จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 90

       เพื่อที่จะผ่านภารกิจของเทศมนตรี กริดได้สร้างโล่ขึ้นมาสองอัน...แม้อันที่เป็นเกรดเลเจนดารีจะถูกขโมยไป แต่เขาก็ยังเหลืออันที่เป็นเกรดแรร์อยู่

[ โล่เทวะ ]
เกรด : แรร์
ความคงทน : 360/360
พลังป้องกัน : 189
พลังป้องกันเวทย์ : 150
* มีโอกาสเล็กน้อย ที่จะปัดป้องการโจมตีจากเวทย์มืดทั้งหมด
       โล่ที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยม เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังต้องสั่งสมประสบการณ์และชื่อเสียงอีกสักหน่อย
       ต้องขอบคุณแคสซัส นักบวชแห่งโบสถ์รีเบคก้า ผู้บรรจุพลังเทวะลงในโล่อันนี้ ในนามแห่งองค์เทพธิดาแห่งแสง ด้วยคุณสมบัติต่อต้านความมืด ทำให้เหล่าปีศาจและคนจากวิหารยาธานต้องตกที่นั่งลำบาก เมื่ออยู่ต่อหน้าโล่ชนิดนี้
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เลเวล190 หรือสูงกว่า
- พละกำลัง500แต้ม หรือสูงกว่า
- ระดับค่าพลังเทวะสูงกว่า1,000หน่วย
- เป็นสมาชิกของโบสถ์รีเบคก้า
น้ำหนัก: 800หน่วย  

       "โล่นั่นมัน...อะไรกัน..."

       ทันทีที่กริดนำโล่ออกมาถือ ฝูงสุนัขที่กำลังคุ้มคลั่ง พลันต้องถอยหนีออกไปทันใด พวกมันได้แต่ร้องขู่ราวกับเป็นเพียงลูกสุนัขตัวเล็กน่ารัก โดยที่ไม่กล้าย่างกรายเข้ามาใกล้แม้แต่น้อย
       
       สมาชิกกิลด์เซดาก้าห์ต่างต้องตกตะลึงสุดขีด โดยเฉพาะจิสึกะ เธอกำลังยืนสั่นระริก และตัดสินใจถามกริดออกไปอย่างมีความหวัง "โล่อันนี้...นายสร้างขึ้นมาเองใช่ไหม...เหมือนกับ...ลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษชุดนั้น"

       "...!"
       
       คนที่สร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษคือกริดงั้นหรอ...สมาชิกกิลด์ต่างพากันสับสนงุนงง...ส่วนกริดที่กำลังพยายามเอาชีวิตรอด ในยามนี้จึงพยักหน้าตอบรับ โดยที่ไม่มีเวลาคิดอะไรมากมาย

       "ใช่...ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง...แต่ว่า"

       กรอด...!

       กริดขบกรามแน่นอย่างเจ็บแค้น เขาคำรามออกไปด้วยดวงตาพี่เบิกโพลง "โล่อันนี้มันคือความล้มเหลว!...อันที่ยอดเยี่ยมกว่านี้...ถูกขโมยไปโดยพวกชั่วช้าบางคน!"

       "เฮ้ย!..."

       โล่ที่กริดถือ ย่อมเป็นหนึ่งในโล่ชั้นยอดที่กิลด์เซดาก้าห์เคยพบเห็นมา พวกเขายอมรับในความยอดเยี่ยมของมัน จึงไม่แปลกที่จะต้องตะลึง เมื่อได้ยินว่ามันเป็นเพียงแค่ 'ความล้มเหลว'
       
       "ล--โล่ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้...คือความล้มเหลวน่ะหรือ...มันคือหนึ่งในสามโล่ที่ดีที่สุด...เท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยนะ..."

       สมาชิกกิดล์ต่างพากันไม่เชื่อสายตา ในระหว่างนี้ ป็อนได้เดินมายืนอยู่ข้างจิสึกะ

       "มีดสั้นและชุดเกราะของกริดดูไม่ธรรมดาเลย ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันเป็นไอเท็มระดับสูง โดยเฉพาะมีดที่ถือ บางทีอาจต้องการค่าความว่องไวที่สูงมาก และเกราะหนักแบบนั้น สามารถสวมใส่โดยคลาสสายอัศวินได้เพียงอย่างเดียว...ยังไม่รวมไปถึงกระบวนดาบที่ดุดันก่อนหน้านี้...แล้วเธอยังจะบอกว่าเขาเป็นช่างตีเหล็กอีกหรอ...ยังกล้าบอกว่าเขาคือคนที่สร้างลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษ...เป็นช่างฝีมือนิรนามที่เรากำลังตามหา...อย่างนั้นหรือ"       

       ต้องเป็นช่างตีเหล็กประเภทไหนกัน ถึงสามารถสวมมีดและเกราะหนักในเวลาเดียวกันได้...แถมยังมีการร่ายรำกระบวนดาบนั่นอีก ไม่ใช่ว่าจำกัดวงไว้แค่คลาสจอมดาบร่ายรำรึไง...

       ทว่า...แม้จิสึกะจะไม่ได้ตอบข้อสงสัยของป็อน แต่เธอก็ไม่ได้เห็นด้วยกับเขา 

       "กริดสามารถจดจำลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษได้ แม้จะเห็นมันแค่เสี้ยวพริบตา...และเขาพูดเอง ว่าเขาเป็นคนสร้างพวกมันขึ้นมา ฉันว่าเขาไม่มีเหตุผลให้ต้องโกหก ดังนั้น ฉันจะเชื่อว่าเขาคือช่างฝีมือนิรนามคนนั้นไปก่อน"

       "หืมมม..."

       ป็อนอยู่กับจิสึกะมาตั้งแต่สมัยเกมแอล ที เอสแล้ว เขาย่อมรู้ดีว่า เธอมีสายตาที่เฉียบแหลมขนาดไหน แถมเธอยังเป็นคนเปิดเผยและชื่อถือได้ ดังนั้น ตำแหน่งหัวหน้ากิลด์จึงตกเป็นของจิสึกะโดยปริยาย แต่ครั้งนี้มันมากเกินไป...ที่จะให้เชื่อว่า...กริดเป็นช่างตีเหล็กจริงๆ

       ในขณะที่ป็อนกำลังสงสัยในตัวกริด มาลาคัสพลันตะโกนขึ้น

       "นั่นมัน...โล่เทวะ...! แกคือช่างตีเหล็กคนที่ทำการค้ากับแม่เมืองวินสตันงั้นหรือ!"

       มาลาคัสกระวนกระวายใจทันที

       "ถ้าหากโล่เทวะอยู่ในมือของแก...งั้นก็หมายความว่า เจ้าบ้าเมสต้ามันทำงานพลาดสินะ...นึกแล้วเชียว ทำไมถึงได้กลับมาช้านัก!"

       ตอนนี้ ทุกอย่างดูสอดคล้องกันไปหมดสำหรับกริด คนที่ล้างสมองเทศมนตรีและขโมยโล่ไป ก็คือสมุนของมาลาคัสนี่เอง

       "ไอ้ระยำเอ้ย! เป็นแกนี่เอง! ไอ้บัดซบที่ขโมยโล่ฉันไป!"

       หลังจากที่รู้ว่ามาลาคัสคือต้นตอของการขโมยโล่ คำด่าทอจากกริดจึงพรั่งพรูออกมาอย่างไม่หยุดปาก ป็อนส่ายหน้าเล็กน้อยให้กับคำหยาบคายเหล่านั้น เพราะในตอนนี้เขากำลังตื่นเต้นสุดขีด

       'แม้แต่มาลาคัสเอง...ก็ยังเรียกกริดว่าช่างตีเหล็ก'

       ดูเหมือนว่า ตัวตนของกริดจะเป็นอย่างที่จิสึกะคิดไว้

       'ช่างตีเหล็กที่สามารถสวมเกราะหนักและมีดสั้น...แถมยังร่ายรำกระบวนดาบได้...'

       ป็อนครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะหันไปถามกับจิสึกะ

       "หัวหน้า บางที...กริดอาจเป็นคลาสลับรึเปล่า..."

       "ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ...ใช่ไหมล่ะ..."

       จิสึกะพยักหน้า น้ำเสียงของป็อนเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นทันที

       "หากจะรู้ตัวตนของกริด มีแต่ต้องรีบจบบอสตัวนี้ให้เร็วที่สุด...ใช่ไหม...เรกัส"
       
       "อา...ใช่แล้ว"

       เรกัส เมื่อถูกเรียกชื่อก็พลันปรากฏตัวขึ้น...ด้วยความช่วยเหลือของสมาชิกกิลด์คนอื่น บาดแผลและพลังชีวิตของเรกัสก็ฟื้นฟูกลับมาเต็มเปี่ยมอีกครั้ง บนใบหน้าเผยให้เห็นถึงความมั่นใจสุดขีด

       "ฉันรู้วิธีจู่โจมมาลาคัสแล้ว...ไปปิดบัญชีกันเถอะ" 

       เรกัสผู้ที่เฝ้ามองสนามรบอย่างใกล้ชิดมาตั้งแต่เริ่ม ชายผู้ซึ่งทักษะการต่อสู้ไม่เป็นสองรองใคร ได้เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากกริด ไม่ใช่ใครอื่น 

       "กริด ดูเหมือนสุนัขพวกนี้จะไม่ชอบโล่ของนาย ดังนั้น ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเถอะ"

       สายตาของทุกคนหันมามองกริดเป็นตาเดียว...ทั้งเกิดความสงสัย ทั้งมีคำถาม ทั้งสับสน และทั้งคาดหวัง...กริดผงกศีรษะเบาๆ 

       "จะช่วยก็ได้ แต่ต้องแบ่งไอเท็มที่ดรอปจากมาลาคัสให้ฉันครึ่งหนึ่ง"

       แวท์เนอร์ ผู้ซึ่งกำลังนั่งรอระยะหน่วงโพชั่น ได้โพล่งขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด

       "เฮ้! ทางนี้มีถึง17คนเลยนะ หากนับรวมนายไปด้วยก็เป็น18 ดังนั้น ไอเท็มก็ควรจะแบ่งเป็น18ส่วน...แล้วทำไมนายถึงมีสิทธิ์เอาไปคนเดียวครึ่งหนึ่ง...อันที่จริง เรกัสก็ช่วยนายฟรี พอถึงตานายช่วยบ้าง กลับต้องจ่ายเงินงั้นหรอ...หืม"

       "พวกนายไม่ควรนับเป็น17ส่วน นายทุกคนคือกิลด์เดียวกัน นับเป็นองค์กรเดียวสิ นายรู้รึเปล่า นิติบุคคล เขานับกันแค่1นะ...แล้วเรื่องเรกัส ที่เขาช่วยฉันมันไม่เหมือนกัน ฉันถูกช่วยโดยเรกัส ไม่ใช่โดยพวกนายทุกคน...ทำไมตาลุงนี่ถึงทำตัวเรื่องมากจังนะ"

       "อะไรของนายเนี่ย...เฮ้! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคนที่แย่กว่าป็อน! ในโลกนี้ มีใครเขาคิดคำนวนกันแบบนี้บ้าง ถ้าไม่ได้พวกเรามาช่วย นายคงถูกเจ้ามาลาคัสนั่นฆ่าไปนานแล้ว...นายต้องขอบใจพวกเราถึงจะถูก...นี่มันไม่ไร้ศีลธรรมเกินไปหน่อยหรอ"

       "เป็นฉันต่างห่างที่พวกนายต้องขอบคุณ ไม่ใช่ว่าพวกนายมีโอกาสโต้ตอบมาลาคัสเพราะฉันรึไง...ถ้าไม่มีโล่ของฉัน ปาร์ตี้พวกนายทั้ง17คนได้ล่มจมไปนานแล้ว"

       "ฮึ่ม!"
       
       "พอเถอะ แวนท์เนอร์"

       ป็อน หลังจากที่รู้ว่ากริดไม่ใช่คนธรรมดา เขาจึงกล่าวห้ามปรามแวนท์เนอร์ และหันมาพยักหน้าให้กับกริด

       "นายพูดถูก ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะแบ่งไอเท็มด้วยสัดส่วน5:5ตามที่นายต้องการ และได้โปรดจำเอาไว้ ว่าพวกเราไม่เคยยอมให้ใครแบบนี้มาก่อน"

       ป็อนมีแผนจะชักชวนกริดเข้ากิดล์ แต่ชายหนุ่มยังไม่รู้สึกตัวในเรื่องนั้น เขาจึงเข้าใจเจตนาของป็อนผิดไป

       'ในการจะเอาชนะมาลาคัส พวกเขาขาดโล่ของเราไม่ได้...ชิ! ดันทำพลาดไป...รู้อย่างนี้น่าจะเสนอไปสัก7:3แทน'

       จิสึกะชวนกริดเข้าปาร์ตี้ ชายหนุ่มกดตอบรับคำชวนไปโดยไม่คิดอะไรมาก 
       
       ทว่า...กลับต้องตกใจเมื่อเห็นเลเวลของแต่ละคน

       'สูงกว่า200ทุกคน!'

       แม้กริดจะรู้ดีกว่า กิลด์เซดาก้าห์เป็นแหล่งรวมขุนพลหัวกะทิ แต่เขาไม่คิดมาก่อน ว่าสมาชิกทุกคนจะมีระดับที่สูงขนาดนี้
       
       'จิสึกะ251 ป็อน243...เรกัส239...หากเป็นแบบนี้ล่ะก็ พวกเขาจะต้องติด20อันดับแรกของโลกเลยไม่ใช่หรอ...ส่วนคนอื่นๆ ก็มากพอจะติดท็อป100ได้สบาย...ปาร์ตี้บ้าบออะไรกันเนี่ย...'

       ในซาทิสฟายมีกิลด์อยู่เป็นจำนวนมาก แต่ในบรรดากิลด์เหล่านั้น มีเพียงไม่ถึงหยิบมือ ที่จะมีผู้เล่นติดอันดับท็อป1,000อยู่ภายในกิลด์ และในแต่ละกิดล์ก็จะมีผู้เล่นที่ติดอันดับอยู่ไม่เกิน5คนเท่านั้น 

       ทว่า...ทั้ง17คนของเซดาก้าห์ กลับอยู่ภายใน200อันดับแรกได้อย่างสบาย แม้จะมีจำนวนคนที่น้อย แต่ซาดาก้าห์คือหนึ่งในกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดของซาทิสฟายอย่างไร้ข้อกังขา

       ในเวลาเดียวกัน หลากหลายอารมณ์พลันแสดงอยู่บนสีหน้าของสมาชิกกิดล์ทันทีที่เห็นเลเวลของกริด

       'เลเวล95...ต่ำจังแฮะ'

       'แม้จะถือว่าสูงแล้วสำหรับช่างตีเหล็ก...แต่หากเป็นคลาสลับอย่างที่ป็อนและหัวหน้าบอกจริง...มันไม่ดูน้อยไปหน่อยหรอ'

       'สำหรับคลาสลับแล้ว...เลเวล95...มันก็ออกจะ...'

       'เรื่องจริงรึเปล่าเนี่ย...ชักอยากเลิกเล่นเกมนี้แล้วแฮะ'

       'บ่าน่า...นี่มันอะไรกัน'

       สายตาของสมาชิกเซดาก้าห์ที่จับจ้องมานั้น พลันทำให้กริดต้องรู้สึกอึดอัด 

       ทว่า...ต่างจากคนอื่น เรกัสเพียงหัวเราะเล็กน้อยและจับแขนกริดไว้แน่น "ไปกันเลย!"

       "เห...เดี๋ยวก่อน..."

       เรกัสยกร่างกริดขึ้น และขว้างชายหนุ่มที่กำลังสับสน เข้าไปยังตรงกลางระหว่างมาลาคัสและฝูงผู้เฝ้าประตูนรก

       "อ๊าากกก! นายคิดจะฆ่าฉันหรอออ!"
       
       ตุ้บ!

       "โอ้ย! ก้นฉัน!"
       
       โฮ่ง! โฮ่ง!

       ทันทีที่กริดและโล่เทวะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ฝูงผู้เฝ้าประตูนรกต่างก็หวาดผวาถอยออกไปทันที แต่กับมาลาคัสนั้นไม่ใช่

       "โล่นั่น...ฉันขอรับไปก็แล้วกันนะ! หือ..." มาลาคัสต้องแปลกใจ เมื่อได้เห็นเรกัสพุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง มันจึงหัวเราะออกมาเล็กน้อย "ฮะฮ่า! อยากจะดวลกันอีกยกงั้นหรอ...หึหึ! แกต้องเสียสติไปแล้วแน่!"

       เรกัสกระโจนเข้าใส่ทันที

       ผลั่ก!

       "...อั่ก!"

       หยดเลือดไหลรินออกมาจากมุมปากของมาลาคัส...บาเรียสีดำ ที่มันโอ้อวดว่าเป็นเวทย์ป้องกันสมบูรณ์แบบ...กลับไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าหมัดของเรกัส

       'อะไรกัน...'

       มาลาคัสไม่ได้ทำพลาด มันสร้างบาเรียขึ้นในจุดที่ถูกโจมตี แต่หมัดของเรกัสกลับซัดเข้าไปยังจุดอื่นแทน มาลาคัสไม่เข้าใจว่าทำไม

       มาอีกแล้ว!

       ผัวะ!
       
       "อ๊าก!"

       ใบหน้าของมาลาคัสถูกศอกเรกัสกระแทกเข้าใส่ แต่คราวนี้ ดูเหมือนมันจะเริ่มเข้าใจบางสิ่งขึ้นมาบางแล้ว

       'ไอ้หมอนี่...มันผกผันทิศทางการโจมตีกลางคัน!'

       ถูกต้อง เพื่อต่อกรกับบาเรียสีดำของมาลาคัส เรกัสจึงใช้วิธีง่ายๆ ในการตอบโต้ ด้วยการผกผันวิถีของการจู่โจมอย่างกระทันหัน

       ผัวะ!

       "อ๊าากก!"

       หมัดของเรกัสเล็งตรงไปยังปลายคาง มาลาคัสจึงสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันไว้ได้ทัน ทว่า...กำปั้นเรกัสกลับไปลงเอยที่คอของมันแทน

       ผลั่ก!

       "อึก!"

       เมื่อบาเรียถูกสร้างขึ้นทางฝั่งขวาของศีรษะ หมัดเรกัสก็จะเข้าเป้าตรงกลางศีรษะแทน และครั้งนี้เสยโดนปลายคางเข้าอย่างจัง

       ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!

       ผลั่ก! ผลั่ก! ผลั่ก!

       กำปั้นของเรกัส ที่มีทักษะติดตัวเสริมในการมองข้ามพลังป้องกันศัตรู33% ได้กระหน่ำซัดใสใบหน้าของมาลาคัส ด้วยความเร็วที่ตามองไม่ทัน

       เปรี้ยงงงง!

       ลงท้ายด้วย มาลาคัสถูกหมัดเต็มแรงของเรกัสเข้าที่หน้าอก จนร่างของมันต้องกระเด็นปลิวเข้าไปในป่า

       ซวบ! ซวบ! ผลั่ก!

       ร่างมาลาคัสกระเด็นกระแทกกับต้นไม้จนหักไปสองสามต้น และสุดท้ายก็หยุดลงที่ก้อนหินขนาดใหญ่ด้านหลัง

       "อะ...อั่ก..."

       ร่างกายมาลาคัสต้องพังยับเยินทันทีที่กระแทกเข้ากับหิน ทว่า...พลังการรักษาของมัน ได้ฟื้นฟูให้กลับมาเป็นดังเดิมในพริบตา! ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น...แต่ครั้งนี้ นับว่ามันต้องสูญพลังเวทย์ไปเป็นจำนวนมาก

       มาลาคัสเดินออกมาจากป่า และพูดกับเรกัสด้วยสีหน้าไม่แยแส

       "แกมันโง่...ถ้าหากผกผันการโจมตีกลางคันแบบนั้น กล้ามเนื้อไม่ฉีกขาดจนหมดรึไง...แต่กลับกัน ฉันสามารถฟื้นฟูร่างกายกลับมาใหม่ได้...แล้วแกล่ะ...ยิ่งแกซัดฉัน แกก็ยิ่งเจ็บตัวไปเรื่อยๆ...แถมยัง..."

       เรกัสหาได้สนใจคำพูดของมันไม่ หมัดยังคงรัวกระหน่ำเข้าใส่มาลาคัสอย่างไม่หยุดหย่อน...จนในที่สุด มาลาคัสตัดสินใจกางบาเรียห่อหุ้มทั้งตัวไว้ และพลันหัวเราะออกมาเล็กน้อย "ฮะฮ่า! ถ้าฉันกางบาเรียไว้แบบนี้ หมัดผกผันของแกก็ไม่มีทางทำอะไรได้อีก! หมดสิทธิ์แตะต้องตัวฉันแล้ว!"

       "ก็จริง...ที่หมัดของฉันอาจไร้ความหมาย...ทว่า..."

       เรกัสแสยะยิ้ม ในเวลาเดียวกัน ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่มาลาคัสอย่างจัง

       เพล้ง! ฉึก!

       "...!"

       ศรดอกดังกล่าวทะลวงผ่านบาเรียและปักไปลงบนร่างมาลาคัส 

       เรกัสค่อยๆ อธิบายมาลาคัสที่กำลังล้มลงไปว่า "ฉันรู้ว่าบาเรียของแกจะยิ่งอ่อนแอ เมื่อต้องขยายขนาดใหญ่ขึ้น ดังนั้น บาเรียที่ต้องกางคลุมทั้งร่าง ไม่มีทางป้องกันศรจากหัวหน้าฉันได้แน่!"

       ในบรรดาคลาสสายต่อสู้ทั้งหมด นักธนูค่อนข้างจะพิเศษสักหน่อย พวกเขาถูกจัดให้อยู่ในอันดับต่ำสุดของการต่อสู้ระยะประชิด ตามมาด้วยกันติดๆ กับคลาสจอมเวทย์...แต่ในทางกลับกัน นักธนูจะมีพลังโจมตีที่สูงมากมาชดเชย โดยในบรรดาคลาสของซาทิสฟายทั้งหมด มีน้อยคลาสนัก ที่จะสร้างความเสียหายทางกายภาพได้รุนแรงเทียบเคียงนักธนู

       และจิสึกะที่เป็นถึงเทพีแห่งคันศรของซาทิสฟาย นักธนูอันดับ1ของโลกในเวลานี้

       เรกัสเป็นเพียงคนเดียวที่เห็นว่า มาลาคัสแอบกางบาเรีย3ชั้นเพื่อรับหอกคลื่นเสียงของป็อน และกางบาเรีย2ชั้น ในเวลาที่ต้องรับลูกธนูของจิสึกะ ดังนั้น กลยุทธคราวนี้จึงถูกวางขึ้น

       "พ--พวกแก...!"

       บาดแผลสมานตัวได้ช้าลง เนื่องมาจากการถูกโจมตีไปยังจุดตาย...สมาชิกเซดาก้าห์ที่เหลือพลันกระหน่ำโจมตีเข้าใส่มาลาคัสที่ไร้การป้องกัน

       ทว่า...

       "อ๊ากกกก! เทวะ...ลงทันฑ์!"

       ทันใดนั้น สายฟ้าสีดำสนิทจำนวนนับไม่ถ้วน ได้ฟาดผ่าลงมาจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน...มาลาคัสรู้ว่าตนเองกำลังย่ำแย่ จึงใช้เวทย์ไม้ตายท่าใหญ่ที่สุดออกมา

       ซู่ววว! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
       
       "พลังโจมตีขนาดนี้มัน..."

       โทบันกับแวนท์เนอร์สามารถทนการโจมตีเมื่อครู่ได้ก็จริง ทว่า...สมาชิกที่เหลือต่างสูญเสียพลังชีวิตเกิน40% จนต้องติดอาการมึนงง ไม่สามารถขยับร่างกายได้ ส่วนใครที่พลังต้านเวทย์ต่ำหน่อย ก็พลันต้องเสียชีวิตไปในพริบตา...นี่ขนาดว่าอยู่ในปาร์ตี้ ที่มีทั้งทักษะเสริมพลังจากเพื่อนร่วมทีม ซึ่งทำให้พลังชีวิตและมานาเพิ่มขึ้นจากเดิมมาก แถมยังรวมไปถึงการเสริมพลังป้องกันเวทย์มนต์ด้วย...

       แม้จะมีตัวช่วยขนาดนี้...แต่ปาร์ตี้ที่รวมสุดยอดผู้เล่นไว้ กลับกำลังเข้าสู่หัวเลี้ยวหัวต่อของการล่มสลายอย่างฉับพลัน

       โชคยังดีที่จิสึกะไหวตัวทัน...การเลือกจุดยืนให้เหมาะสม เป็นสัญชาตญานติดตัวของมือธนูอยู่แล้ว ส่วนกริดที่ถือโล่เทวะไว้กับตัว เขาย่อมไม่ได้รับความเสียหายจากพลังความมืดมากนัก ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ อย่างโล่งอก ก่อนจะหันไปเห็นพลังชีวิตของสมาชิกปาร์ตี้ลดลงอย่างฮวบฮาบ

       'ถ้าหากไม่มีเอฟเฟคการปัดป้องเวทย์มืดทั้งหมดล่ะก็...เราคงได้ตายไปแล้วเหมือนกัน...ดวงดีแบบนี้ ไว้ลองไปหาซื้อลอตเตอรี่ดูดีกว่า'

       "พวกแก..."

       มาลาคัสพยุงตัวขึ้นอย่างยากลำบาก อาการบาดเจ็บของมันหายเกือบสนิทแล้ว ทั้งที่เมื่อครู่ยังเป็นสภาพกึ่งซากศพอยู่เลย

       'นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว!'

       พวกเขาต้องจัดการมาลาคัสให้ได้ ก่อนที่มันจะฟื้นฟูตัวเองเสร็จ...จิสึกะไม่ต้องการให้สมาชิกกิลด์ตายอย่างสูญเปล่า เธอจึงงัดไม้ตายสุดท้ายของคลาสนักธนูออกมาใช้...เป็นทักษะที่ต้องใช้มานาถึง100%เต็ม

       "ศรฟินิกซ์!"

       ศรยัฟฟ่ารุ่นพิเศษ พุ่งแหวกอากาศออกไปโดยมีเปลวเพลิงรูปร่างฟินิกซ์ขนาดยักษ์ห่อหุ้มอยู่...ทุกสิ่งที่มันพุ่งผ่าน ล้วนถูกเปลวเพลิงอันร้อนแรงเผาผลาญและกลืนกิน...จนกระทั่งศรพุ่งเข้าปะทะกับมาลาคัส

       บึ้มมมมมม!

       เป็นแรงระเบิดที่ทำให้สั่นสะเทือนไปทั้งบริเวณ สมาชิกเซดาก้าห์ได้แต่ภาวนาให้เป็นจุดจบของมาลาคัส ทว่า...กลับยังไม่มีข้อความระบบใดปรากฏขึ้น

       มาลาคัส ผู้ซึ่งเหลือเศษซากร่างกายเพียงครึ่งเดียว ได้ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางเปลวเพลิง 

       "อั่ก!...สาวน้อย...! ฉันจะ...ฆ่า...แก!"

       เบื้องหน้าของมาลาคัส ยังคงหลงเหลือเบาเรีย5ชั้นที่เป็นรูโหว่...ศรฟินิกซ์ของจิสึกะสามารถทะลวงผ่านบาเรียทั้ง5ชั้นได้ก็จริง แต่พลังที่หลงเหลือกลับยังไม่มากพอจะดับลมหายใจของมัน...ก็แน่ล่ะ เป็นถึงระดับมอนสเตอร์บอส พลังชีวิตย่อมมีไม่ธรรมดา

       โทบันและแวนท์เนอร์พลันพุ่งเข้าชาร์จทันที

       "ต้องปิดเกมให้ได้...ก่อนที่มันจะฟื้นฟูกลับมาอีก!"

       คฑาศักดิ์สิทธิ์ของโทบัน รวมไปถึงขวานคู่ของแวนท์เนอร์ อาวุธทั้งสองถูกกระหน่ำเข้าใส่ร่างกายของมาลาคัสอย่างรวดเร็ว ทว่า...ความเสียหายที่เกิดขึ้น กลับยังช้ากว่าพลังฟื้นฟูตัวเองของมาลาคัส

       เรกัสและป็อนได้แต่โอดครวญ

       'สองคนนั้น...มีพลังโจมตีไม่มากพอ...!'

       จิสึกะเองก็ติดอยู่ในอาการห้ามใช้ทักษะ...เนื่องมาจากการใช้มานาจำนวนมากจนเกิดขีดจำกัดของร่างกาย ดังนั้น เธอจึงโจมตีเข้าไปไม่ได้

       ในตอนนี้ นอกจากโทบันและแวนท์เนอร์ ไม่มีสมาชิกเซดาก้าห์คนใดที่สามารถโจมตีมาลาคัสได้อีกแล้ว

       มาลาคัสหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ให้กับการโจมตีอันสูญเปล่าของผู้เล่นคลาสแทงค์ทั้งสองคน

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยม! เยี่ยม! เอาล่ะ ผู้เฝ้าประตูนรกทั้งหลาย! จัดการพวกมันซะ!"

       กรรรรร

       โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

       มันจบแล้ว...ปาร์ตี้ล่าบอสครั้งนี้จบลงด้วยความล้มเหลว...แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังยืนจ้องมองผู้เฝ้าประตูนรกพุ่งเข้าใส่อย่างสิ้นหวัง

       "วิถีดาบแพ็กม่า..."
       
       กริด ผู้ซึ่งในมือกำลังถือดาบยักษ์ แทนที่จะเป็นมีด ได้ทำการร่ายรำอีกครั้ง

       ฟุ่บ...ฟุ่บ...

       ดาบยักษ์ที่มีความยาวกว่า3เมตร กลับกำลังเคลื่อนไหวไปในอากาศราวกับไร้น้ำหนัก

       "นี่แก...!"

       สีหน้าของมาลาคัสพลันตกตะลึงสุดขีด...แรงกดดันที่คุ้นเคยได้เอ่อล้นออกมาจากตัวกริดอีกครั้ง...แต่คราวนี้ต่างไปจากเดิมเล็กน้อย มันไม่ใช่แค่แรงกดดัน...แต่เป็นถึงจิตสังหาร! จิตสังหารอันสมบูรณ์แบบที่มาลาคัสไม่เคยพบมาก่อน กำลังแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของกริด ไปพร้อมกับการร่ายรำดาบ

       "ก--แก...เป็นไปไม่ได้!"

       มาลาคัสนั้นเคยสังเวยหญิงพรมจรรย์มานับพันนับหมื่น โดยทั้งหมดเป็นการฆ่าทั้งเป็น...มันเคยสัมผัสความรู้สึกเคียดแค้นมานับไม่ถ้วน รวมถึงจิตสังหารอันรุนแรงจากคนที่เจียนตาย...แต่นี่นับเป็นครั้งแรก...ที่ร่างกายของมันถูกสะกดข่มให้กลัวด้วยจิตสังหาร

       "นี่แกคิดจะทำอะไร!"

       มันกำลังใกล้เข้ามา...มาลาคัสก็อยากจะเตรียมรับมืออยู่หรอก แต่ร่างกายของมันก็ยังฟื้นฟูกลับมาไม่เต็มที่ จึงขยับตัวได้ไม่อิสระนัก

       และในที่สุด...กระบวนดาบของกริดก็จบการร่ายรำ...

       "สังหาร!"

       ตั้งแต่เข้าร่วมปาร์ตี้มา กริดได้รับทักษะเสริมพลังจำนวนมากจากเพื่อนร่วมทีม มีทั้งทักษะที่เพิ่มค่าสถานะทุกชนิด...รวมไปถึงทักษะที่ช่วยเพิ่มมานาสูงสุดด้วย

       ทำให้เขามีมานามากพอจะใช้กระบวนดาบสังหาร

       ฉึกกก!!

       ดาบยักษ์ที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร ได้เสียบทะลุหัวใจมาลาคัสจนปลายดาบโผล่ออกไปด้านหลัง...

       ทันใดนั้น ข้อความระบบจำนวนมากก็พลันเด้งขึ้น...

• Next
• Previous