จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 75
"แฮ่ก...แฮ่ก..."
พลังชีวิตสองในสามส่วนต้องเสียไปให้กับมนุษย์กิ้งก่าทั้งสาม และมานาเองก็เกลี้ยงหลอดเช่นกัน
'ขนาดมีแค่ 4 ทักษะให้ใช้ มานายังแทบไม่พอเอา'
ตัวเราตอนนี้ มีมานาสูงสุดราว 500 หน่วย ถึงมันจะฟื้นฟูตัวเองได้ไว แต่ก็ต้องหมดหลอดทุกครั้งทำการต่อสู้ เราต้องการประหยัดโพชั่นมานาให้มากที่สุด ตอนนี้จึงจำต้องสู้ๆ พักๆ เรื่อยไป เมื่อมานาเต็มก็ถึงเวลาลุยต่อ
'จัดการมอนสเตอร์อีกสัก 2 กลุ่ม เลเวลคงอัพพอดี'
เราไม่ค่อยกลัวสัตว์ประหลาดในหุบเขาอีกแล้ว พวกมันคือแหล่งหาค่าประสบการณ์ชั้นเลิศ เฉกเช่นเดียวกับออร์คน้ำแข็ง ทว่า ยังมีมอนสเตอร์บางตัวที่เป็นข้อยกเว้น...
แกร่ก! แกร่ก! แกร่ก!
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าอันชวนขนหัวลุกพลันดังขึ้นจากด้านบน เป็นเสียงของบางสิ่งกำลังไต่ผนังผาหินลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็ว เราไม่รอช้า แหงนหน้าขึ้นไปมองด้วยความเร็วสูงสุด และเจ้าของเสียงฝีเท้าก็คือ...
แมงมุมขนาดยักษ์ ที่มีความใหญ่โตของร่างกายเทียบเท่ารถบรรทุก 15 ตัน 2 คัน...มันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้
"แมงมุมหุบเขา!"
แมงมุมหุบเขา คือผู้ล่าสูงสุดของห่วงโซ่อาหารหุบเขาเคซาน ด้วยเลเวลที่มากถึง 180 ต่อให้เป็นกิ้งกาหุบเขา หากถูกใยรัดพันตัวเข้า ก็ไม่แคล้วกลายเป็นเหยื่อไปทุกราย การที่มอนสเตอร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในถ้ำ ก็เพราะต้องการหลบหนีจากผู้ล่าอันดับหนึ่งรายนี้
สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมากำลังใกล้เข้ามา
"บ--บ้าน่า..."
ในอดีต เราเคยติดอยู่ในใยแมงมุมของมันจนต้องเก็บไปฝันร้ายอยู่นาน กลายเป็นคนกลัวแมงมุมไปโดยปริยาย ดังนั้น ทันทีที่เห็นตัว ขนทุกเส้นบนร่างกายจึงลุกซู่ แข้งขาอ่อนแรง ตั้งตัวให้ยืนตรงได้ยาก
"กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊..."
แมงมุมยักษ์ส่งเสียงประหลาดพร้อมกับพ่นใยออกมาจากก้น หลังจากนั้น มันก็ไต่ใยที่พ่นไว้ลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจมูกเรา
"อ๊ากกก!"
ที่จริง ส่วนหัวของมันมีขนาดเล็กมาก หากเทียบกับลำตัวมหึมาขนาดเท่ารถบรรทุก เมื่อมันหยุดลง ท่าทีที่แสดงออกมาคือการอ้าปากกว้าง เผยให้เห็นถึงฟันซี่แหลมๆ ที่พร้อมเขมือบเราลงท้องทุกเมื่อ
เรากวัดแกว่งมีดสั้นในมืออย่างมั่วซั่ว แต่การโจมตีที่ไม่หวังผล ย่อมไม่มีทางทำร้ายศัตรูได้ เห็นตัวใหญ่แบบนี้ แต่แมงมุมหุบเขานับว่าเป็นมอนสเตอร์ที่มีความว่องไวสูง มันใช้ขาเกาะใยและโยกลำตัวหลบอย่างพริ้วไหว หลังจากนั้นก็ตอบโต้กลับมา ด้วยการพ่นใยใส่เราโดยตรง
พรูด!
ภายในระยะเวลา 3 วินาทีสั้นๆ ใยแมงมุมถูกพ่นออกจากก้นและขยายกว้างถึง 3 เมตร เรารู้ดีว่า หากโดนใยนี้ล้อมเข้า จะไม่ใช่เรื่องสนุกอีกต่อไป แต่ทำยังไงได้ ตอนนี้กำลังแข้งขาอ่อนแรง ไม่ยอมฟังคำสั่ง
แต่ทันใดนั้นเอง..
โรคกลัวแมงมุมหายเป็นปลิดทิ้ง เราเบี่ยงตัวหลบใยไปได้อย่างเฉียดฉิว หลังจากนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่เมื่อแมงมุมยักษ์เห็นดังนั้น มันก็เริ่มใช้ท่าสังหารที่แท้จริง
สวบ!...สวบ!
ใยแมงมุมจำนวนมากถูกยิงขึ้นไปในอากาศ
"บ้าฉิบ!"
เราตั้งใจหลบได้หลายส่วน แต่ระหว่างนั้นก็สัมผัสได้ถึงขีดจำกัดที่กำลังใกล้เข้ามา
'ไอ้แมงมุมบ้านี่...ไม่ว่าจะหลบสักเท่าไร มันก็เอาแต่พ่นออกมาใหม่ไม่รู้จบ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เราคงได้เหนื่อยหอบจนไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรแน่'
มีแต่ต้องขัดขวางไว้ ไม่ให้มันพ่นใยออกมาได้ง่ายเหมือนตอนนี้
"ลมเฉือน!"
เราเล็งยิงลมเฉือนเข้าใส่ส่วนลำตัวของแมงมุมยักษ์ การโจมตีโดนเข้าอย่างจังจนมันตัวกระตุกเล็กน้อย...เล็กน้อยจริงๆ ความเสียหายที่เกิดขึ้น ห่วยแตกสิ้นดี
"พลังป้องกันบ้าบออะไรกันเนี่ย!"
+8 มีดสั้นในอุดมคติกลับยิ่งลมเฉือนได้ 300 หน่วย…เกราะของแมงมุมหุบเขาจะต้องหนากว่าหัวหน้าออร์คน้ำแข็งและกิ้งก่าหุบเขากี่เท่าตัวกันนะ
ถึงจะมีส่วนต่างของเลเวลระหว่างหัวหน้าออร์คน้ำแข็ง กับแมงมุมหุบเขาอยู่ 40 เลเวล แต่เรื่องที่มอนสเตอร์ธรรมดามีพลังมากกว่าบอส...มันก็ออกจะ...
'งั้นก็แปลว่า พลังชีวิตแมงมุมยักษ์จะต้องน้อยกว่าออร์คน้ำแข็ง...ชิ! นั่นไม่ใช่เรื่องดีสักหน่อย ในเมื่อพลังป้องกันมันบ้าบอสิ้นดีแบบนี้ ใครจะไปทำความเสียหายจนพลังชีวิตหมดลงได้'
ในขณะที่กำลังหัวเสีย แมงมุมหุบเขาจอมพ่นก็ยังคงกระหน่ำพ่นต่อไปไม่หยุดมือ
"พริ้วไหว!"
เมื่อมีผลของทักษะพริ้วไหว การหลบหลีกใยก็ไม่ใช่เรื่องยาก ก่อนที่ผลของพริ้วไหวจะหมดลง ระยะหน่วงของลมเฉือนก็กลับมาอีกครั้ง
"ลองนี่หน่อยเป็นไง! โทสะช่างตีเหล็ก! ลมเฉือน!"
เคร้ง!
ด้วยลำตัวที่ใหญ่มหึมา การยิงลมเฉือนไปสั่วๆ ก็ไม่มีวันพลาดเป้า ครั้งนี้เราเสริมด้วยโทสะช่างตีเหล็กเข้าไปด้วย...แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นมันก็ยัง...
"โกงเกินไปแล้ว! พลังป้องกันบ้าบอสิ้นดี!"
"ฮึ่ย!"
ใยแมงมุมถูกพ่นออกมาอีกชุดใหญ่ เราหลบไปพลาง คิดแผนไปพลาง
'แค่ลมเฉือนคงทำอะไรมันไม่ได้แน่ มีแต่ต้องซัดเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายใส่ตรงๆ...'
ถูกต้องแล้ว ถึงแม้คุณสมบัติที่แท้จริงของลมเฉือนจะสร้างความเสียหายได้ 60% ของพลังโจมตี แต่การที่เราลักไก่สวมใส่มีดเล่มนี้มาได้ ต้องแลกมากับการที่เอฟเฟคลดลงครึ่งหนึ่ง...จึงเหลือเพียง 30% เท่านั้น
แต่กลับกัน เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายนั้นไม่ใช่ทักษะจากอาวุธ แต่มาจากสมญานาม ดังนั้น มันจึงยังคงแสดงผลความรุนแรง 300% ตามเดิม แม้จะเป็นไอ้แมงมุมขี้โกงนี่ แต่ก็คงต้องเจ็บตัวกันบ้างล่ะ
ปัญหาใหญ่ที่สุดในตอนนี้คือระยะ ลมเฉือนสามารถยิงออกไปได้ไกลหายห่วง แต่เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายต้องเข้าประชิดตัว การที่มันไต่ใยขึ้นไปพ่นจากมุมสูงเช่นนี้ เราจนปัญญาจะลดระยะจริงๆ
'จะเข้าไปใกล้มันยังไงได้บ้างนะ...'
ในขณะที่ขบคิด ใยแมงมุมบ้าบอคอแตกก็ร่วงโรยลงมาเป็นห่าฝน
'เมื่อเข้าไปใกล้ไม่ได้...แล้วต้องทำยังไงดีล่ะ...'
จะจบลงแค่นี้หรอ...จะถูกเขมือบทั้งเป็นอีกแล้วสินะ...
"บ้าฉิบ..."
"เห...เดี๋ยวก่อนนะ..."
เราเกิดความคิดประหลาดออกมา
"จะสำเร็จรึเปล่า...ลองสักหน่อยก็ไม่เสียหาย!"
ความอิสระในซาทิสฟายไร้ขีดจำกัด คำกล่าวนี้รวมไปถึงทักษะด้วย ผู้เล่นสามารถคิดค้นคอมโบขึ้นจากการใช้ทักษะหลายชนิดผสมกัน เราย่างเท้าออกมาหนึ่งก้าว เมื่อแน่ใจแล้วว่าระยะหน่วงลมเฉือนพร้อม เราจึงเริ่มลงมือ
มาถึงตอนนี้ รูปแบบการพ่นใยของแมงมุมหุบเขาอยู่ในหัวหมดแล้ว เราสามารถหลบไปพลาง ยิงลมเฉือนสวนไปพลางได้สบาย
เอาล่ะ...
"เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย!"
แต่คราวนี้...สิ่งที่พุ่งออกไป กลับเป็นลมเฉือนที่หน้าตาผิดแผกไปจากเดิม
ฟิ้ววววว!
ออร่าของเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายได้หลอมรวมกับลมเฉือน พลังสองทักษะพลันรวมกันได้อย่างน่าเหลือเชื่อ หน้าต่างข้อความระบบเด้งขึ้นตรงหน้าทันที
สายลมรูปร่างจันทร์เสี่ยวที่มีออร่าสีน้ำเงินเข้ม หากมองไกลๆ จะดูเหมือนกับปราณดาบที่ปรมาจารย์ดาบปล่อยออกไป โดยเป้าหมายการโจมตีครั้งนี้คือแมงมุมหุบเขา
"กิ๊กิ๊..."
เมื่อเห็นออร่าแปลกประหลาด แมงมุมยักษ์ตนนี้ก็มีความคิดที่จะหลบ แต่มีหรือที่ร่างกายมโหฬารขนาดนั้นจะหลบพ้นความเร็วของสายลม
"ฉั่วะ!"
"กิ๊~~!!"
สายลมเที่ยงธรรมปะทะเข้ากับร่างของมันอย่างจัง ส่งผลให้ แมงมุมขี้โกงตัวนี้ถึงเวลาร่วงหล่นลงมาเสียที ปากของมันก็พลางกระอักของเหลวสีเหลืองเป็นระยะ
โครม!!
ร่างของแมงมุมหุบเขากระแทกพื้นจนเกิดเสียงดัง ด้วยความที่มันโชคร้ายเอาหลังลงพื้น ร่างกายที่ใหญ่ยักษ์ปานนั้น คงไม่มีความสามาถในการพลิกตัวกลับมายืนได้แน่ เรากระหยิ่มยิ้มย่องในใจว่าหวานหมู และซดโพชั่นฟื้นฟูมานาเข้าไป
"โทสะช่างตีเหล็ก! พริ้วไหว!"
เมื่อค่าสถานะต่างๆ เพิ่มขึ้น เราเร่งฝีเท้าเหยียบไปบนตัวแมงมุมยักษ์ทันที เป็นดังคาด มันพลิกตัวกลับมาไม่ได้จริงๆ ทำได้เพียงกระแด่วๆ ขาทั้งแปดอย่างสิ้นหวัง ถึงแม้ขาของมันจะมีบางครั้งที่เข้ามาเฉียดใกล้ แต่ก็โดนแค่ถากๆ เท่านั้น เพราะผลของทักษะพริ้วไหวยังคงอยู่
"เสร็จฉันล่ะ!"
เราขำอย่างสะใจ ในขณะที่ขาแมงมุมยักษ์ยังดิ้นด่าวๆ มีดสั้นในอุดมคติถูกเสียบลงไปที่หน้าอกมันอย่างสุดแรง
ฉึก!
สำหรับแมงมุมหุบเขา ไม่ว่าจะส่วนหลัง ส่วนขา หรือส่วนหัว ทั้งหมดต่างมีเปลือกหนาห่อหุ้มอยู่ ยกเว้นอยู่จุดเดียวคือส่วนหน้าอก มีเพียงเส้นขนบางๆ ปกคลุมไว้ ดังนั้น ในจุดนี้จึงมีพลังป้องกันไม่สูงมาก
"กิ๊~~~~!!"
เสียงร้องอันโหยหวนของแมงมุมยักษ์ ดังก้องกังวาลไปทั่วทั้งหุบเขาเคซาน
'ใช่แล้ว...มันต้องแบบนี้...'
"ต้องเอาคืน...นี่คือเวลาแห่งการชำระแค้น! อุวะฮ่าฮ่าฮ่า!"
เมื่อในอดีต...กี่ครั้งกันนะที่เราต้องสังเวยชีวิตที่หุบเขาเคซานแห่งนี้...โดนหางแทงตายบ้างล่ะ โดนหางเหวี่ยงใส่ตายบ้างล่ะ ถูกกินทั้งเป็นบ้างล่ะ...ต้องสูญเสียค่าประสบการณ์และไอเท็มไปมากมาย จิตใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี แม้กระทั่งจากคนไม่เคยกลัวแมงมุม ก็ต้องกลัวจนขี้ขึ้นสมอง
แต่มอนสเตอร์ที่นี่แข็งแกร่งมาก เราจึงไม่เคยอาจเอื้อม คิดล้างแค้นมันเลยสักครั้ง
แล้วตอนนี้ล่ะ...เราไม่ใช่คนเก่าอีกต่อไป เราเปลี่ยนไปมาก...มากโข
"ถึงตาแกจะต้องกลัวฉันบ้างแล้ว!"
ฉึก!
"กิ๊~~~~..."
มาถึงตอนนี้ โรคกลัวแมงมุมของเราสาปสูญไปตลอดกาล
***
ในขณะเดียวกัน ชายผมยาวคนหนึ่งกำลังยืนจ้องมองกริดอย่างด้านบนผาสูง
"ในรอบหลายปีที่ผ่านมา หมอนี่คือคนแรกที่สามารถล้มแมงมุมหุบเขาได้ด้วยตัวคนเดียว ทักษะอาจยังอ่อนด้อยไปบ้าง แต่ความเร็วในการพัฒนาตนเอง อยู่ในระดับที่น่าเหลือเชื่อ..."
แมงมุมหุบเขาที่สูญเสียการควบคุม ได้ร่วงหล่นลงไปใช้หลังกระแทกพื้นอย่างแรง ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่สามารถพลิกตัวได้ เพราะแถวนั้นไม่มีจุดพ่นใยให้เกาะ
แต่ถ้าหากแมงมุมหุบเขาเกิดบังเอิญเอาท้องลงตั้งแต่แรก เหตุการณ์คงกลับตาลปัดอย่างสิ้นเชิง มันจะทำการโจมตีใส่กริดทันทีที่ฟื้นตัวจากแรงกระแทก ในอีกความหมายหนึ่ง ดวงมีส่วนสำคัญอย่างมากกับการดวลเดี่ยวเมื่อครู่
ทว่า ชายคนดังกล่าวยังคงรู้สึกชื่นชมกริด
"เขาเติบโตขึ้นทุกครั้งที่ล่ามอนสเตอร์ ศักยภาพของชายคนนี้ เรามองไม่เห็นขีดจำกัดเลย...เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด...สำหรับการเป็น 'ตัวแทนล้างแค้น' ให้เรา"
ชายผมยาวผู้นี้มีนามว่า ปิอาโร่ อดีตเคยเป็นอัศวินอันดับหนึ่งแห่งจักรวรรดิซาฮารัน เดิมทีเขาคือหัวหน้าอัศวิน แต่กลับถูกป้ายสีจนต้องหลบลี้อยู่ในหุบเขาเคซาน...
"อัสโมเฟล...ความตายของแกจะต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส!!"
มีคนคอยสอดส่องมองหาปิอาโร่อยู่ทั่วทั้งทวีป ดังนั้น เขาจึงมิอาจก้าวเท้าออกไปจากหุบเขาแห่งนี้ได้ ชายคนนี้จำต้องพึงพาใครสักคนเพื่อแก้แค้นอัสโมเฟล ผู้ซึ่งทำให้ชีวิตของปิอาโร่ตกต่ำถึงขีดสุด...ทั้งที่เคยเป็นสหายร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมายาวนาน
ปิอาโร่ตัดสินใจแล้ว กริดคือผู้ที่ต้องออกไปล้างแค้นแทนเขา
พลังชีวิตสองในสามส่วนต้องเสียไปให้กับมนุษย์กิ้งก่าทั้งสาม และมานาเองก็เกลี้ยงหลอดเช่นกัน
'ขนาดมีแค่ 4 ทักษะให้ใช้ มานายังแทบไม่พอเอา'
ตัวเราตอนนี้ มีมานาสูงสุดราว 500 หน่วย ถึงมันจะฟื้นฟูตัวเองได้ไว แต่ก็ต้องหมดหลอดทุกครั้งทำการต่อสู้ เราต้องการประหยัดโพชั่นมานาให้มากที่สุด ตอนนี้จึงจำต้องสู้ๆ พักๆ เรื่อยไป เมื่อมานาเต็มก็ถึงเวลาลุยต่อ
'จัดการมอนสเตอร์อีกสัก 2 กลุ่ม เลเวลคงอัพพอดี'
เราไม่ค่อยกลัวสัตว์ประหลาดในหุบเขาอีกแล้ว พวกมันคือแหล่งหาค่าประสบการณ์ชั้นเลิศ เฉกเช่นเดียวกับออร์คน้ำแข็ง ทว่า ยังมีมอนสเตอร์บางตัวที่เป็นข้อยกเว้น...
แกร่ก! แกร่ก! แกร่ก!
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าอันชวนขนหัวลุกพลันดังขึ้นจากด้านบน เป็นเสียงของบางสิ่งกำลังไต่ผนังผาหินลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็ว เราไม่รอช้า แหงนหน้าขึ้นไปมองด้วยความเร็วสูงสุด และเจ้าของเสียงฝีเท้าก็คือ...
แมงมุมขนาดยักษ์ ที่มีความใหญ่โตของร่างกายเทียบเท่ารถบรรทุก 15 ตัน 2 คัน...มันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้
"แมงมุมหุบเขา!"
แมงมุมหุบเขา คือผู้ล่าสูงสุดของห่วงโซ่อาหารหุบเขาเคซาน ด้วยเลเวลที่มากถึง 180 ต่อให้เป็นกิ้งกาหุบเขา หากถูกใยรัดพันตัวเข้า ก็ไม่แคล้วกลายเป็นเหยื่อไปทุกราย การที่มอนสเตอร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในถ้ำ ก็เพราะต้องการหลบหนีจากผู้ล่าอันดับหนึ่งรายนี้
สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมากำลังใกล้เข้ามา
"บ--บ้าน่า..."
ในอดีต เราเคยติดอยู่ในใยแมงมุมของมันจนต้องเก็บไปฝันร้ายอยู่นาน กลายเป็นคนกลัวแมงมุมไปโดยปริยาย ดังนั้น ทันทีที่เห็นตัว ขนทุกเส้นบนร่างกายจึงลุกซู่ แข้งขาอ่อนแรง ตั้งตัวให้ยืนตรงได้ยาก
"กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊..."
แมงมุมยักษ์ส่งเสียงประหลาดพร้อมกับพ่นใยออกมาจากก้น หลังจากนั้น มันก็ไต่ใยที่พ่นไว้ลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจมูกเรา
"อ๊ากกก!"
ที่จริง ส่วนหัวของมันมีขนาดเล็กมาก หากเทียบกับลำตัวมหึมาขนาดเท่ารถบรรทุก เมื่อมันหยุดลง ท่าทีที่แสดงออกมาคือการอ้าปากกว้าง เผยให้เห็นถึงฟันซี่แหลมๆ ที่พร้อมเขมือบเราลงท้องทุกเมื่อ
เรากวัดแกว่งมีดสั้นในมืออย่างมั่วซั่ว แต่การโจมตีที่ไม่หวังผล ย่อมไม่มีทางทำร้ายศัตรูได้ เห็นตัวใหญ่แบบนี้ แต่แมงมุมหุบเขานับว่าเป็นมอนสเตอร์ที่มีความว่องไวสูง มันใช้ขาเกาะใยและโยกลำตัวหลบอย่างพริ้วไหว หลังจากนั้นก็ตอบโต้กลับมา ด้วยการพ่นใยใส่เราโดยตรง
พรูด!
ภายในระยะเวลา 3 วินาทีสั้นๆ ใยแมงมุมถูกพ่นออกจากก้นและขยายกว้างถึง 3 เมตร เรารู้ดีว่า หากโดนใยนี้ล้อมเข้า จะไม่ใช่เรื่องสนุกอีกต่อไป แต่ทำยังไงได้ ตอนนี้กำลังแข้งขาอ่อนแรง ไม่ยอมฟังคำสั่ง
แต่ทันใดนั้นเอง..
[ ผู้ที่จะกลายเป็นตำนาน ย่อมไม่หวาดกลัวผู้ใดโดยง่าย ]
โรคกลัวแมงมุมหายเป็นปลิดทิ้ง เราเบี่ยงตัวหลบใยไปได้อย่างเฉียดฉิว หลังจากนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่เมื่อแมงมุมยักษ์เห็นดังนั้น มันก็เริ่มใช้ท่าสังหารที่แท้จริง
สวบ!...สวบ!
ใยแมงมุมจำนวนมากถูกยิงขึ้นไปในอากาศ
"บ้าฉิบ!"
เราตั้งใจหลบได้หลายส่วน แต่ระหว่างนั้นก็สัมผัสได้ถึงขีดจำกัดที่กำลังใกล้เข้ามา
'ไอ้แมงมุมบ้านี่...ไม่ว่าจะหลบสักเท่าไร มันก็เอาแต่พ่นออกมาใหม่ไม่รู้จบ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เราคงได้เหนื่อยหอบจนไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรแน่'
มีแต่ต้องขัดขวางไว้ ไม่ให้มันพ่นใยออกมาได้ง่ายเหมือนตอนนี้
"ลมเฉือน!"
เราเล็งยิงลมเฉือนเข้าใส่ส่วนลำตัวของแมงมุมยักษ์ การโจมตีโดนเข้าอย่างจังจนมันตัวกระตุกเล็กน้อย...เล็กน้อยจริงๆ ความเสียหายที่เกิดขึ้น ห่วยแตกสิ้นดี
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 300 หน่วย ]
"พลังป้องกันบ้าบออะไรกันเนี่ย!"
+8 มีดสั้นในอุดมคติกลับยิ่งลมเฉือนได้ 300 หน่วย…เกราะของแมงมุมหุบเขาจะต้องหนากว่าหัวหน้าออร์คน้ำแข็งและกิ้งก่าหุบเขากี่เท่าตัวกันนะ
ถึงจะมีส่วนต่างของเลเวลระหว่างหัวหน้าออร์คน้ำแข็ง กับแมงมุมหุบเขาอยู่ 40 เลเวล แต่เรื่องที่มอนสเตอร์ธรรมดามีพลังมากกว่าบอส...มันก็ออกจะ...
'งั้นก็แปลว่า พลังชีวิตแมงมุมยักษ์จะต้องน้อยกว่าออร์คน้ำแข็ง...ชิ! นั่นไม่ใช่เรื่องดีสักหน่อย ในเมื่อพลังป้องกันมันบ้าบอสิ้นดีแบบนี้ ใครจะไปทำความเสียหายจนพลังชีวิตหมดลงได้'
ในขณะที่กำลังหัวเสีย แมงมุมหุบเขาจอมพ่นก็ยังคงกระหน่ำพ่นต่อไปไม่หยุดมือ
"พริ้วไหว!"
เมื่อมีผลของทักษะพริ้วไหว การหลบหลีกใยก็ไม่ใช่เรื่องยาก ก่อนที่ผลของพริ้วไหวจะหมดลง ระยะหน่วงของลมเฉือนก็กลับมาอีกครั้ง
"ลองนี่หน่อยเป็นไง! โทสะช่างตีเหล็ก! ลมเฉือน!"
เคร้ง!
ด้วยลำตัวที่ใหญ่มหึมา การยิงลมเฉือนไปสั่วๆ ก็ไม่มีวันพลาดเป้า ครั้งนี้เราเสริมด้วยโทสะช่างตีเหล็กเข้าไปด้วย...แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นมันก็ยัง...
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 344 หน่วย ]
"โกงเกินไปแล้ว! พลังป้องกันบ้าบอสิ้นดี!"
"ฮึ่ย!"
ใยแมงมุมถูกพ่นออกมาอีกชุดใหญ่ เราหลบไปพลาง คิดแผนไปพลาง
'แค่ลมเฉือนคงทำอะไรมันไม่ได้แน่ มีแต่ต้องซัดเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายใส่ตรงๆ...'
ถูกต้องแล้ว ถึงแม้คุณสมบัติที่แท้จริงของลมเฉือนจะสร้างความเสียหายได้ 60% ของพลังโจมตี แต่การที่เราลักไก่สวมใส่มีดเล่มนี้มาได้ ต้องแลกมากับการที่เอฟเฟคลดลงครึ่งหนึ่ง...จึงเหลือเพียง 30% เท่านั้น
แต่กลับกัน เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายนั้นไม่ใช่ทักษะจากอาวุธ แต่มาจากสมญานาม ดังนั้น มันจึงยังคงแสดงผลความรุนแรง 300% ตามเดิม แม้จะเป็นไอ้แมงมุมขี้โกงนี่ แต่ก็คงต้องเจ็บตัวกันบ้างล่ะ
ปัญหาใหญ่ที่สุดในตอนนี้คือระยะ ลมเฉือนสามารถยิงออกไปได้ไกลหายห่วง แต่เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายต้องเข้าประชิดตัว การที่มันไต่ใยขึ้นไปพ่นจากมุมสูงเช่นนี้ เราจนปัญญาจะลดระยะจริงๆ
'จะเข้าไปใกล้มันยังไงได้บ้างนะ...'
ในขณะที่ขบคิด ใยแมงมุมบ้าบอคอแตกก็ร่วงโรยลงมาเป็นห่าฝน
'เมื่อเข้าไปใกล้ไม่ได้...แล้วต้องทำยังไงดีล่ะ...'
จะจบลงแค่นี้หรอ...จะถูกเขมือบทั้งเป็นอีกแล้วสินะ...
"บ้าฉิบ..."
"เห...เดี๋ยวก่อนนะ..."
เราเกิดความคิดประหลาดออกมา
"จะสำเร็จรึเปล่า...ลองสักหน่อยก็ไม่เสียหาย!"
ความอิสระในซาทิสฟายไร้ขีดจำกัด คำกล่าวนี้รวมไปถึงทักษะด้วย ผู้เล่นสามารถคิดค้นคอมโบขึ้นจากการใช้ทักษะหลายชนิดผสมกัน เราย่างเท้าออกมาหนึ่งก้าว เมื่อแน่ใจแล้วว่าระยะหน่วงลมเฉือนพร้อม เราจึงเริ่มลงมือ
มาถึงตอนนี้ รูปแบบการพ่นใยของแมงมุมหุบเขาอยู่ในหัวหมดแล้ว เราสามารถหลบไปพลาง ยิงลมเฉือนสวนไปพลางได้สบาย
เอาล่ะ...
"เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย!"
แต่คราวนี้...สิ่งที่พุ่งออกไป กลับเป็นลมเฉือนที่หน้าตาผิดแผกไปจากเดิม
ฟิ้ววววว!
ออร่าของเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายได้หลอมรวมกับลมเฉือน พลังสองทักษะพลันรวมกันได้อย่างน่าเหลือเชื่อ หน้าต่างข้อความระบบเด้งขึ้นตรงหน้าทันที
[ การผสานทักษะใหม่สำเร็จ ]
[ ทักษะผสาน 'สายลมเที่ยงธรรม' ถูกสร้างขึ้น ]
[ ค่าสติปัญญาของท่านเพิ่มขึ้น 10 แต้ม จากการผสานทักษะสำเร็จ ]
[ สายลมเที่ยงธรรม ]
ออร่าพลังของเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายได้หลอมรวมกับลมเฉือน
* สร้างความเสียหาย 320% ของพลังโจมตี
ระยะโจมตี : 6 เมตร
รัศมีความเสียหาย : 2 เมตรรอบเป้าหมาย
มานาที่ใช้ : 400 หน่วย
ระยะหน่วงหลังใช้ : 100 วินาที
เงื่อนไขการใช้ทักษะ : มีดสั้นในอุดมคติ
สายลมรูปร่างจันทร์เสี่ยวที่มีออร่าสีน้ำเงินเข้ม หากมองไกลๆ จะดูเหมือนกับปราณดาบที่ปรมาจารย์ดาบปล่อยออกไป โดยเป้าหมายการโจมตีครั้งนี้คือแมงมุมหุบเขา
"กิ๊กิ๊..."
เมื่อเห็นออร่าแปลกประหลาด แมงมุมยักษ์ตนนี้ก็มีความคิดที่จะหลบ แต่มีหรือที่ร่างกายมโหฬารขนาดนั้นจะหลบพ้นความเร็วของสายลม
"ฉั่วะ!"
"กิ๊~~!!"
สายลมเที่ยงธรรมปะทะเข้ากับร่างของมันอย่างจัง ส่งผลให้ แมงมุมขี้โกงตัวนี้ถึงเวลาร่วงหล่นลงมาเสียที ปากของมันก็พลางกระอักของเหลวสีเหลืองเป็นระยะ
โครม!!
ร่างของแมงมุมหุบเขากระแทกพื้นจนเกิดเสียงดัง ด้วยความที่มันโชคร้ายเอาหลังลงพื้น ร่างกายที่ใหญ่ยักษ์ปานนั้น คงไม่มีความสามาถในการพลิกตัวกลับมายืนได้แน่ เรากระหยิ่มยิ้มย่องในใจว่าหวานหมู และซดโพชั่นฟื้นฟูมานาเข้าไป
"โทสะช่างตีเหล็ก! พริ้วไหว!"
เมื่อค่าสถานะต่างๆ เพิ่มขึ้น เราเร่งฝีเท้าเหยียบไปบนตัวแมงมุมยักษ์ทันที เป็นดังคาด มันพลิกตัวกลับมาไม่ได้จริงๆ ทำได้เพียงกระแด่วๆ ขาทั้งแปดอย่างสิ้นหวัง ถึงแม้ขาของมันจะมีบางครั้งที่เข้ามาเฉียดใกล้ แต่ก็โดนแค่ถากๆ เท่านั้น เพราะผลของทักษะพริ้วไหวยังคงอยู่
"เสร็จฉันล่ะ!"
เราขำอย่างสะใจ ในขณะที่ขาแมงมุมยักษ์ยังดิ้นด่าวๆ มีดสั้นในอุดมคติถูกเสียบลงไปที่หน้าอกมันอย่างสุดแรง
ฉึก!
สำหรับแมงมุมหุบเขา ไม่ว่าจะส่วนหลัง ส่วนขา หรือส่วนหัว ทั้งหมดต่างมีเปลือกหนาห่อหุ้มอยู่ ยกเว้นอยู่จุดเดียวคือส่วนหน้าอก มีเพียงเส้นขนบางๆ ปกคลุมไว้ ดังนั้น ในจุดนี้จึงมีพลังป้องกันไม่สูงมาก
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 2,880 หน่วย ]
[ เอฟเฟคพิเศษของถุงมือยอดเยี่ยมแสดงผล ท่านจะสร้างความเสียหายซ้ำใส่เป้าหมายอีกครั้งเป็นสองเท่า ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 6,040 หน่วย ]
"กิ๊~~~~!!"
เสียงร้องอันโหยหวนของแมงมุมยักษ์ ดังก้องกังวาลไปทั่วทั้งหุบเขาเคซาน
'ใช่แล้ว...มันต้องแบบนี้...'
"ต้องเอาคืน...นี่คือเวลาแห่งการชำระแค้น! อุวะฮ่าฮ่าฮ่า!"
เมื่อในอดีต...กี่ครั้งกันนะที่เราต้องสังเวยชีวิตที่หุบเขาเคซานแห่งนี้...โดนหางแทงตายบ้างล่ะ โดนหางเหวี่ยงใส่ตายบ้างล่ะ ถูกกินทั้งเป็นบ้างล่ะ...ต้องสูญเสียค่าประสบการณ์และไอเท็มไปมากมาย จิตใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี แม้กระทั่งจากคนไม่เคยกลัวแมงมุม ก็ต้องกลัวจนขี้ขึ้นสมอง
แต่มอนสเตอร์ที่นี่แข็งแกร่งมาก เราจึงไม่เคยอาจเอื้อม คิดล้างแค้นมันเลยสักครั้ง
แล้วตอนนี้ล่ะ...เราไม่ใช่คนเก่าอีกต่อไป เราเปลี่ยนไปมาก...มากโข
"ถึงตาแกจะต้องกลัวฉันบ้างแล้ว!"
ฉึก!
"กิ๊~~~~..."
[ ท่านสังหาร แมงมุมหุบเขา ]
[ ท่านได้รับเงินจำนวน 18 เหรียญทอง ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ขาแมงมุมหุบเขา ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ดวงตาแมงมุมหุบเขา ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ใยแมงมุมหุบเขา ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 387,500 หน่วย ]
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น 1 ระดับ ]
มาถึงตอนนี้ โรคกลัวแมงมุมของเราสาปสูญไปตลอดกาล
***
ในขณะเดียวกัน ชายผมยาวคนหนึ่งกำลังยืนจ้องมองกริดอย่างด้านบนผาสูง
"ในรอบหลายปีที่ผ่านมา หมอนี่คือคนแรกที่สามารถล้มแมงมุมหุบเขาได้ด้วยตัวคนเดียว ทักษะอาจยังอ่อนด้อยไปบ้าง แต่ความเร็วในการพัฒนาตนเอง อยู่ในระดับที่น่าเหลือเชื่อ..."
แมงมุมหุบเขาที่สูญเสียการควบคุม ได้ร่วงหล่นลงไปใช้หลังกระแทกพื้นอย่างแรง ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่สามารถพลิกตัวได้ เพราะแถวนั้นไม่มีจุดพ่นใยให้เกาะ
แต่ถ้าหากแมงมุมหุบเขาเกิดบังเอิญเอาท้องลงตั้งแต่แรก เหตุการณ์คงกลับตาลปัดอย่างสิ้นเชิง มันจะทำการโจมตีใส่กริดทันทีที่ฟื้นตัวจากแรงกระแทก ในอีกความหมายหนึ่ง ดวงมีส่วนสำคัญอย่างมากกับการดวลเดี่ยวเมื่อครู่
ทว่า ชายคนดังกล่าวยังคงรู้สึกชื่นชมกริด
"เขาเติบโตขึ้นทุกครั้งที่ล่ามอนสเตอร์ ศักยภาพของชายคนนี้ เรามองไม่เห็นขีดจำกัดเลย...เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด...สำหรับการเป็น 'ตัวแทนล้างแค้น' ให้เรา"
ชายผมยาวผู้นี้มีนามว่า ปิอาโร่ อดีตเคยเป็นอัศวินอันดับหนึ่งแห่งจักรวรรดิซาฮารัน เดิมทีเขาคือหัวหน้าอัศวิน แต่กลับถูกป้ายสีจนต้องหลบลี้อยู่ในหุบเขาเคซาน...
"อัสโมเฟล...ความตายของแกจะต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส!!"
มีคนคอยสอดส่องมองหาปิอาโร่อยู่ทั่วทั้งทวีป ดังนั้น เขาจึงมิอาจก้าวเท้าออกไปจากหุบเขาแห่งนี้ได้ ชายคนนี้จำต้องพึงพาใครสักคนเพื่อแก้แค้นอัสโมเฟล ผู้ซึ่งทำให้ชีวิตของปิอาโร่ตกต่ำถึงขีดสุด...ทั้งที่เคยเป็นสหายร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมายาวนาน
ปิอาโร่ตัดสินใจแล้ว กริดคือผู้ที่ต้องออกไปล้างแค้นแทนเขา
เตรียมรับภารกิจโหด
ReplyDeleteปิอาโร่ ใช่ตัวเดียวกะเควสที่สาวนักคัดลอกทำล้มเหลวป่าวนี่
ReplyDeleteท่าจะงานเข้าชุดใหญ่อีกรอบซะแล้วนายกริดเอ๋ย
สนุกมากมายครับ
ReplyDeleteจะเรียกดวงซวยหรือดวงดี
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDelete