ดูเหมือนเกมล่าเหยื่อสังเวยเพิ่งจะมีขึ้นไปเมื่อเดือนก่อน...ฉันไม่รู้ว่าทำไมแกถึงแหกกฏเดิม และมาปรากฏตัวที่อาณาจักรอีเทอนัล แต่ก็ต้องขอบใจในเรื่องนั้น พวกเราจึงมีโอกาสได้เชือดแกเป็นเหยื่อสังเวย และเพิ่มค่าชื่อเสียงให้กับกิลด์!"
จิสึกะยกมือขั้น เธอเมินเฉยต่อมาลาคัส และหันไปออกคำสั่งกับสมาชิกกิลด์
"คิดจะยืนดูไปจนถึงเมื่อไรกัน ออกไปล่ามันซะ!"
ทันทีที่สิ้นเสียงพูด
ฟุ่บ!
ชายวัยกลางคน ร่างกายกำยำ ซึ่งยืนฟังบทสนทนาไร้สาระของจิสึกะกับมาลาคัสมานานแล้ว พลันกระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว เขาคืออัศวินผู้พิทักษ์ แวนท์เนอร์
"แกน่ะ! รีบปล่อยเรกัสมาซะ! ไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย วะฮ่าฮ่าฮ่า!"
แวนท์เนอร์กวัดแกว่งขวานคู่ไปมา แต่ละเล่มล้วนเป็นขวานใหญ่สำหรับถือสองมือ ทว่า เขาสามารถถือมันได้ด้วยมือข้างเดียว
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เกิดคลื่นกระแทกทุกครั้งที่คมขวานของแวนท์เนอร์ปะทะเข้ากับบาเรียสีดำ แรงปะทะได้ทำให้ผ้าคลุมของมาลาคัสต้องปลิ้วไสวทุกครั้งไป ทว่า แวนท์เนอร์ก็ทำได้เพียงแค่นั้น ขวานของเขาไม่สามารถทะลวงผ่านบาเรียไปได้ อย่าว่าแต่สัมผัสกับร่างกายเลย
"ไม่เป็นไรเลยงั้นหรอ..."
แวนท์เนอร์ที่กำลังสับสน ได้ผงะถอยออกมา เขาสูดลมหายใจเข้าลึก พร้อมกับตั้งสติวิเคราะห์อีกครั้ง
'บาเรียสีดำนั่น...พลังโจมตีเราไม่พอจะทำลายมัน...ย่อมได้ ถ้างั้นมาแข่งความเร็วกันหน่อย!'
มาลาคัสจะป้องกันการโจมตี ด้วยการสร้างบาเรียขนาดเล็กขึ้นในจุดที่ถูกเล็ง ดังนั้น ถ้าหากแวนท์เนอร์เร็วจนสายตาของมาลาคัสตามไม่ทัน เป็นไปได้ว่า มันอาจสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันไม่ทันด้วยเหมือนกัน...
"ย๊าากกก!"
แวนท์เนอร์ที่มีความคิดเรียบง่าย ได้กระหน่ำโจมตีอีกครั้งด้วยพลังทั้งหมด
ย๊ากก! ย่าห์! ย่าห์!
สองขวานกวัดแกว่งไปมาไม่มีหยุดพัก ความดุดันประหนึ่งสายฟ้าโหมกระหน่ำ ทว่า มาลาคัสยังคงไร้รอยขีดข่วนเหมือนเดิม
'แฮ่ก...แฮ่ก...ความเร็วของเราก็ยังแซงหน้ามันไม่ได้ ทำไมจอมเวทย์มืดถึงมีความคล่องตัวมากขนาดนี้...'
แวนท์เนอร์หายใจหอบ มาลาคัสที่เอาแต่ตั้งรับ เพราะมีเจตนาจะให้เขาเหนื่อยหอบไปเองตั้งแต่แรกแล้ว
"หึหึ...เป็นภาพที่ไม่น่าดูเลยนะ" มาลาคัสหัวเราะเบาๆ ให้กับความอับอายของแวนท์เนอร์ หลังจากนั้น มันก็หันกลับมามองจิสึกะอีกครั้ง "ใช่แล้ว พลังต่อสู้ของฉันยังด้อยกว่าข้ารับใช้คนอื่นก็จริง...แต่นั่นก็ต่อเมื่อนำไปเทียบกับข้ารับใช้ที่เหลือ แต่หากจะให้เทียบกับพวกแกล่ะก็...ฉันก็ยังแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า!"
ทว่า ยังไม่ทันที่มาลาคัสจะพูดจบ มีหอกเล่มหนึ่งพลันพุ่งออกมาจากบริเวณเหนือหัวไหล่ของแวนท์เนอร์
เคร้ง!
"หือ..."
มาลาคัสแสดงความตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเห็นหอกเล่มดังกล่าวปรากฏตัว...เป็นหอกที่รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ถ้าหากมันรู้สึกตัวช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คงไม่มีเวลาสร้างบาเรียได้ทันแน่
'ทั้งเร็วและแรง...แตกต่างจากคนถือขวานโดยสิ้นเชิง'
ทั้งน้ำหนักและทิศทางของหอก ถูกเล็งมายังหัวใจอย่างแม่นยำ มันเป็นการลอบโจมตีที่ยอดเยี่ยม จนทำให้นอกจากมาลาคัสจะสร้างบาเรียขึ้น มันยังต้องถอยไปด้านหลังเพื่อกันพลาดอีกหนึ่งจังหวะ และทันใดนั้น เจ้าของหอกก็ปรากฏตัวออกมา
"อ้า~ รู้ถึงการลอบโจมตีอันสมบูรณ์แบบได้เชียวรึ...ข้ารับใช้คนอื่นจะแข็งแกร่งขนาดไหนกันนะเนี่ย..."
แวนท์เนอร์ชำเลืองสายตาไปมองเจ้าของหอก ที่กำลังกล่าวชื่นชมศัตรูด้วยน้ำเสียงตึงเครียด
ความเป็นจริง พิธีกรรมเกือบทั้งหมด จะสร้างขึ้นเพื่อโจมตีผู้คนฝั่งศัตรูของวิหาร หรือไม่ก็ใช้สำหรับสร้างคำสาป เพื่อให้ชาวบ้านในพื้นที่เป้าหมายเกิดอาการป่วยไข้
มาลาคัสโด่งดังมาจากเหตุการณ์สังเวยสาวพรมจรรย์จำนวน87คน เพื่อสาปให้กษัตริย์แห่งบันเกรสกลายเป็นคนเสียสติ และยังมีเหตุการณ์ที่สังเวยสาวพรมจรรย์607คน เพื่อสร้างโรคระบาดขึ้นในพื้่นที่ของเอิร์ลเรเวน
"เริ่มออกล่างั้นรึ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ลำพังแค่พวกเจ้า คิดจะจัดการข้าหรือ...ไม่มีใครในโลก ที่ไม่หวาดกลัวต่อวิหารยาธาน และคนที่นำพาวิหารยาธานมาอยู่ในจุดนี้ได้ ก็ไม่ใช่ใครนอกจากฉัน! น่าขันนัก ที่คนอย่างพวกแก คิดว่าสามารถต่อกรกับฉันได้!"
มาลาคัสพูดถูก
วิหารยาธานคือลัทธิชั่วร้ายสูงสุดของซาทิสฟาย และการเติบโตของวิหารยาธาน เกี่ยวพันกับมาลาคัสไม่มากก็น้อย ความสำเร็จของมาลาคัส ได้ทำให้มันโด่งดังจนเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งทวีป แล้วคนที่ยิ่งใหญ่อย่างนั้น จะมาถูกล่าง่ายๆ ภายในหุบเขาเชียวหรือ ไม่มีทางแน่นอน
"เดี๋ยวพวกแกก็จะได้รู้เอง...โดยเฉพาะเธอ สาวน้อย เธอจะต้องเป็นหนึ่งในเครื่องสังเวยแด่องค์เทพยาธาน"
มาลาคัสสามารถรับรู้ได้ว่า จิสึกะและสมาชิกกิลด์ที่เหลือ ล้วนแข็งแกร่งทุกคน อันที่จริง มันเองก็สะดุ้งไปเล็กน้อย เมื่อทุกคนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน แต่มันที่เป็นถึงหนึ่งในแปดข้ารับใช้ เป็นผู้ที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว มีหรือที่จะเสียท่าโดยง่าย แม้อีกฝ่ายจะมากันเป็นกลุ่มใหญ่ก็ตาม
ทว่า จิสึกะไม่ได้คิดเช่นนั้น
"ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่ามาลาคัสแข็งแกร่งขนาดไหน แต่กิลด์เซดาก้าห์ของเราแข็งแกร่งที่สุด! พวกเรามีขุมกำลังที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้ทุกเมื่อ! ต่อหน้าพวกเรา คำขู่ของแกมันไร้ผล!"
จิสึกะแสยะยิ้มจนเห็นฟันสีขาว เธอยังคงยั่วยุมาลาคัสต่อไป "แกจะต้องตายที่นี่! จงน้อมรับความตายแต่โดยดี! สำหรับพวกเรา...แกมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากไปกว่าเกม!"
มาลาคัสทนเยือกเย็นต่อไปไม่ไหว ใบหน้าของมันพลันบิดเบี้ยว
"พวกแกคิดว่า...จะทำให้ฉันคนนี้บาดเจ็บได้จริงรึ..."
"แน่นอน"
"โง่เขลา!"
มาลาคัสตะโกนขึ้นพร้อมกับเหยียดแขนออก ลำแสงความมืดพุ่งออกไปด้านหน้าเป็นเส้นตรงสีดำ เป้าหมายคือบริเวณหัวใจของจิสึกะ แต่เธอก็ยังไม่ยอมขยับเขยื้อนร่างกาย หรือทำอะไรที่แสดงถึงการตั้งรับ เป็นโทบัน ชายผู้ยืนอยู่ฝั่งซ้ายมือของจิสึกะตั้งแต่แรก ที่เริ่มขยับตัวก่อน
"บาเรียอุสาหะ!"
พาลาดินอันดับหนึ่งของโลก และพี่ใหญ่ของสมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ เขาใช้โล่ขนาดมหึมาพร้อมกับทักษะคุ้มกัน เพื่อขัดขวางลำแสงสีดำไว้
บึ้มมมม!
เกิดเสียงดังกระหึ่ม ฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ บาเรียไม่สามารถดูดซับความเสียหายไว้ได้ทั้งหมด โทบันพลันกระอักเลือดคำโตออกมา
"อั่ก!...ค่าความคงทนของโล่ ลดลง20หน่วยในพริบตา แถมมนต์ดำเมื่อครู่ ไม่ใช่เวทย์มนต์ขั้นสูงอะไร สาวกวิหารยาธานคนไหนก็ใช้ได้ทั้งนั้น มันมีพลังเวทย์อยู่เท่าไรกันแน่นะ..."
จิสึกะขมวดคิ้วพร้อมกับเตะโทบันเบาๆ
"อย่าทำเป็นเล่นสิ มันน่าสมเพช"
มาลาคัสอุทานออกมา
"จงตายต่อหน้าพลังอันไร้ขีดจำกัดของฉันซะ! การดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์ของพวแก...คงต้องจบลงแต่เพียงเท่านี้!"
ทันใดนั้น หน้าต่างข้อความระบบพลันเด้งขึ้นบนหน้าจอของสมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ทุกคน
[ ข้ารับใช้ลำดับที่6แห่งเทพยาธาน มาลาคัส ได้ปลดปล่อยพลังเวทย์แผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ]
[ อานุภาพของมัน สามารถสะกดข่มศัตรูได้อย่างรุนแรง ก่อให้เกิดอาการ หวาดกลัว อ่อนแรง และขาตาย ]
[ มาลาคัสลอบโจมตีด้วยเวทย์มนต์อันทรงพลัง ]
ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว!
จากฝ่ามือของมาลาคัส มีลำแสงสีดำหลายสิบสาย พุ่งตรงเข้ามาทางกลุ่มพวกเขาด้วยความเร็วสูง
"เฮ้ เฮ้ นี่มันไม่มากไปหน่อยรึไง..."
"นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ"
จิสึกะและสมาชิกเซดาก้าห์ทุกคน รีบตั้งท่าป้องกันตัวเอง จากการถูกกระหนำโจมตีโดยหอกเวทย์มนต์สีดำ แต่ด้วยความที่ พวกเขากำลังถูกพลังความมืดสะกดข่มไว้ อาการด้านลบต่างๆ จึงทำให้ตั้งรับได้ไม่ดีเท่าที่ควร
[ ท่านได้รับความเสียหาย8,900หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย16,503หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย11,027หน่วย ]
"เจ็บฉิบ!"
"เล่นสกปรก!"
นอกจากคลาสที่มีพลังป้องกันเวทย์ หรือค่าต้านทานมนต์ดำสูงแล้ว สมาชิกส่วนใหญ่จะสูญพลังชีวิตไปราว30%จากการโจมตีเมื่อครู่ แต่ในกรณีของจิสึกะ เดิมทีนักธนูจะใช้การหลบหลีกเป็นหลัก ดังนั้น เมื่อต้องรับการโจมตีเข้าไปเต็มๆ ข้อความระบบจึงเด้งเตือนขึ้นทันที
[ ท่านสูญเสียพลังชีวิต53%ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ]
[ ท่านยังไม่ได้สติกลับมา ]
ตามปรกติ หากรับการโจมตีเข้าไปเกินกว่า40%ของพลังชีวิตสูงสุด ผู้เล่นจะต้องตกอยู่ในอาการ 'มึนงง' เป็นระยะเวลา3วินาที หรือในอีกความหมายหนึ่ง จิสึกะกำลังไร้การป้องกันตัวในยามนี้
"ปกป้องหัวหน้า!"
โบทันนำสมาชิกมายืนล้อมจิสึกะไว้อย่างรวดเร็ว เมื่อมาลาคัสเห็นภาพดังกล่าว มันฉีกยิ้มให้เล็กน้อย ราวกับกำลังเห็นความน่ารักของอะไรบางสิ่งอยู่
"เข้าใจรึยังล่ะทีนี้...ฝ่ายที่เป็นผู้ล่าน่ะ คือฉัน...ไม่ใช่พวกแก"
จิสึกะไม่สนใจอาการของตนเอง เธอรีบออกคำสั่งในฐานะหัวหน้ากิลด์ "ไม่ต้องสนใจฉัน..ปกป้องกริด!...รีบปกป้องศิษย์เอกข่าน!"
ผู้สร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษที่เธอตามหามานาน! มีความเป็นไปได้มาก ที่กริดจะเป็นศิษย์เอกของข่าน และรู้จักตัวตนที่แท้จริงผู้สร้างลูกธนู...ไม่สิ...บางที กริดอาจเป็นคนสร้างธนูชุดนั้นขึ้นมาเองเลยก็ได้
"ทุกคนจงฟัง! พวกเราต้องเอาชนะมาลาคัสก็จริง แต่ความสำคัญอันดับหนึ่งคือการปกป้องกริด อย่าปล่อยให้เขาตายเด็ดขาด!"
คำสั่งของหัวหน้ากิลด์ถือเป็นที่สุด! สมาชิกที่เหลือจึงรีบมองหาโดยรอบพร้อมกัน และพลันเหลือบไปเห็นกริดกำลังหลบอยู่หลังต้นไม้
"เอ๋...หมอนั่นน่ะหรอ..."
ไม่ใช่ว่ากริดเป็นช่างตีเหล็กหรือไง...ช่างตีเหล็กทั่วไป ไม่ควรจะรอดจากการโจมตีเมื่อครู่ไปได้ หรืออย่างน้อยก็ต้องบาดเจ็บเจียนตายให้เห็น แต่เขากลับดูสบายดีกว่าใครทั้งหมด
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่..."
จิสึกะย่อมต้องสงสัยยิ่งกว่าใคร เมื่อเห็นสภาพอันไร้รอยขีดข่วนของกริด
'เดี๋ยวสิ...ถ้าลองมองดูให้ดี ตอนนี้เขากำลังสวมเกราะและถือดาบอยู่ไม่ใช่หรอ...'
หรือจะเป็นข่าวลวง...แต่กริดเป็นคนพูดเอง ว่าเขาคือคนสร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษ เกิดความสับสนขึ้นภายในใจจิสึกะเล็กน้อย แต่ก็ไม่นานนัก เมื่อหายจากอาการมึนงง จิสึกะรีบซดโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตเข้าไป หลังจากนั้นก็มุ่งความสนใจไปยังมาลาคัส ผู้ซึ่งกำลังจ้องมองกริดอย่างไม่ละสายตา
"มาลาคัส! เก่งแต่ปากรึไง...ไหนบอกว่าจะฆ่าพวกเราทุกคนด้วยการโจมตีเมื่อครู่ หากนี่ไม่ใช่การไร้ความสามารถ แล้วจะเรียกอะไรได้อีก!"
ทำไมกริดถึงไม่ถูกสะกดข่มด้วยพลังของเขา...
'มันใช้ลูกไม้อะไรกันแน่...'
ความภาคภูมิใจของมาลาคัสต้องสั่นคลอน เมื่อเห็นกริดรอดพ้นจากการโจมตีไปได้ แต่ทันใดนั้น มันก็หันกลับมาจ้องจิสึกะอีกครั้ง ด้วยสีหน้าโมโหสุดขีด
"สาวน้อย ไม่บุกเข้ามาล่ะ!...แต่ช่างเถอะ...การยืนขาสั่นอยู่แบบนั้น มันก็เหมาะสมกับเธอดีแล้ว"
"ฉันได้ยินมาว่า พิธีกรรมที่สร้างขึ้นโดยมาลาคัสเอง จะอยู่เหนือจินตนาการของคนทั่วไปมาก ใครหรือกลุุ่มใดก็ตามที่เป็นศัตรูกับวิหารยาธาน คนพวกนั้นจะไม่มีทางรอดพ้นจากภัยอันตรายของพิธีกรรมไปได้...ว่ากันว่า...ถ้าหากวิหารยาธานมีเหยื่อสังเวยที่มากพอ พวกมันคงได้ครองโลกนี้ไปนานแล้ว ดังนั้น พลังของแกในฐานะผู้สร้างพิธีกรรม นับว่าสุดยอดจนฉันอดชื่นชมไม่ได้...แต่ว่า..."
มุมปากของจิสึกะโค้งขึ้นเป็นเชิงเย้ยหยัน สีหน้าของมาลาคัสกำลังเดือดดาลสุดขีด จิสึกะจ้องมองใบหน้านั้นด้วยดวงตาที่ดูแคลน
"แล้วมันยังไงล่ะ...อย่าคิดว่าพวกเราไม่รู้! แกคือผู้ที่มีความสามารถในการต่อสู้ต่ำสุด จากบรรดาข้ารับใช้แห่งเทพยาธานทั้งหมด!"
ข้อมูลคือพลัง กิลด์เซดาก้าห์ที่มุ่งสู่จุดสูงสุด ย่อมมีพลังในการรวบรวมข่าวสารสูงมาก และยิ่งในตอนนี้ วิหารยาธานถูกทั่วโลกจับตามอง ข้อมูลต่างๆ จึงถูกขุดคุ้ยเปิดเผยออกมาเป็นระยะ กิลด์เซดาก้าห์ก็ไม่พลาดที่จะคว้าข้อมูลเหล่านั้นไว้
ข้ารับใช้ลำดับ6...มาลาคัส ในการประกอบพิธีกรรม จำเป็นต้องมีเหยื่อสังเวย วิหารยาธานจึงถือกำเนิดเกมล่าเหยื่อสังเวยขึ้น
มาลาคัสจะปรากฏตัวแบบสุ่มในทุก3เดือน เลเวลของมันคือ310 เป็นคลาสจอมเวทย์มืด ความถนัดคือมนต์ดำ มนต์สาปแช่ง และเวทย์คุ้มกายสารพัดชนิด มาลาคัสยังมีเวทย์มนต์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ สิ่งที่ต้องระวังเป็นพิเศษ ก็คือการโจมตีด้วยมนต์ดำ ทว่า ความหลากหลายในการโจมตีของมาลาคัส นับว่ามีน้อยมาก
'แถมเลเวลก็ยังถือว่าต่ำ หากเทียบกับข้ารับใช้ที่เหลือ'
มาลาคัสคือนักบวชมืดสายประกอบพิธีกรรม เลเวลของมันจึงต่ำกว่าข้ารับใช้คนอื่น เพราะไม่ค่อยได้ออกไปสู้รบบ่อยนัก ดังนั้น กิดล์เซดาก้าห์ที่มีสมาชิกเลเวล200ขึ้นทั้งหมด จึงมั่นใจว่าสามารถเอาชนะมาลาคัสได้
"ดูเหมือนเกมล่าเหยื่อสังเวยเพิ่งจะมีขึ้นไปเมื่อเดือนก่อน...ฉันไม่รู้ว่าทำไมแกถึงแหกกฏเดิม และมาปรากฏตัวที่อาณาจักรอีเทอนัล แต่ก็ต้องขอบใจในเรื่องนั้น พวกเราจึงมีโอกาสได้เชือดแกเป็นเหยื่อสังเวย และเพิ่มค่าชื่อเสียงให้กับกิลด์!"
จิสึกะยกมือขั้น เธอเมินเฉยต่อมาลาคัส และหันไปออกคำสั่งกับสมาชิกกิลด์
"คิดจะยืนดูไปจนถึงเมื่อไรกัน ออกไปล่ามันซะ!"
ทันทีที่สิ้นเสียงพูด
ฟุ่บ!
ชายวัยกลางคน ร่างกายกำยำ ซึ่งยืนฟังบทสนทนาไร้สาระของจิสึกะกับมาลาคัสมานานแล้ว พลันกระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว เขาคืออัศวินผู้พิทักษ์ แวนท์เนอร์
"แกน่ะ! รีบปล่อยเรกัสมาซะ! ไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย วะฮ่าฮ่าฮ่า!"
แวนท์เนอร์กวัดแกว่งขวานคู่ไปมา แต่ละเล่มล้วนเป็นขวานใหญ่สำหรับถือสองมือ ทว่า เขาสามารถถือมันได้ด้วยมือข้างเดียว
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เกิดคลื่นกระแทกทุกครั้งที่คมขวานของแวนท์เนอร์ปะทะเข้ากับบาเรียสีดำ แรงปะทะได้ทำให้ผ้าคลุมของมาลาคัสต้องปลิ้วไสวทุกครั้งไป ทว่า แวนท์เนอร์ก็ทำได้เพียงแค่นั้น ขวานของเขาไม่สามารถทะลวงผ่านบาเรียไปได้ อย่าว่าแต่สัมผัสกับร่างกายเลย
"ไม่เป็นไรเลยงั้นหรอ..."
แวนท์เนอร์ที่กำลังสับสน ได้ผงะถอยออกมา เขาสูดลมหายใจเข้าลึก พร้อมกับตั้งสติวิเคราะห์อีกครั้ง
'บาเรียสีดำนั่น...พลังโจมตีเราไม่พอจะทำลายมัน...ย่อมได้ ถ้างั้นมาแข่งความเร็วกันหน่อย!'
มาลาคัสจะป้องกันการโจมตี ด้วยการสร้างบาเรียขนาดเล็กขึ้นในจุดที่ถูกเล็ง ดังนั้น ถ้าหากแวนท์เนอร์เร็วจนสายตาของมาลาคัสตามไม่ทัน เป็นไปได้ว่า มันอาจสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันไม่ทันด้วยเหมือนกัน...
"ย๊าากกก!"
แวนท์เนอร์ที่มีความคิดเรียบง่าย ได้กระหน่ำโจมตีอีกครั้งด้วยพลังทั้งหมด
ย๊ากก! ย่าห์! ย่าห์!
สองขวานกวัดแกว่งไปมาไม่มีหยุดพัก ความดุดันประหนึ่งสายฟ้าโหมกระหน่ำ ทว่า มาลาคัสยังคงไร้รอยขีดข่วนเหมือนเดิม
'แฮ่ก...แฮ่ก...ความเร็วของเราก็ยังแซงหน้ามันไม่ได้ ทำไมจอมเวทย์มืดถึงมีความคล่องตัวมากขนาดนี้...'
แวนท์เนอร์หายใจหอบ มาลาคัสที่เอาแต่ตั้งรับ เพราะมีเจตนาจะให้เขาเหนื่อยหอบไปเองตั้งแต่แรกแล้ว
"หึหึ...เป็นภาพที่ไม่น่าดูเลยนะ" มาลาคัสหัวเราะเบาๆ ให้กับความอับอายของแวนท์เนอร์ หลังจากนั้น มันก็หันกลับมามองจิสึกะอีกครั้ง "ใช่แล้ว พลังต่อสู้ของฉันยังด้อยกว่าข้ารับใช้คนอื่นก็จริง...แต่นั่นก็ต่อเมื่อนำไปเทียบกับข้ารับใช้ที่เหลือ แต่หากจะให้เทียบกับพวกแกล่ะก็...ฉันก็ยังแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า!"
ทว่า ยังไม่ทันที่มาลาคัสจะพูดจบ มีหอกเล่มหนึ่งพลันพุ่งออกมาจากบริเวณเหนือหัวไหล่ของแวนท์เนอร์
เคร้ง!
"หือ..."
มาลาคัสแสดงความตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเห็นหอกเล่มดังกล่าวปรากฏตัว...เป็นหอกที่รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ถ้าหากมันรู้สึกตัวช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คงไม่มีเวลาสร้างบาเรียได้ทันแน่
'ทั้งเร็วและแรง...แตกต่างจากคนถือขวานโดยสิ้นเชิง'
ทั้งน้ำหนักและทิศทางของหอก ถูกเล็งมายังหัวใจอย่างแม่นยำ มันเป็นการลอบโจมตีที่ยอดเยี่ยม จนทำให้นอกจากมาลาคัสจะสร้างบาเรียขึ้น มันยังต้องถอยไปด้านหลังเพื่อกันพลาดอีกหนึ่งจังหวะ และทันใดนั้น เจ้าของหอกก็ปรากฏตัวออกมา
"อ้า~ รู้ถึงการลอบโจมตีอันสมบูรณ์แบบได้เชียวรึ...ข้ารับใช้คนอื่นจะแข็งแกร่งขนาดไหนกันนะเนี่ย..."
แวนท์เนอร์ชำเลืองสายตาไปมองเจ้าของหอก ที่กำลังกล่าวชื่นชมศัตรูด้วยน้ำเสียงตึงเครียด
ตอนนี้พระเอกสุดของเราก็ยังทำตัวเป็นอีแอบอยู่ครับ.............ทำไมไม่รีบเผ่นฟระ
ReplyDeleteกริดเเอบเข้าไปหาโล่เลย
ReplyDelete