จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 100
ป็อนโค้งคำนับให้กริดทันที
"กริด… นายคือช่างตีเหล็กที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา… ฉันดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้นายเป็นสหายร่วมชะตากรรม"
จนกระทั่งตอนนี้ ป็อนได้ตระเวนหาช่างตีเหล็กเพื่อจ้างให้สร้างหอกวายุมาแล้วทั่วทั้งทวีป
เขาลงทุนทข้ามทะเลทรายนรกไปยังดินแดนตะวันออก… ต้องบุกรุกเข้าไปในเขตแดนของมังกรไฟทราวก้า เพียงเพื่อต้องการพบช่างตีเหล็กเผ่าคนแคระที่มีชื่อเสียงโด่งดัง… มันไม่เกินจริงไปเลย หากจะบอกว่าช่างตีเหล็กชื่อดังทุกคนในทวีป... ป็อนได้ไปพบมาหมดแล้ว
แต่โชคไม่ดีนัก… ป็อนไม่เคยได้ไอเท็มเกรดยูนีคเลยสักครั้งไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน… ไม่ว่าช่างตีเหล็กจะชื่อดังแค่ไหน… การสร้างไอเท็มเกรดยูนีคก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร
แล้วกริดเป็นใคร… ด้วยโอกาสแค่3ครั้ง เขากลับสร้างไอเท็มเกรดยูนีคขึ้นได้… แถมคุณภาพของมันก็ยังสูงกว่าที่เขียนไว้ในสูตรการผลิตอีกด้วย...
'กริดยังบอกเป็นนัยอีกว่า… ตัวเขาสามารถสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีขึ้นได้'
ตัวตนของกริดเหนือกว่าที่คาดไว้มาก… ช่างฝีมือนิรนามที่พวกเขาลงทุนทิ้งทุกอย่างเพื่อหาตัวให้พบ… ตอนนี้เป็นดั่งหีบสมบัติล้ำค่าที่เปิดออกมาเป็นทองคำมูลค่ามหาศาล...
"ยอดเยี่ยมมาก… นายคือของจริง..."
หากวันใดสมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนในสวมใส่ไอเท็มที่กริดสร้างขึ้นล่ะก็… วันนั้นคงจะเป็นวันที่กิลด์เซดาก้าห์ได้ก้าวขึ้นไปยืนบนจุดสูงสุดของเกมนี้… ป็อนที่ยังคงสั่นระริกไม่หาย… ได้นำหอกเล่มเก่าที่ใช้มานาน ออกมาเทียบกับหอกวายุเล่มใหม่
"ว้าว..."
"หอกเล่มนั้นมัน...!"
สามารถกิลด์อย่างขนลุกซู่เมื่อได้เห็นความงามของหอกวายุ… ด้ามจับสีฟ้าครามอันงดงาม... ได้ผสมผสานกับคมหอกสีเงินอย่างลงตัว… ดูราวกับเป็นมังกรครามกำลังร่อนลงมาจากท้องฟ้าสีเงิน… รูปลักษณ์ภายนอกงดงามหมดจดเทียบได้กับ 'เพอโซน่า'… สมบัติประจำชาติของจักรวรรดิซาฮารันเลยทีเดียว
'คุณสมบัติไร้ที่ติ… แถมรูปลักษณ์ก็ยัง...'
ฟุ่บ! ฟุ่บ!
ป็อนแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย… เขาจ้องมองหอกเล่มนั้นด้วยสายตาหลงไหลและกวัดแกว่งมันไปในอากาศสองสามครั้ง… ป็อนเคยใช้หอกมาเป็นร้อยเล่มแล้ว… แต่หอกวายุเล่มนี้คือที่สุด… ทั้งความยาวและน้ำหนักราวกับถูกออกแบบมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ...
'เราจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอีกหลายเท่าแน่นอน...'
เขาต้องการจะออกไปล่ามอนสเตอร์เพื่อทดสอบหอกเล่มใหม่ซะเดี๋ยวนี้… แต่ทันใดนั้น สมาชิกที่เหลือต่างพากันห้ามไว้ก่อน
"ป็อน… หอกนั่นเกรดอะไรกันแน่… มันดูไม่ธรรมดาเลยนะ"
"เถอะน่า… ขอดูหน่อย… ฉันลุ้นจะแย่แล้ว!"
ป็อนแบ่งปันรายละเอียดหอกวายุลงในช่องสนทนากิลด์ทันที… สมาชิกทุกคนต่างอ้าปากค้างจนกรามร่วงไปอยู่กับพื้น
"ยูนีค..."
"ไอเท็มยูนีคถูกสร้างขึ้นได้งั้นหรอ..."
ส่งแรงกระเพื่อมในกิลด์ออกไปเป็นวงกว้างทันที
คิดว่าป็อนเป็นเพียงคนเดียวที่อยากได้ไอเท็มดีๆ งั้นหรือ… เปล่าเลย… สมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนต่างก็เคยขวนขวายออกไปหาช่างตีเหล็กทั่วโลกแบบเดียวกับป็อน… แต่เกือบทุกครั้งจะได้ความล้มเหลวกลับมา… ไม่มีใครเคยเห็นช่างตีเหล็กสร้างไอเท็มเกรดยูนีคกับตาได้มาก่อน… เรื่องนี้จึงเป็นเพียงทฤษฏีเท่านั้น… หากต้องการไอเท็มยูนีคล่ะก็ ไปล่าเอาจากมอนสเตอร์ระดับบอสดูจะมีโอกาสได้สูงกว่ามาก
กริดเข้ากิลด์มาได้เพียงสามวันและสร้างไอเท็มเกรดยูนีคขึ้นหนึ่งชิ้น… ช่างตีเหล็กชื่อดังทั่วโลกพวกนั้นก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป...
บรรยากาศภายในกิดล์พุ่งขึ้นถึงขีดสุด...
"เยี่ยมมมม!" จิสึกะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป… เธอพลันโผเข้ากอดกริดพร้อมกับหอมแก้มเบาๆ และตะโกนโหวกเหวก "กริดยอดเยี่ยมที่สุด! นายคือของจริง!"
"...อ--เอ๋..."
ท่าทีของจิสึกะมีขึ้นโดยที่เธอไม่ได้คิดอะไร… นี่เป็นการแสดงความดีใจสุดขีดของหญิงสาวชาวอเมริกาใต้อยู่แล้ว… ทว่ากริดผู้ที่โดนกระทำเช่นนั้น… ทั้งการสวมกอดและรอยจุมพิตจากหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเซ็กซี่ที่สุดในโลก… ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างกริดจะทนได้เลย
'ร--ริมฝีปากโคตรนุ่ม...'
ราวกับแก้มของกริดกำลังจะละลาย
'หน้าอกนี่ก็… นิ่มจัง...'
มันไม่ได้นิ่มเพียงอย่างเดียว ยังแฝงไว้ด้วยความเย้ายวนใจสุดขีด
'กลิ่มหอมมาก'
กลิ่นที่ว่าหอมมาจากไหน เมื่ออยู่ต่อหน้ากลิ่นของจิสึกะต่างก็ไร้ความหมาย...
'เราฝันไปรึเปล่านะ… ต้องฝันอยู่แน่… บ้าฉิบ! แต่ช่างเถอะ… แค่ฝันคุ้มแล้ว ตายไปคงไม่มีอะไรให้ค้างคาใจอีก'
ในขณะที่กริดกำลังจมอยู่ในห้วงความสุข… แวนท์เนอร์พลันโวยวายขึ้น
"บ้าไปแล้ว… ฉันไม่เคยเห็นอาวุธชิ้นไหนดีเท่าหอกเล่มนี้มาก่อน… แม้แต่ขวานอาบโลหิตคู่ที่แท้จริงก็ยังเทียบไม่ติดฝุ่น… กลายเป็นว่า คนที่ได้ของดีสุดคือป็อนงั้นหรอ… บ้าจริง! แบบนี้หมอนี่ก็นำหน้าฉันไปอีกก้าวแล้วสิ..."
แวนท์เนอร์บ่นอุบอิบ
"กริด... การได้ชักชวนนายเข้ากิลด์คือหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตฉัน! ฉันรักนาย!"
แขนของจิสึกะพลันรัดกริดแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม...
"แหะแหะ… หน้าอกนิ่มจัง… ฮิฮิ"
ใบหน้าของกริดจมหายเข้าไปในหน้าอกของจิสึกะ… ตัวตนของจิสึกะ แวนท์เนอร์และป็อน ไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดา… การมาทำเช่นนี้ย่อมไม่ใช่ภาพที่น่าดู… แต่กลับไม่มีสมาชิกกิลด์คนใดคิดทักท้วงห้ามปราม… ทุกคนยังคงอยู่ในภวังค์ตกตะลึงต่อหอกวายุเกรดยูนีค
"อ๊ากกก~ อิจฉาป็อนจังเลย… ถ้าฉันได้อาวุธเกรดยูนีคแบบป็อนจะเป็นพระคุณมากเลย"
"มันยอดเยี่ยมกว่าอาวุธเกรดยูนีคที่ได้จากการล่าบอสหลายเท่า… เหลวไหวสิ้นดี"
"แล้วกริดจะสร้างไอเท็มให้ใครต่อ… ตัดสินไปแล้วรึยัง… ฉันเองก็อยากได้ชุดเกราะ..."
ผ่านไปสักพัก ป็อนได้ควักหอกอีปิก2เล่มออกมาและหันไปพูดกับเฟคเกอร์
"ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้เรียนรู้วิธีการชำนาญหอกคู่"
ร่างเงาดำของเฟคเกอร์พยักหน้าเล็กน้อยและส่งเสียงออกมา "เป็นความคิดที่ดี… ถึงแม้ความชำนาญหอกคู่จะเป็นทักษะที่ได้มายาก แต่พลังของมันต้องคุ้มค่าแน่นอน"
"นายจะเป็นคู่ฝึกให้ฉันได้ไหม..."
"ไม่มีเหตุผลให้ต้องปฏิเสธ"
เฟคเกอร์ชักมีดสั้นออกมาและหายตัวไปโผล่หลังป็อน… คมมีดถูกเล็งแทงตรงไปยังหัวใจจากด้านหลัง… ความชำนาญในการลอบสังหารของนักฆ่าอับดับ1… เฟคเกอร์เคยสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งในพริบตามาแล้วหลายคน… แต่กับป็อนไม่ได้ลงเอยแบบนั้น
เคร้ง!
ป็อนเหวี่ยงหอกในมือซ้ายกลับมาด้านหลัง… อาศัยแรงโมเมนตัมช่วยผลักให้มีดเฟคเกอร์เบี่ยงทิศออกไป… หลังจากนั้นป็อนก็สวิงหอกในมือขวาเข้าโจมตี
ฟุ่บ!
ป็อนใช้ความยืดหยุ่นของไม้ไทปันได้อย่างคล่องแคล่ว… หอกวายุเคลื่อนตัวในอากาศซิกแซกพริ้วไหวดุจดั่งอสรพิษ… เป้าหมายของการโจมตีคือแผ่นหลังเฟคเกอร์
บึ้มมมม!
เกิดเสียงดังกระหึ่มไปตั่วโรงตีเหล็ก… ใช่แล้ว… หอกวายุปะทะเข้ากับร่างเฟคเกอร์แล้วระเบิดออกในอากาศ… ทว่าร่างจริงของเฟคเกอร์ไปอยู่ที่อื่นแล้ว เขาฉวยจังหวะนี้ซัดอาวุธลับกลับมาใส่ป็อน
"นายใช้หอกคู่ได้ดีกว่าที่คิดมาก… หรือว่าแอบซุ่มฝึกมานานแล้ว..."
ป็อนตั้งท่ารับอาวุธซัดและนำหอกเล่มหนึ่งมาพาดไว้บนบ่า "ฉันไม่เคยฝึกหรอก แต่ด้วยทักษะพื้นฐานที่ดีอยู่แล้ว ฉันก็เลยปรับมันให้เกิดเป็นความชำนาญหอกคู่ได้ในทันที"
"เข้าใจล่ะ"
เคร้ง! แคร้ง! ชิ้งชิ้งชิ้งเป้ง!
เฟคเกอร์คือคลาสนักฆ่าอันดับ1… ถึงอันดับโลกจะต่ำกว่าป็อน แต่ความว่องไวของเขาไม่ใช่สิ่งที่ป็อนจะไล่ได้ทัน
เฟคเกอร์ชิงความได้เปรียบตั้งแต่เริ่ม… โดยไม่ว่าป็อนจะโจมตีเข้าไปยังไง เฟคเกอร์ก็สามารถปัดป้องได้อย่างพริ้่วไหวราวสายน้ำ… มีเพียงหอกคู่ของป็อนที่เกิดรอยขีดข่วนขึ้น… พลังของคลาสนักฆ่าได้สำแดงให้เห็นอย่างชัดเจนในการดวล
แต่เมื่อยิ่งเวลาผ่านไป สถานการณ์ก็ยิ่งพลิกผัน… หอกของป็อนเริ่มไวขึ้นจนเฟคเกอร์ไล่ตามความเร็วไม่ทัน
"อั่ก!"
เฟคเกอร์ผู้ซึ่งไม่เคยยินยอมให้การโจมตีใดเข้ามาสัมผัสร่างกาย… ยามนี้กลับต้องผงะถอยหลังไปพร้อมกับหยดเลือดสาดกระเซ็น… ป็อนไม่รีรอ เขาบรรจงแทงหอกไล่ตามเข้าไปติดๆ
ฉึก!
หอกวายุนับว่าเป็นอาวุธชั้นยอด… ด้วยความสามารถที่ไม่เหมือนไอเท็มชนิดใด ยิ่งทำการโจมตีต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ความเร็วโจมตีก็จะยิ่งสูงขึ้น… แม้ในตอนแรกป็อนจะดูเสียเปรียบ แต่เพียงไม่นานก็สามารถผลิกฝั่งสนามรบให้กลายเป็นของตนได้
"ฮะฮะ! ไม่โกงไปหน่อยรึไง..."
เฟคเกอร์พลันหัวเราะจากการที่นักฆ่าอันดับ1ของโลกอย่างเขาต้องพ่ายแพ้ให้กับใครสักคนในด้านความไว… สปีดคือทุกสิ่งของนักฆ่า… และเฟคเกอร์มั่นใจในเรื่องนั้นมากกว่าใครทั้งหมด…
ในขณะที่กำลังซดโพชั่นเพื่อเติมเลือกลับมา ป็อนก็ย้อนนึกไปถึงครอเกล
'ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็… คงตอบโต้หมอนั่นกลับไปได้บ้างแล้ว'
***
ในอีกมุมหนึ่ง
"...นี่โรงตีเหล็กจริงหรอ..."
ผู้คนที่คิดจะมาเยี่ยมเยียนโรงตีเหล็กข่านต่างต้องตะลึง
ณ ใจกลางของโรงตีเหล็กชั้นล่าง คนนับสิบต่างจับกลุ่มพูดคุยกันเสียงดัง… กลางวงก็มีหญิงสาวกำลังกอดกลมกับผู้ชายอยู่… ที่มุมห้องก็มีตาลุงวัยกลางคนกำลังก้มๆ เงยๆ ด้วยสีหน้าหงุดหงิด… แล้วก็...
เช้ง! เคร้ง!
มีคนบ้า2คนกำลังวัดฝีมือกันอยู่อีกฝั่ง
"..."
นี่คือโรงตีเหล็กจริงหรือ… แม้แต่ใจกลางตลาดอันพลุกพล่านก็ยังไม่เสียงดังวุ่นวายขนาดนี้
"พวกเราคงมาผิดที่แล้วล่ะ"
ลูกค้าที่คิดจะมาซื้อไอเท็ม พลันต้องเข้าใจผิดและเดินจากไปหลายรายแล้ว
"เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นในโรงตีเหล็กของฉันกัน!" ความวุ่นวายแทบหยุดลงทันทีที่ข่านกลับมาถึงและโพล่งขึ้น
'เฮ้ย!'
กริดได้สติกลับมาอีกครั้งจากเสียงข่าน… เขายังคงจ้องมองเรือนร่างอันเย้ายวนของจิสึกะที่ใช้ล่อลวงผู้ชายมาแล้วทั่วโลก
'หล่อนเจ้าเล่ห์นักนะ… คงพยายามทำให้เราลืมเรื่องค่าหอกไปล่ะสิ'
กริดได้บทเรียนล้ำค่าจากอาฮยองมาแล้ว… ผู้หญิงทุกคนคือศัตรู! ห้ามใจอ่อนต่อหน้าพวกหล่อนเด็ดขาด! ถ้าปล่อยให้เข้ามาอยู่ในใจได้เมื่อไร… เขาคงต้องเจ็บปวดอีกครั้งแน่… ความทรงจำอันเลวร้ายจากอาฮยองได้ทำให้หัวใจของกริดแข็งแกร่งดุจหินผา… เขาจ้องมองจิสึกะด้วยสายตาเย็นชายและหันไปเรียกป็อน
"เฮ้… ป็อน… หยุดเล่นแล้วมาจ่ายเงินก่อน… นายคิดจะให้ฉันเท่าไร"
"เท่าไรงั้นหรอ..." ป็อนเดินกลับมาหากริดด้วยสีหน้าครุ่นคิด "ว่ากันตามตรงนะ… มันเป็นการยากที่จะประเมินราคาหอกวายุให้ถูกต้องได้… แต่ถ้าเทียบกับไอเท็มระดับเดียวกันชนิดอื่นล่ะก็… ฉันให้ได้ขั้นต่ำ800,000"
"800,000..." กริดไม่เชื่อหูตัวเอง "800,000เหรียญทองงั้นหรอ..."
แน่นอนว่าเขาต้องประหลาดใจ… กริดเพิ่งจะขายดาบตื่นรู้เกรดเลเจนดารีไปในราคาแค่220,000เหรียญทองเมื่อไม่นานมานี้… แต่ด้วยลำพังหอกเกรดยูนีค ป็อนกลับให้สูงกว่านั้นถึง4เท่า… กริดถึงกับผงะ
'800,000เหรียญทองตีเป็นเงินจริงก็...'
ถ้า100,000เหรียญทองเท่ากับ120ล้านวอน… 800,000ก็… 960,000,000ล้านวอน… เฮ้ย!
เป็นจำนวนเงินที่สามารถล้างหนี้ให้ครอบครัวได้หมด แถมยังเหลืออีก300ล้านวอนไว้ใช้เล่น… กริดนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะหันกลับไปมองป็อนด้วยสายตาเวทนา
'เจ้างั่งเอ้ย… อาวุธเกรดเลเจนดารียังมีราคาแค่220,000เหรียญทองเท่านั้น… แต่นายกลับซื้อเกรดยูนีคด้วยราคา800,000งั้นหรอ… เดี๋ยวต้องมานึกเสียใจเอาภายหลังแน่!'
กริดพลาดไปถนัด… คนที่จะนึกเสียใจคือตัวเขาเอง ไม่ใช่ป็อน… เพราะถ้าหากกริดนำดาบตื่นรู้ไปขายในโรงประมูล เขาจะได้เงินมากถึงหลักล้านเหรียญทองเลยทีเดียว
แต่กริดก็ไม่ได้รู้เรื่องนั้น และนำไปขายกับเอ็นพีซีในราคาเพียง220,000เหรียญทอง… ส่วนราคา800,000เหรียญทองที่ป็อนเสนอต่อหอกวายุ คือราคาที่สมเหตุสมผลแล้ว
'เรกัสคือคนที่หลอกง่ายหมายเลข1… และนับตั้งแต่วันนี้… ป็อนคือหมายเลข2'
ในบางครั้ง… คงเป็นการดีกว่า ถ้าหากคนเราไม่ได้รับรู้ความจริง
กริดพยักหน้าให้ป็อนอย่างมีความสุข… โดยที่เขาเองก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
"ตกลง! วันนี้ฉันอารมณ์ดี… หอกเกรดอีปิกสองเล่มนั้นถือเป็นของแถมก็แล้วกัน… ทั้งหมด800,000เหรียญทอง!"
ป็อนมีแผนที่จะจ่ายหอกอีปิกสองเล่มในราคาเล่มละ150,000เหรียญทองอยู่แล้ว แต่กริดกลับให้มาเป็นของแถม… ป็อนพลันตกตะลึงกับชายคนนี้ทันที
'ดูเหมือนนิสัยของเขาในตอนแรกจะเป็นที่น่ารังเกียจ… แต่เอาเข้าจริงกลับไม่เลวเหมือนกัน… หรือกำลังแกล้งทำเป็นใจดีเพื่อปกปิดความเห็นแก่ตัวที่แท้จริงอยู่นะ'
ป็อนและสมาชิกเซดาก้าห์คนอื่นต่างก็ชื่นชอบในตัวกริดมากขึ้น
***
ในขณะเดียวกัน
มีผู้เล่มกลุ่มหนึ่งกำลังจับตาดูความเป็นไปของโรงตีเหล็กข่าน
"เพิ่งจะรู้ว่ากิดล์เซดาก้าห์ใช้โรงตีเหล็กแห่งนี้เป็นฐานรวมพล… แสดงว่าชายคนนั้นคือช่างฝีมือนิรนามสินะ… รีบแจ้งคริสโดยเร็ว… ให้เขาส่งผู้เล่นอันดับสูงมาที่นี่!"
คำถามที่ว่า กิลด์ใดแข็งแกร่งที่สุดในซาทิสฟาย… หากถามเช่นนี้กับผู้เล่นขาจรทั่วไป… 9ใน10จะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ากิลด์ไจแอนท์… เพราะด้วยขนาดกำลังพลที่มีมากที่สุดในเกม
ในการจะสืบข่าวช่างฝีมือนิรนาม พวกเขาจึงส่งคนจำนวนมากมายังวินสตัน และได้พบกับกริดที่กำลังอยู่กับกิลด์เซดาก้าห์อย่างสนุกสนานเฮฮา
"กริด… นายคือช่างตีเหล็กที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา… ฉันดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้นายเป็นสหายร่วมชะตากรรม"
จนกระทั่งตอนนี้ ป็อนได้ตระเวนหาช่างตีเหล็กเพื่อจ้างให้สร้างหอกวายุมาแล้วทั่วทั้งทวีป
เขาลงทุนทข้ามทะเลทรายนรกไปยังดินแดนตะวันออก… ต้องบุกรุกเข้าไปในเขตแดนของมังกรไฟทราวก้า เพียงเพื่อต้องการพบช่างตีเหล็กเผ่าคนแคระที่มีชื่อเสียงโด่งดัง… มันไม่เกินจริงไปเลย หากจะบอกว่าช่างตีเหล็กชื่อดังทุกคนในทวีป... ป็อนได้ไปพบมาหมดแล้ว
แต่โชคไม่ดีนัก… ป็อนไม่เคยได้ไอเท็มเกรดยูนีคเลยสักครั้งไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน… ไม่ว่าช่างตีเหล็กจะชื่อดังแค่ไหน… การสร้างไอเท็มเกรดยูนีคก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร
แล้วกริดเป็นใคร… ด้วยโอกาสแค่3ครั้ง เขากลับสร้างไอเท็มเกรดยูนีคขึ้นได้… แถมคุณภาพของมันก็ยังสูงกว่าที่เขียนไว้ในสูตรการผลิตอีกด้วย...
'กริดยังบอกเป็นนัยอีกว่า… ตัวเขาสามารถสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีขึ้นได้'
ตัวตนของกริดเหนือกว่าที่คาดไว้มาก… ช่างฝีมือนิรนามที่พวกเขาลงทุนทิ้งทุกอย่างเพื่อหาตัวให้พบ… ตอนนี้เป็นดั่งหีบสมบัติล้ำค่าที่เปิดออกมาเป็นทองคำมูลค่ามหาศาล...
"ยอดเยี่ยมมาก… นายคือของจริง..."
หากวันใดสมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนในสวมใส่ไอเท็มที่กริดสร้างขึ้นล่ะก็… วันนั้นคงจะเป็นวันที่กิลด์เซดาก้าห์ได้ก้าวขึ้นไปยืนบนจุดสูงสุดของเกมนี้… ป็อนที่ยังคงสั่นระริกไม่หาย… ได้นำหอกเล่มเก่าที่ใช้มานาน ออกมาเทียบกับหอกวายุเล่มใหม่
"ว้าว..."
"หอกเล่มนั้นมัน...!"
สามารถกิลด์อย่างขนลุกซู่เมื่อได้เห็นความงามของหอกวายุ… ด้ามจับสีฟ้าครามอันงดงาม... ได้ผสมผสานกับคมหอกสีเงินอย่างลงตัว… ดูราวกับเป็นมังกรครามกำลังร่อนลงมาจากท้องฟ้าสีเงิน… รูปลักษณ์ภายนอกงดงามหมดจดเทียบได้กับ 'เพอโซน่า'… สมบัติประจำชาติของจักรวรรดิซาฮารันเลยทีเดียว
'คุณสมบัติไร้ที่ติ… แถมรูปลักษณ์ก็ยัง...'
ฟุ่บ! ฟุ่บ!
ป็อนแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย… เขาจ้องมองหอกเล่มนั้นด้วยสายตาหลงไหลและกวัดแกว่งมันไปในอากาศสองสามครั้ง… ป็อนเคยใช้หอกมาเป็นร้อยเล่มแล้ว… แต่หอกวายุเล่มนี้คือที่สุด… ทั้งความยาวและน้ำหนักราวกับถูกออกแบบมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ...
'เราจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอีกหลายเท่าแน่นอน...'
เขาต้องการจะออกไปล่ามอนสเตอร์เพื่อทดสอบหอกเล่มใหม่ซะเดี๋ยวนี้… แต่ทันใดนั้น สมาชิกที่เหลือต่างพากันห้ามไว้ก่อน
"ป็อน… หอกนั่นเกรดอะไรกันแน่… มันดูไม่ธรรมดาเลยนะ"
"เถอะน่า… ขอดูหน่อย… ฉันลุ้นจะแย่แล้ว!"
ป็อนแบ่งปันรายละเอียดหอกวายุลงในช่องสนทนากิลด์ทันที… สมาชิกทุกคนต่างอ้าปากค้างจนกรามร่วงไปอยู่กับพื้น
"ยูนีค..."
"ไอเท็มยูนีคถูกสร้างขึ้นได้งั้นหรอ..."
ส่งแรงกระเพื่อมในกิลด์ออกไปเป็นวงกว้างทันที
คิดว่าป็อนเป็นเพียงคนเดียวที่อยากได้ไอเท็มดีๆ งั้นหรือ… เปล่าเลย… สมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนต่างก็เคยขวนขวายออกไปหาช่างตีเหล็กทั่วโลกแบบเดียวกับป็อน… แต่เกือบทุกครั้งจะได้ความล้มเหลวกลับมา… ไม่มีใครเคยเห็นช่างตีเหล็กสร้างไอเท็มเกรดยูนีคกับตาได้มาก่อน… เรื่องนี้จึงเป็นเพียงทฤษฏีเท่านั้น… หากต้องการไอเท็มยูนีคล่ะก็ ไปล่าเอาจากมอนสเตอร์ระดับบอสดูจะมีโอกาสได้สูงกว่ามาก
กริดเข้ากิลด์มาได้เพียงสามวันและสร้างไอเท็มเกรดยูนีคขึ้นหนึ่งชิ้น… ช่างตีเหล็กชื่อดังทั่วโลกพวกนั้นก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป...
บรรยากาศภายในกิดล์พุ่งขึ้นถึงขีดสุด...
"เยี่ยมมมม!" จิสึกะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป… เธอพลันโผเข้ากอดกริดพร้อมกับหอมแก้มเบาๆ และตะโกนโหวกเหวก "กริดยอดเยี่ยมที่สุด! นายคือของจริง!"
"...อ--เอ๋..."
ท่าทีของจิสึกะมีขึ้นโดยที่เธอไม่ได้คิดอะไร… นี่เป็นการแสดงความดีใจสุดขีดของหญิงสาวชาวอเมริกาใต้อยู่แล้ว… ทว่ากริดผู้ที่โดนกระทำเช่นนั้น… ทั้งการสวมกอดและรอยจุมพิตจากหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเซ็กซี่ที่สุดในโลก… ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างกริดจะทนได้เลย
'ร--ริมฝีปากโคตรนุ่ม...'
ราวกับแก้มของกริดกำลังจะละลาย
'หน้าอกนี่ก็… นิ่มจัง...'
มันไม่ได้นิ่มเพียงอย่างเดียว ยังแฝงไว้ด้วยความเย้ายวนใจสุดขีด
'กลิ่มหอมมาก'
กลิ่นที่ว่าหอมมาจากไหน เมื่ออยู่ต่อหน้ากลิ่นของจิสึกะต่างก็ไร้ความหมาย...
'เราฝันไปรึเปล่านะ… ต้องฝันอยู่แน่… บ้าฉิบ! แต่ช่างเถอะ… แค่ฝันคุ้มแล้ว ตายไปคงไม่มีอะไรให้ค้างคาใจอีก'
ในขณะที่กริดกำลังจมอยู่ในห้วงความสุข… แวนท์เนอร์พลันโวยวายขึ้น
"บ้าไปแล้ว… ฉันไม่เคยเห็นอาวุธชิ้นไหนดีเท่าหอกเล่มนี้มาก่อน… แม้แต่ขวานอาบโลหิตคู่ที่แท้จริงก็ยังเทียบไม่ติดฝุ่น… กลายเป็นว่า คนที่ได้ของดีสุดคือป็อนงั้นหรอ… บ้าจริง! แบบนี้หมอนี่ก็นำหน้าฉันไปอีกก้าวแล้วสิ..."
แวนท์เนอร์บ่นอุบอิบ
"กริด... การได้ชักชวนนายเข้ากิลด์คือหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตฉัน! ฉันรักนาย!"
แขนของจิสึกะพลันรัดกริดแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม...
"แหะแหะ… หน้าอกนิ่มจัง… ฮิฮิ"
ใบหน้าของกริดจมหายเข้าไปในหน้าอกของจิสึกะ… ตัวตนของจิสึกะ แวนท์เนอร์และป็อน ไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดา… การมาทำเช่นนี้ย่อมไม่ใช่ภาพที่น่าดู… แต่กลับไม่มีสมาชิกกิลด์คนใดคิดทักท้วงห้ามปราม… ทุกคนยังคงอยู่ในภวังค์ตกตะลึงต่อหอกวายุเกรดยูนีค
"อ๊ากกก~ อิจฉาป็อนจังเลย… ถ้าฉันได้อาวุธเกรดยูนีคแบบป็อนจะเป็นพระคุณมากเลย"
"มันยอดเยี่ยมกว่าอาวุธเกรดยูนีคที่ได้จากการล่าบอสหลายเท่า… เหลวไหวสิ้นดี"
"แล้วกริดจะสร้างไอเท็มให้ใครต่อ… ตัดสินไปแล้วรึยัง… ฉันเองก็อยากได้ชุดเกราะ..."
ผ่านไปสักพัก ป็อนได้ควักหอกอีปิก2เล่มออกมาและหันไปพูดกับเฟคเกอร์
"ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้เรียนรู้วิธีการชำนาญหอกคู่"
ร่างเงาดำของเฟคเกอร์พยักหน้าเล็กน้อยและส่งเสียงออกมา "เป็นความคิดที่ดี… ถึงแม้ความชำนาญหอกคู่จะเป็นทักษะที่ได้มายาก แต่พลังของมันต้องคุ้มค่าแน่นอน"
"นายจะเป็นคู่ฝึกให้ฉันได้ไหม..."
"ไม่มีเหตุผลให้ต้องปฏิเสธ"
เฟคเกอร์ชักมีดสั้นออกมาและหายตัวไปโผล่หลังป็อน… คมมีดถูกเล็งแทงตรงไปยังหัวใจจากด้านหลัง… ความชำนาญในการลอบสังหารของนักฆ่าอับดับ1… เฟคเกอร์เคยสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งในพริบตามาแล้วหลายคน… แต่กับป็อนไม่ได้ลงเอยแบบนั้น
เคร้ง!
ป็อนเหวี่ยงหอกในมือซ้ายกลับมาด้านหลัง… อาศัยแรงโมเมนตัมช่วยผลักให้มีดเฟคเกอร์เบี่ยงทิศออกไป… หลังจากนั้นป็อนก็สวิงหอกในมือขวาเข้าโจมตี
ฟุ่บ!
ป็อนใช้ความยืดหยุ่นของไม้ไทปันได้อย่างคล่องแคล่ว… หอกวายุเคลื่อนตัวในอากาศซิกแซกพริ้วไหวดุจดั่งอสรพิษ… เป้าหมายของการโจมตีคือแผ่นหลังเฟคเกอร์
บึ้มมมม!
เกิดเสียงดังกระหึ่มไปตั่วโรงตีเหล็ก… ใช่แล้ว… หอกวายุปะทะเข้ากับร่างเฟคเกอร์แล้วระเบิดออกในอากาศ… ทว่าร่างจริงของเฟคเกอร์ไปอยู่ที่อื่นแล้ว เขาฉวยจังหวะนี้ซัดอาวุธลับกลับมาใส่ป็อน
"นายใช้หอกคู่ได้ดีกว่าที่คิดมาก… หรือว่าแอบซุ่มฝึกมานานแล้ว..."
ป็อนตั้งท่ารับอาวุธซัดและนำหอกเล่มหนึ่งมาพาดไว้บนบ่า "ฉันไม่เคยฝึกหรอก แต่ด้วยทักษะพื้นฐานที่ดีอยู่แล้ว ฉันก็เลยปรับมันให้เกิดเป็นความชำนาญหอกคู่ได้ในทันที"
"เข้าใจล่ะ"
เคร้ง! แคร้ง! ชิ้งชิ้งชิ้งเป้ง!
เฟคเกอร์คือคลาสนักฆ่าอันดับ1… ถึงอันดับโลกจะต่ำกว่าป็อน แต่ความว่องไวของเขาไม่ใช่สิ่งที่ป็อนจะไล่ได้ทัน
เฟคเกอร์ชิงความได้เปรียบตั้งแต่เริ่ม… โดยไม่ว่าป็อนจะโจมตีเข้าไปยังไง เฟคเกอร์ก็สามารถปัดป้องได้อย่างพริ้่วไหวราวสายน้ำ… มีเพียงหอกคู่ของป็อนที่เกิดรอยขีดข่วนขึ้น… พลังของคลาสนักฆ่าได้สำแดงให้เห็นอย่างชัดเจนในการดวล
แต่เมื่อยิ่งเวลาผ่านไป สถานการณ์ก็ยิ่งพลิกผัน… หอกของป็อนเริ่มไวขึ้นจนเฟคเกอร์ไล่ตามความเร็วไม่ทัน
"อั่ก!"
เฟคเกอร์ผู้ซึ่งไม่เคยยินยอมให้การโจมตีใดเข้ามาสัมผัสร่างกาย… ยามนี้กลับต้องผงะถอยหลังไปพร้อมกับหยดเลือดสาดกระเซ็น… ป็อนไม่รีรอ เขาบรรจงแทงหอกไล่ตามเข้าไปติดๆ
ฉึก!
หอกวายุนับว่าเป็นอาวุธชั้นยอด… ด้วยความสามารถที่ไม่เหมือนไอเท็มชนิดใด ยิ่งทำการโจมตีต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ความเร็วโจมตีก็จะยิ่งสูงขึ้น… แม้ในตอนแรกป็อนจะดูเสียเปรียบ แต่เพียงไม่นานก็สามารถผลิกฝั่งสนามรบให้กลายเป็นของตนได้
"ฮะฮะ! ไม่โกงไปหน่อยรึไง..."
เฟคเกอร์พลันหัวเราะจากการที่นักฆ่าอันดับ1ของโลกอย่างเขาต้องพ่ายแพ้ให้กับใครสักคนในด้านความไว… สปีดคือทุกสิ่งของนักฆ่า… และเฟคเกอร์มั่นใจในเรื่องนั้นมากกว่าใครทั้งหมด…
ในขณะที่กำลังซดโพชั่นเพื่อเติมเลือกลับมา ป็อนก็ย้อนนึกไปถึงครอเกล
'ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็… คงตอบโต้หมอนั่นกลับไปได้บ้างแล้ว'
***
ในอีกมุมหนึ่ง
"...นี่โรงตีเหล็กจริงหรอ..."
ผู้คนที่คิดจะมาเยี่ยมเยียนโรงตีเหล็กข่านต่างต้องตะลึง
ณ ใจกลางของโรงตีเหล็กชั้นล่าง คนนับสิบต่างจับกลุ่มพูดคุยกันเสียงดัง… กลางวงก็มีหญิงสาวกำลังกอดกลมกับผู้ชายอยู่… ที่มุมห้องก็มีตาลุงวัยกลางคนกำลังก้มๆ เงยๆ ด้วยสีหน้าหงุดหงิด… แล้วก็...
เช้ง! เคร้ง!
มีคนบ้า2คนกำลังวัดฝีมือกันอยู่อีกฝั่ง
"..."
นี่คือโรงตีเหล็กจริงหรือ… แม้แต่ใจกลางตลาดอันพลุกพล่านก็ยังไม่เสียงดังวุ่นวายขนาดนี้
"พวกเราคงมาผิดที่แล้วล่ะ"
ลูกค้าที่คิดจะมาซื้อไอเท็ม พลันต้องเข้าใจผิดและเดินจากไปหลายรายแล้ว
"เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นในโรงตีเหล็กของฉันกัน!" ความวุ่นวายแทบหยุดลงทันทีที่ข่านกลับมาถึงและโพล่งขึ้น
'เฮ้ย!'
กริดได้สติกลับมาอีกครั้งจากเสียงข่าน… เขายังคงจ้องมองเรือนร่างอันเย้ายวนของจิสึกะที่ใช้ล่อลวงผู้ชายมาแล้วทั่วโลก
'หล่อนเจ้าเล่ห์นักนะ… คงพยายามทำให้เราลืมเรื่องค่าหอกไปล่ะสิ'
กริดได้บทเรียนล้ำค่าจากอาฮยองมาแล้ว… ผู้หญิงทุกคนคือศัตรู! ห้ามใจอ่อนต่อหน้าพวกหล่อนเด็ดขาด! ถ้าปล่อยให้เข้ามาอยู่ในใจได้เมื่อไร… เขาคงต้องเจ็บปวดอีกครั้งแน่… ความทรงจำอันเลวร้ายจากอาฮยองได้ทำให้หัวใจของกริดแข็งแกร่งดุจหินผา… เขาจ้องมองจิสึกะด้วยสายตาเย็นชายและหันไปเรียกป็อน
"เฮ้… ป็อน… หยุดเล่นแล้วมาจ่ายเงินก่อน… นายคิดจะให้ฉันเท่าไร"
"เท่าไรงั้นหรอ..." ป็อนเดินกลับมาหากริดด้วยสีหน้าครุ่นคิด "ว่ากันตามตรงนะ… มันเป็นการยากที่จะประเมินราคาหอกวายุให้ถูกต้องได้… แต่ถ้าเทียบกับไอเท็มระดับเดียวกันชนิดอื่นล่ะก็… ฉันให้ได้ขั้นต่ำ800,000"
"800,000..." กริดไม่เชื่อหูตัวเอง "800,000เหรียญทองงั้นหรอ..."
แน่นอนว่าเขาต้องประหลาดใจ… กริดเพิ่งจะขายดาบตื่นรู้เกรดเลเจนดารีไปในราคาแค่220,000เหรียญทองเมื่อไม่นานมานี้… แต่ด้วยลำพังหอกเกรดยูนีค ป็อนกลับให้สูงกว่านั้นถึง4เท่า… กริดถึงกับผงะ
'800,000เหรียญทองตีเป็นเงินจริงก็...'
ถ้า100,000เหรียญทองเท่ากับ120ล้านวอน… 800,000ก็… 960,000,000ล้านวอน… เฮ้ย!
เป็นจำนวนเงินที่สามารถล้างหนี้ให้ครอบครัวได้หมด แถมยังเหลืออีก300ล้านวอนไว้ใช้เล่น… กริดนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะหันกลับไปมองป็อนด้วยสายตาเวทนา
'เจ้างั่งเอ้ย… อาวุธเกรดเลเจนดารียังมีราคาแค่220,000เหรียญทองเท่านั้น… แต่นายกลับซื้อเกรดยูนีคด้วยราคา800,000งั้นหรอ… เดี๋ยวต้องมานึกเสียใจเอาภายหลังแน่!'
กริดพลาดไปถนัด… คนที่จะนึกเสียใจคือตัวเขาเอง ไม่ใช่ป็อน… เพราะถ้าหากกริดนำดาบตื่นรู้ไปขายในโรงประมูล เขาจะได้เงินมากถึงหลักล้านเหรียญทองเลยทีเดียว
แต่กริดก็ไม่ได้รู้เรื่องนั้น และนำไปขายกับเอ็นพีซีในราคาเพียง220,000เหรียญทอง… ส่วนราคา800,000เหรียญทองที่ป็อนเสนอต่อหอกวายุ คือราคาที่สมเหตุสมผลแล้ว
'เรกัสคือคนที่หลอกง่ายหมายเลข1… และนับตั้งแต่วันนี้… ป็อนคือหมายเลข2'
ในบางครั้ง… คงเป็นการดีกว่า ถ้าหากคนเราไม่ได้รับรู้ความจริง
กริดพยักหน้าให้ป็อนอย่างมีความสุข… โดยที่เขาเองก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
"ตกลง! วันนี้ฉันอารมณ์ดี… หอกเกรดอีปิกสองเล่มนั้นถือเป็นของแถมก็แล้วกัน… ทั้งหมด800,000เหรียญทอง!"
ป็อนมีแผนที่จะจ่ายหอกอีปิกสองเล่มในราคาเล่มละ150,000เหรียญทองอยู่แล้ว แต่กริดกลับให้มาเป็นของแถม… ป็อนพลันตกตะลึงกับชายคนนี้ทันที
'ดูเหมือนนิสัยของเขาในตอนแรกจะเป็นที่น่ารังเกียจ… แต่เอาเข้าจริงกลับไม่เลวเหมือนกัน… หรือกำลังแกล้งทำเป็นใจดีเพื่อปกปิดความเห็นแก่ตัวที่แท้จริงอยู่นะ'
ป็อนและสมาชิกเซดาก้าห์คนอื่นต่างก็ชื่นชอบในตัวกริดมากขึ้น
***
ในขณะเดียวกัน
มีผู้เล่มกลุ่มหนึ่งกำลังจับตาดูความเป็นไปของโรงตีเหล็กข่าน
"เพิ่งจะรู้ว่ากิดล์เซดาก้าห์ใช้โรงตีเหล็กแห่งนี้เป็นฐานรวมพล… แสดงว่าชายคนนั้นคือช่างฝีมือนิรนามสินะ… รีบแจ้งคริสโดยเร็ว… ให้เขาส่งผู้เล่นอันดับสูงมาที่นี่!"
คำถามที่ว่า กิลด์ใดแข็งแกร่งที่สุดในซาทิสฟาย… หากถามเช่นนี้กับผู้เล่นขาจรทั่วไป… 9ใน10จะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ากิลด์ไจแอนท์… เพราะด้วยขนาดกำลังพลที่มีมากที่สุดในเกม
ในการจะสืบข่าวช่างฝีมือนิรนาม พวกเขาจึงส่งคนจำนวนมากมายังวินสตัน และได้พบกับกริดที่กำลังอยู่กับกิลด์เซดาก้าห์อย่างสนุกสนานเฮฮา
ค้างงงง
ReplyDeleteสงสัยจะมีวอร์กิล
ReplyDeleteไปตามโล่ก่อนไหม
ReplyDeleteความเข้าใจแบบผิดๆของกริดนี่ทำให้กริดดูดีขึ้นในสายตาคนอื่น ถถถถ
ReplyDeleteสนุกมากมายครับ
ReplyDeleteโอ้ยย กริด ไอ้โง่ววววว (คันปากยิบๆ)
ReplyDeleteกาวววววว
ReplyDeleteใครลำค่นพระเอกมั้งโง่เกินเหตุ
ReplyDeleteความสามารถของกริดคือการทำให้คนอื่นเข้าใจผิดชัดๆ
ReplyDelete