จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 86

       "อึก!...ไม่คิดว่าจะมีศัตรูแข็งแกร่งโผล่มาแบบนี้"       

       เรกัสรีบซดโพชั่นเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต หลังจากนั้นก็รีบปลดการบล็อคช่องสนทนาทั้งหมด

       "ข้อความส่วนตัว เลิกบล็อค ช่องสนทนากิลด์ เลิกบล็อค"

       ทันใดนั้น...

       { เฮ้! พวกนายน่ะ! ฉันฆ่าพวกนายทุกคนแน่ ถ้าวันนี้ไม่มีใครหาเรกัสพบ! }

       { จ--ใจเย็นนะ หัวหน้า }

       { ใช่แล้ว ความเครียดมันไม่ดีต่อผิวนะ หัวหน้าก็เป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอ... }

       { หุบปากซะ...พวกนายทุกคน! ถ้ามีเวลาว่างมาพิมพ์นักล่ะก็ รีบหาตัวเจ้าบ้าเรกัสเร็วเข้า! }

       "......"

       ช่องสนทนากิลด์ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ท่าทีของจิสึกะแย่กว่าที่เรกัสคิดไว้มาก เขาจึงเกิดความลังเลอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะตัดสินใจพิมพ์บางสิ่งลงไป 

       { ทางลาดบนภูเขาโรฟ ได้โปรดส่งกำลังสนับสนุนมาด้วย  }

       ช่องสนทนากิลด์ยิ่งทวีความวุ่นวายมากขึ้น

       { เรกัส! }

       { เฮ้! เรกัส! หายหัวไปไหนมาทั้งวัน...แล้วทำไมต้องปิดช่องสนทนากิลด์ด้วย ตอบฉันมา! }

       { นายรู้ไหม ว่าพวกเราต้องตกระกำลำบากเพราะนายขนาดไหน! }

       { ภูเขาโรฟงั้นหรอ...ฉันจะรีบไปก็แล้วกันนะ ^^ }

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

       เรกัสโยกตัวหลบมนต์ดำ ที่สาวกจู่โจมเข้ามาจากทุกทิศทางอย่างพริ้วไหว ศอกแหลมๆ พลันกระแทกใส่ใบหน้าของสาวกคนใกล้สุด หลังจากนั้นก็ฉวยโอกาสพิมพ์แชทอีกครั้ง

       { ใครที่จะมา เตรียมพร้อมรบเต็มอัตราศึกไว้ด้วย มาลาคัสปรากฏตัวขึ้น! }

       ราวกับสาดน้ำมันลงบนกองไฟ

       { มาลาคัส...ข้ารับใช้แห่งยาธานลำดับหกน่ะหรอ... }

       { เอ๋...แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่ภูเขาโรฟ...ไม่ใช่ว่า มันควรไปอยู่รวมกับพวกสาวกยาธานอื่นๆ รึไง }

       { อะไรนะ...วันทั้งวัน นายไปทำอะไรมากันแน่ เรกัส! ㅡㅡ }

       { ทำไมมาลาคัสถึงอยู่ที่นั่นได้... }

       { เลเวลของมันคือ310ใช่มั้ย... }

       {ㅡㅡ;;}

       ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่กับมาลาคัส แต่จิสึกะนั้นพุ่งเป้าความสนใจไปหาศิษย์เอกข่านมากกว่า

       { เฮ้! เรกัส! นายยังอยู่กับคนที่ชื่อกริดรึเปล่า... }
       
       {ㅇ ㅇ}

       { จับหมอนั่นไว้ อย่าให้หนีไปไหนได้! เขาคือศิษย์เอกของข่านที่พวกเราตามหา! }

       "อะไรนะ..." เรกัสขมวดคิ้วกับคำพูดของจิสึกะ "อย่างกริดน่ะหรอ...จะเป็นช่างตีเหล็ก...ไม่มีทาง!"

       เรกัสพึมพำไปพลาง ซัดสาวก2คนที่อยู่ใกล้มือไปพลาง หลังจากสวนกลับไปแล้ว เขารีบไปหลบหลังต้นไม้และพิมพ์แชทอีกครั้ง

       { นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้นะ... }

       { เป็นเขาแน่นอน  -_-^ ฉันได้ยินมาจากชาวเมือง ไม่ผิดแน่ กริดจะต้องเป็นศิษย์เอกข่าน! }

       { คนที่มามุงอาจเข้าใจผิด หรืออาจต้องการให้เธอรู้ข้อมูลผิดๆ ก็ได้ }

       หลังจากถกเถียงอยู่สักพัก เรกัสตัดสินใจบล็อคช่องสนทนากิลด์อีกครั้ง เขาตั้งสมาธิทั้งหมดอยู่กับการต่อสู้ โดยสู้ไปพลาง มองกริดไปพลาง 

       ในยามนี้...กริด ผู้ที่กำลังถือดาบยักษ์ยาว3เมตรในมือ และเผชิญหน้าอยู่กับมาลาคัสตามลำพัง

       "ไม่มีทางที่ช่างตีเหล็กจะทำแบบนี้ได้หรอก...ใช่ไหม...หัวหน้าจะต้องเข้าใจอะไรผิดไปแน่"

       ***

       ในเวลาเดียวกัน ทางฝั่งของกริด...

       'นี่มันเรื่องอะไรกัน...'

       มาลาคัสเผยให้เห็นสีหน้าประหลาดใจเป็นครั้งแรก

       "ฉันรู้สึกทึ่งมากเลยนะ ที่นายสามารถทนต่อการสะกดข่มจากพลังของฉันได้" มาลาคัสกล่าวชมเชยกริด ผู้ที่ไม่ถูกฤทธิ์ของอาการต่างๆ เข้าครอบงำ "หมายความว่า นายเองก็เป็นเหมือนกับ...ยูร่า! ใช่ไหมล่ะ...เป็นนักเดินทางที่โดดเด่น และยอดเยี่ยมยิ่งกว่าใคร..."

       กริดต้องการจบบทสนทนาให้เร็วที่สุด "ก็ไม่เชิง...แต่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสู้กับนาย ดังนั้น ช่วยปล่อยฉันไปจะได้ไหม"

       "คงทำแบบนั้นไม่ได้"

       "ได้โปรดเมตตาฉันสักครั้งเถอะนะ..."

       "คำว่าเมตตา เป็นคำที่ไม่มีความจำเป็นเลยกับโลกใบนี้"

       มาลาคัสเป็นถึงสาวกระดับสูง ของลัทธิชั่วร้ายสูงสุดในซาทิสฟาย การเจรจาต่อไปคงไร้ความหมาย

       "ชิ!...เป็นไงเป็นกัน"

       กริดเปิดกระเป๋าสัมภาระออก และนำเกราะหนักออกมาสวม โดยไม่สนใจเรกัสที่กำลังสู้อยู่  เขานำดาอินสเลฟที่เสริมแกร่งถึง+5มาถือไว้ในมือ

[ +5 ดาอินสเลฟ (แบบจำลอง) ]
 เกรด : ยูนีค
ค่าความคงทน : 500/500
พลังโจมตี :  549~772
ความเร็วในการโจมตี: -8%
...

       "เป็นดาบที่ไม่เลว...แต่จะสัมผัสโดนตัวฉันได้รึเปล่า...นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง"

       มาลาคัสมีรูปร่างแบบเดียวกับมนุษย์ ไม่ได้มีส่วนไหนของร่างกายที่ผิดแผกแปลกไปจากคนปรกติ ดูเผินๆ ก็เหมือนกับชายวัย30กว่าทั่วไป บนใบหน้าสวมหน้ากากสีดำปกปิด ผ้าคลุมยาวห่อร่างกายมิดชิด ดูน่ากลัวน้อยกว่ามอนสเตอร์ในหุบเขาเคซานมาก
       
       "เดี๋ยวก็ได้รู้เอง! โทสะช่างตีเหล็ก! พริ้วไหว!"

       "วิถีดาบแพ็กม่า...ร่ายรำ!"

       บนภาพสลักในถ้ำ แพ็กม่าสามารถกวัดแกว่งดาอินสเลฟได้ด้วยมือเดียว แต่กริดยังทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะค่าพละกำลังในตอนนี้ยังมีไม่มากพอ แต่หากเป็นการถือด้วยสองมือ เขาสามารถกุมมันไว้ได้อย่างมั่นคง ไม่มีการสั่นไหว

       ฟุ่บ! ฟุ่บ!

       ดาอินสเลฟถูกกวัดแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว ผิดกับรูปลักษณ์ที่ดูเทอะทะนั่น แต่ก่อนที่คมดาบจะปะทะเข้ากับร่างของมาลาคัส บาเรียสีดำพลันปรากฏขึ้นมาขวางไว้เสียก่อน

       เคร้ง!

       "อึก!"

       ทันทีที่การโจมตีถูกขัดขวาง กริดรีบเก็บดาอินสเลฟเข้าไป และนำ+8มีดสั้นอุดมคติออกมาถือ ก่อนหน้านี้ เขาต้องสูญมานาไป490หน่วย จากการใช้โทสะช่างตีเหล็ก พริ้วไหว เปิดโหมดกระบวนดาบแพ็กม่า และร่ายรำ ตอนนี้เขาจึงเหลือมานาเพียง277หน่วย จึงจำเป็นต้องใช้ทักษะที่มาคู่กับมีดสั้น

       "ลมเฉือน!"

       ฟิ้ววว!

       สายลมคมกริบพุ่งใส่มาลาคัสอย่างรวดเร็ว แต่ก็เหมือนเดิม การโจมตีถูกหยุดไว้ก่อนจะถึงตัว ด้วยฝีมือของบาเรียเวทย์มนต์สีดำ 
       
       อึก...อึก...

       กริดหยิบโพชั่นมานาออกมาซดหลายอึก เมื่อยืนยันจำนวนมานาได้แล้ว สามลมเที่ยงธรรมจึงถูกใช้ออกไป

       ฟิ้วววว!

       แม้สายลมเที่ยงธรรมจะมีความรุนแรงกว่าลมเฉือนมาก แต่ผลที่เกิดขึ้นก็แทบไม่ต่างจากเดิมเลย การโจมตีถูกสลายไปเมื่อปะทะกับบาเรีย ไม่มีการโจมตีใดสัมผัสกับตัวมาลาคัสได้

       ร่ายกายของกริดสั่นระริก

       'บาเรียนั่น...พลังป้องกันเหลือเกินจริงๆ...ดูดซับความเสียหายได้เท่าไรกันนะ'

       มาลาคัสนำมือที่ซ่อนไว้ใต้ผ้าคลุมออกมาและเล็งไปยังกริด "อ่อนแอซะจน ไม่สามารถทำลายบาเรียนี้ได้เชียวหรือ...งั้นก็ตายไปซะ...เทวะลงทั--!"

       มาลาคัสชะงักไประหว่างที่กำลังร่ายคาถา มันจำต้องหยุดการร่ายมนต์ และรีบกระโดดถอยหลังไปทันที 

       เป็นเพราะกริดกำลังใช้ทักษะ 'หน่วง'...ทักษะนี้สามารถสะกดข่มได้ทุกสิ่งนอกจากอันเดด และไม่ว่าใครก็ตามที่ถูกหน่วงครอบงำ คนผู้นั้นจะไม่สามารถเข้าใกล้กริดเป็นระยะเวลา3วินาที

       กริดรีบวิ่งหนีจากมาลาคัสโดยเร็ว และหันไปตะโกนกับเรกัส "เรกัส! รีบหนี!"

       แต่เรกัสยังคงจัดการกับกลุ่มสาวกยาธาน โดยไม่สนใจคำพูดกริด

       "เรกัส!"

       เรกัสชำเลืองไปยังกริดที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต "ไม่ต้องหนี! ฉันจะสู้! ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งแบบนี้มานานแล้ว!"

       "...นายต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ...ไม่ห่วงเรื่องไอเท็มดรอป หรือการเสียค่าประสบการณ์บ้างรึไง..."

       กริดวิ่งหนีมาจากเรกัสอย่างไม่เต็มใจนัก ที่จริง เขาอยากให้เรกัสช่วยตามหาโล่เทวะให้

       'แต่เราจะตายไม่ได้เด็ดขาด...ถ้าเกิดไอเท็มดรอปไปล่ะก็...'

       ไอเท็มในตัวกริดตอนนี้ แทบทุกชิ้นล้วนมีมูลค่าสูง หากมีชิ้นใดชิ้นหนึ่งดรอปไป บางทีอาจถึงคราวคิดฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ...ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือก กริดยอมเสียไอเท็มเหล่านี้ไม่ได้ 

       แต่ในระหว่างที่วิ่งหนีออกมา เขากลับได้ยินเสียงประหลาดดังมาจากด้านนอก

       ฟุ่บ!

       มีบางสิ่งถูกยิ่งออกมาจากป่า...เป็นลูกธนู

       ฉึก!

       "อั่ก!"
       
       มาลาคัสที่ถูกหน่วงครอบงำอยู่ จึงไม่มีเวลามาพอที่จะตอบโต้ลูกธนูที่พุ่งเข้ามาใส่ ผลก็คือ ไหล่ของมันถูกลูกธนูดอกนั้นเสียบเข้าอย่างจัง หญิงงามพลันปรากฏตัวขึ้นจากจุดที่ลูกธนูถูกยิงออกมา...จิสึกะ

       "ถ้าไม่อยากโดนลูกธนูเสียบเข้า ก็ไปหลบอยู่ตรงมุมซะ!"

       จิสึกะกล่าวเตือนกริด ในขณะเดียวกันก็ชำเลืองสายตาดุดันไปมองยังมาลาคัส คันธนูถูกโก่งไปด้านหลังอีกครั้งเพื่อเตรียมยิงนัดต่อไป

       ฟิ้ว!

       จิสึกะ ผู้ที่รั้งอันดับ19ของโลกในตอนนี้ สตรีผู้ได้รับการขนานนามให้เป็นเทพีแห่งนักธนู  ศรแต่ละดอกที่ยิงออกไป เกิดเสียงแหวกอากาศจนกริดสัมผัสได้ถึงพลังอานุภาพ ศรดอกนั้นพุ่งตรงเข้าหาศีรษะของมาลาคัสอย่างรวดเร็ว

       แต่ในเวลาเดียวกัน มาลาคัสที่เพิ่งหลุดพ้นจากอำนาจของหน่วง มันก็รีบสร้างบาเรียสีดำขึ้นอีกครั้ง

       เป้ง!

       ลูกศรถูกสะท้อนกลับไปยังทิศทางที่จิสิกะยืนอยู่ แต่เธอก็ไม่แม้แต่กระพริบตา ศรอีก5ดอกถูกยิงสวนกลับไปด้วยความเร็วสูงสุด

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! 

        เป้ง! เป้ง! เป้ง! เป้ง! เป้ง!

       แม้ศรทั้ง5จะเล็งไปยังจุดอ่อนบนร่างกาย แต่ทั้งหมดก็ถูกป้องกันไว้ด้วยบาเรียสีดำ

       "หมอนั่น...ร่ายเวทย์ได้เร็วขนาดนี้เชียวหรือ..."  จิสึกะกล่าวชมเชย ในขณะที่มาลาคัสกำลังแสยะยิ้ม

       "เฮ้...ลูกธนูอ่อนแอนั่น ไม่มีทางได้สัมผัสกับตัวฉันเป็นหนที่สองแน่นอน..."

       ยังไม่ทันที่มาลาคัสจะพูดจบ เป็นเรกัส ผู้ที่เพิ่งสังหารสาวกทั้ง30คนเสร็จ ได้ลอบเข้ามาอยู่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว และชกเข้าไปที่ลำตัวมาลาคัสเต็มเหนี่ยว

       "ทะลวง!"

       ผลั่ก!

       "อั่ก...!"

       ร่างกายมาลาคัสเซถลาไปด้านข้าง ดวงตาเบิกโพลงอย่างเจ็บปวด จิสึกะที่รอจังหวะนี้อยู่ได้พูดขึ้นว่า

       "เมื่อครู่น่ะของปลอม...ดอกนี้ต่างหาก ที่เป็นของจริง!"

       ฉึก!

       ลูกธนูถูกยิงออกไปด้วยความไวสูงสุด มาลาคัสที่ยังเสียจังหวะอยู่ จึงถูกศรเสียบเข้าที่หัวใจอย่างแม่นยำ 

       แต่กริดรู้จักลูกธนูชนิดนี้ดี...

       "เอ๋...ลูกธนูยัฟฟ่ารุ่นพิเศษ...ยังมีเหลืออยู่อีกหรอ!"

       คำพูดของกริด เป็นราวกับสายฟ้าที่ผ่าลงกลางศีรษะของจิสึกะ 

       "นายรู้จักมันได้ยังไง..."

       มีความเป็นไปได้สูง ที่จิสึกะและเรกัสอาจเอาชนะมาลาคัสได้ กริดรู้สึกดีใจมาก ที่จะไม่ต้องตายและดรอปไอเท็มอยู่ตรงนี้ เขาจึงตอบเธอกลับไปโดยไม่คิดอะไร

       "อ่อ...ก็ฉันเป็นคนสร้างพวกมันขึ้นมาเอง"

       "...อะไรนะ!"

       ดวงตาของจิสึกะเบิกโพลง แต่ทันใดนั้น เรกัสพลันร้องเสียงหลง 

       "โอ้ยยย!"

       "......!"

       ทั้งจิสึกะและกริด รีบหันไปมองทางต้นเสียงทันที เป็นเรกัสที่ถูกหอกสีดำจำนวน5เล่มเสียบอยู่ตามร่างกาย ส่วนบาดแผลที่มาลาคัสได้รับเมื่อครู่ ยามนี้ ได้มีออร่าของความมืดกำลังไหลวนเวียนอยู่เพื่อสมานแผล ทันใดนั้น มันก็ใช้มือข้างหนึ่งจับหัวของเรกัส และชูขึ้นเหนือศีรษะ 

       "เปล่าประโยชน์...พวกแกทุกคนจะต้องตายที่นี่!"       

       แต่ทันใดนั้นเอง...

       "มาทันรึเปล่า..."

       "เฮ้! เรกัส นายยังมีชีวิตอยู่ไหม..."

       สมาชิกทั้ง15คนที่เหลือของกิลด์เซดาก้าห์ปรากฏตัวขึ้น แม้แต่มาลาคัสเองก็ยังต้องชะงักไป

       "ทำไมกลุ่มคนพวกนี้...ถึงมาอยู่ที่นี่ได้..."

       จิสึกะอมยิ้มที่มุมปากราวกับผู้มีชัย เธอเพียงออกเสียงเบาๆ จากลำคอหนึ่งประโยค...

       "เริ่มการล่าได้!"

       เลเวลของสมาชิกกิดล์เซดาก้าห์ล้วนแล้วแต่เกิน200กันทุกคน ในบรรดาพวกเขา มีจำนวนไม่น้อยที่เป็นอันดับ1ของคลาสตนเอง และทั้งหมดล้วนติดอันดับรวม100คนแรกของโลก แถมยังมีสิ่งแปรผันที่คาดการณ์ไม่ได้อย่างกริดอยู่ด้วย แม้ศัตรูจะเป็นถึงหนึ่งในแปดข้ารับใช้ยาธาน แต่ขุมกำลังของผู้เล่นที่อยู่ตรงหน้า ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมองข้ามได้เลย

• Next
• Previous